www.timberships.fora.pl

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Jean Erard de Belle-Isle (1637/1640 - 24.08.1704) oraz Théophile du Vigier, de Treillebois (1640 - 28.7.1702).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Losy Jeana Érard de Belle-Isle już tu podawałem (wyszukiwarce robi czasem różnicę, czy damy É czy E).

Théophile du Vigier (Duvigier) de Treillebois (de Treille-Bois), pan de La Vigerie-Treillebois (Lavigerie) pochodził z rodziny, która dala marynarce francuskiej wielu oficerów marynarki, ale jest bardzo zagmatwana w pisowni nazwiska i tytułów, stąd poszczególne osoby często się mieszają. On sam urodził się w 1640. Prawdopodobnie jego ojcem był już tu przeze mnie opisywany De Treillebois de La Rabesnières. W latach 1662-1663 Théophile du Vigier służył jako chorąży na 36/38-działowcu Beaufort w eskadrze d'Almérasa (jeśli to nie chodziło o innego młodego człowieka tego nazwiska). Awansował w 1666 na "porucznika liniowca". Został w 1671 "kapitanem liniowca". W 1672 podobno dowodził branderem Hazardeux. Okręt ten walczył 7.06.1672 w bitwie pod Solebay (w której śmiertelne rany odniósł De Treillebois de La Rabesnières). W 1673 du Vigier de Treillebois dowodził 48-działowcem Bourbon należącym do bazującej w Breście Floty Ponantu. Walczył w drugiej bitwie pod Schooneveld 14.06.1673. Ponieważ był hugenotem (jak prawie cała rodzina) został 13.02.1681 zmuszony przez króla - na starość katolickiego bigota - do opuszczenia marynarki. Jednak po wyparciu się "błędnej wiary" wrócił do służby 9.05.1686. W 1689 dowodził 60-działowcem Excellent i zdaniem wielu brał na nim udział w bitwie na wodach i w okolicy zatoki Bantry 11.05.1689 (chociaż Piotr Olender przypisuje temu okrętowi innego dowódcę w owej bitwie). W 1690 był kapitanem 54-działowca Fendant i walczył w bitwie pod Béveziers (pod Beachy Head) 10.07.1690. W 1692 dowodził na wodach Ameryki Północnej 58-działowcem Arrogant w składzie eskadry, która wyszła z Rochefort. Zdaje się, że w 1701 został kawalerem Orderu Św. Ludwika. Mianowano go dowódcą marynarki w La Rochelle. Zmarł tam 28.07.1702.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękujuę za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Félix de Beaussier (22.02.1650 - 09.08.1724) oraz Pierre de Bagneux (1650 - 1718).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Félix de Beaussier urodził się 22.02.1650 w Tulonie. Jego rodzina dała marynarce francuskiej ogromną liczbę oficerów, w tym 12 komandorów i czterech oficerów flagowych. On sam zaczął służbę 28.12.1673 jako chorąży. Dowodząc, w stopniu "porucznika liniowca", moździerzowcem (galiotem bombowym) Brûlante brał udział w bombardowaniach Algieru przez flotę Duquesne'a 28.07.1682 i 26.06.1683. Awansował 17.01.1684 na kapitana galiota. Dowodząc moździerzowcem (galiotem bombowym) Belliqueuse brał udział w bombardowaniu Genui przez eskadrę Duquesne'a 18-28.05.1684. Uczestniczył w bitwie pod Béveziers (pod Beachy Head) 10.07.1690 nadal jako dowódca galiota bombowego Belliqueuse. Awansował na "kapitana liniowca" 1.01.1693. W ogromnej flocie wiceadm. Château-Reanulta, przysłanej w styczniu 1702 na Martynikę dla osłony hiszpańskiej floty skarbowej, dowodził 84-działowcem Monarque; kiedy jednak okręt ten został odesłany w marcu 1702 spod Puerto Rico do Europy w grupie tuzina jednostek w najgorszym stanie, Beaussier pozostał we flocie i 11.06.1702 objął dowództwo 66/70-działowca Ferme. Stracił go (zdobyty przez Anglików) 23.10.1702 w Vigo, gdzie Francuzi i Hiszpanie dowodzeni przez Château-Reanulta ponieśli ciężką klęskę. Przebywał na 94/90-działowcu Orgueilleux w bitwie pod Vélez-Malagą 24.08.1704 razem z "kapitanem liniowca" Camille de Digoine du Palais. Francuscy historycy do dziś nie mogą się zgodzić, który z tych dwóch dowodził - Taillemite i wszyscy od niego przepisujący (zwłaszcza wikipedyści) twierdzą, że dowódcą był Beaussier. Jednak Léon Guérin, Jean-Michel Roche (a z brytyjskich np. William Laird Clowes) uważali i uważają odwrotnie. W 1707 Beaussier uczestniczył w obronie Tulonu przed sojusznikami, kiedy Francuzi nie dali Austriakom zająć miasta, ale stracili (przez samozatopienie) prawie całą swoją flotę śródziemnomorską. Sam został wtedy ranny. Był kawalerem Orderu Św. Ludwika, chociaż w 1707 zakwestionowano jego szlacheckie pochodzenie (odparł zarzuty). Zmarł 9.08.1724 w Tulonie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Pierre de Bagneux urodził się około 1650. Został "porucznikiem liniowca" w Tulonie w 1675. Awansował na "kapitana liniowca" w 1684. Na 48-działowcu Aimable uczestniczył 18-28.05.1684 w bombardowaniu Genui, będąc jednak tylko jego drugim kapitanem. W tej roli pozostał na Aimable do 1685, przenosząc się w tamtym roku - nadal jako drugi kapitan - na 36-działowiec Aventurier. Pod koniec 1685 przejął komendę nad okrętem Aventurier. Dowodząc 54/56-działowcem Prince wziął udział w kampanii atlantyckiej adm. Tourville'a w okresie czerwiec-sierpień 1691 i w bitwie pod Barfleur 29.05.1692. Na początku wojny o sukcesję hiszpańską (trwającej 1701-1714) dowodził 84-działowcem Conquérant w eskadrze d'Estréesa. W bitwie pod Vélez-Malagą 24.08.1704 dowodził 58-działowcem Fortuné. Zmarł około 1718.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękujuę za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Jean-Joseph de Pallas (... - 09.06.1702) oraz Barthélemy-Alexandre d'Aralle de Perrinet (1650 - 1705).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Jean-Joseph de Pallas urodził się około 1630. Jego rodzicami byli César de Pallas (koniuszy) i Marguerite de Boyer de Caseneuve. Uzyskał rangę "porucznika liniowca" w 1666. Awansował na "kapitana liniowca" w 1677. W 1679 był drugim kapitanem na 48-działowcu Aimable. Ożenił się 16.01.1679 w Tulonie z Claire de Teras. Mieli dzieci. W latach 1681-1682 zajmował stanowiska drugiego i trzeciego kapitana na 56/60-działowcu Assuré, który w 1681 operując z Dunkierki zwalczał korsarzy z Salé u wybrzeży Portugalii, działał na Morzu Śródziemnym i wrócił do Dunkierki. Pallas dowodził 60-działowcem Ferme podczas bombardowania Algieru przez flotę Duquesne'a 23.05-29.07.1683. W 1684 był drugim kapitanem 64-działowca Ardent; uczestniczył na nim w bombardowaniu Genui 18-28.05.1684 przez eskadrę Duquesne'a. W 1685 był drugim kapitanem 56-działowca Agréable. Od stycznia 1686 do 1688 dowodził w Tulonie i na Morzu Śródziemnym 40-działową fregatą Aventurier, zaangażowany w zwalczanie korsarzy. W 1687 walczył z okrętem algierskim. Dowodził 56-działowcem Fortuné w bitwie pod Béveziers (pod Beachy Head) 10.07.1690. W 1696 był na Morzu Śródziemnym kapitanem 58-działowca Sériux - współdziałał tam w zdobyciu wielu żaglowców z holenderskiego konwoju. W 1698 dowodził eskadrą operującą u wybrzeży Hiszpanii. W 1699 został kawalerem Orderu Św. Ludwika. W ogromnej flocie wiceadm. Château-Reanulta, przysłanej w styczniu 1702 na Martynikę dla osłony hiszpańskiej floty skarbowej, dowodził 64-działowcem Oriflamme; zmarł jednak 9.06.1702 w Hawanie na "żółtą febrę".
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Barthélemy-Alexandre d'Aralle, kawaler de Perrinet (de Périnet, de Perinet), inaczej kawaler Perrinet d'Aralle, urodził się w 1650. Wstąpił do marynarki w 1670. Awansował na "porucznika liniowca" w 1675. W 1677 zajmował stanowisko porucznika na 56/60-działowcu Assuré na Morzu Śródziemnym. Uzyskał rangę "kapitana liniowca" w 1682. W maju 1685 przybył na czele trzech małych fregat (w sumie 36 dział i 150 ludzi), potem wzmocnionych przez cztery inne okręty, szereg pinas i szalup, pod Fuenterrabia, rzekomo dla "ochrony francuskich rybaków przed Hiszpanami", a w rzeczywistości do realizacji w tym rejonie bezprecedensowej polityki Ludwika XIV, który w ramach tzw. reunionów gwałcił wszystkie prawa międzynarodowe, zajmując siłą (niby podczas pokoju) każdy teren przygraniczny, na który tylko miał ochotę. W tym konkretnym przypadku oznaczało to zbombardowanie hiszpańskiego fortu w Fuenterrabia (Francuzi byli za słabi, by go zdobyć), zniszczenie bezbronnego miasta, wzięcie jeńców spośród cywilnej ludności, ustanowienie skutecznej blokady i przegonienie hiszpańskich rybaków z ich własnych łowisk. Potem kawaler de Perrinet kierował w 1685 grupą fregat, które miały patrolować ujście rzeki Bordeaux i okolice, wyłapując na morzu uciekających z Francji hugenotów (po odwołaniu Edyktu Nantejskiego przez króla - katolickiego fanatyka). Dowodził 44-działowcem Arc-en-ciel w eskadrze Gabareta, która przeszła do Irlandii i wysadziła tam 1.04.1689 króla Jakuba II; następnie walczył na tym okręcie w bitwie w zatoce Bantry 11.05.1689. Był kapitanem 56-działowca Précieux w bitwie pod Béveziers (pod Beachy Head) 10.07.1690. Dowodząc 64-działowcem Bourbon wziął udział w kampanii atlantyckiej adm. Tourville'a w okresie czerwiec-sierpień 1691 i w bitwie pod Barfleur 29.05.1692. Utracił go pod La Hougue 4.06.1692. Zmarł w 1705 w Rochefort.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Damien du Parc de Martel (1607 - 30.04.1681) oraz Louis de Gabaret (1634 - 1677).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Damien de Martel, baron de Rénac, senior du Parc de Martel, de la Porte i de la Chesnardière, pochodził z normandzkiej szlachty. Urodził się około 1607 w le Bec-Hellouin. Jego rodzicami byli Jacques de Martel, senior du Parc de la Clerais Martel i de Tenuel (koniuszy) oraz Marguerite Tenuel czy de Tenel. Damien de Martel został przyjęty w młodości do zakonu Kawalerów Maltańskich 4.06.1625, ale nigdy nie odbył stażu we flocie Zakonu i nie złożył ślubów. Mniej więcej w tym samym czasie zaczął służyć w marynarce francuskiej. Uzyskał rangę kapitana w 1637. Został szefem eskadry w 1642. Ożenił się 2.07.1652 w Rennes z Judith Champion, córką barona. Awansował w 1656 na generała-porucznika sił morskich Ponantu. W 1660 seniorat de la Porte został dla niego podniesiony do markizatu. Kiedy siły francuskie pod diukiem de Beaufort zdobyły algierskie miasto Gigery (Djidjelli, Dżidżili) 23.07.1664, ale zostały w nim oblężone od 6.10, markiz de Martel wyruszył 18.10 z Tulonu na czele eskadry (cztery duże okręty, fluita i brander) z posiłkami w postaci dwóch kompanii kawalerii, przybywając na miejsce 22.10.1664. Bezpośrednio dowodził w tej eskadrze 52/54-działowcem Dauphin. Gdy Francuzi ostatecznie opuścili Gigery 31.10, Martel przeprowadził ich ewakuację. Nadal na Dauphin uczestniczył 24.08.1665 w pokonaniu algierskiej eskadry pod Cherchell (Szarszal). W 1666 wciąż na Dauphin znalazł się w siłach morskich diuka de Beaufort, które opuściły Tulon 29.04 i przeszły na Atlantyk. W 1667 sprawował tu komendę nad 64-działowcem Princesse. Jako kapitan 72-działowca Courtisan brał udział w ekspedycji diuka de Beaufort, skierowanej 5.06.1669 na pomoc Kandii, gdzie dotarto 16.06. Tu ponownie markiz de Martel wyróżnił się odwagą. W 1670 król powierzył mu dowództwo eskadry 10 jednostek, z zadaniem poskromienia Algierczyków; mając od października 1669 za okręt flagowy 66-działowiec Bourbon, Martel opuścił Tulon w styczniu 1670, przybył pod Algier 29.01 i w lutym zawarł satysfakcjonujący Ludwika XIV pokój. Potem blokował Tunis od 12.04.1670 do maja. Został radcą stanu. W 1672 dowodził marynarką w Tulonie. Jego flagowcem był 120-działowy Royal Louis. Markiz de Martel zaplanował atak przeciwko Porto-Farina. W 1673 przeprowadził eskadrę tulońską, poprzez Kadyks, do Brestu. Podczas wojny Anglii i Francji przeciwko Holandii (1672-1678) sprawował komendę nad częścią sił, ale naczelnym wodzem francuskiego kontyngentu w połączonej flocie był hrabia d'Estrées. Damien de Martel źle znosił zwierzchnika w postaci osoby o bardzo małym doświadczeniu w marynarce. Walczył dzielnie w bitwach pod Schooneveld 17.06.1673 i pod Texel 21.08.1673 na pokładzie 72/80-działowca Royale Thérèse, ale ponieważ Francuzi w oczach wielu skompromitowali się słabym poparciem udzielonym sojusznikom i zostali przez nich oskarżeni o zdradę, wszedł w gwałtowny spór z wiceadmirałem d'Estréesem, zarzucając mu deptanie honoru narodu (sam bił się znacznie dzielniej). Generał-porucznik nie zauważył, że skoro hrabia był wyznaczony przez koterię królewską, to krytykowanie jego osoby oznaczało krytykowanie samego Ludwika XIV. Nie wiedział też, że w pewnym stopniu nadmiernie ostrożne postępowanie głównodowodzącego wynikało zapewne z polecenia króla, któremu wydawało się, że okaże się bardzo sprytny, gdy Anglicy i Holendrzy wzajemnie się wytłuką, a on zachowa okręty. W efekcie 31.10.1673 markiz de Martel powędrował do Bastylii, w której spędził bez sądu prawie dwa lata. Nigdy też nie dostał już żadnego dowództwa. Zmarł 30.04.1681 w Châtres.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Louis de Gabaret pochodził z rodziny słynnej z dostarczania oficerów marynarce francuskiej. Był może bratem zmarłego w 1697 Jeana de Gabaret, którego losy już tu opisywałem. W takim przypadku ich rodzicami byliby Marie Regnier oraz Mathurin Gabaret, który (uszlachcony w 1655) zmarł w 1671 w stopniu szefa eskadry. Jednak niektórzy badacze uważają, że Mathurin Gabaret był raczej stryjem Louisa, nie ojcem - dokumenty są bardzo skąpe, niejasne i sprzeczne. W tej wersji Louis Gabaret występuje jako syn Pierre'a Gabareta (kapitana statków handlowych w Saunt-Denis d'Oléron) i jego żony Renée Picard. Wg pierwszej koncepcji urodził się około 1634, ale zgodnie z drugą - dokładnie 26.12.1632 w Saint-Denis-d'Oléron. Zaczął służyć w marynarce w 1646 na 44-działowcu Saint Jean pod opieką Mathurina Gabaret, uczestnicząc w działaniach pod Neapolem w czasie wojny Francji z Habsburgami. Brał udział w bombardowaniu Salerno w 1648. Podczas kampanii w Kanadzie i na Antylach (1650-1652) służył jako chorąży. Walczył z Frondystami pod Bordeaux w 1653 i został ranny. W latach 1653-1657 był porucznikiem na okręcie korsarskim operującym na Antylach przeciwko Hiszpanom. W 1657 wrócił na Morzu Śródziemnym do marynarki królewskiej, pod komendę Mathurina Gabaret. W 1662-1664 był porucznikiem na 24-działowcu Terron. Na pokładzie 36-działowej fluity Marie podążył w 1665 do Cayenne z kolonistami, amunicją i zapasami. Jego stopień "porucznika liniowca" zatwierdzono 31.03.1665. Awansował 5.09.1666 na "kapitana liniowca". W 1666 dowodził 16-działową fregatą Diligente w eskadrze księcia de Beaufort. Ożenił się w 1667 z Louise Auboyneau. Mieli dzieci. W 1668 był kapitanem 30/34-działowego okrętu Vierge, wysłanego do Amsterdamu, gdzie Gabaret miał skontrolować budowę okrętów zamówionych w Holandii przez Colberta. Istnieje przypuszczenie, że w 1669 pojawił się na tej jednostce na Bałtyku. W 1669 został wysłany na czele małej eskadry na wody Ameryki Środkowej w ramach działań przeciwko Holendrom; patrolował je jeszcze w 1671, walcząc m.in. z francuskimi osadnikami na San Domingo (spalił Petit-Goâve w 1671). Uczestniczył w wojnie z Holendrami (1672-1678). Jego udział w bitwie pod Solebay 7.06.1672 jest cokolwiek niejasny - na pewno nie był kapitanem 68/76-działowca Foudroyant, jak się czasem pisze, ponieważ tym dowodził Jean de Gabaret; w innej wersji Louis Gabaret sprawował komendę nad 78/84-działowcem Saint-Philippe, ale i dla tego liniowca podaje się czasem innego dowódcę. W 1673 Louis Gabaret walczył w obu bitwach pod Schooneveld (7.06 i 14.06) oraz pod Texel (21.08), tym razem jako kapitan 52-działowca Aquilon. W czerwcu 1673 został uszlachcony. Służył potem podobno w latach 1675-1676 na Morzu Śródziemnym pod rozkazami Abrahama Duquesne'a. Ale znowu mamy zamieszanie, ponieważ wszystkie podawane fakty - udział w bitwie pod Stromboli 11.02.1675, dowodzenie tylną strażą w starciu pod Alicudi 8.01.1676 (z pokładu 66-działowca Sans Pareil), walka w bitwie pod Augustą 21.04.1676 oraz rozgromienie eskadry holendersko-hiszpańskiej w Palermo 2.06.1676 - pokrywają się równo w biografiach Jeana de Gabaret i Louisa de Gabaret (do tego stopnia, że nawet skrupulatnie badający te wydarzenia Piotr Olender w przypisie na str. 63 swego bardzo ciekawego artykułu o Kampanii sycylijskiej 1674-1678, w MSiO nr 3/2010, wymienia na Sans Pareil Jeana, ale w zestawieniu na str. 68 - Louisa). Wydaje się jednak zdecydowanie bardziej prawdopodobne, że Louisa de Gabaret w owych walkach w ogóle nie było. Uczestniczył za to na pewno w wyprawie do Indii Zachodnich. Colbert skierował ekspedycję pod hrabią d’Estrées ku Cayenne, z zadaniem odbicia tej kolonii z rąk Holendrów, potem wypędzenia ich z Tobago i w końcu także z Curaçao. Wiceadm. d’Estrées wyszedł z Brestu 6.10.1676 na czele 4 liniowców oraz 8 mniejszych okrętów (albo 10 większych okrętów, 2 fregat i 3 slupów), pojawiając się pod Cayenne 17.12.1676. Wysadził na ląd 800 ludzi. Komodor Louis Gabaret z 56-działowca Intrépide blokował redę Armire z 5 okrętami wojennymi, podczas gdy pozostałe francuskie jednostki zbliżyły się 2 dni później do stolicy Cayenne, aby wesprzeć kolumny d’Estréesa. Przed świtem 21.12.1676 Francuzi przypuścili szturm i po 1,5 godzinie zwyciężyli, tracąc 40 zabitych oraz 105 rannych. Następnie eskadra podążyła na północ, ku Martynice, dokąd dotarła 19.01.1677. Stamtąd wyruszyła 12.02.1677 w kierunku Tobago, pojawiając się u brzegów wyspy trzy dni później. Wieczorem 21.02.1677 d’Estrées wysadził w małej zatoczce nieco ponad 1000 ludzi. Oddziały pomaszerowały ku odległej twierdzy Sterreschans, gdzie znalazły się pod koniec lutego 1677. Po niepowodzeniu pierwszego ataku d’Estrées poprowadził 3.03.1677 na swym flagowym 62/66-działowcu Glorieux desperacki szturm wszystkimi siłami od strony lądu i morza. Atak z morza przeprowadzono dwiema kolumnami, przy czym Louis Gabaret na swym Intrépide żeglował na czele kolumny bliższej wybrzeża i holenderskich baterii nadbrzeżnych. W zaciętej walce zginął, a jego okręt sztrandował i dostał się w ręce Holendrów, którzy - mimo wielkich strat - wyszli z walki zwycięsko.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Benjamin de Combes (1649 - 13.07.1710) oraz Charles-Daniel Ricoux (1663 - 05.07.1708).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Benjamin de Combes urodził się około 1649. Pochodził z rodziny oficerów marynarki, być może osiedlonych pierwotnie na wyspie Yeu. Poszedł na morze w wieku około 10 lat. Osiągnął rangę chorążego a potem porucznika na galerach królewskich bazujących w Marsylii. W 1667 został "porucznikiem liniowca". W 1669 brał udział w kampanii floty francuskiej na Morzu Śródziemnym, zauważony przez jej głównodowodzącego, diuka de Beaufort. Przebywał na okrętach tej eskadry w Konstantynopolu, Trypolisie, Tunisie i Algierze. Po śmierci Beauforta wrócił do Francji. Colbert zatrudnił go w 1671 w dziale konstrukcji arsenału marynarki w Dunkierce. Odtąd Benjamin de Combes działał wyłącznie na polu inżynierii militarnej. Gdy Ludwik XIV odwiedził Dunkierkę, mianował go kapitanem piechoty w regimencie Nawarry. Benjamin de Combes zajmował się szczególnie konstrukcją specjalnej grobli tworzącej kanał prowadzący do portu. Powierzono mu fortyfikowanie Dunkierki w 1676 i 1676. Uczestniczył w kampanii flandryjskiej pod księciem Condé. Budował pływające baterie na Skaldzie. Wysłano go w 1676 na Antyle i do Kanady. Pomagał w zajęciu Tobago na Morzu Karaibskim i Gorée w Afryce w 1677. Po powrocie do Francji pracował w arsenale w Dunkierce pod kierunkiem słynnego twórcy systemów fortyfikacji, Vaubana. Podczas kampanii floty Duquesne'a przeciwko Algierowi w 1683 opracował plan bombardowania tego miasta. Miał wówczas stopień "kapitana liniowca". Na czas negocjacji z dejem stał się zakładnikiem. W 1684 pomagał w bombardowaniu Genui przez flotę Duquesne'a. Nobilitowany w 1685, nosił skromny tytuł koniuszego. W latach 1688-1692 fortyfikował Abbeville, ale w 1689 korespondował też z Rochefort w sprawie kampanii w Kanadzie. W 1693 mianowano go szefem fortyfikacji w Normandii. Odpowiadał za ochronę Rouen, Caen, Fécamp, le Tréport, Dieppe, Honfleur i Saint-Vaast la Hougue. Wypowiadał się na temat bombardowania Calais przez Anglików i Holendrów 27.08.1695. W tym samym roku był zaangażowany (być może tylko korespondencyjnie) w fortyfikowanie Port-de-Bouc i Martigues nad Morzem Śródziemnym. W 1700 prowadził rozpoznanie wschodnich wybrzeży Anglii. Ożenił się z Marie-Françoise Moreau de Tierceville. Mieli dzieci. Zmarł 13.07.1710 w Caen. Był kawalerem Orderu Św. Ludwika.
Natomiast żyjący w latach około 1650-1717 kawaler de Combes, naprawdę dowodzący w rozmaitych bitwach różnymi francuskimi okrętami, to inna osoba.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Charles-Daniel Ricous (Ricoux), znany jako kawaler de Ricous, urodził się koło 1663. Zaczął służyć w marynarce wojennej w 1676 w charakterze ochotnika. Został w 1677 "porucznikiem liniowca". Był w 1677 (do 7.08.1677) oficerem na 56/60-działowcu Assuré. Awansował w 1682 na "kapitana liniowca". W 1684 zajmował stanowisko drugiego kapitana na 60/64-działowcu Ferme. Uczestniczył w bombardowaniu Genui 18-28.05.1684. W latach 1686-1687 był drugim kapitanem na 36/40-działowcu Aventurier. Dowodził 50-działowcem Brusque w bitwie pod Béveziers (pod Beachy Head) 10.07.1690. Był kapitanem 58/60-działowca Entendu w bitwie pod Barfleur 29.05.1692. Na tym okręcie pochwycił w 1693 koło przylądka Spartel żaglowiec brandenburski. Wydał w 1693 wspomnienia i uwagi na temat wojny z Holandią. Został w 1705 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Zmarł w 1708 (przed 5.07, ponieważ to data pogrzebu) w Hawrze.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich są nimi Henri Phélypeaux (... - 24.08.1704) oraz Pierre de Combes (1650 - 25.11.1717).
Pozdrawiam Janusz.