www.timberships.fora.pl

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu STAG (1830).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowa fregata 46-działowa typu Andromeda, powstałego jako udoskonalenie typu Seringapatam. Dane projektowe: długość 159’0”, szerokość 41’5”, głębokość 13’6”, tonaż 1215 ton; załoga: 315 ludzi. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 28 dział 18-funtowych (o masie 38 cetnarów, długości 8’0”); na pokładzie rufowym 14 karonad 32-funtowych (o masie 17 cetnarów i długości 4’0”); na pokładzie dziobowym 2 działa 9-funtowe (o masie 26 cetnarów i długości 7’6”), oraz 2 karonady 32-funtowe (o masie 17 cetnarów i długości 4’0”).
Stag została zbudowana w Pembroke. Zamówiono ją 9.01.1823, zaczęto w kwietniu 1828, zwodowano 2.10.1830. Została ukończona 9.07.1831 w Plymouth.
Od 15.04.1831 do października 1832 dowodził nią kmdr Edward Thomas Troubridge, głównodowodzący w Queenstown. W lipcu 1831 brała udział w próbach żeglarskich, należąc do Eskadry Kanału dowodzonej przez Edwarda Codringtona. Potem chroniła brytyjski handel na wodach Portugalii targanej wojną domową. W lecie 1832 wchodziła w skład Eskadry Eksperymentalnej, prowadzącej porównawcze próby żeglarskie w rejonie kanału La Manche. Od 12.10.1832 do grudnia 1835 dowodził fregatą kmdr Nicholas Lockyer. Od grudnia 1832 owa Eskadra Eksperymentalna, pod wiceadm. Malcolmem, blokowała porty Holandii. Po zakończeniu tej blokady (po kwietniu 1833) Stag operowała głównie u wybrzeży Portugalii, dokąd skierowano ją z Plymouth 8.06.1833. Wróciła do Plymouth z końcem 1835 r.
Około 1836 została przezbrojona prawie całkowicie w 32-funtówki różnego rodzaju. Na pokładzie głównym niosła dwa 8-calowe działa haubiczne (o masie 60 cetnarów, długości 8’10”) i 26 dział 32-funtowych (o masie 40 cetnarów, długości 7’6”); na spardeku 12 karonad 32-funtowych (o masie 17 cetnarów i długości 4’0”) oraz 4 działa 32-funtowe (o masie 40 cetnarów, długości 7’6”).
Od 26.11.1836 do wiosny 1841 jednostką dowodził kmdr Thomas Ball Sulivan, będący zarazem w tym okresie głównodowodzącym – jako komodor - okrętów brytyjskich u wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej. W 1839 lub 1840 zdobyła bryg niewolniczy u wybrzeży Brazylii. Wycofana do rezerwy, stała w Plymouth/Devonport.
Rozebrana przez firmę Marshall w Plymouth, rozbiórkę ukończono 8.08.1866.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ANDROMEDA (1829).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowa fregata 46-działowa typu Andromeda. Dane projektowe jak Stag.
Andromeda została zbudowana w Bombaju z drewna tekowego. Zamówiono ją 5.04.1827, zaczęto w sierpniu 1827, zwodowano w którymś z pierwszych trzech miesięcy 1829 r. Doprowadzona z Indii do Anglii przez commandera Johna Furneaux, została od razu odstawiona w Plymouth do rezerwy (23.10.1829 lub 7.11.1829). Od listopada 1846 pełniła rolę hulka zaopatrzeniowego w Devonport. Sprzedana firmie Bennett & Wake 24.12.1863.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu FORTH (1833).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowa fregata 46-działowa typu Andromeda. Dane projektowe jak Stag.
Forth została zbudowana w Pembroke. Zamówiono ją 9.06.1825, zaczęto w listopadzie 1828, zwodowano 1.08.1833. Nie została wcale ukończona, uzbrojona czy wprowadzona do służby, tylko od razu (2.09.1833) odstawiona na sznurek w Plymouth. Stała tam sobie bezczynnie aż do 6.09.1845, kiedy rozkazano przerobić ją na fregatę śrubowo-żaglową. Odpowiednie prace przeprowadzono w Devonport od października 1845 do lipca 1847. Teraz długość 164’0”, szerokość 42’2”, głębokość 19’10”, tonaż 1258 ton, wyporność 1793 tony. Dwucylindrowy sinik poziomy (średnica cylindrów 30,25 cala, skok tłoków 30 cali, wysokociśnieniowy (ciśnienie w kotłach 60 funtów na cal kwadratowy), z tłokami rurowymi, o mocy 200 koni nominalnych i 834 koni indykowanych, wykonany przez firmę John Penn & Son, napędzał pojedynczą śrubę pozwalając osiągać prędkość 9,38 węzła. Forth traktowano jako fregatę „blokadową”, czyli przewidywaną do nieruchawego blokowania estuariów rzek, portów itp., a w tym przypadku konkretnie do obrony Devonport. Planowano uzbrojenie w 24 działa (4 działa haubiczne 10-calowe, 12 dział haubicznych 8-calowych, 8 dział 32-funtowych), być może nie zainstalowano żadnego. Postanowiono 29.06.1855, że należy przerobić jednostkę na śrubową fregatę moździerzową (miała nieść 2 moździerze 13-calowe, 2 działa 68-funtowe o masie 95 cetnarów oraz 8 dział 32-funtowych o masie 42 cetnarów) i ukończono jako taką 21.01.1856.
Od 9.12.1855 do 23.10.1856 jej dowódcą był kmdr lord John Hay. Wzięła udział w wielkiej rewii marynarki na Spithead w kwietniu 1856. W grudniu 1869 została przekształcona w hulk węglowy stojący w Devonport i przemianowana na Jupiter. Sprzedano ją 4.08.1883 firmie Castle na rozbiórkę w Charlton.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu MEANDER (1840).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Meander, Maeander - żaglowa fregata 46/44-działowa typu Andromeda. Dane projektowe jak Stag. Tonaż rzeczywisty 1221 ton. Uzbrojenie w lipcu 1848: na głównym pokładzie dwa 8-calowe działa haubiczne (60-cetnarowe, o długości 8’10’’) i 26 dział 32-funtowych (40-cetnarowych, o długości 7’6’’); na pokładach odkrytych 4 działa 32-funtowe (45-cetnarowe, o długości 8’6’’) i 12 karonad 32-funtowych (17-cetnarowych, o długości 4’0”), czyli łącznie 44 działa. I właśnie jako 44-działowa była klasyfikowana podczas aktywnej służby.
Maeander została zbudowana w Chatham. Zamówiono ją 13.09.1824, zaczęto w lutym 1829, zwodowano 5.05.1840, ukończono 17.01.1848.
Od 1.11.1847 do 1851 jej dowódcą był kmdr Henry Keppel, skierowany do Indii Wschodnich, gdzie przebywał m.in. w grudniu 1848. Fregata współdziałała tam w zwalczaniu piratów z Borneo. W czerwcu 1849 dowodzący nią kmdr Henry Keppel miał nieprzyjemny incydent z gubernatorem Macao na tle uwięzienia i uwolnienia siłą nadgorliwego misjonarza brytyjskiego nazwiskiem Summers. Incydent ten zachęcił wkrótce (22 sierpnia) grupę chińskich piratów do zamordowania gubernatora, komandora d’Amaral. Fregata opuściła Singapur 24.09.1849 w drodze ku Batawii, skąd przeszła na wody australijskie i nowozelandzkie, a potem operowała na Pacyfiku, docierając do Valparaiso. Wróciła stąd do Australii, zawinęła do Sydney 7.02.1850. Ponownie wyszła 3.05.1850 z Australii, skierowana przez Nową Zelandię do Valparaiso. Wróciła do Portsmouth 20.07.1851. Od 14.07.1852 jej kapitanem był kmdr Charles Talbot, a rejonem operacyjnym – Przylądek Dobrej Nadziei. Przebywała tu jeszcze w styczniu 1854, wróciła do Plymouth 26.05.1854. Od 30.05.1854 dowodził nią kmdr Thomas Baillie. Podczas wojny krymskiej walczyła w składzie eskadry na Morzu Białym – opuściła Downs 10.05.1855, okrążyła Przylądek Północny 31.05 i atakowała różne punkty rosyjskiego wybrzeża od 11.06 do 9.10.1855. Wzięła udział w wielkiej rewii marynarki na Spithead 23.04.1856. Od 2.12.1856 dowodził nią kmdr James Robert Drummond ze Straży Wybrzeża. W 1857 została przekształcona w hulk Straży Wybrzeża. W 1859 jej kapitanem był commander Malcolm MacGregor. W listopadzie 1859 skierowano ją na wyspę Ascension jako hulk węglowy i magazyn zapasów. Mimo rodzaju służby miała dowódcę – i to w stopniu komandora. Od 1.11.1859 do lipca 1861 był nim William Farquharson Burnett; od 23.02.1861 – Frederick Lamport Barnard. Od 24.12.1864 do stycznia 1866 rolę tę pełnił kmdr Joseph Grant Bickford. Nakazano rozbiórkę Maeander na Ascension. Kadłub częściowo rozebrano w październiku 1865, ale nadal tam pozostawał i zatonął podczas sztormu w lipcu 1870.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu FAVORITE (1829).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Gładkopokładowy slup 18-działowy. Przedłużona wersja typu Cruiser/Snake z 1796 r. Na dotychczasowym planie dodano długą na 9’6” sekcję śródokręcia. Teraz wymiary wyniosły: długość 109’6”, szerokość 30’9”, głębokość 12’9”, tonaż 429 ton. Załoga: 125-130 ludzi. Uzbrojenie: 2 dziobowe działa 9-funtowe i 16 karonad 32-funtowych. W 1839 zamiast dwóch 9-funtówek niósł dwa bardzo krótkie działa 32-funtowe (o masie 25 cetnarów i długości 6’0”). W 1846 uzbrojenie zredukowano do 14 dział, w tym dwa 32-funtowe (o masie 39 cetnarów i długości 7’6”) oraz 12 dział 32-funtowych (o masie 25 cetnarów i długości 6’0”).
Zbudowano go w Portsmouth. Został zamówiony 10.06.1823, zaczęty w marcu 1825, zwodowany 21.04.1829, ukończony 29.07.1829. Przedłużenie – wbrew teorii budowy okrętów – nie tylko nie poprawiło własności żeglarskich okrętu, ale je znacznie pogorszyło.
Od 6.05.1829 do sierpnia 1833 dowodził slupem commander (od 9.10.1832 kmdr) Joseph Harrison. Favorite wyruszył 5.08.1829 z Portsmouth na Morze Śródziemne. Operował na tym morzu jeszcze w maju 1830. Zwalczał handlarzy niewolników u zach. wybrzeży Afryki od 1830 do 1833. W grudniu 1830 przeszukał francuski statek niewolniczy, którego część „ładunku” pochodziła z osiedli dla wyzwolonych wcześniej niewolników. W połowie sierpnia 1832 zdobył hiszpański bryg niewolniczy (z 426 niewolnikami w ładowniach). Schwytał 13.05.1833 hiszpański statek ze 117 niewolnikami. Wrócił z Afryki do Portsmouth 19.08.1833.
Od 29.08.1833 do 9.01.1837 okrętem dowodził commander George Rodney Mundy, wysłany 25.11.1833 z Portsmouth na Morze Śródziemne. We wrześniu 1835 uczestniczył w próbach żeglarskich z brygantyną Columbine. Wrócił z Morza Śródziemnego do Plymouth 1.02.1837. Od 29.08.1837 do 24.06.1840 kapitanem slupa był commander Walter Croker. Wysłano go przez Indie na Pacyfik. W 1840 Croker interweniował w wojnie domowej na Wyspach Przyjacielskich (Tonga) – wylądował 24.06 na wyspie Tongatapu na czele oddziału 90 marynarzy i żołnierzy piechoty morskiej, po czym dołączył do 1500 krajowców-chrześcijan w ataku na umocnienia przeciwników 5 mil od wybrzeża. Podczas starcia krajowi sojusznicy uciekli, Croker zginął, pierwszy oficer został ciężko ranny; dowództwo oddziału przejął drugi oficer, por. Edward Pelham Brenton von Donop, wynosząc spod ognia ciało Crokera i wracając po porzucony sztandar (nagrodzono go za to dużo później Krzyżem Wiktorii). Po odwrocie na Favorite przejął tymczasowo dowództwo slupa i doprowadził go do Sydney. Tam komendę nad okrętem przejął (do 3.09.1841) pierwszy oficer, por. Robert John Wallace Dunlop, a następnie commander Thomas Ross Sulivan. Operował na wodach Australii i Nowej Zelandii do 1843, kiedy wrócił do Anglii, gdzie slup został wycofany do rezerwy w Devonport. Od 13.03.1846 do około maja 1849 okrętem dowodził commander Alexander Murray, wysłany ku zach. wybrzeżom Afryki dla zwalczania handlarzy niewolników. Zdobył statek niewolniczy 18.06.1848, jego dowódca i załoga uczestniczyli w walkach na lądzie 3.02.1849.
Od sierpnia 1859 Favorite był hulkiem węglowym w Plymouth. Od około 1890 jednostka stoczniowa C.3, potem C.77. Sprzedana w Plymouth 17.05.1905.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu HYACINTH (1829).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Gładkopokładowy slup 18-działowy typu Favorite.
Zbudowano go w Plymouth. Został zamówiony 10.06.1823, zaczęty w marcu 1826, zwodowany 6.05.1829, ukończony 12.01.1830.
Od 15.10.1829 do 14.03.1831 dowodził nim commander Robert Milborne Jackson. Slup wyruszył 8.01.1830 z Plymouth do Indii Zachodnich. W lutym 1830 znajdował się na Barbados, potem przeszedł do Halifaxu, pod koniec listopada dotarł z powrotem w rejon Antigui. W styczniu 1832 pomagał zwalczać powstanie na Jamajce. Wrócił z Indii Zachodnich do Portsmouth 30.11.1832. Od 7.02.1833 do schyłku 1836 dowodził nim commander Francis Price Blackwood. W kwietniu Hyacinth operował na Morzu Północnym. Skierowany następnie do Indii Wschodnich, wyszedł z Portsmouth 8.05.1833. Po drodze zawinął do Rio de Janeiro 5.07.1833, we wrześniu zatrzymał się na Mauritiusie, w październiku na Cejlonie, dotarł do Madrasu 13.10.1833. Operował na obszarze miedzy Mauritiusem, Indiami Wschodnimi, Singapurem, Nową Zelandią, Australią i wyspami Tonga do sierpnia 1836. Wrócił do Portsmouth 19.11.1836. Od 18.07.1837 do 1841 dowodził slupem commander (od 6.05.1841 kmdr) William Warren, skierowany na Daleki Wschód. Okręt dotarł do Hongkongu pod koniec października 1839. Brał udział w pierwszej wojnie opiumowej, m.in. 28.10.1839 walczył z chińskimi dżonkami w ujściu rzeki Kanton. W sierpniu 1840 uczestniczył w ataku na chińskie umocnienia koło Macao. Operował u wejścia do Bocca Tigris w listopadzie 1840. W styczniu 1841 wchodził w skład sił, które zdobyły fort przy szlaku wodnym wiodącym do Kantonu. Od 14.08.1841 do 24.10.1842 slupem dowodził commander George Goldsmith. Hyacinth odpierał chińskie ataki zapalających tratew pod Chinhae 10.03.1842 i 14.04.1842, wspierał też działania lądowej brygady marynarki. Następnie stał w rezerwie w Sheerness. Od 7.08.1843 dowodził nim commander Francis Scott, przydzielony do eskadry zwalczającej handlarzy niewolników u zachodnich wybrzeży Afryki, gdzie dotarł w lutym 1844. Zdobył statki niewolnicze 6.07.1844 i 13.08.1844. W 1846 okręt należał do Eskadry Ameryki Północnej i Indii Zachodnich. W styczniu 1848 znajdował się w rezerwie w Portsmouth.
Od października 1860 Hyacinth był hulkiem węglowym w Portland lub w Portsmouth. Jego rozbiórkę ukończono w Portsmouth 27.11.1871.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu RACEHORSE (1830).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Gładkopokładowy slup 18-działowy typu Favorite.
Zbudowano go w Plymouth. Został zamówiony 10.06.1823, zaczęty w maju 1829, zwodowany 24.05.1830, ukończony w listopadzie 1830.
Od 21.09.1830 do stycznia 1832 dowodził nim commander Charles Hamlyn Williams, wysłany do Indii Zachodnich. W styczniu 1832 przebywał w rejonie Jamajki. Dowództwo przejął tam 31.01.1832 commander Francis Vere Cotton. Pomagał stłumić powstanie niewolników na Jamajce. W kwietniu 1832 Racehorse przebywał kwarantannę na St. Kitts, wśród załogi panowała epidemia cholery. Popłynął ku Jamajce 2.10.1832. Przebywał w Indiach Zachodnich nadal w maju 1833. W połowie lipca 1833 skierowany do Para (Brazylia). Wyszedł z Barbados na Bermudy 10.10.1833. Dotarł na Spithead 23.11.1833. Od 1.02.1834 do 5.12.1837 dowodził nim commander James Everard Home. Wyszedł z Plymouth na wody Ameryki Południowej 2.04.1834. Dotarł do Jamajki 8.01.1835. W kwietniu 1835 przeszedł z Barbados do Para. Latem 1835, podczas lokalnego powstania w Para (Brazylia), slup współpracował z flotyllą brazylijską w oblężeniu miasta i wiele razy wymieniał ogień z jego bateriami; pewnego razu część załogi wylądowała na brzegu i pomagała w przejęciu 220 uciekinierów, ratując ich przed masakrą. Przebywał w tym rejonie (Para, Wyspy Podwietrzne) co najmniej do marca 1837. Od 13.11.1837 do 1839 okrętem przydzielonym do eskadry Ameryki Północnej i Indii Zachodnich dowodził commander Henry William Craufurd. W czasie francuskiej interwencji w Meksyku w latach 1838-1839 Racehorse wchodził w skład pilnujących brytyjskich interesów sił wiceadm. Pageta. Od 29.04.1839 do 1841 okrętem nadal należącym do eskadry Ameryki Północnej i Indii Zachodnich dowodził commander Edward Alfred John Harris. Był w Halifaxie 10.07.1839, szykując się do przejścia na Barbados. W kwietniu 1840 operował w rejonie Bermudów. Kursował między Barbados, Jamajką, Bermudami i Granadą - m.in. przewożąc żołnierzy, patrolując, zwalczając piratów – od maja 1840 do marca 1841. Kiedy Harris zachorował, dowództwo slupa przejął 15.03.1841 (czy 5 dni później) na tamtych wodach commander John Coghlan Fitzgerald. Jednak wkrótce awansował na komandora, więc 4.09.1841 nowym dowódcą został na krótko commander Edward Burnaby Tinling. Slup wyszedł z Jamajki ku Barbados (z pół milionem dolarów) 18.09.1841. W styczniu 1843 Racehorse znajdował się w rezerwie w Plymouth. Od 14.12.1844 dowodził nim commander (od 11.01.1846 kmdr) George James Hay, wysłany do Indii Wschodnich. W połowie września 1845 pojawił się z pieniędzmi na wodach Australii i Nowej Zelandii. W grudniu 1845 i styczniu 1846 załoga slupa brała udział w zdobyciu przez siły komandora Grahama potężnej twierdzy maoryskiej (pah) Ruapekapeka wodza Kawiti. Dowództwo przejął tymczasowo 1.04.1846 commander Robert Jocelyn Otway. Od 26.06.1846 do 1848 kapitanem slupa był commander Edward Southwell Sotheby. Racehorse operował u wybrzeży Nowej Zelandii jeszcze w marcu 1848. Wyruszył w rejs powrotny do Anglii 28.04.1848, via Rio de Janeiro (gdzie zawinął w czerwcu), przybywając do Plymouth 17.08.1848. Przeszedł do rezerwy w Devonport. Od 28.11.1853 slupem wysłanym na Daleki Wschód dowodził commander Edward King Barnard. Na początku marca 1855 był w Amoy. 25.06.1855 Racehorse, zmierzając z Amoy do Foochow, napotkał i ścigał flotyllę chińskich piratów. Następnego ranka doścignął, abordażował i spalił jedną dżonkę, po południu następną, a jedną zdobył. Odbił też pryz piracki i doholował go do Amoy. Wyszedł ponownie na patrol antypiracki; zdobył 4.07 jedną dżonkę i spalił drugą. Znajdował się 12.11.1856 w Foochow. Być może dowodził nim wtedy kmdr Wylmshurst. Slup był w Hongkongu 25.05.1857. Operował na rzece Kanton 28.11.1857. Brał udział w zdobyciu miasta Kanton w grudniu 1857. Na wiosnę 1858 odesłano go do Anglii.
Od stycznia 1860 Racehorse był hulkiem węglowym w Plymouth/Devonport. Został tam sprzedany 11.05.1901.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu HAZARD (1837).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.