www.timberships.fora.pl

kgerlach

Lowestoffe (Lowestoff, Lowestoft) z 1742 to 20/24-działowy okręt konstrukcji określanej zwykle jako półtorapokładowa, chociaż w tym przypadku bardziej pasowałoby "c. jeden i jedna szósta pokładowa". W każdym razie chodziło o jednostki mające jeden (górny) pełny pokład działowy oraz kilka (zwykle najcięższych) dział na pokładzie poniżej, wyposażonym w niewielką liczbę furt. Lowestoffe zbudowano wg wzorca z 1741. Parametry wzorca: długość pokładu działowego 112 stóp, szerokość maksymalna 32 stopy, głębokość 11 stóp, tonaż konstrukcyjny 498 ton. Załoga: początkowo 140 osób, od 1745 zwiększona do 160 osób. Na dolnym pokładzie w 1745 dodano 2 działa 9-funtowe (przy czterech furtach), na górnym pokładzie 20 dział 9-funtowych (przy 22 furtach), na pokładzie rufowym w 1745 dodano 2 działka 3-funtowe. Armaty 9-funtowe były modelu o długości 7 stóp, a te 3-funtówki miały długość 4,5 stopy.
Zamówiono okręt 24.08.1741 w prywatnej stoczni Johna Buxtona w Deptford. Stępkę położono 28.10.1741. Żaglowiec zwodowano 8.07.1742. Został ukończony w królewskiej stoczni w Deptford do 16.08.1742. Jego rzeczywiste wymiary to: 112'0,5" x 32'3,5" x 11'0", tonaż konstrukcyjny 512 ton. Do 1745 był zatem 20-działowcem.
Od lipca 1742 do 1745 okrętem Lowestoff dowodził kmdr John Crookshanks, skierowany w rejon Cieśniny Gibraltarskiej, gdzie miał przede wszystkim chronić brytyjską żeglugę handlową związaną z Morzem Śródziemnym; zdobył 9.06.1744 cenny (szacowany na ponad 20000 funtów) francuski żaglowiec zachodnioindyjski, idący z Martyniki (albo z Kadyksu na Martynikę) i przyprowadził go do Gibraltaru. Od listopada 1744 komendę nad żaglowcem Lowestoffe sprawował kmdr John Bowdler; zdobył francuski okręt korsarski 4.01.1745; operował od stycznia 1745 u wybrzeży Genui w małej eskadrze Hawke'a; pochwycił w czerwcu 4 statki z Genui i jeden z Neapolu, które przyprowadził do Livorno. We wrześniu 1746 kapitanem Lowestoffe został kmdr Charles Proby, a jednostka nadal operowała na Morzu Śródziemnym, zajęta ochroną brytyjskiego handlu lewantyńskiego i zwalczaniem kontaktów Francuzów z Kandią; zdobyła francuskie okręty korsarskie 9.10.1746 oraz 26.10.1746. Pod koniec listopada 1746 znajdowała się w Villefranche. Na początku października 1747 patrolowała między przylądkiem Matapan a Kandią. Sprzedano ją w Deptford 2.02.1749 z przeznaczeniem na żaglowiec korsarski.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ALBOROUGH (1743).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Aldborough z 1743 to 20/24-działowy okręt konstrukcji określanej zwykle jako półtorapokładowa, zbudowany wg tego samego wzorca z 1741, co już omówiony Lowestoffe z 1742.
Zamówiono Aldborough 17.11.1741 w prywatnej stoczni Johna Okill (czy też O'Kill & Co) w Liverpoolu. Stępkę położono 6.01.1742. Żaglowiec zwodowano 16.03.1743. Został ukończony do czerwca 1743. Jego rzeczywiste wymiary to: 111'11" x 32'2" x 11'0", tonaż konstrukcyjny 506 ton.
Od 8 lutego 1742/43 okrętem Aldborough dowodził kmdr John Pitman, skierowany najpierw do służby na kanale La Manche; zdobył wiosną 1743 cenny statek francuski zmierzający z Martyniki do Hawru; w 1744 razem z innym 20-działowcem (pod ogólnym dowództwem komandora Rodneya) patrolował wody między Orkadami a Szetlandami, chroniąc tamtejsze szlaki handlowe Anglików. Od 1745 kapitanem jednostki był kmdr Ashby Utting, wysłany ku wybrzeżom Karoliny Południowej, gdzie zmarł 7.01.1746. Odtąd komendę nad okrętem sprawował, na tych samych wodach, commander Thomas Innes, awansowany 3.04.1746 na komandora (captain). We wrześniu lub grudniu 1747 dowództwo nad Aldborough przejął kmdr George Darby; żaglowiec operował na placówce jamajskiej. W 1748 kontrolował z innymi jednostkami ruch między West Caicos a Cap François w celu chwytania francuskich statków idących z Luizjany. Został wycofany do rezerwy w lipcu 1749. Sprzedano go w Deptford 28.11.1749.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dobry wieczór, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ALDERNEY (1743).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Alderney z 1743 to 20/24-działowy okręt konstrukcji określanej zwykle jako półtorapokładowa, zbudowany wg tego samego wzorca z 1741, co już omówiony Lowestoffe z 1742.
Chyba był źle zbudowany (może z drewna, które zaczęło od razu gnić), ponieważ miał nadzwyczaj krótką historię, a wcale nie zakończoną jakąś katastrofą. Zamówiono go 31.12.1741 w prywatnej stoczni Johna Reed w Hull (początkowo pod nazwą Squirrel, zmienioną 11.02.1742). Stępkę położono 29.03.1742. Żaglowiec zwodowano 18.03.1743. Został ukończony do 5.06.1743. Jego rzeczywiste wymiary to: 111'11" x 32'2" x 11'0", tonaż konstrukcyjny 506 ton.
Od 12 lutego 1742/43 do 1748 okrętem Alderney dowodził kmdr Peter Toms, skierowany w 1744 do Lizbony razem z flotą wiceadm. Hardy, eskortującą konwój z transportowcami wiozącymi żywność niezbędną dla floty adm. Matthewsa operującego przeciwko Francuzom na Morzu Śródziemnym, w pobliżu Tulonu. Jednak okręty Hardy'ego dotarły tylko do Lizbony i zostały odwołane do Anglii, zostawiając do eskorty wielkiego konwoju jedynie ten samotny slup. Alderney przeszedł więc sam do zatoki Hyères, by Toms mógł powiadomić adm. Matthewsa o zaistniałej sytuacji - spotkali się 4 czerwca. Admirał skierował do Lizbony cztery własne liniowce i okręt Alderney. Ten ostatni pojawił się pod Tulonem znowu 24 sierpnia, tym razem aby poinformować Matthewsa, że transportowce i ich nowa skromna eskorta nadal tkwią na Tagu, zablokowane przez wielkie siły francuskie. Alderney kolejny raz był pod Lizboną w maju 1745. Zdobył mały francuski statek Badine idący z La Rochelle z zapasami do kolonii na San Domingo. W latach 1746-1748 Alderney służył jako patrolowiec. Po zbadaniu jego stanu w listopadzie i grudniu 1748, nakazano na początku stycznia okręt sprzedać, co zrealizowano w Sheerness 26.06.1749.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu PHOENIX (1743).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Phoenix z 1743 to 20/24-działowy okręt konstrukcji określanej zwykle jako półtorapokładowa, zbudowany wg tego samego wzorca z 1741, co już omówiony Lowestoffe z 1742.
Zamówiono go 9.11.1742 w prywatnej stoczni Johna Greaves (Graves) w Limehouse. Stępkę położono 3.12.1742. Żaglowiec zwodowano 27.07.1743. Został ukończony do 3.09.1743 w królewskiej stoczni w Deptford. Jego rzeczywiste wymiary to: 112'6,75" x 32'3" x 11'0", tonaż konstrukcyjny 515 ton.
Od lipca 1743 okrętem Phoenix dowodził commander Edmund Toll, operujący pod rozkazami adm. Norrisa we Flocie Kanału. Obserwował 8.01.1744 silne zgrupowanie francuskich liniowców w Breście i raportował o tym. Od 14 marca 1743/44 kapitanem był kmdr Thomas Bertie; pochwycił 20.04.1744 na wodach kanału La Manche francuski żaglowiec 24-działowy Neptune idący z Morlaix do Kadyksu. Od 13 lutego 1745 okrętem dowodził kmdr Richard Jasper, wysłany na Morze Śródziemne. Jasper wrócił stamtąd już na innej jednostce, a od 5 lipca 1745 (do 1748) dowódcą Phoenix na Morzu Śródziemnym był kmdr Hugh Forbes. We flocie adm. Medleya uczestniczył w 1746 w działaniach wspomagających armię Austriaków i ich sojuszników, między innymi 18.11 na Wybrzeżu Lazurowym u ujścia rzeki Var. W listopadzie 1746 był pod Villefranche. Brał udział w blokadzie miasta Savona. W 1747 między Calvi a przylądkiem Corse przechwytywał transportowce z wojskiem kierujące się z Antibes i Villefranche do Genui. Okręt remontowano w Anglii od kwietnia do września 1749. Od stycznia 1752 do 1756 komendę nad nim sprawował kmdr Augustus Hervey, wysłany na Morze Śródziemne w marcu 1752. Walczył w bitwie pod Minorką 20.05.1756. Straty w tym starciu spowodowały konieczność przesunięć na stanowiskach kapitanów i Hervey objął dowództwo okrętu Defiance. Na przejście do Anglii Phoenix, który już przed bitwą był w tak złym stanie technicznym, że rozważano użycie go w charakterze brandera, został więc oddany pod rozkazy komandora Johna Knighta. W 1757 żaglowiec Phoenix przystosowano w Deptford do pełnienia funkcji jednostki szpitalnej. Teoretycznie w marcu 1757 jej dowódcą był kmdr Christopher Basset, ale naprawdę ten oficer dostał 23.03.1757 komendę tylko po to, by dało mu się zatwierdzić awans na komandora, a potem był kapitanem innych okrętów. W latach 1759-1762 faktyczne dowództwo sprawował por. Issac Crouch. Okręt sprzedano w Deptford 9.12.1762.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SHEERNESS (1743).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Sheerness z 1743 to 20/24-działowy okręt konstrukcji określanej zwykle jako półtorapokładowa, zbudowany wg tego samego wzorca z 1741, co już omówiony Lowestoffe z 1742.
Zamówiono go 7.01.1742/43 w prywatnej stoczni Johna Buxtona (starszego) w Rotherhithe. Stępkę położono 24.01.1742/43. Żaglowiec zwodowano 8.10.1743. Został ukończony do 9.11.1743 w królewskiej stoczni w Deptford. Jego rzeczywiste wymiary to: 112'0" x 32'1" x 11'0", tonaż konstrukcyjny 509 ton.
Od sierpnia czy września 1743 okrętem Sheerness dowodził kmdr George Bridges Rodney, operujący pod rozkazami adm. Norrisa we Flocie Kanału i zajmujący się głównie eskortowaniem konwojów wokół Wysp Brytyjskich i na Morzu Północnym. W 1744 wysłano go na północ, aby razem z innym 20-działowcem patrolował wody między Orkadami a Szetlandami, chroniąc tamtejsze szlaki handlowe Anglików. Od września 1744 kapitanem był kmdr William Gordon; patrolował wody kanału La Manche. W maju 1745 należał do Eskadry Zachodniej. Współdziałał w zdobyciu trzech żaglowców korsarskich z Dunkierki 3.07.1745. Od 12 lipca lub od sierpnia 1745 okrętem Sheerness dowodził kmdr William Bulley (Bully), skierowany na Morze Północne i do wybrzeży Flandrii; pod koniec sierpnia należał do zespołu odwożącego króla Jerzego do Holandii. Potem wchodził w skład eskadry adm. Vernona na Downs, chociaż akurat Sheerness patrolował przy Dogger Bank. Pochwycił 21.11.1745 w pobliżu Dogger Bank francuski żaglowiec korsarski Espérance z Dunkierki, zmierzający z około 80 żołnierzami (francuscy Szkoci Królewscy, czyli Royal Ecossois, w tym pięciu oficerów) i zapasami dla uczestników kolejnego powstania jakobickiego w Szkocji. Od 3 grudnia 1745 komendę sprawował kmdr Lucius O'Brien. Pod koniec grudnia 1745 pilnował Dunkierki i Ostendy. W lutym 1745/46 jednostka żeglowała u wybrzeży Szkocji w składzie eskadry kadm. Bynga. W marcu pilnowała brzegów Szkocji. Zdobyła statek z Bostonu szmuglujący broń i amunicję dla powstańców. Rankiem 24.03 z pokładu Sheerness znajdującego się z innymi okrętami Royal Navy w Morray Firth dostrzeżono francuski okręt korsarski Prince Charles wiozący z Dunkierki 252 tysiące liwrów (albo 13000 funtów w złotych monetach angielskich) na żołd i zakup żywności dla żołnierzy powstania, które to pieniądze Francuzi i jakobici chcieli wyładować w Portsoy lub Findhorn u wejścia do Morray Firth; O'Brien dostał zgodę na rozpoczęcie pościgu - Francuzi (jeśli tak ich można nazywać - kapitan był Irlandczykiem, załoga składała się z Irlandczyków, Szkotów, Francuzów) odgonieni na północny wschód, przeszli przez Pentland Firth między Szkocją a Orkadami, chwilami całkiem gubiąc Sheerness, ale ostatecznie zostali zmuszeni do schronienia się w Kyle of Tongue i ugrzęźli na mieliźnie pod cyplem Ard Skinid; nieustępliwy O'Brien zakotwiczył Sheerness w pobliżu 25.03 i niemal zniszczył przeciwnika w walce artyleryjskiej z małej odległości - w nocy załoga korsarza uciekła na ląd razem ze złotem, a załoga Sheerness zajęła 26.03 opuszczoną jednostkę (i ją mimo ciężkich uszkodzeń odholowała); trzy czwarte złota i tak potem wpadło w ręce Anglików i anty-jakobickich Szkotów, gdy zmusili zbiegów z okrętu Prince Charles do kapitulacji na lądzie. Sheerness zdobył 5.05.1746 następny francuski okręt korsarski. Od 12 maja 1746 dowodził nim kmdr Molyneux Shuldham, wyprawiany w rejsy patrolowe u szkockich wybrzeży; w 1748 pożeglował na Jamajkę z wieścią o zakończeniu wojny (o sukcesję austriacką); dotarł tam 29.06. Na podstawie polecenia z 7.10.1748 pokład rufowy tego okrętu przedłużono o 8 stóp. Sheerness był trzymany w rezerwie do lipca 1755, kiedy komendę nad nim (w Eskadrze Zachodniej) objął 8.07 kmdr Thomas Graves. Zdobył 11.12.1755 na wodach kanału La Manche francuską jednostkę korsarską. Od sierpnia 1756 kapitanem był kmdr Matthew Moore; pochwycił francuskie okręty korsarskie 6.02.1757 i 6.05.1757. Współdziałał w zdobyciu francuskiej fregaty 36-działowej Abénakise na Atlantyku 24.11.1757, pochwycił później w 1757 francuski żaglowiec 14-działowy. Od 19 stycznia 1758 do 1763 komendę nad Sheerness sprawował kmdr John Clark (Clarke), wysłany 6.03.1758 z konwojem do Gibraltaru i na Morze Śródziemne. Był pod Gibraltarem w sierpniu 1759. Ponownie skierowano okręt na Morze Śródziemne 4.06.1760, tym razem operował tam do 1763; w październiku 1762 w drodze z Gibraltaru napotkał u Lazurowego Wybrzeża trzy okręty francuskie (liniowiec i dwie fregaty), które podjęły pościg mimo sztormu; Sheerness schronił się w Villefranche, a gdy postępująca za nim 30-działowa fregata Minerve rozbiła się na skałach, Clarke uratował większość jej załogi, do której nie byli w stanie dotrzeć ratownicy z lądu. Sheerness został wycofany do rezerwy w 1763. Sprzedano go w Deptford 26.07.1768.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SHOREHAM (1744).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Shoreham z 1744 to 20/24-działowy okręt konstrukcji określanej zwykle jako półtorapokładowa, zbudowany wg tego samego wzorca z 1741, co już omówiony Lowestoffe z 1742.
Zamówiono go 19.05.1743 w prywatnej stoczni Johna Reeda w Hull. Stępkę położono 17.07.1743. Żaglowiec zwodowano 31.05.1744. Został ukończony do 18.07.1743 w stoczni budowy. Jego rzeczywiste wymiary to: 112'8,5" x 32'6" x 11'0", tonaż konstrukcyjny 514 ton.
Od 5 kwietnia do sierpnia 1744 okrętem Shoreham dowodził kmdr Thomas Hanway. W sierpniu 1744 dowódcą był przejściowo por. Henry Cosby, a od 28 września 1744 do 1747 - kmdr James Osborn (Osborne). Okręt operował na Morzu Północnym, w maju 1745 bazował w Hull, w lipcu 1745 krążył pod Lizboną; w lutym 1746 wchodził w skład eskadry kadm. Bynga pilnującej szkockich wybrzeży w związku z trwającym powstaniem jakobitów; zdobył żaglowiec korsarski 24.04.1746. W 1747 komendę nad okrętem, wchodzącym od marca w skład floty wiceadm. Ansona, sprawował kmdr Henry Cosby. Zdobył dwa statki francuskie w maju 1747. Od 24 lutego 1747/48 kapitanem był kmdr Robert Haldane; Shoreham zdobył 28.02.1747/48 francuski okręt korsarski. Operował wtedy na zachodnich podejściach do kanału La Manche, należąc formalnie do Eskadry Zachodniej. Przeszedł remont w Sheerness w okresie od marca do sierpnia 1749. W 1749 jednostką dowodził kmdr Patrick Baird. Od marca 1753 komendę sprawował kmdr Julian Legge, wysłany 21.05.1753 do Karoliny Południowej, a stamtąd do archipelagu Turks & Caicos. Na wysepkach wspomnianego archipelagu kapitan zajmował się z pasją dość osobliwą działalnością: ścinał wszystkie krzyże ozdobione herbem króla Francji oraz wyrywał miedziane płyty z francuskimi inskrypcjami, mające poświadczać przynależność tych skrawków ziemi do Francji. Po powrocie Legge stanął przed sądem wojennym za "poczynienie nadzwyczajnych wydatków przez kupienie większej ilości zapasów niż niezbędna oraz uczynienie zmian na okręcie w formie przesunięcia kuchni". W 1755 kapitanem jednostki był na wodach Jamajki kmdr Henry Marsh. Shoreham wrócił do Anglii latem 1757 i został wycofany do rezerwy. Sprzedano go w Deptford, prawdopodobnie 4.04.1758.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu WAGER (1744).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Wager z 1744 to 20/24-działowy okręt konstrukcji określanej zwykle jako półtorapokładowa, zbudowany wg tego samego wzorca z 1741, co już omówiony Lowestoffe z 1742.
Zamówiono go 30.04.1743 w prywatnej stoczni firmy John Quallett & Allin, w Rotherhithe. Stępkę położono 19.05.1743. Żaglowiec zwodowano 2.06.1744. Został ukończony do 26.07.1744 w królewskiej stoczni w Deptford. Jego rzeczywiste wymiary to: 112'6" x 32'4,75" x 11'0,5", tonaż konstrukcyjny 511 ton.
Od 22 czerwca 1744 okrętem Wager dowodził na Morzu Północnym kmdr Samuel Lofting, zajmujący się eskortowaniem konwojów do/z Hamburga. Od 9 marca 1745 dowódcą był kmdr Arthur Forrest. Okręt pochwycił francuski żaglowiec korsarski 14.03.1745 oraz hiszpański okręt korsarski 5.04.1746; w 1745 operował też na wodach Nowej Fundlandii, w latach 1746-1747 w okolicach Jamajki. Wiosną 1747 należał do eskadry blokującej Cap François na San Domingo. Od listopada 1747 do kwietnia 1748 przechodził gruntowny remont w Chatham, potem (listopad 1748 - luty 1749) mały remont w Deptford. W styczniu 1752 komendę nad okrętem objął kmdr Thomas Saumarez, wysłany w maju 1752 na Jamajkę, gdzie w latach pokoju dowodził placówką, będąc tam najstarszym rangą oficerem. Wrócił do Anglii w 1754. Wager przeszedł gruntowny remont w Rotherhithe od października 1755 do czerwca 1756. Od lutego 1756 jego kapitanem był kmdr William Preston, wysłany 11.02.1756 na wody Jamajki. Jednak Preston zmarł tam już w 11.03.1756, więc tymczasowe dowództwo musiał wtedy przejąć commander Frederick Maitland. Od 12 marca 1757 okrętem dowodził, nadal w rejonie Jamajki, kmdr William Shurmur. W lutym 1760 (18.02.1760) komendę przejął kmdr Robert Lambert, a na początku 1761 - kmdr Timothy Edwards. Pod Lambertem Wager operował na wodach krajowych, a pod Edwardsem - na Morzu Śródziemnym. Od 10.07.1762 jego kapitanem był kmdr Thomas Fitzherbert. Skierowano go 24.12.1762 na Jamajkę. Występuje co prawda pewna różnica zdań, czy naprawdę na Jamajkę podążył w końcu 1762 na tym okręcie kmdr Thomas Fitzherbert czy kmdr George Johnstone. W październiku 1763 Wager był już w Anglii. Został sprzedany w Sheerness 10.11.1763.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu BRIDGEWATER (1744).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Bridgewater z 1744 to 20/24-działowy okręt konstrukcji określanej zwykle jako półtorapokładowa, zbudowany wg tego samego wzorca z 1741, co już omówiony Lowestoffe z 1742.
Zamówiono go 13.12.1743 w prywatnej stoczni George'a Rowcliffe w Northam. Stępkę położono 20.12.1743. Żaglowiec zwodowano 13.10.1744. Został ukończony do 29.01.1744/45 w królewskiej stoczni w Portsmouth. Jego rzeczywiste wymiary to: 112'2,5" x 32'0,5" x 11'0", tonaż konstrukcyjny 500 ton.
Od 17 października 1744 okrętem Bridgewater dowodził na kmdr John Hardy. W 1745 kapitanem był kmdr George Graham; okręt w maju konwojował 10 statków z Penzance do Nore; współdziałał w schwytaniu trzech jednostek korsarskich z Dunkierki i odbiciu 7 pryzów na kanale La Manche 3.07.1745. Od 12 lipca 1745 dowódcą był kmdr Thomas Stanhope, a od 23 stycznia 1745/46 komendę sprawował kmdr Charles Knowler. W sierpniu 1745 Bridgewater należał do zespołu odwożącego króla Jerzego do Holandii. Potem wchodził w skład eskadry adm. Vernona na Downs. W lutym 1745/46 Bridgewater operował u wybrzeży Szkocji w składzie eskadry kadm. Bynga. Zdobył sam lub we współdziałaniu francuskie okręty korsarskie 6.07.1747, 6.10.1747 oraz francuski żaglowiec handlowy 3.11.1747. Od 5 grudnia 1747 okrętem Bridgewater, należącym do eskadry kadm. Warrena, dowodził kmdr Christopher Hill. W styczniu 1748 żaglowiec wchodził w skład Eskadry Zachodniej. Najpóźniej od 1749 stał w rezerwie. Przeszedł remont w Sheerness od lipca do sierpnia 1750, a potem drugi (w tej samej stoczni) od maja 1753 do lutego 1754. W styczniu 1754 komendę nad okrętem objął kmdr William Martin, wysłany 24.03.1754 do Indii Wschodnich w składzie eskadry kadm. Watsona. Uczestniczył w zdobyciu Geriah (twierdzy piratów Angria) 14.02.1756. Bridgewater walczył dalej w Indiach w 1757, wspomagając armię pułkownika Clive'a. Od 15 listopada 1756 kapitanem okrętu był kmdr Henry Smith, zaś od 30 stycznia 1758 - kmdr Thomas Manning. 27.04.1758 Bridgewater kotwiczył razem z bliźniaczym okrętem Triton pod Fortem Św. Dawida w Madrasie, kiedy statki handlowe przywiozły wiadomość o pojawieniu się w pobliżu wybrzeża szeregu podejrzanych okrętów. Bridgewater i Triton wyszły w morze na rekonesans, ale niczego nie znalazłszy, wróciły na noc na kotwicowisko pod Madrasem. Tymczasem około 4 nad ranem pojawiły się wspomniane okręty, tworzące silną francuską eskadrę (11 żaglowców); próba ucieczki się nie udała, więc Bridgewater i Triton sztrandowały, po czym zostały spalone przez swoje załogi.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach