www.timberships.fora.pl

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu MAIDSTONE (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Maidstone z 1758 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Maidstone złożono 3.09.1756 w prywatnej stoczni Thomasa Sewarda w Rochester. Stępkę fregaty położono 1.10.1756 lub 10.10.1756, a wodowanie jednostki miało miejsce 9.02.1758. Ukończono ją do 7.04.1758 w Chatham. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'4" x 33'10" x 10'6", tonaż 593 tony.
Od stycznia 1758 do 1762 dowódcą fregaty był kmdr Dudley Digges. Jednostka operowała w 1758 w składzie eskadry komodora Richarda Howe, współdziałającej z armią księcia Marlborough w operacjach desantowych na francuskim brzegu - 5/6.06 w zatoce Cancale koło Saint-Malo i niedoszłym desancie 29.06 pod Cherbourgiem; także w zrealizowanych desantach armii generała porucznika Bligha w zatoce Marais 7/8.08, 3.09 w zatoce Saint Lunaire koło Saint-Malo, zebraniu resztek pobitych wojsk 9.09 z zatoki Saint Cas. Łodzie z fregaty współdziałały w zdobyciu 20.07.1758 francuskiej jednostki korsarskiej na redzie Dunkierki. W 1759 Maidstone należała do eskadry komodora Duffa wydzielonej z Floty Kanału adm. Hawke'a dla bliskiej obserwacji. Ustawiona przez Hawke'a po prawej czoła jego floty brała udział w słynnej bitwie na wodach zatoki Quiberon 20.11.1759. W 1760 należała do floty adm. Boscawena. W 1761 wchodziła w skład eskadry z Downs. Od 1762 fregatą dowodził kmdr Weston Varlo. Maidstone współdziałała w zdobyciu 26-działowej fregaty francuskiej Guirlande 18.08.1762 na wodach kanału La Manche. Jednostką brytyjską od marca 1763 dowodził kmdr Charles Antrobus, skierowany 27.07.1763 do Ameryki Północnej. Fregatę wycofano do rezerwy w 1766. Maidstone przeszła gruntowny remont w Woolwich od czerwca 1771 do września 1773. Od stycznia 1774 do 1779 jej kapitanem był kmdr Alan Gardner. Wysłano go 16.04.1774 w rejon Jamajki, gdzie służył w latach 1775-1776. Między lipcem a wrześniem 1777 fregatę obito miedzią i ponownie wyposażono w Sheerness. Pożeglowała do Ameryki Północnej 11.10.1777. Była przy Sandy Hook 22.07.1778. Zdobyła amerykańskie żaglowce korsarskie 20.04.1778 i 6.09.1778. Natknęła się 3.11.1778 w pobliżu Cape Henry na bardzo duży, 40-działowy francuski żaglowiec handlowy i stoczyła z nim kilkudniową, wyczerpującą bitwę (nierozstrzygniętą; obie jednostki wyszły z niej bardzo uszkodzone), po której musiała 22.12 zawinąć na remont do English Harbour na Antigui. Pochwyciła amerykański okręt korsarski 19.09.1779. W okresie listopad 1779 - luty 1780 ponownie obito ją miedzią i wyposażono w Chatham. Od 1780 fregatą dowodził kmdr William Parker. Wysłano go 3.03.1780 do Nowej Fundlandii. Maidstone współdziałała w zdobyciu amerykańskiego okrętu korsarskiego 23.06.1780. Ponownie pożeglowała ku Nowej Fundlandii 23.05.1781. Pochwyciła kolejne amerykańskie okręty korsarskie 7.07.1781, 2.08.1781 i 5.08.1781. Wycofano ją do rezerwy w styczniu 1782. Została poddana rozległemu remontowi w okresie od stycznia do czerwca 1783. Na pokładzie rufowym miała teraz 4 działa 6-funtowe i 4 karonady 18-funtowe, a na pokładzie dziobowym 2 karonady 18-funtowe. Komendę nad nią objął w sierpniu 1786 kmdr Henry Newcom. Maidstone wysłano 2.01.1787 na Wyspy Podwietrzne. Fregatę wycofano ze służby w czerwcu 1790. Została rozebrana w Sheerness w lipcu 1794.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ACTIVE (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Active z 1758 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Active złożono 6.05.1757 w prywatnej stoczni firmy Thomas Stanton & Co w Rotherhithe (lub Deptford). Stępkę fregaty położono 13.06.1757 (albo 10 dni wcześniej), a wodowanie jednostki miało miejsce 11.01.1758. Ukończono ją do 2.03.1758 w królewskiej stoczni w Deptford. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'4" x 33'10,5" x 10'6", tonaż 595 ton.
Od stycznia do grudnia 1758 dowódcą fregaty był kmdr Richard Hughes. Jednostka operowała w 1758 w składzie eskadry komodora Richarda Howe, współdziałającej z armią księcia Marlborough w operacjach desantowych na francuskim brzegu - 5/6.06 w zatoce Cancale koło Saint-Malo i niedoszłym desancie 29.06 pod Cherbourgiem; także w zrealizowanych desantach armii generała porucznika Bligha w zatoce Marais 7/8.08, 3.09 w zatoce Saint Lunaire koło Saint-Malo, zebraniu resztek pobitych wojsk 9.09 z zatoki Saint Cas. Od grudnia 1758 fregatą dowodził kmdr Herbert Sawyer. Active pożeglowała 10.04.1759 na Morze Śródziemne; uczestniczyła w bitwie pod Lagos w sierpniu 1759. Współdziałała 21.05.1762 w zdobyciu tzw. "rejestrowej" jednostki hiszpańskiej (definicja "żaglowców rejestrowych" m.in. w moim artykule "Hiszpańskie okręty flot skarbowych" w "Okręty Wojenne" nr specjalny 68, korygująca ulubione u Anglików i u nas brednie o "galeonach") Hermione, znajdującej się w drodze z Limy do Kadyksu, którą oceniano jako jeden z najbogatszych pryzów wziętych kiedykolwiek na morzu (o wartości około pół miliona funtów), co oczywiście przyniosło Sawyerowi fortunę. Przynajmniej w 1763 fregata miała w głównej baterii 9-funtówki o długości 7,5 stopy, chociaż wszystkie inne jednostki tego typu uzbrojono w działa 7-stopowe. Od sierpnia 1763 do 1767 komendę nad Active sprawował kmdr Robert Carkett. Skierowano go 7.10.1763 w rejon Jamajki. Fregatę wycofano do rezerwy w czerwcu 1767 w Plymouth. Została poddana rozległemu remontowi w okresie od stycznia 1770 do sierpnia 1771. Od marca 1771 do 1773 dowodził nią kmdr William Peere Williams, wysłany 22.09.1771 do Indii Zachodnich; Active operowała w 1772 w rejonie Wysp Podwietrznych, a w 1773 na wodach Ameryki Północnej. Wprowadzono ją znów do aktywnej służby w październiku 1775. Tym razem jej dowódcą był kmdr William Williams, skierowany z Cork do Ameryki Północnej 12.12.1776. Na miejscu fregata dołączyła do eskadry komodora Parkera. Wzięła udział w nieudanym ataku na Charleston 28.07.1776. Pożeglowała na Jamajkę 23.03.1777. W sierpniu 1778 straciła w huraganie wszystkie stengi, a jej załoga musiała wyrzucić za burtę 11 dział. Kiedy więc 1.09.1778 dopadły ją koło Cap Saint Nicolas (San Domingo) dwie francuskie fregaty (eskortujące konwój do Port au Prince na San Domingo), Active musiała się poddać po wystrzeleniu przez Francuzów drugiej salwy burtowej. Kmdr Williams wkrótce zmarł. Fregata została wcielona do marynarki Francji pod niezmienioną nazwą. W listopadzie 1789 stacjonowała na Martynice (dowodził nią "kapitan liniowca" Prevost de Sansac, markiz de Traversay). W kwietniu 1790 transportowała żołnierzy między Martyniką a Lorient. W kwietniu 1793 była remontowana w Breście. W listopadzie 1794 wycofano ją w tym porcie z dalszego użytku w marynarce wojennej. Jeszcze w maju 1795 stała w Breście, w bardzo złym stanie. Brak informacji, czy zgniła, czy została rozebrana.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu AQUILON (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Aquilon z 1758 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Aquilon złożono 6.05.1757 w prywatnej stoczni Roberta Inwooda w Rotherhithe. Stępkę fregaty położono 15.06.1757, a wodowanie jednostki miało miejsce 24.05.1758. Ukończono ją do 30.06.1758 w królewskiej stoczni w Deptford. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'7,5" x 33'10,25" x 10'6", tonaż 599 ton.
Od maja 1758 do 1763 dowódcą fregaty był kmdr Chaloner Ogle. Nakazano 8.11.1758 przedłużyć ławy wantowe na Aquilon o 2 stopy. Jednostka operowała w 1759 w składzie eskadry komodora Bretta bazującej na Downs, a w 1760 w składzie eskadry kadm. Rodneya krążącej po kanale La Manche i blokującej Hawr. W marcu 1761 fregatę włączono do eskadry komodora Buckle, krążącej pod Brestem. Zdobyła w 1761 chmarę francuskich jednostek korsarskich - 12.01, 13.01, 31.01, 4.03, 13.04, w lipcu 1761; ponadto 7.08.1761 idący z Ile de France do Francji 16-działowy statek wschodnioindyjski. Gdy Francuzi przełamali 23.12.1761 blokadę Brestu i w znacznej sile (7 liniowców i 6 fregat) pożeglowali do Indii Zachodnich, fregatę Aquilon skierowano wkrótce (24.01.1762) w rejon Wysp Podwietrznych, aby ostrzegła kadm. Rodneya. Jednostka pozostała na tamtych wodach do 1763. Przynajmniej w 1762 podlegała rozkazom Rodneya, co spowodowało brak udziału w najgłośniejszej akcji 1762 roku w Indiach Zachodnich - zdobyciu Hawany. Od lipca do września 1763 komendę nad Aquilon sprawował kmdr Philip Tufton Perceval. Fregata nadal operowała w okolicy Wysp Podwietrznych, potem w rejonie nowofundlandzkim. Wycofano ją do rezerwy we wrześniu 1763. Została poddana drobnemu remontowi w Chatham w okresie od grudnia 1764 do maja 1765. Od kwietnia 1765 do 1769 dowodził nią kmdr Richard Onslow, wysłany 25.02.1766 na Morze Śródziemne. Aquilon przeszła do rezerwy w lipcu 1769. Sprzedano ją w Deptford 29.11.1776.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CERBERUS (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Cerberus z 1758 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Cerberus złożono 6.05.1757 w prywatnej stoczni w East Cowes, zarządzanej przez Pleasanta Fenna. Stępkę fregaty położono 13.06.1757, a wodowanie jednostki miało miejsce 5.09.1758. Ukończono ją do 11.11.1758 w królewskiej stoczni w Portsmouth. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'7,5" x 33'10,5" x 10'6", tonaż 593 tony.
Od maja 1758 do 1763 dowódcą fregaty był kmdr Charles Webber. Jednostkę wysłano 18.02.1759 na Jamajkę. Zdobyła francuskie jednostki korsarskie - 29.11.1760, 19.02.1761, 26.01.1762 (dwie sztuki). Uczestniczyła (05-13.08.1762) w operacji zdobycia Hawany, w tym w osłonie sił głównych, kursach na Jamajkę po zaopatrzenie, w transportowaniu niewolników, w ostrzeliwaniu fortu El Morro w czerwcu, prowadzeniu rozpoznania itp. Wycofano ją do rezerwy w październiku 1763. Przeszła rozległy remont w Chatham w okresie od marca do października 1769. Od września 1770, dowodzona przez komandora Johna Brisbane, została przywrócona do aktywnej służby w związku z kryzysem falklandzkim i wysłana do Indii Zachodnich. W 1772 operowała na wodach kanału La Manche, potem brała udział w letniej kampanii kadm. Spry'a. W 1773 komendę nad fregatą przejął kmdr Hugh Dalrymple, służący na kanale La Manche. Na początku 1775 jednostką dowodził kmdr James Chads. Cerberus zabrała w kwietniu 1775 z Londynu generałów Howe'a, Burgoyne'a i Clintona, dowożąc ich 25.05.1775 do Bostonu (Winfield myli tu daty i przerabia Clintona na Chiltona, a nie o zakładanie hoteli chodziło). Działała przeciwko powstańcom amerykańskim; 27.06 skierowała się do Anglii. Od sierpnia 1775 dowództwo fregaty sprawował kmdr John Symons. Cerberus wróciła na wody amerykańskie, gdzie brała udział w rozmaitych drobnych działaniach przeciwko celom lądowym i morskim. Od grudnia 1776 należała do eskadry bazującej w Rhode Island. Patrolowała przybrzeżne akweny i podczas postoju koło New London była obiektem nieudanego ataku minowo/torpedowego Amerykanów w sierpniu 1777. Od początku 1777 siły brytyjskie w Rhode Island były stale atakowane przez lokalne milicje i marynarkę kontynentalną. Stacjonująca na Sakonnet Channel Cerberus została ostrzelana 10.01.1778 z lądu, straciła 4 zabitych i 9 rannych, a jej kadłub kule przedziurawiły w 9 miejscach, zanim Symons zdołał się wycofać poza zasięg ognia. Wobec nadejścia pod koniec lipca wielkiej floty francuskiej, siły brytyjskie w Rhode Island znalazły się w pozornie beznadziejnej sytuacji. Symons i jego podwładni wprowadzili fregatę Cerberus na mieliznę w zatoce Narragansett i spalili żaglowiec 5.08.1778.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu GRIFFIN (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Griffin z 1758 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Griffin złożono 6.05.1757 w prywatnej stoczni Moody'ego Janvrin, w Bursledon. Stępkę fregaty położono w czerwcu 1757, a wodowanie jednostki miało miejsce 18.10.1758 (lub dzień później). Ukończono ją do 13.03.1759 w królewskiej stoczni w Portsmouth. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'4,5" x 33'11,5" x 10'6", tonaż 599 ton.
Od października 1758 dowódcą fregaty był kmdr Thomas Taylor. Jednostkę wysłano 18.03.1759 ku Wyspom Podwietrznym. Zdobyła francuski okręt korsarski 8.06.1759, współdziałała w odbiciu koło Grenady brytyjskiego slupa Virgin 10.08 (albo we wrześniu) 1760; pochwyciła francuskie jednostki korsarskie - 2.04.1761, 4.08.1761, 21.08.1761. Przez prawie cały dzień ścigała 26.10.1761 kolejne dwa francuskie żaglowce korsarskie; w nocy zachowała ten sam kurs, ponieważ dowódca był przekonany, że znajdują się daleko od lądu; nagle o dziewiątej rano 27.10.1761 zauważono przed dziobem fale przyboju; fregata chybiła zwrotu. Rzucono kotwicę, ale lina zaraz się urwała - fale wyrzuciły jednostkę bokiem na rafę u północno-wschodniego krańca wyspy Barbuda. Okręt szybko się rozpadł.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu LEVANT (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Levant z 1758 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Levant złożono 6.05.1757 w prywatnej stoczni Henry'ego Adams, w Buckler's Hard. Stępkę fregaty położono w czerwcu 1757, a wodowanie jednostki miało miejsce 6.07.1758. Ukończono ją do 30.03.1759 lub do 16.06.1759 w królewskiej stoczni w Portsmouth. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'5" x 33'11" x 10'6", tonaż 595 ton. Miała zlikwidowane furty pościgowe za kotbelkami i przeniesione całkiem w przód, blisko dziobnicy, jak na Coventry.
Od października 1758 dowódcą fregaty był kmdr William Tucker. Jednostkę wysłano 23.07.1759 ku Wyspom Podwietrznym. Jej załogę przerzedziła ospa. Jednostka zdobyła francuskie okręty korsarskie 29.04.1760, 29.06.1760, 18.12.1760, 15.02.1761, 13.07.1761, 19.07.1761 i 13.05.1762. Miała też na koncie wiele odbitych statków handlowych, które wcześniej padły łupem korsarzy. Współdziałała od 7.01 do 10.02.1762 w operacjach związanych ze zdobyciem Martyniki. Gościec uniemożliwił Tuckerowi dalsze sprawowanie komendy. Od 20.02.1762 dowodził fregatą - pozostałą w rejonie Wysp Podwietrznych - kmdr John Laforey, podlegający wiceadm. (w tej randze od 21.10.1762) Rodneyowi. Levant zdobyła francuski okręt korsarski 13.05.1762. Mocno zużytą fregatę przeprowadził (od kwietnia 1763) do Anglii kmdr Molyneux Shuldham. Jednostkę wycofano do rezerwy w sierpniu 1763. Od sierpnia 1766 jej dowódcą był kmdr Basil Keith. Skierowano go 28.11.1766 na Jamajkę. Fregata żeglowała po wodach Indii Zachodnich do początku 1770. Została ponownie wycofana do rezerwy w 1770. Przeszła wielki remont w Deptford w okresie od listopada 1770 do kwietnia 1771. Od sierpnia 1771 dowodził nią kmdr Samuel Thompson. Jednostkę, która początkowo operowała na wodach krajowych, wysłano 13.01.1772 na Morze Śródziemne (a ściśle biorąc do eskadry bazującej w Gibraltarze). W 1773 lub 1774 komendę nad nią przejął kmdr George Murray. W 1775 służyła na wodach krajowych, potem od 22.06.1775 znów na Morzu Śródziemnym. Zdobyła tam w czerwcu 1776 amerykański okręt korsarski, 9.03.1777 inną amerykańską jednostkę korsarską, a 17.07.1779 - francuski żaglowiec korsarski. Przechwytywała też statki handlowe. Wróciwszy na wody krajowe eskortowała konwoje, patrolowała wody przybrzeżne, a potem pożeglowała ku wybrzeżom Hiszpanii, gdzie w październiku 1779 zdobyła hiszpański okręt korsarski. Fregata Levant została wycofana do rezerwy pod koniec października 1779 w Portsmouth. W sierpniu 1780 nakazano przeprowadzić ją do Deptford. Tam rozbiórkę fregaty zakończono 27.09.1780.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ACTAEON (1757).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Actaeon z 1757 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Należała jednak do niewielkiej grupy jednostek, które admiralicja zdecydowała się zbudować z miękkiego drewna (oficjalnie "jodły", ale dawna anglosaska znajomość botaniki może przyprawić o ból zębów).
Ponieważ przyczyny i konsekwencje takiego wyboru materiału konstrukcyjnego są istotne, pozwolę sobie zamieścić obszerny cytat z mojej własnej książki o historii drewna szkutniczego. Wiem, że Pan ją ma, jednak bez indeksu i bez możliwości wprowadzenia Control-F, więc powtórzenie może być ułatwieniem.

Marynarka brytyjska postanowiła w 1757 r. zbadać, na ile użycie miękkiego drewna przyspiesza proces budowy i przez to umożliwia szybkie uzupełnienie stanu floty o wiele jednostek, w razie wystąpienia jakiejś nagłej potrzeby. Planowano zamówienie dziesięciu fregat 28-działowych z „jodły”. Miały być skonstruowane wg planów standardowych, już pływających okrętów, lecz z pewnymi modyfikacjami, też ukierunkowanymi na ułatwienie i przyspieszenie prac. Takiego charakteru były np. pawężowe rufy, używane w poprzednich epokach i na małych jednostkach pływających. Jednak stocznie prywatne nie chciały ryzykować budowania okrętów z miękkiego, nietrwałego drewna, ponieważ admiralicja miała brzydki zwyczaj zawierać kontrakty o nienaruszalnej cenie końcowej, a potem przerzucać wszystkie kłopoty - związane z kosztami, inflacją, zawinionymi także przez siebie wadami - na barki przedsiębiorcy, niejednego doprowadzając do bankructwa. [Zgłosił się tylko jeden chętny - zażądał 9 funtów za tonę, więc Urząd Marynarki z oburzeniem odrzucił taką ofertę zdziercy (zupełnie jak dzisiaj u nas), by potem zapłacić nieporównanie więcej w stoczniach państwowych (też całkiem jak u nas)]. W rezultacie zamówiono ostatecznie tylko pięć owych fregat i to w stoczniach królewskich. Biorąc pod uwagę powody, dla których został zaplanowany, eksperyment powiódł się nadzwyczajnie. Przeciętnie budowa dębowych jednostek tego typu trwała wówczas około 13 miesięcy, a ową piątkę wykonano – od położenia stępki do wodowania – zaledwie w cztery miesiące. Oczywiście czas służby zmienił się też proporcjonalnie. Średni czas od wodowania do rozbiórki lub sprzedaży fregat tej klasy wyniósł dla okrętów zbudowanych z dębiny trochę ponad 33 lata, zaś dla omawianej grupki „jodłowej” – zaledwie lekko ponad 9 lat. Materiał, z którego zostały skonstruowane, nie jest całkiem pewny. Oficjalnie pisano o „jodle bałtyckiej”, co z największym prawdopodobieństwem oznaczało sosnę pospolitą, ale mogło się też odnosić do świerku, a nawet… jodły. Jak zawsze, pewne partie sporządzono z drewna innych gatunków – np. pogrubione pasy poszycia były w rejonie śródokręcia osłonięte warstwą z wiązu, części narażone na wielkie obciążenia lub zużycie robiono z twardego surowca, na ogół z dębiny. Ponieważ fregaty te różniły się od swych dębowych „sióstr” znacznie mniejszą masą (a kształty ich wręgów dopasowano do określonego poziomu zanurzenia), rozwiązano problem po linii najmniejszego oporu – po prostu zwiększono balast. Zaprzepaszczono w ten sposób inne możliwości, doprowadzając do ujednolicenia własności żeglarskich obu wariantów.

Zamówienie na Actaeon złożono 5.05.1757 (albo dzień później) w królewskiej stoczni w Chatham. Stępkę fregaty położono 26.05.1757, a wodowanie jednostki miało miejsce 30.09.1757. Ukończono ją do 9.11.1757. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'2,75" x 33'7,5" x 10'6" lub 10'5,75", tonaż 585 ton.
Od września 1757 dowódcą fregaty był kmdr (w tej randze od 29.09.1757) Michael Clements. Jednostkę przydzielono do Floty Kanału adm. Ansona. Współdziałała w zdobyciu 24-działowej fluity francuskiej Robuste w lipcu 1758. Od 1759 kapitanem Actaeon był kmdr Maximilian Jacobs. Operacyjnie nadal należała do tej samej floty, którą jednak teraz dowodził adm. Hawke. Od listopada 1759 do 1763 komendę nad fregatą sprawował kmdr Paul Henry Ourry. W 1760 działała na wodach kanału La Manche w składzie eskadry kadm. Rodneya. Zdobyła francuskie żaglowce korsarskie 8.11.1760 i 28.12.1760, wpędziła inny na brzeg (między Barfleur a La Hougue) 16.11.1760, doprowadzając do jego zniszczenia. Należąc do sił komodora Keppela wzięła udział w operacji zdobycia Belleisle w okresie 6.04-8.06.1761, potem w działaniach eskadry komodora Stanhope'a u wyspy Aix. Wysłano ją 16.10.1761 ku Wyspom Podwietrznym. Zdobyła tam francuskiego korsarza 21.12.1761. Od listopada 1761 należała do eskadry kadm. Rodneya, przez co kmdr Ourry nie miał okazji wzbogacić się przy zdobywaniu Hawany (w 1762). Współdziałała od 7.01 do 10.02.1762 w operacjach związanych ze zdobyciem Martyniki. Pochwyciła 21.11.1762 hiszpański żaglowiec San Luis. Po krótkim wycofaniu jednostki do rezerwy w 1763, już od sierpnia 1763 fregatą dowodził kmdr John Bover, wysłany ku Wyspom Podwietrznym 14.12.1763. W 1765 kapitanem jednostki był kmdr Joseph Norwood, także operujący w Indiach Zachodnich. W 1766 dowództwo objął kmdr (w tej randze od 24.06.1766) William Abdy. Miękkie drewno fregaty gniło w błyskawicznym tempie, więc Actaeon została wycofana do rezerwy 10.07.1766 w Deptford. W sierpniu zbadano jej stan, uznano za niewartą naprawy i sprzedano na miejscu zgodnie z poleceniem z 19.08.1766.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu HUSSAR (1757).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.