www.timberships.fora.pl

knowak · Wysłany: Pią 10:44, 07 Mar 2025 Temat postu:

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu NORFOLK (1757).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach · Wysłany: Nie 8:07, 09 Mar 2025 Temat postu:

Norfolk z 1757 to 74-działowiec typu Dublin, więc pełna charakterystyka ogólna jak podana przy tamtym liniowcu.
Norfolk został zbudowany w królewskiej stoczni w Deptford. Zamówiono go 26.08.1755 jeszcze jako 70-działowiec, przeklasyfikowano 1.11.1755. Stępkę położono 18.11.1755, okręt zwodowano 28.12.1757, ukończono do 23.02.1758. Jego rzeczywiste wymiary wynosiły 165’6” x 46’8” x 19’9”, tonaż 1557 ton.
Pierwszym kapitanem liniowca Norfolk był od grudnia 1757 (do września 1758) kmdr Piercy Brett. W czerwcu 1758 uczestniczył w rajdzie przeciwko Saint Malo. Od września 1758 do listopada 1759 okrętem dowodził kmdr Robert Hughes, 12.11.1758 wysłany ku Wyspom Podwietrznym. Brał udział w styczniu 1759 w ataku na Martynikę, a w lutym 1759 – w zdobyciu Gwadelupy. W lipcu 1759 tymczasową komendę nad żaglowcem wchodzącym w skład floty adm. Ansona sprawował kmdr John Bently. W 1759 Norfolk znajdował się w doku w Portsmouth, gdzie pokryto mu miedzią stępkę. Od listopada 1759 do czerwca 1760 kapitanem liniowca Norfolk był kmdr Hyde Parker. Skierowano go 6.01.1760 do Indii Wschodnich. Po odpłynięciu wiceadm. Pococka do Anglii, naczelną komendę na Oceanie Indyjskim przejął kadm. Stevens. W czerwcu 1760 wybrał okręt Norfolk na swoją nową jednostkę flagową, a w związku z tym komendę bezpośrednią przejął (do listopada 1762) ulubiony kapitan Stevensa, kmdr Richard Kempenfelt. Liniowiec uczestniczył w 1760 w oblężeniu i zdobyciu Pondicherry, zaś w 1761 – Mahé. W maju 1761 Stevens zmarł i odtąd Norfolk pełnił rolę flagowca kadm. Cornisha (do lipca 1764). Od 1.08.1762 brał udział w ekspedycji przeciwko Manili, zdobytej 6.10.1762. Kempenfelta wysłano z depeszami o zwycięstwie do Anglii, więc Norfolk dostał kolejnego (ostatniego już) dowódcę, którym był (od listopada 1762 do lipca 1764) kmdr George Ourry. Liniowiec pożeglował do Anglii 21.10.1763. Od schyłku lipca 1764 stał w rezerwie. Został rozebrany w Portsmouth w grudniu 1774.
Wydaje się, że bardzo krótka kariera okrętu Norfolk w aktywnej służbie (zaledwie 1757-1764) wynikała ze splotu kilku przyczyn: jak już pisałem przy liniowcu Dublin, ten typ zaczął w Royal Navy przecierać szlaki nowej klasy, ale szybko zaczęto budować 74-działowce nieco większe, wygodniejsze i przede wszystkim szybsze; między końcem wojny siedmioletniej (1763) a początkiem następnej (1775) jednostki odstawione „na sznurek” i nie remontowane miały 12 lat na gnicie; prawie cztery lata na Oceanie Indyjskim musiały mieć fatalny wpływ na stan drewna nie osłoniętego miedzianą blachą (sam kil to za mało). Lenox z tego samego typu przebywał w Indiach Wschodnich może nawet trochę dłużej, ale potem go intensywnie remontowano, a i tak jego dalsza służba miała mało bojowy charakter.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu LENOX (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Lenox z 1758 to następny 74-działowiec typu Dublin, więc pełna charakterystyka ogólna jak podana przy tamtym liniowcu.
Lenox został zbudowany w królewskiej stoczni w Chatham. Zamówiono go 28.10.1755 jeszcze jako 70-działowiec, przeklasyfikowano 8.04.1756. Stępkę położono 8.04.1756, okręt zwodowano 25.02.1758, ukończono do 26.05.1758. Jego rzeczywiste wymiary wynosiły 165’5,25” x 47’0” x 19’8,5”, tonaż 1579 ton.
Pierwszym kapitanem liniowca Lenox był od marca 1758 (do lutego 1759) kmdr Francis Geary; okręt wchodził w skład floty adm. Ansona. W czerwcu 1758 uczestniczył w rajdzie przeciwko Saint Malo. Od lutego 1759 do października 1762 żaglowcem dowodził kmdr Robert Jocelyn. Od marca 1759 do maja 1761 Lenox służył jako okręt flagowy kadm. Samuela Cornisha. Wysłany 14.04.1759 do Indii Wschodnich, dotarł tam w październiku. Od 29.07.1762 brał udział w ekspedycji przeciwko Manili, po wyjściu z Madrasu w składzie eskadry komodora Tiddemana; do spotkania z głównymi siłami Cornisha doszło pod miastem Malacca 21.08; flota ruszyła w dalszy rejs 27.08, a do Zatoki Manilskiej weszła 24.09. Manila została zdobyta 6.10.1762. Od października 1762 do czerwca 1764 dowodził okrętem kmdr Charles Cathart. Do Anglii Lenox wrócił w 1763. W czerwcu 1764 wycofano go do rezerwy. Przeszedł remont w Portsmouth od lutego 1765 do lutego 1767. W grudniu 1770 został na krótko wprowadzony do aktywnej służby w związku z kryzysem w stosunkach z Hiszpanią na tle Falklandów. Dowództwo liniowca objął wówczas (i zachował do początku grudnia 1773) kmdr Robert Roddam. Jednak już od listopada 1771 Lenox pełnił tylko funkcję okrętu strażniczego, stojąc w Portsmouth do 1774. W tym czasie jego kapitanem był potem – od początku grudnia 1773 do stycznia 1775 - kmdr Matthew Moore. Mimo charakteru okrętu strażniczego Lenox uczestniczył w letnim rejsie floty w 1774. W lutym 1775 kolejny raz wycofano go do rezerwy. Od kwietnia do sierpnia 1778 przeszedł przygotowania w Portsmouth do pełnienia roli koszar przejściowych. W czerwcu 1778 Lenox znów dostał kapitana, którym był (do marca albo kwietnia 1783) kmdr William Bennett. Od września 1778 liniowiec służył jako okręt więzienny w Portsmouth. W latach 1779-1783 stacjonował w Cork (Irlandia) w charakterze okrętu strażniczego albo hulka. Ostatni raz wycofano go do rezerwy w marcu lub kwietniu 1783. Późniejsze losy – do rozebrania w Plymouth w maju 1789 – nie są całkiem jasne; być może w 1784 czasowo został zatopiony w roli falochronu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu RESOLUTION (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Resolution to następny 74-działowiec typu Dublin, więc pełna charakterystyka ogólna jak podana przy tamtym liniowcu.
Resolution został zbudowany w prywatnej stoczni firmy Henry Bird & Co., w Northam. Zamówiono go 24.11.1755 jeszcze jako 70-działowiec, przeklasyfikowano 8.04.1756. Stępkę położono w grudniu 1755, okręt zwodowano 14.12.1758, ukończono do 23.03.1759 w królewskiej stoczni w Portsmouth. Jego rzeczywiste wymiary wynosiły 165’6” x 46’10,5” x 19’9”, tonaż 1569 ton.
Pierwszym kapitanem liniowca Resolution był od lutego 1759 (do czerwca 1759) kmdr Francis Geary. Okręt wszedł 18.05.1759 w skład floty adm. Hawke’a. Na jego rozkaz Geary podniósł 21.05.1759 proporzec komodora, jako dowódca dywizjonu. Gdy dowiedziano się na morzu 5.06.1759, że Francis Geary awansował na kontradmirała, pozostał na krótko na pokładzie Resolution, ale dowództwo liniowca przejął kmdr Richard Norbury. Żaglowiec przestał być jednostką flagową 7.07.1759, gdy Francis Geary przeniósł się na 90-działowiec Sandwich. Natomiast w lipcu 1759 nowym kapitanem Resolution został kmdr Henry Speke. Flota Hawke’a stoczyła 20.11.1759 z Francuzami wielką bitwę pościgową na wodach zatoki Quiberon; Resolution znajdował się wśród czołowych okrętów i wziął intensywny udział w walce – m.in. ostrzelał i przyjął poddanie się francuskiego liniowca Formidable z kadm. du Vergerem. Gdy zapadła noc, Hawke stracił w zachodnim sztormie atlantyckim efektywną kontrolę nad flotą, poza najbliższymi jednostkami. Brytyjczycy nie znali dobrze tych wybrzeży i nie mieli właściwych map, a na Resolution pociski przeciwnika uszkodziły takielunek. Kiedy okręt próbował zrobić zwrot przez sztag, aby bezpiecznie wydostać się z wód zatoki, nie przeszedł linii wiatru – w konsekwencji dokonano na nim zwrotu przez rufę, łatwego na rejowcu, ale wymagającego dużej przestrzeni; tej tu nie było i Resolution wpakował się na piaszczystą mieliznę. Zszedł z niej nad ranem przy wysokiej wodzie, ale nie był w stanie wydostać się z pułapki, a podczas odpływu znów utkwił w piasku, rozpadł się i zatonął. Na rozprawie, która odbyła się 29.11 na pokładzie liniowca Union, kiedy sądowi wojennemu przewodniczył kadm. Hardy, przesłuchano oficera wachtowego, nawigatora i najważniejszych podoficerów z Resolution i uznano, że ani kmdr Speke, ani załoga nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za utratę okrętu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SHREWSBURY (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Shrewsbury to następny 74-działowiec typu Dublin, więc pełna charakterystyka ogólna jak podana przy tamtym liniowcu.
Shrewsbury został zbudowany w prywatnej stoczni firmy Wells & Co., w Deptford. Zamówiono go 28.10.1755 jeszcze jako 70-działowiec, przeklasyfikowano 1.11.1755. Stępkę położono 14.01.1756, okręt zwodowano 23.02.1758, ukończono do 2.05.1758 w królewskiej stoczni w Deptford. Jego rzeczywiste wymiary wynosiły 166’1” x 47’1” x 19’9”, tonaż 1594 tony.
Pierwszym kapitanem liniowca Shrewsbury był od marca 1758 (do marca 1763) kmdr Hugh Palliser. Okręt operował początkowo we flocie adm. Ansona. Miał udział w zniszczeniu francuskiej fregaty w Audierne Bay 12.09.1758, popłynął do Ameryki Północnej w lutym 1759. Aktywnie uczestniczył w zdobyciu Quebecu po kampanii trwającej od czerwca do września 1759; wyszedł z Louisbourga 4.06 w składzie sił głównych wiceadm. Saundersa, dotarł 5.07 do Traverse, od 10.07 do 5.09 stacjonował u wejścia na rozlewisko pod Quebekiem, później do połowy września stacjonował i działał pod Pointe Lévy. Od czerwca 1760 Shrewsbury operował na Morzu Śródziemnym, od września 1762 na wodach Nowej Fundlandii. Został wycofany do rezerwy w marcu 1763. Przeszedł remont w Plymouth od czerwca do lipca 1773 i potem gruntowniejszy od kwietnia 1777 do marca 1778. Od września 1777 do stycznia 1779 dowodził nim kmdr John Lockhart Ross. Liniowiec walczył w bitwie pod Ouessant 27.07.1778. Od stycznia (a może nawet już od grudnia 1778) do kwietnia 1779 (formalnie zresztą tylko do lutego 1779) okrętem Shrewsbury dowodził na wodach krajowych tymczasowo kmdr Samuel Reeve, chociaż nominalnie już od stycznia kapitanem liniowca był kmdr Mark Robinson. Żaglowiec wchodził wtedy w skład sił oddanych do dyspozycji wiceadm. Shuldhama (admirała portu Plymouth). Od kwietnia do maja 1779 okręt obito w Portsmouth miedzią. Wrócił faktycznie do aktywnej służby w kwietniu 1779 już pod komendą Robinsona. Należał do Eskadry Zachodniej. Wchodząc w skład floty adm. Rodneya (wysłanej 27.12 ze Spithead i 29.12.1779 z Plymouth z zadaniem eskortowania konwoju z posiłkami dla Gibraltaru i Minorki, a potem wzmocnienia sił w Indiach Zachodnich, gdzie Rodney znów objął naczelne dowództwo), miał swój udział w rozgromieniu 8.01.1780 hiszpańskiego konwoju transportowców Królewskiej Kompanii z Caracas (napotkanego po drodze koło przylądka Finisterre), kiedy Anglicy zdobyli wszystkie statki (15-17) oraz 7 osłaniających je okrętów wojennych. Zaraz potem, 16.01.1780, flota Rodneya rozgromiła 12 mil na południe od Przylądka Św. Wincentego dużą eskadrę hiszpańskich liniowców pod szefem eskadry (od grudnia 1779) Juanem de Langára y Huarte (Hiszpanie stracili 5 liniowców), ale w tej nocnej bitwie pościgowej – zwanej Bitwą Pod Światłem Księżyca – brały udział tylko najszybsze żaglowce Brytyjczyków, a okrętu Shrewsbury wśród nich nie było. Uczestniczył natomiast w dostarczeniu zapasów do Gibraltaru, gdzie rzucano kotwice 19-23.01.1780. Shrewsbury nie znalazł się też w małej grupie, jaką Rodney zabrał ze sobą do Indii Zachodnich (ruszając z Gibraltaru 15.02) i pozostał na wodach europejskich, ale tylko na krótko. Wysłano go bowiem 20.05.1780 na Wyspy Podwietrzne w eskadrze komodora Walsinghama, która wzmocniła siły adm. Rodneya 12.07.1780. Shrewsbury pożeglował w listopadzie 1780 do Nowego Jorku, wrócił 12.12.1780 do rejonu Wysp Podwietrznych. Był we flocie adm. Rodneya podczas zajmowania wyspy St Eustatius 3.02.1781 i w eskadrze kadm. Hooda podczas starcia pod Martyniką 29/30.04.1781. W sierpniu 1781 Rodney, którego zdrowie bardzo podupadło, zdecydował się wrócić do Anglii z konwojem, a Hooda skierował do Ameryki Północnej. Shrewsbury znalazł się w siłach tego ostatniego i po dołączeniu do floty kadm. Gravesa walczył w słynnej bitwie pod Chesapeake 5.09.1781. Był w niej czołowym okrętem, co przy złej taktyce Brytyjczyków (częściowo spowodowanej odmienną interpretacją tych samych sygnałów przez kapitanów walczących już wcześniej na wodach północnoamerykańskich i przez kapitanów przyprowadzonych przez Hooda) stanowiło pozycję fatalną; Shrewsbury i następny za nim Intrepid poniosły ponad jedną trzecią wszystkich strat po stronie brytyjskiej; już we wczesnej fazie kula urwała Robinsonowi nogę, a jego pierwszy porucznik zginął (w sumie z załogi okrętu 14 ludzi zginęło, aż 52 odniosło rany). Niezwykle ciężko uszkodzony Shrewsbury (oprócz potrzaskanych masztów, rej i żagli przeciekał przy przechyle) musiał w nocy po bitwie wzywać pomocy. Dostał też nowego kapitana, którym był od września 1781 do lutego 1782 kmdr John Knight. Okręt wrócił z Ameryki Północnej do Indii Zachodnich 5.12.1781. Uczestniczył w manewrach Hooda pod St Kitts 25/26.01.1782 (zwanych zwykle bitwą). Był w złym stanie technicznym i często zmieniano mu dowódców. Od lutego do czerwca (lub do października) 1782 komendę sprawował nad nim kmdr Thomas West, a potem (do grudnia 1782 lub do maja 1783) - kmdr Issac Coffin. Ostatnim kapitanem Shrewsbury był kmdr Charles Hotchkys. Zdecydowano się usunąć okręt ze stanu marynarki i spuścić na dno w rejonie Jamajki 12.06.1783.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu WARSPITE (1758).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Warspite (Warspight) z 1758 to następny 74-działowiec typu Dublin, więc pełna charakterystyka ogólna jak podana przy tamtym liniowcu.
Warspite został zbudowany w prywatnej stoczni Thomasa Westa w Deptford. Zamówiono go 14.11.1755 jeszcze jako 70-działowiec, przeklasyfikowano 13.04.1756. Stępkę położono w listopadzie 1755, okręt zwodowano 8.04.1758, ukończono do 27.07.1758 w królewskiej stoczni w Deptford. Jego rzeczywiste wymiary wynosiły 165’9,5” x 46’111” x 19’9,5”, tonaż 1580 ton.
Pierwszym kapitanem liniowca Warspite był od maja 1758 kmdr Charles Holmes, który jednak już 6.07.1758 awansował na kontradmirała. Od lipca 1758 do maja 1761 liniowcem dowodził kmdr John Bentley. Okręt został skierowany 12.02.1759 na Morze Śródziemne do floty adm. Boscawena. Brał udział w bitwie pod Lagos 18/19.08.1759. Za postawę w tym starciu Bentleya nagrodzono tytułem rycerza. Adm. Boscawen opuścił Morze Śródziemne i z 7 liniowcami (w tym Warspite) zawinął na Spithead 15.09. Warspite należał do okrętów, które wzmocniły siły adm. Hawke’a. We flocie adm. Hawke walczył w bitwie pod Quiberon 20.11.1759. Wiosną i latem 1760 należał do floty adm. Boscawena. Po utracie masztów w sztormie we wrześniu 1760 zawinął szczęśliwie do Plymouth. Od maja 1761 do maja 1763 komendę nad liniowcem sprawował kmdr William Saltern Willett (Willet), wysłany na Morze Śródziemne 11.12.1761. Warspite po powrocie do Anglii został wycofany do rezerwy w czerwcu 1763, ponieważ wojna siedmioletnia się skończyła. Przeszedł mały remont w Portsmouth w okresie od listopada 1764 do lutego 1765, ale nadal przebywał w rezerwie. Przystosowano go w 1778 do pełnienia roli koszar przejściowych (i od 1780 szpitala). Okręt został przemianowany 7.03.1780 na Arundel. Stał w Portsmouth. Od sierpnia lub września 1780 do maja 1781 jego kapitanem był commander William Grant. Od maja albo czerwca 1781 do lipca 1782 komendę sprawował commander John Reynolds. Od lipca 1782 do marca 1783 dowodził hulkiem Arundel commander John Bligh. We wrześniu 1790 ex-liniowiec wprowadzono na krótko (formalnie) do aktywnej służby, oddając pod komendę komandora Williama Clementa Fincha. W rzeczywistości Finchowi dano zaraz pływającą jednostkę, a Arundel od grudnia 1790 przestał być używany. Rozebrano go w Portsmouth w listopadzie 1801.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach