www.timberships.fora.pl

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ALARM (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Alarm z 1758 była jedną z wczesnych brytyjskich fregat konstrukcji uznanej potem za "klasyczną" dla jednostek tej klasy, tzn. z dolnym pokładem załogowym bez furt, oraz pokładem górnym jako głównym bateryjnym, przykrytym na dziobie i rufie krótszymi pokładami dodatkowymi. Zaprojektował ją w 1757 Thomas Slade. Ponieważ w tym samym czasie Slade zaproponował też minimalnie inny projekt, czasem fregaty grupy Alarm wyodrębnia się jako osobny typ Alarm, ale obecnie z reguły zalicza się je wszystkie razem do typu Niger.
Jednostki tej konstrukcji, 32-działowe, były bardzo "angielskie" w stylu. Miały pełne, okrągłe obła i prawie koliste przekroje na głównym wręgu (oczywiście do linii wodnej), szerokie rufy (tylne okna w galeriach bocznych były ślepe), "okrągłe" dzioby podciągnięte aż do pokładu dziobowego, pachoły liny kotwicznej przeniesione na pokład górny (m.in. dla podniesienia położenia kluz), dodaną czternastą furtę dziobową w głównej baterii (nie obsadzano ich normalnie działami). Z punktu widzenia potrzeb Royal Navy okazały się wyjątkowo udane, co zaowocowało wielką liczbą zamówionych fregat. Były bardzo szybkie (10-11 węzłów przy kursie ostro na wiatr, 13,5 węzła przy półwietrze i baksztagu, 12 węzłów przy fordewindzie), dobrze trzymały się wiatru (bardzo niewiele dryfowały), charakteryzowały się silną budową i wysoką dzielnością morską, wysoko nosiły działa, wykazywały się świetną zwrotnością (szybko robiły zwrot przez sztag bez żadnej straty odległości, zwrot przez rufę wymagał wody tylko na cztery długości okrętu), ich załogi miały dobre warunki bytowe. Przy silnych falach od dziobu fregaty tego typu dość intensywnie się kiwały, ale żeglowały sucho, kołysały się łagodnie, a ich przewaga nad innymi fregatami rosła tym bardziej, im bardziej pogarszała się pogoda.
Dane projektowe: długość dolnego pokładu 125'0", szerokość maksymalna 35'2", głębokość ładowni 12'0", tonaż konstrukcyjny 680 ton. Załoga: 210/220 ludzi. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 26 dział 12-funtowych, na pokładzie rufowym 4 działa 6-funtowe, na pokładzie dziobowym 2 działa 6-funtowe; ponadto tuzin pół-funtowych działek relingowych. Oczywiście w ciągu długich lat eksploatacji przechodziły rozmaite zmiany w konstrukcji (np. położenie przejść przyburtowych śródokręcia; nadburcia), wyposażeniu (np. ustawienie pomp zęzowych), aranżacji wnętrza (np. przesuwanie kuchni, magazynów prochu) i uzbrojeniu.
Alarm zamówiono 19.09.1757 w prywatnej stoczni firmy John Barnard & John Turner, w Harwich. Stępkę fregaty położono 26.09.1757, wodowano jednostkę 19.09.1758. Została ukończona 24.06.1759 w tej samej stoczni. Jej rzeczywiste wymiary wynosiły: 125'0" x 35'3" x 12'0", tonaż 683 tony.
Od października 1758 dowodził nią kmdr James Galbraith. Wchodziła w skład eskadry komodora Piercy Bretta na Downs i Morzu Północnym. W 1759 jej kapitanem był kmdr John Rushworth, przydzielony do eskadry Rodneya na kanale La Manche; fregata pochwyciła francuski żaglowiec korsarski z Cherbourga 19.09.1760. Skierowano ją na wody Jamajki w 1760. Zdobyła francuski okręt korsarski 11.03.1761. Dla zdobycia doświadczeń rozkazano obić jej dno miedzią 23.10.1761 i zrealizowane te prace w listopadzie 1761. Od 9.11.1761 dowodził fregatą kmdr Charles Wolseley. Pożeglowała 22.01.1762 na Jamajkę. Od lutego 1762 komendę nad nią sprawował tymczasowo commander James Alms. W kwietniu 1762 eskortowała do Indii Zachodnich konwój transportowców wojska z Irlandii; pod koniec tego miesiąca znajdowała się na wodach Martyniki. Od maja 1762 uczestniczyła w wielkiej ekspedycji brytyjskiej, która po koncentracji sił wyruszyła wtedy spod Martyniki dla zajęcia Hawany. Pełniła w czasie tej wyprawy przede wszystkim funkcję łącznikową, eskortową i patrolową. Jednak przy okazji zdobyła w Kanale Starobahamskim 28.05 hiszpański bryg (uzbrojony transportowiec) 18-działowy Fenix, zaś 3.06 pochwyciła 22-działową fregatę hiszpańską Tetis, a 9.06 - francuski okręt korsarski. Współdziałała w zdobyciu 22.06 na zachód od Kuby szkunera z kawą. Hawana skapitulowała 13.08.1762. Fregatę Alarm wycofano do rezerwy w lipcu 1763 i zajęto się naprawami miedzianego obicia. Od września 1763 dowodził nią kmdr George Watson, wysłany 3.01.1764 na Jamajkę. W maju 1764 komendę przejął kmdr Rowland Cotton i działał na wodach Ameryki Północnej. Fregatę wycofano do rezerwy w kwietniu 1766. Przeszła remont w Woolwich. Od lutego 1769 jej kapitanem był kmdr John Jervis. Fregata Alarm pożeglowała 12.05.1769 na Morze Śródziemne. We wrześniu dotarła do Genui z wielką sumą pieniędzy należnych kupcom tego miasta za eksportowane towary. Incydent z niewolnikami tureckimi i brytyjską flagą pozwolił Jervisowi okazać swoją stanowczość. Jednak w marcu 1770 zakotwiczył nieostrożnie w niewłaściwym miejscu koło Marsylii, przez co niemal utracił okręt, gdy gwałtowny sztorm zerwał liny kotwiczne fregaty i wepchnął ją na skały. Jednostka została uratowana przed zniszczeniem głównie dzięki wielkim i przemyślanym wysiłkom por. Georgesa-René de Pléville le Pelley z francuskiej marynarki wojennej, który był wówczas intendentem portu w Marsylii (a w 1797 ministrem rewolucyjnej marynarki). Przez trzy miesiące francuscy szkutnicy naprawiali fregatę. Pléville le Pelley dostał wkrótce potem list z gorącymi podziękowaniami od admiralicji brytyjskiej oraz cenny prezent wybrany przez Jervisa (przyszłego lorda St Vincent). Sam komandor nie tylko nie stanął przed sądem wojennym, ale otrzymał gratulacje, ponieważ u władzy byli wówczas jego polityczni poplecznicy i przyjaciele. Fregata Alarm wróciła do Anglii wiosną 1771, lecz wkrótce znów pojawiła się na Morzu Śródziemnym, bowiem Jervis otrzymał zadanie obwożenia po różnych tamtejszych portach księcia Williama Henry'ego, brata króla Jerzego III, w nadziei na poratowanie zdrowia tego młodego człowieka. Odwiedzono m.in. Neapol i Rzym. W maju 1772 książę William Henry zszedł z pokładu, a jednostka pożeglowała z powrotem do Anglii. Od lipca 1772 dowodził fregatą kmdr John Stott, też wysłany 22.09.1773 na Morze Śródziemne. W maju i czerwcu 1776 okręt przebywał w Portsmouth. Od maja 1776 komendę nad fregatą sprawował kmdr William Hay, w drugiej połowie roku skierowany na Morze Śródziemne. Od października 1777 jej kapitanem był kmdr Robert Man, także działający na Morzu Śródziemnym; pochwyciła francuski okręt korsarski 16.10.1778, została wycofana do rezerwy w kwietniu 1779. Przeszła gruntowny remont w Deptford od kwietnia 1779 do czerwca 1780. Zgodnie z rozkazem z 25.12.1779 fregaty tej klasy miano uzbroić dodatkowo na pokładzie rufowym w 4 karonady 18-funtowe, a na pokładzie dziobowym w 2 karonady 18-funtowe. Od stycznia 1780 dowodził nią kmdr Richard Pearson; operowała w składzie Floty Kanału. Należała do eskadr adm. Geary'ego, potem wiceadmirała Darby. Uczestniczyła w odsieczy dla Gibraltaru w 1781. Od kwietnia 1781 jej dowódcą był kmdr Charles Cotton; wchodziła w skład eskadry stacjonującej na Downs. Pożeglowała na Jamajkę 11.02.1782. Operowała w Kanale Dominikańskim 9.04.1782 i brała udział w bitwie u wysepek Saintes 12.04.1782. Fregata Alarm 22.07.1782 niosła regulaminowe uzbrojenie wraz z karonadami pokładu rufowego (ale bez karonad pokładu dziobowego). Od września 1782 dowodził nią kmdr (w tym stopniu od 14.09.1782) William Wolseley. Została wycofana do rezerwy w sierpniu 1783. Przeszła gruntowny remont w Plymouth od sierpnia 1790 do lipca 1791. Wróciła do aktywnej służby w styczniu 1793. Dodano jej wtedy na pokładzie rufowym jeszcze dwie karonady 18-funtowe. Od marca 1793 dowodził nią kmdr Lewis Robertson, wysłany w rejs krążowniczy. Zdobyła lub współdziałała w zdobyciu francuskich okrętów korsarskich 27.04.1793. Wysłano ją 20.03.1794 ku Wyspom Podwietrznym. Tam, podczas ataku na Point-à-Pitre na Gwadelupie 2.07.1794, kmdr Robertson zginął. Od października 1794 kapitanem fregaty był kmdr James Carpenter; jednostka współdziałała w zdobyciu francuskiej fluity 20-działowej Duras w Indiach Zachodnich (koło Désirade) w styczniu 1795. Pomagała też w tłumieniu na St Vincent, Grenadzie i Dominice powstania Karaibów. Zgodnie z rozkazem z 19.11.1794 na fregatach tego typu zamiast dotychczasowych karonad 18-funtowych miano wstawiać na pokładzie rufowym 4 karonady 24-funtowe, a na pokładzie dziobowym 2 karonady 24-funtowe. W maju 1795 komendę nad nią sprawował przejściowo commander David Milne; zatopiła 30.05.1795 koło Puerto Rico (albo San Domingo) francuską korwetę 16-działową Liberté. Od grudnia 1795 kapitanem fregaty był kmdr George Vaughan. Uczestniczyła w pochwyceniu koło Trynidadu żaglowca korsarskiego w lutym 1796, a potem zdobyła trzy inne w Zatoce Paria na przełomie lutego i marca 1796. Od marca 1796 dowodził nią kmdr David Milne, a od schyłku 1796 albo od wiosny 1797 - kmdr Edward Fellowes. Pochwyciła 23.11.1796 hiszpański okręt 18-działowy (najprawdopodobniej bryg) Galgo koło Grenady. Należała w lutym 1797 do eskadry kontradm. Henry'ego Harveya podczas zdobywania Trynidadu. Została wycofana do rezerwy w sierpniu 1797 w Portsmouth. Od stycznia 1798 jej dowódcą był commander (komandor od 1.03.1799) William Sanderson, skierowany na Jamajkę w kwietniu 1798. Fregata Alarm zdobyła w maju 1799 hiszpański żaglowiec pocztowy w Zatoce Florydzkiej; pochwyciła małe hiszpańskie jednostki w lipcu 1799. Od października 1799 dowodził nią kmdr Robert Rolles. Współdziałała w zdobywaniu lub samodzielnie chwytała hiszpańskie i francuskie żaglowce korsarskie 25.11.1799, w lutym 1800, w sierpniu 1800, w październiku 1800 w rozmaitych miejscach Indii Zachodnich. Od czerwca 1801 do marca 1802 wyposażano ją w Woolwich, po czym oddano pod dowództwo komandora Williama Parkera. Opuściła Portsmouth 23.07.1802, by uczestniczyć w zbieraniu holenderskich żołnierzy, którzy zgodnie z traktatem pokojowym z Amiens mieli być odesłani do Cuxhaven. Jednak 20.11.1802 została definitywnie wycofana do rezerwy i sprzedana w Portsmouth we wrześniu 1812.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu AEOLUS (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Aeolus była 32-działową fregatą typu Niger/Alarm, opisanego poprzednio.

Zamówiono ją 19.09.1757 w prywatnej stoczni Thomasa Westa w Deptford. Stępkę fregaty położono we wrześniu 1757, wodowano jednostkę 29.11.1758. Została ukończona 18.01.1759 w królewskiej stoczni w Deptford. Rzeczywiste wymiary wynosiły: 125'5,5" x 35'9" x 12'9", tonaż 704 tony.
Od listopada 1758 dowodził nią kmdr John Elliot, przydzielony do służby we Flocie Kanału. Wzięła udział w walce małych zespołów 19/20.03.1759 koło wyspy Yeu, zdobywając francuską korwetę 18-działową Mignonne. Wchodziła w skład eskadry Boscawena, potem Hawke'a w listopadzie 1759 na wodach zatoki Quiberon. Należała do dowodzonego przez Elliota zespołu trzech fregat, które 28.02.1760 dostrzegły koło wyspy Copeland francuską eskadrę korsarską sześciu jednostek Françoisa Thurota i po pościgu na Morzu Irlandzkim zdobyły trzy z nich (44-działową fregatę Maréchal de Belleisle, na której zginął Thurot), 32-działową fregatę Blonde i 28-działową fregatę Terpsichore), odprowadzając pryzy do Ramsey na wyspie Man, a w marcu do Kinsale. Aeolus znajdowała się 26.03.1760 na Spithead podczas wizyty królewskiej. Potem wysłano ją w rejs krążowniczy po Zatoce Biskajskiej. Zdobyła francuskie żaglowce korsarskie 27.05.1760 i 23.03.1761. Potem w 1761 jej kapitanem został kmdr William Hotham. Od 23.03.1761 do 22.04.1762 fregata zdobyła 6 francuskich jednostek korsarskich. W lecie 1762 należała do floty Hawke'a, a jesienią 1762 - do floty Hardy'ego. Zdobyła 20.08.1762 francuski statek Formidable z drogim ładunkiem, zmierzający z Bordeaux na San Domingo. Ścigała 2.09.1762 do Avilés dwa hiszpańskie żaglowce z cennym ładunkiem z Indii Zachodnich, niszcząc jeden z nich (32-działowy San Josef ze skórami i kakao z Caracas). Także we wrześniu 1762 pochwyciła francuski statek zachodnioindyjski. W listopadzie 1763 Aeolus została wycofana do rezerwy. Przeszła remont w Portsmouth w okresie od stycznia 1764 do sierpnia 1765. Od stycznia 1766 dowodził nią kmdr John Leveson Gower. Popłynęła 10.03.1766 na Morze Śródziemne, wróciła do Anglii w 1767. W 1767 komendę nad nią objął kmdr William Bennet. Początkowo operowała na Morzu Śródziemnym, potem (w 1770 i 1771) na wodach Nowej Fundlandii. Wycofana do rezerwy w lutym 1772, przeszła gruntowny remont w Deptford od maja 1775 do grudnia 1776. Od października 1776 jej kapitanem był kmdr Christopher Atkins, skierowany 27.02.1777 na Jamajkę. Aeolus zdobyła tam 12.09.1777 amerykański żaglowiec korsarski, a 2.06.1779 współdziałała w zdobyciu koło San Domingo francuskiej fregaty 32-działowej Prudente. Od 18.04.1780 osłaniała konwój zmierzający do Portugalii. Uczestniczyła na tamtych wodach w zdobyciu 24.06.1780 francuskiego statku zmierzającego z winem i mąką z Bordeaux do Port au Prince na San Domingo. Należała do eskadry Jonhstone'a operującej u wybrzeży Portugalii latem 1780. W październiku 1780 komendę nad fregatą przejął kmdr George Keppel. Pożeglował 28.04.1781 ku Nowej Fundlandii. Fregata współdziałała w zdobyciu trzech amerykańskich jednostek korsarskich 14.08 i 2.09.1781. Od lutego 1782 dowodził nią kmdr Henry Collins. Aeolus niosła w 1782 na pokładzie rufowym cztery działa 6-funtowe i 4 karonady 18-funtowe, a na pokładzie dziobowym 2 działa 6-funtowe i 2 karonady 18-funtowe. Została skierowana na Nową Fundlandię 13.04.1782. Zdobyła 18.04.1782 francuski żaglowiec korsarski koło wybrzeży Kornwalii. Potem eskortowała konwój z Nowej Fundlandii do Portugalii. Od kwietnia 1783 jej dowódcą był kmdr George Robertson, też skierowany na wody Nowej Fundlandii. Aeolus została wycofana do rezerwy w styczniu 1784. Od marca do maja 1796 przygotowano ją w Chatham do pełnienia funkcji koszar przejściowych (hulka) w Sheerness. Zdecydowano 7.05.1800 o zmianie nazwy na Guernsey. Jednostkę rozebrano w Sheerness w kwietniu lub maju 1801.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu STAG (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Stag była 32-działową fregatą typu Niger/Alarm, opisanego przy omawianiu fregaty Alarm z 1758.
Zamówiono ją 19.09.1757 w prywatnej stoczni firmy Thomas Stanton & Co, w Rotherhithe. Stępkę fregaty położono 26.09.1757, wodowano jednostkę 4.09.1758. Została ukończona do 4.12.1758 lub do 9.12.1758 w królewskiej stoczni w Deptford. Rzeczywiste wymiary wynosiły: 125'2,5" x 35'9,5" x 12'0", tonaż 707 ton.
Od października 1758 do 1762 dowodził nią kmdr Henry Angell, przydzielony do służby w eskadrze komodora Williama Boysa pod Dunkierką. Fregata zdobyła francuskie żaglowce korsarskie 31.05.1759 i 14.01.1761. W 1760 operowała w składzie floty Hawke'a, pożeglowała 26.05.1761 na Morze Śródziemne. Wysłano ją 17.10.1761 do Indii Zachodnich w eskorcie konwoju transportowców wojska. Od 7.01 do 10.02.1762 operowała na wodach Martyniki, uczestnicząc w zdobyciu tej wyspy. Później w 1762 pod dowództwem komandora Williama Bayne należała do eskadry Rodneya w Indiach Zachodnich, przez co jej kapitana ominął udział w zdobyciu Hawany, który niesamowicie wzbogacił uczestników (Bayne miał w ogóle "pecha" do Rodneya - 20 lat później dowodząc 74-działowcem Alfred we flocie tego admirała zginął 12.04.1782 w bitwie u wysepek Saintes). Stag przebywała w 1763 na placówce na Jamajce, została wycofana do rezerwy w maju 1764. Przeszła remont w Chatham od czerwca do listopada 1766. Od lipca 1769 do 1772 dowodził nią kmdr Joseph Deane. Niosła proporzec komodora Johna Lindsay. Skierowano ją 29.09.1769 do Indii Wschodnich. Wróciła do Portsmouth 30.03.1772. Została wycofana do rezerwy w kwietniu 1772. Po wysunięciu 18.07.1777 propozycji zredukowania tej jednostki do 28-działowej fregaty 6 rangi, uczyniono tak w drugiej połowie 1777. Od stycznia 1778 jej kapitanem był kmdr (w tej randze od 26.01.1778) Robert Palliser Cooper. Operowała na wodach kanału La Manche, na Morzu Północnym i Morzu Irlandzkim. Zgodnie z rozkazem admiralicji z 22.05.1779 Stag przewrócono do klasy fregat 32-działowych (piątej rangi). Przeszła remont w Plymouth od kwietnia do maja 1779. W sierpniu 1779 eskortowała idący na zachód konwój, ale po otrzymaniu wiadomości o krążącej na zachodnich podejściach do kanału La Manche wielkiej floty hiszpańsko-francuskiej, została zawrócona. Zdobyła 20.03.1780 francuską korwetę korsarską, odbiła brytyjski kuter Hope 19.08.1781, pochwyciła francuski kuter korsarski 4.01.1782, inny francuski żaglowiec korsarski 2.06.1782 oraz kolejny 18.06.1782. W 1782 na pokładzie rufowym niosła 4 działa 6-funtowe i 6 karonad 18-funtowych, a na pokładzie dziobowym miała 2 działa 6-funtowe. Została wycofana do rezerwy w marcu 1783. Rozebrano ją w Deptford do 31.07.1783.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dobry wieczór, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu PEARL (1762).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pearl była 32-działową fregatą typu Niger/Alarm, opisanego przy omawianiu fregaty Alarm z 1758.
Zamówiono ją 24.03.1761 w królewskiej stoczni w Chatham (lub już 24.03.1759). Stępkę fregaty położono 6.05.1761, wodowano jednostkę 27.03.1762. Została ukończona 14.05.1762. Rzeczywiste wymiary wynosiły: 125'0,5" x 35'3" x 12'0", tonaż 683 tony.
Od kwietnia 1762 dowodził nią kmdr Joseph Deane, przydzielony do służby w eskadrze stacjonującej na Downs. Od marca 1763 kapitanem fregaty był kmdr Charles Saxton. Pearl pożeglowała 22.05.1764 na wody Nowej Fundlandii. Komodor Palliser wysłał ją w 1764 na Zatokę Św. Wawrzyńca, aby sprawdziła tamtejsze siły francuskie i skontrolowała, czy Francuzi nie naruszają postanowień traktatu pokojowego. W tym samym roku Pearl wróciła do Portsmouth. W kwietniu 1766 komendę nad fregatą objął kmdr Patrick Drummond, też zaangażowany do służbie na wodach Nowej Fundlandii, zaś w 1768 dowódcą był - do wycofania jednostki do rezerwy w grudniu - kmdr John Elphinston. Od stycznia 1769 dowodził fregatą kmdr John Leveson Gower (wysłany na Nową Fundlandię), a od listopada 1769 - kmdr Basil Keith. W 1770 komendę sprawował kmdr John Ruthven. Pearl wyprawiano na Nową Fundlandię 24.04.1770 i 7.05.1771. Od grudnia 1771 do grudnia 1772 kapitanem był kmdr James Bremer, skierowany na wody Nowej Fundlandii 7.05.1772. Fregata przeszła remont w Portsmouth od grudnia 1772 do lipca 1773. Od listopada 1775 dowodził nią kmdr James O'Hara, przydzielony do eskadry na wodach amerykańskich. W marcu 1776 komendę nad jednostką przejął kmdr Thomas Wilkinson, też wysłany (8.04.1776) w eskorcie konwoju do Ameryki Północnej. Pearl zdobyła 20.12.1776 koło przylądka Delaware 16-działowy bryg Lexington amerykańskiej Marynarki Kontynentalnej i wiele mniejszych żaglowców. Pod koniec 1776 przeszła na wody Wysp Podwietrznych, gdzie Wilkinson zmarł na początku 1777. Od grudnia 1776 jednostką dowodził kmdr John Elphinston. Fregata zdobyła (czy doprowadziła do zniszczenia) 7.07.1777 w zatoce Delaware 4-działowy szkuner Mosquito amerykańskiej Marynarki Kontynentalnej. Od grudnia 1777 kapitanem Pearl był kmdr John Linzee. Znajdowała się przy Sandy Hook 22.07.1778 i wzięła udział w operacji kadm. Howe przeciwko flocie wiceadm. d'Estaing 11.08.1778. Następnie przeszła do Indii Zachodnich i dołączyła tam do eskadry komodora Hothama (która wyruszyła 4.11.1778 z Nowego Jorku). Dowodził nią wówczas kmdr Alexander Graeme. Operowała u wyspy Św. Łucji podczas jej zdobywania przez Anglików od grudnia 1778. Została potem (16.02.1779) odesłana do Anglii z depeszami; dotarła do Portsmouth 22.03. Wycofano ją do rezerwy w marcu 1779. W okresie maj-lipiec 1779 uzyskała w Plymouth miedziane obicie dna. Od lipca 1779 dowodził fregatą kmdr George Montagu. Pearl zdobyła 14.09.1779 w pobliżu Azorów 28-działową fregatę hiszpańską Santa Monica. Uczestniczyła w ataku na statki konwoju hiszpańskiego z Caracas 8.01.1780. Wróciła do Anglii, skąd 22.03.1780 wysłano ją znów do Ameryki Północnej. Pochwyciła 30.09.1780 w okolicy Bermudów francuską fregatę 32-działową Espérance. Była w bitwie koło przylądka Henry 16.03.1781 jako jednostka przekazująca sygnały. Zdobyła 10.07.1781 francuski okręt korsarski, a 19.08.1781 - amerykański. W 1782 na pokładzie rufowym niosła 4 działa 6-funtowe i 6 karonad 18-funtowych, a na pokładzie dziobowym miała 2 działa 6-funtowe. Została wycofana do rezerwy w lipcu 1782. Przeszła gruntowny remont w Rotherhithe od stycznia 1783 do czerwca 1784. Wprowadzono ją ponownie do aktywnej służby w sierpniu 1786 (komendę objął kmdr Seymour Finch) i skierowano 22.03.1787 na Morze Śródziemne. Została wycofana do rezerwy w 1789. Od lutego 1790 kapitanem Pearl był kmdr George William Augustus Courtenay. Popłynęła na Morze Śródziemne 9.05.1790, przeszła do rezerwy w 1792. Od czerwca 1793 do grudnia 1795 dowodził fregatą kmdr Michael de Courcy, operujący na wodach irlandzkich. Od lutego 1796 do 1802 komendę nad Pearl sprawował kmdr Samuel James Ballard. Jednostka osłaniała konwoje i pełniła służbę patrolową. Współdziałała w zdobyciu francuskiego żaglowca korsarskiego 16.04.1797. Wysłano ją 3.03.1798 do zachodnich wybrzeży Afryki, a stąd na Wyspy Podwietrzne. Udała się jej ucieczka (do Sierra Leone) 24.04.1798 u wybrzeży Afryki Zachodniej przed dwiema dużo silniejszymi fregatami francuskimi. Zdobyła koło Antigui francuskie okręty korsarskie 14.10.1798 i pod koniec 1798. Została skierowana 22.10.1799 na Morze Śródziemne. Zniszczyła 14-działową genueńską polakkę 9.02.1800, od kwietniu do października 1800 pochwyciła lub zniszczyła chmarę małych żaglowców handlowych, uczestniczyła w operacji lądowania armii brytyjskiej w Aleksandrii w 1801, zdobyła okręt korsarski 1.07.1801, współdziałała w zdobyciu francuskiej fregaty 42-działowej Carrère 1.08.1801 koło Elby. Kontynuowała chwytanie pryzów w 1801. We wrześniu 1801 nadal operowała koło Porto Ferraio w składzie zespołu kadm. Warrena. W okresie kwiecień-lipiec 1803 przystosowano ją w Portsmouth do pełnienia roli magazynu odzieży i oporządzenia marynarzy. W tym charakterze zaczęła służbę w kwietniu 1803, kiedy dowódcą został por. Robert Bailey. W latach 1804-1809 jednostką dowodził por. Charles Woodger. Pearl stała nieużywana w Portsmouth w latach 1812-1814, a od maja 1814 pełniła funkcję koszar przejściowych. Przemianowano ją na Prothée 19.03.1825. Została sprzedana 14.01.1832 na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu GLORY (1763).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Glory była 32-działową fregatą typu Niger/Alarm, opisanego przy omawianiu fregaty Alarm z 1758.
Zamówiono ją 30.01.1762 w prywatnej stoczni firmy Blaydes & Hodgson w Hull. Stępkę fregaty położono w marcu 1762, wodowano jednostkę 24.10.1763. Została ukończona w grudniu 1763 przez stocznię budującą. Rzeczywiste wymiary wynosiły: 125'0" x 35'2" x 11'9,5", tonaż 680 ton.
Początkowe lata przestała w rezerwie. Od maja 1769 dowodził nią kmdr John Holwall, przydzielony do służby w eskadrze księcia Cumberland na wodach kanału La Manche. Od 1770 kapitanem fregaty był kmdr John Rutheven, ale zmarł 14.12.1771 i komendę przejął kmdr James Chads. Jednostkę wycofano do rezerwy w styczniu 1773. W tym momencie fregata Glory praktycznie znika z kart historii, ponieważ przed początkiem jakiejkolwiek dalszej służby została przemianowana 30.08.1774 na Apollo. Przeszła rozległy remont w Plymouth od października 1776 do kwietnia 1777. Od stycznia 1777 dowodził nią kmdr Philemon Pownall. Pożeglowała 2.04.1777 na wody Ameryki Północnej. Zdobyła tam amerykańskie okręty korsarskie 16.09.1777 i 27.01.1778. Należała do floty wiceadm. Howe podczas konfrontacji z siłami wiceadm. d'Estaing w sierpniu 1778; kiedy obie floty manewrowały 11.08.1778 koło Rhode Island, Howe przeniósł chwilowo swoją flagę właśnie na Apollo i umieścił fregatę między obiema liniami bojowymi, aby lepiej sprawować kontrolę nad ruchami brytyjskich okrętów liniowych; po zachodzie słońca pogoda tak się pogorszyła, że wiceadmirał nie mógł wrócić na swój normalny flagowiec, 64-działowy okręt Eagle; w ciężkim sztormie, który srożył się do 13.08, Apollo utraciła fokmaszt (w nocy 12.08) i doznała pęknięcia grotmasztu; Howe przeszedł na większy okręt 13.08 lub 14.08. Od grudnia 1778 do stycznia 1781 fregata Apollo otrzymała nowe wyposażenie i została obita miedzią w Plymouth. Po zaciętej walce, w której obaj kapitanowie odnieśli rany, zdobyła 1.02.1779 na kanale La Manche małą francuską fregatę 26/32-działową Oiseau. Po naprawie uszkodzeń w Plymouth w lutym i marcu 1779, dołączyła do Floty Kanału adm. Hardy. Zdobyła 2.10.1779 francuski kuter 14-działowy Mutin. W październiku 1779 dołączyła do eskadry komodora Reynoldsa. W grudniu 1779 znalazła się w składzie dużych sił eskortowych adm. Rodneya, osłaniających konwój około 300 statków, z których część dążyła do Gibraltaru. Dzięki temu uczestniczyła w ataku Rodneya koło San Sebastian na statki (18 transportowców) z Caracas 8.01.1780 (zagarnięto wszystkie, wraz z 7 jednostkami eskorty), w bitwie "Pod Światłem Księżyca" 16/17.01.1780 (jej bezpośrednio poddał się hiszpański 68-działowy liniowiec Monarca) oraz w zaopatrzeniu Gibraltaru 19.01.1780. Zdobyła francuski okręt korsarski 2.03.1780. Miała udział w zdobyciu francuskiej fregaty korsarskiej z Hawru 15.06.1780 koło Ostendy, jednak podczas tej walki zginął kmdr Pownall. Od czerwca 1780 dowodził fregatą kmdr John Bazely, a Apollo przydzielono do Eskadry Zachodniej. Po wycofaniu do rezerwy pod koniec 1780 przeszła drobny remont w Chatham w okresie od lutego do lipca 1781. Od maja 1781 jej kapitanem był kmdr Charles Hamilton. Operowała na wodach kanału La Manche i Wysp Normandzkich. W 1782 na pokładzie rufowym niosła 4 działa 6-funtowe i 4 karonady 18-funtowe, a na pokładzie dziobowym miała 2 działa 6-funtowe i 2 karonady 18-funtowe. W marcu 1782 eskortowała konwój w rejonie Cieśniny Gibraltarskiej. Została wycofana do rezerwy w kwietniu 1783. Rozebrano ją w Woolwich do 30.01.1786.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dobry wieczór, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu EMERALD (1762).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Emerald była 32-działową fregatą typu Niger/Alarm, opisanego przy omawianiu fregaty Alarm z 1758.
Zamówiono ją 24.03.1761 (lub już 24.03.1759) w prywatnej stoczni Hugha Blaydesa w Hull. Stępkę fregaty położono w 13.05.1761, wodowano jednostkę 8.06.1762. Została ukończona w październiku 1762 przez stocznię budującą. Rzeczywiste wymiary wynosiły: 125'0" x 35'2,5" x 12'0", tonaż 681 ton.
Od maja 1762 do marca 1763 dowodził nią kmdr Timothy Edwards, kierowany na rejsy patrolowe. Od marca 1763 jej kapitanem był kmdr John Knight; operowała na wodach kanału La Manche, a w latach 1764-1765 w okolicach Szetlandów. Od 1766 komendę nad fregatą sprawował kmdr Charles Douglas, patrolując wody kanału La Manche, a w 1768 - Szetlandów. W 1769 Emerald została wysłana ku wybrzeżom Laponii dla dokonania obserwacji przejścia Wenus na tle tarczy słonecznej. W 1770 fregatą dowodził kmdr John Moutray, a w 1771 kmdr Hugh Dalrymple; jednostka nadal operowała w rejonie Orkadów i Szetlandów. Wycofano ją do rezerwy w 1771. Przechodziła remonty w Sheerness (w 1772) i ponowne wyposażanie w Chatham (od października 1775 do marca 1776). Kuchnię przesunięto wówczas z przedniej ładowni pod pokład dziobowy, a na jej poprzednim miejscu zrobiono dodatkowy magazyn prochu i magazyn żagli. Być może także wtedy przeniesiono górną końcówkę pomp łańcuchowych z dolnego na górny pokład. Od listopada 1775 komendę nad fregatą sprawował kmdr Benjamin Caldwell; została wysłana 6.05.1776 na wody amerykańskie. Zdobyła 1.04.1778 amerykańską fregatę 28-działową Virginia koło Hampton w Wirginii. Po chwilowym wycofaniu do rezerwy w 1779 poddawano ją drobnym remontom i obijaniu miedzią (w Chatham od czerwca do sierpnia 1779). Od lipca 1779 dowodził nią kmdr Samuel Marshall. Należała do Floty Kanału adm. Charlesa Hardy, a we wrześniu 1779 operowała na Morzu Północnym w składzie wydzielonej z tej floty eskadry komandora Thomasa Burnetta. Jako jednostka eskadry komodora Charlesa Feildinga (Fieldinga) brała udział w incydencie z holenderskim (czyli wtedy jeszcze neutralnym) konwojem osłanianym przez siły kontradmirała Van Bylandta 31.12.1779. Należała do Floty Kanału w 1780. Zdobyła 23.04.1780 francuską jednostkę korsarską z Dunkierki. W 1781 brała udział w odsieczy przyprowadzonej do Gibraltaru. Zdobyła 24.08.1781 francuski okręt korsarski w pobliżu Saint-Malo oraz następny - 7.09.1781. Od 1782 fregatą Emerald dowodził kmdr William Knell, służący na Morzu Północnym w ochronie konwojów i patrolowaniu, a 22.04.1783 skierowany do Ameryki Północnej i na placówkę na Jamajce. Jednostkę wycofano do rezerwy we wrześniu 1783. Została rozebrana w Deptford do 2.10.1793.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu AURORA (1766).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Aurora była 32-działową fregatą typu Niger/Alarm, opisanego przy omawianiu fregaty Alarm z 1758.
Zamówiono ją 8.12.1762 albo 30.04.1763 w królewskiej stoczni w Chatham. Stępkę fregaty położono 10.10.1763, wodowano jednostkę 13.01.1766. Wojna siedmioletnia się skończyła, nowej nie było widać na horyzoncie, więc Aurora została ukończona dopiero 24.07.1769. Rzeczywiste wymiary wynosiły: 125'0" x 35'3" x 12'0", tonaż 683 tony.
Od lipca 1769 dowodził nią kmdr Thomas Lee. Fregatę wysłano 30.09.1769 do Indii Wschodnich z trzema wysokimi urzędnikami Kompanii Wschodnioindyjskiej (którzy mieli zreformować jej zarząd w Indiach), a mianowicie ex-gubernatorem Kalkuty (Bengalu) w latach 1760-1764, Henrym Vansittartem, Luke Scraftonem i Francisem Forde, na pokładzie. Po drodze Aurora zawinęła do Kapsztadu, skąd wyruszyła 29.12.1769. Zamiarem kapitana było przejście przez Kanał Mozambicki. Odtąd nikt już nie widział ani samej jednostki, ani żadnych szczątków czy śladów po rozbitkach. Przypuszcza się więc, że fregata zatonęła w sztormie lub spłonęła w styczniu 1770 na Oceanie Indyjskim.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak · Wysłany: Wto 9:44, 03 Mar 2020 Temat postu:

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu VENUS (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.