www.timberships.fora.pl

kgerlach

John Fletcher urodził się zapewne w 1681 r. Służył w Royal Navy od początku października 1694 w charakterze młodzieńca szkolonego na oficera, czyli na stanowisku zakamuflowanym nazwami „służącego kapitana”, „ochotnika-na-rozkaz”, „starszego marynarza”, midszypmena. Zdał egzamin na porucznika 21.12.1702. Zajmował to stanowisko od 23.12.1702 do maja 1707, służąc m.in. na 80-działowcu Lancaster i 70-działowcu Grafton, na Morzu Śródziemnym i na kanale La Manche. Ten ostatni okręt został zdobyty przez Francuzów koło Brighton 2.05.1707 po zaciętej walce, w której zginęło dwóch kapitanów z trzech brytyjskich jednostek zaangażowanych w osłonę konwoju idącego na zachód z Downs. Przerwało to na chwilę karierę Fletchera, jednak od 4.06.1709 dowodził przez kilka dni 14-działowym żaglowcem (pinką lub slupem) Rose, a od maja 1710 do marca 1710/11 był dowódcą 28-działowej fregaty Medway’s Prize (Medway Prize) w składzie sił głównych. Awansował do rangi captain 7.03.1710/11 wraz z otrzymaniem komendy nad 42-działowcem Roebuck, którym dowodził do maja 1713, początkowo na wodach krajowych, potem w rejonie Wysp Podwietrznych. Od lipca 1715 do lutego 1717/18 był kapitanem 32-działowej fregaty Bridgewater, operując na kanale La Manche i Morzu Śródziemnym. Od maja 1719 do sierpnia 1720 sprawował komendę nad 50-działowcem Norwich, walczącym u wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego. Brał na nim udział w bitwie z Hiszpanami w grudniu 1719 koło przylądka São Vicente. Od lutego 1733/34 przez parę dni dowodził 60-działowcem Defiance, co wygląda na administracyjną fikcję. Odtąd w morze już nie wychodził i zmarł w maju 1750 lub – jak twierdził Charnock – w maju 1758.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Robert Chadwick (Chundwick) urodził się może około 1675. Służył w Royal Navy najpóźniej od grudnia 1693. Zdał egzamin na porucznika 3.12.1701. Służył na takim stanowisku od 21.01.1701/1702 na wielu różnych liniowcach operujących na kanale La Manche, na Morzu Śródziemnym, u wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego. Walczył w bitwie pod Marbellą 10.03.1704/1705. Awansował do rangi captain 23.02.1709/1710 wraz z otrzymaniem komendy (zachował ją aż do kwietnia 1716) nad 42-działowcem Fowey, wysłanym na wody zachodniej Afryki, gdzie 24.02.1710/11 zdobył francuski żaglowiec korsarski. Potem przeszedł do Indii Zachodnich. W latach 1712-1715 służył na kanale La Manche, chwytając okręty pod nieprzyjacielską banderą i osłaniając konwoje. Od kwietnia 1717 był kapitanem 42-działowca Launceston, na którym w 1717 eskortował konwój archangielski, zaś w 1718 działał na Bałtyku. W listopadzie 1718 przerzucono go na 50-działowiec Guernsey, ale zmarł w Anglii już 10.07.1719.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie witam po przerwie zdrowotnej, jednocześnie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi William Owen (... - 14.08.1722, awans kapitański otrzymał 17.06.1713) oraz Thomas Beverley (... - 26.06.1721, awans kapitański otrzymał 10.06.1709).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

William Owen zdał egzamin na porucznika w 1695 r. Wiemy o jego służbie na takich stanowiskach od 1703 do 1710 roku, na okrętach różnych kategorii. Operowały one głównie na wodach krajowych, irlandzkich i na Morzu Śródziemnym. Został 9.08.1711 albo dopiero w 1712 dowódcą 24-działowej fregaty Solebay, operującej wtedy na wodach irlandzkich. Nie zmienił komendy, kiedy 1.01.1712/13 awansowano go do rangi captain; w latach 1713-1714 służył na wodach Nowej Fundlandii, a w latach 1715-1717 stacjonował z Solebay w Nowym Jorku. Przestał być kapitanem tej fregaty dopiero w sierpniu 1717. Od maja 1719 do sierpnia 1720 dowodził 54-działowcem Advice w rejonie Gibraltaru i Lizbony. Brał udział w starciu z okrętami hiszpańskimi w grudniu 1719 koło przylądka São Vicente. Od kwietnia 1721 sprawował komendę nad 70-działowcem Ipswich, wówczas tylko okrętem strażniczym w Portsmouth. Zmarł w Anglii 14.08.1722.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Thomas Beverley służył w Royal Navy od maja 1699, szkoląc się na oficera. W tym czasie na 80-działowcu Shrewsbury uczestniczył w bitwie pod Vélez-Malagą 13.08.1704. Zdał egzamin na porucznika 16.03.1704/1705. Służył w tym stopniu od 20.03.1704/1705 na kilku różnych jednostkach, operujących u wybrzeży zachodniej Afryki, na Morzu Śródziemnym, Północnym i na wodach krajowych. Został 21.03.1708/1709 mianowany dowódcą 28-działowej fregaty Medway Prize (Medway’s Prize) na wodach krajowych i był nim do czerwca 1709. Awansował 10.06.1709 do rangi captain wraz z powierzeniem komendy nad 28-działowym branderem Strombolo, wysłanym w eskorcie konwoju nowofundlandzkiego. W kwietniu 1710 przerzucono go na 32-działową fregatę Swallow Prize, którą dowodził do stycznia 1710/11. Od stycznia 1710/11 lub od 1711 do października 1712 był kapitanem 54-działowca Portland, służącego w 1712 na Morzu Północnym. Od marca 1717/18 do stycznia 1720/21 1718 sprawował komendę nad 60-działowcem Montague (Montagu) we flocie śródziemnomorskiej adm. Bynga. Wyróżnił się w bitwie z Hiszpanami pod przylądkiem Passaro 11.08.1718. Pozostał na Morzu Śródziemnym do końca wojny. Nie pożył długo po powrocie do Anglii, bowiem zmarł już 26.06.1721.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi Thomas Jacobs (... - 15.02.1748/49, awans kapitański otrzymał 26.04.1709), Robert Studley (... - 23.08.1717, awans kapitański otrzymał 11.02.1707/08) oraz Thomas Whorwood (... - 13.02.1745/46, awans kapitański otrzymał 17.06.1713).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Thomas Jacobs zdał egzamin na porucznika 10.02.1701/1702. Służył na tym stanowisku od kwietnia 1702 co najmniej do września 1708 na kilku różnych jednostkach, operujących na wodach irlandzkich, Morzu Śródziemnym i kanale La Manche. Awansował 26.04.1709 do rangi captain wraz z objęciem komendy nad 42-działowcem Sweepstakes, na którym pozostał do października 1714. W tym czasie patrolował w 1709 zachodnie podejścia do kanału La Manche, eskortował konwoje portugalskie, działał w rejonie Barbados w latach 1710-1711, osłaniał konwój afrykański w 1712, stacjonował w Sheerness w 1714. Od końca lipca 1716 do czerwca 1720 Jacobs dowodził 40/42-działowcem Diamond, wysłanym na Jamajkę z zadaniem zwalczania piratów. Od maja 1726 do lutego 1728/29 był kapitanem 70-działowca Royal Oak, w 1726 należącego do sił adm. Jenningsa w rejonie Cieśniny Gibraltarskiej, w 1727 do floty śródziemnomorskiej wiceadm. Wagera. Zdobył 11.03.1727 hiszpański okręt 46-działowy. Wycofał się ze służby. Zmarł w Greenwich 15.02.1748/49.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Robert Studley (Studely, Studeley) zaczął służyć w Royal Navy krótko przed 1688. Od 1692 do 1703 był porucznikiem na rozmaitych okrętach operujących na Morzu Śródziemnym i wodach krajowych, w 1692 dowodził wynajętą szmaką Mayflower. Od lipca 1703 do października 1704 był dowódcą 4-działowego slupa Hound, patrolującego w 1704 wody wokół Wysp Scilly. Potem – do lutego 1707/1708 – dowodził 22-działowym żaglowcem Penzance na Kanale Irlandzkim. Awansował 11.02.1707/1708 do rangi captain wraz z objęciem komendy nad 32-działowcem Experiment, na którym pozostał do marca 1708/1709 w składzie floty adm. Bynga na Downs. Następnie był do października 1712 kapitanem 54-działowca Norwich, wysłanego w 1709 na Wyspę Św. Heleny, w 1710 i w 1711 do Nowej Anglii, w 1712 patrolującego wody kanału La Manche. Od marca 1714/15 do lutego 1715/16 Studley dowodził 50/54-działowcem Weymouth, skierowanym na Bałtyk w składzie floty adm. Norrisa. Stracił wzrok i w 1716 przeniesiono go na listę komandorów spensjonowanych. Robert Studley zmarł 23.08.1717.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Thomas Whorwood (Warwood) służył w Royal Navy jako porucznik od maja 1706 co najmniej do lutego 1710/1711 na kilku liniowcach operujących na wodach kanału La Manche. Od 13.04.1711 dowodził przez rok 14-działowym slupem (trójmasztowym) Otter na Morzu Północnym. Przerzucono go z tego żaglowca na 24-działową lekką fregatę Queenborough, na której pozostał aż do lipca 1715. W tym czasie awansował 17.06.1713 do rangi captain, nie zmieniając komendy. Następnie był od stycznia 1717/18 do stycznia 1721/22 kapitanem 32-działowej fregaty Rye, wysłanej w 1718 z konwojem nowofundlandzkim, a w 1720 do Wirginii. Od kwietnia 1723 do września 1727 dowodził 70-działowcem Captain, który do 1725 pełnił tylko rolę okrętu strażniczego w Portsmouth, ale w 1726 i 1727 wziął udział w dwóch kampaniach na Bałtyku – w 1726 we flocie wiceadm. Wagera, w 1727 we flocie adm. Norrisa (wtedy nawet jako flagowiec kadm. Waltona). Od lutego lub marca 1739/40 do schyłku 1740 Thomas Whorwood był kapitanem 80-działowca Cambridge, przydzielonego na okres lipiec – wrzesień 1740 do floty adm. Norrisa. Od stycznia 1740/41 do listopada 1741 sprawował komendę nad 90-działowcem Neptune. Mianowano go 26.05.1744 stałym komisarzem marynarki w Deptford. Pozostał na tym stanowisku do śmierci. Zmarł 13.02.1745/46.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi Edward Reddish (... - 19.08.1736, awans kapitański otrzymał 28.09.1720), Thomas Waterhouse (... - 01.04.1743, awans kapitański otrzymał 24.04.1720) oraz James Luck (... - 21.12.1730, awans kapitański otrzymał 29.05.1720).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Edward Reddish (Redish) służył w Royal Navy najpóźniej od maja 1703, jako „ochotnik-z-rozkazu”, uzyskując pod koniec 1706 status midszypmena. Liniowce, na których zdobywał doświadczenie, żeglowały po wodach kanału La Manche, Morza Śródziemnego i Morza Północnego. Zdał egzamin na porucznika w połowie stycznia 1708/1709. Zajął to stanowisko w czerwcu 1709 na 24-działowym transportowcu marynarki Success. Potem był porucznikiem na jednostkach różnych klas aż do kwietnia 1719. W ciągu tych prawie 10 lat służył na wodach krajowych, irlandzkich, na Morzu Śródziemnym, Morzu Północnym, na Bałtyku i w Indiach Zachodnich. Awansował 28.09.1720 do rangi captain wraz z otrzymaniem komendy (którą zatrzymał do lipca 1724) nad 60-działowcem Lion, wysłanym w 1721 lub 1722 do Indii Wschodnich pod proporcem komodora Mathewsa. Mała eskadra komodora (cztery liniowce) miała pomóc słabej jeszcze brytyjskiej kompanii wschodnioindyjskiej w walce z piratami (miejscowymi i pochodzenia europejskiego), jacy rozpanoszyli się wówczas na wodach Oceanu Indyjskiego. Nie istniały na razie bazy Royal Navy w Indiach, a flota państwowa nie zwykła ochraniać przedsięwzięć handlowych prywatnych kupców podczas pokoju, zwłaszcza na tak odległych wodach. W tych aspektach była to wyprawa precedensowa i mocno kontrowersyjna pod względem wyników, chociaż aktywność piratów nieco przytłumiono. Szczegóły podałem kiedyś w losach Mathewsa. Wrócono do Anglii w 1724. Edward Reddish był od stycznia 1725/26 do maja 1728 kapitanem 50-działowca Preston, wysłanego pod wiceadm. Wagerem w 1726 na Bałtyk, a w 1727 ku Cieśninie Gibraltarskiej, skąd powrócił pod koniec kwietnia 1728 w składzie zespołu komodora Stewarta. W środku tych operacji Reddish ożenił się 24.11.1726 w Londynie z Elizabeth Bendish. Mieli dzieci. Wrócił do dowodzenia okrętem Lion w lutym 1728/29, ale teraz dowództwo miało tylko przejściowy charakter, prawdopodobnie w związku z zamiarem wysłania liniowca do Indii Zachodniej, gdzie Reddish nie chciał płynąć (lub jego nie chciano jako kapitana flagowca kadm. Stewarta). Od czerwca 1729 do maja 1730 sprawował komendę nad 60-działowcem Rupert operującym na wodach kanału La Manche. W maju 1731 został kapitanem 80-działowca Princess Amelia, według Winfielda niemal przez cały czas (aż do 1735) tylko stojącego w Portsmouth w roli okrętu strażniczego, chociaż Charnock wspominał u udziale w ekspedycji adm. Wagera na Morze Śródziemne i to jako flagowca kadm. Balchena. W 1735 trafiła się wycieczka na Tag we flocie adm. Norrisa, a w lipcu 1736 liniowiec wycofano do rezerwy. Edward Reddish (Redish) zmarł 19.08.1736.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Thomas Waterhouse zdał egzamin na porucznika w 1702. Służył w tym stopniu od sierpnia 1703 do grudnia 1718 (ponad 15 lat!) na wielu żaglowcach. Pływał w tym czasie po wodach Morza Śródziemnego, Indii Zachodnich, Morza Północnego, krajowych, kanału La Manche, Irlandii, Bałtyku; walczył w bitwach pod Vélez-Malagą 13.08.1704 i pod przylądkiem Passaro 11.08.1718. Najwyraźniej nie miał żadnej protekcji i nie umiał jej zdobyć. Dopiero stanowisko pierwszego oficera na okręcie flagowym adm. Bynga (Barfleur) podczas wielkiej i zwycięskiej bitwy coś tu zmieniło (aczkolwiek mało, co dość szokuje na tle ówczesnych zwyczajów). Dano mu w grudniu 1718 dowództwo 4-działowego moździerzowca Basilisk na Morzu Śródziemnym. Wreszcie 24.04.1720 awansował do rangi captain wraz z otrzymaniem komendy nad 60-działowcem Rupert. Od stycznia 1727/28 do października 1728 był kapitanem 40-działowej fregaty Looe. Przerzucono go z niej na 20-działowy żaglowiec Winchelsey, operujący na Morzu Śródziemnym i kanale La Manche. Zszedł z niego w lutym 1731/32. Po ponad sześciu latach przerwy dostał w lipcu 1738 dowództwo 60-działowca Princess Louisa i zachował je do września 1740. Pożeglował 23.07.1739 do Indii Zachodnich w składzie eskadry wiceadm. Vernona, która dotarła do Jamajki 23.10.1739. Vernon wysłał trzy liniowce z Waterhousem jako komodorem dla przechwycenia hiszpańskich żaglowców przebywających między La Guayra (La Guaira) a Portobello. Waterhouse zdecydował się zaatakować 22.10.1739 La Guayra (w pobliżu Caracas w Wenezueli), ale został odparty ze stratami w ludziach i takielunku. Brał udział w rozpoczętej 5.11.1739 na Jamajce kampanii Vernona przeciwko Portobello i w zdobyciu tego miasta 22.11.1739. Uczestniczył w pierwszej (rozpoznawczej?) wyprawie Vernona przeciwko Cartagenie w marcu 1739/40 i w późniejszym rejsie po zatoce Darien. Okręt Princess Louisa wchodził też w skład sił Vernona, które przeprowadziły zakończony sukcesem atak na Chagres 22-24.03.1739/40, gdzie zdobyto fort San Lorenzo i łupy warte 70 tysięcy funtów, zniszczono dwa okręty straży wybrzeża i fortyfikacje, zabrano 22 brązowe działa. W następnych miesiącach aktywność eskadry Vernona była mała, nastąpiły też roszady na stanowiskach kapitanów. Dokładne okoliczności zastąpienia Waterhouse’a jako dowódcy liniowca Princess Louisa przez komandora Milesa Stapletona nie są mi znane, w każdym razie w nowej, wielkiej wyprawie przeciwko Cartagenie w 1740/41 komendę nad okrętem sprawował już ten ostatni. Thomas Waterhouse zmarł 1.04.1743.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

James Luck (Luch) służył w Royal Navy najpóźniej od sierpnia 1697, w charakterze ochotnika na rozmaitych jednostkach. Wiadomo, że od marca 1714/15 do do października 1717 był porucznikiem na 54-działowcu Assistance we flocie adm. Norrisa na Bałtyku i w rejsie tego okrętu z ambasadorem do Turcji zimą 1716/1717. Od połowy stycznia 1717/18 do października 1718 dowodził 4-działowym moździerzowcem Blast na Morzu Śródziemnym, brał udział w bitwie pod przylądkiem Passaro 11.08.1718. Od marca 1718/19 do schyłku maja 1720 był dowódcą 32-działowej fregaty Bedford Galley na Bałtyku. Awansował 29.05.1720 do rangi captain wraz z otrzymaniem komendy nad 20-działowym żaglowcem Port Mahon, też operującym na Bałtyku. Z końcem września 1720 przeszedł z niego na 42-działowiec Gosport, nadal służąc na Bałtyku aż do listopada 1711, kiedy jednostkę tę wycofano do rezerwy. Od stycznia 1725/26 do października 1729 James Luck był kapitanem 50-działowca Winchester, wysłanego początkowo na Morze Śródziemne, w 1727 operującego u wybrzeży Hiszpanii, od listopada 1728 stojącego w Plymouth jako okręt strażniczy. Od lutego 1733/34 do końca stycznia 1735/36 James Luck dowodził 60-działowcem Canterbury we flocie wiceadm. Cavendisha na wodach krajowych, nie mógł więc umrzeć 21.12.1730 i sprawować komendy sześć lat po śmierci, jak wydaje się możliwe autorom strony threedecks. W rzeczywistości zmarł w Plymouth 21.12.1736.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi Peter Solgard (... - 19.03.1738/39, awans kapitański otrzymał 02.07.1722) oraz Hugh Middleton (... - 16.11.1756, awans kapitański otrzymał 09.08.1712).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach · Wysłany: Sob 8:50, 02 Mar 2024 Temat postu:

Peter Solgard (Solguard) był – zdaniem Charnocka – cudzoziemcem (może Duńczykiem), który zdecydował się na służbę w Royal Navy. W każdym razie widzimy go jako ochotnika na angielskich okrętach wojennych już od stycznia 1695/96. Został porucznikiem 13.01.1702/1703, zajmując takie stanowisko na 80-działowcu Cumberland do maja 1703. Będąc potem oficerem wielu różnych jednostek walczył na wodach krajowych, Morzu Śródziemnym i Morzu Północnym, uczestniczył w zdobyciu Gibraltaru w lipcu 1704 oraz w bitwie pod Vélez-Malagą 13.08.1704. Zszedł z 54-działowca Hampshire w lutym 1712/13, kiedy okręt ten wycofano na remont w Woolwich. Nie znajdując dłuższy czas zatrudnienia w Royal Navy, zaangażował się jako kapitan statku St Mark osławionej Kompanii Mórz Południowych; wyszedł na nim z Londynu w 1713, dotarł do wybrzeży zachodniej Afryki w 1714, dokował w Cape Coast Castle, zabrał na pokład 280 czarnych niewolników (w tym 10 procent dzieci), dowiózł 261 żywych do Kingston na Jamajce. Dopiero 2.07.1722 awansował w marynarce wojennej do rangi captain, wraz z otrzymaniem komendy nad 20-działowcem Greyhound, stacjonującym w latach 1721-1724 w Nowym Jorku. Zdobył sławę, kiedy 10.06.1723 jego okręt został zaatakowany na Atlantyku przez dwa angielskie żaglowce pirackie, które mylnie wzięły Greyhound za jednostkę cywilną; w niezwykle zaciętej walce 20-działowiec brytyjski zdobył jeden okręt napastników – jego załogę potem osądzono i powieszono w Newport (Rhode Island) – podczas gdy drugi zdołał uciec. Jak to obowiązkowo w opowieściach o piratach, na pokładzie zdobytego slupa musiał się znajdować ładunek złota, a Solgard stał się niezwykle popularny i w książkach dla starych dzidziusiów awansował oczywiście z czasem na admirała. W rzeczywistości zdał komendę nad Gryehound w grudniu 1727, operując jeszcze tymczasem na wodach Szkocji, Nowej Fundlandii (podjął część załogi okrętu Ludlow Castle, który w październiku 1724 wszedł na skały koło Canso w Nowej Fundlandii) i wchodząc w skład eskadry wiceadm. Hosiera w Indiach Zachodnich w latach 1725-1727. W czerwcu 1727 zdobył hiszpański statek idący z Hawany na Teneryfę z drogim ładunkiem i ponad 70 tysiącami dolarów w gotówce. Od grudnia 1727 do czerwca 1730 dowodził 64-działowcem Superb (po śmierci poprzedniego kapitana tego okrętu w Indiach Zachodnich). W czerwcu 1730 przerzucono go na 40-działowiec Hector i skierowano w 1731 na Morze Śródziemne. Przeszedł w lutym 1731/32 na 70-działowiec Royal Oak, którym dowodził do kwietnia 1736, w tym czasie na ogół stojąc w Portsmouth (gdzie Royal Oak pełnił rolę okrętu strażniczego), ale też chwilami służąc na wodach kanału La Manche i na Tagu we flocie adm. Norrisa (w 1735). Od kwietnia 1737 był kapitanem 70-działowca Berwick, okrętu strażniczego w Portsmuth, jednak w 1738 wyprawionego z flotą kadm. Haddocka na Morze Śródziemne. Zachorował nagle (na „febrę”) i zmarł w trakcie sprawowania tej komendy 19.03.1738/39 w Gibraltarze (data śmierci budziła pewne kontrowersje, Schomberg i Charnock pisali o 19.03.1740, jednak dokumenty z epoki wskazują na pierwszą z nich). Podobno Solguard był bardzo lubianym przez marynarzy kapitanem.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach