www.timberships.fora.pl

kgerlach

Drewniana jednostka 6 rangi, żaglowiec 28-działowy projektu Williama Symondsa, zaakceptowanego 28.03.1845. Początkowo traktowana jako mała fregata, potem określana jako korweta. Tonaż 1051 ton (spotyka się też wartości 1054 i 1055 ton), wyporność 1140 lub około 1270 ton, długość między pionami 140’0”, szerokość 42’0”, głębokość 11’1”, zanurzenie z przodu około 16’6”, z tyłu około 17’6”. Załoga: 240 ludzi. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 20 dział 32-funtowych (o masie 45 cetnarów, długości 8’6’’); na pokładzie rufowym 1 działo haubiczne 8-calowe (wg źródeł o masie 56 cetnarów; jednak takie działo nie jest wymieniane w żadnych zestawieniach artyleryjskich, więc podejrzewam, że to błąd i miało być: o masie 52 cetnarów, długości 8’0”) i 4 działa 32-funtowe (o masie 25 cetnarów, długości 6’0”), na pokładzie dziobowym 1 działo haubiczne 8-calowe (wg źródeł o masie 56 cetnarów; jednak takie działo nie jest wymieniane w żadnych zestawieniach artyleryjskich, więc podejrzewam, że to błąd i miało być: o masie 52 cetnarów, długości 8’0”) i 2 działa 32-funtowe (o masie 25 cetnarów, długości 6’0”). Narzekano bardzo na kiepskie własności żeglugowe tej jednostki.
Zbudowana w Sheerness. Zamówiona 4.12.1845, rozpoczęta w lipcu 1846, zwodowana 29.08.1848, ukończona 16.10.1848.
Od 19.10.1853 do 6.01.1855 dowodził nią kmdr William Peel. Początkowo operowała na Morzu Śródziemnym, od 1854 uczestniczyła na Morzu Czarnym w wojnie krymskiej. Była pod Sewastopolem 18.10.1854 i 5.11.1854. W październiku 1854 jej dowódca i znaczna część załogi zostali przydzieleni do lądowej Naval Brigade, zdjęto też na ląd 20 dział – odtąd korweta zaczęła służyć w Bałakławie jako stacjonarna jednostka szpitalna; pełniła tę funkcję nadal w grudniu 1854. Od 15.01.1855 dowodził nią na Morzu Czarnym, w Bałakławie, kmdr Cospatrick Baillie Hamilton. Zdał komendę 18.02.1857, a korwetę wycofano do rezerwy w Chatham.
Wypożyczona jako okręt treningowy – hulk w kwietniu 1866. Przemianowana na Joseph Straker 13.01.1868 i wypożyczona jako okręt misyjny w North Shields. Sprzedana we wrześniu 1885 firmie rozbiórkowej Castle.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu NIOBE (1849).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniana jednostka 6 rangi, żaglowiec 28-działowy typu Diamond. Dane projektowe jak Diamond.
Zbudowana w Devonport. Zamówiona (jako jednostka tego typu, ponieważ w 1839 planowano jej budowę w charakterze 26-działowej fregaty typu Spartan) 28.03.1846, rozpoczęta w maju 1847, zwodowana 18.09.1849, ukończona 5.10.1849.
Nigdy nie wprowadzona w Royal Navy do aktywnej służby, stała w rezerwie w Devonport. Sprzedana Prusakom na okręt treningowy zgodnie z poleceniem admiralicji z 9.07.1862. Wg Groenera kupiona przez nich jakoby już w 1861, ale wg bliższych epoce opracowań niemieckich zakup nastąpił w 1862. Służyła w marynarce pruskiej bez zmiany nazwy. Tu zdaniem Groenera uzbrojona w 16 dział 68-funtowych i 4 działa 30-funtowe, ponadto 6 dział gwintowanych kalibru 15 cm i 6 dział gwintowanych kalibru 12 cm, chociaż klasyfikowano ją stale jako 26-działową. Wyporność pełna 1590 ton. Załoga: 34 oficerów i chorążych, 316 marynarzy. Powierzchnia żagli 1650 m kwadratowych. W styczniu 1864 w obliczu wojny z Danią miała zostać przesunięta z Morza Północnego do Świnoujścia. W 1875 dowodził nią komandor von Wickede. W 1877 jej dowódcą był kmdr Ulffers; 23.04.1877 zaczął służyć na niej jako podporucznik (kadet) 15-letni książę Henryk (drugi syn późniejszego cesarza Fryderyka III, w latach 1899-1900 dowódca eskadry krążowników w Azji wschodniej, 1906 szef Hochseeflotte, 1909-1918 Grossadmiral). Skreślona z listy floty 18.11.1890. Hulk rozebrano w Kilonii w 1891 lub 1919.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu PEARL (1831).
Panie Krzysztofie, na okrętach 6 klasy typu Spartan (1840-1845) zmieniono po jakimś czasie uzbrojenie, zastępując dwie 32-funtówki dwoma działami haubicznymi, czy były to długie 32-funtówki z baterii, czy też krótkie ze spardeku ?
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Nie bardzo wiem, o jaki okręt Panu chodzi. Był żaglowiec Pearl, który ostatecznie zwodowano 24.06.1831, ale już pod ostateczną nazwą Imogene, noszoną od 1826.
Był żaglowiec Pearl, który zwodowano w 1828.
Była łajba stoczniowa Pearl, eksploatowana na Bermudach od 1844.
Była korweta śrubowa Pearl, którą zwodowano w 1855.
Nie znam okrętu zwodowanego w 1831 pod nazwą Pearl.

Na okrętach typu Spartan zdjęto dwa spośród 42-cetnarowych dział 32-funtowych pokładu głównego, a na ich miejsce wstawiono dwa 8-calowe działa haubiczne.

Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, Panie Krzysztofie chodziło o IMOGENE (1831) ex PEARL. Miałem tutaj niestety przestawione te nazwy.
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

28-działowa jednostka drewniana 6 rangi, typu Conway. Projekt z 1825, zmodyfikowany w 1828, Roberta Seppingsa. Długość 125’0”, szerokość 34’5”, głębokość 10’0”, tonaż 652 tony. Załoga: 175 ludzi. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 20 karonad 32-funtowych, na pokładzie rufowym 6 karonad 18-funtowych, na pokładzie dziobowym 2 działa 9-funtowe.
Fregata pierwotnie miała nosić nazwę Pearl, zmienioną 23.02.1826 na Imogene. Zbudowano ją w Pembroke. Zamówiona 9.06.1825, zaczęta w listopadzie 1829, zwodowana 24.06.1831. Ukończono ją 1.10.1831 w Portsmouth.
Od 1.10.1831 do około lipca 1835 dowodził nią kmdr Price Blackwood, wysłany w 1831 z Portsmouth do Indii Wschodnich via Rio de Janeiro i Przylądek Dobrej Nadziei. Imogene znajdowała się na Downs jeszcze 10.11.1831, w czerwcu 1832 była już w Kalkucie. Operowała w Indiach (Kalkuta, Madras, Trincomalee, Masulipatam, cieśnina Malakka) do połowy października 1832, kiedy została wysłana ku wybrzeżom Australii. Służyła na wodach australijskich do około połowy 1833, potem wróciła do Indii. Pokonując obszary od Maskatu i Mauritiusa do Chin, dotarła do Kantonu 16.08.1834. Uczestniczyła w ataku na forty Bogue (Bocca Tigris) we wrześniu 1834. Pod koniec 1834 wyruszyła z Chin w drogę do Anglii, zawinęła do Plymouth w lipcu 1835.
Od 7.06.1836 do 6.12.1839 dowodził nią kmdr Henry William Bruce, skierowany ku wschodnim wybrzeżom Ameryki Południowej. Przeszła potem na Pacyfik, w czerwcu 1838 przebywała w Callao. Jeszcze na przełomie 1838/1839 znajdowała się na Pacyfiku. W grudniu 1839 wycofana do rezerwy w Plymouth.
We wrześniu 1840 stała w stoczni w Plymouth. Rankiem 27.09.1840 na pokładzie 76-działowca Talavera, również znajdującego się w rezerwie (w doku południowym) w Plymouth, pojawił się ogień. Przyczyny nigdy nie ustalono, ale za najbardziej prawdopodobne uznano nieostrożne pozostawienie łatwopalnego materiału w skrzyni z drewnianymi wiórami albo samozapłon odpadków linowych. W każdym razie ogień rozprzestrzenił się błyskawicznie na inne okręty oraz budynki stoczniowe, czyniąc wielkie szkody. Zniszczeniu uległo wiele mniejszych budynków, 200 ładunków składowanego drewna, tysiąc desek; dwa okręty spłonęły całkowicie do linii wodnej. Dzięki zespolonym wysiłkom stoczniowców, żołnierzy piechoty morskiej, marynarzy i żołnierzy armii, ogień pod wieczór ugaszono. Drugim okrętem, poza wspomnianym liniowcem, który spłonął, była właśnie fregata Imogene. Resztki rozebrano na miejscu w październiku 1840.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CONWAY (1832).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

28-działowa fregata drewniana, jednostka 6 rangi, tego samego typu co Imogene z 1831, gdzie dane techniczne, początkowe uzbrojenie, załoga. W 1839 niosła 26 dział, w tym: na pokładzie głównym dwie karonady 68-funtowe (o masie 36 cetnarów i długości 5’4”) oraz 18 działonad 32-funtowych (o masie 25 cetnarów i długości 6’0”), na spardeku 6 takich działonad.
Zbudowano ją w Chatham. Zamówiona 9.06.1825, zaczęta w grudniu 1829, zwodowana 2.02.1832, ukończona 11.05.1832.
Od 17.02.1832 do 30.10.1835 dowodził nią kmdr Henry Eden. Opuściła Plymouth 10.06.1832 kierując się na Jamajkę, gdzie przewiozła nowego gubernatora, hrabiego Mulgrave i jego rodzinę. Pod koniec 1832 i do marca 1833 służyła na Morzu Północnym w składzie eskadry blokującej wybrzeża Holandii, wyłapując licznie statki holenderskie. Wyprawiono ją 8.05.1833 z Portsmouth na wody portugalskie. W lecie 1833 została wysłana ku wybrzeżom Ameryki Południowej, dotarła do Rio de Janeiro 15.09.1833. Wiosną 1834 przeszła na Pacyfik, w maju znajdowała się w Valparaiso. Po raz drugi opłynęła przylądek Horn i wróciła do Portsmouth, gdzie 30.10.1835 wycofano ją do rezerwy.
Od 9.09.1836 do 15.01.1842 jej kapitanem był kmdr Charles Ramsay Drinkwater Bethune. Wysłano ją do Indii Wschodnich via Rio de Janeiro i Przylądek Dobrej Nadziei (dokąd dotarła 28.02.1837). Zawinęła do Madrasu 21.04.1837. Następnie operowała na wodach australijskich, gdzie przez półtora roku Drinkwater Bethune był najstarszym rangą oficerem w rejonie Nowej Południowej Walii. Potem służyła w Zatoce Bengalskiej, a w końcu brała udział w operacjach na wodach chińskich podczas pierwszej wojny opiumowej (1839-1842). W czerwcu 1840 wchodziła w skład stojącej na redzie Macao eskadry komodora Bremera, który 28.06.1840 ogłosił blokadę rzeki Kanton. Uczestniczyła 5.07.1840 w ataku na Ting-hai, stolicę Chusan. W tym samym miesiącu blokowała Ningpo. Jej załoga i dowódca brali udział w zdobyciu Kantonu w 1841. Około sierpnia 1841 odesłana z Hongkongu do Europy, z 2 mln dolarów z chińskiego okupu. Dotarła do Anglii w styczniu 1842.
Od 18.05.1843 do marca 1844 dowodził nią kmdr Robert Fair, skierowany ku Przylądkowi Dobrej Nadziei (gdzie dotarł 26.10.1843). Fregata zdobyła 12.02.1844 brygantynę niewolniczą. W marcu Fair zmarł. Na tamtych wodach komendę jednostki przejął 5.04.1844 kmdr William Kelly. W czerwcu 1845 wspólnie z Francuzami interweniowała na Madagaskarze wobec skierowanej przeciw cudzoziemcom polityki królowej Ranavalony I; zbombardowano i szturmowano forty Tamatave z dużymi stratami i nadzwyczaj umiarkowanymi sukcesami. W 1846 operowała u wybrzeży Afryki południowej i zachodniej. Zdobyła statek niewolniczy 21.05.1847. Ostatecznie Kelly odprowadził fregatę do Portsmouth, gdzie została wycofana do rezerwy 15.07.1847.
Od 23.02.1854 do 6.04.1857 dowódcą fregaty był kmdr John Fulford. Pełniła rolę okrętu flagowego kontradm. Williama Carrolla, w Queenstown. Kiedy stała w Queenstown jej kapitanowie się zmieniali – w okresie 6.04.1857-20.05.1857 był to kmdr Henry Chads; od 20.05.1857 do 31.01.1858 – kmdr John NcNeill Boyd ze Straży Wybrzeża.
Wypożyczona jako okręt treningowy Stowarzyszeniu Marynarki Handlowej w Liverpoolu w lutym 1859. Przesunięta do Aberdeen 28.08.1861 w charakterze okrętu Rezerwy Royal Navy i przemianowana na Winchester. Jej rozbiórkę zakończono w Sheerness 3.06.1871.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ACTAEON (1831).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniana jednostka 26-działowa 6 rangi. Zaprojektowana w 1827 przez Szkołę Architektury Okrętowej. Długość 121’6”, szerokość 34’1” (lub 34’0”), głębokość 9’7’, tonaż 620 ton. Załoga: 175 ludzi. Uzbrojenie projektowe: na pokładzie głównym 20 działonad 32-funtowych (czyli super-krótkich dział o masie 25 cetnarów i długości 6’0”), na pokładzie rufowym 4 karonady 32-funtowe (o masie 17 cetnarów i długości), na pokładzie dziobowym 2 działa 9-funtowe albo 2 karonady 32-funtowe. W 1839 niosła nominalnie: na pokładzie głównym dwie karonady 68-funtowe (o masie 36 cetnarów i długości 5’4”) oraz 18 działonad 32-funtowych, na spardeku 6 takich działonad. Wg niektórych źródeł jako okręt hydrograficzny miała tylko 16 albo 18 dział, wg innych była w ogóle nieuzbrojona.
Zamówiona 23.10.1827 w Portsmouth. Zaczęta we wrześniu 1828, zwodowana 31.01.1831, ukończona 16.04.1831.
Od 25.11.1830 do 4.09.1834 dowodził nią kmdr Frederick William Grey, wysłany na Morze Śródziemne (4.07.1831 była już w Cieśninie Dardanelskiej, a 21.07 w Konstantynopolu). Latem 1834 wróciła z Morza Śródziemnego do Portsmouth. Od 17.11.1834 do początków 1838 dowodził nią kmdr lord Edward Russell. W marcu 1835 wyszła z Plymouth ku wybrzeżom Ameryki Południowej. Operując w rejonie od Rio de la Plata do Pernambuco co najmniej do maja 1836, chroniła brytyjską żeglugę. W okresie wrzesień 1836 - maj 1837 znajdowała się na Pacyfiku. Od 14.08.1838 do 1842 jej kapitanem był kmdr Robert Russell, skierowany ku wybrzeżom Ameryki Południowej. Przeszła na Pacyfik i 22.02.1841 zawinęła do Valparaiso. W lipcu 1841 była u brzegów Peru. W 1843 stała w rezerwie w Plymouth. Od 14.12.1844 dowodził nią kmdr George Mansel, wysłany do Afryki zachodniej dla zwalczania statków handlarzy niewolników. W okresie od 19.12.1845 do 9.09.1847 pochwyciła na tych wodach 7 jednostek niewolniczych. Potem stała w rezerwie w Portsmouth. W 1856 przekształcono ją w okręt hydrograficzny i wysłano na Daleki Wschód. Od 1.08.1856 do 29.12.1857 jej kapitanem był commander William Thornton Bate. Dotarła do Hongkongu w październiku 1856. Od stycznia 1857 do grudnia 1858 na zmianę zawijała do Hongkongu i operowała na rzece Kanton, dokonując pomiarów hydrograficznych. Wzięła bierny udział w akcji bombardowania miasta Kanton 28.12.1857, ale William Thornton Bate - służąc w brygadzie marynarki na lądzie - zginął 29.12.1857 podczas szturmowania Kantonu, trafiony w głowę kulą z małego działka. Następnego dnia dowództwo jednostki przejął kmdr Robert Jenkins, sprawując komendę do 24.09.1858. W okresie 24.09.1858 – 19.06.1862 okrętem dowodził commander John Ward. Od 24.08.1858 1.01.1862 Actaeon przemierzał morza chińskie, japońskie, koreańskie i rosyjskie od Hongkongu i Szanghaju, poprzez Japonię, Koreę i może dalej na północ, dokonując pomiarów hydrograficznych i służąc w ten sposób wielką pomocą brytyjskiej flocie atakującej w sierpniu 1860 Chińczyków. Wyszedł z Hongkongu 9.01.1862, odesłany do Anglii. Wycofany do rezerwy w Portsmouth 19.06.1862.
Od 1866 okręt szpitalny-hulk w Portsmouth. Wypożyczony jako hulk urzędowi portowemu w Cork w lutym 1870. Użyty w eksperymentach z bronią podwodną, dołączony do HMS Vernon w 1874.
Sprzedany w lutym 1889 firmie J. Read z Portsmouth na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu INCONSTANT (1836).
Panie Krzysztofie, czy ta karonady 17-cetnarowe na pokładzie rufowym Actaeon to były 4-stopowe ?
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Standardowa karonada 32-funtowa z tego okresu, o masie 17 cetnarów, miała faktycznie długość 4’0”.

Inconstant to drewniana fregata żaglowa, 36-działowa, zaprojektowana przez komandora Johna Hayesa w 1833. Długość 160’1”, szerokość 45’5”, głębokość 13’7”, zanurzenie z przodu 12’9,5”, z tyłu 15’5”, tonaż 1421 ton. Załoga: 275/360 ludzi. Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 18 długich dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”) i 4 haubiczne działa 8-calowe (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”); na pokładzie rufowym 10 bardzo krótkich dział 32-funtowych (o masie 25 cetnarów, długości 6’0”), na pokładzie dziobowym 4 takie 32-funtówki. W 1839 planowano wymienić wszystkie działonady ze spardeku na 14 dział 32-funtowych o masie 41 cetnarowych i długości 8’0”, za to czwórka 8-calowych dział haubicznych miała być zastąpiona lżejszym modelem o masie 60-cetnarów i długości 8’10”. Bardzo wyraźnie lżejsza od ówczesnych fregat Inspektora Marynarki, Williama Symondsa, biła je w próbach żeglarskich na głowę, więc Inspektor zakazał zrobienia jakiejkolwiek innej tego typu. Trochę racji zresztą miał, bowiem ową lekkość Inconstant uzyskała na drodze znacznie rzadszego rozstawienia wręgów, podobnie jak w czasie wojen napoleońskich fregaty francuskie, „dużo lepsze technicznie od brytyjskich” – jak się śni niektórym – więc jak one dostałaby potężnie po piórach w razie pojedynku artyleryjskiego.
Fregatę tę zbudowano w Portsmouth. Zamówiona 12.09.1833, zaczęta w sierpniu 1834, zwodowana 16.06.1836, ukończona 14.10.1836.
Wyszła z Plymouth do Lizbony 20.10.1836 w składzie Eskadry Eksperymentalnej. Zawinęła z kilku innymi okrętami do Kadyksu 2.11.1836, w parę dni później wróciła do Lizbony. Następnie pożeglowała do Portsmouth, gdzie dotarła 19.11.1836. Od 1.12.1836 do 26.06.1841 dowodził nią kmdr Daniel Pring. Opuściła Portsmouth 24.12.1836 z bronią do Corunny, potrzebną do interwencji w Hiszpanii. Wróciła do Anglii na początku 1837, w połowie kwietnia była już w Lizbonie. Operowała na wodach hiszpańskich i portugalskich co najmniej do lata 1837. Przywiozła lorda Durhama z Kanady w 1837. W 1839 używano jej do transportowania żołnierzy przez Atlantyk, w pierwszy rejs do Halifaxu wyszła z Plymouth w styczniu, wróciła pod koniec lutego, kolejny zrealizowała przez Bermudy, w lipcu i sierpniu była w Halifaxie, jesienią 1839 wróciła do Portsmouth. Latem 1840 operowała na wodach irlandzkich (też przewożąc żołnierzy), w sierpniu skierowano ją z oddziałami do Gibraltaru, we wrześniu wróciła przez Lizbonę do Plymouth, jesienią znów działała na wodach irlandzkich. W grudniu 1840 wróciła do Plymouth. Na początku lutego 1841 skierowano ją z Plymouth na Morze Śródziemne. Tam Pring objął pod koniec czerwca dowództwo innego okrętu, a kapitanem Inconstant został na początku sierpnia kmdr Frederick Thomas Michell. Zdał komendę 30.03.1843. Od 20.05.1843 do 1.04.1847 dowódcą fregaty – nadal na Morzu Śródziemnym – był kmdr Charles Howe Fremantle. Następnie dowództwo przejął 4.12.1847 kmdr John Shepherd, wysłany 20.01.1848 z Plymouth na Pacyfik, via Rio de Janeiro. Fregata operowała u pacyficznych wybrzeży obu Ameryk jeszcze w kwietniu 1850, prawdopodobnie w tym samym roku została wycofana do rezerwy.
Od września 1854 hulk szpitalny emigrantów w Plymouth, potem Cork. Od stycznia 1861 koszary przejściowe w Cork. Sprzedana w Cork spółce S. Scott & Co. zgodnie z rozkazem admiralicji z 8.12.1862, przekazana w 1863. Rozbiórka ukończona przez firmę Castle & Beech w Charlton 14.02.1867.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SEAHORSE (1830).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowa fregata 46-działowa typu Andromeda, powstałego jako udoskonalenie typu Seringapatam. Dane projektowe: długość 159’0”, szerokość 41’5”, głębokość 13’6”, tonaż 1215 ton; załoga: 315 ludzi; uzbrojenie – 28 dział 18-funtowych, 2 działa 9-funtowe, 16 karonad 32-funtowych.
Seahorse została zbudowana w Pembroke. Zamówiono ją 9.01.1823, zaczęto w listopadzie 1826, zwodowano 22.07.1830. Nie została wcale ukończona, uzbrojona czy wprowadzona do służby, tylko od razu (w sierpniu 1830) odstawiona na sznurek w Plymouth. Stała tam sobie bezczynnie aż do 2.09.1845, kiedy rozkazano przerobić ją na 44-działową fregatę śrubowo-żaglową. Odpowiednie prace przeprowadzono w Devonport od listopada 1845 do lipca 1847. Teraz długość 164’0”, szerokość 42’2”, głębokość 19’10”, tonaż 1257 ton, wyporność 1799 ton. Dwucylindrowy sinik poziomy (średnica cylindrów 30,25 cala, skok tłoków 30 cali, wysokociśnieniowy (ciśnienie w kotłach 60 funtów na cal kwadratowy), z tłokami rurowymi, o mocy 200 koni nominalnych i 732 koni indykowanych, wykonany przez firmę John Penn & Son, napędzał pojedynczą śrubę pozwalając osiągać prędkość 9,3 węzła. Traktowano ją jako fregatę „blokadową”, czyli przewidywaną do nieruchawego blokowania estuariów rzek, portów itp. Mimo klasyfikacji przewidywano uzbrojenie tylko w 24 działa (4 działa haubiczne 10-calowe, 12 dział haubicznych 8-calowych, 8 dział 32-funtowych), ale najprawdopodobniej nie zainstalowano żadnego. Postanowiono 29.06.1855, że należy ją przerobić na śrubową fregatę moździerzową (miała nieść 2 moździerze 13-calowe, 2 działa 68-funtowe o masie 95 cetnarów oraz 8 dział 32-funtowych o masie 42 cetnarów) i ukończono jako taką w marcu 1856. Jest jednak niemal pewne, że tego uzbrojenia też nie otrzymała.
Planowano użyć jej w kampanii bałtyckiej wojny krymskiej w 1856, gdzie jej dowódcą miał być commander Leopold George Heath, ale wojna się skończyła i jednostka ta, dowodzona przez Heatha, wzięła najpierw udział w wielkiej rewii marynarki na Spithead w kwietniu 1856, a potem popłynęła do Stambułu, by pomóc w ewakuacji armii. Ostatecznie wycofano ją do rezerwy we wrześniu 1856. W 1870 została przekształcona w hulk węglowy w Plymouth,
przemianowana na Lavinia 5.05.1870. Sprzedano ją w 1902.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach