www.timberships.fora.pl

kgerlach

Thetis z 1747 to kolejny dwupokładowiec 44-działowy (jednostka 5 rangi) zbudowany wg ustaleń z 1741, ostatni z trójki zmodyfikowanych przez zwiększenie głębokości ładowni o 5 cali.

Zamówiono go 19.06.1745 w prywatnej stoczni Johna Okill (czy też O'Kill & Co) z Liverpoolu. Stępkę położono w lipcu 1745. Okręt zwodowano 15.04.1747. Jego wyposażanie zakończono w stoczni budowy 7.06.1747. Miał rzeczywiste wymiary: 126'3" x 36'2" x 15'10,5", tonaż 720 ton.
Od listopada 1746 do lipca 1749 dowódcą okrętu Thetis był kmdr John Barker. W 1749 dwupokładowiec operował w składzie eskadry kadm. Warrena, potem stał w rezerwie. Od listopada 1756 do lipca 1757 okręt przystosowano w Plymouth do pełnienia roli jednostki szpitalnej. Od 16 lutego 1757 (data promocji z porucznika) kapitanem szpitalnego żaglowca Thetis był commander John Moutray. Dwupokładowiec brał udział we wrześniu 1757 w operacjach pod Rochefort, a 18.12.1757 pożeglował na Morze Śródziemne. John Moutray awansował 28.12.1758 do stopnia captain, a Thetis (którym Moutray nadal dowodził do 1761) zredukowano wtedy (przynajmniej formalnie) do okrętu 32-działowego, przywracając do rangi piątej i kategorii bojowej. W sierpniu 1759 należał do floty adm. Boscawena pod Gibraltarem i w rezultacie bitwa pod Lagos 18.08.1759 znajduje się wśród przypisywanych mu "honorów bitewnych". Współdziałał w zdobyciu w 1760 francuskiego żaglowca korsarskiego z Saint Malo. Należał do małej eskadry, która 17.07.1761 zdobyła pod Kadyksem francuski 64-działowiec Achille i 32-działową fregatę Bouffonne (ta ostatnia poddała się właśnie okrętowi Thetis). Żaglowiec został sprzedany w Portsmouth 9.06.1767.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ELTHAM (1736).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Eltham to 40-działowy dwupokładowiec o dość ciekawym pochodzeniu i urozmaiconej służbie. W 1733 Anglicy ustanowili nowy wzorzec dla okrętów 40-działowych (po poprzednim, z 1719) i zbudowali wg niego właśnie Eltham. Tyle tylko, że: 1) chociaż stał się niby prototypem tej grupy, to jako jedyny pozostał naprawdę przy 40 działach, wszystkie pozostałe jeszcze przed zwodowaniem zmodyfikowano tak, że nosiły po 44 działa; 2) został formalnie "przebudowany" z 42-działowego okrętu Portsmouth zwodowanego jeszcze w 1707 i skonstruowanego wg wzorca z 1706. To jedno z tych znanych, wątpliwych przebudowań, bowiem Portsmouth z 1707 już w 1728 wszedł w Deptford na dok dla rozbiórki i nie wiadomo, co z niego naprawdę zostało po 5 latach. W każdym razie to jednostki zupełnie innych wymiarów. Parametry wzorca z 1733: długość dolnego pokładu działowego 124'0", szerokość maksymalna 35'8", głębokość 14'6", tonaż konstrukcyjny 678 ton. Eltham miał takie właśnie wymiary rzeczywiste.
Zamówiono go 25.09.1733 w Deptford, stępkę położono 14.10.1734, zwodowano okręt 30.06.1736. Jego uzbrojenie obejmowało: na dolnym pokładzie działowym 20 armat 12-funtowych o długości 9 stóp, na górnym pokładzie działowym 18 armat 9-funtowych o długości 8 stóp, na pokładzie rufowym 2 działa 6-funtowe o długości 6,5 stopy. Załoga liczyła 250 ludzi.
Od 2 listopada 1736 do końca października 1739 okrętem Eltham dowodził kmdr Augustus Fitzroy, który nie był takim sobie normalnym kapitanem, ale będąc synem (trzecim) księcia (diuka) Grafton i córki markiza, nosił tytuł lorda, a rangę komandora dostał 2.11.1736 jako niezwykle doświadczony 20-latek; mimo wszystko nie udało mu się zatopić pierwszego w życiu okrętu. 16 listopada 1739 komendę nad Eltham przejął kmdr (z tą właśnie datą awansowany) Edward Smith, skierowany w lipcu 1740 na drugą stronę Atlantyku, na wody Ameryki Północnej. W 1741 nakazano mu zawinąć do Rio de Janeiro, a stąd do Indii Zachodnich. Gdy był w towarzystwie 20-działowca Lively, natknął się 12.04.1742 na trzy hiszpańskie okręty przewożące nowego gubernatora Cartageny, ocalałe z huraganu, który zatopił dwa z eskadry pięciu - pozostałe, czyli 40-działowy i dwa 30-działowe stoczyły z Anglikami zaciętą walkę do zapadnięcia zmroku, po czym odeszły do Puerto Rico. W październiku 1742 Eltham należał do zespołu na Jamajce i Wyspach Podwietrznych. Wszedł w skład eskadry komodora Knowlesa, która bez powodzenia zaatakowała 18.02.1743 miasto La Guayra, ponosząc ciężkie straty - okrętem (69 zabitych i rannych z załogi liczącej wtedy tylko 210 ludzi) dowodził tymczasowo commander Richard Watkins, awansowany na komandora na tym dwupokładowcu z datą 24.02.1743. Potem, do 1745 kapitanem okrętu był kmdr Philip Durell. Pod jego dowództwem Eltham brał udział w atakach eskadry Knowlesa (16.04 i 24.04.1743) na Puerto Cabello, równie sromotnie zakończonych jak ten na La Guayrę. Okręt remontowano w Sheerness od września 1743 do kwietnia 1744. Najpóźniej wtedy dostał uzbrojenie zwiększone do 44 dział (i to MOŻE wg wzorca z 1743, czyli na dolnym pokładzie działowym 20 armat 18-funtowych o długości 9 stóp, na górnym pokładzie działowym 20 armat 9-funtowych o długości 8 stóp, a na pokładzie rufowym 4 działa 6-funtowe o długości 6,5 stopy). Formalnie wrócił do aktywnej służby w styczniu 1744, kapitanem był nadal Philip Durell. Początkowo dwupokładowiec należał do Floty Kanału adm. Norrisa; w czerwcu 1744 w składzie małej eskadry (dwa 44-działowce, 20-działowiec, 2 slupy, 2 kutry) operował pod Dunkierką (instrukcja z 9 czerwca nakazywała przejście od patrolowania kanału La Manche do blokowania Dunkierki), aby chwytać korsarzy dunkierskich. Wiosną 1745 Eltham eskortował konwój z wód krajowych do Nowej Anglii. Znajdował się w Piscataway, gdy komodor Warren idący od marca 1745 z Indii Zachodnich do Kanady (do Canso) polecił Durellowi dołączyć do siebie pod Louisbourgiem, co nastąpiło 22 kwietnia. Eskadra Warrena wzięła udział w walkach koło Louisbourga w maju i czerwcu 1745. W ten sposób Eltham współdziałał w zdobyciu 19.05.1745 francuskiego 64-działowca Vigilant, co przyczyniło się do poddania garnizonu twierdzy 28.06.1745 (Anglicy przehandlowali potem Louisbourg w traktacie pokojowym, a fakt ten mocno wzburzył angielskich kolonistów w Ameryce Północnej). Po zdobyciu Louisbourga 44-działowiec eskortował transportowce z powrotem do Bostonu. Od czerwca 1745 do 1748 kapitanem okrętu Eltham był kmdr Richard Tiddeman. W lutym 1746 operował w zespole kadm. Bynga na wodach szkockich. W marcu 1747 Eltham został skierowany do Indii Wschodnich. W czerwcu 1748 należał do sił kadm. Griffina, początkowo nie mogąc uczestniczyć w koncentracji pod Cuddalore z powodu urwanego steru, ale potem dołączył do reszty. Brał udział w kompletnie nieudanym obleganiu Pondicherry przez siły kadm. Boscawena od września do października 1748. W 1748 komendę nad okrętem przejął kmdr John Lloyd. Eltham wrócił na Spithead w maju 1750 i został odstawiony do rezerwy. Nie remontowano go już, a rozbiórkę w Plymouth zakończono 12.06.1763.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu DOVER (1740).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Dover z 1740/1741 to 40-działowy (wg zamówienia) i 44-działowy (wg realizacji) dwupokładowiec wzorca z 1733. Parametry wzorca i załogę podałem przy okręcie Eltham z 1736. Uzbrojenie: na dolnym pokładzie działowym 20 armat 12-funtowych o długości 9 stóp, na górnym pokładzie działowym 20 armat 9-funtowych o długości 8 stóp, na pokładzie rufowym 4 działa 6-funtowe o długości 6,5 stopy.
Zamówiono okręt 31.10.1739 w Deptford, lecz w prywatnej stoczni firmy Bronsden & Wells. Daty położenia stępki i wodowania żaglowca wypadły w kolejnych styczniach, więc są różnie zapisywane w dzisiejszej literaturze: dla ówczesnych Anglików najbliższy styczeń po październikowym zamówieniu z 1739 to był nadal rok 1739, zatem następny przypadał w roku 1740, stąd data wodowania podana np. przez Colledge'a. Jednak dla nas pierwszy styczeń po październiku 1739 to już rok 1740, a kolejny to rok 1741, i tak się na ogół dziś podaje (względnie właśnie w zapisie 1740/1741). Stępkę położono 23.01, zwodowano okręt 7.01. Został ukończony w królewskiej stoczni w Deptford 5.04.1741. Miał rzeczywiste wymiary: 124'5" x 35'10,25" x 14'4,5", tonaż konstrukcyjny 693 tony.
Od stycznia 1740/1741 okrętem Dover dowodził kmdr George Burrish, wysłany do Ameryki Północnej. Od 1743 kapitanem okrętu był kmdr Frederick Rogers; w październiku 1743 Dover operował na Morzu Śródziemnym u wybrzeży Afryki w składzie eskadry Burneta. W 1744 działał na Morzu Północnym i kanale La Manche, zajmując się głównie eskortowaniem konwojów idących na Bałtyk i wracających z naszego morza. Od lipca 1744 komendę nad tym żaglowcem sprawował kmdr Richard Collins, skierowany najpierw na Morze Północne, a w listopadzie 1745 w składzie eskorty konwoju na wody Ameryki Północnej. Okręt remontowano w Sheerness od stycznia do marca 1746. W kwietniu 1746 dowództwo przejął kmdr Washington Shirley, wysłany do Louisbourga. Dover pochwycił francuski okręt korsarski 14.06.1747. Zdobył 150 mil na zachód od Ouessant francuską fregatę 30-działową Renommé 13.09.1747. Z grubsza w tym samym rejonie pochwycił francuski okręt korsarski 16.11.1747. W 1748 dwupokładowcem Dover dowodził do sierpnia kmdr Charles Knowler. Potem okręt był w rezerwie. Przeszedł drobny remont w Portsmouth od grudnia 1749 do maja 1750. Dopiero w październiku 1755 wrócił do aktywnej służby. Tym razem jego dowódcą został kmdr Christopher Hill. Dover zdobył w grudniu 1757 francuski żaglowiec wschodnioindyjski Pondichéry 45 mil od Ouessant. Od 1757 okrętem dowodził na wodach krajowych kmdr John Tinker. Komendę przejął 17.10.1758 kmdr John Bentinck, a 11.04.1760 - kmdr Basil Keith (tylko do lipca). Od 21.07.1760 kapitanem Dover był kmdr Philip Tufton Perceval (Percival), skierowany 18.04.1761 do Ameryki Północnej, a w grudniu 1761 ku Wyspom Podwietrznym. Dwupokładowiec brał udział w operacjach przeciwko Martynice 7.01-10.02.1762, Wyspie Św. Łucji 24-25.02.1762. Potem stacjonował na Jamajce. W Indiach Zachodnich komendę nad nim przejął 29.03.1762 kmdr (awansowany z tą datą) Chaloner Ogle. Dover uczestniczył w blokadzie Cap Français w kwietniu 1762. Dwupokładowiec latem 1762 brał aktywny udział w operacjach (m.in. w osłonie głównego desantu przy Coximar 7.06) zakończonych 13.08 zdobyciem Hawany przez Brytyjczyków, ale tymczasem - 2.07.1762 - dowództwo przejął kmdr Lancelot Holmes. Dover wyruszył 30.08.1762 z Hawany w eskorcie transportowców odwożących hiszpańskich jeńców do Hiszpanii, skąd miał dotrzeć na Spithead. Wymagał już gruntownego i zarazem kosztownego remontu, więc zamiast tego został sprzedany w Chatham 6.10.1763.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu FAVERSHAM (1741).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Faversham (Feversham) z 1741 to 40-działowy (wg zamówienia) i 44-działowy (wg realizacji) dwupokładowiec wzorca z 1733. Parametry wzorca i załogę podałem przy okręcie Eltham z 1736. Uzbrojenie jak wymieniłem dla Dover z 1740/1741.
Zamówiono okręt 14.12.1739 w prywatnej stoczni Philemona Perry, w Blackwall. Stępkę położono 24.01.1739/1740, zwodowano żaglowiec 7.01.1740/1741. Został ukończony w królewskiej stoczni w Woolwich 3.04.1741. Miał rzeczywiste wymiary: 124'1,5" x 35'9" x 14'6", tonaż konstrukcyjny 689 ton.
Od 16.01.1740/1741 okrętem Faversham dowodził kmdr Nathaniel Watson. W lipcu 1741 Faversham wszedł w skład małej eskadry (3 liniowce) komodora Barneta, wysłanej na patrolowanie okolic Cieśniny Gibraltarskiej; 25.07 w pobliżu przylądka Spartel Anglicy dostrzegli trzy żaglowce i biorąc je za dwa hiszpańskie okręty skarbowe w eskorcie fregaty, rozpoczęli pościg, chociaż akurat Faversham, który wcześniej ścigał inną jednostkę, znajdował się za daleko, aby tego dnia dołączyć do reszty. Po bezowocnych dyskusjach między zespołami Anglicy otworzyli ogień do okrętów, które okazały się - tak jak już wcześniej twierdził ich głównodowodzący, kmdr Caylus, francuskimi - a z Francją Anglia na razie nie toczyła wojny. Kilkudziesięciu ludzi zginęło podczas pokoju. Jednak Feversham z uwagi na swoje położenie praktycznego udziału w tym starciu nie wziął. W grudniu 1741 należał do eskadry kadm. Haddocka, która poszukiwała eskadry hiszpańskiej w zachodniej części Morza Śródziemnego. Od z grubsza początku 1742 kapitanem okrętu był kmdr Richard Hughes, operujący na Morzu Śródziemnym; w czerwcu przewiózł brytyjskiego przedstawiciela w Turynie z Genui do Villefranche; w składzie eskadry komodora Martina żaglowiec znalazł się 19.08.1742 w Neapolu, gdzie Anglicy zagrozili zbombardowaniem miasta, jeśli król nie wycofa swoich oddziałów wysłanych dla wsparcia Hiszpanów we Włoszech i nie powróci do stanu neutralności; misja się powiodła. W sierpniu 1743 komendę nad dwupokładowcem przejął kmdr John Watkins; w grudniu 1743 okręt operował u wybrzeży Kalabrii. Walczył 11.02.1744 w bitwie pod Tulonem. Wspierając operacje armii austriackiej działał w rejonie między Civitavecchia a Gaetą. Od 24.06.1744 na tych samych wodach Faversham należał do eskadry komodora Longa. Od września 1744 dowódcą okrętu był kmdr Giles Richard Vanbrugh (Vanburgh). Na początku 1745 dwupokładowiec operował w składzie małej eskadry u wybrzeży Afryki Północnej. W maju 1745 kapitanem Faversham został kmdr Lionel Daniel. W latach 1746-1748 dowódcą 40-działowca był kmdr Arthur Gardiner, a żaglowiec wciąż walczył na Morzu Śródziemnym; na początku 1746 wysłano go do Triestu, po powrocie z Adriatyku miał dołączyć do eskadry komodora Townshenda po zachodniej części Półwyspu Apenińskiego. Zdobył w 1746 hiszpański transportowiec. W marcu 1747 należał do eskadry, która rozproszyła i rozgromiła konwój francuskich transportowców wojska idących z Tulonu do Genui. Pochwycił 16.06.1747 hiszpański okręt korsarski. Na początku października 1747 wyposażano Feversham w Port Mahon. Jednostkę wycofano do rezerwy w Anglii w listopadzie 1748. Przeglądy stanu z grudnia 1748 i stycznia 1749 nie zachęciły do remontu, więc okręt sprzedano 13.04.1749.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu FOLKESTONE (1741).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Folkestone (Folkstone) z 1741 to 40-działowy (wg zamówienia) i 44-działowy (wg realizacji) dwupokładowiec wzorca z 1733. Parametry wzorca i załogę podałem przy okręcie Eltham z 1736. Uzbrojenie jak wymieniłem dla Dover z 1740/1741.
Zamówiono okręt 31.10.1739 w prywatnej stoczni Eliasa Birda w Rotherhithe. Stępkę położono 23.01.1739/1740, zwodowano żaglowiec 8.01.1740/1741. Został ukończony w królewskiej stoczni w Deptford 5.02.1740/1741. Miał rzeczywiste wymiary: 124'4,5" x 35'11,375" x 14'6,75", tonaż konstrukcyjny 698 ton.
Od stycznia 1740/1741 okrętem Folkestone dowodził kmdr George Balchen. W lipcu 1741 Folkestone wszedł w skład małej eskadry (3 liniowce) komodora Barneta, wysłanej na patrolowanie okolic Cieśniny Gibraltarskiej; 25.07 w pobliżu przylądka Spartel Anglicy dostrzegli trzy żaglowce i biorąc je za dwa hiszpańskie okręty skarbowe w eskorcie fregaty, rozpoczęli pościg, chociaż bez innego 40-działowca, który wcześniej ścigał jakąś jednostkę i znajdował się za daleko, aby tego dnia dołączyć do reszty. Po bezowocnych dyskusjach między zespołami Anglicy otworzyli ogień do okrętów, które okazały się - tak jak już wcześniej twierdził ich głównodowodzący, kmdr Caylus, francuskimi - a z Francją Anglia na razie nie toczyła wojny. Kilkudziesięciu ludzi zginęło podczas pokoju. Od 1741 do października 1744 Folkestone operował na Morzu Śródziemnym. W grudniu 1741 należał do eskadry kadm. Haddocka, która poszukiwała eskadry hiszpańskiej w zachodniej części tego akwenu. W 1742 był pod Genuą i Marsylią, gdzie dowiedział się o planowanych marszrutach infanta Filipa i pospieszył z tymi informacjami do Haddocka. W kwietniu 1742 okręt należał do sił głównych kadm. Lestocka. W czerwcu 1742 przechodził karenaż w Port Mahon, potem operował (w 1742) pod Livorno. W grudniu 1743 ponownie przebywał na Minorce, gdzie go naprawiano i wyposażano, ale chwilowo nie nadawał się do aktywnej służby. Odesłano go z Morza Śródziemnego do Anglii w październiku 1744. Przeszedł remont w Portsmouth w okresie od lutego do sierpnia 1745. Od lipca 1745 dowodził nim kmdr Peter Denis. Pod koniec sierpnia 1745 Folkestone zmierzał z konwojem do King, potem miał dołączyć do adm. Vernona na Downs. Od 12.11.1745 dowódcą okrętu był kmdr Thomas Gregory, nadal w eskadrze adm. Vernona bazującej na Downs. Pod koniec grudnia 1745 Folkestone operował pod Dungeness i Boulogne, zaraz potem w eskadrze Vernona pod Folkestone. Te intensywne ruchy w 1745 były pokłosiem jakobickiego powstania i lądowania w Szkocji tzw. Młodszego Pretendenta (Karola Edwarda Henryka Stuarta), jednak Folkestone żadnych indywidualnych sukcesów nie odniósł. W maju 1746 eskortował wielki konwój podążający z Lizbony do Anglii. Był remontowany w Chatham od sierpnia do września 1746. Zdobył francuski okręt korsarski 8.08.1747. Dwupokładowiec został wycofany do rezerwy w czerwcu 1748 i sprzedany w Sheerness 1.08.1749.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu GOSPORT (1741).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Gosport z 1741 to 40-działowy (wg zamówienia) i 44-działowy (wg realizacji) dwupokładowiec wzorca z 1733. Parametry wzorca i załogę podałem przy okręcie Eltham z 1736. Uzbrojenie jak wymieniłem dla Dover z 1740/1741.
Zamówiono okręt 14.12.1739 w prywatnej stoczni Thomasa Snelgrove w Limehouse, oficjalnie jako przebudowę okrętu tej samej nazwy, eksploatowanego w latach 1707-1735, chociaż tamten został naprawdę dawno rozebrany, i to w Plymouth. Stępkę położono 10.01.1739/1740, zwodowano żaglowiec 20.02.1740/1741. Został ukończony w królewskiej stoczni w Deptford 16.05.1741. Miał rzeczywiste wymiary: 124'0" x 35'8,375" x 14'7", tonaż konstrukcyjny 691 ton.
Od lutego 1740/1741 okrętem Gosport dowodził kmdr William Ellis. Żaglowiec dołączył w lipcu 1741 do floty adm. Norrisa patrolującej kanał La Manche i Zatokę Biskajską; operował w 1742 na wodach Wysp Podwietrznych i w okolicach Nowego Jorku. Ellis zmarł tam 13.06.1742. Następnym kapitanem okrętu na wodach Nowej Anglii był, od 28.03.1743, Thomas Sturton. Gosport przeszedł remont w Sheerness od marca do sierpnia 1744. W maju 1744 komendę nad jednostką objął commander William Gordon, awansowany 4.08 do rangi captain. Od 16.11.1744 dowódcą dwupokładowca był kmdr Patrick O'Hara, wysłany w 1746 do Afryki, na Barbados i Wyspy Podwietrzne, gdzie dotarł 8.02.1746, a potem operował pod rozkazami komodora Lee, następnie (od stycznia 1747) w eskadrze komodora Legge. Gosport został w lutym 1748 wycofany do rezerwy, a od kwietnia 1748 do maja 1751 przechodził remont w Limehouse. Do 12.06.1751 wyposażano go w Woolwich. Od kwietnia 1751 okrętem dowodził kmdr Thomas Pye, skierowany w czerwcu do Nowej Szkocji. Gosport przeszedł następny remont, tym razem w Sheerness, od kwietnia do maja 1752. Nowym kaptanem żaglowca był, od sierpnia 1754 do 1759, kmdr Richard Edwards, którego 30.11.1754 wysłano do Afryki, stamtąd do Indii Zachodnich i następnie do Anglii. W 1756 Gosport odbywał rejsy patrolowe i eskortował konwoje. W następnych latach wielokrotnie był kierowany na wody Nowej Fundlandii (28.04.1757, 23.03.1758 i 24.05.1759). Od 25.04.1760 (data mianowania na stopień komandora) dowodził jednostką John Eliot. Eskortował konwój bałtycki w maju 1760; załoga w łodziach 12.08.1760 porwała z kotwicy w Olsund (Norwegia) francuski okręt korsarski. W październiku 1760 dowódcą Gosport został słynny potem admirał, a na razie kmdr John Jervis, mianowany do tej rangi właśnie 13.10.1760; patrolował w 1761 na zachodnich podejściach do kanału La Manche, a 7.04.1762 pożeglował na wody Ameryki Północnej w składzie eskorty bardzo ważnego konwoju, wracając do Anglii we wrześniu 1762. W marcu 1763 dwupokładowiec wycofano do rezerwy. Okręt rozebrano w Chatham w okresie od marca do czerwca 1768.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SAPPHIRE (1741).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Sapphire z 1741 to 40-działowy (wg zamówienia) i 44-działowy (wg realizacji) dwupokładowiec wzorca z 1733. Parametry wzorca i załogę podałem przy okręcie Eltham z 1736. Uzbrojenie jak wymieniłem dla Dover z 1740/1741.
Zamówiono okręt 8.02.1740 w prywatnej stoczni Roberta Cartera w Limehouse. Stępkę położono 20.03.1740, zwodowano żaglowiec 21.02.1741. Został ukończony w królewskiej stoczni w Deptford 29.05.1741. Miał rzeczywiste wymiary: 124'3" x 35'9,875" x 14'6", tonaż konstrukcyjny 686 ton.
Od 26.04.1741 okrętem Sapphire dowodził kmdr William Campbell, operując na kanale La Manche w pobliżu Irlandii. Został jednak zdjęty z komendy w 1742 (i wyrzucony z marynarki) za opuszczenie pozycji bez rozkazów i złe traktowanie oficerów. Następnym kapitanem okrętu na wodach irlandzkich był, od lutego 1742, kmdr Charles Holmes. Sapphire skierowano w 1743 w rejs patrolowy ku Wyspom Kanaryjskim. Zdobył hiszpański żaglowiec korsarski 5.01.1743. W 1744 dowódcą okrętu był kmdr Charles Saunders; należąc do sił głównych adm. Norrisa na kanale La Manche patrolował wybrzeża Flandrii, pilnował portu w Dunkierce. Zdobył 7 kwietnia idący z Gdańska żaglowiec z blisko 200 żołnierzami zwerbowanymi tam do służby w Dunkierce. Od 11 grudnia 1744 kapitanem Sapphire był kmdr Augustus Keppel, skierowany w eskadrze komodora Hamiltona w okolice przylądka Clear; zdobył 15.04.1745 francuski statek z bardzo wartościowym ładunkiem, idący z Martyniki do Rochefort. Przechwycił 21.05.1745 hiszpański żaglowiec korsarski. Sapphire przeszedł remont w Chatham od stycznia do czerwca 1746. Komendę nad jednostką objął potem kmdr Samuel Maisterson. Dwupokładowiec brał udział w nieudanej operacji przeciwko Lorient 20-23.09.1746 i został wycofany do rezerwy w maju 1748. Był remontowany w Rotherhite od lipca 1748 do maja 1749. Jednak w okresie od lipca 1756 do czerwca 1758 "ostrzyżono" go w Deptford do regularnej fregaty 32-działowej. Początkowo chciano zrobić stosunkowo niewielkie zmiany konstrukcyjne, z zostawieniem niemal całej budowy dwupokładowca (poza pokładami rufowym i dziobowym) i z redukcją uzbrojenia pokładu górnego o połowę, do 10 dział. Miał to więc być gładkopokładowy dwupokładowiec. Ostatecznie jednak chęć poprawy własności żeglarskich i wolnej burty zdecydowały o całkowitej przebudowie na fregatę. Wyrzucono pokład dziobowy i rufowy; dotychczasowy pokład górny rozdzielono na nowe krótkie pokłady - rufowy i dziobowy; na dawnym dolnym pokładzie (teraz głównym) wycięto dodatkowe dwie furty. Jednak położenie tego pokładu przesunięto w górę, dzięki czemu mógł pojawić się nowy dolny pokład, z głębokością ładowni obniżoną o całe 3 stopy w stosunku do poprzedniej. Nie przebudowano gruntownie rufy, więc oficerowie zostali pozbawieni galerii bocznych, których na poziomie dawnego dolnego pokładu 44-działowca po prostu nie było - dlatego wycięto im po bokach eliptyczne okienka - po jednym na burtę - otoczone płakorzeźbami. Nowe uzbrojenie składało się z 26 dział 12-funtowych na pokładzie głównym, czterech 6-funtówek na pokładzie rufowym, dwóch 6-funtówek na pokładzie dziobowym. Załogę zredukowano do 210 ludzi. Reszta wymiarów i tonaż konstrukcyjny pozostały bez zmian, podobnie jak nazwa. Od marca 1758 do 1763 nową fregatą, dość dziwaczną (wymagała np. innej ilości balastu na lewej i prawej burcie), ale o niespodziewanie dobrych własnościach żeglarskich, dowodził kmdr John Strachan (tylko w lipcu 1758 zastępował go kmdr John Carter Allen). W 1759 jednostka należała do floty adm. Hawke'a i brała udział w bitwie pod Quiberon 20.11.1759, gdzie Anglicy rozgromili Francuzów. Zdobyła francuski okręt korsarski 1.02.1759. W 1760 należała do Eskadry Zachodniej, w 1761 patrolowała pod Hawrem. Zdobyła kolejny francuski okręt korsarski 11.02.1761. Wycofano ją do rezerwy w marcu 1763. Fregatę Sapphire sprzedano w Sheerness 11.03.1784.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu HASTINGS (1741).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Hastings z 1741 to 40-działowy (wg zamówienia) i 44-działowy (wg realizacji) dwupokładowiec wzorca z 1733. Parametry wzorca i załogę podałem przy okręcie Eltham z 1736. Uzbrojenie jak wymieniłem dla Dover z 1740/1741.
Zamówiono okręt 8.02.1740 w prywatnej stoczni Johna Okill (czy też O'Kill & Co) w Liverpoolu. Stępkę położono 6.03.1740. Żaglowiec, który początkowo miał się nazywać Endymion i zyskał ostateczną nazwę 20.02.1741, zwodowano 7.03.1741. Został ukończony w tej samej stoczni 29.06.1741. Miał rzeczywiste wymiary: 124'1,5" x 35'9" x 14'6", tonaż konstrukcyjny 682 tony.
Od 19 lutego 1741 do 1744 okrętem Hastings dowodził kmdr Alexander Ogilvie Banff, operujący w lipcu 1741 u wybrzeży flamandzkich, w 1742 pod Ostendą i Dunkierką, a potem na Morzu Irlandzkim i wodach Zatoki Biskajskiej. Okręt zdobył w styczniu 1742 w pobliżu Madery hiszpański statek rejestrowy idący z Kadyksu do Hawany, podobno z 1300000 dolarów. Pod koniec 1742 znajdował się w Portsmouth, w stałej gotowości bojowej. Chwytał hiszpańskie żaglowce korsarskie 27.01.1742 i 23.07.1743 (ten ostatni już u wybrzeży Wirginii, gdzie Hastings służył do 1745). Był gruntownie remontowany i ponownie wyposażany w Chatham od kwietnia do listopada 1745. Od sierpnia 1745 jego kapitanem był kmdr Archibald Stuart. W grudniu 1745 Hastings wchodził w skład eskadry komodora Thomasa Smitha, chroniącej przed spodziewanym desantem francuskim wybrzeża w rejonie ujścia Tamizy, Norfolku i Suffolku. Okręt zdobył francuskie żaglowce korsarskie 22.02.1746 i 16.05.1746. Brał udział w zakończonej klęską ekspedycji przeciwko Lorient 20-25.09.1746, chociaż początkowo z sukcesami - był w małej eskadrze rozpoznawczej komodora Cotesa, a także wśród jednostek, które opanowały forty na wyspach Houat i Hoedic. W 1747 komendę nad nim przejął kmdr Robert Wellard. Hastings dalej łapał francuskie żaglowce korsarskie - 5.05.1747, 5.07.1747 (w pobliżu Boulogne), 26.03.1748 (na Morzu Północnym), 6.04.1748, 23.04.1748. W lipcu 1748 osłaniał konwoje. Wycofano go do rezerwy w styczniu 1749. Został rozebrany w Sheerness do 19.09.1763.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach