Forum www.timberships.fora.pl Strona Główna www.timberships.fora.pl
Forum autorskie plus dyskusyjne na temat konstrukcji, wyposażenia oraz historii statków i okrętów drewnianych
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Okręty Royal Navy
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 198, 199, 200 ... 217, 218, 219  Następny
 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.timberships.fora.pl Strona Główna -> Okręty wiosłowe, żaglowe i parowo-żaglowe / Pytania, odpowiedzi, polemiki
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Pią 7:05, 03 Lip 2020    Temat postu:

Unicorn to druga jednostka grupy "prawdziwych" fregat 24-działowych (potem 28-działowych) typu, który scharakteryzowałem bliżej przy opisie Lyme z 1748. Mimo że budowana wg tego samego projektu co Lyme, wyglądem dość znacznie się różniła. Np. nie miała podniesionego do góry, okrągłego dziobu z takich fregat, ani wygiętej do tyłu górnej części dziobnicy, jak u Lyme, tylko dziób jak z liniowca, z grodzią dziobową odsuniętą prawie do dziobowej furty, i pokładzikiem galionowym w przód od tej grodzi. Także ukształtowanie ozdobnych części ruf było inne: na Lyme galeria boczna składała się z dużego okna środkowego i dwóch mniejszych, obramowujących środkowe z przodu i z tyłu; na Unicorn dwa okna były tej samej wielkości; na Lyme płaszczyzna rufy z sześcioma dużymi oknami centralnymi, po obu burtach na krańcu rzędu małe okna należące właściwie już do galerii bocznych; na Unicorn wszystkie osiem okien płaszczyzny rufy praktycznie tej samej wielkości; inny bieg ozdób wieńczących rufy itp. Piszę o tych detalach, ponieważ czasem utożsamia się należenie do tego samego typu (albo nie) na podstawie zupełnie drugorzędnych szczegółów (za to łatwych do dostrzeżenia), nie znając (obrazki ich nie pokazują) kwestii podstawowych, czyli linii wodnic, wręgów.
Zamówienie na Unicorn złożono 29.04.1747 w Plymouth. Stępkę fregaty położono 3.07.1747, a wodowanie jednostki miało miejsce 7.12.1748. Ukończono ją do 17.07.1749. Wymiary rzeczywiste to 117'10" x 33'8" x 10'2", tonaż 582 tony.
Konstrukcja dziobu jednostki nie wzbudziła entuzjazmu u żeglarzy. Ponieważ pachoły kotwiczne znajdowały się na pokładzie działowym, przy odsuniętym w przód galionie na Lyme kluzy leżały w bardzo dogodnym miejscu, między obu policzkami galionowymi, zaś obszerny dziób mieścił dwa podwójne pachoły. Tymczasem elegancki pokładzik galionowy na Unicorn nie mógł sam nieść pachoła kotwicznego, a ograniczając przestrzeń dziobówki spowodował, że zmieścił się tam tylko jeden podwójny pachoł; cofnięcie galionu spowodowało, że kluzy musiały być wycięte w bardzo dziwnym i niewygodnym miejscu, powyżej górnego policzka galionowego. Na dodatek w 1758 ówczesny dowódca fregaty, Thomas Graves, skarżył się, że prostopadła do fal gródź dziobowa pogarsza zdolność sztormowania jednostki na wzburzonym morzu, więc rozkazano, aby przy najbliższym gruntowniejszym remoncie przebudować dziób na "okrągły".
Od marca 1749 do 1752 dowódcą fregaty był kmdr Molyneaux Shuldham. W latach 1750-1751 jednostka operowała na Morzu Śródziemnym. Wycofano ją do rezerwy w czerwcu 1752. Unicorn była reperowana w Deptford od października 1752 do lutego 1753. Od stycznia 1753 do 1756 dowodził nią kmdr Matthew Buckle, wysłany w kwietniu 1753 na Morze Śródziemne. Od 6.02.1756 (data awansu na komandora) dowódcą jednostki był James Galbraith - fregatę przydzielono do Floty Kanału. Unicorn zdobyła 30.08.1756 francuski okręt korsarski. We wrześniu 1756 komendę nad nią przejął kmdr John Rawling; miał szczęście do pryzów - zdobył francuskie okręty korsarskie (na Morzu Irlandzkim) 29.12.1756, 10.05.1757 i 18.05.1757, ale w walce z tym ostatnim, bardzo dużym i silnym okrętem, zginął (podobnie jak zbrojmistrz, bosman i żołnierz piechoty morskiej); dowództwo przejął pierwszy porucznik, Michael Clements, i kontynuował walkę aż do poddania się Francuzów. Od 1757 do 1759 fregatą dowodził kmdr Thomas Graves; 30.10.1757 zdobył na Atlantyku 36-działową fregatę francuską Abenakise. Unicorn pokonała też 2.11.1757 francuską fregatę 28-działową Hermione, jednak wówczas dowodził nią tymczasowo kmdr Matthew Moore. W 1758 jednostka wchodziła w skład floty adm. Ansona. W lipcu została odesłana przez niego w eskadrze komodora Pallisera pod sam Brest. Współdziałała 12.09.1758 w zmuszeniu do sztrandowania na wybrzeżu zatoki Audierne francuskiej 16/18-działowej korwety Calypso (francuski żaglowiec ocalał). W 1759 Unicorn należała do operującej na wodach kanału La Manche eskadry komodora (od maja kadm.) Rodneya. Współdziałała w zdobyciu francuskiego okrętu korsarskiego 13.02.1759, pochwyciła kolejny 28.09.1759. W 1760 przydzielono ją do Floty Kanału. Od 21.11.1760 fregatą dowodził kmdr Joseph Hunt. Wyprawiona w rejs krążowniczy u wybrzeży Francji jednostka natknęła się 8.01.1761 koło Penmarks na francuską fregatę 32-działową Vestale i ją zdobyła, aczkolwiek Hunt zmarł z ran, gdy kula strzaskała mu prawą rękę. Francuski kapitan też zresztą odniósł śmiertelną ranę. Dowództwo przejął w tym samym roku kmdr Charles Douglas, operujący w pobliżu Brestu. Uczestniczył w zdobyciu francuskiego okrętu korsarskiego 7.03.1761. Brał udział w ekspedycji floty komodora Buckle przeciwko Belle Isle w marcu 1761. Mniej więcej w tym samym czasie (a najpóźniej w 1762) komendę nad Unicorn przejął kmdr Charles Fielding. W 1762 fregata krążyła pod Brestem, potem (do 1763) u wybrzeży Portugalii. W tym samym roku wycofano ją do rezerwy. Rozbiórkę w Sheerness zakończono 9.12.1771.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
knowak




Dołączył: 12 Sie 2010
Posty: 1598
Przeczytał: 1 temat

Skąd: Częstochowa

PostWysłany: Wto 10:55, 07 Lip 2020    Temat postu:

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu LOWESTOFFE (1756).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Śro 8:00, 08 Lip 2020    Temat postu:

Lowestoffe z 1756 to kolejna jednostka bazująca na projekcie Lyme z 1748, czyli należąca do grupy "prawdziwych" fregat 24/28-działowych typu, który scharakteryzowałem bliżej właśnie przy opisie w. wym. Lyme. Tym razem zarządzono wprowadzenie poprawek w zakresie rozlokowania ludzi i dział, m.in. podniesiono wysokość międzypokładową o około jednej stopy. Mimo swoich wad (niewielkie wymiary, słabe uzbrojenie) bardzo przeważały żeglarsko nad okrętami, które wyparły (małymi dwupokładowcami), więc zyskały wielką popularność i były budowane przez kilkadziesiąt lat. Ponieważ w tak długim czasie wprowadzano oczywiście masę zmian i poprawek, zgodnie z ogólnym rozwojem szkutnictwa (np. Lyme i Unicorn w ogóle nie miały połączeń między pokładem dziobowym i rufowym, a potem odpowiednie przejścia przyburtowe się pojawiły i ciągle się poszerzały), można sobie różnie przyjmować, kiedy to jeszcze był ten sam typ, a kiedy już nowy. Istnieje założenie, którego będę się trzymał, że wszystkie 24 fregaty należały do typu Unicorn. Inni jednak wolą pisać o dwóch pierwszych jako o typie Lyme bądź typie Unicorn, zaś Lowestoffe i następną (albo aż trzy kolejne) zaliczają do typu Lowestoff/Tartar, dalsze 19 (bądź dziewięć) do typu Coventry (pięć z miękkiego drewna wyodrębnia się, albo nie) i jeszcze trzy jako typu zmodyfikowanego (o jednej zamówionej, ale nie zbudowanej nie wspominając), słowem - jak kto lubi.
Zamówienie na Lowestoff/Lowestoffe/Lowestoft (wiele pisowni używanych równolegle) złożono 20.05.1755 w prywatnej stoczni Johna Greaves w Limehouse. Stępkę fregaty położono w czerwcu 1755, a wodowanie jednostki miało miejsce 17.05.1756. Ukończono ją w Deptford do 8.06.1756. Zgodnie ze zmodyfikowanym projektem miała mieć wymiary 117'10" x 33'8" x 10'2", tonaż 583 tony. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'3" x 33'10" x 10'4", tonaż 594 tony. Miała dziób z pokładzikiem galionowym, w typie dziobu Unicorn.
Od maja 1756 dowódcą fregaty był (prawdopodobnie tylko na papierze) kmdr Richard Dorrill, przydzielony do Floty Kanału. Już w lipcu 1756 komendę przejął kmdr Robert Haldane, a Lowestoffe przydzielono do eskadry komodora Cornisha; zdobyła sama lub we współdziałaniu z innymi okrętami siedem francuskich żaglowców korsarskich (wszystkie na kanale La Manche): 15.12.1756, 4.04.1757, 3.05.1757, 5.05.1757, 15.07.1757, 19.08.1757, 24.05.1758. Od października 1758 dowodził nią kmdr Joseph Deane, skierowany do Kanady. Lowestoffe ponownie pożeglowała na wody Ameryki Północnej 8.02.1759. W maju przebywała w Halifaxie, od 4.06 szła z Louisbourga w składzie floty wiceadm. Saundersa, dotarła pod Quebec 26.06 (przejściowo była flagowcem Saundersa), sforsowała przejście koło miasta (po kilku wcześniejszych nieudanych próbach) 27.08, dzięki czemu odegrała ważną rolę w jego zdobyciu 18.09. Pod koniec września 1759 została odesłana do Anglii z depeszami. W 1760 znów operowała na Rzece Św. Wawrzyńca. Zdobyła francuski okręt korsarski 26.03.1760. Uczestniczyła w zniszczeniu na Rzece Św. Wawrzyńca 16.05.1760 francuskich fregat Pomone oraz Atalante, ale trzy dni później podczas próby ataku na wojska francuskie sama rozbiła się koło Pointe-aux-Trembles (wskutek awarii kotwicy) i uległa zniszczeniu.
Ponieważ działała bardzo krótko (cztery lata), już w 1760 Brytyjczycy przydzieli nazwę Lowestoffe fregacie innej konstrukcji, powodując powstanie nowego typu Lowestoffe. Jeśli więc ktoś wyróżnia tę z 1756 i jej jedną albo trzy siostry jako typ Lowestoffe, to od 1761 ma żeglujące obok siebie przez kilkadziesiąt lat fregaty dwóch całkowicie różnych typów Lowestoffe.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach


Ostatnio zmieniony przez kgerlach dnia Śro 6:40, 15 Lip 2020, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
knowak




Dołączył: 12 Sie 2010
Posty: 1598
Przeczytał: 1 temat

Skąd: Częstochowa

PostWysłany: Wto 8:07, 14 Lip 2020    Temat postu:

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu TARTAR (1756).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

P.S. Czy to jest ten TARTAR:
[link widoczny dla zalogowanych]


Ostatnio zmieniony przez knowak dnia Wto 8:13, 14 Lip 2020, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Śro 6:36, 15 Lip 2020    Temat postu:

Tartar z 1756 to kolejna jednostka bazująca na projekcie Lyme z 1748, czyli należąca do grupy "prawdziwych" fregat 24/28-działowych typu, który scharakteryzowałem bliżej właśnie przy opisie w. wym. Lyme. Umieszczana w tej samej grupie co Lowestoffe i przez niektórych traktowana jako przedstawicielka odrębnego typu Tartar/Lowestoffe, o czym też wspominałem przy Lowestoffe. Przez innych - jako nieco udoskonalona fregata typu Unicorn, czy - jak kto woli - typu Lyme.
Zamówienie na Tartar złożono 12.06.1755 w prywatnej stoczni Johna Randalla w Cuckolds' Point (w Rotherhithe). Stępkę fregaty położono 4.07.1755, a wodowanie jednostki miało miejsce 3.04.1756. Ukończono ją w Deptford do 2.05.1756. Wymiary rzeczywiste wynosiły 117'10" x 33'9" x 10'3", tonaż 587 ton. Słynęła z prędkości.
Od marca 1756 do 1758 dowódcą fregaty był kmdr (w tej randze od 23.03.1756) John Lockhart, skierowany na krążenie po kanale La Manche i Zatoce Biskajskiej. Tartar zdobyła francuskie okręty korsarskie 12.08.1756, 23.10.1756 i 18.02.1757. W walce z tym ostatnim Lockhart został ciężko ranny i musiał na dwa miesiące zdać dowództwo. Będąc przejściowo pod komendą kapitana (commander) Thomasa Baillie Tartar pochwyciła 27.03.1757 inny (bardzo duży) francuski żaglowiec korsarski, co przyniosło tymczasowemu dowódcy fregaty awans na komandora (z datą 30.03) i przejście na ten okręt, wcielony do Royal Navy pod "wysoce oryginalną" nazwą Tartar's Prize. Sama Tartar nadal bardzo skutecznie oczyszczała ocean z francuskich jednostek korsarskich - zdobyła cztery następne w okresie od 16.04.1757 do 2.11.1757. Lockhart otrzymywał z tego powodu nagrody od władz Plymouth i Londynu. W latach 1758-1762 dowódcą Tartar był kmdr John Knight. Fregata uczestniczyła między czerwcem a wrześniem 1758 w operacjach przeciwko Saint-Malo, Cherbourgowi i Saint Cas. W 1759 należała do stacjonującej na Downs eskadry komodora Bretta. W 1760 zajmowała się patrolowaniem Morza Północnego. We wrześniu 1761 użyto jej do eskortowania jachtu Royal Charlotte, na którym Admirał Floty lord Anson przewiózł do Anglii księżniczkę Charlotte Mecklenburg-Strelitz, wyznaczoną układami na żonę dla Jerzego III - ów szczególny ładunek dostarczono do Harwich 6.09.1761, a fregata Tartar była tylko jedną z wielu towarzyszących jednostek. Latem 1762 należała do Floty Kanału adm. Hawke'a. Zdobyła dwa francuskie okręty korsarskie. Z końcem sierpnia 1762 komendę przejął kmdr (w tej randze od 31.08.1762) Henry St. John; jesienią 1762 fregata należała do Floty Kanału wiceadm. Hardy. Wycofano ją do rezerwy w kwietniu 1763. Była remontowana i obijana miedzią w Deptford w okresie od sierpnia 1763 do lutego 1764. Od listopada 1763 dowodził nią kmdr John Lindsay (Lindsey). Została wysłana 28.03.1764 do Indii Zachodnich. Jej zadaniem było m.in. sprawdzenie działania chronometrów Harrisona, który osobiście stawił się z nimi na pokładzie fregaty. Zawinięto na Maderę 19.04, idealnie zgodnie z obliczeniami Williama Harrisona; podobnie było z wyspą Barbados, osiągniętą 13.05. Do połowy lipca omyłka wskazań wyniosła zaledwie 15 sekund. Harrison wrócił do Anglii na statku handlowym, natomiast Lindsay pełnił w Indiach Zachodnich przede wszystkim rolę dowódcy w Pensacola. Tartar przeszła do rezerwy w czerwcu 1766. Poddano ją gruntownemu remontowi od listopada 1769 do listopada 1770. Od października 1770 dowodził nią kmdr Bonovier Glover, a powołanie do służby wiązało się z kryzysem falklandzkim; prawdopodobnie nawet nie zdążył wyprowadzić jednostki w morze, gdyż kryzys szybko zażegnano. Od stycznia 1771 kapitanem fregaty był kmdr (w tej randze od 10.01.1771) Edward Medows, skierowany 18.07.1771 na wody Ameryki Północnej. W 1775 Tartar operowała na wodach krajowych. Od 1776 jej dowódcą był kmdr Cornthwaite Ommanney, wysłany do Ameryki Północnej 8.05.1776. Tartar uczestniczyła w sforsowaniu przejścia między amerykańskimi pozycjami (Fort Washington, Fort Lee) nad rzeką Hudson 9.10.1776, kiedy zmuszono do sztrandowania dwie galery. Została wycofana do rezerwy w październiku 1778. W okresie od maja do października 1779 przeszła w Portsmouth kolejne wyposażanie i obijanie miedzią. Od lipca 1779 dowodził nią kmdr Alexander Graeme. Tartar pożeglowała 31.10.1779 w składzie eskadry komodora Johnstone'a. Zdobyła 11.11.1779 koło przylądka Finisterre (albo koło Lizbony) hiszpańską fregatę 28-działową Santa Margarita, a 2.09.1780 - hiszpański okręt korsarski. W 1781 dowódcą brytyjskiej fregaty był kmdr Robert Manners Sutton. Uczestniczyła w krwawej bitwie koło Dogger Bank 5.08.1781. Brała udział w niezwykle udanym ataku kadm. Kempenfelta 12.12.1781 na francuski konwój na zachód od Brestu. Od stycznia 1782 dowodził nią kmdr (w tej randze od 12.01.1782) William George Fairfax. Pożeglowała w rejon Jamajki 14.04.1782. Przeszła 21.07.1782 na wody Ameryki Północnej z flotą adm. Pigota. Wpędziła na 7.08.1782 brzeg amerykański okręt korsarski. Uczestniczyła w blokadzie Cap Français. Została wycofana do rezerwy w listopadzie 1783. Przeszła gruntowny remont w Chatham od sierpnia 1790 do grudnia 1792, a potem była tam wyposażana od grudnia 1792 do kwietnia 1793. Od stycznia 1793 dowodził nią kmdr Abraham Guyot, a od maja 1793 - kmdr (w tej randze od 16.05.1793) Thomas Francis Fremantle. Tartar wysłano 22.05.1793 na Morze Śródziemne. Formalnie wchodziła w skład floty wiceadm. Hooda stacjonującej od sierpnia do grudnia 1793 w Tulonie. Współdziałała w zdobyciu 27.05.1793 francuskiego okrętu korsarskiego. Od sierpnia 1795 należała do eskadry komodora Nelsona, współdziałającej z Austriakami i Sardyńczykami w działaniach koło Genui. Od października 1795 kapitanem Tartar był kmdr Charles Elphinstone (od 1799 Elphinstone Fleeming). Fregatę skierowano 8.02.1797 do rejonu Jamajki. W marcu 1797 uczestniczyła w zdobyciu dwóch francuskich żaglowców korsarskich w Puerto Plata (na San Domingo czyli Haiti, czyli Hispanioli). Kotwiczyła tam; kiedy 1.04.1797 podniosła kotwicę i postawiła żagle by wyjść na pełne morze, nagle ucichł wiatr, a prąd rzucił fregatę na piaszczystą mieliznę; próbowano ją ściągnąć za pomocą kotwic zawoźnych, ale przewróciła się i została rozbita przez fale. Załoga przeszła na okręty towarzyszące (w tym wspomniane pryzy), zaś w nocy Elphinstone rozkazał spalić wrak.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

PS. Tak, załączony link pokazuje plany tej właśnie jednostki.


Ostatnio zmieniony przez kgerlach dnia Śro 6:38, 15 Lip 2020, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
knowak




Dołączył: 12 Sie 2010
Posty: 1598
Przeczytał: 1 temat

Skąd: Częstochowa

PostWysłany: Pon 9:21, 20 Lip 2020    Temat postu:

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ARGO (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Wto 7:06, 21 Lip 2020    Temat postu:

Argo z 1758 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami (w tym wypadku np. inna wysokość położenia kluz, inne umiejscowienie furt pościgowych, inna pozycja koła sterowego, inny kształt galerii bocznych, inne relingi pokładu dziobowego i rufowego) czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Argo złożono 19.09.1757 w prywatnej stoczni w Rotherhithe. Henry Bird prowadził ją w okolicy dzisiejszego nabrzeża Globe Piers. Stępkę fregaty położono 22.09.1757 lub pięć dni później, a wodowanie jednostki miało miejsce 20.07.1758. Ukończono ją w Deptford do 29.01.1759. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'5,75" x 33'11,5" x 10'6", tonaż 602 tony.
Od października 1758 dowódcą fregaty był kmdr John Bladon Tinker, skierowany w 1759 do eskadry komodora Williama Boysa pod Dunkierką. Od lipca 1759 jednostką dowodził commander Walter Griffith (najdalej do 11.12, kiedy awansował na komandora i przeszedł na inny okręt). W 1760 komendę nad Argo przejął kmdr Richard King, przedzielony do Floty Kanału adm. Boscawena. Fregata zdobyła 11.06.1761 francuski okręt korsarski z Dunkierki. Wysłano ją 22.02.1762 do Indii Wschodnich. Tam w składzie eskadry kontradm. Cornisha brała udział w zajęciu Manili. Kapitan Argo miał niebywałe szczęście, ponieważ we współpracy z 60-działowcem Panther zdobył 31.10.1762 tzw. galeon manilski (czyli hiszpański okręt skarbowy kursujący między Acapulco a Manilą) Santisima Trinidad; ten ostatni wyszedł z Manili 1.08 z ładunkiem wartym 3 miliony peso (albo 600 tysięcy funtów), ale napotkawszy na Pacyfiku (na początku października, gdy zbliżał się do Marianów) ciężki sztorm i pozbawiony części masztów musiał zawrócić na Filipiny. Po sprzedaży towarów i żaglowca (doprowadzonego do Plymouth 9.06.1764) Richard King dostał podobno 30 tysięcy funtów. Jednak w 1764 przeszedł już na inny okręt i na nim wrócił do Europy, a dowództwo Argo, dalej operującej w Indiach Wschodnich i na morzach chińskich, przejął kmdr Philip Affleck. Fregatę wycofano do rezerwy w czerwcu 1767. Przeszła gruntowny remont w prywatnej stoczni w Saltash w okresie grudzień 1771 - październik 1773. Od stycznia 1775 dowodził nią kmdr Francis Grant Gordon; wysłano go 4.04.1775 w rejon Wysp Podwietrznych. W 1776 kapitanem fregaty był na tamtych wodach kmdr William Garner. Argo została rozebrana w Portsmouth do 8.11.1776.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
knowak




Dołączył: 12 Sie 2010
Posty: 1598
Przeczytał: 1 temat

Skąd: Częstochowa

PostWysłany: Pon 9:57, 27 Lip 2020    Temat postu:

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu GUADELOUPE (1763).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Wto 12:42, 28 Lip 2020    Temat postu:

Guadeloupe z 1763 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Guadeloupe złożono 19.09.1757 w prywatnej stoczni Johna Williamsa w Neyland. Niestety, w pierwszym okresie 1758 Williams zbankrutował i zamówienie przeniesiono 29.06.1758 do królewskiej stoczni w Plymouth. Stępkę fregaty położono 8.05.1759 albo 28.10.1760, a wodowanie jednostki miało miejsce 5.12.1763. Ukończono ją do 11.07.1764. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'4" x 33'8" x 10'6", tonaż 586 ton.
Od marca 1764 do 1765 dowódcą fregaty był kmdr John Ruthven, wysłany 10.08.1764 na Morze Śródziemne. W latach 1766-1773 kapitanem Guadeloupe był kmdr William Cornwallis, początkowo też działający na Morzu Śródziemnym. W styczniu 1769 fregatę skierowano na Nową Fundlandię, a 4.04.1770 na Jamajkę. Służyła w Indiach Zachodnich do 1773, potem wycofano ją do rezerwy. Guadeloupe przeszła remont w Portsmouth od września 1777 do kwietnia 1778. Od lutego 1778 do 1781 dowodził nią kmdr Hugh Robinson, wysłany 9.06.1778 na wody amerykańskie w składzie eskadry wiceadm. Byrona. Stamtąd fregata skierowała się 21.07 ku Nowej Fundlandii i wróciła na Wyspy Brytyjskie. Wyposażono ją ponownie i obito miedzią w Portsmouth w okresie luty-marzec 1779. Guadeloupe pożeglowała 27.05.1779 do Ameryki Północnej w składzie eskadry wiceadm. Arbuthnota. Zdobyła amerykańską jednostkę korsarską 9.10.1780. Uczestniczyła w bitwie u przylądka Henry 16.03.1781. Ścigana przez Francuzów w pobliżu tego przylądka 30.07.1781, została przez nich zablokowana na rzece York. Kiedy francuskie i amerykańskie baterie lądowe wszczęły ostrzał pociskami rozgrzanymi do czerwoności, fregata zapaliła się 10.10.1781. Brytyjczycy spuścili ją więc tego dnia na dno, by zapobiec przejęciu przez nieprzyjaciela. Ale Amerykanie i tak podnieśli fregatę, wyremontowali i oddali Francuzom. Została wcielona do marynarki francuskiej bez zmiany nazwy. Teraz Guadeloupe była do 1783 klasyfikowana jako 28-działowa (niosła 24 działa 9-funtowe i 4 działa 6-funtowe, najprawdopodobniej w większości pozostawione uzbrojenie brytyjskie), a od 1784 jako 26-działowa (z artylerią zredukowaną do 20 dział 8-funtowych i 6 mniejszych). Przybyła do Brestu z zatoki Chesapeake 16.06.1783. Została skreślona z listy floty w Rochefort w 1786.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
knowak




Dołączył: 12 Sie 2010
Posty: 1598
Przeczytał: 1 temat

Skąd: Częstochowa

PostWysłany: Wto 17:42, 04 Sie 2020    Temat postu:

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu COVENTRY (1757).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Śro 10:09, 05 Sie 2020    Temat postu:

Coventry z 1757 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Coventry złożono 13.04.1756 w prywatnej stoczni Henry'ego Adamsa w Buckler's Hard. Stępkę fregaty położono 31.05.1756, a wodowanie jednostki miało miejsce 20.05.1757 albo 30.05.1757. Ukończono ją w Portsmouth do 31.07.1757. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'4,75" x 34'0,875" x 10'6", tonaż 599 ton. W przeciwieństwie do poprzedniczek miała pachoły kotwiczne przeniesione na dolny pokład; podwójny kabestan; zlikwidowane furty pościgowe za kotbelkami i przeniesione całkiem w przód, blisko dziobnicy; koło sterowe umieszczone przed bezanmasztem, a nie za nim; rumpel przesunięty w dół, na pokład dolny; zupełnie zmienione ustawienie i konstrukcję furt pokładu rufowego; wiele innych modyfikacji wewnątrz kadłuba (przesunięcie składu żagli i magazynu prochowego, kabin bosmana i cieśli, dodanie kabin drugiego oficera, dowódcy marines, działomistrza, pisarza kapitańskiego).
Od maja 1757 do 1759 dowódcą fregaty był kmdr Carr Scrope. Jednostka wchodziła w skład eskadry adm. Hawke'a i we wrześniu/październiku 1757 uczestniczyła w niefortunnej ekspedycji przeciwko Rochefort; w październiku 1757 należała do eskadry komodora Keppela. Współdziałała w pochwyceniu 4.12.1757 francuskiego okrętu korsarskiego. Wchodziła w skład Floty Kanału - wiosną 1758 adm. Hawke, latem 1758 - adm. Ansona. Wspólnie z inną fregatą atakowała 12/13/03.1759 na Atlantyku francuski 74-działowiec Palmier wracający z Indii Zachodnich do Francji (korzystając ze wzburzonego morza, które nie pozwalało liniowcowi na otwarcie furt dolnego pokładu), ale chociaż francuz doznał poważnych uszkodzeń, przedostał się do Brestu. Coventry zdobyła francuski żaglowiec korsarski z Hawru. Od kwietnia 1759 dowódcą Coventry był commander Francis Burslem (awansował na komandora 4.10.1759), operujący we Flocie Kanału adm. Hawke'a. Później fregata należała do wydzielonych przez Hawke'a eskadr komodorów Reynoldsa i Duffa, zajmujących się bliską obserwacją francuskich wybrzeży w okolicach Morbihan. Coventry brała udział w bitwie na wodach zatoki Quiberon 20.11.1759. Od kwietnia 1760 jej kapitanem był kmdr Challoner Ogle, a od października 1760 - kmdr John Elliot, zaś fregata należała do Floty Kanału adm. Boscawena. Od 1761 jednostką dowodził kmdr Robert Carpenter; chwytała francuskie i hiszpańskie okręty korsarskie w 1761, 25.03.1762, 2.12.1762, 31.12.1762. Wycofano ją do rezerwy w marcu 1763. Jednak już od kwietnia 1763 (do 1768) była dowodzona przez kmdr. Archibalda Kennedy, skierowanego 23.07.1763 na wody amerykańskie. Stacjonowała na placówkach w Nowym Jorku i Nowej Anglii. Została wycofana do rezerwy w lutym 1768. Przeszła obszerny remont w Chatham w okresie grudzień 1770 - maj 1772. Od stycznia 1775 dowodził nią kmdr Benjamin Marlow, wysłany 28.03.1775 do Indii Wschodnich. W czerwcu 1777 komendę nad Coventry przejął w Indiach Wschodnich kmdr John Alexander Panton. Fregata uczestniczyła w ataku eskadry komodora Edwarda Vernona na Pondichery (od 8.08.1778) i zajęciu tej francuskiej kolonii 17.10.1778. Zdobyła koło Pondichery 25.08.1778 francuską korwetę 26-działową Sartine. W 1780 tymczasowym dowódcą Coventry był por. Charles Marshall, a od 1781 komendę sprawował kmdr Andrew Mitchell. Cały czas pozostawała na Oceanie Indyjskim. Stoczyła 12.08.1782 koło Cejlonu nierozstrzygniętą walkę z francuską fregatą 32-działową Bellone. Walczyła w bitwie pod Trincomalee 3.09.1782. We wrześniu 1782 dowództwo nad nią przejął kmdr (w tym stopniu od 14.09.1782) William Wolseley. Kiedy krążyła u wybrzeży Indii koło Ganjam, oczekując na indiamany, które miała eskortować do Kalkuty, 12.01.1783 dostrzeżono z jej pokładu cztery duże żaglowce kotwiczące u brzegu. Wolseley uznał, że musi chodzić o te statki do eskortowania, ponieważ nie dostał żadnych informacji, aby w pobliżu operowali Francuzi. Panowała bardzo zła widoczność, a równocześnie prawie nie było wiatru. Coventry zbliżyła się do celu z północnym prądem; kiedy zorientowano się, że to cztery francuskie liniowce (Suffrena), przy tak słabym wietrze fregata - stale spychana prądem - nie mogła ani zrobić zwrotu, ani uciec i musiała się poddać. Francuzi wcielili ją do swojej marynarki bez zmiany nazwy. Pozostała w Indiach i walczyła w bitwie pod Cuddalore 20.06.1783. Została wycofana ze służby w styczniu 1785 w Breście. Skreślono ją z listy floty w 1785 lub 1786.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
knowak




Dołączył: 12 Sie 2010
Posty: 1598
Przeczytał: 1 temat

Skąd: Częstochowa

PostWysłany: Pon 12:06, 10 Sie 2020    Temat postu:

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu LIZARD (1757).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Wto 6:43, 11 Sie 2020    Temat postu:

Lizard z 1757 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Lizard złożono 13.04.1756 w prywatnej stoczni Henry'ego Birda w Rotherhithe (tej samej, w której potem zbudowano fregatę Argo, już tu opisywaną). Stępkę fregaty Lizard położono 5.05.1756, a wodowanie jednostki miało miejsce 7.04.1757. Ukończono ją w Deptford do 1.06.1757. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'8,5" x 33'11" x 10'6", tonaż 595 ton.
Od marca 1757 do 1758 dowódcą fregaty był kmdr Vincent Pearce. Jednostka operowała na wodach krajowych. Zdobyła 12.07.1757 francuski żaglowiec korsarski. W listopadzie i grudniu 1757 wchodziła w skład eskadry komodora Cornisha. W 1758 należała do floty adm. Ansona. W lipcu 1758 Anson odesłał ją w składzie małej eskadry komodora Pallisera do krążenia blisko Brestu; Anglicy natknęli się 12.09.1758 na flotyllę francuskich jednostek przybrzeżnych, osłanianych przez fregatę Thétis i korwetę Calypso. Lizard pozostawała wówczas pod tymczasowym dowództwem commandera Brodericka Hartwella. Odegrał on główną rolę w odcięciu części konwoju od jego eskorty i zniszczeniu korwety u wejścia do zatoki Audierne (zdobyto lub zniszczono także niektóre statki) - sęk jednak w tym, że zdaniem Francuzów (którzy potwierdzają atak), ani Calypso ani Thétis nie zostały zniszczone i służyły jeszcze długo. Lizard zdobyła 2.10.1758 koło Brestu 12-działową korwetę francuską Hanovre. Hartwell (awansował 18.10.1758 na komandora) i Pearce przeszli na inne okręty, więc komendę nad Lizard przejął w październiku 1758 kmdr James Doake. Wysłano go 16.02.1759 ze Spithead na wody Ameryki Północnej w składzie eskadry wiceadm. Saundersa. Fregata uczestniczyła w obleganiu i zdobyciu Quebeku w 1759, ale nie przesunęła się powyżej Point Levi, a większość tego czasu spędziła na ochronie przejścia z Zatoki Św. Wawrzyńca na Rzekę Św. Wawrzyńca. Ponownie wysłano ją do Ameryki Północnej 29.02.1760, gdzie wchodziła w skład sił komodora Colville'a. W 1761 operowała w Indiach Zachodnich, m.in. w eskadrze komodora Douglasa pomagała zdobyć Dominikę 8.06.1761. Nadal dowodzona przez Jamesa Doake uczestniczyła w zdobyciu Martyniki w styczniu/lutym 1762. Później w 1762 dowodził nią w Indiach Zachodnich kmdr Francis Banks. Fregata brała aktywny udział w operacji zdobycia Hawany (6.06-13.08.1762), m.in. eskortując transportowce z wojskiem z Ameryki Północnej; Banks nie zdobył może fortuny (tę zagwarantowano rodzinie Pococków), ale dostał całkiem ładną sumkę. Lizard wycofano do rezerwy w czerwcu 1763. Przeszła rozległy remont w Portsmouth w okresie od sierpnia 1769 do grudnia 1770. Od października 1770 dowodził nią kmdr Charles Inglis. Fregatę (i Inglisa) powołano do służby w związku z prędko zażegnanym konfliktem o Falklandy, ale - wysłana na wody Ameryki Północnej 5.09.1771 - pozostała aktywna do stycznia 1774. Od czerwca 1775 jej kapitanem był kmdr John Hamilton, którego (po zakończeniu wyposażania Lizard w Portsmouth w sierpniu) wysłano 16.08.1775 na Rzekę Św. Wawrzyńca. Od czerwca 1776 fregatą dowodził kmdr Thomas Mackenzie. Jednostka pochwyciła 4.12.1776 amerykański żaglowiec korsarski. Po wyposażeniu w Plymouth w okresie marzec-maj 1777 została 16.05.1777 znów wysłana na wody amerykańskie. Obito ją miedzią w Chatham od lutego do maja 1779. W 1779 dowodził fregatą kmdr Francis Parry. W 1781 jej kapitanem był kmdr Edmund Dod, skierowany 13.03.1781 do rejonu Wysp Podwietrznych. Pod koniec kwietnia 1781 przebywał koło Martyniki (Lizard należała tu do floty kadm. Hooda jako jednostka do powtarzania sygnałów), potem w okolicach Jamajki, w styczniu 1782 u wybrzeży St Kitts, gdzie Hood ścierał się z generałem-porucznikiem de Grasse. Lizard zdobyła tam 25.01.1782 kuter 18-działowy Espion francuskiej marynarki wojennej. Od lipca 1782 miała na pokładzie rufowym 4 działa 6-funtowe i 2 karonady 18-funtowe, a na pokładzie dziobowym 2 karonady 18-funtowe. Wycofano ją do rezerwy we wrześniu 1782. Od lutego 1783 do czerwca 1784 była intensywnie remontowana. Od lipca 1790 dowodził nią kmdr John Hutt. Po bezbarwnej służbie fregatę wycofano do rezerwy w październiku 1791. Od grudnia 1792 jej kapitanem był kmdr Thomas Williams. Lizard współdziała w zdobyciu 24.03.1793 francuskiego okrętu korsarskiego na Morzu Północnym, w tym samym miesiącu pochwyciła też dwa inne. W maju 1794 została wycofana do rezerwy w Portsmouth. Zdegradowano ją w 1795 do roli hulka. Ex-fregatę przystosowano w październiku 1799 do pełnienia podrzędnej służby na Tamizie. Od stycznia 1797 dowodził jednostką por. John Buller; Lizard była wówczas okrętem szpitalnym. W 1798 komendę nad nią przejął por. James Macfarland. Długo jeszcze pełniła rolę okrętu szpitalnego, po 1800 na Stangate Creek. Została sprzedana w Sheerness 22.09.1828.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
knowak




Dołączył: 12 Sie 2010
Posty: 1598
Przeczytał: 1 temat

Skąd: Częstochowa

PostWysłany: Wto 10:08, 18 Sie 2020    Temat postu:

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu LIVERPOOL (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Śro 6:13, 19 Sie 2020    Temat postu:

Liverpool z 1758 to 28-działowa fregata bazująca na projekcie Lyme z 1748, z wieloma drobnymi zmianami, czyli zaliczana - w zależności od upodobań - do typu Lyme/Unicorn, udoskonalonego typu Lowestoffe/Tartar albo do typu Coventry.
Zamówienie na Liverpool złożono 3.09.1756 w prywatnej stoczni firmy Gorill & Pownall w Liverpoolu. Stępkę fregaty położono 1.10.1756, a wodowanie jednostki miało miejsce 10.02.1758. Ukończono ją do 26.07.1758. Wymiary rzeczywiste wynosiły 118'4" x 33'8,5" x 10'6", tonaż 590 ton.
Od lutego 1758 do 1762 dowódcą fregaty był kmdr Richard Knight. Jednostka operowała w 1759 w składzie eskadry komodora Williama Boysa pod Dunkierką. Zdobyła francuskie żaglowce korsarskie 11.05.1759, 7.07.1759, 20.11.1759. Skierowano ją 6.03.1760 do osłony żeglugi do/z Indii Wschodnich, potem do/z Ameryki. Jednak w 1762 działała w eskadrze komodora Roberta Mana, zajmującej się blokowaniem Brestu. Zdobyła 25.04.1762 francuski żaglowiec korsarski. W czerwcu 1762 Knight zrezygnował z dalszego dowództwa. Jednostka zdobyła 22.07.1762 kolejny francuski okręt korsarski. Od września 1762 fregatą Liverpool dowodził kmdr Edward Clark. Wysłano go 20.01.1763 do Indii Wschodnich z informacją o bliskim zawarciu pokoju (kończącego wojnę siedmioletnią). W drodze powrotnej do Anglii Edward Clark z nieznanych mi powodów zastrzelił się 3.05.1764. Po przybyciu do kraju jednostka została wycofana do rezerwy. Od czerwca 1765 jej kapitanem był kmdr (w tej randze od 20.06.1765) John Corner. Od marca 1766 do kwietnia 1767 Liverpool przeszła gruntowny remont w Woolwich. Od marca 1767 dowodził nią kmdr Richard Braithwaite. Skierowano go 17.05.1767 na wody Nowej Fundlandii, a 30.04.1768 na Morze Śródziemne, gdzie jednostka przebywała do 1772. Fregatę wycofano do rezerwy w marcu 1772. Poddano ją rozległemu remontowi w Chatham w okresie od października 1772 do sierpnia 1774. Komendę nad nią objął w lipcu 1775 kmdr Henry Bellew. Liverpool wysyłano na wody Ameryki Północnej 14.09.1775 i 9.05.1777. Uczestniczyła 1.01.1776 w bombardowaniu Norflok w Wirginii. Zdobyła 26.08.1776 amerykański (należący do Marynarki Kontynentalnej) 4/8-działowy szkuner Warren u wybrzeży Nowej Szkocji. Brała udział w operacjach marynarki brytyjskiej na Delaware w październiku 1777: eskadra komodora Andrewa Snape Hamonda usuwała od początku tego miesiąca rozmaite przeszkody między wyspą Billing a wybrzeżem Jersey, zwalczała baterie nadbrzeżne i jednostki wiosłowe stanu Pensylwania, aby umożliwić dobre połączenie wodne z Filadelfią, zajętą wcześniej (25.09) przez Brytyjczyków. Potem Liverpool znów operowała na Atlantyku. Kiedy wieczorem 10.02.1778 zbliżała się do kotwicowiska przy Sandy Hook, z jej pokładu dostrzeżono ląd. Fregata nadal posuwała się wzdłuż wybrzeża, załoga regularnie sondowała. Około trzeciej nad ranem 11.02 Liverpool weszła na mieliznę. Próbowano się wycofać przez ustawienie żagli na pracę wstecz, lecz na nic się to nie zdało. Wkrótce fale oderwały ster. Odcięcie grotmasztu i bezanmasztu też nie pomogło, więc fregatę porzucono. Uważa się, ze przyczyną katastrofy były silne prądy, które zepchnęły jednostkę daleko od Sandy Hook, do zatoki Jamaica.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.timberships.fora.pl Strona Główna -> Okręty wiosłowe, żaglowe i parowo-żaglowe / Pytania, odpowiedzi, polemiki Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 198, 199, 200 ... 217, 218, 219  Następny
Strona 199 z 219

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin