www.timberships.fora.pl

knowak · Wysłany: Nie 20:11, 08 Mar 2015 Temat postu:

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętów MESSENGER i HERMES (zakupione 1830).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach · Wysłany: Nie 23:56, 08 Mar 2015 Temat postu:

Dwa małe, drewniane parowce bocznokołowe o nazwach Duke of York (przyszły Messenger) i George IV (przyszły Hermes), zbudowane w stoczni Benjamina Wallisa w Blackwall dla armatora General Steam Navigation Co. w 1824. Miały długość 155’6”, szerokość 32’9”, głębokość 12’0”, tonaż 733 tony, wyporność 912 ton. Wyposażone były w silniki boczno-wahaczowe, dwucylindrowe, firmy Butterly, o mocy nominalnej 80 koni (lub 140 koni).
W 1826 Royal Navy zdecydowała się odkupić je od firmy Jollife & Banks (założyciela i właściciela General Steam Navigation Company), w celu użycia w roli bocznokołowych statków pocztowych na trasie Malta-Korfu. Zakupu dokonano jednak dopiero 20.08.1830, bowiem dopiero wtedy znalazły się na to fundusze. W 1831 obie jednostki przeklasyfikowano na slupy, mimo że nie nosiły żadnego uzbrojenia (aczkolwiek niektórzy uważają, że Messenger dostał jakieś dwa działa). Okręty te oceniano jako bardzo nieudany nabytek marynarki.
W 1831 Messenger został przedłużony do 159’0” (co zwiększyło tonaż do 759 ton) i wyposażony w nowy silnik firmy Maudslay o mocy nominalnej 200 koni. Od 21.01.1837 okręt klasyfikowany był jako jednostka parowa drugiej klasy. Od 27.07.1840 stał w Woolwich (po usunięciu silnika) w roli hulka węglowego. Sprzedano go firmie Castle 22.11.1861 na rozbiórkę w Charlton.
Hermes stał się hulkiem węglowym już 22.01.1834, kiedy przemianowano go na Charger. Został rozebrany w czerwcu 1854.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak · Wysłany: Śro 18:26, 11 Mar 2015 Temat postu:

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętów ONYX i VIOLET (1845).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach · Wysłany: Czw 0:03, 12 Mar 2015 Temat postu:

Bocznokołowe okręty pocztowe (packety), z żelaza pudlarskiego. Dwie jednostki typu Onyx, zaprojektowane przez Thomasa Ditchburna w 1845. Wymiary: długość projektowa pierwotnie 130’0”, zmieniona w lipcu 1845 na 137’0”; szerokość 21’0”, głębokość 10’8”. Pierwotny tonaż projektowy 275 ton, od lipca 1845 – 291 ton. Silnik firmy John Penn & Son, o mocy nominalnej 120 koni, wahliwy, dwucylindrowy, o średnicy cylindrów 44 cale, skoku tłoków 48 cali. Oba okręty zbudowano w Blackwall, w stoczni firmy Ditchburn & Mare.
Onyx zamówiono 14.04.1845, zwodowano w listopadzie 1845, ukończono w styczniu 1846. Wymiary rzeczywiste: długość 139’3”, szerokość 21’0”, głębokość 10’8”, tonaż 298 ton. Operował z bazy w Dover. Od 12.01.1846 dowódcą tego okrętu był porucznik Robert Mudge, a od 11.01.1848 – porucznik George Raymond. Sprzedano jednostkę firmie Jenkins & Churchward na podstawie rozkazu admiralicji z 16.02.1854.
Violet zamówiono 9.07.1845, zwodowano w 1.12.1845, ukończono w marcu 1846. Wymiary rzeczywiste: długość 139’0”, szerokość 21’2”, głębokość 10’2”, tonaż 298 ton. Operował z bazy w Dover. W styczniu 1848 jego tymczasowym dowódcą był nawigator Robert Sherlock. Od 11.06.1850 do lutego 1854 dowódcą tego okrętu był porucznik Henry Paget Jones. Sprzedano jednostkę firmie Jenkins & Churchward na podstawie rozkazu admiralicji z 16.02.1854. Rozbił się na mieliźnie Goodwin w styczniu 1857.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak · Wysłany: Wto 19:03, 17 Mar 2015 Temat postu:

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętów MERLIN, MEDUSA i MEDINA (1838-1840).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach · Wysłany: Śro 11:19, 18 Mar 2015 Temat postu:

Drewniane bocznokołowe okręty pocztowe typu Merlin, zaprojektowane przez Williama Symondsa w 1838. Wymiary: długość 175’0”, szerokość 33’2”, głębokość 16’5”, tonaż 889 ton. Uzbrojenie: 2 karonady 6-funtowe. W późniejszym okresie (od wojny krymskiej) uzbrojenie zwiększone do 4 lub 6 dział. Silnik boczno-wahaczowy firmy Fawcett, Preston & Co o mocy nominalnej 312 koni. Średnica cylindrów 64 cale, skok tłoków 6’0”, nadciśnienie w kotłach 10 funtów na cal kwadratowy. Standardowe koła łopatkowe o średnicy 24’6” obracały się z prędkością 19 obr/min. Jeden komin w tył od sponsonów kół łopatkowych. Bunkry na 175 ton węgla. Takielunek dwumasztowego szkunera rejowego, o skąpym ożaglowaniu (zwiększonym przy przejściu do operowania na Morzu Śródziemnym). Prędkość ok. 9-9,5 węzła. W czasie działań wojennych załoga 110 ludzi. Jednostki te zbudowano w stoczni królewskiej w Pembroke dla przewozu poczty na placówce w Liverpoolu.
Merlin został zamówiony 10.03.1838, zaczęty w kwietniu 1838, zwodowany 18.09.1838, wprowadzony do służby w kwietniu 1839. Od 20.04.1839 dowodził nim por. Charles H. Townley. W okresie 5.02.1842-6.02.1847 kapitanem packeta był por. Edward Keane. W 1848 wyposażono okręt do służby pocztowej na Morzu Śródziemnym i przeniesiono tam z Liverpoolu. Od 22.05.1848 jego dowódcą był por. James Howard Turner. W 1854 Merlin został przekształcony w okręt hydrograficzny w związku z potrzebami trwającej wojny krymskiej. Od 6.01.1855 dowodził nim kmdr Bartholomew James Sulivan, wysłany na Bałtyk, gdzie pełnił głównie zadania rozpoznawcze dla floty głównej. Merlin współdziałał w 1855 w zdobyciu pięciu rosyjskich statków. Wszedł 9.06.1855 na dwie miny pod Kronsztadem, ale odniósł tylko niezbyt poważne uszkodzenia. Uczestniczył w bombardowaniu Sweaborga 9.08.1855. Od 1856 klasyfikowany jako kanonierka. W okresie od 24.05.1856 do kwietnia 1858 jego kapitanem był commander Cecil William Buckley, skierowany ku zachodnim wybrzeżom Afryki. Okręt sprzedano firmie Williams & Co. 18.05.1863.
Medusa został zamówiony 10.03.1838, zaczęty w maju 1838, zwodowany 31.10.1838, ukończony 12.08.1839. Od 8.08.1839 do lipca 1844 dowodził nim por. John Philipps Philipps, zaś od 13.07.1844 – por. James Grant Raymond, obaj w Liverpoolu. W 1848 wyposażono okręt do służby pocztowej na Morzu Śródziemnym. Od 17.05.1848 jego kapitanem był tam por. John Oldenshaw Bathurst. Następnie bocznokołowiec wysłano na Morze Czarne z powodu trwającej wojny krymskiej. Uczestniczył w operacji przerzucania wojsk spod Warny na Krym we wrześniu 1854. Od 15.02.1855 dowodził nim na Morzu Czarnym por. William Andrew James Heath. W czerwcu 1855 bocznokołowiec nadal operował na Morzu Czarnym. Od 18.08.1855 z pokładu tego okrętu dowodził zespołem skierowanym na Morze Azowskie kmdr Sherard Osborn. Po wojnie krymskiej jednostkę wysłano ku zachodnim wybrzeżom Afryki. Od 1.08.1856 jej kapitanem był tam commander Henry James Raby, a od 18.03.1857 – commander William Bowden. Okręt stacjonował u ujścia rzeki Kongo. Zasłynął negatywnie w 1858 tym, że jego załoga dała się ogłupić bogatemu Amerykaninowi z Południowej Karoliny, W.C. Corrie’emu, pozującemu na dżentelmena i jachtsmena, który wykorzystał naiwność Brytyjczyków, by dowiedzieć się o ich planowanych trasach operacyjnych, następnie załadował na „jacht” Wanderer 750 chłopców murzyńskich i przewiózł ich do Georgii z ogromnym zyskiem. Stanął nawet przed sądem za to łajdactwo (przywóz niewolników był już w USA zakazany), ale jak zawsze u szlachetnych kawalerów Południa został całkowicie uniewinniony wbrew wszystkim dowodom. Jedyna przykrość, jaka go spotkała, to wyrzucenie z nowojorskiego jachtklubu. Nie wiem natomiast, czy Bowden poniósł jakieś konsekwencje swojej ślepoty. Od przełomu 1861/1862 bocznokołowiec wykorzystywano jako holownik. Od 1.09.1863 dowodził nim w Sheerness nawigator/szyper John Hillary Allard. Okręt sprzedany na rozbiórkę w Charlton firmie Castle 17.02.1872.
Medina został zamówiony 30.03.1839, zaczęty w czerwcu 1839, zwodowany 18.03.1840, wprowadzony do służby w kwietniu 1840. W 1848 wyposażono go do służby pocztowej na Morzu Śródziemnym. Jego kolejnym dowódcami na tamtych wodach byli: od 19.10.1848 por. Abraham Darby, od 23.01.1851 por. Louis Rivett Reynolds, od 4.05.1854 por. Henry Barré Beresford, od 7.01.1856 (i nadal w 1859) kmdr Thomas Abel Brimage Spratt. Od 1854 i 1855 okręt operował na Morzu Czarnym w związku z wybuchem wojny krymskiej. W maju 1855 wszedł w skład lekkiej eskadry skierowanej na Morze Azowskie. Uczestniczył w ataku na Bierdiansk 26.05.1855. Brał udział w bombardowaniu Mierzei Arabackiej 28.05.1855 i Gieniczeska 29.05.1855. Uczestniczył w ataku na Taganrog 3.06.1855. Został rozebrany w marcu 1864.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak · Wysłany: Pią 18:38, 20 Mar 2015 Temat postu:

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu DASHER (1837).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach · Wysłany: Pią 20:46, 20 Mar 2015 Temat postu:

Drewniany okręt pocztowy, bocznokołowiec zaprojektowany w 1837. Nie ma pewności czy autorem projektu był główny inspektor marynarki, William Symonds, czy inspektor pomocniczy – John Edye. Wymiary: długość 120’2” (albo 120’1”), szerokość 21’8”, głębokość 13’0”, tonaż 260 ton, wyporność 357 ton. Uzbrojenie: 1 działo 12-funtowe. Silnik boczno-wahaczowy firmy Seaward & Capel o mocy nominalnej 100 lub 120 koni oraz mocy indykowanej 234 konie. Średnica cylindrów 40,33 cala, skok tłoków 3’4”, nadciśnienie w kotłach 7 funtów na cal kwadratowy. Standardowe koła łopatkowe o średnicy 16’0” obracały się z prędkością 28,5 obr/min. Jeden komin w tył od sponsonów kół łopatkowych. Bunkry na 40 ton węgla. Takielunek dwumasztowy.
Okręt zbudowany w królewskiej stoczni w Chatham. Zamówiony 5.09.1837, zaczęty w październiku 1837, zwodowany 5.12.1837, ukończony 8.04.1838. Bazował w Weymouth. Od 27.07.1838 dowodził nim por. John Bettinson Cragg, wysłany na wody Ameryki Północnej. W 1845 packet przekształcono w okręt hydrograficzny. Operował na wodach krajowych. Od 1.08.1845 dowodził nim commander William Louis Sheringham. Od 20.10.1847 kapitanem okrętu bazującego w Sheerness por. Abraham Parks. Od 5.07.1851 do 12.12.1856 bocznokołowcem stacjonującym w Portsmouth, pełniącym funkcję tendra Victory i zatrudnionym w ochronie rybołówstwa w rejonie Wysp Kanałowych dowodził commander Nicholas Lefebvre. Od 12.12.1856 dowódcą był w Portsmouth commander Edward George Hore, a od 2.01.1860 – commander Philip de Saumarez. Od 23.02.1877 dowodził okrętem w rejonie Wysp Kanałowych commander Adolphus Augustus Frederick Fitzgeorge. Dasher został sprzedany 23.03.1885 firmie Castle & Sons na rozbiórkę w Charlton.
Pozdrawiam,
Krzysztof Gerlach

knowak · Wysłany: Wto 19:53, 24 Mar 2015 Temat postu:

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu WIDGEON (1837).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach · Wysłany: Czw 21:08, 26 Mar 2015 Temat postu:

Drewniany okręt pocztowy, bocznokołowiec zaprojektowany w 1837 przez Williama Symondsa. Wymiary: długość 108’0”, szerokość 18’1”, głębokość 10’7”, tonaż 164 ton, wyporność 200 ton. Uzbrojenie: 1 działo 6-funtowe. Silnik boczno-wahaczowy firmy Seaward & Capel o mocy nominalnej 90 koni oraz mocy indykowanej 191 koni. Średnica cylindra 38 cali (albo 39 cali), skok tłoka 3’2” (albo 3’1”). Standardowe koła łopatkowe o średnicy 13’9” obracały się z prędkością 26 obr/min. Jeden komin daleko w tył od tamborów kół łopatkowych. Takielunek dwumasztowego szkunera (chociaż na pierwotnym planie widać trzy maszty, w tym dwa przednie – składane). Jeden z najszybszych packetów kursujących w poprzek kanału La Manche. Uzyskiwał w służbie standardowo prędkości 10-10,5 węzła.
Okręt zbudowany w królewskiej stoczni w Chatham. Zamówiony 24.05.1837, zaczęty w czerwcu 1837, zwodowany 12.09.1837, ukończony 26.10.1837. Bazował w Dover.
W sierpniu 1840 przewiózł z Woolwich do Ostendy belgijską parę monarszą. Opuścił 4.02.1841 Dover skierowany do Ostendy, aby przywieźć z powrotem króla Belgii do Ramsgate. W lipcu 1841 kolejny raz zawoził króla i królową Belgii do Ostendy. Od 1.09.1841 (prawdopodobnie do stycznia 1848) bocznokołowcem nadal bazującym w Dover dowodził por. Thomas Swain Scriven. Widgeon pełnił funkcję okrętu pocztowego do 1849 lub do 1848. Od 1850 był tendrem, zatrudnionym przy realizacji pomiarów hydrograficznych. W sierpniu 1850 zaznaczył drogę okrętowi Goliath dla położenia pierwszego kabla podmorskiego na trasie Dover – Calais. We wrześniu 1850 dowodził okrętem kapitan Bullock. W grudniu 1850 Widgeon uczestniczył w kładzeniu kabla na dnie morza między Dover a Calais. W 1865 pełnił funkcję holownika. Wypożyczony w 1866 stoczni zaopatrzeniowej Royal Victoria. W 1870 był tendrem w Pembroke. Sprzedany w marcu 1884 firmie Castle & Sons na rozbiórkę w Charlton.
Pozdrawiam,
Krzysztof Gerlach

knowak · Wysłany: Pon 18:05, 30 Mar 2015 Temat postu:

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu PROSPERO (zakupiony 1837).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach · Wysłany: Pon 22:55, 30 Mar 2015 Temat postu:

Drewniany okręt pocztowy, bocznokołowiec kupiony przez Royal Navy 4.08.1837 od Ministerstwa Poczty, gdzie był eksploatowany pod nazwą Belfast. Zbudowany w 1829 w Glasgow przez firmę Coates & Young jako jednostka handlowa. Wymiary: długość 129’6”, szerokość 20’4”, głębokość 11’5”, tonaż 244, 249 lub 288 ton. Uzbrojenie: 1 karonada 12-funtowa na przesuwanej lawecie. Silnik boczno-wahaczowy firmy Coates o mocy nominalnej 144 albo 161 koni. Średnica cylindra 46 cali, skok tłoka 4’0”. Standardowe koła łopatkowe o średnicy 14’9”. Załoga: 12 ludzi. Bazował w Pembroke/Milford Haven. Od dnia zakupu do 26.10.1839 dowodził nim por. William Hoseason. Od 26.10.1839 do marca 1840 kapitanem bocznokołowca był por. William Viner Read. Packet woził pocztę między Milford a Waterford. Od 30.03.1840 do 5.02.1842 parowcem dowodził por. Edward Keane. Na początku października 1840 okręt przewoził stoczniowców z Milord do Sheerness i Chatham. W tym samym miesiącu przechodził później z Pembroke do Woolwich. Także w październiku oraz listopadzie 1841 zajmował się transportowaniem, tym razem marynarzy między Pembroke, Bristolem i Liverpoolem a Plymouth. Okazjonalnie wykorzystywano go w roli holownika. W 1842 powrócił do roli okrętu pocztowego bazującego Pembroke. W grudniu 1848 pełnił te same zadania, ale stacjonował w Holyhead, w 1851 znów w Pembroke. Od 1853 Prospero pełnił rolę tendra w Pembroke. Tym niemniej nadal zdarzały mu się rejsy do Plymouth i holowanie innych jednostek. W 1860 znajdował się w Devonport. Rozebrany przez firmę Marshall z Plymouth w październiku 1866.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu URGENT (zakupiony 1837).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany okręt pocztowy, bocznokołowiec kupiony przez Royal Navy 26.07.1837 (albo dzień później) od Ministerstwa Poczty, gdzie był eksploatowany pod nazwą Collonsay. Wymiary: długość 173’3” albo 170’7”, szerokość 26’1” albo 26’0”, głębokość 17’8” albo 17’8,5”, tonaż 561 ton. Uzbrojenie: 2 karonady 6-funtowe. Silnik o mocy nominalnej 280 albo 291 koni. W latach 1842-1843 zainstalowano nową maszynę. Załoga: 12 ludzi. Bazował w Liverpoolu i Holyhead. Od 1837 do co najmniej 1843 kapitanem okrętu był nawigator/szyper John Emerson. Od 19.06.1846 do 5.01.1848 bocznokołowcem dowodził por. Aaron Stark Symes. Zgodnie z rozkazem admiralicji z 14.12.1850 Urgent został sprzedany panu Hall.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kukri

Witam
Chciałbym prosić o przybliżenie nieco sylwetki okrętu "Charles Galley" (1676), z tym że bardziej od jego dziejów interesuje mnie jego konstrukcja tj. dlaczego (poza wyposażeniem w wiosła) zasłużył sobie na miano galero-fregaty. Interesuje mnie także jaka idea przyświecała zbudowaniu takiej nietypowej jednostki ( a raczej serii) oraz czy spełniła pokładane w niej nadzieje ( w tym sensie czy w ogóle używano wioseł).