www.timberships.fora.pl

kgerlach

Drewniana korweta śrubowa pierwszej klasy, 21-działowa, typu Pearl. Dane techniczne, uzbrojenie i załoga jak Pearl, poza: tonaż rzeczywisty 1462 tony, wyporność rzeczywista 2138 ton. Zanurzenie z przodu 16’8”, z tyłu 19’6”. Silnik, który pozwalał na uzyskiwanie prędkości 10,55 węzła, miał moc 1214 koni indykowanych. Nie wcześniej niż w 1861 i nie później niż w listopadzie 1866 uzbrojenie korwety zredukowano do 17 dział.
Jednostka zbudowana w Devonport wg projektu departamentu Inspektora (zaakceptowanego 18.11.1853), zamówiona 2.04.1853 jako fregata o tonażu 1390 ton, zmieniona na 1462-tonową korwetę w listopadzie 1853, zaczęta 8.07.1854, zwodowana 26.09.1855, ukończona 23.12.1856.
Od 30.09.1856 do 25.01.1861 dowodził nią kmdr James Charles Prevost. Przydzielona do floty Pacyfiku. Wizytowała kilkakrotnie Esquimalt w okresie między 1856 a 1860. W 1859 pomogła w „wyperswadowaniu” Amerykanom okupowania wysepek San Juan koło wyspy Vancouver. W 1860 część załogi korwety pod por. Goochem działała wiele mil w głębi lądu Kolumbii Brytyjskiej pomagając władzom w tłumienia zamieszek górników. Wycofana do rezerwy w Plymouth 25.01.1861. W okresie 27.11.1861 – 5.05.1862 jej kapitanem był kmdr John Ormsby Johnson, operujący u wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej. Niezdolnego do dalszej służby Johnsona zastąpił na tamtych wodach kmdr Stephen Smith Lowther Crofton. Przyprowadził korwetę do Anglii, gdzie wycofano ją do rezerwy w Plymouth 22.09.1865. Od 27.10 do 14.11.1866 dowodził nią w Plymouth kmdr Richard Purvis. Po nim dowództwo przejął kmdr Joseph Edye, skierowany na Daleki Wschód. 19.07.1867 korweta wyruszyła z brytyjskich posiadłości na Malajach dla ukarania krajowców na Nikobarach, którzy dopuścili się szeregu aktów piractwa i morderstw – spalono kilka wiosek i łodzi wojennych, uwolniono jednego lub dwóch jeńców, ale zamieszki, które tymczasem wybuchły na Penang, zmusiły korwetę do skierowania się tam w połowie sierpnia. Satellite uczestniczyła w ekspedycji abisyńskiej w 1868 – część załogi weszła w skład Brygady Marynarki, o której działaniach pisałem przy okazji omawiania losów fregaty Octavia. Edye zmarł na placówce 13.09.1868. Nowym dowódcą został 11.11.1868 kmdr William Henry Edye, działający dalej na Dalekim Wschodzie. W 1869 korweta Satellite dołączyła do Lotnej Eskadry i wróciła z nią do Anglii, gdzie została ostatecznie wycofana do rezerwy w Plymouth 1.12.1870.
Jej rozbiórkę zakończono w Devonport 25.12.1879.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CADMUS (1856).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniana korweta śrubowa pierwszej klasy, 21-działowa, typu Pearl. Dane techniczne, uzbrojenie i załoga jak Pearl, poza: tonaż rzeczywisty 1461 ton, wyporność rzeczywista 2216 ton. Zanurzenie z przodu 16’11”, z tyłu 20’1”. Silnik, który pozwalał na uzyskiwanie prędkości 11,8 węzła, miał moc 1526 koni indykowanych. Około 1870 jej uzbrojenie zredukowano do 17 dział.
Jednostka zbudowana w Chatham wg projektu departamentu Inspektora (zaakceptowanego 18.11.1853), zamówiona 2.04.1853 jako fregata o tonażu 1390 ton, zmieniona na 1462-tonową korwetę w listopadzie 1853, zaczęta 10.05.1855, zwodowana 20.05.1856, ukończona 4.06.1859.
Od 11.05.1859 do lipca 1862 dowodził nią kmdr Henry Shank Hillyar, skierowany do eskadry Ameryki Północnej i Indii Zachodnich. Na tamtych wodach dowództwo przejął 24.11.1862 kmdr John Francis Ross, który przyprowadził korwetę do Anglii, gdzie wycofano ją do rezerwy w Chatham 6.05.1863. Od 15.12.1864 jej kapitanem był Alexander Crombie Gordon – operowała w eskadrze Ameryki Północnej i Indii Zachodnich, a potem została wycofana do rezerwy w Chatham 28.05.1868. Od 15.04 do 8.06.1869 znajdowała się pod rozkazami komandora Roberta Gibsona; miała wyruszyć w rejs dookoła świata w składzie Lotnej Eskadry kontradm. Geoffreya T. Phippsa, ale 4.06.1869 weszła na Salcombe Rocks i doznała uszkodzeń. Musiała być wyremontowana, a załoga stanęła przed sądem wojennym. Od 1.12.1870 do 26.11.1874 korwetą Cadmus dowodził kmdr William Henry Whyte. W styczniu 1871 weszła w skład Lotnej Eskadry kontradm. Seymoura, która 4.01.1871 opuściła Plymouth, skierowana na kilkumiesięczny rejs po wodach Indii Zachodnich. Wróciła do Firth of Forth na początku października 1871, a 11.10.1871 zakotwiczyła na Spithead. W pierwszej połowie listopada 1871 pomniejszona eskadra Seymoura, w skład której dalej wchodziła korweta Cadmus, opuściła Plymouth, kierując się do Portland, Rio de Janeiro, ku Przylądkowi Dobrej Nadziei i na Daleki Wschód. Do Rio de Janeiro dotarto w grudniu 1871, do Simon’s Bay 14.02.1872, do Bombaju w kwietniu 1872. Tu korwetę Cadmus odłączono od reszty eskadry i wysłano do Szanghaju. Wróciła do Anglii i została ostatecznie wycofana do rezerwy 26.11.1874.
Rozebrana w Deptford we wrześniu 1879.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SCOUT (1856).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniana korweta śrubowa pierwszej klasy, 21-działowa, typu Pearl. Dane techniczne, uzbrojenie i załoga jak Pearl, poza: tonaż rzeczywisty 1462 tony, wyporność rzeczywista 2272 tony. Zanurzenie z przodu 17’9”, z tyłu 19’10”. Silnik, który pozwalał na uzyskiwanie prędkości 10,9 węzła, miał moc 1327 koni indykowanych.
Jednostka zbudowana w Woolwich wg projektu departamentu Inspektora (zaakceptowanego 18.11.1853), zamówiona 3.04.1854, zaczęta w październiku 1854, zwodowana 31.12.1856 (czy dzień wcześniej), ukończona 9.07.1859.
Od 14.06.1859 do 23.04.1864 dowodził nią kmdr John Corbett, początkowo przydzielony do Floty Kanału, wkrótce potem skierowany do eskadry Indii Wschodnich i Chin – dotarł do Hongkongu 18.03.1860. Korweta walczyła w wojnie z Chinami, po czym wróciła do Sheerness, gdzie wycofano ją do rezerwy 23.04.1864 (lub trzy dni później). Od 17.05. do czerwca 1865 jej kapitanem był kmdr Charles Henry May, wysłany na Pacyfik. Tam dowództwo przejął kmdr John Adolphus Pope Price, który w latach 1865-1868 operował głównie na wodach Kolumbii Brytyjskiej. Przyprowadził korwetę do Anglii, gdzie wycofano ją do rezerwy w Sheerness 5.05.1869. Od 2.03.1871 do 2.06.1875 dowodził nią kmdr Ralph Peter Cator. Scout została wówczas znów przydzielona do Eskadry Pacyfiku. Wyszła ze Spithead 18.03.1871. Po powrocie do Anglii wycofano ją w Sheerness ostatecznie do rezerwy 2.06.1875.
Jej rozbiórkę zakończono w Chatham 6.03.1877.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SCYLLA (1856).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniana korweta śrubowa pierwszej klasy, 21-działowa, typu Pearl. Dane techniczne, uzbrojenie i załoga jak Pearl, poza: tonaż rzeczywisty 1467 ton, wyporność rzeczywista 2199 tony. Zanurzenie z przodu 17’8”, z tyłu 19’2”. Silnik, który pozwalał na uzyskiwanie prędkości 10,8 węzła, miał moc 1376 koni indykowanych. Najpóźniej w 1873 jej uzbrojenie zredukowano do 16 dział.
Jednostka zbudowana w Sheerness wg projektu departamentu Inspektora (zaakceptowanego 18.11.1853), zamówiona 3.04.1854, zaczęta 4.01.1855, zwodowana 19.06.1856, ukończona 15.08.1859.
Od 13.06.1859 do 3.01.1863 dowodził nią kmdr Rowley Lambert, skierowany na Morze Śródziemne. Następnie stała w rezerwie w Sheerness do 9.09.1863, kiedy jej dowództwo objął kmdr Samuel Gurney Cresswell. Z powodu choroby musiał zrezygnować już 24.09. Następnym kapitanem korwety został (od 24.09.1863 do 7.08.1867) kmdr Richard William Courtenay, wysłany na Daleki Wschód. Przebywał na wodach chińskich od 1.04.1864. Od 7.08.1867 do 15.04.1869 Scylla stała w rezerwie w Sheerness. Od 15.04.1869 do lipca 1871 dowodził nią kmdr Frederick Anstruther Herbert. Przydzielono korwetę w 1869 do Lotnej Eskadry kontradm. Hornby’ego, z którą opuściła Anglię 19.06.1869, ale potem oddzieliła się od reszty na Pacyfiku, i bazowała tam w Esquimalt. W końcu skierowała się ku wybrzeżom Meksyku i dalej na południe. W Panamie jej dowództwo przejął w lipcu 1871 kmdr Charles Richard Fox Boxer. Stacjonował głównie w Valparaiso i pełnił naczelne dowództwo na obszarze południowego Pacyfiku. Potem znów odwiedził Panamę, Meksyk i okolice wyspy Vancouver. Następnie Boxer przyprowadził jednostkę do Anglii, gdzie została ostatecznie wycofana do rezerwy w Sheerness 15.04.1873.
Sprzedana 7.11.1882 firmie Castle na rozbiórkę w Charlton.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CHARYBDIS (1859).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniana korweta śrubowa pierwszej klasy, 21-działowa, typu Pearl. Dane techniczne, uzbrojenie i załoga jak Pearl, poza: tonaż rzeczywisty 1462 tony, wyporność rzeczywista 2231 ton. Zanurzenie z przodu 17’4”, z tyłu 19’10”. Silnik firmy Miller, Ravenhill & Salkeld (o średnicy cylindrów 64”, skoku nie-rurowych tłoków 3’0”), który pozwalał na uzyskiwanie prędkości 10 węzłów, miał moc 1363 koni indykowanych. Najpóźniej w 1873 jej uzbrojenie zredukowano do 17 dział.
Jednostka zbudowana w Chatham wg projektu departamentu Inspektora (zaakceptowanego 18.11.1853), zamówiona 3.04.1854, zaczęta 29.03.1856, zwodowana 1.06.1859, ukończona 19.11.1860.
Od 2.11.1860 do 8.06.1863 dowodził nią kmdr George Disney Keane, skierowany najpierw na Daleki Wschód, a potem na Pacyfik (w lutym 1862 przeszła z Jokohamy do wyspy Vancouver). Na tamtych wodach dowództwo przejął 8.06.1863 kmdr Edward Winterton Turnour, który w końcu odprowadził korwetę do Sheerness, gdzie 14.06.1865 wycofano ją do rezerwy. Od 8.01.1867 do 30.08.1871 dowodził nią kmdr Algernon McLennan Lyons, wysłany na wody Australii i Pacyfiku. W czerwcu 1867 i w czerwcu 1868 Charybdis przebywała w Sydney. W 1870 przeszła z Esquimalt do Valparaiso razem z Lotną Eskadrą. Wróciła do Sheerness, gdzie 30.08.1871 została wycofana do rezerwy. Od 24.09.1873 dowodził nią kmdr Thomas Edward Smith, skierowany na daleki Wschód. Na początku maja 1874 weszła w skład niewielkiego zespołu, który wymusił otwarcie dla handlu rzeki Lingie (prowadzącej do bogatych kopalni cyny) między brytyjską kolonią w Malacca a zaprzyjaźnionym państwem Sungei Ujong. We wrześniu 1874 wzięła udział w ekspedycji na rzece Indau dla uśmierzenia sporów między władcami państw Johore i Pahang. W listopadzie 1874 interweniowała w wojnie domowej w Sungei Ujong, dowożąc wojsko do ujścia rzeki Lukut i tworząc z części załogi (73 osoby) Brygadę Marynarki, która po walkach w głębi lądu wróciła na Charybdis 10.01.1875. W Hongkongu dowództwo korwety przejął 9.05.1877 kmdr Charles Frederick Hotham, który pozostał na tych wodach jeszcze około trzy lata. Jednostkę wycofano do rezerwy jesienią 1880. Od października 1880 do sierpnia 1882 służyła jako okręt treningowy, wypożyczona w tym celu rządowi kanadyjskiemu. Oddana Royal Navy po przeholowaniu do Halifaxu.
Sprzedana w Halifaxie w 1884 na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu PELORUS (1857).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniana korweta śrubowa pierwszej klasy, 21-działowa, typu Pearl. Dane techniczne, uzbrojenie i załoga jak Charybdis, poza: tonaż rzeczywisty 1465 tony, wyporność rzeczywista 2290 ton. Zanurzenie z przodu 17’3”, z tyłu 20’6”. Silnik firmy Miller, Ravenhill & Salkeld (o średnicy cylindrów 64”, skoku nie-rurowych tłoków 3’0”), który pozwalał na uzyskiwanie prędkości 10,9 węzła, miał moc 1408 koni indykowanych. W 1860 korweta miała nadal 21 dział, ale ich liczbę najprawdopodobniej zredukowano około 1870.
Jednostka zbudowana w Devonport wg projektu departamentu Inspektora (zaakceptowanego 18.11.1853), zamówiona 31.03.1855, zaczęta 25.03.1856, zwodowana 5.02.1857, ukończona 10.09.1857.
Od 16.07.1857 do 12.12.1862 dowodził nią komodor Frederick Beauchamp Paget Seymour, skierowany do Indii Wschodnich i Chin, potem (1860) na wody Australii i Nowej Zelandii. W końcu stycznia 1859 znajdowała się w Jeddah (porcie Mekki). W czerwcu 1860 część jej załogi, wraz z komodorem, brała udział w ataku na pah Maorysów (Puketakauere) blisko Waitara. Po ponad czterogodzinnej walce Brytyjczycy zostali odparci z ciężkimi stratami – wśród rannych był Seymour. Jednak w grudniu 1860 Seymour nadal walczył na czele Brygady Marynarki koło Kairau oraz Matarikoriko, biorąc udział w sukcesie generała Pratta w Te Arei. W 1861 korweta znajdowała się w Auckland na Nowej Zelandii. Ostatecznie Seymour odprowadził ją do Plymouth, gdzie została wycofana do rezerwy 23.11.1864. Od 11.09.1863 do 23.11.1864 kapitanem Pelorus był commander Henry Boys, operujący na Dalekim Wschodzie. Tam jej dowództwo przejął 23.11.1864 kmdr William Henry Haswell. Wrócił do Plymouth, a korwetę po raz ostatni wycofano do rezerwy 17.04.1868.
Jej rozbiórkę w Devonport zakończono 3.02.1869.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CHALLENGER (1858).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniana korweta śrubowa pierwszej klasy, 21/22-działowa, typu Pearl, aczkolwiek od 10.02.1858 zaliczana do oddzielnego typu Challenger. Dane techniczne jak Pearl, poza: tonaż rzeczywisty 1465 ton, wyporność rzeczywista 2137 ton. Zanurzenie z przodu 17’4”, z tyłu 18’10”. Silnik, który pozwalał na uzyskiwanie prędkości 10,7 węzła, miał moc 1450 koni indykowanych. Uzbrojenie: 20 haubicznych dział 8-calowych w furtach burtowych odkrytego pokładu i dwa obracane działa 68-funtowe. W 1862 miała ciągle 22 działa. Najpóźniej w 1868 jej uzbrojenie zredukowano do 18 dział. Załoga: 290 osób. Dwuskrzydłowa śruba mogła być chowana w kadłubie.
Jednostka zbudowana w Woolwich wg projektu departamentu Inspektora (zaakceptowanego 18.11.1853), zamówiona 31.03.1855, zaczęta 3.10.1855, zwodowana 13.02.1858, ukończona 28.05.1861.
Od 6.05.1861 do 3.02.1865 dowodził nią kmdr John James Kennedy; przydzielono ją wtedy do eskadry Ameryki Północnej i Indii Zachodnich. Na przełomie 1861/1862 wzięła udział we francusko-hiszpańsko-brytyjskiej interwencji w Meksyku i uczestniczyła w okupacji Vera Cruz w styczniu 1862, wycofując się w kwietniu. Z jej pokładu całością skromnych sił brytyjskich dowodził komodor Hugh Dunlop, normalnie stacjonujący na Jamajce. Wycofana do rezerwy w Sheerness 3.02.1865. Od 12.04.1866 do 13.04.1867 jej kapitanem był kmdr Rochford Maguire, wysłany na wody Australii. 17.06.1867 korweta znajdowała się w Sydney. Z powodu stanu zdrowia Maguire musiał oddać komendę następnemu dowódcy, którym był od 12.08.1867 do 4.03.1871 komodor Rowley Lambert. W sierpniu 1868 oficer ten skierował się ku wyspom Fidżi w związku z zamordowaniem brytyjskiego misjonarza i jego wiernych. W ramach odwetu i „wymierzania sprawiedliwości” ostrzelano z łodzi kilka wiosek, zabijając garść przypadkowych ludzi. Korweta wróciła do Anglii w lutym lub marcu 1871.
W 1872 przekształcono Challenger w okręt badawczy, użyty w słynnym okołoziemskim rejsie oceanograficznym zrealizowanym od grudnia 1872 do maja 1876. Zdjęto większość dział, zostawiając prawdopodobnie tylko 68-funtówki (albo jakieś 4 działa). Zredukowano nieco wymiary drzewc, chociaż nadal pozostał takielunek fregaty (teraz o powierzchni zmniejszonej do około 1500 m kwadratowych). Urządzono laboratoria (w tym nawet fotograficzne!) i pomieszczenia dla naukowców oraz ich sprzętu. Zainstalowano 18-konny silnik pomocniczy do holowania włoków i czerpaków. Ponad górnym pokładem zamontowano w przód od grotmasztu specjalną platformę do operowania tymi urządzeniami i przeglądania ich zawartości. Dowódcą mianowany został 15.11.1872 kmdr George Strong Nares. W trakcie wyprawy odwołano go 11.12.1874 w Hongkongu dla pokierowania ekspedycją arktyczną, a wtedy dowództwo przejął (do 12.06.1876) kmdr Frank Tourle Thomson. Kierownictwo naukowe sprawował Charles Wyville Thomson, profesor Historii Naturalnej Uniwersytetu w Edynburgu. Wyprawa przyniosła niesłychanie bogaty plon naukowy (opracowanie wyników zajęło prawie 20 lat), jest więc opisywana w setkach tomów, w tym podsumowująco w materiałach bardzo łatwo dostępnych. Ci, którzy chcieliby o tym poczytać po polsku, mogą poza encyklopediami sięgnąć do „Morza” z grudnia 1972 r.
W okresie 26.06.1876-26.04.1878 jednostką przydzieloną do Straży Wybrzeża i stacjonującą w Harwich dowodził kmdr Samuel Brown.
Od 1880 hulk treningowy, potem koszary przejściowe. Od 1910 okręt mieszkalny w Chatham. Służył do cumowania innych jednostek i jako mieszkanie dla załóg łodziowych szefa stoczni w Chatham. Sprzedany J.B. Garnhamowi na rozbiórkę 6.01.1921.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu RACOON (1857).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Drewniana korweta śrubowa pierwszej klasy, 21/22-działowa, typu Pearl, aczkolwiek od 10.02.1858 zaliczana do oddzielnego typu Challenger. Dane techniczne, uzbrojenie i załoga jak Pearl, poza: tonaż rzeczywisty 1467 ton, wyporność rzeczywista 2192 tony. Zanurzenie z przodu 17’3”, z tyłu 19’6”. Silnik firmy Miller, Ravenhill & Salkeld (o średnicy cylindrów 64”, skoku nie-rurowych tłoków 3’0”), który pozwalał na uzyskiwanie prędkości 11,4 węzła, miał moc 1651 koni indykowanych. Prędkość obrotowa silnika 54 obr/min, ciśnienie pary 20 funtów na cal kwadratowy. Śruba o średnicy 16’0”. W lutym 1863 jej uzbrojenie składało się z 18 dział haubicznych 8-calowych (o masie 63 cetnarów), dwóch 40-funtowych dział gwintowanych, odtylcowych Armstronga oraz dwóch obracanych 110-funtowych dział gwintowanych, odtylcowych Armstronga. Albo też było to 16 dział haubicznych 8-calowych, cztery 40-funtowe działa gwintowane (odtylcowe) Armstronga i dwa 110-funtowe działa gwintowane (odtylcowe) Armstronga.
Jednostka zbudowana w Chatham wg projektu departamentu Inspektora (zaakceptowanego 18.11.1853), zamówiona 31.03.1855, zaczęta 21.04.1856, zwodowana 25.04.1857, ukończona 8.02.1858.
Od 22.11.1857 do 1.05.1860 dowodził nią kmdr James Aylmer Dorset Paynter, operujący w Eskadrze Kanału, a od 1859 na Morzu Śródziemnym. Od 1.05.1860 do 21.01.1862 jej kapitanem był kmdr William Charles Chamberlain, skierowany na Morze Śródziemne. Wycofano korwetę do rezerwy w Chatham 21.01.1862. Od 29.01.1863 do 9.04.1866 dowodził nią kmdr hrabia Victor F. Gleichen, najpierw (marzec 1863) przewidziany na fiakra dla rozmaitych książąt i księżniczek, następnie wysłany do Indii Zachodnich, skąd wrócił 1.06.1863. Przez trzy miesiące krążył u wybrzeży Szkocji. W marcu 1864 przeszedł na Morze Śródziemne, w lecie 1864 odbył rejs u wybrzeży Norwegii i Szkocji, jesienią 1864 powrócił na Morze Śródziemne. Wiosną 1865 nakazano mu wrócić do Anglii, zawinął na Spithead 28.05.1865. Latem 1865 odbył jeszcze jeden rejs na Morze Śródziemne, wrócił z końcem września. Od października czy listopada 1865 zrealizował następny rejs na Morze Śródziemne, w drodze powrotnej zawijając w grudniu na Maderę, kotwicząc na Spithead w lutym 1866. W marcu 1866 przeszedł do Queenstown (dziś Cobh) w Irlandii. Tam komendę przejął 9.04.1866 kmdr William Armytage, który po udziale w operacjach kładzenia kabla atlantyckiego odprowadził jednostkę do Plymouth. Tutaj 3.11.1866 przekazał dowodzenie – kolejnym kapitanem był kmdr Richard Purvis. Korwetę wysłano ku Przylądkowi Dobrej Nadziei (gdzie była jeszcze w sierpniu 1867), a następnie na wody Ameryki Północnej i Indii Zachodnich. Na Bermudach Purvisa zastąpił 7.05.1870 kmdr Edward Henry Howard. W kwietniu 1871 przebywał w Halifaxie. W końcu wrócił do Plymouth, gdzie korwetę po raz ostatni wycofano do rezerwy 2.07.1873.
Jej rozbiórkę w Devonport zakończono 28.08.1877.
Piękny model korwety Racoon znajduje się w Science Museum w Londynie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach