www.timberships.fora.pl

kgerlach

Pierwotnie amerykański, dwumasztowy szkuner korsarski Fly zwodowany w 1811. Gładkopokładowiec, nieco pełniejsza odmiana klipra baltimorskiego, z wysokimi kolumnami masztów i żaglami rejowymi na fokmaszcie. Zdobyty 29.12.1811 (czyli jeszcze w czasie pokoju) przez brytyjski bryg wojenny Scylla około 50 mil od wysp Scilly i kupiony przez Royal Navy 1.05.1812. Wcielony pod nazwą Sealark, jako szkuner 10-działowy. Wymiary: 79’6” x 22’8” x 9’10”, tonaż 178 ton. Załoga: 50-60. Uzbrojenie: 10 karonad 12-f. Jego pierwszym dowódcą pod brytyjską banderą został (od 4.05.1812) por. Thomas Warrand (bardzo wiarygodny na ogół Rif Winfield podaje tutaj same fałszywe informacje – pisze o przejęciu dowództwa dopiero od sierpnia 1812, kiedy głośna akcja, o której niżej, miała miejsce już w lipcu, przekręca imię na James, a nazwisko na Warrend – zdumiewające nagromadzenie błędów w jednym krótkim zdaniu). Szkuner służył na wodach krajowych (w oparciu o Plymouth) i portugalskich, przede wszystkim eskortując konwoje i przewożąc depesze. Krążył w pobliżu cypla Start, kiedy 21.07.1812 otrzymał sygnał z brzegu o obecności nieprzyjaciela w kierunku na południowy wschód. Po trzech godzinach dostrzeżono francuski, 16-działowy (działa 6- lub 4-f) lugier korsarski z Saint Malo, Ville de Caen z załogą 75 ludzi; wywiązała się krwawa, półtoragodzinna walka, w której Anglikom pomogły francuskie granaty ręczne, bowiem – jak to często bywało – podpaliły własny okręt, nie brytyjski. Starcie zakończyło się zwycięskim abordażem załogi szkunera Sealark, która straciła 7 zabitych i 22 rannych (wśród tych ostatnich był dowódca), podczas gdy Francuzi mieli 15 zabitych (w tym dowódcę, Jean-Marie Cocheta) i 16 rannych. Za ten wyczyn Warrand otrzymał w pięć dni później awans do stopnia commander. Powinien był więc przejść na większy okręt. Jednak – czy to dlatego, że nie było chwilowo dla niego odpowiedniej jednostki, czy z powodu kłopotów w znalezieniu kapitana dla Sealarka, Admiralicja postąpiła w sposób typowy dla Brytyjczyków w tamtej epoce – przeklasyfikowała sobie szkuner na slup wojenny i ponownie powierzyła dowództwo, teraz już wystarczająco dużej i silnej jednostki ( Very Happy

) Thomasowi Warrand (z datą 15 sierpnia, na której pewno oparł się omyłkowo Winfield). Sealark do końca wojny służył w ochronie konwojów, wożąc ludzi (w tym oficerów armii Wellingtona) i pocztę do Pasajes, Bilbao, Santander, Bordeaux i zatoki Douarnenez. W listopadzie 1814 dowództwo „z powrotem-szkunera” przejął mocno nieciekawy osobnik, por. Philip Helpman. Okręt został wycofany do rezerwy w styczniu 1819. Sprzedano go 13.01.1820.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SHANNON (1814).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Wiadomo o nim tyle, co podaje Colledge, czyli praktycznie… nic. Odnoszę jednak wrażenie, że ci, którzy ten szkuner z kanadyjskich jezior „listowali” w 1814, pisali o szkunerze Chubb (scharakteryzowanym wcześniej), noszącym na początku swojej służby pod brytyjską banderą nazwę Shannon, i po prostu nie zdawali sobie sprawy z faktu jego późniejszego przemianowania.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Panie Krzysztofie, znalazłem jeszcze jeden okręt z jezior (dane z sieci), 16-działowy NIAGARA zbudowany Isle de Nois, jezioro Champlain (04.1814) i utracony 11.09.1814, czy był taki ?
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Może i był. Nazwa Niagara też należała do ulubionych po obu stronach, więc do dziś wprowadza zamieszanie i niepewność. Jednak przytoczone przez Pana dane pasują do 16-działowego brygu Linnet, zbudowanego istotnie na Ile aux Noix (zwodowanego w 1813 lub właśnie w 1814) nad rzeką łączącą się z jeziorem Champlain i utraconego 11.09.1814. Oczywiście tego dnia mogły się toczyć różne potyczki, okręty tracono też w wyniku katastrof, lecz w jedynej znanej bitwie z 11.09.1814, rozegranej na jeziorze Champlain pod Plattsburgiem, jedynym żaglowcem 16-działowym utraconym przez Brytyjczyków był właśnie Linnet, który zdaniem niektórych autorów (nie wszyscy się z tym zgadzają) nosił wcześniej właśnie nazwę Niagara. Brytyjskie wykazy strat nie wykazują dla tego dnia utraty (z jakichkolwiek przyczyn) żadnej jednostki o nazwie Niagara, zaś Amerykanie nie przypisują sobie zdobycia tego dnia takowej. Jestem więc niemal pewny, ze chodzi właśnie o bryg Linnet.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu HIGHFLYER (zdobyty 1813).
Panie Krzysztofie, wracając jeszcze do brygu LINNET, to w DANFS jest 350 bm, 82'6" x 27'0" x 6'8", załoga 125, uzbrojenie 16 dział 12-funtowych, czy tak samo jest w źródłach angielskich ?
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Linnet – nie znam wymiarów; tonaż podawany w zakresie od 260 do 350 ton, uzbrojenie takie jak wg DANFS.

Highflyer - pierwotnie amerykański szkuner korsarski, zdobyty przez Anglików 9.01.1813. Wcielony do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako szkuner 8-działowy. Wymiary: 80’0” x 20’0” x ?, tonaż 144 tony. Załoga: 40-45. Jego pierwszym brytyjskim dowódcą został por. Theophilus Caractacus Lewis, który w wieku 22 lat zmarł 22.05.1813 czy 25.05.1813 z ran odniesionych w walce z amerykańskim szkunerem. Dlatego w maju 1813 dowództwo przejął por. William Hutchinson. Kiedy we wrześniu 1813 szkuner krążył wzdłuż wybrzeży północnoamerykańskich między 40 a 41 równoleżnikiem, natknął się 24-ego (dzień podawany jest zresztą różnie, od 9-ego do 25-ego; Highflyer znajdował się wtedy minimalnie na południe od Nantucket) na fregatę. Hutchinson wziął ją za jednostkę brytyjską i w akcie bezprzykładnej nieostrożności podszedł do niej, po czym skrócił żagle i sam popłynął łodzią, by porozmawiać z oficerami. Kiedy był przy burcie, amerykańska fregata President podniosła banderę, zagarniając dowodzącego osła, szkuner i wszystkie papiery okrętowe, w tym tajną książkę sygnałów.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu FINCH (zdobyty 1813).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

W akcji, którą już tu przybliżałem i o której ma Pan informacje z amerykańskich opracowań, Amerykanie stracili 3.06.1813 w pobliżu Ile aux Noix dwa bardzo podobne slupy.
Jeden to Growler, o nieznanej dacie budowy i budowniczym, nabyty przez marynarkę amerykańską na jeziorze Champlain w 1812 i początkowo (lub przed kupnem?) nazywany Hunter. Klasyfikowany jako slup 10-działowy o tonażu 112 ton, wymiarach: 60’ x 19’ x 5’8”. Uzbrojenie: 1 x 6-f, 10 karonad 18-f.
Drugi to Eagle, podobno ex-okręt brytyjski, o nieznanej dacie budowy i budowniczym, nabyty przez marynarkę amerykańską na jeziorze Champlain w 1812. Klasyfikowany jako slup 10-działowy o tonażu 110 ton, wymiarach: 64’ x 20’4” x 5’8”. Uzbrojenie: 1 x 6-f, 10 karonad 18-f.
Zostały razem zdobyte, były niemal identyczne, i równocześnie uległy przemianowaniu. Nowe nazwy to Chubb oraz Finch. Nic dziwnego, że dla połowy źródeł i autorów brytyjskim brygiem lub kutrem 11- czy 8-działowym Finch jest ex-Growler, a dla drugiej połowy – ex-Eagle. Aby było trudniej, oba zostały odbite przez Amerykanów w tej samej bitwie, 11.09.1814 na jeziorze Champlain, i oba potem sprzedano w lipcu 1815. W każdym razie w bitwie tej okrętem Finch, uzbrojonym w 1 x 18-f, 4 x 6-f i 6 karonad 18-f (dane amerykańskie), albo w 1 x 18-f, 1 x 6-f, 6 karonad 18-f (dane brytyjskie) dowodził we wrześniowej bitwie por. William Hicks.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu COUREUSE (zdobyty 1795).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Maleńki, dwumasztowy szkuner o trzech skośnych żaglach, zbudowany w 1785 lub 1788 w Nowym Jorku. Kupiony przez francuską marynarkę wojenną i wyposażony w Lorient w czerwcu 1794. Nośność około 18-20 ton, wyporność 33 tony, wymiary: 52’4” x 14’9” x 6’7”. Załoga: 23. Uzbrojenie: 8 x 2-f. W 1794 pływał do Cayenne. W marcu 1795 eskortował konwój z wyspy Tudy do wyspy Groix. Zdobyty przez Anglików 26.02.1795 (oprócz tej daty podawanych jest z siedem innych) w pobliżu wyspy Groix, po trwającym 19-godzin pościgu. Wcielony do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako szkuner 4-działowy albo 2-działowe awizo, zarejestrowany 22.07.1795 (po naprawie i wyposażeniu w Plymouth). Wymiary: 55’10” x 15’9” x 6’5”, tonaż 56 ton. Załoga: 35. Uzbrojenie: 2 karonady 24-f i 12 pół-funtowych działek relingowych. Silnie pochylone w tył maszty, wydatne przegłębienie na rufę, brak furt działowych (praktycznie brak nadburć). Używano go jako awizo z bazą na Morzu Śródziemnym. Został wycofany do rezerwy we wrześniu 1796 i sprzedany 13.04.1799.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu BARBARA (zakupiony 1796).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Jednostka oficjalnie nie zarejestrowana, nie wzięła udziału w żadnej akcji godnej wzmianki, więc praktycznie nieznana, poza faktem kupienia przez Royal Navy w 1796. Być może pochodzenia francuskiego, szkuner (liczba dział – 14 – podawana przez Colledge’a nie jest zbyt wiarygodna). Colledge sądził, że okręt ten znajdował się w służbie jeszcze w 1801, Lyon uważał, że najpóźniej w 1800 zniknął ze służby.
Ostrzegam, że w tej grupie jest pełno takich jednostek, o których nic nie wiadomo, np. szkuner Desperate kupiony w 1799. Po prostu były zbyt mało ważne i zbyt tanie, by admirałowie lub urzędnicy przywiązywali nadmierną wagę do rejestrowania ich losów.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ACTIF (zdobyty 1794).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie brytyjski bryg korsarski z Liverpoolu, uzbrojony w 11 dział i 3 haubice, być może o nazwie Active, zdobyty przez Francuzów w maju 1793. Wcielony do francuskiej marynarki wojennej jako bryg Actif o nośności około 150 ton i uzbrojony w 6 do 16 dział, albo używany pod tą nazwą w charakterze francuskiego żaglowca korsarskiego. Zdobyty przez Anglików w Indiach Zachodnich 16.03.1794 i wcielony bez zmiany nazwy do Royal Navy, gdzie klasyfikowano go jako 10-działowy slup z takielunkiem brygu. Tonaż 165 ton. Załoga: 60. Uzbrojenie: 10 dział 4-f. Dowodził nim commander John Harvey. Pod koniec listopada 1794 okręt znajdował się w drodze z Indii Zachodnich do Anglii, kiedy ujawniło się na nim szereg przecieków, wymagających nieustannej pracy pomp. Przegląd jednostki, dokonany 24.11.1794, wykazał bardzo zły stan kadłuba; zalewanie wodą czyniło go ciężkim, więc nie wspinał się na fale, tylko uderzał w nie, rozszczelniając się coraz bardziej. O godz. 18 wieczorem 26.11.1794 sytuacja stała się beznadziejna, załoga wezwała pomocy i została zdjęta przez jednostkę towarzyszącą. Bryg zatonął mniej więcej w połowie drogi między wybrzeżem Florydy a Bermudami.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach