www.timberships.fora.pl

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu VULCAN (zakupiony 1797).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Wcześniej amerykański trójmasztowiec handlowy Hector, kupiony przez marynarkę brytyjską w 1797 w Bombaju, przemianowany na Vulcan i przebudowany na okręt moździerzowy. Wymiary: 92’9” x 27’2” x 12’5”, tonaż 320 ton. Załoga: 67. Uzbrojenie: 2 moździerze 10-calowe, ponadto na pokładzie górnym 4 karonady 68-f, na pokładzie rufowym 4 karonady 18-f, a na pokładzie dziobowym 2 karonady 18-f. Wprowadzony do aktywnej służby w lipcu 1797 na Oceanie Indyjskim (dowódca porucznik Francis Straton, zmarł w lutym 1801 na Timorze), gdzie pozostał do końca swojej kariery w Royal Navy. Od kwietnia 1801 dowodził nim por. Peter Heywood (w 1792 skazany na śmierć za udział w buncie na Bounty), później w tym samym roku por. Joseph Pulham (zmarł 28.08.1802 w Trincomalee na Cejlonie), w końcu por. Charles James Johnston (późniejszy wiceadmirał). Moździerzowiec został sprzedany w maju 1802 na Madagaskarze.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu THUNDER (zdobyty 1797).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Sądzę, że już kiedyś pisałem o nim na FOW.
Pochodzenie tego okrętu jest – MOIM ZDANIEM, WBREW BRTYTYJSKIM FACHOWCOM – mocno niejasne. Na pewno był to pryz. Zdaniem Winfielda i Lyona chodziło o holenderski żaglowiec, wg Winfielda o nazwie Die Guter Erwartung, wg Lyona oraz Ware’a o nazwie Die Guter Erwatung. Fakt, że angielscy autorzy uważają, że nazwa zapisana w jakimś barbarzyńskim języku (czyli każdym innym niż angielski i francuski) nie musi spełniać wymogów ani gramatyki, ani ortografii, za bardzo mnie nie dziwi. Ale brak wyjaśnienia powodów, dla których Holendrzy mieliby nazywać swój okręt po niemiecku, już cokolwiek mnie rusza. Dlatego sądzę, że rację miał Adrian Caruana, określając tę jednostkę jako faktycznie niemiecką, o nazwie Die Gute Erwartung. Z drugiej strony trzeba przyznać, że ten sam Winfield w tej samej książce, tylko na innej jej stronie, próbuje nadać temu samemu żaglowcowi nazwę niderlandzką – Goede Verwagting (dziś prawidłowo byłoby to Goede Verwachting) i twierdzi, że chodziło o 8-działowy okręt korsarski zdobyty 12.08.1797 na Morzu Północnym przez brytyjski slup trójmasztowy Swan. Przyznaje jednak, że są też [liczne! – KG] dane, jakoby już w lipcu 1797 bombardował (dowodzony przez porucznika Johna Gourly, przyszłego kontradmirała) Kadyks, co byłoby raczej niemożliwe, gdyby był wtedy jeszcze holenderską jednostką korsarską nie przebudowaną na moździerzowiec, współpracującą z Hiszpanami i zwalczającą Brytyjczyków.
W każdym razie w Royal Navy służył pod nazwą Thunder, jako okręt moździerzowy o mało znanej charakterystyce. Wymiary się nie zachowały (poza tonażem – 230 ton), podobnie jak dokładne uzbrojenie (nominalnie 8 działowy, prawdopodobnie z dwoma moździerzami 10-calowymi) i liczba załogi. Zarejestrowany jako kecz bombowy (chociaż wtedy niemal wszystkie moździerzowce brytyjskie były już trójmasztowcami, nie keczami), od września 1797 służył na placówce lizbońskiej (dowódca por. Loftus Bland). Od maja 1798 dowodził nim commander Thomas Stephenson, od stycznia 1799 commander Bartholomew Davies, od września 1799 commander John Rouett (przyszły kontradmirał) – prawie wszyscy tuż przed awansem na wyższy stopień; od lutego 1800 por. (commander od września 1801) Francis Newcombe. Wycofany do rezerwy w październiku 1801. Sprzedany 22.02.1802.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź (na FOW były inne THUNDER, ten nie był Smile

).
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu VESUVE (zdobyty 1795).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie francuska kanonierka (z takielunkiem brygu) Vésuve, budowana od lutego do czerwca 1793 w Saint Malo, zwodowana w maju 1793. Projektant Lemarchand. Nośność około 80 ton, wyporność około 140 ton, wymiary: 70’ x 20’ x 7’8”. Załoga: 53. Uzbrojenie: 4 x 24-f i 2 działka relingowe. Od października 1793 służyła jako eskortowiec na wodach północno-zachodniej Francji (Bretanii), od Granville do ujścia rzeki Aber Benoit. Oficjalnie 30.05.1795 przemianowana w Saint Malo na Vedette, ale prawdopodobnie nie nosiła nigdy tej nazwy. Od lutego do czerwca 1795 eskortowała konwoje między Saint Malo a wyspą Bréhat, bazując w zatoczce Paimpol. 3.07.1795 zdobyta przez Anglików w pobliżu Saint Malo (u przylądka Fréhel – jej dowódcą był wtedy chorąży Guidelou), przyprowadzona do Portsmouth 24.07.1795 i wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako kanonierka 3-działowa. Wyposażana w Portsmouth do 9.11.1795. Wymiary: 73’6,75” x 22’4” x 7’8”, tonaż 161 ton. Załoga: 68. Uzbrojenie: 3 x 18-f (albo 4 karonady 68-f i 6 karonad 18-f). Do 1796 jej dowódcą był por. Henry Garrett (przyszły wiceadmirał), stacjonowała na Downs. Od 1797 pod porucznikiem Williamem Elliotem, w maju 1798 uczestniczyła w niefortunnym ataku na Ostendę. Od 1801 dowódcą był por. Benjamin Crispin (od 1805 komandor)– skierowano ją na Bałtyk. Została sprzedana w Sheerness w grudniu 1802.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu RESOLUE (zdobyty 1795).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie hiszpańska szebeka nieznanej nazwy, zdobyta przez Francuzów w grudniu 1794 i wcielona do francuskiej marynarki pod nazwą O Hydra (Ohydra, Ohidra) jako szebeka (albo lugier!) 6-działowa. Uzbrojenie: 6 dział 12- i 3-f; załoga: 63-65. Na początku 1795 przemianowano ją na Résolue, a 30.05.1795 z powrotem na O Hydra, ale tego ostatniego faktu zdaje się nikt z załogi nie zauważył. Zdobyta 16.08.1795 (albo 10 dni później) w zatoce Alassio przez eskadrę Nelsona i wcielona do Royal Navy pod nazwą Resolue jako kanonierka-bryg 10-działowa. Skierowana do aktywnej służby na Wyspach Podwietrznych. Usunięta z list floty w 1802.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu URCHIN (zakupiony 1797).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Była to 3-działowa kanonierka kupiona w 1797 i nie zarejestrowana, więc pozostaje prawie bez danych. Miała tonaż 154 lub 155 ton i załogę liczącą 121 ludzi. W październiku 1800 dowodził nią porucznik Thomas Pearson Croasdale. W dniu 12.10.1800 pokonywała zatokę Tetuanu na holu 74-działowca Hector, mając na pokładzie tylko 7 ludzi z załogi, ponieważ pozostali przebywali na pokładzie liniowca. Tuż przed północą wpadła w gwałtowne kołysanie, nabrała dziobem masę wody i poszła na dno. Natychmiast spuszczone łodzie uratowało z niej tylko dwóch ludzi.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów brygu ESPIEGLE (zdobyty 1793).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

O obu brygach Espiègle zdobytych w ciągu paru miesięcy na przełomie 1793 i 1794 i całym, trwającym do dziś zamieszaniu w danych z nimi związanych, już wszystko Panu kiedyś napisałem.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź, rzeczywiście Pan napisał, tylko ja zapomniałem odhaczyć sobie tego drugiego Espiègle i stąd moja pomyłka, przepraszam.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ONANDAGA lub ONONDAGA (1759).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Slup 18/22-działowy o takielunku snowa, zbudowany w Oswego nad jeziorem Ontario (albo w Niagara nad tymże jeziorem) w 1759. W sierpniu 1760, dowodzony przez komandora Joshuę Loringa z RN, należał do małych sił eskortujących wielką liczbę galer z żołnierzami (11 tysięcy pod generałem Amherstem), których zadaniem było uderzenie na francuskie pozycje w górze Rzeki Św. Wawrzyńca. Fort Lévis na Wyspie Królewskiej blokował Brytyjczykom posuwanie się w kierunku Montrealu i został przez nich zaatakowany z lądu i wody. Trzy brytyjskie jednostki ostrzeliwały fort 23.08.1760, ale spotkały się z bardzo silnym ogniem obrońców. Ononodaga osiadł przy tym na mieliźnie i kiedy pozostałe dwa okręty zmuszone były się wycofać, na nim skupiły się wszystkie działa z fortu. Ponosząc straty i nie mogąc się uwolnić, Loring opuścił banderę. Jednak przybyli na pokład Francuzi zostali ostrzelani przez Anglików z brzegu, a mała grupa ochotników z innego slupa przejściowo znów opanowała tkwiący na mieliźnie okręt. Tej nocy, wobec niemożliwości wyrwania się z mułu i stałego ostrzału Francuzów, Brytyjczycy ostatecznie porzucili żaglowiec, który pogrążył się w wodzie. Po rychłej klęsce Francuzów w Kanadzie slup został najprawdopodobniej wydobyty i wyremontowany, gdyż jest informacja o jego przebywaniu pod Oswego w 1763 i utracie w katastrofie w 1764.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ENDAVOUR (zakupiony 1763).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.