www.timberships.fora.pl

kgerlach

Prototyp długiej serii żaglowców 80-działowych zaprojektowanych w 1832 przez Williama Symondsa. Długość 190’0”, szerokość 56’9”, głębokość 23’4”, tonaż 2590-2609 ton. Uzbrojenie w projekcie: na pokładzie dolnym 30 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 28 dział 32-funtowych (o masie 50 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym 16 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”); na pokładzie dziobowych 6 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”). Rzeczywiste uzbrojenie pierwotne: na pokładzie dolnym 28 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”) i 2 karonady 68-funtowe (o masie 36 cetnarów, długości 5’4”); na pokładzie górnym 26 dział 32-funtowych (o masie 50 cetnarów, długości 9’0”) i 2 karonady 68-funtowe (o masie 36 cetnarów, długości 5’4”); na pokładzie rufowym 14 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”); na pokładzie dziobowych 8 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”). Załoga: 720 ludzi.
Okręt zbudowany w Pembroke, zamówiony 29.06.1832 jako 78-działowiec, zaczęty w maju 1833, zwodowany 25.08.1835. Przybył do Portsmouth 19.09.1835. Ukończony tam 5.07.1836.
Od 18.03.1836 do 25.01.1837 kapitanem liniowca był kmdr Duncombe Pleydell Boverie. Od lipca do października 1836 Vanguard pływał w eskadrze po wodach angielskich i irlandzkich. Wyszedł z Plymouth 20.10.1836 skierowany do Lizbony, a stamtąd do Kadyksu i dalej na Morze Śródziemne. Opuścił Kadyks w drodze na Maltę 4.11.1836. Na Morzu Śródziemnym dowództwo okrętu przejął 25.01.1837 kmdr Thomas Fellowes i sprawował je do 2.04.1840.
W 1839 nominalne uzbrojenie Vanguarda obejmowało: na pokładzie dolnym 8 haubicznych dział 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 20 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 24 działa 32-funtowe (o masie 50 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym i dziobowym łącznie 24 działa 32-funtowe (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”); załoga: 705 ludzi.
Kmdr Fellowes otrzymał 25.01.1840 rozkaz powrotu do Anglii. Vanguard wyruszył z Malty 22.02.1840 i 13.03.1840 zawinął na Spithead.
Od 2.04.1840 do sierpnia 1843 okrętem dowodził kmdr David Dunn. Liniowiec był remontowany i wyposażany w maju 1840 w Portsmouth. Na początku września wyruszył ze Spithead, via Plymouth i Cork, na Morze Śródziemne. Opuścił Maltę 13.10.1840 wioząc broń dla floty adm. Stopforda u wybrzeży lewantyńskich. Dotarł do Bejrutu 21.10.1840. Brał udział w niektórych operacjach zespołu adm. Stopforda u wybrzeży Syrii w 1840. W listopadzie wchodził w skład eskadry komodora Napiera blokującej Aleksandrię. W późniejszym okresie komendy Dunna Vanguard stacjonował w Lizbonie.
Od 4.02.1845 do 26.10.1847 (kiedy zmarł na Malcie) kapitanem okrętu służącego w Eskadrze Kanału (w 1845 i 1846 pełniła też rolę eskadry eksperymentalnej) oraz na Morzu Śródziemnym był kmdr George Wickens Willes. Następnie dowództwo przejął na tamtych wodach 6.11.1847 kmdr George Frederick Rich. Przyprowadził on liniowiec w marcu 1849 do Plymouth, gdzie Vanguard został wycofany do rezerwy 28.03.1849.
Od lipca 1848 okręty tego typu nosiły (przynajmniej nominalnie) następujące uzbrojenie: na pokładzie dolnym 16 haubicznych dział 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 12 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 24 działa 32-funtowe (o masie 50 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym i dziobowym łącznie 24 działa 32-funtowe (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”).
W 1860 r. Vanguard znajdował się w rezerwie w Sheerness, wciąż klasyfikowany jako 80-działowiec. W latach 1861-1862 służył Straży Wybrzeża w Kingstown. Od 18.02.1861 do marca 1862 dowodził nim kmdr Edmund Heathcote. Przemianowano okręt na Ajax 20.10.1867. W 1870 stał w Sheerness w rezerwie. Został rozebrany w Chatham w czerwcu 1875.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu COLLINGWOOD (1841).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany żaglowiec 80-działowy typu Vanguard, okręt 3 rangi.
Zbudowany w Pembroke, zamówiony 29.06.1832 jako 78-działowiec, zaczęty we wrześniu 1835, zwodowany 17.08.1841. Przybył do Portsmouth (na Spithead) 7.09.1841. Ukończony w Portsmouth 20.07.1844.
Od 8.05 do 13.08.1844 obowiązki kapitana okrętu sprawował w Portsmouth commander Henry Broadhead. Planowano, że liniowcem będzie dowodził kmdr Charles Eden, ale chorował, więc 13.08.1844 zastąpił go kmdr Robert Smart. Okręt wyznaczono flagowcem kontradm. George’a Francisa Seymoura na wodach Ameryki Południowej. Collingwood opuścił 8.09.1844 Gravesend, kierując się na wyznaczoną placówkę. Operował na Pacyfiku z bazą w Valparaiso (Chile), przybył na Tahiti w 1845 podczas kryzysu w stosunkach brytyjsko-francuskich, zawijał na Pitcairn, wyspy Sandwich, do Kalifornii, pacyficznych portów Meksyku, Peru. Wycofano go do rezerwy w lipcu 1848 w Portsmouth.
Zgodnie z rozkazem z 9.07.1859 został przebudowany w Chatham na 80-działowy liniowiec śrubowo-żaglowy (typu Majestic). Przebudowę rozpoczęto 23.03.1860. Collingwood wyszedł z doku 13.07.1861. Wymiary kadłuba nie uległy zmianie. Zanurzenie z przodu 23’6”, z tyłu 24’11”. Otrzymał dwucylindrowy (średnica cylindrów 63,5”, skok tłoków 3’0”), poziomy silnik firmy J. & G. Rennie, o mocy nominalnej 400 koni i mocy indykowanej 1424 konie, który napędzając pojedynczą śrubę pozwalał uzyskiwać prędkość około 10,5 węzła. Collingwood nie został nigdy w tej formie wprowadzony do aktywnej służby. Nominalne uzbrojenie: na pokładzie dolnym 10 haubicznych dział 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 18 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 24 działa 32-funtowe (o masie 50 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym i dziobowym łącznie 24 działa 32-funtowe (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”). Załoga: 750 ludzi.
Sprzedano go w marcu 1867 firmie Castle na rozbiórkę w Charlton.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu GOLIATH (1842).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany żaglowiec 80-działowy typu Vanguard, okręt 3 rangi.
Zbudowany w Chatham, zamówiony 9.10.1833, zaczęty w lutym 1834, zwodowany 25.07.1842. Ukończony 7.10.1842 od razu z przeznaczeniem do rezerwy. Stał bezczynnie w Chatham.
Zgodnie z rozkazem z 20.08.1856 został przebudowany w Chatham na 80-działowy liniowiec śrubowo-żaglowy (typu Majestic). Przebudowę rozpoczęto 16.10.1856. Goliath zszedł z doku 30.11.1857. Wymiary kadłuba nie uległy zmianie. Zanurzenie z przodu 23’6”, z tyłu 24’11”. Otrzymał dwucylindrowy (średnica cylindrów 58”, skok tłoków 3’3”), poziomy silnik o rurowych tłokach, firmy John Penn & Sons, o mocy nominalnej 400 koni i mocy indykowanej 1438 koni, który napędzając pojedynczą śrubę pozwalał uzyskiwać prędkość około 9,2 węzła. Goliath został ukończony 30.04.1858 w Sheerness, ale nigdy nie wyposażono go do aktywnej służby. Uzbrojenie nominalne: na pokładzie dolnym 10 haubicznych dział 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 18 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 24 działa 32-funtowe (o masie 50 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym i dziobowym łącznie 24 działa 32-funtowe (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”). Załoga: 750 ludzi. Nadal stał w Chatham.
Wypożyczny w listopadzie 1870 komitetowi Forest Gate School Ships w Grays (Essex) na okręt treningowy dla 500 biednych chłopców. W wyniku wypadku spłonął w Grays 22.12.1875 (zginęły 23 osoby).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SUPERB (1842).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany żaglowiec 80-działowy typu Vanguard, okręt 3 rangi.
Zbudowany w Pembroke, zamówiony 15.06.1838, zaczęty w listopadzie 1838, zwodowany 6.09.1842. Ukończony 26.04.1845 w Plymouth.
Od 13.12.1845 dowodził nim kmdr Armar Lowry Corry. Okręt został włączony do Eskadry Kanału (wówczas działającej głównie w postaci eskadr eksperymentalnych i ćwiczebnych). W eskadrze eksperymentalnej w 1845 i w kwietniu 1846; w lipcu 1846 w stacjonującej w Cove eskadrze ewolucji bitewnych. Potem skierowany na Morze Śródziemne (był tam w 1847), latem 1848 stał w porcie na Malcie. Od 29.11.1848 do 14.06.1852 dowodził liniowcem kmdr Edward Purcell, w grudniu 1848 przebywający w Portsmouth, potem też na Morzu Śródziemnym (gdzie Superb znajdował się m.in. w sierpniu 1851). Od połowy czerwca 1852 okręt stał w rezerwie w Chatham. Jego rozbiórkę w Portsmouth zakończono 18.02.1869.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CENTURION (1844).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany żaglowiec 80-działowy typu Vanguard, okręt 2 rangi.
Zbudowany w Pembroke, zamówiony 18.03.1839, zaczęty w lipcu 1839, zwodowany 2.05.1844. Ukończony 10.06.1844 od razu z przeznaczeniem do rezerwy. Nigdy nie wprowadzony w tej formie do aktywnej służby. Stał w Devonport.
Zgodnie z rozkazem z 10.08.1854 został przebudowany w Devonport na 80-działowy liniowiec śrubowo-żaglowy (typu Majestic). Przebudowę rozpoczęto 28.09.1854. Centurion zszedł z doku 12.11.1855. Wymiary kadłuba nie uległy zmianie. Zanurzenie z przodu 23’6”, z tyłu 24’11”. Otrzymał dwucylindrowy (średnica cylindrów 64”, skok tłoków 3’0”), poziomy silnik firmy Miller, Ravenhill & Co., o mocy nominalnej 400 koni i mocy indykowanej 1255 konie, który napędzając pojedynczą śrubę pozwalał uzyskiwać prędkość około 8,5 węzła. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 10 haubicznych dział 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 18 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 24 działa 32-funtowe (o masie 50 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym i dziobowym łącznie 24 działa 32-funtowe (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”). Załoga: 750 ludzi.
Od 10.01.1856 okrętem (wyposażonym do aktywnej służby w Plymouth) dowodził kmdr Woodford John Williams. Centurion wziął pod jego dowództwem udział w wielkiej rewii floty na Spithead 23.04.1856. Potem został skierowany na Morze Śródziemne. W maju 1856 komendę nad liniowcem przejął na tamtych wodach kmdr Edward Gennys Fanshawe i sprawował ją do 28.06.1858, kiedy stan zdrowia zmusił go do rezygnacji. Od 28.06.1858 do 10.03.1859 kapitanem okrętu był na Morzu Śródziemnym kmdr George Nathaniel Broke. Następnie dowództwo objął 10.03.1859 kmdr George Edwin Patey, który przyprowadził liniowiec do Anglii, gdzie go wycofano do rezerwy w Plymouth 7.12.1859. Jednak od następnego dnia do stycznia 1860 Centurion stał w Plymouth ponownie pod komendą Pateya. W styczniu 1860 okrętem przydzielonym do Eskadry Kanału zaczął dowodzić kmdr Henry Downing Rogers. Eskadra pod wiceadm. Fremantle wyszła 23.05.1860 z Portland w rejs po wodach kanału La Manche, w czerwca operowała u wybrzeży Szkocji, zawinęła na redę Yarmouth 31.06.1860, w lipcu wpłynęła do Plymouth, we wrześniu urządziła rewię na Milford Haven, następnie ćwiczyła na wodach południowej Anglii. W październiku 1860 Centurion uzupełniał wyposażenie w Plymouth. Na początku listopada wyruszył z Eskadrą Kanału do Lizbony, pozostał na Tagu kiedy inne okręty zespołu wróciły 20.12.1860 do Plymouth. Wyszedł z Lizbony 30.12.1860, zawinął na redę Plymouth 8.01.1861. Po zimowej przerwie od kwietnia 1861 Eskadra Kanału ponownie ćwiczyła, początkowo w Plymouth, potem na morzu. W czerwcu 1861 część tej eskadry, z Centurionem, operowała na wodach Szkocji. Wróciła do Plymouth 7.08.1861. Potem ćwiczyła jeszcze na wodach Irlandii. W październiku 1861 Centurion doznał uszkodzeń podczas ciężkiego sztormu. Musiał być remontowany w Plymouth. Rogers sprawował dowództwo okrętu do 30.11.1861, kiedy Centurion został po raz ostatni wycofany do rezerwy w Plymouth.
Sprzedano go 19.03.1870 firmie W. Lethbridge na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu LION (1847).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany żaglowiec 80-działowy typu Vanguard, okręt 2 rangi.
Zbudowany w Pembroke, zamówiony 12.03.1840, zaczęty w lipcu 1840, zwodowany 29.07.1847. Ukończony 26.09.1847 od razu z przeznaczeniem do rezerwy. Nigdy nie wprowadzony w tej formie do aktywnej służby. Stał w Devonport.
Zgodnie z rozkazem z 20.08.1856 został przebudowany w Devonport na 80-działowy liniowiec śrubowo-żaglowy (typu Majestic). Przebudowę rozpoczęto 1.02.1858. Lion zszedł z doku 17.05.1859. Wymiary kadłuba nie uległy zmianie. Zanurzenie z przodu 23’6”, z tyłu 24’11”. Otrzymał dwucylindrowy (średnica cylindrów 58”, skok tłoków 3’3”), poziomy silnik z rurowymi tłokami firmy John Penn & Sons, o mocy nominalnej 400 koni i mocy indykowanej 1665 koni, który napędzając pojedynczą śrubę pozwalał uzyskiwać prędkość około 10,3 węzła. Nominalne uzbrojenie: na pokładzie dolnym 10 haubicznych dział 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 18 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 24 działa 32-funtowe (o masie 50 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym i dziobowym łącznie 24 działa 32-funtowe (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”). Załoga: 750 ludzi.
Wprowadzony do aktywnej służby 1.07.1864. Od 7.09.1864 do 28.08.1865 okrętem włączonym w Greenock do Straży Wybrzeża dowodził kmdr Arthur Farquhar. Od 28.08.1865 Lion był na tej placówce dowodzony przez komandora Johna Montagu Hayesa, od lipca do października 1867 pod tym samym dowódcą wchodził w skład eskadry Straży Wybrzeża, brał udział w rewii floty na Spithead w 1867, następnie stacjonował w Londonderry przed powrotem do Greenock, gdzie do sierpnia 1868 znowu pełnił na Clyde rolę bazy dla Straży Wybrzeża. Wycofano go do rezerwy w Portsmouth 8.09.1868. Od 1.10.1868 do 1.11.1869 okrętem służącym jako koszary przejściowe w Devonport dowodził kmdr Gerard John Napier. Od 1871 Lion był okrętem treningowym w Devonport dla chłopców. Sprzedano go 11.07.1905 w Portsmouth na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu COLOSSUS (1848).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany żaglowiec 80-działowy typu Vanguard, okręt 2 rangi.
Zbudowany w Pembroke, zamówiony 18.03.1839, zaczęty w czerwcu 1843, zwodowany 1.06.1848. Ukończony 3.07.1848 od razu z przeznaczeniem do rezerwy. Nigdy nie wprowadzony w tej formie do aktywnej służby. Stał w Portsmouth.
Zgodnie z rozkazem z 9.01.1854 został przebudowany w Portsmouth na 80-działowy liniowiec śrubowo-żaglowy (typu Majestic). Przebudowę rozpoczęto 26.01.1854. Colossus zszedł z doku 11.06.1854, został ukończony 27.06.1855. Wymiary kadłuba nie uległy zmianie. Zanurzenie z przodu 23’6”, z tyłu 24’11”. Otrzymał dwucylindrowy (średnica cylindrów 58”, skok tłoków 3’3”), poziomy silnik z rurowymi tłokami firmy John Penn & Sons, o mocy nominalnej 400 koni i mocy indykowanej 1458 koni (przy nadciśnieniu pary 20 funtów na cal kwadratowy), który napędzając pojedynczą śrubę pozwalał uzyskiwać prędkość około 9,3 węzła. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 10 haubicznych dział 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 18 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 24 działa 32-funtowe (o masie 50 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym i dziobowym łącznie 24 działa 32-funtowe (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”). Załoga: 750 ludzi.
Od 15.06.1854 do 24.01.1856 dowodził nim kmdr Robert Spencer Robinson. Okręt pierwotnie przydzielono do Eskadry Ameryki Północnej i Indii Zachodnich, ale w 1855 skierowano na Bałtyk podczas wojny krymskiej.
Od 25.01.1856 do 17.09.1856 jego dowódcą był kmdr Henry Keppel. Liniowiec wprowadzono w Portsmouth na dok, po czym usunięto z dolnego pokładu wszystkie działa z całym ich wyposażeniem, by zrobić miejsce na zapasy dla dywizjonu kanonierek. Colossus, z załogą zredukowaną do 523 osób, miał być bowiem odtąd bazą takiego zespołu, a Keppelowi powierzono komendę nad grupą. Zszedł z doku 4.02.1856. Przemieścił się 23.02.1856 z Portsmouth ku Motherbank u wyspy Wight. Pod koniec marca 1856 ćwiczono rozmaite manewry dywizjonu składającego się z (oprócz okrętów-bazy) z 20 do 30 kanonierek parowych (w planach do 46). Colossus wziął udział w rewii floty na Spithead 23.04.1856.
Od 17.09.1856 do 17.06.1857 kapitanem okrętu był kmdr Thomas Sparke Thompson. Colossus został wycofany do rezerwy w Sheerness 17.06.1857.
Od 12.06.1860 do 30.06.1864 służył jako baza Straży Wybrzeża w Portland, dowodzony kolejno przez 6 komandorów. Sprzedano go w marcu 1867 firmie Castle & Beech na rozbiórkę w Charlton.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu MARS (1848).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany żaglowiec 80-działowy typu Vanguard, okręt 2 rangi.
Zbudowany w Chatham, zamówiony 18.03.1839, zaczęty w grudniu 1839, zwodowany 1.07.1848. Ukończony 30.08.1848 od razu z przeznaczeniem do rezerwy. Nigdy nie wprowadzony w tej formie do aktywnej służby. Stał w Chatham.
Zgodnie z rozkazem z 10.08.1854 został przebudowany w Chatham na 80-działowy liniowiec śrubowo-żaglowy (typu Majestic). Przebudowę rozpoczęto 7.03.1855. Mars zszedł z doku 23.11.1855, został ukończony 20.06.1856 w Chatham i wyposażony do aktywnej służby w Sheerness we wrześniu 1859. Wymiary kadłuba nie uległy zmianie. Zanurzenie z przodu 23’6”, z tyłu 24’11”. Otrzymał dwucylindrowy (prawdopodobnie średnica cylindrów 64”, skok tłoków 3’0”), poziomy silnik firmy Maudslay, Sons & Field, o mocy nominalnej 400 koni. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 10 haubicznych dział 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 18 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 24 działa 32-funtowe (o masie 50 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym i dziobowym łącznie 24 działa 32-funtowe (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”). Załoga: 750 ludzi.
Od 20.06.1859 do 7.02.1863 dowodził nim kmdr James Newburgh Strange. Mars należał początkowo (od listopada 1859) do bazującej w Portland (a operującej od kanału La Manche po Lizbonę i Szkocję) Eskadry Kanału kontradm. Fremantle. Wziął udział w rewii floty na morzu w okolicach Milford Haven 11.09.1860. W październiku 1860 został wysłany na Morze Śródziemne. Wycofano go do rezerwy w Sheerness 7.02.1863.
Wypożyczony 13.05.1869 lub 17.08.1869 stowarzyszeniu z Dundee jako okręt treningowy na rzece Tay. Pełnił tę rolę co najmniej do 1890. Sprzedano go 10.06.1929 firmie Thomas W. Ward na rozbiórkę w Inverkeithing.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach