www.timberships.fora.pl

kgerlach

Henri Phélypeaux (Phélipeaux), kawaler de Phélipeaux, zwany też Phélypeaux d'Herbault (d'Herbaut) pochodził z jednej z najpotężniejszych rodzin Francji. Jego rodzicami byli François Phélypeaux (senior d'Herbault czy d'Herbaut, radca parlamentu) i Anne Loisel. Miał rangę "kapitana liniowca" gdy dowodził 58-działowym okrętem Content w wielkiej bitwie pod Veléz-Malagą 24.08.1704 i w jej trakcie zginął.

Pierre de Combes, zwany kawalerem de Combes, urodził się około 1650. W 1677 miał w marynarce francuskiej rangę "chorążego liniowca". Awansował na "porucznika liniowca" 2.03.1680. W latach 1682-1683 dowodził galiotem bombowym (moździerzowcem) Cruelle i brał na nim udział w bombardowaniach Algieru 28.07-12.09.1682 oraz 26.06-29.07.1683. Awansował 16.01.1684 na "kapitana galiota". Nadal dowodząc Cruelle uczestniczył w bombardowaniu Genui 18-28.05.1684. W styczniu 1685 brał udział w bombardowaniu Trypolisu. Dostał rangę "kapitana liniowca" 1.01.1689. W kampanii atlantyckiej adm. Tourville'a w okresie czerwiec-sierpień 1691 jeden de Combes dowodził 64-działowcem Brillant w awangardzie, a drugi - 64/74-działowcem Illustre w ariergardzie. Potem de Combes był kapitanem okrętu Illustre w bitwie pod Barfleur 29.05.1692. Zmarł 25.11.1717.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Charles-César de Boscal de Mornac (1645 - 19.01.1697) oraz de Montgon (1660 - 1729, awans na kapitana liniowca otrzymał w 1689).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Charles-César, kawaler de Boscal de Réals de Mornac, zwany kawalerem de Réals, urodził się w 1645. Pochodził ze starej i rozgałęzionej rodziny szlacheckiej. Jego rodzicami byli Léon de Boscal de Réals (baron de Mornac, deputowany szlachty do Stanów Generalnych w 1649) i Marguerite de Courbon. W 1668 miał rangę "porucznika liniowca". Awansował na "kapitana liniowca" w 1673. W 1676 dowodził 70/76-działowcem Superbe. W marcu 1678 walczył z Holendrami w bitwie pod Ouessant. Ożenił się 17.09.1679 z Marie-Madelaine Thibault de la Carte. Mieli dzieci. Dowodził w 1681 okrętem 56/60-działowym Assuré w Tulonie. Był w 1685 kapitanem 44-działowca Arc-en-Ciel, na którym przeszedł z Rochefort do Brestu, docierając tam 20.06; wyszedł 28.06 z eskadrą de Preuilly'ego, aby chronić francuskie statki handlowe w Kadyksie. Eskadra rzuciła kotwice w Kadyksie 19.07, w Tangerze 8.09, wyszła z Kadyksu 1.10, w tym samym miesiącu zawinęła do Rochefort. Jako dowódca 54-działowca Fendant kawaler de Réals brał udział w bitwie w zatoce Bantry 11.05.1689. Był kapitanem 70-działowca Aimable w bitwie po Barfleur 29.05.1692, po której zdołał zbiec do Brestu. Dowodził tym żaglowcem także w 1693 w Tulonie. Zmarł 19.01.1697 w Rochefort. Miał tytuł koniuszego.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Kawaler, potem (od około 1702) markiz de Montgon, urodził się w 1660. Miał rangę "chorążego liniowca" od 7.02.1678. W 1679 służył na 44-działowym Arc-en-Ciel, który opuścił Tulon 30.04.1679 z eskadrą Tourville'a i pożeglował 5.05.1679 ku Majorce, do Algieru, Tunisu, Kadyksu. Awansował na "porucznika liniowca" w 1684. W latach 1686-1687 służył na 36/40-działowym okręcie Aventurier, który 20.04.1686 wyszedł z Tulonu z eskadrą Mortemarta i zawinął do Kadyksu 8.05, zimował w tym porcie i wrócił do Tulonu 22.01.1687. Kawaler de Montgon awansował w 1689 na "kapitana liniowca". Był w 1689 drugim kapitanem na 58/60-działowcu Apollon. Dowodząc 56/58-działowcem Fleuron wziął udział w kampanii atlantyckiej adm. Tourville'a w okresie czerwiec-sierpień 1691 i w bitwie pod Barfleur 29.05.1692, po której zdołał zbiec do Saint Malo. W 1693 otrzymał instrukcje od ministra marynarki i króla. W listopadzie 1699 dowodził pod Algierem 44-działowcem Triton. Wycofał się ze służby w 1720. Zmarł w 1729.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Marc-Antoine de Saint-Pol de Hécourt (1665 - 31.10.1705) oraz Charles-Hercule d'Albert de Luynes (08.03.1674 - 31.01.1734).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Marc-Antoine de Saint-Pol de Hécourt (Saint-Pol-Hécourt) był bardziej korsarzem niż oficerem marynarki wojennej, chociaż w tamtych czasach we Francji to się mieszało. Urodził się w 1665 gdzieś w Bretanii. Jego rodzicami byli Pierre de Saint-Pol (senior de Hécourt, kapitan regimentu) i Louise-Marie. Zaczął służyć na morzu w wieku 15 lat. W 1681 został podporucznikiem na galerach śródziemnomorskich. Pełnił funkcje oficerskie na tych pływających więzieniach do około 1690. Na 5-działowej i 50-wiosłowej galerze Syrène walczył w 1681 z piratami z północnej Afryki, uczestniczył w bombardowaniach Algieru w 1682 i 1683 oraz Genui 18-28.05.1684. Dostał 1.01.1685 rangę "porucznika galery". Na 5-działowej i 50-wiosłowej galerze Magnifique brał udział w bombardowaniu Trypolisu 19-25.06.1685. Awansował na "porucznika liniowca" 1.01.1691. Uczestniczył w kampanii atlantyckiej Tourville'a w okresie czerwiec-sierpień 1691 i w bitwie pod Barfleur 29.05.1692. Awansował 1.01.1693 na "kapitana liniowca". Był zastępcą najsłynniejszego korsarza z Dunkierki, Jeana Barta. W bitwie z Holendrami pod Texel 29.06.1694 dowodził państwowym 50-działowcem Mignon i zdobył okręt Stad en Lande. Uczestniczył w obronie Dunkierki 11.08.1695 przed eskadrą angielsko-holenderską. 29.06.1696 pod rozkazami Jeana Barta (sam nadal na Mignon) walczył z Holendrami na Dogger Bank. W latach 1696-1697 operował na Morzu Północnym i Bałtyku; sprawując komendę nad 46-działowcem Jersey (inaczej Gerzé), wziął udział w nieudanej wyprawie Barta dla wsparcia praw księcia Conti do tronu polskiego - Francuzi wyszli z Dunkierki, z księciem na jednostce flagowej, w nocy z 6 na 7.09.1697, dotarli na redę Gdańska 26.09, podnieśli kotwice 9.11 i zawinęli do Dunkierki 11.12.1697. W listopadzie 1702 Saint-Pol-Hécourt przejął w Dunkierce dowództwo nad eskadrą korsarzy. Zdobył 28.01.1703 angielski okręt 32-działowy Ludlow niedaleko ujścia Tamizy. Zaatakował 21.04.1703 na kanale La Manche konwój angielski (osobiście dowodził 42-działowcem Adroit), ale na skutek postawy i poświęcenia 52-działowca eskorty (Salisbury), zdobył tylko tę jednostkę, jeden uzbrojony statek i zaledwie 4 żaglowce z konwoju, choć "historycy" typu Taillemite'a nie omieszkają głosić z tej okazji, że "pochwycił konwój". Przez następne trzy lata był kapitanem zdobytego Salisbury (który jako "pod każdym względem gorszy", ex-angielski i "nie-naukowo zbudowany" był przez niego wysoko ceniony, a plany tego żaglowca rozesłano do wielu stoczni francuskich, by posłużyły za model!). W czerwcu 1703 natknął się w pobliżu Orkadów na holenderską flotę rybacką, zdobył 4 eskortujące ją jednostki, a potem ścigał je aż na Szetlandy i spalił 150 stateczków rybackich, aczkolwiek 22.06.1703 należący do jego eskadry Adroit poszedł na dno (z wielkimi stratami w ludziach), kiedy holenderski okręt eskorty wyleciał w powietrze, o czym w "zawsze zwycięskich" biografiach korsarza zwykle się milczy. W 1704 Saint-Pol-Hécourt wyszedł z Dunkierki pod koniec lipca na czele sześciu okrętów królewskich (po części wyposażonych prywatnie) i wielu korsarskich, zdobywał pojedyncze żaglowce handlowe na wodach kanału La Manche, został odparty w połowie sierpnia przez statki cywilne konwoju wirginijskiego, które wziął omyłkowo za flotę wojenną, ale zdobył tego samego dnia angielski 54-działowiec Falmouth, po czym dwa dni później zawinął do Brestu z kolejnymi pochwyconymi statkami. Wyszedł stamtąd po sześciu dniach i do połowy października krążył między Ouessant a wyspami Scilly, sięgając do przylądka Clear. Pochwycił kilka żaglowców, które przyprowadził do Brestu. Jeszcze raz wyruszył po 22 dniach, zdobywając następne statki. Z powodzeniem zaatakował holenderski konwój koło Texel 19.05.1705. Sukcesy w wyłapywaniu jednostek cywilnych odnosił też w lecie i jesienią 1705. Na czele czterech lub pięciu okrętów wojennych i pięciu czy sześciu jednostek korsarskich napadł 31.10.1705 na wracający z Bałtyku angielski konwój chroniony przez trzy okręty wojenne - Francuzi wywalczyli ważne zwycięstwo zdobywając cały konwój (12 statków) i całą jego eskortę, ale kawaler de Saint-Pol de Hécourt zginął w walce.

Charles-Hercule d'Albert de Luynes był już tu przeze mnie charakteryzowany.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Charles-Louis Chesne (08.09.1666 - 1744) oraz Pierre-Gilbert Colbert (1671 - 02.03.1733).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Charles-Louis Chesne nie jest mi znany.

Pierre-Gilbert Colbert urodził się około 1671. Jego rodzicami byli Édouard Colbert (markiz de Saint-Pouange i de Villacerf, doradca króla i radca stanu, zarządzający pałacem królowej, potem następczyni tronu, naczelny intendent okrętów królewskich) oraz Geneviève Larcher. Pierre-Gilbert jako czwarty syn został oddany w 1676 do Zakonu Kawalerów Maltańskich. Zwano go kawalerem de Villacerf. W marynarce królewskiej dostał 27.12.1692 stopień "kapitana liniowca". Jednak po śmierci dwóch służących w armii starszych braci (jeden zginął w bitwie pod Cassel 11.04.1677, drugi podczas oblężenia Furnes, czy Nieuport 5.01.1693) i wybraniu stanu duchownego przez trzeciego, nieoczekiwanie stał się głową rodu i odziedziczył tytuł markiza de Villacerf, więc wystąpił z zakonu. Żył w Paryżu, był zarządcą pałacu małżonki następcy tronu, potem królowej. Ożenił się 21.01.1696 z Anne-Marie-Madeleine de Saint Nectaire (de Senneterre). Mieli córki. Owdowiał 22.06.1716. Zmarł 3.03.1733 w Paryżu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
W przypadku tego pierwszego oficera to literówka, miał to być Charles-Louis Chesnel (08.09.1666 - 1744).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Charles-Louis Chesnel Descoyeux (zwany markizem d'Escoyeux, d'Éscoyeux) pochodził z rodziny szlacheckiej z Saintonge, z gałęzi de Château-Chesnel i d'Escoyeux. Urodził się 8.09.1666 w Cherves-Richemont. Jego rodzicami byli Louis-Alexandre Chesnel (senior d'Escoyeux) i Elisabeth de Blandel de Joigny de Bellebrune. On sam nosił w różnych okresach tytuły kawalera, seniora de Château-Chesnel, Chazotte, Montigny, Boissereau. W 1685 był "chorążym liniowca" na 44-działowcu Arc-en-Ciel, wyposażonym w Rochefort i przybyłym do Brestu 20.06.1685; okręt ten wyszedł 28.06 z eskadrą de Preuilly'ego, aby chronić francuskie statki handlowe w Kadyksie. Eskadra rzuciła kotwice w Kadyksie 19.07, w Tangerze 8.09, wyszła z Kadyksu 1.10, w tym samym miesiącu zawinęła do Rochefort. Charles-Louis Chesnel Descoyeux służył znów na Arc-en-Ciel w latach 1687-1688, nadal w randze "chorążego liniowca"; okręt wchodził wówczas w skład eskadry d'Amblimonta, która 26.04.1687 podniosła kotwice u wyspy Aix, aby przewieźć 800 żołnierzy do Quebeku. W drodze powrotnej z Kanady dotarła w październiku 1687 do wybrzeży Gwinei, zdobyła holenderski statek handlowy, zabrała 350 czarnych niewolników i zawiozła ich na Martynikę, gdzie dotarto w maju 1688. Okręty wróciły na redę Aix 6.07.1688, a Arc-en-Ciel wycofano do rezerwy w Rochefort 11.07.1688. Chesnel d'Éscoyeux awansował na "kapitana liniowca" w 1705. W bitwie na Dogger Bank 31.10.1705, w której Francuzi zdobyli cały konwój angielski i jego eskortę (i w której zginął francuski głównodowodzący, kawaler de Saint-Pol de Hécourt), Descoyeux dowodził 50-działowcem Triton i stracił rękę urwaną przez kulę (nie jestem jednak pewny, czy to akurat o tego Descoyeuxa chodzi, ponieważ niektórzy uważali, że na skutek owej rany zmarł). Ożenił się 17.04.1709 z Gabrielle-Thérèse de Chasteignier, damą de Montigny. Mieli dzieci. Był potem szefem eskadry. Otrzymał Order Św. Ludwika. Zmarł w 1744, prawdopodobnie w Rochefort.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Pierre de Certaines de Fricambault (1620 - 04.06.1666) oraz Mathurin Gabaret (1600 - 21.9.1671).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Pierre de Certaines de Fricambault (przekręcane w tamtej epoce często na Fréquembaut) pochodził z rodziny szlacheckiej z prowincji Nivernais. Urodził się w 1620 w zamku de Villemolin w miejscowości Anthien. Jego rodzicami byli Aloph de Certaines (kawaler Orderu Św. Michała i gubernator Livry) oraz Jeanne de Martinet. Odziedziczył po nich - zapewne w 1653 - dobra matki, Pinabeux (był czwartym synem tej pary, która pobrała się w 1608). Służył w marynarce wojennej Ludwika XIII od około 1639 czy 1640. Powierzono mu 13.02.1646 dowodzenie 28-działowcem Saint Charles we flocie markiza de Brézé, wspomagającej obleganie Orbetello (podczas wojny trzydziestoletniej, zakończonej w 1648). Od grudnia 1647 dowodził 26-działowym okrętem Triton z floty Tulonu. Uczestniczył wtedy w operacjach eskadry kawalera Paula (Pawła) koło Neapolu, m.in. w bitwie pod Castellammare 21.12.1647 (w trakcie wojny Francji z Hiszpanią 19.05.1635-24.10.1648). Od końca marca 1648 był znów kapitanem okrętu Triton na okres jednej kampanii. W latach 1649-1650 dowodził 26-działowcem Faucon. Jednak w czasie Frondy Książąt (1649-1653) opowiedział się po ich stronie walcząc w Bordeaux jako kapitan szwoleżerów w regimencie księcia d'Enghien (miasto to buntowało się przeciwko władzy królewskiej 05-27.12.1649, 07.1650-2.10.1650 i 11.1651-13.08.1653); z jednej strony zyskało mu to przyjaźń książąt (wśród których był jego późniejszy dowódca morski, diuk de Beaufort), z drugiej zaś - wyeliminowało na jakiś czas z marynarki Ludwika XIV. Jednak od 24.05.1652 był dowódcą 40-działowca Concorde. Zajmował się też działalnością korsarską. Wyposażył w 1652 w Saint Malo okręt Faucon i uzyskał list kaperski skierowany przeciwko Anglikom (w specyficznej, średniowiecznej formie - Francja nie prowadziła wtedy wojny z Anglią, jednak tzw. "list odwetowy" czy "list represyjny" czynił takie działania legalnymi także podczas pokoju). Zdobył w 1653 kilka statków angielskich. W marynarce wojennej promowano go 20.05.1654 do rangi szefa eskadry. Walczył w bitwie pod Barceloną 29.09 i 1.10.1654. Od 18.04.1655 do 1657 dowodził 36-działowcem Soleil. W październiku 1656 otrzymał rozkaz królewski, aby na tym okręcie ścigać piratów na wodach Lewantu. Ponownie dostał 24.12.1656 zgodę na wyposażenie żaglowców do służby korsarskiej - objął dowództwo eskadry korsarskiej, składającej się z dowodzonej przez niego jednostki Apollon i powierzonego bratu okrętu Saint Joseph. Do 1658 pochwycił rozmaite jednostki, ale powstały kontrowersje co do legalności jego poczynań. Pierre de Certaines de Fricambault ożenił się 28.03.1659 w Paryżu z Antoinette Le Maistre (Lemaistre) de Grandchamp. Mieli dzieci. W 1661 operował na Morzu Śródziemnym, zwalczając korsarzy algierskich; pod koniec roku przebywał na Malcie. Powierzono mu 15.11.1662 komendę nad 38-działowcem Jules. W 1663 jego okręt należał do eskadry kawalera Paula operującej w czerwcu u wybrzeży Algieru (podczas wojny Francji z Algierem 1663-1666), wchodzącej potem w skład floty diuka de Beaufort, która w lipcu uderzyła branderami, odnosząc bardzo umiarkowane sukcesy, na Algier. W marcu 1664 objął w Brouage komendę nad 52/54-działowcem César i przeprowadził go pod La Pallice (22.05), a następnie (23.06.1664) do Tulonu, gdzie dołączył do floty księcia de Beaufort, wybierającej się (wyjście z Tulonu 2.07.1664) na podbój portu na algierskim wybrzeżu. Podczas ataku na miasto Gigery (Djidjelli, Dżidżili) 23.07.1664 wspomagał siły desantowe (Francuzi ostatecznie opuścili to miejsce 31.10.1664). Pierre de Certaines de Fricambault otrzymał 31.03.1655 dowództwo 60-działowca Saint Louis. W 1666 znalazł się na tym okręcie w siłach morskich diuka de Beaufort, które opuściły Tulon 29.04 i przeszły na Atlantyk. Kiedy eskadra przebywała na kotwicowisku w portugalskim Lagos, Pierre de Certaines de Fricambault dostał dreszczy, dopadła go gorączka (prawdopodobnie zachorował na tyfus). Zmarł po 17 dniach, "godzinę po północy" 4.06.1666. Tego samego dnia wieczorem został uroczyście pochowany w Lagos.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Mathurin Gabaret urodził się około 1600 w Saint-Martin-de-Ré. Jego ojcem był prawdopodobnie Mathurin Gabaret (miejscowy bogaty kupiec i armator). Mathurin młodszy zaczął służbę na morzu w wieku 12 lat na statkach ojca. W 1622 znalazł się w tymczasowej randze chorążego na 32-działowym okręcie Saint Louis de Nantes, w oryginale żaglowcu korsarskim z Nantes, ale w sierpniu 1621 zarekwirowanym dla marynarki królewskiej. Służył potem na 32/34-działowym Vanguard (1626) i 30/32-działowym Licorne (1627-1628). W 1629 awansował na porucznika. Ożenił się 2.06.1630 z Marie Resnier (Regnier du Clos) i miał z nią jednego syna (urodzonego w 1631 Jeana). W 1630 zwalczał piractwo przybrzeżne, w 1631 dowodził małym żaglowcem wojennym. Być może potem był kapitanem statków handlowych. W 1636 ponownie pojawił się w marynarce królewskiej jako dowódca 10/12-działowej fluity Trois Moulins. W 1638 był kapitanem fregaty Grande Frégate, uczestniczył w odparciu ataku Hiszpanów na Saint-Tropez (w trakcie wojny Francji z Hiszpanią 19.05.1635-24.10.1648). W latach 1639-1640 dowodził małą fregatą Princesse, walczył pod Kadyksem w 1640. Ożenił się 2.11.1640 w Saint-Martin-de-Ré z Marie Baron. Mieli dwóch synów (urodzonego w 1641 Nicolasa i w 1644 - Mathurina). W latach 1641-1643 był kapitanem 28-działowca Saint Charles, na którym został okaleczony w 1643 w bitwie pod Kartageną. W 1646 i 1647 dowodził 32/46-działowcem Saint Jacques de Dunkerque. Walczył w bitwie pod Castellammare 21.12.1647. W 1648 miał dowodzić 36/46-działowcem Lune. W latach 1650-1652 był kapitanem 30-działowego okrętu korsarskiego Phénix, wyposażonego za pieniądze francuskie i irlandzkie. Opuścił na nim 1.12.1650 La Rochelle udając się bez listu kaperskiego (a więc właściwie jako pirat) w rajd po Indiach Zachodnich. Współdziałał tam z podobnym żaglowcem holenderskim. Na początku 1651 zdobyli bogaty pryz koło Santa Marta w Kolumbii. Obrabowali meksykańskie miasto Alvarado 26.05.1651. Mathurin Gabaret wrócił do La Rochelle w październiku 1652. W 1653 otrzymał dowództwo 36/46-działowca Lune. Stoczył walkę z fregatami hiszpańskimi koło Arcachon. Przed 1654 owdowiał. W 1655 znowu zajmował się pustoszeniem hiszpańskich posiadłości w rejonie Morza Karaibskiego, tym razem jako nieformalny szef eskadry. W 1657 dowodził 32/36-działowcem Française i operował na Morzu Śródziemnym, zwalczając piratów berberyjskich. W latach 1662-1663 był kapitanem 36-działowca Mercoeur. Oficjalnie został szefem eskadry 30.04.1663 lub 30.11.1663, a rangę tę zatwierdził król dopiero 12.11.1669. Mathurin Gabaret podczas ataku floty księcia de Beaufort na miasto Gigery (Djidjelli, Dżidżili) 23.07.1664 wspomagał siły desantowe (Francuzi ostatecznie opuścili to miejsce 31.10.1664). Dowodził w 1664 okrętem 40/46-działowym Hercule. Był szefem sztabu diuka de Beaufort, kiedy ten w marcu 1665 r. rozbił pod La Goulette (Tunis) eskadrę portugalskiego renegata Hasana zwanego Brodatym. W nagrodę za swoje dokonania Mathurin Gabaret został uszlachcony 26.04.1665. Od czerwca 1665 do 1666 dowodził 78/84-działowcem Saint Philippe. Jego okręt był flagowcem księcia de Beaufort 24.08.1665 w bitwie pod Cherchell (Szarszal), kiedy rozgromiono piratów algierskich. W 1667 sprawował komendę nad 66/72-działowcem Vendome. Mathurin Gabaret służył na morzu do 1670; jego okrętem flagowym był wtedy 52-działowiec Rochefort. Jednak w 1671 Gabaret zachorował. Udał się do wód w Barèges. Zmarł 22.09.1671 w Dax.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Pierre de Cou (1630 - 22.4.1676) oraz François de Livenne de Verdille (1613 - 1690).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Pierre de Cou urodził się około 1630. Nie pochodził z żadnej wpływowej rodziny, w marynarce królewskiej wybił się dzięki odwadze. Dowodząc 24/38-działowcem Saint Augustin w składzie floty księcia de Beaufort, uczestniczył w zdobyciu algierskiego miasta Gigery (Djidjelli, Dżidżili) 23.07.1664. W 1666 dowodził 56/58-działowcem Royale. Pełnił funkcję kapitana flagowego na 78-działowcu Saint Phillippe pod rozkazami wiceadm. Jeana d'Estrées w bitwie pod Solebay 7.06.1672. W 1673 był kapitanem 54/56-działowca Bon. Walczył na nim w obu bitwach pod Schooneveldt (7.06 i 14.06.1673), a także w bitwie pod Texel 21.08.1673. W 1676 dowodził 64-działowcem Éclatant na Morzu Śródziemnym w bitwie pod Alicuri 8.01.1676 i w bitwie pod Augustą 22.04.1676. W tej ostatniej zginął.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach