www.timberships.fora.pl

kgerlach

Jean-François de Castellane d'Adhémar de Monteil i Grignan, koniuszy de Forcalquier, pochodził z Prowansji. Jego rodzicami byli François de Castellane d'Adhémar, koniuszy de Forcalquier (kapitan regimentu z Grignan) oraz Marie-Françoise Dauphin. Urodził się 21.09.1683 w (lub koło) Forcalquier. Został gardemarynem w Tulonie 4.03.1700. Rangę "chorążego liniowca" uzyskał 6.06.1707. Od 1712 był pomocnikiem majora. Został 20.06.1718 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 1.09.1732 na "porucznika liniowca". Stopień "kapitana liniowca" otrzymał 1.01.1742. Zmarł w październiku 1760. Nie był żonaty.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Jean-Nicolas-Marie de Bréda de Guisbert (1738 - 1788) oraz de Laugier-Beaucousse (brak danych, awans kapitański otrzymał w 1757).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Jean-Nicolas-Marie baron de Bréda de Guisbert pochodził z tej samej rodziny, co niedawno tu opisywany Pantaléon de Bréda (byli kuzynami). Urodził się 29.08.1738 w Senlis. Jego rodzice to Nicolas-François de Bréda, kawaler de Guisbert (porucznik marszałków Francji w Senlis, kawaler Orderu Św. Ludwika) i Marie-Jeanne-Louise de Boulenc. Zaczął służyć w marynarce wojennej w 1756. Ożenił się w 1772 z Marie Anne Hamelin. Nie mieli dzieci. Ożenił się po raz drugi w 1779 z Marie Thérèse Renée de Lancry de Rimberlieu. Mieli dwie córki. Awansował 15.09.1782 na "kapitana liniowca". Był kawalerem Orderu Św. Ludwika. Wycofał się ze służby w 1785 otrzymując rentę. Zmarł 14.09.1788 w Senlis.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Kawaler Jean-Paul de Laugier de Beaucouse urodził się w 1717. Pochodził z Prowansji. Był siostrzeńcem szefa eskadry (od 1755) de La Clue-Sabrana i kawalerem maltańskim. Został gardemarynem 31.12.1735. Uzyskał w 1741 rangę "chorążego liniowca". Awansował 17.05.1751 na "porucznika artylerii". Został 17.04.1757 "kapitanem liniowca". W 1759 był jednym z dwóch "drugich kapitanów" na 80-działowcu Océan, flagowym okręcie jego wuja, de La Clue'a, w bitwie pod Lagos 17-19.08.1759, straconym razem z czterema innymi liniowcami. W 1762 otrzymał stopień podpułkownika artylerii, a w 1764 - pułkownika artylerii. W 1765 podczas niefortunnej ekspedycji pod szefem eskadry Du Chaffaultem przeciwko Maroku dowodził 28/32-działową fregatą Chimère. Od 1770 był głównym komendantem artylerii marynarki. W 1771 został brygadierem sił morskich. Wycofał się ze służby 2.08.1783 z powodu złego stanu zdrowia i na odchodnym dostał honorową rangę "szefa eskadry". Zmarł 7.08.1784 w Marsylii.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi François-Armand Cosme de Janvry ( 27.10.1723 – 1779) oraz Jean-Bruno de Cipieres (12.08.1734 – 16.03.1804).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

François-Armand Cosme de Janvry urodził się 27.10.1723 w Breście. Jego rodzicami byli Jean-Baptiste Cosme de Janvry (zmarły 7.05.1749 "porucznik liniowca") oraz Françoise-Gabrielle de l'Aigle (Laigle). Miał dwóch braci też służących w marynarce francuskiej, jednego starszego i jednego młodszego. Zaokrętował się w 1739 jako ochotnik na 26-działową fregatę Vénus, która od sierpnia 1739 do marca 1740 prowadziła na Morzu Śródziemnym kampanię przeciwko piratom berberyjskim. W latach 1740-1741 służył na 64-działowcu Elisabeth. Został gardemarynem w Breście 12.07.1741. W latach 1743-1744 zdobywał doświadczenie na 46-działowcu Parfaite, a w latach 1745-1746 na 28-działowej fregacie Emeraude. Dano mu 1.01.1746 funkcję podbrygadiera gardemarynów. Otrzymał 1.04.1748 rangę "chorążego liniowca". W 1751 służył na 64-działowcu Illustre; w 1753 na 24/26-działowej fregacie Héroïne, która 20.10.1753 wyszła z Brestu w rejs na Martynikę i wróciła 19.07.1754; w 1755 na 48-działowcu Aquilon. Awansował 11.02.1756 na "porucznika liniowca". Był w 1756 oficerem na 74-działowcu Héros, który w kwietniu opuścił Brest z 3 liniowcami i 3 fregatami transportując wojsko do Louisbourga, a w drodze powrotnej starł się 26.07 z okrętami angielskimi; w 1757 François-Armand Cosme de Janvry należał do załogi 64-działowca Dragon; w 1758 służył na 30-działowej fregacie Comète, która w okresie 4.04-30.07 zrealizowała rejs z Brestu do Louisbourga i z powrotem; w 1759 był oficerem na 74-działowcu Diadème. Został 26.04.1760 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Służył w 1762 na 64-działowcu Eveillé, a w 1766 na 30/32-działowej fregacie Licorne. W latach 1767-1768 dowodził 10/16-działową gabarą Tamponne; załadował 17.01.1768 w Kadyksie złote i srebrne monety z Ameryki hiszpańskiej o wartości 1,4 miliona liwrów, po czym przewiózł je do Marsylii i Genui. Awansował 24.03.1772 na "kapitana liniowca". Uzyskał 21.03.1779 zgodę na wycofanie się ze służby z "emeryturą". Wiadomo więc, że żył jeszcze w 1779, ale to nie znaczy jakoby koniecznie w tym samym roku umarł. Data śmierci jest nieznana. Był żonaty z Laurence Dubois.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Jean-Bruno de Cipières, zwany kawalerem de Cipières (czasem de Cypières), urodził się 12.08.1734 w Marsylii. Jego rodzicami byli Pierre Bruno de Cipières (zmarły przed 1764 oficer marynarki, kawaler Orderu Św. Ludwika, "kapitan galery") i Madeleine d'Erve. Został gardemarynem w Tulonie 4.07.1754. Służył w 1754 na hulku Réale. W 1755 zaokrętowano go na 24/26-działową fregatę Topaze. W 1756 służył na 80-działowcu Foudroyant, który 10.04 opuścił Tulon z flotą generała-porucznika La Galissonnièe'a w celu zdobycia Minorki. Kawaler de Cipières otrzymał 27.05.1756 rangę "chorążego liniowca" i równocześnie pozycję ("marszałka kwater") w gardemarynach odpowiadającą sierżantowi w piechocie. W 1756 należał też do załogi 80-działowca Soleil Royal. W 1757 służył kolejno na 74-działowcu Hector (który w okresie 18.03-15.06 zrealizował rejs z Tulonu do Louisbourga) oraz 80-działowcu Formidable (który wyprawił się 3.05 z Brestu do Louisbourga, a powrócił do Brestu 23.11 w składzie eskadry z czterema tysiącami chorych na pokładach, co spowodowało epidemię i śmierć 10000 ludzi w mieście). Jean Bruno de Cipières następne stanowiska dostawał w korpusie gardemarynów - porucznik kompanii w Breście 17.07.1757, chorąży gwardii Flagi Admiralskiej w Tulonie 20.03.1761, brygadier gardemarynów Flagi Admiralskiej 1.10.1764, szef brygady gardemarynów Flagi Admiralskiej 27.11.1765. Tymczasem żeglował w 1758 na 30-działowej fregacie Améthyste, a w 1759 na 74-działowcu Défenseur. Służył w 1762 na 74-działowcu Glorieux, zaś w latach 1762-1763 na 74-działowcu Minotaure. Należał w 1764 do załogi 26/32-działowej fregaty Danaé, która 22.05 opuściła Brest wraz z inną fregatą w celu zwalczania korsarzy z Salé między Przylądkiem Św. Wincentego a Gibraltarem. Pływał w 1768 na 24/26-działowej fregacie Topaze, a w 1770 na 18-działowej korwecie Flèche. Od 1.05.1772 był drugim kapitanem (kapitanem-porucznikiem) drugiego batalionu regimentu z Marsylii. W 1772 służył na 20-działowej szebece Singe. Został 8.07.1774 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Przyznano mu 16.05.1777 (lub 10.05.1777) stopień podpułkownika artylerii sił morskich. Od 1.07.1777 był drugim porucznikiem gwardzistów Flagi Admiralskiej, a od 12.09.1778 pierwszym porucznikiem tej formacji. Brał udział w wojnie amerykańskiej służąc od 1777 do 1779 w charakterze porucznika na 64-działowcu Provence w eskadrze hrabiego d'Estaing. Uczestniczył w walkach o Rhode Island, podczas zdobywania Grenady 6.07.1779 i pod Savannah (wrzesień-październik 1779). Z tego powodu dostał Order Cincinnatusa. Awansował 13.03.1779 na "kapitana liniowca". W 1780 należał do kadry oficerskiej 26/34-działowej fregaty Aurore, która 20.06 opuściła Tulon udając się do Kadyksu, gdzie zbierano zespół szefa eskadry Bausseta, skierowany do blokowania Gibraltaru. W latach 1782-1783 dowodził 26/30-działową fregatą Précieuse, m.in. po opuszczeniu Tulonu 18.12.1782 eskortował na Antyle konwój transportowców wojska. Wysłano go w 1783 do Indii Wschodnich dla powiadomienia generała-porucznika Suffrena, że wojna się skończyła. W latach 1785-1786 był dowódcą 64-działowca Brillant. Z powodu złego stanu zdrowia wycofał się ze służby 26.08.1786 (albo 26.03.1786 - komuś się zamknęły łuki w 3 lub otworzyły kółeczka w 8), dostając na odchodnym honorowy stopień szefa dywizjonu sił morskich. Mając 66 lat ożenił się 27.06.1801 w Marsylii z 47-letnią Anne-Françoise Granet, córką tkacza czy kupca materiałów (czyli w reżimie rewolucyjnym z "lepszej" niż jego rodziny). Dzieci z tego nie było. Zmarł 16.03.1804 w Marsylii.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Charles de Tressemanes (19.09.1718 – 30.03.1791) oraz André-Charles de Jassaud-Thorame (1739 - 05.07.1779).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Charles de Tressemanes (Trassemannes, Tressanannes), zwany kawalerem de Tressemannes oraz kawalerem de Tressemanes-Brunet, urodził się 19.09.1718 w Brunet. Pochodził z rodziny szlacheckiej z Prowansji, z gałęzi panów de Brunet. Jego rodzicami byli Gaspard de Tressemanes de Brunet (żyjący w latach 1672-1756) oraz Madeleine de Berlier (zmarła w 1762). Wśród stada rodzeństwa miał Gasparda, biskupa Glandeves, co nie byłoby samo w sobie niczym nadzwyczajnym, gdyby nie ułatwiało wyróżniania go wśród tłumu oficerów tego samego nazwiska służących we francuskiej marynarce wojennej w XVIII w. Został gardemarynem 6.07.1735. W 1739 przebywał na Malcie, gdzie przyjęto go 14.06.1739 do Zakonu Kawalerów Maltańskich. W marynarce królewskiej awansował 23.05.1754 na "porucznika liniowca". Miał też rangę kapitana w "wolnych" kompaniach piechoty marynarki francuskiej. Być może to on był tym kawalerem de Tressemanes, który w 1755 zajmował stanowisko drugiego kapitana 50-działowca Hippopotame. W 1756 był oficerem na 74-działowcu Couronne we flocie generała-porucznika de La Galissonnière, która pomogła zdobyć Minorkę i odepchnęła Anglików w bitwie pod Minorką 20.05.1756. Zrezygnował z dalszej służby 16.09.1764, otrzymując na odchodnym honorowy stopień "kapitana liniowca". W Zakonie Kawalerów Maltańskich został w 1785 komandorem. Zmarł 30.03.1791 w Aix-en-Provance.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

André-Charles de Jassaud-Thorame (de Jassaud de Thorame), zwany kawalerem de Jassaud, urodził się około 1739. Jego rodzicami byli Pierre-Guillaume de Jassaud (pan de la Borde, radca izby śledczej parlamentu paryskiego) i Michelle Auger (panna Augé). Służył najpierw w charakterze pisarza okrętowego. Został gardemarynem w 1756. W 1758 znajdował się na 64-działowcu Orphée zdobytym przez Anglików pod Kartageną - podczas walki (28.02) wielu Francuzów odniosło rany (50 zginęło), w tym porucznik Jean-Alexandre de Jassaud-Thorame, starszy brat lub kuzyn André'i-Charlesa de Jassaud, a on sam został bardzo ciężko ranny w głowę. Dostał się do niewoli. Dano mu rangę "chorążego liniowca" w 1763. Uczestniczył w niefortunnej ekspedycji pod szefem eskadry Du Chaffaultem przeciwko Maroku w 1765, w tym w zakończonym klęską ataku na Larache 27.06.1765, kiedy znów został ranny. Awansował w 1765 na "porucznika liniowca". W 1767 zajmował stanowisko drugiego kapitana na 46-działowej fluicie Seine. Awansował na "kapitana liniowca" w 1775 albo w 1779. Zmarł 5.09.1779 na pokładzie 74-działowca Actif, na którym podczas kampanii floty francusko-hiszpańskiej u wejścia do kanału La Manche wybuchła zaraza - na tamten świat przeniosło się 222 członków załogi, a okręt musiał być pośpiesznie odesłany do Brestu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi François-Alexandre de Blacas d'Aulps (1694 – 1769) oraz Joseph-Chrysanthe de Lévis (1700 - 1764), obaj "prawdopodobnie" zostali kapitanami galer w 1746.
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Jak zazwyczaj w przypadku oficerów galer z XVIII w., kiedy ta formacja odchodziła już do lamusa i była tylko przechowalnią dla nielicznych bogatych próżniaków z arystokratycznych rodzin, morską karetą dla książąt oraz katorżniczym więzieniem dla wielu biednych, na temat obu kapitanów można przytoczyć bardzo niewiele faktów.

François-Alexandre de Blacas d'Aulps (d'Aups), pan de Vérigon i Seillans, markiz de Blacas, de Montpezat i Montmeyan (Montmecon), urodził się w 1694 albo 8.10.1695 w Aups w Prowansji. Jego rodzicami byli Joseph de Blacas d'Aulps (żyjący w latach 1668-1739 pan de Aups i Vérignon, markiz de Blacas) i Anne d'Abran de Seillas, markiza de Montpezat. Rodzina kawalerów de Blacas, panów d'Aulps (d'Aups), wywodziła swój rodowód od XI w., co niekoniecznie musi być prawdą. François-Alexandre de Blacas wstąpił do korpusu galer. Został oficerem tej formacji w 1726. Ożenił się z Geneviève (Françoise-Geneviève) d'Arnoul de Rochegude (d'Arnould-de-Rochegude). Mieli dwóch synów, w tym urodzonego w 1732. W marynarce został ostatecznie "kapitanem galery". Zmarł w 1769. Był kawalerem Orderu Św. Ludwika.

Joseph-Chrysanthe de Lévis, markiz de Gaudiez, zwany markizem de Lévis, urodził się około 1700. Pochodził z znanej od XII w., wpływowej i bardzo rozgałęzionej rodziny. Jego ojcem był Antoine de Lévis (markiz de Gaudiez). Służył w korpusie galer, dochodząc z czasem do rangi kapitana galery. Był też komendantem Kompanii Sztandaru, czyli gardemarynów galer. Ożenił się 4.10.1750 ze swoją kuzynką, Louise-Victoire de Lévis-Léran. Mieli dzieci. Po śmierci w 1757 krewnego, księcia de Mirepoix, odziedziczył tytuł "marszałka Wiary", przekazywany tradycyjnie w tej gałęzi domu de Lévis. Zmarł w 1764.

Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Paul-François-Dominique-Nicolas Chauvereau (1701 – 1782, awans kapitański otrzymał w 1748) oraz François de Saint-Hermine (... - 10.05.1749, awans kapitański otrzymał w 1731).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Paul-François-Dominique-Nicolas Chauvereau, koniuszy, pochodził z starej rodziny szlacheckiej, znanej najpierw w Bretanii, potem w Normandii. Nazwisko pisano w ogromnej liczbie odmian, m.in. też jako Chauveau i Chauvel. Urodził się w 1701. W marynarce francuskiej służył od 1719.
W stopniu "porucznika liniowca" dowodził od lutego 1746 okrętem 50/56-działowym Alcyon w eskadrze komandora Conflansa, skierowanej w eskorcie 230 statków do Indii Zachodnich; po dotarciu do San Domingo Conflans miał natychmiast ruszyć do Akadii, na spotkanie z ekspedycją księcia d'Enville. Francuzi wyszli spod Aix pod koniec kwietnia, zawinęli na Martynikę w połowie czerwca, wyruszyli dalej 3.07 i doszli do San Domingo 10.07. Kiedy okrążali przylądek Môle St Nicolas, starli się 16.08.1746 z angielską eskadrą komodora Mitchella, w której to walce został ranny Paul-François-Dominique-Nicolas Chauvereau. Conflans ruszył na północ dopiero 7.09, krążył u wybrzeży Nowej Szkocji do października, a w nocy 11.09 (w nagłym szkwale i deszczu) zgubił koło przylądka Canso właśnie okręt Alcyon i pożeglował do Francji, zawijając do Brestu 6.11.1746. Chauvereau pozostał na wodach Akadii znacznie dłużej, samotnie, lecz w końcu, z przeciekającym kadłubem i kurzącymi się zapasami żywności, też wrócił do Francji.
Awansował w 1748 na "kapitana liniowca". W 1749 skierowano go na Martynikę jako dowódcę 24-działowej fregaty Galatée. Był na Antylach, dowodząc tą jednostką, w 1750. Ożenił się z Marie-Anne Girollett de Boisregnault. Wycofał się ze służby w 1761. Zmarł w 1782.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

François de Saint-Hermine (de Sainte-Hermine), pan du Fâ oraz de la Jarrie, był młodszym bratem opisywanego już tu oficera, Hélie-Françoisa (Elie-Françoisa) de Saint-Hermine (de Sainte-Hermine), pana de la Tour-du-Fâ, markiza de Sainte-Hermine. Ród szlachecki Saint-Hermine czy Sainte-Hermine miał swoją pierwotną siedzibę w dawnej prowincji Aunis, ale dzielił się na wiele gałęzi. Gałąź, do której należał François de Sainte-Hermine, była tradycyjnie protestancka i osiadła w starej krainie francuskiej Angoumois (dziś głównie objętej departamentem Charente). Jego rodzicami byli Hélie de Sainte-Hermine (pan Fâ, zmienił wiarę na katolicką 30.11.1668, przez co rodzina znalazła się potem pod protekcją królewskiej kochanki i morganatycznej żony Ludwika XIV, pani de Maintenon) oraz Suzanne de Guibert (Guybert) des Landes, którzy pobrali się w 1663. François urodził się około 1685. Został gardemarynem w Rochefort 16.12.1700. Uzyskał 1.11.1705 rangę "chorążego liniowca". Ożenił się w 1709 w Angoulême z Marie-Julie de Vassoigne. [Poprzednio pisałem niej jako o żonie starszego brata (jak podają niektórzy badacze), ale wydaje się jednak, że poślubiła w 1709 Françoisa, nie Hélie-Françoisa]. W latach 1711-1712 François de Sainte-Hermine służył na 36-działowcu Aigle, biorąc udział w ekspedycji Duguay-Troina przeciwko Rio de Janeiro (w styczniu 1712, podczas rejsu powrotnego z wyprawy, okręt ten zatonął koło Cayenne). Awansował 25.11.1712 na "porucznika liniowca". Został 28.06.1718 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 1.10.1731 na "kapitana liniowca". Od 27.03.1733 dowodził 64-działowcem Saint Louis, nie brał jednak udziału w rozpoczętej 1.07.1733 misji przewiezienia przez ten okręt na Bałtyk sobowtóra Stanisława Leszczyńskiego. W latach 1734-1735 był kapitanem 56/60-działowca Content. W latach 1738-1739 dowodził 22/26-działową fregatą Victoire, operując przeciwko korsarzom z Salé. Zajmował później stanowisko inspektora wojsk marynarki w Rochefort. Zmarł 10.05.1749 w Angoulême.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach