www.timberships.fora.pl

kgerlach · Wysłany: Pią 8:15, 19 Mar 2021 Temat postu:

Louis-Nicolas de Vento des Pennes pochodził z Prowansji, z rodziny, która tylko w XVIII w. zasiliła marynarkę francuską aż 9 oficerami. W początkach tamtego stulecia służyli oni jednak przeważnie w Korpusie Galer, będąc często - jak on sam - także kawalerami maltańskimi. Jego ojciec, Henri de Vento, z czasem markiz des Pennes, należał początkowo do muszkieterów królewskich, ale potem uzyskał stopień kapitana galery, a w końcu (w 1736) rangę szefa eskadry w korpusie galer (zmarł w 1738). Matką była Angélique des Rollands de Réauville (de Rolland-Tertulle de Réauville). Louis-Nicolas, kawaler de Vento des Pennes, potem markiz des Pennes i de Cabannes, pan Loriol etc., urodził się w Marsylii około 1720 (podaje się też daty 1724, 1727, lecz pierwsza jest najbardziej prawdopodobna). Śladem ojca wstąpił do Korpusu Galer, zostając gwardzistą Sztandaru 15.04.1738. Ożenił się 16.12.1749 w Marsylii z Marie-Denise de Borély. Mieli 5 córek i 1 syna. Awansował na "porucznika liniowca" 23.04.1753 lub 23.05.1754. W 1759 służył na 64-działowcu Triton we flocie (12 liniowców i 3 fregaty) szefa eskadry de la Clue-Sabrana, która po wyjściu z Tulonu 17.08 została rozgromiona przez Anglików na wodach portugalskich (ale Triton zbiegł). Louis-Nicolas de Vento des Pennes miał w 1764 rangę bajlifa wśród Kawalerów Maltańskich i służył aktywnie w marynarce zakonu. We flocie francuskiej awansował 18.08.1767 na "kapitana liniowca". Był kawalerem Orderu Św. Ludwika. Wycofał się z dalszej służby 26.09.1777. Jako cywil pełnił funkcję mera wyspy Aix i pierwszego konsula tamże, a także prokuratora trzech stanów w Prowansji. W 1785 był dyrektorem Akademii w Marsylii. Zmarł nie 9.10.1789, tylko krótko po tej dacie, w zamku des Pennes.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach · Wysłany: Sob 8:04, 20 Mar 2021 Temat postu:

Moïse-Antoine-Louis Boisseau de la Galernerie (de La Galernerie) pochodził z Saintonge. Jego rodzicami byli Louis Boisseau de la Galernerie oraz Louise de Cugnac du Bourdet. Urodził się 26.03.1718 w Taillant. Nazywano go kawalerem, miał też tytuł pana de Laubertrie. Został gardemarynem 3.04.1734. Awansował na "porucznika liniowca" 17.05.1751. Służył w Louisbourgu (Ile Royale), gdzie ożenił się 26.01.1752 z Marguerite-Elisabeth de Gannes de Falaise. Mieli dwóch synów. Był kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 15.01.1762 na "kapitana liniowca". W 1772 dowodził najpierw 24/34-działową fregatą Aurore w Rochefort, a potem (i w 1773) 32-działową fregatą Aigrette. Na tej ostatniej operował w 1772 w składzie eskadry ewolucji pod d'Orvilliersem, a w 1773 przebywał w Rochefort. Awansował 1.06.1778 do rangi szefa eskadry. Wycofał się z dalszej służby 21.06.1784. Zmarł 19.04.1788.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska · Wysłany: Nie 12:04, 21 Mar 2021 Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Paul-Louis-Alexandre de Durfort de Deyme (1727 - ..., awans kapitański otrzymał w 1767) oraz Brossey du Mas (... - 1792, awans kapitański otrzymał w 1772).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach · Wysłany: Pon 9:28, 22 Mar 2021 Temat postu:

Paul-Louis-Alexandre de Durfort de Deyme (de Durfort Duras, de Durfort-Deyme), zwany kawalerem, potem hrabią, urodził się 18.02.1727 (albo 28.02) w zamku de Caujac. Rodzina Durfort należała do starej arystokracji z Gujenny, z różnymi gałęziami. Jego rodzicami byli François de Durfort de Deyme (współwłaściciel Caujac) i Marie de Gautier. Do krewnych należał wpływowy hrabia de Maurepas, min. marynarki z lat 1723-1749 i pierwszy minister od 1774. Paul-Louis-Alexandre wstąpił do korpusu gardemarynów w Breście 5.05.1743. Służył w 1744 na 64-działowcu Saint Louis i 16 działowej korwecie Méduse, a 1745 na 28-działowej fregacie Émeraude. Zapewne nie bez związku z krewniakiem już 1.01.1746 dostał rangę "chorążego liniowca". W 1747 należał kolejno do załóg 64-działowców Alcide i Trident. Na tym ostatnim brał 25.10.1747 udział w bitwie, w której zespół szefa eskadry de L'Étanduère, osłaniający konwój skierowany na San Domingo, został rozgromiony przez Brytyjczyków koło Finisterre; Durfort de Deyme dostał się wtedy do niewoli. W 1750 służył na 64-działowcu Hercule, a w 1754 na 64-działowcu Saint Michel. Awansował 11.02.1756 na "porucznika liniowca". W 1756 był oficerem na 80-działowcu Tonnant, w 1757 na 64-działowcu Bizarre, zaś w 1759 znów na 80-działowcu Tonnant. Uczestniczył w bitwie na wodach zatoki Quiberon 20.11.1759, kiedy Brytyjczycy rozbili flotę marszałka Conflansa, ale Tonnant uciekł na rzekę Charente. W 1761 Paul-Louis-Alexandre de Durfort Duras był porucznikiem na 64-działowcu Brillant. Został 15.01.1762 kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1762 dowodził 24/26-działową fregatą Thétis. Awansował 1.01.1764 na "kapitana fregaty". W 1767 dowodził 26/32-działową fregatą Sincère; opuścił na niej Hawr 29.03 w drodze do wybrzeży Maroka, a od 7.10 do 25.10 przewiózł z Kadyksu do Brestu hiszpańskie monety złote i srebrne wartości 700000 liwrów. Awansował 18.08.1767 na "kapitana liniowca". Przyznano mu rozmaite nagrody finansowe, natomiast 1.05.1772 dano rangę kapitana drugiego batalionu regimentu (marynarki) z Bordeaux. Został 14.03.1776 brygadierem sił morskich. Zrezygnował z dalszej służby 9.08.1782, otrzymując na odchodnym honorowy stopień szefa eskadry (a przynajmniej pensję odpowiadającą tej randze).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach · Wysłany: Wto 8:14, 23 Mar 2021 Temat postu:

Brossey du Mas (Du Brossey-Dumas, du Brossey Du Mas) pochodził z Nantes. Został gardemarynem w 1746. Służył w 1747 na 74-działowcu Monarque i brał 25.10.1747 udział w bitwie, w której zespół szefa eskadry de L'Étanduère, osłaniający konwój skierowany na San Domingo, został rozgromiony przez Brytyjczyków koło Finisterre; Brossey du Mas dostał się wtedy do niewoli, pozostając w Anglii do końca 1747 i przez cały rok 1748. Otrzymał rangę "chorążego liniowca" w 1751. Awansował w 1757 na "porucznika liniowca". Był od 1.07.1770 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 24.03.1772 na "kapitana liniowca". W 1778 służył w eskadrze generała-porucznika d'Orvilliersa, zajmując stanowisko drugiego kapitana na 74-działowcu Conquérant albo na 74-działowcu Actif (bądź na obu po kolei). Dostał Order Cincinnatusa. Został w 1781 brygadierem sił morskich. Zrezygnował z dalszej służby 3.12.1784, otrzymując na odchodnym honorowy stopień szefa eskadry (a przynajmniej pensję odpowiadającą tej randze).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska · Wysłany: Śro 16:42, 24 Mar 2021 Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi François-Jean-Baptiste L’Ollivier de Trojoly (18.07.1721 – 1785, awans kapitański otrzymał w 1767) oraz René-Joseph Bouvet de Précourt (30.05.1715 - 06.10.1782).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach · Wysłany: Czw 12:54, 25 Mar 2021 Temat postu:

François-Jean-Baptiste l'Ollivier de Tronjoly (nie Trojoly!) urodził się 18.07.1721 w Gourin (w Bretanii), w dość znaczącej rodzinie szlacheckiej. Jego wuj był generałem-porucznikiem w armii. Rodzice to François-Claude de Lochrist l'Ollivier de Tronjoly oraz Julienne-Angélique de la Pierre de Frémeur. Został gardemarynem 17.09.1735. Awansował 11.02.1756 na "porucznika liniowca". Ożenił się 6.07.1756 w Lanvoy z Françoise-Guillemette de Quélen de Kerohant (de Kerohan). Mieli dzieci. W 1759 był porucznikiem na 80-działowcu Soleil Royal (flagowym okręcie marszałka Conflansa) i brał udział w zakończonej klęską Francuzów bitwie na wodach zatoki Quiberon 20.11.1759, ale ani nie zginął, ani nie dostał się do niewoli, chociaż ten liniowiec uległ zagładzie, ponieważ załoga uciekła na brzeg. W latach 1763-1768 zajmował się ochroną francuskiego rybołówstwa w rejonie Nowej Fundlandii (dla Francuzów - Nowej Ziemi) oraz wysp Saint-Pierre i Miquelon, dowodząc kolejno 30-działową fregatą Licorne (1763 i 1764), 56-działowcem Amphion (1764), 26/32-działową fregatą Inconstante (1767) oraz 26/32-działową fregatą Enjouée (1768). Tymczasem awansował 11.08.1767 na "kapitana liniowca". Był kawalerem Orderu Św. Ludwika. W latach 1770-1772 dowodził 64-działowcem Union, przewożąc (w 1770) wojsko z Martyniki do Francji, operując u Przylądka Dobrej Nadziei (1771 i 1772). W 1773 by kapitanem 64-działowca Lion w Breście. Został 14.03.1776 brygadierem sił morskich. Od 1776 zaczął się okres jego działań na Oceanie Indyjskim. Wysłano go tam na 64-działowcu Indien z zapasami dla Ile de France. Na miejscu przejął (jeszcze w 1776) dowództwo nad 64-działowcem Brillant i nad całymi siłami morskimi Francji w tym rejonie. Dowodził nimi nadal po przyłączeniu się Francuzów do wojny amerykańskiej i stoczył z Anglikami 10.04.1778 nierozstrzygniętą bitwę pod Pondichéry. Później siły jego przeciwnika, komodora Vernona, zostały wzmocnione przez kilka dobrze uzbrojonych statków wschodnioindyjskich i osiągnęły przewagę, a Tronjoly, który na flagowcu przewoził cenny ładunek niewolników, a na innym okręcie pieprz - umknął na Ile de France, zostawiając Pondichéry swojemu losowi. W lutym lub maju 1779 podlegli mu kapitanowie zdobyli brytyjski statek wschodnioindyjski Osterley o wartości (z ładunkiem oczywiście) szacowanej na 5 milionów franków. Podział pryzowego zakończył się skandalem, wzajemnymi pretensjami, oskarżeniami o przywłaszczenia i w końcu śmiercią jednego z kapitanów. Tronjoly zgłaszał pretensje do części zdobyczy należnej głównodowodzącemu. Następnie dokonał wypadu z Ile de France ku Przylądkowi Dobrej Nadziei i z powrotem. W końcu (w 1779 lub 1780) przekazał dowództwo w rejonie komandorowi d'Orves, przeszedł na Osterley i powrócił na nim do Francji. Zmarł po 1785 lub nawet po 1793, być może po wybuchu rewolucji emigrował do Anglii.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach · Wysłany: Pią 8:17, 26 Mar 2021 Temat postu:

René-Joseph Bouvet de Précourt, wbrew temu co wypisują Wikipedie i podobne strony internetowe, przez prawie całe życie nie był w ogóle oficerem marynarki wojennej, tylko oficerem cywilnych statków Kompanii Indyjskiej. Urodził się 30.05.1715 w Pleudihen-sur-Rance. Doszedł w 1750 do rangi capitaine de vaisseau, ale w tym przypadku nie oznaczała ona wcale "kapitana liniowca" (naszego dzisiejszego komandora), tylko "kapitana statku" (w domyśle: żeglugi wielkiej). Wiadomo, że zrealizował 12 długich rejsów do Indii i Chin, trwających w sumie 18 lat i 2 miesiące. Ożenił się w 1752 w Lorient z Servanne Dordelin, córką innego oficera Kompanii Indyjskiej. Mieli syna. Z uwagi na słabość flot państwowych na Oceanie Indyjskim w tamtych czasach, typowe było chwilowe wcielanie do eskadr wojennych dobrze uzbrojonych statków kompanii wschodnioindyjskich. Z reguły zostawiano ich cywilne załogi bez zmian. To właśnie przydarzyło się René-Josephowi Bouvet de Précourt, kiedy w 1758 dowodził 1490-tonowym statkiem Bien-Aimé. Ponieważ żaglowiec ten niósł na dolnym pokładzie 28 dział 24-funtowych, na górnym 30 dział 18-funtowych, a na pokładach odkrytych 4 działa 6-funtowe, mógł być traktowany jako całkiem niezły liniowiec (czasem występuje w źródłach jako liniowiec 58-działowy). Dlatego został włączony do indyjskiej eskadry hrabiego d'Aché (mającego rangę szefa eskadry). W ten sposób Bouvet de Précourt, w TYMCZASOWYM stopniu "kapitana liniowca", walczył 29.04.1758 z wyróżnieniem w nierozstrzygniętej bitwie z Anglikami pod Cuddalore/Sadras, chociaż zaraz po niej stracił swój żaglowiec u Wybrzeża Koromandelskiego, kiedy uszkodzona w bitwie jednostka rozbiła się koło Lampraavy. Wówczas Bouvet objął komendę nad kolejnym statkiem Kompanii Indyjskiej, operującym w eskadrze d'Aché'a, 50-działowcem (54 furty, zmienna liczba dział, w tym na dolnym pokładzie 26 armat 12-funtowych) Duc de Bourgogne o nośności 1050 ton. Walczył na nim w starciu pod Negapatam/Porto Novo 3.08.1758 oraz (przynajmniej wg Clowesa) w trzeciej bitwie szefa eskadry d'Aché'a, 10.0.1759 pod Pondichéry. Po skończeniu wojny siedmioletniej (w 1763) nadal służył w Kompanii Indyjskiej, a nie w marynarce wojennej. Został jednak w 1760 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Koło kwietnia 1779 marynarka wojenna kupiła od Kompanii Indyjskiej 1300-tonowy żaglowiec Ajax i przystosowała go do roli liniowca 64-działowego. Jego dowódcą mianowano właśnie Bouveta de Précourt, dając mu znów faktyczną (i dopiero tym razem stałą) rangę "kapitana liniowca". Opuścił Lorient 16.02.1780 eskortując (wraz z innymi jednostkami) konwój do Indii Wschodnich i bezpiecznie go tam doprowadził mimo strat (spowodowanych brytyjskim atakiem) w eskorcie. W składzie eskadry Suffrena walczył na Oceanie Indyjskim w bitwie pod Sadras 17.02.1782 i zapewne w bitwie pod Providien 12.04.1782. Miał już jednak 67 lat i był poważnie chory. Na dodatek Suffren z zasady tępił oficerów o większym doświadczeniu niż jego własne. Kiedy przed bitwą pod Negapatam 6.07.1782 Ajax odniósł uszkodzenia w szkwale (stracił część masztów), Bouvet poprosił o zezwolenie na powrót do portu; Suffren odmówił, a w rezultacie Ajax nie był w stanie wziąć aktywnego udziału w walce. Szef eskadry wpadł w typową dla niego furię i w sposób hańbiący dla Bouveta kazał go zastąpić w dowództwie przez porucznika, określając zasłużonego oficera jako zbyt "chorego", "starego" i "opowiadającego bajki". René-Joseph Bouvet de Précourt, zmagający się ze szkorbutem i pozostawiony samemu sobie, przedostał się z Cuddalore do Trincomalee. Próbował znaleźć żaglowiec, który przewiózłby go na Ile de France, ale nie zdążył. Zmarł 6.10.1782 w Trincomalee.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska · Wysłany: Sob 13:07, 27 Mar 2021 Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Jedną z kolejnych osób o opisanie Pana poproszę będzie Antoine Groignard (04.02.1727 - 26.07.1799), zdaję sobie sprawę że znany jest głównie jako konstruktor, ale znalazłem taką notkę" Ingénieur général avec rang de capitaine de vaisseau en janvier 1779".
A co do oficerów, to poproszę o opisanie losów, są nimi Jean-Antoine-Nicolas-François Capellis (24.11.1711 – 06.1772) oraz Charles-Bernard Martial de Narbonne-Pelet (1720 – 08.12.1775).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach · Wysłany: Nie 9:30, 28 Mar 2021 Temat postu:

Antoine Groignard faktycznie otrzymał w 1779 stopień komandora marynarki wojennej (capitaine de vaisseau), ale za zasługi na polu konstrukcyjnym, więc traktowany jako wyróżnienie honorowe i sposób na podwyżkę pensji, a nie na serio - stąd zazwyczaj na listach floty był ignorowany. Urodził się 4.02.1727 w Solliès Point. Uczył się w Paryżu, w szkole konstruowania okrętów, założonej przez Henri-Louisa Duhamel du Monceau. Od 1747 zajmował stanowisko młodszego konstruktora w Breście, a od 1749 - w Rochefort. Od 1754 był konstruktorem, przy czym w latach 1756-1770 niezależnie od projektowania okrętów wojennych, pełnił też funkcję naczelnego konstruktora Kompanii Indyjskiej w Lorient. W 1759 dzięki swoim bateriom pływającym przyczynił się do obrony Hawru przed Anglikami. Od 1765 miał pozycję naczelnego inżyniera w marynarce wojennej. W 1767 ożenił się w Lorient z córką kapitana Kompanii Indyjskiej, pana Boucher. Studiował sztauowanie okrętów (dostał za to nagrodę Akademii Marynarki), zmienił sposób obróbki belek, by zwiększyć ich wytrzymałość. Zajmował się zagadnieniami stateczności. Od 1769 był członkiem Akademii Marynarki. Obarczony w 1773 zadaniem konstrukcji basenów w Tulonie, rozwiązał wiele trudnych problemów technicznych, za co przyznano mu tę rangę "kapitana liniowca", a w 1782 mianowano "inżynierem generalnym marynarki". Został nobilitowany w 1776. Chory, wycofał się w 1790, ale jeszcze w 1793 (lub w 1798) narzekający na brak doświadczonych ludzi rewolucjoniści powołali go do zarządzania portem w Tulonie. Zmarł 26.07.1799 w Paryżu.
Wymienienie wszystkich okrętów i statków zaprojektowanych przez niego byłoby pracochłonne i mało sensowne w temacie poświęconym innej kategorii, ale dla marynarki wojennej można wspomnieć o 110-działowym trójpokładowcu Bretagne (z lat 1766-1796), 80-działowym dwupokładowcu Orient z lat 1759-1766, używanym potem jako 74-działowy aż do 1782, 80-działowym dwupokładowcu Couronne z lat 1768-1781, 74-działowym dwupokładowcu Robuste z lat 1758-1783, 74-działowym dwupokładowcu Diligent z lat 1762-1779, 74-działowym dwupokładowcu Six Corps z lat 1762-1779, 74-działowym dwupokładowcu Bien Aimé z lat 1769-1783, 74-działowym dwupokładowcu Victoire z lat 1770-1792, 74-działowym dwupokładowcu Fendant z lat 1776-1784, 64-działowym dwupokładowcu Eveillé z lat 1752-1770, 64-działowym dwupokładowcu Solitaire z lat 1758-1771, 64-działowym dwupokładowcu Reflechi z lat 1776-1788, 50/58-działowym dwupokładowcu Duc de Duras z lat 1769-1779 (skończył jako słynny Bonhomme Richard), 24-działowej fregacie Nymphe z lat 1752-1757, 30/36-działowej fregacie Terpsichore z lat 1763-1783, 22-działowym pramie Fortunée z lat 1759-1768, 12-działowej fluicie Rhinoceros z lat 1751-1758, szalupie kanonierskiej Tonnerre z lat 1759-1768, długiej serii łodzi płaskodennych z lat 1759-1763, 6-działowym kutrze Moucheron z lat 1771-1782. Dla Kompanii Indyjskiej zaprojektował zarówno wielkie jednostki o nośności 1200-1242 ton (jak Comte d'Artois z 1759 czy Mars z 1769), takie o nośności 1000 ton (Dauphin z 1766), o nośności 900 ton (np. Berryer z 1759 czy Penthièvre z 1763), o nośności 600 ton (jak Duc de Praslin z 1763), mniejsze fregaty handlowe (jak Gracieuse z 1759 czy Triton z 1768), snowy (jak Fine z 1759). Oczywiście nie wszystkie wzbudziły entuzjazm, ale sama ich liczba (tu wielce ograniczona) świadczy o estymie, jaką się cieszył.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach · Wysłany: Pon 7:32, 29 Mar 2021 Temat postu:

Jean-Antoine-Nicolas-François de Capellis, drugi markiz de Capellis, był ojcem już tu przez mnie opisywanego Hipolita-Ludwika-Antoniego-Guya de Capellis. Urodził się 24.09.1711 w Avignon. Rodzina de Capellis pochodziła z Włoch (gdzie nazwisko zapisywano w formie Capelli), była znana już w XII w., osiedliła się we Francji w wieku XVI. Rodzice Jeana-Antoine'a-Nicolasa-Françoisa to François (Elzéar, Éléazar) de Capellis, pierwszy markiz de Capellis (zmarły krótko po 1736) oraz Jeanne-Marie de Fonseca. Omawiany tu oficer służył wiele lat w armii. Wystąpił z niej dla ożenku i skonsolidowania majątku rodzinnego. Ożenił się 16.06.1740 z zamku du Fort z siedemnastoletnią Marie-Louise de Beaumont de Gibaud, markizą du Fort. Mieli dzieci. Krótko przed wybuchem wojny siedmioletniej (1756-1763), kiedy Anglicy i Francuzi napadali na siebie (zwłaszcza w Ameryce i Kanadzie) jeszcze w czasie pokoju, miał pecha trafić w 1755 na parę tygodni do brytyjskiej niewoli. Tak go to zirytowało, że mimo swoich prawie 45 lat i cywilnego statusu, wstąpił 31.05.1756 do marynarki w charakterze ochotnika. Oczywiście nie mógł w tym wieku zostać gardemarynem razem z nastolatkami i kroczyć typową dla nich drogą kariery. W feudalnej marynarce blisko 50-letni markiz nie nadawał się też na chłopca okrętowego czy podoficera, więc w wyniku interwencji sekretarza stanu dostał 19.10.1756 rangę "kapitana brandera". Oczywiście nie miał żadnego doświadczenia i umiejętności żeglarskich, zatem na razie szkolił się na rozmaitych większych okrętach. Od listopada 1756 do marca 1757 był to 64-działowiec Vaillant, operujący u wybrzeży Afryki, potem na Antylach. Od kwietnia 1757 Jean-Antoine-Nicolas-François de Capellis służył na 74-działowcu Superbe, najpierw w eskadrze Brestu, potem w ekspedycji do Louisbourga i Quebeku (od maja do listopada 1757). Lubił bardzo dużo pisać, głównie do zwierzchników w marynarce, dzieląc się swoimi przemyśleniami na prawie każdy temat - zaczął już w 1756. Od grudnia 1758 wchodził w skład załogi 74-działowca Défenseur, wysłanego w 1759 ku Martynice i San Domingo. W 1761, nadal w tej samej randze, został zastępcą dowódcy na 30/32-działowej fregacie Opale. Mając już 50 lat markiz de Capellis awansował 15.01.1762 na "porucznika liniowca" i kapitana artylerii (marynarki). Fregatę Opale skierowano 24.01.1762 z Brestu na Antyle i do Luizjany w eskorcie konwoju; rozbiła się 23.07.1762 niedaleko Cap Français, ale obaj panowie de Capellis (ojciec i starszy syn) wyszli z tej katastrofy bez większego szwanku. W 1763 Jean-Antoine-Nicolas-François de Capellis załatwiał w Tulonie sprawy na zlecenie ministra marynarki. Awansowano go 1.10.1764 do rangi "kapitana fregaty" i dano Order Św. Ludwika. W latach 1764-1765 przebywał w Breście. W 1768 "dostąpił zaszczytu" uczestnictwa w feudalnych głupotach dworskich. Awansował 18.02.1771 na "kapitana liniowca". Otrzymał 1.05.1772 dowództwo batalionu marynarki w Tulonie. Zmarł tam na służbie 6.06.1772 lub 14.06.1772.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach · Wysłany: Wto 6:43, 30 Mar 2021 Temat postu:

Charles-Bernard-Martial (Martial to może przydomek - rodzina miała majątek Saint-Martial - ale tu używany w charakterze imienia) de Narbonne-Pelet (Narbonne-Pelet-Melguiel), zwany czasem hrabią, a czasem baronem de Narbonne-Pelet, urodził się w 1720 w szlacheckiej rodzinie prowansalskiej. Jego rodzicami byli François-Raymond de Narbonne-Pelet (zmarły w 1763 wicehrabia de Narbonne-Pelet, kapitan dragonów) i Louise-Marie (albo Louise-Henriette) de Chastellard czy de Châtelard. Został gardemarynem 5.05.1738. Otrzymał w 1746 rangę "chorążego liniowca". Awansował 11.02.1756 na "porucznika liniowca". Służył w tym charakterze na 50-działowcu Hippopotame w eskadrze de la Galissonnière'a podczas działań na Morzu Śródziemnym. Był oficerem na 74-działowcu Guerrier w 1759, w eskadrze de La Clue'a, rozgromionej przez Anglików pod Lagos w sierpniu (Guerrier uciekł do Rochefort). Ożenił się w lutym 1760 (kontrakt podpisano 28 stycznia) z Marie-Félicité du Plessis-Châtillon, markizą de Nonant. Nie miał potomków, którzy by go przeżyli. W 1760 wszedł na krótko do ministerstwa marynarki, uważanego przez historyków francuskich za skrajnie niekompetentne. Awansował 18.08.1767 na "kapitana liniowca". W 1770 mianowano go dowódcą 24/26-działowej fregaty Topaze. W 1771 i 1772 dowodził 24/26-działową fregatą Gracieuse na Morzu Egejskim i w Tulonie. W 1775 był kapitanem 26/32-działowej fregaty Flore, skierowanej w listopadzie z Tulonu na Morze Egejskie. Zmarł 8.12.1775 na morzu (chociaż niektórzy twierdzą, że zmarł 17.02.1779 w Paryżu, albo nawet dopiero w 1790).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska · Wysłany: Śro 12:57, 31 Mar 2021 Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Alexandre-Bache-Elzéar d'Arbaud de Jouques (26.09.1720 - 26.11.1793) oraz Bernard-Marie Le Jar du Clesmeur (1725 - 1807).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Alexandre-Bache-Elzéar d'Arbaud de Jouques, żyjący w latach 1720-1793, był już tu przeze mnie opisywany.

Bernard-Marie Le Jar (Lejar, Le Yar, Leyar) du Clesmeur (Duclesmeur, de Duclesmeur) urodził się 2.02.1725 w Crozon (niedaleko Brestu), a następnego dnia został ochrzczony. Jego rodzicami byli Jacques-François Leyar (Le Jar, koniuszy, pan du Clesmeur, porucznik liniowca zmarły w 1744) i Rose-Marie de Planterose. Bernard-Marie wstąpił do marynarki jako ochotnik już w 1740 i przesłużył ponad 9 miesięcy na 70/72-działowcu Lys. Został gardemarynem 17.07.1741. W latach 1744-1745 zdobywał staż na 74-działowcach Neptune, Superbe i znów Neptune, biorąc udział w walkach z Anglikami. Później w 1745 przeszedł na 6-działową korwetę Maligne, na której pełnił obowiązki oficera; jednostka ta została 29.12.1745 zdobyta przez Anglików. Le Jar du Clesmeur służył w 1746 w baterii nadbrzeżnej. W 1747 w dwóch okresach trwających łącznie ponad 8 miesięcy należał do załogi 24-działowej fregaty Mutine, uczestnicząc w walkach z angielskimi okrętami, statkami i korsarzami. W 1748 otrzymał rangę "chorążego liniowca", lecz znowu zatrudniono go w baterii nadbrzeżnej. W 1751 i 1753 służył przez krótkie okresy na 12-działowej korwecie Amaranthe. W 1755 przez ponad pół roku wchodził w skład załogi 62/64-działowca Leopard. Awansował na "porucznika liniowca" 11.02.1756, kolejny raz trafiając do baterii nadbrzeżnej. W latach 1756-1758 przesłużył ponad półtora roku na 30/32-działowej fregacie Sauvage, zaangażowanej (od kwietnia 1756) w transportowanie żołnierzy do Louisbourga. W 1759 był oficerem na 74-działowcu Intrépide i uczestniczył na nim w bitwie na wodach zatoki Quiberon 20.11.1759, kiedy Brytyjczycy rozbili flotę marszałka Conflansa (ale Intrépide uciekł na rzekę Charente). Le Jar du Clesmeur w 1762 i 1763 był porucznikiem na 64-działowcu Sage. W 1766 służył niecały miesiąc na 64-działowcu Union. W latach 1768-1770 ponad rok był oficerem na 64-działowcu Sphinx. Miał już od dawna żonę i dzieci. Awansował na "kapitana liniowca" 18.02.1772. Otrzymał Order Św. Ludwika. W tym czasie w marynarce francuskiej służyło sporo osób tego nazwiska i tytułu (w tym przynajmniej jeden z jego synów), więc chociaż dla lat 1770. i 1780. mamy nazwy rozmaitych okrętów, którymi dowodzili (np. lugier Espiègle, fregata Bellone, ex-74-działowiec Minotaure, fregata Concorde, fluita Marquis de Castries) lub na których zajmowali inne stanowiska (np. fregata Blanche), w wielu przypadkach trudno się rozeznać, o kogo z nich chodziło. W każdym razie już 59-letni Bernard-Marie Le Jar du Clesmeur zrezygnował z dalszej służby 20.03.1784 dostając na odchodnym honorową rangę (oraz odpowiednią pensję) "szefa eskadry". Zmarł w 1807.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Marcel-Ambroise d'Aubenton (1742 - 26.05.1782), Robert François d'Aché (24.12.1758 - 08.09.1809) oraz Charles-Toussaint-Joseph-François de Paule de Barentin (10.02.1753 - 1808).
Pozdrawiam Janusz.