www.timberships.fora.pl

kgerlach

Marcel-Ambroise kawaler d'Aubenton (Daubenton) nie urodził się bynajmniej w 1742, mimo uporczywego rozpowszechniania tej informacji przez Wikipedię i strony internetowe na niej bazujące (to data wstąpienia do marynarki!), tylko w 1727. Jego rodzicami byli Jean-Baptiste d'Aubenton (koniuszy, pan de Villebois i de Vauraou, komisarz generalny marynarki, zmarły w 1774) oraz Geneviève-Anne Lenfant. Zaczął służbę w marynarce wojennej 6.07.1742, jako gardemaryn w Rochefort. Awansował 15.05.1756 na "porucznika liniowca". W 1759 był oficerem na 70-działowcu Dauphin Royal i uczestniczył na nim w bitwie na wodach zatoki Quiberon 20.11.1759, kiedy Brytyjczycy rozbili flotę marszałka Conflansa (ale Dauphin Royal uciekł na rzekę Charente). Został 18.01.1762 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Ożenił się 19.04.1768 w Nantes z Marie-Marthe-Claire Lory. Mieli przynajmniej trzy córki. Awansował 24.03.1772 (albo 18.02.1772) na "kapitana liniowca". Dano mu 1.12.1776 stanowisko dyrektora artylerii w Rochefort. W 1778 i 1779 dowodził 74-działowcem Bien-Aimé we flocie generała-porucznika d'Orvilliersa, a w 1779 też w połączonej flocie francusko-hiszpańskiej; walczył w bitwie pod Ouessant 27.07.1778. Został brygadierem sił morskich. Wycofał się ze służby. Zmarł 26.05.1782 w Rochefort.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Robert-François d'Aché de Serquigny, wicehrabia d'Aché, urodził się 24.12.1758 w Marbeuf. Jego rodzicami byli François Placide, wicehrabia d'Aché, oraz Louise-Marguerite du Chesne. Wstąpił do szkoły morskiej w Hawrze w lutym 1774, został gardemarynem w maju 1777. Otrzymał w maju 1778 rangę "chorążego liniowca". Walczył w bitwie pod Ouessant 27.07.1778 na pokładzie 70-działowca Dauphin Royal. Ożenił się 15.08.1778 i 28.12.1778 (podwójne datowanie związków było normalne, oznaczało inne dni zawarcia kontraktu cywilnego i ślubu kościelnego) w Breście z Jeanne-Louise de Roquefeuil i du Bousquet. Mieli dwie córki. Wchodząc w skład załogi 74-działowca Zodiaque uczestniczył w trzech bitwach floty generała-porucznika Guichena z flotą adm. Rodneya na Antylach 17.04, 15.05, 19.05.1780. Przyznano mu 1.06.1780 funkcję grenadiera w królewskim korpusie piechoty. Od 1781 zaokrętowany był na 104-działowcu Ville de Paris, flagowym okręcie generała-porucznika de Grasse. Brał więc udział w bitwach tego admirała (w tym w starciu koło Fort Royal 29.04.1781, w zwycięstwie pod Chesapeake 5.09.1781 i w potyczce koło Sainte Christophe w styczniu 1782). Był też obecny w momencie klęski Francuzów pod Les Saintes 12.04.1782, ale już jako dowódca 6- lub 14-działowego kutra Clairvoyant. Dostał 1.10.1784 "promesę" awansu na "porucznika liniowca", przy czym stopień zatwierdzono w grudniu 1784. Pozwolono mu wziąć (w 1787?) półroczny urlop. W 1790 lub 1792 dowodził na Antylach 18-działową korwetą Maréchal de Castries. Potem jednak wyemigrował do kolonii hiszpańskich w Ameryce. Następnie wstąpił do korpusu Hectora. Uczestniczył w desancie rojalistów pod Quiberon w czerwcu 1795, lecz ocalał. Zaangażował się w aktywną działalność konspiracyjną przeciwko Rewolucji i Napoleonowi, ale - jak to w konspiracji - bardzo trudno o precyzyjne informacje. W każdym razie stracił jakikolwiek kontakt z marynarką. Podpisał 24.12.1797 uznanie hrabiego Prowansji, przyszłego Ludwika XVIII, za następcę tronu; otrzymał 20.02.1798 z rąk hrabiego d'Artois, przyszłego Karola X, stopień podpułkownika piechoty. Powrócił potajemnie do Francji i uczestniczył w działaniach Szuanów. Próbował podburzyć Normandię przeciwko władzy Napoleona. Zyskał wielką popularność dzięki swojej śmiałości, sprytowi i sukcesom, był niezmordowanym konspiratorem. Osaczony przez policję cesarską został potajemnie zamordowany przez żandarmów (wiedzieli, że Napoleon uwielbiał takich domyślnych wykonawców, którym nie musiał dawać żadnych formalnych rozkazów) - zwłoki wicehrabiego znaleziono 8.09.1809 w Luc-sur-Mer.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Charles-Toussaint-Joseph-François-de-Paule [dla nas to ostatnie imię może być dziwaczne, ale oznacza św. Franciszka z Paoli (François de Paule) i funkcjonowało w całości], hrabia de Barentin de Monchal (Montchal), pan de Lodines, de Chissay, des Minières etc., urodził się 10.02.1753 w Marsylii. Wiemy o nim tak niewiele (zachowało się dużo dokumentów, lecz pisanych równie ohydnie niestarannym pismem jak moje - prawie nie do odczytania), że nawet para rodziców występuje w dwóch zupełnie różnych wersjach, chociaż przypisywanych tej samej osobie. Mianowicie mieli to być: a) Charles-Jean-Pierre de Barentin oraz Louise Bertin; b) François-Joseph de Barentin i Marie-Antoinette de Brunet. On sam został gardemarynem 12.01.1766. Od 22.04.1770 był w Tulonie gwardzistą Flagi Admiralskiej. Dano mu w 1773 rangę "chorążego liniowca". W 1776 służył na 26/32-działowej fregacie Pleyade w eskadrze do ćwiczenia ewolucji bitewnych. Ożenił się 14.04.1777 w Tulonie z Marie-Catherine-Lucie de Sinéty. Urodziło im się co najmniej dwoje dzieci. Miał stopień porucznika w wojskach marynarki. Awansował 13.03.1779 na "porucznika liniowca" i został kawalerem Orderu Św. Ludwika. W maju 1786 dano mu rangę majora marynarki. W 1786 (lub 1788) dowodził 6/20-działową fluitą Lourde. Awansował w 1792 na "kapitana liniowca". Wyemigrował podczas rewolucji. Zmarł w 1808 w Neapolu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów francuskich, są nimi Vincent-Joseph-Marie de Proisy de Brison (... - 28.07.1779) oraz André Fougeroux de Secval (13.03.1739 - 20.12.1819).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Vincent-Joseph-Marie de Proisy (de Proissy) de Brison urodził się około 1730. Jego rodzicami byli Alphonse de Proisy oraz Jeanne-Marie-Françoise de Héron. Został gardemarynem w Breście 26.11.1745. Awansował 17.04.1757 na "porucznika liniowca". Ożenił się 23.05.1758 z Pélagie Gouyon. Został 19.03.1763 kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1765 dowodził 18/20-działową gabarą Forte, transportując drewno (najprawdopodobniej jodłę pospolitą na maszty okrętowe) z Pirenejów. W 1769 i 1770 dowodził 12/18-działową korwetą Écureuil (w 1769 w Breście i na wodach San Domingo; w 1770 wysłano go z Brestu na Gwadelupę). Awansował 24.03.1772 na "kapitana liniowca". W 1778 dowodził 64-działowcem Actionnaire i walczył na nim 27.07.1778 w bitwie pod Ouessant. Wycofał się z marynarki 1.07.1779, ale zmarł już 28.07.1779 w Breście.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

André Fougeroux de Secval (Serval; André Duhamel Fougeroux de Secval; Desecval) urodził się 13.03.1739 w Paryżu. Jego rodzicami byli Pierre-Jacques Fougeroux de Blaveau (zmarły już w 1743) oraz Angélique Duhamel. Początkowo służył w artylerii marynarki, zostając 25.07.1754 pomocniczym oficerem artylerii portu w Breście. Od 24.04.1757 był podporucznikiem galiota i artylerii, a od 1767 (lub 1762) porucznikiem artylerii. Odbywał też jednak straż na okrętach - w 1759 należał do załogi 74-działowca Magnifique; w 1761 był na 22-działowym pramie Elisabeth, w 1762 na 64-działowcu Éveillé i na 74-działowcu Glorieux; w 1763 służył na 74-działowcu Zodiaque. W 1764 wchodził w skład załogi (od 7.10 do 24.10) 16-działowej korwety Hirondelle, na której podczas rejsu sprawdzano jeden z pierwszych chronometrów Berthouda. W 1765 był na 24/26-działowej fregacie Héroine. W 1768 służył na 12-działowej gabarze Dorade. Jednak jako artylerzystę od 1767 kierowano go równolegle do nadzoru eksploatacji wielu kuźni i hut produkujących na potrzeby marynarki wojennej (głównie odlewni dział i fabryk broni ręcznej). Pełnił funkcję Inspektora Kuźni, Odlewni i Fabryk Broni w latach 1775-1782. Zajmował stanowiska z tym związane przynajmniej do 1785, także w miejscach bardzo potem słynnych (jak Indret). Od 24.04.1769 był członkiem korespondentem Akademii Marynarki (od 31.01.1782 - członkiem zwyczajnym). Tymczasem awansował w 1771 (albo 30.11.1776) na "porucznika liniowca". Ożenił się 11.06.1771 w pobliżu Orleanu z Elisabeth-Marguerite-Julie Bide de Chezac. Mieli dzieci. W artylerii dano mu w 1772 rangę kapitana-porucznika, a 13.03.1779 - podpułkownika. Został 28.06.1775 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 4.04.1780 na "kapitana liniowca". Ustąpił ze służby 3.07.1785, dostając wtedy rangę brygadiera sił morskich. Owdowiał 3.11.1790. W latach 1806-1817 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Generalnej w Loiret. Zmarł 20.12.1819 we Vrigny (niedaleko Pithiviers).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów francuskich, są nimi Charles-Marie de Trolong du Rumain (30.09.1743 - 10.08.1780) oraz Léopold de Bompar (1728 - 1804).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Charles-Marie de Trolong du Rumain urodził się 30.09.1743 w Tréguier. Jego rodzicami byli Pierre-Jan-Batiste de Trolong (koniuszy, pan du Rumain, zmarły już w 1754) oraz Marie-Alexandre du Menez (du Mene). Wstąpił do korpusu gardemarynów w sierpniu 1759. Służył w 1759 na 30-działowej fregacie Sirène wysłanej do Kanady; na 74-działowcu Défenseur kierowanym na Antyle w 1759 i 1761 oraz na 80-działowcu Duc de Bourgogne, ktory operował na Morzu Karaibskim w 1762. Kawaler de Trolong du Rumain popłynął w 1766 na Gwadelupę w składzie załogi 26/32-działowej fregaty Légère. Dano mu w sierpniu 1767 rangę "chorążego liniowca". W 1768 służył na 36-działowej fluicie Seine na wodach Martyniki, a w 1771 na 32-działowej fregacie Zéphyr koło San Domingo. Uczestniczył w 1775 i 1776 w manewrach eskadry ewolucji bitewnych, od 1.06 do 9.09.1775 jako członek załogi 16/18-działowej korwety Perle, a w 1776 na 74-działowcu Zodiaque. Awansował w lutym 1778 na "porucznika liniowca". Wyróżnił się wielokrotnie podczas wojny amerykańskiej. Dowodząc 10/12-działową korwetą (kutrem) Curieuse współdziałał w zdobyciu 10.07.1778 brytyjskiej jednostki 20-działowej Lively koło Ouessant. Nadal na Curieuse uczestniczył w bitwie flot pod Ouessant 27.07.1778. Przejął potem komendę nad zdobytą Lively (klasyfikowaną w marynarce francuskiej jako fregata 24-działowa), którą 12.10.1778 skierowano z Brestu na Antyle, gdzie operowała pod rozkazami wiceadm. d'Estaing. W walce 16.06.1779 koło wyspy Saint-Vincent Lively opanowała dwa lub trzy żaglowce angielskie; francuscy autorzy lubią je nazywać "korwetami", chociaż chodziło o małe statki cywilne. Akcja ta miała miejsce w trakcie zdobywania (16-18.06.1779) przez Francuzów części Saint-Vincent we współdziałaniu z tzw. Czarnymi Karaibami zajmującymi północną część owej wyspy. Niektórzy twierdzą, że kawaler de Trolong du Rumain został nawet na krótko gubernatorem tej kolonii. Jednak w 1779 przejął dowodzenie nad 28/32-działową fregatą Chimère i w ramach floty wiceadm. d'Estaing uczestniczył w nieudanym oblężeniu Savannah we wrześniu 1779; kierował tam małą eskadrą, którą poprowadził w górę rzeki i starł się 19.09. z jednostkami brytyjskimi. Awansował 4.04.1780 na "kapitana liniowca". Dano mu 24.05.1780 komendę nad 32-działową fregatą Nymphe. Podczas powrotu tej jednostki z wód amerykańskich do Brestu wymknął się 19.07 (po wymianie ognia) 64-działowcowi Bienfaisant, ale koło Ouessant 10.08 (podaje się czasem 2.08) zmusiła go do walki znacznie silniej uzbrojona od Nymphe fregata brytyjska Flora; po ciężkim i bardzo krwawym starciu Anglicy opanowali nieprzyjacielski okręt, a kawaler de Trolong du Rumain zmarł po trafieniu czterema kulami muszkietowymi.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Léopold de Bompar urodził się w 1728. Wstąpił do korpusu gardemarynów w 1746. W 1761 dowodził jednostką Gracieuse u wybrzeży Hiszpanii, Afryki i Sardynii. W 1763 był dowódcą 20-działowej szebeki Caméléon - zdobył na niej pinkę katalońską, wcześniej pochwyconą przez korsarzy algierskich. Najpóźniej od 1764 miał rangę "porucznika liniowca". Léopold de Bompar został w 1770 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 24.03.1772 na "kapitana liniowca". W latach 1775-1779 sprawował komendę nad 26/34-działową fregatą Aurore, zawijając w 1775 na Maltę, do Argentière, na Cypr, do Smyrny, na Rodos, do Algieru, Tunisu, Tulonu (m.in. dokonywał pomiarów głębokości kotwicowisk); w 1778 był w Mesynie, na Malcie, w Tunisie; w 1779 eskortował z Tulonu statki handlowe do rozmaitych portów w zachodniej części Morza Śródziemnego. Kawaler de Bompar miał od 1782 rangę brygadiera sił morskich. Awansował w 1785 na szefa eskadry. Zapewne wkrótce potem wycofał się ze służby (może od razu), bowiem na liście marynarki z maja 1791 już nie występował. Żył we Francji. Zmarł w 1804.
PS
Z Léopoldem de Bompar jest identyczny problem, co z wieloma innymi postaciami z tamtej epoki. Ponieważ rzadko używano imion (on sam z reguły występuje w dokumentach tylko jako kawaler de Bompar), nagminnie przekręcano nazwiska, a rody były rozrośnięte, ludzie ci mylą się nawet zapalonym historykom i genealogom. Razem z Léopoldem przemierzali morza, dowodzili okrętami oraz eskadrami inni oficerowie Bompar (Bompard, Bompart) i w większości wypadków jedynie szacunek prawdopodobieństwa może podpowiedzieć, które epizody i żaglowce włączyć, które pominąć w opisie losów konkretnej osoby (a jak to z prawdopodobieństwem bywa, niemal nigdy nie wynosi 1). Jednak dotyczy to nie tylko strefy zawodowej. Niektórzy twierdzą, że tuż przed śmiercią 76-letni Léopold de Bompar ożenił się z 21-letnią panną - ta informacja powtarza się w wielu miejscach, ponieważ dwa lata później młoda wdówka znalazła innego męża. Ale część badaczy uważa, że jej pierwszym mężem był Louis de Bompar, a nie Léopold!
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów francuskich, są nimi Amédée-Bernard-Amable-Marc-Antoine de Beaurepaire (1739 - 17.12.1795) oraz Charles-Hervé-Valentin-François de Bordes de Folligny (1745/46 - 14.12.1807).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Żyjący w latach 1739-1795 Amédée-Bernard-Amable-Marc-Antoine de Beaurepaire był już tu przeze mnie opisywany (z dodatkiem tytułu d'Amblainville, Damblainville).

Charles-Hervé-Valentin-François de Bordes de Folligny urodził się w 1745 lub 1746 w Saint-Malo-de-la-Lande (nie jest to słynne Saint-Malo, gniazdo korsarzy francuskich, tylko malutka miejscowość na północny wschód od tego miasta). Pochodził z rodu, który dostarczył marynarce francuskiej wielu oficerów. Jego rodzicami byli Guillaume-Louis-Alexandre de Bordes de Folligny, pan de Saint Malo de la Lande (zmarły w 1786 "kapitan liniowca") i Marie-Anne-Françoise de Thieuville. Wstąpił do korpusu gardemarynów w 1758. Ożenił się przed 1770 w Valognes z Marie-Anne-Claude Barbier de Lescoët. Mieli dwie córki. Awansował 4.04.1777 na "porucznika liniowca". Być może to on był tym de Folligny, który w 1778 dowodził 16/18-działową korwetą Perle w Saint Malo, u wyspy Batz, w Breście i Benodet. Został 10.10.1779 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Być może to on był tym de Folligny, który w 1781 dowodził jednostką Levrette w Pauillac, 18/20-działową korwetą Ceres w Breście, Rochefort i Pauillac oraz 30-działową fregatą Crescent w Lorient. Być może to on był tym de Folligny, który w 1782 dowodził 30-działową fregatą Crescent w Kadyksie i Kartagenie. Awansował na "kapitana liniowca" w 1786. Był już wtedy baronem de Folligny. W wojskach marynarki miał też stopień kapitana fizylierów. Dostał Order Cincinnatusa. Owdowiał w 1786. Ożenił się 24.04.1786 w Valognes z Adélaïde-Octavie d'Anneville. Mieli dwie córki. W 1789 przyznano mu "emeryturę", ponieważ z uwagi na bardzo zły już wzrok, nie mógł dalej aktywnie służyć. Za Napoleona był merem w swojej rodzinnej miejscowości (widocznie ślepota nie przeszkadzała w pilnowaniu, by wszyscy byli posłuszni i modlili się za cesarza). Zmarł 14.12.1807 w Coutances.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów oficerów francuskich, są nimi Joseph-Marie Vidal de Léry (21.11.1720 - ..., awans kapitański otrzymał w 1780) oraz de Langan du Boisfévrier (Langan-Boisfévrier) (awans kapitański otrzymał w 1779)
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Joseph-Marie Vidal de Léry pochodził ze szlacheckiej rodziny z Prowansji. Urodził się 21.11.1720 w Tulonie. Jego rodzicami byli Jean-César Vidal de Léry i Elisabeth Sibon. Zaczął służbę w marynarce wojennej 1.04.1742 i odszedł z niej 6.11.1786, czyli po przeszło 44 latach. Wg wykazu odbył w tym czasie 7 kampanii w czasie wojny i 2 w czasie pokoju, ale jakichś spektakularnych osiągnięć nie zanotował, a karierę robił głównie w pionie administracyjnym. Ożenił się 1.02.1752 w Tulonie z Anne-Marie de Boullement de La Chesnay. Mieli syna. W 1760 dowodził małym pryzem zdobytym na Anglikach, Prince de Galle. Już od 1776 Joseph-Marie Vidal de Léry miał stanowisko/rangę zastępcy dyrektora portu (w Tulonie). Awansował na "kapitana liniowca" dopiero jako prawie sześćdziesięciolatek, 18.04.1780 (pozostając nadal zastępcą dyrektora portu w Tulonie do 1784). W 1784 czy 1785 został dyrektorem portu. Kiedy ustępował ze stanowiska w wieku 66 lat, miał rangę szefa dywizjonu (starszego komandora). Żył wciąż trzy lata później.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Auguste (?) de Langan du Boisfévrier, znany przede wszystkim jako kawaler de Langan Boisfévrier, urodził się około 1734. Pochodził ze starej rodziny szlacheckiej z Bretanii. Wstąpił do korpusu gardemarynów w 1754. Dano mu rangę "chorążego liniowca" w 1757. Służył w 1758 na 64-działowcu Célèbre, zniszczonym 22.07. przez Anglików w Louisbourgu - odniósł wtedy ranę. Awansował na "porucznika liniowca" w 1770. Został 8.07.1774 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 13.03.1779 na "kapitana liniowca". W 1779 otrzymał komendę nad 26/32-działową fregatą Amphitrite; operował w Indiach Zachodnich, gdzie 10.09 na południowy wschód od Martyniki napotkał brytyjską jednostkę 20-działową Sphinx, w towarzystwie moździerzowca Carcass i tendra (brygu), które zdążały z wojskiem z Wyspy Św. Łucji na Barbados. Francuz zbliżył się do nich pod fałszywą brytyjską banderą, po czym podniósł francuską i otworzył ogień; po nierównej walce (Amphitrite miała nie tylko więcej dział, ale i większy ich kaliber) kawaler de Langan Boisfévrier zdobył brytyjski 20-działowiec i tender. Wielce był z tego powodu fetowany we francuskiej marynarce wojennej. Dowodził 74-działowcem Zodiaque w bitwie koło przylądka Spartel 13.10.1782. Służył nadal w 1785 w stopniu "kapitana liniowca". Jednak w 1786 wystąpił o zwolnienie z marynarki, z uwagi na zły stan zdrowia. Na odchodnym dostał wysoką pensję i honorową rangę szefa dywizjonu. W podsumowaniu lat jego służby wymieniono 9 kampanii i 1 bitwę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów oficerów francuskich, są nimi Pierre-Dimas-Thierry de La Prévalaye (1745 - 1816, awans kapitański otrzymał w 1782) oraz François-Gaspard de Saint-Ours (1740 - 1786, awans kapitański otrzymal w 1783).
Pozdrawiam Janusz.