www.timberships.fora.pl

kgerlach

Pierwotnie żaglowiec handlowy Belerina albo Ballerina, wybudowany w 1809 w Mevagissey. Kupiony przez Royal Navy w 1810, zarejestrowany 10.03.1810 jako 10-działowy kuter Dart. Wymiary: 62’7” x 22’5” (lub 22’4,75”) x 10’1”, tonaż 127 ton. Uzbrojenie: 10 karonad 12-f. Służył aktywnie tylko pod jednym dowódcą, por. Thomasem Allen. Wypłynął z Halifaxu 27.10.1813 i nigdy go już nie widziano – przypuszcza się że zatonął z całą załogą w grudniu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów w Royal Navy okrętu DOVER (zdobyty 1811).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie fregata Bellona królestwa Włoch, zbudowana w Wenecji, zwodowana 14.06.1808, której prawie wszystkie znane mi dane ma Pan w moim opracowaniu „Bitwa pod Lissą 1811 r.” na str.30/31 (łącznie z rysunkami na stronach nienumerowanych). Zdobyta w tejże bitwie w sposób szczegółowo przeze mnie tam opisany i przyprowadzona do Deptford we wrześniu 1811. Wcielona do Royal Navy pod nazwą Dover, jako 32-działowy okręt 5 rangi, czyli w zasadzie fregata, mimo mizernego jak na epokę uzbrojenia głównego pokładu w zaledwie 9-funtówki. Wymiary: 131’6” x 34’4” x 8’11”, tonaż 692 tony. Załoga: 215. Nigdy jednak nie wprowadzona do aktywnej służby w tym charakterze. Od marca do lipca 1812 przebudowano ją w Deptford na transportowiec wojska i obsadzono załogą licząca 115 osób. Na głównym pokładzie niosła teraz 12 dział 9-f, na pokładzie rufowym 4 karonady 18-f, a na pokładzie dziobowym 2 działa 6-f. W pewnym sensie weszła do historii zmagań brytyjsko-amerykańskich na Wielkich Jeziorach w czasie wojny 1812-1814, chociaż sama na jeziora nie wpłynęła. Dowodzona przez commandera Augustusa Vere Drury była jednym z trzech transportowców, które przewiozły z Anglii do Quebeku regiment piechoty szwajcarskiej De Meurons w lipcu 1813 r. Załodze Dover nakazano pozostawić swój okręt na miejscu i udać się do Kingston. Tam zaokrętowano ich na jednostki brytyjskiej flotylli śródlądowej. W ten sposób wzięli udział w walkach u przylądka Niagara i na innych akwenach jeziora Ontario (może także na jeziorze Erie) jesienią 1813. Ex-fregata Dover mogła wrócić z Kanady do Europy najwcześniej w 1814. Od września do listopada 1819 została przystosowana do pełnienia roli okrętu strażniczego w Leith, od 1825 w Deptford. W czerwcu i lipcu 1831 przebudowana w Deptford na okręt sanitarny (kwarantannowy). Sprzedana w Deptford 21.01.1836.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów brygu NETLEY (zdobyty 1807).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie francuski bryg korsarski Déterminée, wyposażony w Bayonne w październiku 1803, potem w Bordeaux w 1805 (odtąd 14-działowy). Wymiary: 25,3 x 7,1 m, tonaż około 150 ton. Załoga: 108. Zdobyty przez Anglików w marcu 1807 na Antylach i wcielony tam do Royal Navy pod nazwą Netley, jako 12/14-działowy bryg kanonierski o tonażu 173 tony. Wymiary: 83’ x 23’6”. Załoga: 65. Dowódcą był por. Charles Burman. Netley uderzony przez szkwał u wybrzeży Barbados 10.07.1808 przewrócił się i zatonął z prawie całą załogą, w tym dowódcą – uratowano tylko jednego midszypmena i ośmiu marynarzy. Ów midszypmen nie zrobił wielkiej kariery w Royal Navy – służył dalej aktywnie do 1814, kiedy dochrapał się rangi porucznika i został przeniesiony do rezerwy – ale żył jeszcze pół wieku po katastrofie brygu Netley.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów brygu GLOMMEN (zdobyty 1807).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Duński bryg 16-działowy Glömmen zbudowany w latach 1790-1792 w Kopenhadze, zwodowany 1.10.1791. Należał do typu Lougen, którego projekt sporządził w 1790 Ernst Stibolt. Chodziło o specjalne jednostki, które miały służyć jako okręty-bazy czy okręty macierzyste dla norweskiej flotylli wiosłowej. Duńczycy je chwalili i kilkakrotnie wznawiali budowę. Zajęty przez Brytyjczyków po poddaniu się Kopenhagi 7.09.1807, po czym doprowadzony do Chatham 8.11.1807. Wcielony do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako 16-działowy bryg-slup. Wymiary: 94’2,5” x 27’1,5” x 10’6”, tonaż 303 tony. Załoga: 100. Uzbrojenie: 2 x 6-f i 16 karonad 24-f. Przemianowany 21.01.1808 na Britomart, ale w 1809 tę zmianę cofnięto. Wyposażony w Chatham do aktywnej służby w okresie marzec-lipiec 1808. Miał tylko jednego dowódcę, a był nim commander Charles Pickford. Do lutego 1809 służył na wodach krajowych, od lutego do kwietnia 1809 przeszedł remont w stoczni Thomasa Pitcher w Northfleet. W maju 1809 skierowany do Indii Zach. W dniu 24.10.1809 stał na kotwicy w zatoce Carlisle, na redzie Bridgetown na Barbados, czekając na zbliżający się sztorm. Pomimo przeprowadzonych wielu przygotowań nie sprostał wichurze, ponieważ około 21.30 pękła lina kotwiczna – zepchnięty na mieliznę w pobliżu brzegu, został szybko zniszczony przez fale i zatonął. Załogę uratowała fregata Gloire.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu NONPAREIL (zdobyty 1807).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie amerykański szkuner cywilny, zbudowany przez Price’a w Baltimore na początku 1807. Zajęty przez Anglików 4.02.1807 przy zdobyciu Montevideo przez armię gen. Auchmuty. Uznany przez sąd pryzowy za legalną zdobycz, w następnym roku zakupiony przez marynarkę brytyjską i zarejestrowany 7.07.1808 bez zmiany nazwy, jako 12/14-działowy szkuner. Wymiary 88’ x 23’, tonaż 210 ton. Załoga: 40. Uzbrojenie: 12 karonad 12-f. Zdobył 10.05.1810 francuski 3-działowy okręt korsarski Canonnière w pobliżu ujścia rzeki Vilaine. Szkunerem dowodził wówczas por. James Dickinson (który był potem pierwszym oficerem na fregacie Cerberus podczas bitwy pod Lissą w 1811, a zginął 23.03.1815 w walce, dowodząc brygiem Penguin). Nonpareil został uszkodzony przez sztorm na Tagu 19.12.1812 i sprzedany tam w 1813.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów brygu GLOUCESTER (1807).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Gloucester (zwany najczęściej Duke of Gloucester) był małym żaglowcem brytyjskim – najprawdopodobniej brygiem, lecz na późniejszym etapie swojej historii nazywanym szkunerem – zbudowanym w Kingston do służby na jeziorze Ontario. Miał tonaż 165 ton. Zwodowano go w maju 1807 i uzbrojono w 6 lub 10 dział 12-funtowych. W 1813 r. przechodził rozległy remont w York (był już mocno przegniły), kiedy na port ten uderzyła amerykańska ekspedycja z Sacketts Harbour, złożona z eskadry komodora Isaaca Chaunceya i armii generała Henry’ego Dearborna. Chauncey, którego plan ataku był sprzeczny z wcześniejszymi rozkazami naczelnego dowództwa, użył nadziei na pozyskanie świetnej zdobyczy w postaci rzekomo „16-działowego okrętu Duke of Gloucester” jako jednego z uzasadnień dla zmiany planów kampanii, zgodnie z którymi miano pierwotnie zaatakować Kingston, znacznie ważniejsze od jakiegoś tam York (dziś ta mieścinka nazywa się Toronto, jakby ktoś szukał na mapie). Amerykanie wyparli Brytyjczyków z miasta i zajęli okręt Gloucester w kwietniu 1813, przy czym dokładna data dzienna określana jest na 27 i 28 [Colledge podaje na pewno złą datę – 25.04.1813 siły ekspedycyjne dopiero wyruszyły z drugiego końca Ontario - i całkowicie błędnie sytuuje York nad jeziorem Erie!]. Przy okazji spalili budynki legislatury prowincji, bibliotekę (!), blokhauzy i gmach rządu, plądrując domy cywilne i atakując ich mieszkańców, o czym amerykańscy autorzy patriotycznych książek, rozpisujący się o „haniebnym” spaleniu przez Brytyjczyków „Waszyngtonu” (a w rzeczywistości też tylko budowli rządowych) bardzo lubią zapominać. Gloucester, przemianowany przez zdobywców na York, został 11.05.1813 doprowadzony do Sacketts Harbour, gdzie używano go jako tendra amunicyjnego, ponieważ tylko do tego się już nadawał. Kiedy większość amerykańskich sił ruszyła w maju na kolejną wyprawę, tym razem przeciwko fortowi George nad Niagarą, Brytyjczycy z Kingston zaatakowali Sackets Harbour 29.05.1813 powodując pożar stoczni, w której zdaniem Anglików spłonął także York. Jednak Amerykanie utrzymują, że okręt ten – nazywany wówczas przez nich szkunerem - uzbrojony w dwa długie działa, jedno 32- i jedno 24-funtowe, w większej części zdołano uratować z płomieni po wycofaniu się napastników. W każdym razie nigdy już nie stał się częścią żadnej eskadry, a we wrześniu 1813 jest wspominany tylko jako źródło pochodzenia rozmaitych dział wstawianych na inne jednostki amerykańskiej flotylli jeziorowej.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty FELICITE (zdobyta 1809).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie francuska 32/34-działowa fregata klasy de 12 Félicité, budowana od początku stycznia 1785 do kwietnia 1786 w Breście, zwodowana 4.08.1785. Projektant Pierre-Alexandre Forfait. Nośność 600-704 ton, wyporność 1116-1140 ton, wymiary: 135’ x 34’6” x 17’9”. Załoga 271-282. Uzbrojenie: pierwotnie na pokładzie głównym 26 x 12-f, na pokładach odkrytych 6 lub 8 x 6-f; od września 1803 na pokładzie głównym 26 x 12-f, na pokładach odkrytych 6 x 6-f i dwie haubice 36-f; od 1808 (jako transportowiec) w sumie 14 x 12-f. W czerwcu 1786 uczestniczyła w rewii morskiej w Cherbourgu. Naprawiana w Breście w 1790. We wrześniu 1792 wysłana z Brestu na Antyle, gdzie w grudniu walczyła z francuskimi rojalistami. W 1793 nadal przebywała w Indiach Zach. Na początku 1795 przeszła z Brestu do Tulonu. Przebywała w Breście od kwietnia 1798 do września 1803. Zatonęła po wejściu na mieliznę przy Camaret 11.08.1805, ale została podniesiona i wyremontowana w Breście. Wyprawiona 13.12.1805 z eskadrą Leissèguesa na San Domingo – pomimo rozgromienia tego zespołu przez Anglików w lutym 1806, Félicité przerwała się przez brytyjskie linie i uciekła do Francji. Użyta jako transportowiec dla dowiezienia zaopatrzenia na Antyle, wyszła 26.02.1809 z Lorient. Zdobyta przez Anglików w Indiach Zach. 18.06.1809. Nie wprowadzona do aktywnej służby w Royal Navy, do której przez moment nominalnie należała w charakterze fregaty o tonażu około 900 ton. Prawdopodobnie w lipcu 1809 sprzedana murzyńskiemu władcy północnej części Haiti, generałowi Henri Christophe (który w 1811 ogłosił się królem Henrykiem I), i przemianowana przez niego na Améthyste. Około 1811 została zdobyta przez haitańskich rebeliantów i przemianowana z kolei na Heureuse Révolution (jak twierdzą Francuzi) czy Heureuse Réunion (jak twierdzą Anglicy). Określano ją wówczas na 600-700 tonową; była uzbrojona w 44 działa, w tym na pokładzie głównym miała 8 x 18-f i 18 x 12-f, na pokładach odkrytych 4 x 12-f i 14 karonad 24-f. Jej dowódcą był stary korsarz Gaspard. Reprezentując bliżej nieokreśloną frakcję (dezerterów z północnohaitańskiego królestwa murzyńskiego Henryka I oraz z południowohaitańskiej republiki mulata Pétiona) Gaspard poczynał sobie w bardzo swobodny sposób, trudny do odróżnienia od czystego piractwa. Dlatego Brytyjczycy (na dodatek zjednoczeni sojuszem z Christophe’m) postanowili zaatakować jego eskadrę. W efekcie ex-Félicité została zdobyta 3.02.1812 w pobliżu Port au Prince, po niezwykle zaciętym oporze (Gaspard zginął, razem ze 104 innymi), przez brytyjską fregatę i oddana przez Anglików królowi Henrykowi, w którego marynarce wróciła do nazwy Améthyste. Sprzedana w 1818.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty GUELDERLAND (zdobyta 1808).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pierwotnie holenderska fregata Orpheus, zbudowana w Amsterdamie, zwodowana w 1803. Przemianowana w 1806 na Gelderland (Guelderland). Wypłynęła z Texel 8.03.1808, dowodzona przez Bartholomeusa Jacobusa Pool, obarczona zadaniem osłony konwoju kilku statków udających się do Batawii. Zaraz na początku rejsu zaczęła przeciekać i musiała zawinąć do Bergen. Zaatakowana i zdobyta (po bardzo zaciekłym oporze – pomijając dowódcę, którego za to wyrokiem sądu wojennego z 28.10.1810 usunięto z marynarki i wygnano z kraju) przez Anglików na Morzu Północnym (albo na południowy-zachód od Irlandii) 19.05.1808, po czym przyprowadzona do Plymouth 2.06.1808. Wcielona do Royal Navy jako fregata 32-działowa. Wymiary: 134’11,5” x 37’10,5” x 12’2”, tonaż 852 tony. Załoga: 215. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 26 x 12-f, na rufowym 10 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 6-f i 2 karonady 32-f. Po remoncie w Plymouth, trwającym od października 1808 do kwietnia 1809, wprowadzona do aktywnej służby, zarejestrowana 19.05.1808 pod nazwą Helder i skierowana na Jamajkę. Działa na tamtejszych wodach do 1811, w 1812 operowała na Bałtyku. Pod koniec 1812 przekształcona w Woolwich w koszary przejściowe. W latach 1813-1815 odstawiona do rezerwy. W 1816 przytułek dla marynarzy w nędzy. W połowie 1817 wyposażona w Deptford do pełnienia roli falochronu w Harwich, ale ostatecznie rozebrana.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach