www.timberships.fora.pl

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu GRENADA (zdobyty 1807).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie francuski 16-działowy bryg korsarski Iéna (Jéna). Najprawdopodobniej tożsamy z nowym okrętem, wyposażonym w listopadzie 1806 w Dunkierce przez Pierre-Josepha Stivala oraz Françoisa Varlet i wysłanym na morze z 60-osobową załogą, chociaż tonaże podawane przez Francuzów (64 tony i 54 tony) oraz Brytyjczyków (327 lub 337 ton) są szokująco rozbieżne – być może dane brytyjskie zapisano jednak błędnie. Zdobył dwa statki angielskie na Morzu Północnym, zanim sam nie został przechwycony na północ od Nieuport 6.01.1807 przez brytyjski bryg-slup Cruizer i wcielony do Royal Navy jako 16-działowy (w niektórych źródłach 10-działowy) bryg-slup Grenada. Wydaje się, że skierowany do aktywnej służby pod brytyjską banderą dopiero w 1809 na Wyspach Zawietrznych. Jego dowódcą był (oficjalnie od 6.12.1808) por. Stephen Briggs. Bryg rozebrano w 1811 (zdaniem niektórych autorów figurował na listach marynarki do 1814).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu VICTOR (zdobyty 1808).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie francuski trójmasztowiec korsarski Revenant, budowany w St Malo od 1806 do lutego 1807 lub do października 1806 (może wodowany w październiku 1806, a ukończony w lutym 1807). Skonstruowany na podstawie wskazówek jednego z najsłynniejszych francuskich korsarzy, Roberta Surcoufa. Tonaż 300 ton, wyporność około 550 ton, wymiary: 34,43 x 9,10 (lub 9,26) m. Miał 24 furty. Słynął z szybkości. Wysłany w marcu lub 19.04.1807 z Saint Malo na Ile de France pod dowództwem Roberta Surcoufa, z załogą około 150-200 ludzi, uzbrojony w 20 dział, w tym 6 x 8-f i 14 karonad 32-f. Przybył do celu w czerwcu lub sierpniu 1807 i od września rozpoczął rajdy korsarskie po Oceanie Indyjskim, mając załogę zmieniającą się od 70 do 150 ludzi. Jego wyczyny przeszły do legendy, zdobył lub zatopił w sumie ponad 30 brytyjskich i portugalskich statków, zyskując fortunę dla swego kapitana. Surcouf dowodził tym okrętem do lutego 1808, a od kwietnia do czerwca dowództwo sprawował dotychczasowy pierwszy oficer, Joseph-Marie Potier de la Houssaye (kuzyn Surcoufa) – uzbrojenie się nie zmieniło, załoga wzrosła do 200 ludzi. Surcouf zajął się w tym czasie doglądaniem dóbr, jakie zakupił na Ile de France. Po powrocie z udanego rejsu korsarskiego pod Potierem, okręt został rozbrojony przez Surcoufa, wobec braku zaopatrzenia i ludzi do skompletowania następnej załogi. Jednakże w lipcu (4.07.) 1808 Revenant został zarekwirowany na Ile de France przez gubernatora Decaena (ku szewskiej pasji Surcoufa) i wcielony do wojskowej osłony wyspy jako korweta Iéna. W 1808 podawano jako uzbrojenie 18 karonad 24-f, w 1809 znów 6 x 8-f i 14 karonad 32-f. Korweta ta wyszła w rejs krążowniczy 14.07.1808 pod dowództwem por. Nicolasa Morice, a 8.10.1808 została zdobyta przez brytyjską fregatę w Zatoce Bengalskiej i wcielona na miejscu do Royal Navy pod nazwą Victor. Wściekły Surcouf opuścił wyspę w listopadzie 1808, a na pożegnanie Decaen skonfiskował mu miejscowe majątki. Morice wrócił na Ile de France (w ramach wymiany jeńców) w grudniu 1809. Natomiast żaglowiec klasyfikowano odtąd pod brytyjską banderą jako 18-działowy, gładkopokładowy slup trójmasztowy o tonażu około 400 ton. Uzbrojenie zmieniono na 2 x 6-f i 16 karonad 32-f. dowództwo otrzymał początkowo commander Thomas Groube (przyszły kontradm. w stanie spoczynku), a od kwietnia 1809 przejął je commander Edward Stopford. Slup zajmował się różnymi zadaniami na Oceanie Indyjskim, m.in. eskortował statki wschodnioindyjskie. Został 2.11.1809 przechwycony przez francuską fregatę u ujścia Gangesu i wrócił do służby na Ile de France, ale różni autorzy wyrażają sprzeczne opinie na temat tego, czy zachował nazwę Victor (najprawdopodobniej) czy wrócił nawet do nazwy Revenant. Zdaje się, że miał teraz uzbrojenie zredukowane do 16 dział. Dowodził nim znów porucznik Nicolas Morice. Od kwietnia do sierpnia 1810 uczestniczył w kampanii eskadry komodora Victora-Guy’a Duperré (przyszłego admirała, zdobywcy Algieru w 1830) i miał udział w pochwyceniu brytyjskich statków wschodnioindyjskich. Uczestniczył w słynnej bitwie u wejścia do Grand Port w sierpniu 1810, aczkolwiek początkowo w niezbyt chlubny sposób, opuszczając w pewnym momencie banderę podczas walki zakończonej jednym z największych sukcesów morskich Francuzów w czasie epoki napoleońskiej. Brał udział w zdobyciu okrętu Ceylon u wybrzeży wyspy Réunion 18.09.1810. Jeszcze raz wpadł w ręce Brytyjczyków 6.12.1810 przy okazji zajęcia przez nich Ile de France/Mauritiusa. Dzisiaj uważa się powszechnie, że już nie wrócił do Royal Navy, chociaż ja mam stare informacje, iż jednak został zarejestrowany na Mauritiusie jako slup w październiku 1811, uzbrojony w 2 x 6-f i 16 karonad 32-f, a wycofano go ze służby ostatecznie dopiero w sierpniu 1814 w Portsmouth.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów brygu FOXHOUND (zdobyty 1809).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie francuski 16-działowy bryg wojenny Basque, budowany w Bayonne przez Jeana Baudry od 8.06.1808 do kwietnia 1809, zwodowany 13.02.1809. Projektant François Pestel. Nośność 158 ton, wyporność 290 ton. Wymiary projektowe: 27,93 x 8,45 x 4,27 m. Załoga: 84-94. Uzbrojenie: 2 x 8-f i 14 karonad 24-f. W dniu 8.11.1808 wysłany w dziewiczy rejs z Bayonne na Gwadelupę. W trzy dni później odparł na Atlantyku atak łodzi z brytyjskiej fregaty, lecz 13.11.1808 został przez tę fregatę zdobyty. Wcielony do Royal Navy pod nazwą Foxhound, jako 16-działowy slup z takielunkiem brygu. Wymiary: 95’6” x 28’11,25” x 8’1”, tonaż 348 ton. Załoga: 106. Uzbrojenie: 2 x 9-f i 14 karonad 24-f. Nieznacznie, ale za to długo remontowany w Plymouth w okresie 28.11.1809-16.10.1810. Następnie, pod zmieniającymi się dowódcami, w aktywnej służbie na kanale La Manche. W listopadzie 1814 jego dowództwo przejął commander Thomas Warrand. W ramach wzmacniania armii Wellingtona w czasie Stu Dni Napoleona, przewiózł połowę 14 regimentu piechoty Buckinghamshire z Plymouth do Ostendy (trzeci batalion z tego regimentu walczył pod Waterloo, ale nie wiem, czy byli wśród nich żołnierze przetransportowani na brygu Foxhound), eskortował liczne konwoje między Ramsgate a Ostendą, następnie pełnił służbę szpiegowską w okolicach Calais i realizował inne zadania wywiadu. Wycofany do rezerwy we wrześniu 1815. Sprzedany 15.02.1816.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów kutra VIPER (zakupiony 1809).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie statek handlowy Niger, zbudowany w 1809 przez White’a w Cowes. Wymiary 63’3” x 20’4” x 9’9”, tonaż 104 tony. Kupiony przez Royal Navy pod koniec 1809, przemianowany na Viper, zarejestrowany 14.10.1809, wyposażany (najpierw w Woolwich, potem w Deptford) do 2.12.1809. W aktywnej służbie na kanale La Manche od 1809 jako 8-działowy kuter z załogą 45 ludzi, uzbrojony w 8 karonad 12-f. Dowodził nim por. Edward Augustus D’Arcy. W dniu 21.10.1811 kuter ten należał do małej eskadry, która trochę przetrzepała skórę francuskim drobnoustrojom w Boulogne, na oczach cesarza Napoleona. W 1813 skierowany do Halifaxu. Sprzedany w Deptford 11.08.1814.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów brygu MARIA (w służbie 1812-1815).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

16-działowy bryg Maria, jakoby służący w Royal Navy w latach 1812-1815, to zdaje się jeden z tych okrętów, o których pisałem, że Colledge znalazł o nich jakąś wzmiankę, lecz nie zdradził gdzie, a nikt inny już potem nie trafił na jakikolwiek po nich ślad w dokumentach. Nie znaczy to koniecznie, że takie jednostki w ogóle nie istniały – tyle że należały np. do własnej floty Urzędu Uzbrojenia, albo Ministerstwa Transportu czy temu podobne. Jest bardzo wątpliwe, by ów bryg Maria rzeczywiście był kiedykolwiek okrętem Royal Navy. W każdym razie istnieje też inna – równie niepewna - wzmianka o 16-działowym szkunerze Maria, służącym w wojne 1812-1814 na Wielkich Jeziorach i jest dość prawdopodobne, że – jeśli w ogóle istniał – chodzi o ten sam żaglowiec.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów brygu SWAGGERER (zdobyty 1809).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie francuski bryg korsarski Bonaparte, 10- lub 16-działowy, zdobyty przez Anglików w 1809. Wcielony do Royal Navy pod nazwą Swaggerer, jako bryg 10-działowy o tonażu około 300 ton. Załoga: 60. Uzbrojenie: 2 x 6-f i 8 karonad 18-f. W aktywnej służbie od 1809 na Wyspach Zawietrznych. Jego trzej kolejni dowódcy w stopniu porucznika (George James Evelyn 1809-1812; Martin George Guise w 1813 oraz Charles Dayman Jeremy w 1814) nie zrobili wielkiej kariery w Royal Navy. Pierwszy, ożeniony na Barbados i zamieszkały na tej wyspie, awansował na commandera dopiero w stanie spoczynku. Drugi i trzeci otrzymali tę rangę w 1815 i już nie doczekali się dalszych promocji. Jednak Guise postanowił poszukać fortuny gdzie indziej i wstąpił w 1818 r. do marynarki chilijskiej, a potem - po wymuszonej przez Cochrane’a (który nieustannie przeciwko niemu intrygował) rezygnacji w 1821 – do peruwiańskiej. Służba dla nowo powstałych państw południowoamerykańskich kosztowała go dymisję z Royal Navy w wyniku werdyktu sądu wojennego (1819 r.), lecz za to w Peru – gdzie żył do śmierci – doczekał się rangi wiceadmiralskiej. Natomiast bryg-kanonierka Swaggerer został rozebrany już w 1815.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu TELEGRAPH (zdobyty 1813).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie amerykański okręt korsarski Vengeance, zbudowany w 1812 w Nowym Jorku. Zdobyty przez Anglików pod koniec 1812 lub w styczniu 1813, zarejestrowany w Royal Navy pod nazwą Telegraph 31.08.1813 jako 12-działowy szkuner (ewentualnie bryg-kanonierka). Wymiary: 83’7” x 22’6,5” x 10’6”, tonaż 180 ton. Załoga: 60. Uzbrojenie: 12 karonad 12-f. W aktywnej służbie pod brytyjską banderą od grudnia 1813. Po swoim pierwszym dowódcą zaatakował 13.10.1813 osłaniany przez baterie brzegowe francuski 16-działowy bryg wojenny Flibustier u ujścia rzeki Adour, w wyniku czego Francuzi spalili swój okręt. U schyłku 1813 albo w styczniu 1814 zdobył w pobliżu St-Jean de Luz francuski okręt korsarski (23-działowy, z załogą 160 ludzi!), także nazywający się Flibustier. W drugiej połowie stycznia 1817 znajdował się (pod trzecim z kolei dowódcą) w zatoce Plymouth, kiedy w nocy z 19 na 20.01.1817 w okolicy tej zerwał się sztorm. Początkowo okręt dobrze znosił pogarszające się warunki, ale około czwartej nad ranem zaczął wlec kotwice. Mimo rzucenia jeszcze jednej, o godz.5.30 uderzył w dno, około kabla odległości od brzegu, znajdując się blisko wschodniego końca Hoe. Było jasne, że żaglowiec jest zgubiony, więc dla ratowania załogi przecięto liny kotwiczne, postawiono forsztaksel i próbowano sztrandować burtą. W tej pozycji Telegraph wszedł na skały między wschodnim krańcem Hoe a górą Batten i wkrótce rozpadł się na kawałki. Straty w ludziach – jak na panujące warunki – były niewielkie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów kutra DART (1810).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.