www.timberships.fora.pl

kgerlach

Alexandre Tancrède de Caumont d'Adde (Dade) urodził się w 1708 (ochrzczono go 7.02.1708). Został gardemarynem 16.05.1724. Awansował 1.05.1741 na "porucznika liniowca". Ożenił się 9.11.1742 z Angélique de Goussé (de Gaussay) de La Roche-Allard (de La Roche-Halard). Mieli gromadę dzieci. Otrzymał Order Św. Ludwika. Owdowiał w 1750. Został 17.05.1751 "kapitanem liniowca". Dowodził w 1751 okrętem 62-działowym Heureux, używanym wówczas w roli transportowca. W 1756 był kapitanem 64-działowca Saint Michel, od schyłku listopada biorąc na nim udział w ekspedycji de Kersainta de Coëtnempren, wysłanej z Brestu na Antyle (ze zniszczeniem po drodze angielskich faktorii w Senegambii i Beninie oraz łapaniem czarnych niewolników gdzie się dało); w 1757 de Caumont był już na Martynice i chwytał pryzy na Morzu Karaibskim. Dowodził 64-działowcem Inflexible w bitwie floty Conflansa na wodach zatoki Quiberon 20.11.1759, ale chociaż udało mu się uciec z pogromu na rzekę Vilaine, to utracił tam swój okręt, rzucony przez wiatr na skałę 1.01.1760. Awansował na "szefa eskadry" 16.09.1764. Zmarł w 1777.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Augustin de Boschenry de Drucourt (1703 - 1762) oraz Alain de Nogérée de la Filière (15.02.1701 - 10.11.1772).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Augustin de Boschenry de Drucourt (Drucour) został ochrzczony 27.03.1703 w Drucourt (w Normandii). Jego rodzicami byli Jean-Louis de Boschenry (Bosschenry), baron de Drucourt, oraz Marie-Louise Godard. Został gardemarynem w Tulonie 11.04.1719. W 1723 należał do załogi 50-działowej fluity Loire, skierowanej do Konstantynopola. W 1727 żeglował na Antylach. Między marcem a listopadem 1728 służył na 44-działowcu Gloire. Mianowano go 1.01.1730 pod-brygadierem. W latach 1730-1731 wchodził w skład załogi 28-działowej fluity Somme, wysłanej do Luizjany; wziął wyróżniający się udział (tak to wtedy widziano) w eksterminacji Indian szczepu Natchez. Uzyskał 1.10.1731 rangę "chorążego liniowca". Od kwietnia do listopada 1733 służył na 62-działowcu Triton w eskadrze generała-porucznika de La Luzerne, skierowanej na Bałtyk dla pomocy Stanisławowi Leszczyńskiemu; w 1735 był na 64-działowcu Eclatant; od września 1736 do sierpnia 1737 należał do załogi 28-działowej fluity Somme; od lutego 1738 do stycznia 1739 żeglował na 30-działowej fregacie Astrée; od kwietnia do września 1739 służył na 74-działowcu Bourbon (od maja do września realizującego w eskadrze markiza d'Antin rejs dyplomatyczny do Sztokholmu i Kopenhagi); a od lipca 1740 do kwietnia 1741 wchodził w skład załogi 70-działowca Dauphin Royal. Awansował 1.05.1741 na "porucznika liniowca". W latach 1741-1743 oraz 1743-1745 służył na 74-działowcu Neptune. Po 1741 (może koło 1750?) ożenił się z Marie-Anne Aubert de Courserac. Uczestniczył w fatalnie zakończonej wyprawie do Kanady ekspedycji księcia d'Anville (d'Enville) na pokładzie 64-działowca Mars, którą na dodatek zakończył jako jeniec, gdy okręt ten poddał się Anglikom 22.10.1746 koło przylądka Clear. Kawaler de Drucourt został przewieziony do Anglii i wymieniony w 1747. Od września 1747 do lutego 1748 był oficerem na 64-działowcu Alcide. Został 14.03.1749 kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1750 służył na 26-działowej fregacie Topaze. Awansował 17.05.1751 na "kapitana liniowca". W 1753 zajmował stanowisko drugiego kapitana na 64-działowcu Bizarre. Mianowano go 1.02.1754 gubernatorem Ile Royale (dziś Cape Breton) w Kanadzie. Zaokrętował się w czerwcu i dotarł (razem z żoną) do Louisbourga 15.08.1754. Postawiono przed nim wiele zadań cywilnych, ale w 1756 wybuchła wojna siedmioletnia (zgodnie z ówczesną praktyką nieoficjalnie rozpoczęta w Ameryce dużo wcześniej), która dla niego skończyła się poddaniem Louisbourga Brytyjczykom 15.08.1758, po zaciętej obronie. Mimo beznadziejnej sytuacji zrobił co mógł (zresztą także jego żona dla dodania odwagi żołnierzom osobiście odpalała działa na murach) i zaimponował zwycięzcom, lecz równocześnie zrujnował swoje finanse i zdrowie (chorował na ischias). Po powrocie do Francji służył jeszcze krótko w marynarce, ale szybko się wycofał i osiadł w Hawrze, gdzie żył dzięki pomocy brata i gdzie zmarł 28.08.1762.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Alain de Nogérée (Nogerée) de la Fillière (Filière) urodził się 15.02.1701 (albo miesiąc wcześniej) w Soubise w rodzinie uszlachconej w 1541. Jego rodzicami byli Alain de Nogérée de la Filière (koniuszy, porucznik marynarki królewskiej) i Jeanne Senat du Chatenet. Został gardemarynem 25.03.1716. W 1735 był w randze podporucznika. Ożenił się 1.08.1735 w Plounéour-Ménez z Marie-Françoise-Charlotte de Clairambault. Mieli dzieci. Awansował na "porucznika liniowca" 1.05.1741. Owdowiał w 1741. Ożenił się 24.07.1741 w Rochefort z Élisabeth-Antoinette Héron. Mieli syna. W 1750 zajmował stanowisko drugiego kapitana 28/30-działowej fregaty Diane, wysłanej w rejs z Rochefort do Quebeku (10.06 - 19.11). W 1751 był kapitanem 30/36-działowej fluity Chariot-Royal w Rochefort i Quebeku. Awansował 1.06.1754 na "kapitana liniowca". W 1756 był najpierw drugim, a od maja (gdy w walce z brytyjskim 50-działowcem Colchester 17.05 koło Rochefort pierwszy kapitan został ciężko ranny) pierwszym kapitanem 48-działowca Aquillon, wyposażonego w Rochefort do służby w ochronie wybrzeży. Przeprowadził ten okręt spod Aix (9.10.1756) do Brestu (4.12.1756). W 1757 zginął na morzu młodszy brat Alaina de la Fillière, "porucznik liniowca", dowodzący 56-działowcem Alcyon. Alain de Nogerée był w 1759 drugim kapitanem 80-działowca Orient, flagowego okrętu szefa eskadry Guébrianta Buduesa we flocie Conflansa, która poniosła ciężką klęskę w zatoce Quiberon 20.11.1759, ale Orient uciekł na Charente. Alain de Nogérée miał rangę kawalerską Orderu Św. Ludwika. Służył aktywnie do około 1764. Wielokrotnie odnosił rany. Zmarł w 1772, przed 10.11.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Jean-Pierre-René-Séraphin du Tertre de Montalais (... - 20.11.1759) oraz Louis-Alphonse Jubert de Bouville (16.03.1703 - 02.05.1775).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Jean-Pierre-René-Séraphin du Tertre de Montalais pochodził ze szlacheckiej rodziny z Bretanii. Urodził się w 1697. Został gardemarynem 12.05.1713. Mianowano go "chorążym liniowca" w 1731. Awansował na "porucznika liniowca" 1.05.1741. W 1749 otrzymał rozkaz udania się na dowodzonym przez siebie bezpośrednio 44-działowcu Junon wraz 36-działową fregatą Favorite do Indii Zachodnich, dla oddania wyspy Tobago (zgodnie z warunkami traktatu pokojowego z Aix-la-Chapelle). Zadanie zrealizował w 1750. Znalazł się w grupie oficerów mianowanych "kapitanami liniowca" 17.05.1751. W 1755 dowodził 70-działowcem Dauphin Royal, wyprawionym (z dwoma innymi okrętami) 3.05 z posiłkami do Kanady. Po drodze Francuzi zostali zaatakowani przez Anglików, ale Montalais korzystając z przewagi prędkości swojej jednostki zdołał przedostać się do Louisbourga; wrócił do Francji 21.09, a jego liniowiec wycofano do rezerwy w Rochefort 11.10.1755.
W 1756 du Tertre de Montalais był kapitanem 64-działowca Illustre, na którym w kwietniu opuścił Brest w eskadrze Beaussiera de Lisle, obarczonej zadaniem dostarczenia do Quebeku i Louisbourga kolejnych żołnierzy, markiza Montcalma i zapasów. Bezpiecznie dotarto do Quebeku, gdzie wysadzono wojsko i głównodowodzącego. Przed Louisbourgiem eskadra pojawiła się w ostatnim tygodniu lipca, odganiając słabe brytyjskie okręty próbujące blokować port. Potem przybyła eskadra Royal Navy z Halifaxu, z którą Beaussier stoczył od 26.07 kilka nierozstrzygniętych taktycznie potyczek (zarzucano Montalaisowi, że niezbyt się kwapił do pomocy komodorowi), zmuszając jednak Brytyjczyków ostatecznie do odwrotu. Po wyjściu z Louisbourga 13.08, Francuzi wrócili bez przeszkód do Port Louis 6.09.1756.
W 1757 du Tertre de Montalais dowodził 64-działowcem Bizarre, okrętem w wielkiej eskadrze generała-porucznika Du Boisa de La Motte, wysłanej 3.05 z Brestu z pomocą dla Kanady. Eskadra dotarła do Louisbourga 19.06, a 2.07 głównodowodzący skierował kilka okrętów, w tym Bizarre, do Quebeku, gdzie zawinęły 14.08. Wprawdzie 17.09 Montalais otrzymał od Du Boisa rozkaz powrotu do Louisbourga, lecz jego załogi były zdziesiątkowane szkorbutem, tyfusem i miały szczątkową ilość zapasów, więc komandor zdecydował się wracać prosto do Francji - rzucił kotwice w Breście 4.11.1757.
W bitwie pod Quiberon 20.11.1759 Jean-Pierre-René-Séraphin du Tertre de Montalais dowodził 74-działowcem Superbe we flocie Conflansa, rozgromionej przez Anglików; próbując utrzymać ogień z najcięższych dział nie wydał rozkazu zamknięcia furt dolnej baterii, co spowodowało pójście na dno tego żaglowca wraz z prawie całą załogą. U boku komandora zginął jego syn, wówczas "chorąży liniowca".
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Louis-Alphonse Jubert de Bouville, zwany wicehrabią de Bouville, urodził się 16.03.1703 w Orleanie. Pochodził ze szlacheckiej rodziny z Normandii. Jego rodzicami byli Louis-Guillaume Jubert de Bouville (markiz de Bizy, intendent Orleanu z lat 1713-1731) oraz Marie-Gabrielle Martin d'Auzielle. Został gardemarynem 31.12.1721. W latach 1722-1729 służył na okrętach kierowanych do Kanady. W 1739 znajdował się w Porto-Vecchio. Awansował na "porucznika liniowca" 1.05.1741. Ożenił się 5.03.1743 w Paryżu z Marie-Louise Poterat. Mieli jednego syna. Louis-Alphonse Jubert de Bouville znalazł się w grupie oficerów mianowanych "kapitanami liniowca" 17.05.1751. W maju 1755 wyruszył z Brestu do Ameryki w składzie eskadry Duboisa de La Motte, jako kapitan 74-działowca (ale de facto z pozostawionymi tylko 24 działami, ponieważ transportował żołnierzy) Espérance; oddzielony od sił głównych i zaatakowany przez Anglików musiał się poddać 13.11.1755 na północnym Atlantyku. Zawieziony do Plymouth przesiedział w niewoli dwa lata, gdyż odmawiał uczestniczenia w wymianie jeńców, "skoro został wzięty do niewoli podczas pokoju, czyli przez piratów". Uwolniony w 1757, otrzymał wówczas przyrzeczenie nagrodzenia komandorią Orderu Św. Ludwika przy pierwszym wakansie - został komandorem tego orderu w 1762. W 1762 dowodził 64-działowcem Lion na Morzu Śródziemnym w eskadrze de Bompara. Awansował na szefa eskadry 1.10.1764. Dano mu dowództwo marynarki w Dunkierce, a w 1771 udekorowano wielkim krzyżem Orderu Św. Ludwika. Zmarł 2.05.1775 w Paryżu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Paul-Louis Fouquet de La Bouchefoliere (... - 10.02.1781) oraz Joseph d'Hélie de Villarzel (1687 - 1760).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Paul-Louis Fouquet de La Bouchefolière, zwany kawalerem de Fouquet, urodził się około 1710. Jego rodzicami byli René-François Fouquet de La Bouchefolière i Bonne-Suzanne Gentil. Francuzi lubią podkreślać pokrewieństwo tego oficera marynarki ze słynnym nadintendentem finansów z epoki Ludwika XIV. Został gardemarynem w Breście 27.05.1729. W 1730 należał do załogi 70-działowca Lys, który przeszedł z Brestu do Tulonu w ramach przygotowań (ostatecznie zaniechanych) do inwazji na Włochy, krążył u wybrzeży berberyjskich i wrócił do Brestu. Kawaler de Fouquet otrzymał 1.06.1732 funkcję/rangę pomocnika portu. W 1732 służył na 56-działowcu Brillant, wysłanym ku Nowej Fundlandii. Został 10.06.1733 podbrygadierem gardemarynów. W okresie 1733-1734 wchodził w skład załogi 46-działowca Gloire, użytego do transportu wojska do Gdańska w ramach francuskiej kampanii pomocy dla Stanisława Leszczyńskiego. W 1734 służył na 62-działowcu Triton. Mianowano go 10.03.1734 pomocniczym oficerem artylerii marynarki. W styczniu 1735 uzyskał pozycję "chorążego liniowca". Sprawował tę funkcję w 1735 na 44-działowcu Griffon, żeglującym z posiłkami na Antyle, do Luizjany i Kanady. W następnych latach Fouquet służył na 32-działowej fluicie Orox (1736), 28-działowej fluicie Somme (1737), 52-działowcu Rubis (1739), 64-działowcu Elisabeth (1741), 70-działowcu Dauphin Royal (1743-1744 na kanale La Manche i Atlantyku) i 64-działowcu Mars (1745). Awansował 1.01.1746 na "porucznika liniowca". Na 52-działowcu Caribou wziął udział w 1746 w nieszczęsnej wyprawie księcia d'Enville (d'Anville) do Akadii. Dano mu 1.01.1747 rangę kapitana piechoty (marynarki). W 1747 był oficerem na 80-działowcu Tonnant, flagowym okręcie eskadry Etenduère'a rozgromionej 25.10.1747 koło przylądka Finisterre przez Anglików; porucznik Fouquet dowodził na liniowcu drugą baterią i odniósł rany podczas tej bitwy. Został 1.04.1748 kawalerem Order Św. Ludwika. W 1750 służył na 56-działowcu Amphion, wysłanym ku Nowej Fundlandii. W 1753 był oficerem 52-działowca Tigre, operującego na wodach kanadyjskich (oraz wycofanego ze służby w 1754 w Quebeku). Awansował 23.05.1754 na "kapitana liniowca". W latach 1754-1755 dowodził 24/26-działową fregatą Thétis w eskadrze do ćwiczenia ewolucji, manewrującej na Atlantyku. W 1756 był dowódcą 30-działowej fregaty Concorde na wodach Ile Royale (dziś Cape Breton) w Kanadzie; wrócił do Rochefort. We wrześniu 1756 fregata ta zatonęła koło Port Navalo, ale nie mam informacji, kto wtedy był jej kapitanem. Kawaler de Fouquet w 1758 dowodził 64-działowcem Protée w eskadrze Bompara w okolicach Martyniki i San Domingo. W 1762 sprawował komendę nad 74-działowcem Diadème w eskadrze de Blenaca podczas kampanii na Antylach. Potem służył już tylko na lądzie, głównie w Breście. Został 25.03.1765 brygadierem sił morskich. Awansował 15.08.1771 na szefa eskadry. Dano mu 1.05.1772 stopień pułkownika piechoty w regimencie z Bordeaux. W okresach 17.12.1771-14.01.1772 oraz 12.02-8.04.1775 dowodził marynarką w Breście. Otrzymał 20.02.1779 komandorię Orderu Św. Ludwika. Awansował 1.07.1780 na generała-porucznika sił morskich. Zmarł 10.02.1781 w Breście. Najprawdopodobniej nie ożenił się i nie miał dzieci.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Joseph d'Hélie de Villarzel (Vilarzel), nazywany kawalerem de Villarzel (Vilarzel), urodził się około 1687. Pochodził z rodziny szlachty langdwedockiej (albo prowansalskiej) d'Hélie (Helye). Został gardemarynem 10.02.1706. Automatycznie uczestniczył więc w rozmaitych epizodach hiszpańskiej wojny sukcesyjnej (1701-1714), m.in. pod Barceloną w 1706. Awansował 1.07.1730 na "porucznika liniowca". Został w 1738 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Podczas austriackiej wojny sukcesyjnej (1740-1748) uczestniczył w oblężeniu Barcelony w 1740. Brał też udział w bitwie pod Tulonem 22.02.1744. Awansował 1.01.1746 na "kapitana liniowca". Ponadto otrzymał w 1746 różne funkcje (w dużej mierze honorowe) w formacji gardemarynów Tulonu. W 1752 dowodził bezpośrednio 64-działowcem Orphée, a poza tym miał pod swoją komendą 64-działowiec Triton, 54-działowiec Hippopotame i 24-działową fregatę Gracieuse (do których pod Trypolisem albo Tunisem dołączyły na początku sierpnia 44-działowiec Junon i 26-działowa fregata Flore); wyszedł z Tulonu 29.05, podszedł pod wybrzeże berberyjskie, by zaprezentować gotowość Francji do obrony swoich interesów, a potem zrealizował rejs po wodach Lewantu, zanim wrócił do Tulonu 16.09 via Sardynia i Malta. Wiosną 1756 w eskadrze hrabiego Galissonière uczestniczył we francuskim ataku na Minorkę przed wypowiedzeniem wojny, dowodząc 74-działowcem Hector, chociaż dołączył do głównych sił nie wtedy, gdy wychodziły z Tulonu 11.04.1756, a dopiero 5.07, przez co nie walczył w bitwie pod Minorką 20.05. Po zdobyciu przez Francuzów Port Mahon został mianowany komendantem ustanowionego tam departamentu. Awansował 1.08.1756 (albo dziewięć dni później) na szefa eskadry. Zmarł 17.08.1760 w Montpellier.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Gilbert-René de Chavagnac (1700 - 22.12.1757) oraz François de Saint-Allouarn (Saint-Aloüarn) (... - 20.11.1759).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Gilbert-René de Chavagnac pochodził z Owernii. Urodził się prawdopodobnie w 1700, w Toursy (La Pacaudière). Został ochrzczony 20.01.1700 lub pięć dni później. Jego rodzicami byli Camille de Chavagnac (senior Chauffour, koniuszy) oraz Hilaire Ollagnier. Za stryja miał szefa eskadry (honorowego generała-porucznika sił morskich). Został gardemarynem w Rochefort 6.05.1720. Służył w 1720 na 44-działowej fluicie Portefaix i 50-działowcu François; w latach 1721-1722 na 40-działowcu Atalante; w 1723 na 26-działowej fregacie Thétis, w 1724 na 64-działowcu Eclatant i 44-działowcu Néréide. Został 17.03.1727 "chorążym liniowca". Wchodził w skład załóg 56-działowca Alcyon w 1728 (uczestnicząc w działaniach przeciwko korsarzom z Tunisu i Trypolisu); 42-działowca Amazone w 1729; 62-działowca Toulouse w 1731 (3.0-1.11 rejs z Tulonu przez Algier, Tunis, Trypolis, Aleksandrię, Akrę, Saidę do Tulonu w eskadrze Duguay-Trouina); 50-działowca Tigre w 1732; 62-działowca Toulouse w 1733 (kampania na Bałtyku w eskadrze Luynesa); 44-działowej fluity Dromedaire w 1734; 42/46-działowej fluity Baleine w latach 1735-1736. Ożenił się w 1737 z Catherine de Grasse. Awansował 1.04.1738 na "porucznika liniowca". W 1739 służył na 28-działowej fluicie Orox operującej w rejonie Wysp Zawietrznych. W 1741 był dowódcą 10-działowej korwety Fée. Został 1.01.1742 kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1744 służył jako oficer na 20-działowej fregacie Subtile, a w latach 1745-1746 na 52-działowcu Jason. Ożenił się po raz drugi 21.01.1745 w Saint Louis (Rochefort) z Françoise-Renée Haranguier (Haranger) du Mesnil Rolland. Mieli dzieci. Awansował 1.04.1748 na "kapitana liniowca". W 1753 objął dowództwo 24/30-działowej fregaty Fidèle, wysłanej z Rochefort na San Domingo, skąd wróciła 27.6.1754. Od 1756 sprawował komendę nad 74-działowcem Glorieux, wyprawionym 3.05.1757 z Brestu do Louisbourga w składzie eskadry Duboisa de La Motte z posiłkami dla Kanady. Eskadra wróciła 19.06 z załogami zdziesiątkowanymi przez tyfus. Gilbert-René de Chavagnac zmarł 22.12.1757 w Breście na pokładzie Gloriueux, prawdopodobnie na tyfus.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

François-Marie-Guénolé-Pantaléon d'Alleno de Saint-Allouarn (de Saint-Aloüarn) pochodził z bretońskiej rodziny szlacheckiej. Jego wujem był marszałek Coëtlogon. François de Saint-Allouarn został gardemarynem 13.03.1720. W 1731 uzyskał rangę "chorążego liniowca". Ożenił się przed 1738 z Marie-Josèphe-Pélagie de Quillien. Mieli dzieci. Awansował 1.05.1741 na "porucznika liniowca". W 1744 służył w La Hougue, Barfleur i Hawrze. W 1746 dowodził 24-działową fregatą Emeraude. W 1747 był kapitanem 32-działowej fregaty Renommée, na której opuścił 20.09 Rochefort mając na pokładzie hrabiego Conflans, świeżo mianowanego gubernatorem San Domingo; nie zdołał go jednak tam zawieźć, ponieważ 23.09 natknął się na 26-działową fregatę brytyjską Amazon i stoczył z nią ciężką walkę, z której obie jednostki wyszły poważnie uszkodzone, a już kolejnego dnia wpadł koło Ouessant na 44-działowy okręt angielski Dover i musiał się poddać. Przebywał w niewoli w Plymouth. Awansował 1.04.1748 na "kapitana liniowca". W 1753 dowodził 26-działową fregatą Héroine, skierowaną 20.10.1753 z Brestu na Antyle, gdzie chroniła francuską żeglugę handlową; wróciła stamtąd do Brestu 19.07.1754. W bitwie na wodach Zatoki Quiberon 20.11.1759 dowodził 74-działowcem Juste; próbował uciec, ale ciężko uszkodzony w walce okręt zatonął koło Croisic, pociągając na dno dowódcę oraz jego młodszego brata, też "kapitana liniowca", który zajmował na tym liniowcu stanowisko drugiego kapitana. Dokładna przyczyna śmierci Françoisa de Saint-Allouarn jest różnie podawana - pisze się też, że zginął już w walce przed zatonięciem Juste, albo że zmarł dopiero 21.11.1759 wskutek odniesionych ran.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Joseph René de Moëlien (10.02.1703 - 14.06.1786) oraz François-Gaspard de Venel (18.09.1704 - 07.04.1774).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Joseph-René de Moëlien urodził się 10.02.1703 w Plonévez-Porzay. Jego rodzicami byli Guy (Gui) de Moëlien i Marie-Thérèse de Tredazu (de Tredazo). Został gardemarynem 18.10.1719. Służył na 46-działowcu Protée (w latach 1721-1722), 52-działowcu Jason (w 1725), 28-działowej fluicie Somme (w latach 1730-1731, kiedy skierowano ją do Luizjany). Uzyskał rangę "chorążego liniowca" 1.10.1731. Należał do załóg 64-działowca Fleuron i 44-działowca Griffon (w 1733, kiedy oba te okręty wzięły udział w wyprawie eskadry La Luzerne'a na Bałtyk), 56-działowca Content (1734-1735), 50-działowej fluity Atlas (w 1739; zatonęła w grudniu koło Ouessant ze strasznymi stratami w ludziach) i 64-działowcem Elisabeth (w latach 1740-1741). Ożenił się 15.09.1738 w Lesneven z Marguerite-Charlotte Marzin. Mieli dzieci. Awansował 1.05.1741 na "porucznika liniowca". Był oficerem na 64-działowcu Mars w 1741; 70-działowcu Lys w 1743; 64-działowcu St Michel w 1745. W 1752 dowodził 26-działową fregatą Topaze w Kadyksie, Maladze, Tulonie. Awansował 23.05.1754 na "kapitana liniowca". W 1755 dowodził 64-działowcem (ale chwilowo niosącym tylko 22 działa) Opiniâtre wyprawionym z posiłkami do Kanady w składzie ekspedycji Du Boisa de La Motte; walczył 8.06 z Anglikami w pobliżu Nowej Fundlandii oraz w drodze powrotnej 20.09 koło Penmarc'h, ale zdołał przedrzeć się do Brestu. Na tym samym okręcie opuścił Brest 24.11.1756 w eskadrze Kersainta i uczestniczył w pustoszeniu angielskich faktorii w Senegambii, Beninie, po czym znalazł się na Antylach; brał udział w walce eskadry Kersainta z Anglikami koło San Domingo 20.10.1757 (został wtedy ranny); wrócił do Brestu 15.12.1757. Przy opuszczaniu redy Brestu 13.01.1758 stracił okręt Opiniâtre podczas burzy i stanął za to przed sądem wojennym. Wycofał się z aktywnej służby w marynarce 15.01.1762. Owdowiał 11.03.1776. Zmarł 14.06.1786 w Breście albo w Plonévez-Porzay.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach