www.timberships.fora.pl

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu GRECIAN (zdobyty 1814).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie amerykański szkuner korsarski tej nazwy. Zbudowany w 1813 przez Thomasa Kemp w Baltimore. Przechwycony przez Anglików w wyniku ataku łodziowego 2.05.1814. Jednak kupiony przez Royal Navy dopiero 3.11.1815 i remontowany w Portsmouth do 21.12.1815. Wcielony bez zmiany nazwy, jako szkuner 10-działowy. Wymiary: 95’1” x 23’10” x 10’5”, tonaż 224 tony. Załoga: 50. Uzbrojenie: 2 x 6-f i 8 karonad 18-f. Do 1817 jego dowódcą był por. Henry Jewry. W okresie 18.08.1818- 1821 dowodził nim na wodach kanału La Manche por. Nathaniel Martin. Okręt wycofano do rezerwy w 1821 i sprzedano w Portsmouth 18.04.1822.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ATALANTA (zdobyty 1814).
Panie Krzysztofie, wracając do szkunera Prince de Naufchatel, to jeśli można zapytać, której fregaty łodzie zostały przez niego odparte oraz, które fregaty go zdobyły ?
W sieci napisano, że zdobyła go fregata Endymion:
[link widoczny dla zalogowanych]
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Co do fregaty Endymion, to – jak to często w Wikipedii – wiadomo, że dzwoni dzwon, ale nie wiadomo gdzie on.
To właśnie łodzie z tej fregaty zostały częściowo przez załogę Prince de Neufachtel zdobyte, a częściowo odparte. Wśród zabitych był dowódca ataku, pierwszy oficer z Endymion, Abel Hawkins. Kilkanaście dni po walce dowódca fregaty, komandor Henry Hope, zmuszony był wziąć z 56-działowca Saturn jednego oficera, czterech midszypmenów oraz 33 marynarzy i żołnierzy piechoty morskiej, tak strasznie przerzedzona była pierwotna załoga Endymion.
Natomiast eskadrę fregat, które pochwyciły groźnego korsarza, tworzyły naprawdę: Leander, Newcastle i Acasta.

Atalanta – pierwotnie amerykański szkuner korsarski Siro, zbudowany w Baltimore w 1812. Zdobyty przez Anglików 13.01.1814, formalnie wcielony do Royal Navy pod nazwą Atalanta (Atalante), jako 12-działowy szkuner o tonażu 225 ton, ale jeszcze w tym samym roku odbity przez Amerykanów w nieznanych okolicznościach i w bliżej nieokreślonym czasie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SHELBURNE (zdobyty 1813).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie amerykański, 6-działowy szkuner korsarski Racer, zbudowany w 1811 w Maryland. Załoga: 30 lub 36. Zdobyty 16.03.1813 w zatoce Chesapeake przez łodzie z angielskich okrętów i wcielony do Royal Navy pod nazwą Shelburne, jako szkuner 12-działowy. Wymiary: 93’8” x 23’11” x 10’8”, tonaż 221 ton. Załoga: może 50. uzbrojenie: 2 x 6-f i 10 karonad 12-f. W aktywnej służbie pod brytyjską banderą od czerwca 1813, oddany pod dowództwo por. Davida Hope – w ciągu roku wpędził na brzeg i zniszczył szereg amerykańskich małych okrętów korsarskich oraz statków handlowych; 20.04.1814 miał znaczny udział w przechwyceniu amerykańskiego slupa wojennego Frolic przez fregatę HMS Orpheus w Cieśninie Florydzkiej. Na początku październiku 1814 dowództwo szkunera przejął por. William Hamilton. Okręt pozostał na wodach rozpościerających się od Jamajki do Halifaxu, zaś po przybyciu 22.06.1816 do Deptford został wycofany do rezerwy. Sprzedano go tam w październiku 1817.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CHUBB (zdobyty 1813).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Chodzi o amerykański żaglowiec, zdobyty wówczas na jeziorze Champlain.
Ale na temat tego, co to był za okręt, jak się pierwotnie nazywał i co się z nim stało później, istnieje niemal tyle wersji, ilu autorów poruszających tę kwestię. Ustawię ich z grubsza chronologicznie, co BYĆ MOŻE oznacza etapy dochodzenia do prawdy.
1) Wg Williama Jamesa brytyjski kuter Chubb, uzbrojony w 10 karonad 18-f i jedno działo 6-f, z załogą 40 ludzi, dowodzony przez por. Jamesa McGhie, został zdobyty Amerykanów (miał 7 zabitych i 16 rannych) 11.09.1814 na jeziorze Champlain w pobliżu Plattsburga.
2) Wg Theodore Roosevelta amerykański slup 11-działowy Growler, o tonażu 112 ton, został zdobyty (1 zabity, 8 rannych) przez Anglików 3.06.1813 kiedy ścigał (wraz ze slupem Eagle) brytyjskie kanonierki na rzece Sorrel przy ujściu z jeziora Champlain i dał się zaskoczyć przez nieprzyjacielskie oddziały lądowe, a po uszkodzeniu takielunku wszedł na brzeg. Zdobywcy przemianowali go na Chubb. Miał 10 karonad 18-f i jedno działo 6-f, około 50 ludzi załogi, zaś dowodził nim por. James McGhie, kiedy został odbity przez Amerykanów (stracił 6 zabitych i 16 rannych) 11.09.1814 w pobliżu Plattsburga.
3) Wg Theodore Roosevelta i Williama Clowesa amerykański slup Growler został zdobyty przez Anglików 3.06.1813 kiedy ścigał (wraz ze slupem Eagle) brytyjskie kanonierki na rzece Sorrel przy ujściu z jeziora Champlain i dał się zaskoczyć przez nieprzyjacielskie oddziały lądowe, a po uszkodzeniu takielunku wszedł na brzeg. Zdobywcy przemianowali go na Chubb. Miał 11 lekkich dział, 110 ton, a dowodził nim por. James M’Ghie, kiedy został odbity przez Amerykanów (stracił 6 zabitych i 16 rannych) 11.09.1814 w pobliżu Plattsburga.
4) Wg Howarda Chapelle amerykański slup Growler, o nieznanym pochodzeniu, został kupiony przez siły zbrojne USA na jeziorze Champlain w 1812. Miał wymiary 60’0” x 19’0” x 5’8”. Zdobyli go Anglicy 3.07.1813 kiedy ścigał (wraz ze slupem Eagle) brytyjskie kanonierki w dół rzeki Sorrel i wpadł w pułapkę, zepchnięty na brzeg. Zdobywcy przemianowali go początkowo na Shannon, potem na Chubb albo Chub. Został odbity przez Amerykanów 11.09.1813 (sic!) i sprzedany w lipcu 1815.
5) Wg J.J. Colledge’a brytyjski bryg Eagle o tonażu 110 ton, zbudowany w 1812 na jeziorach kanadyjskich został zdobyty 4.07.1812 przez Amerykanów, a kiedy we wrześniu 1813 odbili go Anglicy, to przemianowali na Chubb. Sprzedany w 1822.
6) Wg Davida Lyona amerykański slup Growler, zdobyty 3.06.1813 przez Anglików na jeziorze Champlain i wcielony do Royal Navy początkowo pod nazwą Shannon, potem Chub, jako kuter 13-działowy o tonażu 110 ton, został odbity 11.09.1814 przez Amerykanów, prawdopodobnie w pobliżu Plattsburga. Dodaje on jednak także, że jeszcze w 1830 był w brytyjskiej służbie na jeziorze Champlain szkuner Chub (ex-Eagle) uzbrojony w tuzin 18-funtówek (na pewno karonad -KG), z 50-osobową załogą, ale to – zdaniem Lyona – był najprawdopodobniej inny okręt.
7) Wg Rifa Winfielda amerykański szkuner Eagle, zdobyty przez Anglików na jeziorze Champlain we wrześniu 1813, używany był potem przez Brytyjczyków pod nazwą Chubb, jako szkuner 11-działowy o tonażu 110 ton. Uzbrojenie: 1 x 6-f i 10 karonad 18-f. Sprzedany w 1822.

Prawdopodobnie chodzi więc o co najmniej dwie różne jednostki, obie zdobyte przez Anglików na jeziorze Champlain w 1813 i obie przemianowane na Chubb/Chub, z tym że jedną, zdobytą w czerwcu lub lipcu 1813, Amerykanie odbili we wrześniu 1814, zaś druga, zdobyta przez Anglików we wrześniu 1813, pozostała w służbie brytyjskiej do 1822.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu PRINCE REGENT (1812).
Panie Krzysztofie, bardzo ciekawe to co napisał Pan o szkunerze Chubb. Prawie wszystkie źródła zgodnie podają charakterystyczne uzbrojenie w 11 dział (chyba dość rzadki układ) oraz ten sam tonaż. Wydaje się, że dane te odnoszą się tylko do jednego z prawdopodobnie dwóch istniejących w 1813 okrętów o nazwie Chubb/Chub (chyba, że Growler i Eagle były bliźniakami), tylko do którego ?
Według Amerykanów chyba do drugiego :
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pańskie przypuszczenia są prawdopodobnie słuszne, ale pech polega na tym, że nazwy Growler i Eagle były bardzo popularne wśród jednostek używanych PRZEZ OBIE STRONY na wielkich jeziorach amerykańskich w wojnie 1812-1814 i te, które opisałem, nieustannie mieszały się z wieloma innymi o tych samych nazwach już historykom piszącym niemal na bieżąco, a cóż dopiero następnym pokoleniom!
Natomiast uzbrojenie w nieparzystą liczbę dział było akurat na żaglowcach z jezior wcale nie rzadkie. W przypadku wielu z nich chodziło o coś w rodzaju lekko przerośniętych kanonierek, na wszystkich morzach zazwyczaj wyposażanych w jedno ciężkie działo i ewentualnie parę lżejszych. Tutaj popularny schemat polegał na osadzaniu w furtach tylu lekkich działek czy karonad, które żaglowiec mógł unieść (pod warunkiem, że nimi w ogóle dysponowano, ponieważ nie działały w tym rejonie regularne stocznie i arsenały marynarki wojennej), zaś na śródokręciu przygotowywano specjalne stanowisko do obracania jednego, najcięższego działa, które dzięki temu mogło strzelać we wszystkich kierunkach, a mimo tego znajdowało się ciągle w osi jednostki, nie naruszając stateczności pchły, na której je zainstalowano.

Prince Regent – dwumasztowy szkuner rejowy (z rejowym fokmarslem i fokbramslem) Marynarki Prowincji operującej na Jeziorach Kanadyjskich, zaprojektowany przez Johna Dennisa, zwodowany w lipcu 1812. Wymiary: 71’9” x 21’ x 2’. Tonaż 142 tony. Osiem furt. Bazował w Kingston na jeziorze Ontario. Przemianowany na Beresford na początku maja 1813, w składzie eskadry komandora Yeo. Jego dowódcą został wtedy Francis Spilsbury. Pod koniec maja 1813 szkuner uczestniczył w nieudanym brytyjskim ataku na amerykańską bazę w Sackets Harbour, będąc jednym z głównych uczestników bitwy (prawdopodobnie podszedł blisko wybrzeża używając długich wioseł). Nosił w tym czasie 12 dział (2 x 6-f i 10 karonad 12-f). W czerwcu ostrzeliwał skutecznie amerykański obóz wojskowy na zachód od Niagary, ciągle dowodzony przez Spilsbury’ego. Uczestniczył w bitwie eskadr pod Niagarą w sierpniu 1813 – teraz jego dowódcą był już por. Charles Radcliffe, a uzbrojenie składało się z 2 dział 9-f i 10 karonad 18-f; załoga liczyła 70 marynarzy i 28 żołnierzy piechoty morskiej. W połowie września 1813 Yeo zdecydował się zmienić artylerię między innymi na tym szkunerze – zamontowano stanowisko do obracania ciężkiego działa 24-f, a dla rekompensaty wzrostu masy zdjęto oba działa 9-f i dwie karonady. Odtąd Beresford był więc jednostką 9-działową. Załogą liczącą 70 ludzi nadal dowodził por. Radcliffe. Szkuner uczestniczył w starciu eskadr na wodach między Yorkiem a zatoką Burlington 28.09.1813. Po koniec października 1813 patrolował akwen u płn.-wsch. krańca Wolfe Island i wszedł w listopadzie w skład małego zespołu komandora Williama Mulcastera, uczestnicząc w jego śmiałych, chociaż pechowych poczynaniach. Potem był zimą kierowany z Kingston w różne punkty, z rozmaitymi zadaniami, jak transport żołnierzy, uzbrojenia i żywności. Jedyny okręt wysyłany na jezioro w ciężkich warunkach zimowych. W marcu lub kwietniu 1814 przetaklowano go na bryg. Został przemianowany na Netley na początku maja 1814, a jego dowódcą nadal był wówczas por. Radcliffe. W maju 1814 wysłany do Niagary. W lecie i jesienią 1814 uczestniczył w transportowaniu żołnierzy i zaopatrzenia z York oraz Kingston do Niagary, po raz ostatni powracając do Kingston 9 grudnia 1814. Służył na Ontario także po wojnie. Zdaniem Colledge’a przemianowany (bez podania daty) na Niagara – jeśli tak, to raczej nie stało się to przed 1837. Rozebrany w Kingston w 1843.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu LADY PREVOST (1812).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Nie zachowało się o nim wiele informacji z angielskiej strony. Brytyjski szkuner 12-działowy zwodowany 13.07.1812, prawdopodobnie w Amherstburg, jak przyjmuje Colledge, ale niekoniecznie. Używany na jeziorze Erie. Tonaż około 230 ton. Wymiary: 83’ x 21’ x 9’. Uzbrojony głównie w karonady 12-f. Obsadzony przez Kanadyjczyków, należał do Marynarki Prowincji, a nie regularnych sił Royal Navy. W 1812 nie zdążył uczestniczyć w żadnych walkach. Zdobyty 10.09.1813 przez Amerykanów w Put-in Bay (koło South Bass Island), w słynnej bitwie na wodach Erie. Dowodzony przez por. Edwarda Buchan (RN) wchodził w skład brytyjskiej eskadry commandera Roberta Barclay z RN (amerykańscy autorzy, np. w DANFS, z upodobaniem przekręcają imiona brytyjskich oficerów), która wyszła 9.09.1813 z Amherstburg z nadzieją zaskoczenia Amerykanów na kotwicy, co się zresztą udało, ale nie przyniosło zysku, ponieważ zmienny wiatr dał dużo silniej uzbrojonym przeciwnikom czas na podniesienie kotwic i ustawienie się w linii bojowej. Lady Prevost płynął w linii za brygiem Hunter, a naprzeciwko siebie miał pięć amerykańskich okrętów, które szybko zmieniły go we wrak, roztrzaskując przede wszystkim ster; odpadł z szyku na zawietrzną, z dowódcą poważnie rannym (dowodzenie musiał przejąć pierwszy oficer, niedoświadczony porucznik Francis Rolette z sił Prowincji, który wkrótce też odniósł ciężką ranę); kiedy flagowy okręt Brytyjczyków opuścił banderę, to samo uczyniono na Lady Prevost. Wcielony do marynarki amerykańskiej bez zmiany nazwy, jako szkuner 10-działowy, z załogą 86 ludzi, uzbrojony w 1 działo 9-f, dwa działa 6-f i 10 karonad 12-f. Początkowo operował pod amerykańską banderą na Erie, z końcem września przeszedł na jezioro St. Clair, potem wspierał działania amerykańskich sił lądowych w rejonie jezior Erie oraz Huron. Po zakończeniu wojny brytyjsko-amerykańskiej spalony i zatopiony przez Amerykanów w miejscowości Erie w 1815, ale w tym samym roku wrak podniesiono, przerobiono na statek handlowy i sprzedano.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów kutra NIMBLE (zakupiony 1812).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

10-działowy kuter o wymiarach 68’5” x 23’3,5” x 10’2” i tonażu 147 ton. Załoga: 50. Uzbrojenie: 12 karonad 12-funtowych. Kupiony przez Royal Navy pod koniec 1812 lub na początku 1813 i zarejestrowany 5.03.1813. Od kwietnia 1813 dowodził nim por. Peter Williams, aż do awansu 27.08.1814 na stopień commander. Latem 1813 Nimble brał udział w działaniach, które zmusiły do kapitulacji francuski garnizon twierdzy San Sebastian. Od 27 sierpnia 1814 do listopada 1815 dowódcą okrętu był por. Josiah Thompson – kuter zatrudniano wówczas do wożenia depesz na wybrzeża Hiszpanii, do Indii Zachodnich, zachodnich wybrzeży Francji i do wybrzeży Nowej Fundlandii. Wycofany do rezerwy w listopadzie 1815. Sprzedany 18.04.1816.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SEALARK (zdobyty 1811).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.