www.timberships.fora.pl

kgerlach

90-działowy żaglowiec dwupokładowy, okręt 2 rangi, zaprojektowany przez Williama Symondsa w czerwcu 1839. Długość 204’0”, szerokość 60’2,25”, głębokość 23’8”, tonaż 3100 ton. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 28 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”) oraz 4 działa 68-funtowe (o masie 112 cetnarów, długości 10’10”); na pokładzie górnym 26 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”) oraz 6 haubicznych dział 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym 16 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”) i 2 haubiczne działa 8-calowe (o masie 52 cetnarów, długości 8’0”), na pokładzie dziobowym 8 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”). Załoga: 820/750 ludzi.
Albion został zbudowany w Plymouth. Zamówiono go 18.03.1839, zaczęto 13.08.1839, zwodowano 6.09.1842, ukończono 23.01.1844. Już w 1843, podczas prac wyposażeniowych, Inspektor Marynarki skrytykował 112-cetnarowe 68-funtówki z dolnego pokładu jako zbyt ciężkie, nieporęczne, przeszkadzające w obsłudze innych armat i w zasadzie nie nadające się do artylerii burtowej liniowców. Zastąpiono je więc 8-calowymi działami haubicznymi o masie 65 cetnarów i długości 9’0”.
Od 10.11.1843 do 27.02.1847 dowodził okrętem kmdr Nicholas Lockyer. Albion był flagowcem adm. Milne w Devonport, potem służył w Eskadrze Eksperymentalnej (w 1844 i 1855), na Tagu, w końcu w Eskadrze Kanału. Kiedy Lockyer zmarł, dowództwo okrętu przejął 1.04.1847 kmdr Charles Howe Fremantle, skierowany na Morze Śródziemne. Liniowiec wycofano do rezerwy w Plymouth 2.04.1848.
Od lipca 1848 jego regulaminowe uzbrojenie tworzyły: na pokładzie dolnym 18 dział haubicznych 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 14 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 6 dział haubicznych 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 26 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładach odkrytych 2 działa haubiczne 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 24 działa 32-funtowe (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”).
Od 29.05.1850 do 2.07.1852 kapitanem okrętu był kmdr William James Hope Johnstone, wysłany na Morze Śródziemne. Tam dowództwo przejął 2.07.1852 (i sprawował je do 7.07.1855) kmdr Stephen Lushington. W 1853 Albion należał do floty brytyjsko-francuskiej zgromadzonej w zatoce Besika, potem przeszedł wraz z innymi okrętami na Morze Czarne, gdzie walczył w wojnie krymskiej. Jego uzbrojenie w tym okresie składało się z 32 dział haubicznych 8-calowych (65-cetnarowych) na dolnym pokładzie; 32 lub 34 dział 32-funtowych (56-cetnarowych) na górnym pokładzie; 26 lub 24 dział 32-funtowych (42-cetnarowych) na pokładach odkrytych. Do końca sierpnia 1854 stracił na cholerę (u wybrzeży Bułgarii) 50 % załogi. Uczestniczył w bombardowaniu Sewastopola 17.10.1854 (holowany przez przywiązany do bakburty parowiec Firebrand), po której to akcji - ciężko uszkodzony - został odholowany na Maltę dla dokonania napraw. Pod Sewastopolem część załogi i 6 dział 32-funtowych ze spardeku przydzielono do lądowej Brygady Marynarki, której dowództwo powierzono początkowo właśnie Lushingtonowi. 25.06.1855 Albion przebywał w Stambule. Lushington otrzymał 4.07.1855 stopień kontradmirała, więc 7.07.1855 dowództwo okrętu przejął kmdr James Robert Drummond. W październiku 1855 Albion miał odpłynąć ze Stambułu do Anglii.
3.02.1860 nakazano jego przebudowę na 91-działowy liniowiec śrubowo-żaglowy. Prace rozpoczęto w Devonport 4.04.1860. Okręt zszedł z doku 21.05.1861. Wymiarów nie zmieniono, chociaż tonaż wyliczano teraz na 3111 ton, wyporność na 4382 tony. Otrzymał dwucylindrowy (średnica cylindrów 64,2”, skok tłoków 44”), poziomy silnik firmy Humphrys & Tenannt, o mocy nominalnej 400 koni i mocy indykowanej 1835 koni, który pozwalał na rozwijanie prędkości około 11 węzłów. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 32 działa haubiczne 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie górnym 32 działa 32-funtowe (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładach odkrytych 26 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”) i 1 działo 68-funtowe (o masie 95 cetnarów, długości 10’0”).
Albion nigdy nie wszedł do aktywnej służby jako okręt śrubowo-żaglowy. Stał w Devonport. W 1862 jego liczbę dział zredukowano do 86 sztuk, a w 1863 do 76 sztuk. Został sprzedany w sierpniu 1884 firmie Castle i rozebrany w Charlton.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

de Villars

Dziękuję bardzo za informacje na temat Rodney'a!

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ABOUKIR (1842).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Nie spotkałem się z informacjami na temat okrętu Aboukir z 1842 r.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, błąd w moim spisie, przepraszam, chodziło o ABOUKIR (1848).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

90-działowy żaglowiec dwupokładowy, okręt 2 rangi, typu Albion.
Aboukir został zbudowany w Plymouth. Zamówiono go 18.03.1839, zaczęto w sierpniu 1840, zwodowano 4.04.1848, pozostawiono w rezerwie w Devonport.
20.08.1856 nakazano przebudowę żaglowca na 91-działowy liniowiec śrubowo-żaglowy. Prace rozpoczęto w Devonport 8.10.1856. Okręt zszedł z doku 1.01.1858. Wymiarów nie zmieniono (204’0” x 60’2,25” x 23’8,5”), tonaż wyliczano na 3091 ton, wyporność 4300 czy 4382 tony. Otrzymał dwucylindrowy (średnica cylindrów 58,125”, skok tłoków 3’3”), poziomy silnik z rurowymi tłokami, firmy John Penn & Son, o mocy nominalnej 400 koni i mocy indykowanej 1533 konie, który pozwalał na rozwijanie prędkości około 9,6 węzła. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 32 działa haubiczne 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie górnym 32 działa 32-funtowe (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładach odkrytych 26 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”) i 1 działo 68-funtowe (o masie 95 cetnarów, długości 10’0”).
Od 25.05.1859 do 9.01.1860 okrętem dowodził kmdr Charles Frederick Schomberg. Aboukir został przydzielony w lipcu 1859 do Floty Kanału. W okresie 10.01.1860-18.02.1861 jego kapitanem był kmdr Douglas Curry. Nadal operował wtedy w składzie Eskadry Kanału, podobnie jak w początkowym okresie dowództwa (w sumie od 18.02.1861 do sierpnia 1862) kmdr. Charlesa Fredericka Alexandra Shadwella. W listopadzie 1861 okręt przeszedł na Morze Śródziemne, a w lutym 1862 na Bermudy i w rejon Wysp Podwietrznych.
Zaczął po sierpniu 1862 pełnić na Jamajce rolę okrętu-bazy i pływającej baterii. Pierwszym dowódcą w tym nowym charakterze jednostki, noszącej proporzec komodora Hugha Dunlopa, był kmdr Peter Cracroft. Potem funkcję tę sprawowało 5 innych. Aboukir od 1867 służył tam jako koszary przejściowe. Sprzedany na Jamajce 23.11.1877 G. Lyonowi na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu EXMOUTH (1854).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

91-działowy liniowiec śrubowo-żaglowy typu Albion. Zamówiony w Plymouth 18.03.1839 albo 12.03.1840 jako 90-działowy żaglowiec dwupokładowy, okręt 2 rangi, typu Albion, zaczęty 13.09.1841. Jednak jeszcze przed zwodowaniem przebudowany na okręt śrubowo-żaglowy, zgodnie z rozkazem z 30.10.1852. Prace przekształceniowe zaczęto 20.06.1853, zwodowano liniowiec 12.07.1854, ukończono 15.03.1855.
Długość 204’0”, szerokość 60’3”, głębokość 23’8”, zanurzenie z przodu 24’, z tyłu 24’9”, tonaż 3101-3109 ton, wyporność 4300 czy 4382 tony. Otrzymał dwucylindrowy (średnica cylindrów 64”, skok tłoków 3’0”), poziomy silnik firmy Maudslay, Sons & Field, o mocy nominalnej 400 koni i mocy indykowanej 1252 konie, który pozwalał na rozwijanie prędkości około 9,1 węzła. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 32 działa haubiczne 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie górnym 32 działa 32-funtowe (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładach odkrytych 26 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”) i 1 działo 68-funtowe (o masie 95 cetnarów, długości 10’0”). Załoga: 830 ludzi.
W 1854 stacjonował w Devonport, dowodzony od 18.11.1854 do 19.02.1855 przez komandora Fredericka Thomasa Pelhama. W 1855 Exmouth wchodził w skład Floty Bałtyckiej podczas wojny krymskiej, a jego dowódcą był od 19.02.1855 do 20.03.1856 kmdr William King Hall; liniowiec pełnił rolę okrętu flagowego zastępcy głównodowodzącego, kontradm. Michaela Seymoura. Atakował Narwę. Uczestniczył w bombardowaniu Sweaborga w sierpniu 1855. Od 20.03.1856 do 20.06.1857 liniowcem dowodził kmdr Harry Eyres. Exmouth brał udział w rewii floty na Spithead 23.04.1856, a 20.06.1857 został wycofany do rezerwy w Plymouth. Od 1.02.1858 do 25.04.1859 jednostką pełniącą rolę okrętu strażniczego rezerwy w Devonport dowodził kmdr Robert Spencer Robinson. Od schyłku maja 1859 Exmouth służył we Flocie Kanału, pod koniec września operował już na Morzu Śródziemnym (w rejonie Neapolu), a jego kapitanem był od kwietnia 1859 do 1.05 (lub do czerwca) 1860 kmdr James John Stopford. Na tamtych wodach dowództwo przejął 1.05 (lub w czerwcu) 1860 kmdr James Aylmer Dorset Paynter i sprawował je aż do ostatecznego wycofania liniowca do rezerwy 14.10.1862. Exmouth stał w Devonport.
22.12.1876 podjęto decyzję o wypożyczeniu okrętu, który w 1877 przekształcono w hulk. Wypożyczony instytucji Metropolitan Asylums Board w 1877 na okręt treningowy dla biednych chłopców. Kupił go 4.04.1905 w celu rozbiórki George Cohen. Okręt rozebrano w Penarth.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu HINDOSTAN (1841).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany żaglowiec 80-działowy, okręt drugiej rangi. Został zamówiony w Plymouth już 24.09.1819, ale budowę rozpoczęto niemal równo 10 lat później, w sierpniu 1829. W zasadzie zbudowano go bowiem tylko po to, by nie zmarnowały się wręgi z teku malabarskiego przywiezione około 1818 z Bombaju na pokładzie 74-działowca Malabar. Do nich dodano po 1833 drewno tekowe z fregaty Tigris, konstruowanej w Plymouth od 1822, której dokończenia zaniechano 31.08.1832, a szkielet rozebrano w maju 1833. Niedługo potem uznano, że rozciągnięty 74-działowiec (zobacz niżej) będzie kompletnie przestarzały, nie dorównujący nowoczesnym 80-działowcom podczas wojny, wymagający za dużej załogi w stosunku do zwykłych 74-działowców i mniej ekonomiczny od nowych 70-działowców podczas pokoju. Dlatego masę dobrego drewna przeznaczonego dla liniowca Hindostan zabrano do budowy parowej fregaty Gorgon, a jego samego dokończono z użyciem egzotycznych gatunków afrykańskich, dębu z Gdańska, sosny.
Hindostan powstał na bazie powiększonych planów 74-działowego liniowca Repulse z 1803 (pierwotny projekt przygotował William Rule jeszcze w 1800), z dodaniem „okrągłej” rufy Seppingsa.
Długość 185’8”, szerokość 50’8”, głębokość 21’0”, tonaż 2035 ton, wyporność 3242 tony. Uzbrojenie projektowane: na pokładzie dolnym 28 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”) i 2 karonady 68-funtowe (o masie 36 cetnarów, długości 5’4”); na pokładzie górnym 32 działa 24-funtowe (o masie zapewne 48 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym 4 działa 12-funtowe i 10 karonad 32-funtowych; na pokładzie dziobowym 2 działa 12-funtowe i 2 karonady 32-funtowe. Regulaminowe uzbrojenie w chwili wodowania obejmowało: na pokładzie dolnym 26 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”) i 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie górnym 30 dział 32-funtowych (o masie 45 cetnarów, długości 8’6”) i 2 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym i dziobowym łącznie 6 dział 32-funtowych (o masie 41 cetnarów, długości 8’0”) i 10 karonad 32-funtowych (o masie 17 cetnarów, długości 4’0”). Załoga: 700 ludzi.
Po opisanych wyżej perypetiach okręt ostatecznie zwodowano 2.08.1841. Został ukończony we wrześniu 1841, od razu z przeznaczeniem do rezerwy. Nigdy nie wprowadzono go do aktywnej służby. Stał w Devonport. Od 1860 klasyfikowany jako 78-działowiec.
Od 1868 pełnił funkcję okrętu treningowego. Od 1870 okręt treningowy-hulk kadetów w Dartmouth, stanowił jeden kompleks z hulkiem Britannia co najmniej do 1890. W Portsmouth okręt treningowy dla chłopców, kandydatów na rzemieślników okrętowych – przemianowany na Fisgard III 12.10.1905. Przywrócono mu nazwę Hindostan w sierpniu 1920. Sprzedany 10.05.1921 firmie J.B. Garnham & Sons.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu INDUS (1839).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany żaglowiec 80-działowy, okręt drugiej rangi. Podobnie jak Hindostan, mocno „z drugiej ręki”. Zamówiony 10.11.1817 w Portsmouth jako 74-działowiec. Na etapie projektowania zdecydowano się „rozciągnąć” go do 80-działowca. W tej postaci zamówiony ponownie w Portsmouth 18.05.1820, miał powstać z drewna tekowego przywiezionego z Bombaju na pokładzie 74-działowca Melville. Potem dodano materiał pozyskany w 1833. Projekt oparty na powiększeniu wykreślonych w 1810 linii 74-działowca typu Black Prince, które same bazowały na pomniejszonych planach duńskiego 80-działowca Christian VII (zdobytego w 1807). Zastosowano jednak system skośnego ożebrowania wewnętrznego Seppingsa i jego „okrągłą” rufę.
Długość 188’0”, szerokość 50’5”, głębokość 22’6”, tonaż 2096 ton, wyporność 3653 tony. Uzbrojenie projektowane: na pokładzie dolnym 28 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”) i 2 karonady 68-funtowe (o masie 36 cetnarów, długości 5’4”); na pokładzie górnym 32 działa 24-funtowe (o masie zapewne 48 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym 4 działa 12-funtowe i 10 karonad 32-funtowych; na pokładzie dziobowym 2 działa 12-funtowe i 2 karonady 32-funtowe. Regulaminowe uzbrojenie w chwili wodowania obejmowało: na pokładzie dolnym 26 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”) i 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie górnym 30 dział 32-funtowych (o masie 45 cetnarów, długości 8’6”) i 2 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym i dziobowym łącznie 6 dział 32-funtowych (o masie 41 cetnarów, długości 8’0”) i 10 karonad 32-funtowych (o masie 17 cetnarów, długości 4’0”). Załoga: 700 ludzi.
Zaczęty w lipcu 1824, zwodowany 16.03.1839, ukończony 4.08.1841. Ostatecznie otrzymał rufę pośrednią między „okrągłą” Seppingsa, a „eliptyczną” Symondsa, dzięki czemu nie miała ani zalet użytkowej tej pierwszej, ani urody tej drugiej. Jeszcze przez wodowaniem okrętu uznano, że „rozciągnięty” 74-działowiec będzie kompletnie przestarzały, niedorównujący nowoczesnym 80-działowcom podczas wojny, wymagający za dużej załogi w stosunku do zwykłych 74-działowców i mniej ekonomiczny od nowych 70-działowców podczas pokoju. Ale pochylnia, na której stał Indus, kompletnie przegniła, więc nie dało się już zwlekać.
Od 30.10.1840 do czerwca 1844 okrętem dowodził kmdr James Stirling, wysłany 4.08.1841 na Morze Śródziemne. Od czerwca 1844 Indus stał w Devonport. Od 25.11.1856 dowódcą był kmdr John Charles Dalrymple Hay, a liniowiec pełnił funkcję okrętu flagowego kontradm. Stewarta, początkowo w Devonport. W kwietniu 1858 przebywał na Jamajce, a w lipcu 1858 w Halifaxie. Od sierpnia 1859 żaglowcem operującym w charakterze jednostki flagowej kontradm. Stewarta w eskadrze Ameryki Północnej i Indii Zachodnich dowodził kmdr William King Hall. Od lipca 1860 Indus jako hulk pełnił funkcję okrętu strażniczego i flagowego oraz koszar przejściowych w Plymouth/Devonport. Miał w tej roli wielu dowódców i wielu oficerów flagowych. Sprzedany na rozbiórkę 11.11.1898.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu PRINCE REGENT (1823).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie 120-działowy okręt I rangi, drewniany żaglowiec typu Caledonia (zaprojektowanego w 1794 przez William Rule), ale z „okrągłą” rufą Seppingsa. Długość 205’0”, szerokość 53’6”, głębokość 23’2”, tonaż 2602 tony. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 32 działa 32-funtowe (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie środkowym 34 działa 24-funtowe (o masie 49 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 34 działa 24-funtowe (o masie 41 cetnarów, długości 7’6”); na pokładzie rufowym 10 karonad 32-funtowych (o masie 17 cetnarów, długości 4’0”) i 6 dział 12-funtowych; na pokładzie dziobowym 2 karonady 32-funtowe i 2 działa 12-funtowe. Załoga: 900.
Zbudowany w Chatham, zamówiony 6.01.1812, zaczęty 17.07.1815, zwodowany 12.04.1823, ukończony 3.09.1823 z przeznaczeniem na okręt strażniczy. Stał w Sheerness, a po całkowitym wycofaniu do rezerwy – w Portsmouth (najpóźniej w 1837).
W okresie 6.03.1841-30.09.1847 „ostrzyżony” do 92-działowego dwupokładowca, okrętu II rangi. Od 1849 jego uzbrojenie obejmowało: na pokładzie dolnym 32 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie górnym 34 działa 32-funtowe (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na spardeku 26 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”).
Od 7.12.1847 do 18.05.1852 liniowcem przydzielonym do Eskadry Kanału (Eskadry Eksperymentalnej) dowodził kmdr William Fanshawe Martin. Odwiedzał Morze Śródziemne (1848) i Lizbonę (1851). Od 20.05.1852 do 3.03.1854 dowództwo sprawował kmdr Frederick Hutton, a okręt był flagowcem Eskadry Kanału kontradm. Corry’ego. W lipcu 1853 należał do sił zgromadzonych na Spithead. Od 3.03.1854 (czy 7.03.1854) do 12.12.1854 dowodził nim kmdr Henry Smith. Prince Regent został włączony do drugiej eskadry, przyprowadzonej na Bałtyk podczas wojny krymskiej przez kontradm. Corry’ego. Odesłany w październiku 1854 wraz z innymi żaglowymi liniowcami do Anglii, wycofany do rezerwy 16.12.1854.
Nakazano 3.02.1860 przerobić go na śrubowo-żaglowy liniowiec 90-działowy. Prace rozpoczęto w Portsmouth 8.02.1860, zszedł z doku 27.05.1861. Miał teraz długość 217’10”, szerokość 54’7”, głębokość 23’3”, tonaż 2762 tony. Wyposażono go w dwucylindrowy silnik poziomy firmy James Watt & Co. o mocy nominalnej 500 koni. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 32 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie górnym 34 działa 32-funtowe (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na spardeku 22 działa 32-funtowe (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”) i 1 działo 68-funtowe (o masie 95 cetnarów, długości 10’0”), czyli łącznie 89 dział. Załoga: 830.
Nie został wprowadzony do aktywnej służby. Stał w Portsmouth.
Rozbiórkę zakończono 28.07.1873.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak · Wysłany: Sob 19:39, 01 Mar 2014 Temat postu:

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ROYAL GEORGE (1827).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.