www.timberships.fora.pl

kgerlach · Wysłany: Nie 21:15, 30 Mar 2014 Temat postu:

Drewniany dwupokładowiec śrubowo-żaglowy, okręt 91-działowy, którego nazwę użyto dla wyróżnienia typu. Pochodzenie i podstawowe dane techniczne oraz uzbrojenie i załoga jak Renown z 1857. Silnik firmy Maudslay, Sons & Field, o mocy indykowanej 3028 koni albo 3249 koni, który pozwalał na osiąganie prędkości około 11,5 węzła.
Liniowiec zbudowany w Pembroke. Zamówiony 2.4.1853, zaczęty 22.01.1854, zwodowany 16.04.1859, wyposażony do stania w rezerwie w grudniu 1859. Wyposażony do aktywnej służby 8.06.1861.
Od 1.05.1861 do 14.05.1863 dowodził nim kmdr Charles Fellowes. Revenge był okrętem flagowym głównodowodzącego Floty Kanału, kontradm. Smarta. W jej składzie złożył w 1862 wizytę na Bałtyku. Od 1863 najczęściej określano go jako okręt 73-działowy. Od 13.06.1863 do 26.04.1865 dowodził liniowcem kmdr Fitzgerald Algernon Charles Foley. Revenge pełnił w tym okresie rolę jednostki flagowej kontradm. Yelvertona, zastępcy głównodowodzącego Flotą Śródziemnomorską. Wycofany do rezerwy w Plymouth 26.04.1865.
Od 1.09.1865 do 11.03.1869 pełnił w Pembroke rolę bazy Straży Wybrzeża, dowodzony po kolei przez dwóch komandorów, ale wziął też udział w rewii floty na Spithead w 1867. Od 15.04 do 31.05.1869 dowodził nim kmdr Thomas Cochran, którego obarczono zadaniem dowiezienia na Morze Śródziemne wiceadm. Milne, nowego głównodowodzącego, i nowej załogi dla okrętu flagowego Caledonia. Od 31.05 do 3.07.1869 dowódcą Revenge był kmdr Alan Henry Gardner, któremu polecono odwieźć z Morza Śródziemnego do Anglii wiceadm. Mundy, poprzedniego głównodowodzącego, i starą załogę z okrętu flagowego Caledonia. Od 3.07 do 27.09.1869 liniowcem dowodził kmdr Richard Wells, którego obarczono zadaniem dowiezienia do Eskadry Ameryki Północnej i Indii Zachodnich wiceadm. Wellesleya, nowego głównodowodzącego, i nowej załogi dla okrętu flagowego Royal Alfred oraz odwiezienia stamtąd do Anglii starej załogi flagowca. Od 16.11.1869 do 23.01.1870 okrętem Revenge dowodził kmdr Francis Alexander Hume, którego obarczono zadaniem dowiezienia do Panamy kontradm. Farquhara, nowego głównodowodzącego na Pacyfiku, i nowej załogi dla jego okrętu flagowego Zealous (mieli przedostać się lądem na wybrzeże pacyficzne). Od 23.01 do 23.03.1870 dowódcą Revenge był kmdr Richard Dawkins, któremu polecono odwieźć z Panamy do Anglii wiceadm. Hastingsa, poprzedniego głównodowodzącego na Pacyfiku, i starą załogę z okrętu flagowego Zealous.
Od sierpnia 1872 Revenge zaczął służyć jako okręt-baza w Queenstown i flagowiec admirała portu. Od 22.08.1872 do 17.02.1875 dowodził nim kmdr Benjamin Spencer Pickard. W styczniu 1874 okręt znów wysłano na Morze Śródziemne z misją dowiezienia tam nowego głównodowodzącego (wiceadm. Drummonda) i nowych członków załóg dla tamtejszych okrętów oraz odwiezienia do Anglii starego głównodowodzącego (wiceadm. Yelvertona) oraz zwalnianych członków załóg. Od 17.02.1875 do 8.03.1890 przebywał już stale w Queenstown jako flagowiec admirała portu, dowodzony w sumie przez siedmiu komandorów. Przemianowany na Empress w marcu lub kwietniu 1890 i przystosowany do funkcji okrętu treningowego dla Clyde Industrial Training Ship Association. Sprzedany 1.02.1923 albo 31.12.1923 i rozebrany w Appledore.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ANSON (1860).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany dwupokładowiec śrubowo-żaglowy, okręt 91-działowy typu Revenge. Większość danych jak Renown tego typu. Silnik firmy Maudslay, Sons & Field, o mocy indykowanej 3583 konie, który pozwalał na osiąganie prędkości około 13 węzłów. Zmodyfikowana, smuklejsza rufa w stosunku do Revenge i Renown.
Liniowiec zbudowany w Woolwich. Zamówiony 31.03.1855 lub 31.03.1857, zaczęty 1.10.1858, zwodowany 15.09.1860, nigdy nie wyposażony do aktywnej służby na morzu. Stał w Sheerness. W 1870 miał już tylko 54 działa. Przemianowany na Algiers 11.01.1883. W 1890 znajdował się w Chatham. Rozebrany przez firmę Castle w Charlton w kwietniu 1904.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ATLAS (1860).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany dwupokładowiec śrubowo-żaglowy, okręt 91-działowy typu Revenge, podtypu Anson. Większość danych jak Renown tego typu. Silnik firmy Maudslay, Sons & Field, o mocy indykowanej 3732 konie, który pozwalał na osiąganie prędkości około 13 węzłów.
Liniowiec zbudowany w Chatham. Zamówiony 31.03.1855 lub 14.04.1857, zaczęty 22.02.1858 (albo dzień później), zwodowany 21.07.1860, nigdy nie wyposażony do aktywnej służby na morzu. Stał od 1861 do 1873 w Sheerness (w 1870 zredukowany do 54-działowca), a od 1874 w Chatham (najpóźniej od 1879 bez uzbrojenia). Użyczony w listopadzie 1884 Metropolitalnemu Urzędowi Przytułków na szpital. Rozebrany w 1904.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu HERO (1858).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany dwupokładowiec śrubowo-żaglowy, okręt 91-działowy. Zmodyfikowany okręt typu Agamemnon z 1852 (projektu 1849), z wysmuklonym dziobem i wydłużony o 4 stopy. Długość 234’3”, szerokość 55’4”, głębokość 24’6”, zanurzenie z przodu 24’0”, z tyłu 24’6”, tonaż 3127 ton (lub 3148 ton), wyporność pełna 4765 ton. Dwucylindrowy (średnica cylindrów 76”, skok tłoków 3’6”) silnik poziomy, firmy Maudslay, Sons & Field, o mocy nominalnej 600 koni i mocy indykowanej 2662 konie, który napędzając pojedynczą śrubę pozwalał na osiąganie prędkości około 11,8 węzła. Uzbrojenie: na dolnym pokładzie 34 działa haubiczne 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na górnym pokładzie 34 działa 32-funtowe (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na spardeku 22 działa 32-funtowe (o masie 45 cetnarów, długości 8’6”) i 1 działo 68-funtowe (o masie 95 cetnarów, długości 10’0”). Załoga: 860 ludzi.
Okręt zbudowany w Chatham. Zamówiony 27.03.1852, zaczęty 8.06.1854, zwodowany 15.04.1858, ukończony 10.05.1859.
Od 7.03 do 29.04.1859 dowodził nim kmdr George Nathaniel Broke. Z powodu złego stanu zdrowia musiał zrezygnować i 29.04.1859 zastąpił go kmdr George Henry Seymour. Hero należał do Eskadry Kanału, a w okresie lipiec-listopad 1860 Seymour pełnił rolę komodora eskadry, która zawiozła Księcia Walii do Kanady (sam książę podróżował właśnie na Hero). Nowym dowódcą okrętu został 5.01.1861 kmdr Alfred Phillipps Ryder. Początkowo Hero należał nadal do Eskadry Kanału, pod koniec 1861 wysłano go z Portsmouth na Bermudy, odkomenderowując do Eskadry Ameryki Północnej i Indii Zachodnich. Po czterech miesiącach operowania w rejonie Bermudów przeszedł do Halifaxu. Odesłano go do Anglii i wycofano 22.11.1862 do rezerwy w Sheerness, gdzie pozostał. W 1870 klasyfikowany jako 71-działowy. Sprzedany 20.06.1871 firmie Castle na rozbiórkę w Charlton.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu VICTORIA (1859).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany trójpokładowiec śrubowo-żaglowy, okręt 121-działowy. Zaprojektowany przez Isaaca Wattsa – plan z listopada 1854, zaakceptowany w styczniu 1855 (zmieniony w trakcie budowy na rozkaz admiralicji z grudnia 1857 – wydłużono kadłub w partii dziobowej od 15 stóp). Długość 260’0”, szerokość 60’0”, głębokość 25’10”, zanurzenie z przodu 23’7”, z tyłu 25’9”, tonaż 4116 czy 4127 ton, wyporność 6959 ton. Dwucylindrowy (średnica cylindrów 92”, skok tłoków 4’0”) silnik poziomy, firmy Maudslay, Sons & Field, o mocy nominalnej 1000 koni i mocy indykowanej 4403 koni, który napędzając pojedynczą śrubę pozwalał na osiąganie prędkości około 11,8 węzła. Osiem kotłów (cztery przed i cztery za silnikiem, przez co nietypowy jak na tę klasę okrętów układ z dwoma kominami - jeden przed, drugi za grotmasztem). Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 32 działa haubiczne 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie środkowym 30 takich dział; na pokładzie górnym 32 działa 32-funtowe (o masie 58 cetnarów, długości 9’6”); na spardeku 26 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnary, długości 8’0”) i 1 działo 68-funtowe (o masie 95 cetnarów, długości 10’0”). Załoga: 1000 ludzi.
Okręt zbudowany w Portsmouth. Zamówiony 3.04.1854, nazwany 6.01.1855, zaczęty 1.04.1856, zwodowany 12.11.1859, ukończony 20.04.1860. W latach 1860-1864 stał w Portsmouth.
Od 2.11.1864 do 19.04.1866 dowodził nim kmdr James Graham Goodenough. Liniowiec Victoria pełnił wtedy na Morzu Śródziemnym rolę okrętu flagowego wiceadm. Smarta. Od 19.04.1866 do 10.06.1867 dowodził okrętem na tym samym morzu kmdr Alan Henry Gardner, a oficerem flagowym był wiceadm. Paget. Następnie dowództwo przejął 10.06.1867 commander William Codrington, który odprowadził jednostkę do Portsmouth, gdzie została wycofana do rezerwy 7.08.1867. Liniowiec wziął podobno udział w rewii floty na Spithead w 1867. Stał w Portsmouth do końca istnienia. Sprzedany 31.05.1893 na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu HOWE (1860).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany trójpokładowiec śrubowo-żaglowy, okręt 121-działowy typu Victoria. Długość 260’0”, szerokość 61’6” lub 61’1”, głębokość 26’4” lub 26’10”, zanurzenie z przodu 23’7”, z tyłu 25’9”, tonaż 4236 ton wg projektu i 4245 ton ostatecznie, wyporność 6557 ton. Dwucylindrowy (średnica cylindrów 92”, skok tłoków 4’0”) silnik poziomy z tłokami rurowymi, firmy John Penn & Son, o mocy nominalnej 1000 koni i mocy indykowanej 4564 konie, który napędzając pojedynczą śrubę pozwalał na osiąganie prędkości około 13,6 węzła. Reszta danych jak Victoria.
Okręt zbudowany w Pembroke. Zamówiony 3.04.1854, nazwany Howe 5.01.1855, zaczęty 10.03.1856, zwodowany 7.03.1860. Przeprowadzony 4.04.1860 do Devonport, gdzie wyposażono go w maszynownię do 16.08.1860. Nigdy nie wprowadzony do aktywnej służby na morzu. Stał w Plymouth.
Przemianowany 3.12.1885 na Bulwark, pełnił rolę stacjonarnego okrętu treningowego chłopców. Przemianowany na Impregnable 27.09.1886, służył jako okręt treningowy w Devonport. Przemianowany na Bulwark 1.12.1919. Sprzedany 18.02.1921 firmie Garnham na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

de Villars

A jaki był status Victorii w okresie 1867-1893? Nie sądzę, by podtrzymywano przez cały ten czas fikcję, że chodzi o okręt bojowy w rezerwie? Podobnie Howe - czy aż do 1885 r. był liniowcem w rezerwie, czy "zdegradowano" go wcześniej?

kgerlach

Nie mam na ten temat dokładnych danych oficjalnych. Do początku lat 1870-tych nie było ani powodu, ani możliwości, aby takich okrętów nie traktować jako pełnosprawnej rezerwy. Potem prawdopodobieństwo wprowadzenia ich kiedykolwiek do służby w innym charakterze niż jako jednostek trenigowych, hulków, szpitali, transportowców itp. gwałtownie spadło do niemal zera, lecz nie wiem, czy niosło za sobą formalne przeszeregowania.
Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu DUNCAN (1859).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniany dwupokładowiec śrubowo-żaglowy, 101-działowy. Wydłużona i poszerzona wersja rozwojowa typu Conqueror. Tonaż 3716 ton, wyporność projektowa 5724 tony, wyporność pełna 5950 ton, długość między pionami 252’0”, szerokość 58’0”, głębokość 25’6”. Dwucylindrowy, poziomy silnik z tłokami rurowymi firmy John Penn & Son (średnica cylindrów 82”, skok tłoków 4’0”), o mocy nominalnej 800 koni i mocy indykowanej 3428 koni, który pozwalał na rozwijanie prędkości około 13,2 węzła. Uzbrojenie projektowane: na dolnym pokładzie 36 dział haubicznych 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na górnym pokładzie 36 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na spardeku 28 dział 32-funtowych (o masie 42 cetnarów, długości 8’0”) i 1 działo 68-funtowe (o masie 95 cetnarów, długości 10’0”). Załoga: 930 ludzi.
Zbudowany w Portsmouth wg projektu departamentu Inspektorów, datowanego na 6.01.1857. Zamówiony 29.11.1856 lub 23.12.1856, rozpoczęty 2.05.1857, zwodowany 13.12.1859, ukończony 5.01.1860. Ten typ miał dobre własności tak pod parą, jak żaglami – był szybki, stateczny, sterowny.
Należał do rezerwy parowej w Portsmouth. W 1861 przeklasyfikowany na 99-działowiec. W 1862 przeklasyfikowany na 85- lub 89-działowiec (uzbrojony częściowo w odtylcowe działa gwintowane Armstronga). Od 1863 klasyfikowany jako 81-działowy. Od 6.01.1864 w Eskadrze Ameryki Północnej i Indii Zachodnich jako okręt flagowy głównodowodzącego (do 10.01.1867), wiceadm. Jamesa Hope, dowodzony przez komandora Roberta Gibsona. W styczniu 1867 zaproponowano przebudowę okrętu na jednostkę opancerzoną z wieżami artyleryjskimi, ale propozycja została odrzucona z uwagi na koszty. Duncan brał udział w rewii floty na Spithead w 1867. Od 15.06.1867 do 28.02.1870 pełnił rolę bazy Straży Wybrzeża w Leith czy Queensferry (Queen’s Ferry): w okresie 15.06-10.09.1867 dowodził nim kmdr George Hancock, potem kmdr Charles Fellowes. W 1869 okręt uczestniczył w rejsie krążowniczym Floty Rezerwowej. Wycofany do rezerwy w 1870. Miał wtedy 69 dział. Wprowadzony 13.04.1871 do rezerwy parowej na Medway. Od 1.04.1873 do września 1883 (z przerwami) portowy okręt flagowy w Sheerness. W kwietniu 1886 nadal znajdował się w Sheerness. Przemianowany na Pembroke w 1890 (prawdopodobnie z usuniętym silnikiem), stał wówczas w Chatham, miał tylko 31 dział. Koszary przejściowe w Chatham od 1895. Przemianowany na Tenedos II we wrześniu 1905. Sprzedany 11.10.1910 i rozebrany w Londynie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach