www.timberships.fora.pl

kgerlach

Joseph-Abraham, hrabia de Damas, należał do prowansalskiej rodziny wywodzącej się z Forez. Jego rodzicami byli Abraham-Hector, hrabia de Damas (urodzony w 1687 porucznik liniowca) oraz Madelaine de Gaudemard (de Gaudemond), którzy pobrali się 1725. On sam wstąpił do korpusu gardemarynów 24.02.1746. Sądząc po tych dwóch datach, zapewne urodził się koło 1730. W latach 1746-1747 służył na okręcie (galerze?) Ferme, a w 1747 na okręcie (galerze?) Duchesse. Otrzymał 17.05.1751 rangę "chorążego liniowca". W 1751 wchodził w skład załogi 56-działowca Oriflamme. W 1754 należał do załogi 24/26-działowej fregaty Topaze. Ożenił się w 1756 ze stryjeczną siostrą Anne de Damas (Damas de Merillac), do czego potrzebował dyspensy papieża Benedykta XIV (ale to zawsze była tylko kwestia zdolności do wysupłania odpowiednio dużych pieniędzy). Mieli czwórkę dzieci. Awansował 7.04.1757 na "porucznika liniowca". Służył w 1757 na 64-działowcu Triton, a w 1758 na 30-działowej fregacie Minerve na Morzu Śródziemnym. W 1762 był oficerem 3-działowej galery zwykłej Duchesse. W 1765 otrzymał dowództwo 20-działowej szebeki Séduisant i wziął na niej udział w wyprawie przeciwko Maroku. Służył w 1768 na 26/30-działowej fregacie Mignonne, a w latach 1771-1772 na 18-działowej korwecie Flèche. Został 1.07.1770 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 23.03.1772 na "kapitana liniowca". Dano mu 1.05.1772 stanowisko kapitana gwardzistów Flagi Admiralskiej brygady z Marsylii. Wycofał się z dalszej służby 22.02.1774. Ożenił się po raz drugi w 1777 z Jeanne-Marie Gonon de Saint-Fresne. Mieli dwójkę dzieci. Zmarł 23.02.1783 w Saint Galmier.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Alexandre-Joseph-François [imiona ustawiane w różnej kolejności, stąd przy zostawianiu tylko jednego bywają całkiem różne] Chalvet de Souville (de Chalvet-Souville), baron de Souville, urodził się 9.05.1738 w Saint Marcellin. Jego rodzicami byli Alexandre de Chalvet (pan de Souville, radca królewski) i Françoise Micoud de Montbrun. Na okrętach przebywał niezbyt wiele. Zaczął karierę 17.06.1751, lecz jako nadliczbowy w artylerii marynarki. Od 17.01.1757 służył na lądzie. Awansował na porucznika wojsk marynarki w 1760. Otrzymał 15.01.1762 rangę "chorążego liniowca i majora pomocniczego artylerii". Awansował 27.11.1765 na "porucznika liniowca". Domagał się teraz służenia na okrętach. Zaokrętował się na 64-działowiec Brillant, skierowany 15.03.1776 na Ocean Indyjski. Około 1777 przybył na nim na wyspę Bourbon. Ożenił się tam 17.11.1778 w Saint Denis z 18-letnią Marie Broutin, wdową po Louisie Dechaux. Mieli pięcioro czy sześcioro dzieci. Teraz z kolei składał podania o służbę na lądzie, na Bourbon, chcąc mieszkać z rodziną. Został kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 13.03.1779 na "kapitana liniowca". Od 25.08.1781 do 21.04.1785 pełnił funkcję gubernatora wyspy Bourbon. W czerwcu 1784 towarzyszył kawalerowi Jeanowi-Baptiste Bancksowi, królewskiemu mierniczemu i botanikowi oraz przyrodnikowi Josephowi Hubertowi w ich poszukiwaniach terenów nadających się pod uprawę roślin przyprawowych. Po opuszczeniu Sainte-Benoît (na północno-wschodnim wybrzeżu wyspy) udali się na południe i odkryli najbardziej żyzną część wyspy, nadającą się do uprawy goździków. Gubernator dbał o dobro biednej białej ludności wyspy i starał się podnieść jej zamożność. Jednak naraził się mieszkańcom (wszczęli przeciwko niemu postępowanie karne) próbując podnieść obronność Bourbon przez tworzenie oddziałów wojskowych z wolnych Murzynów. Chciał przeniesienia na Ile de France, ale zamiast tego odwołano go do Francji. Wycofał się ze służby w 1787, z wysoką pensją. Zginął w pojedynku 3.03.1791.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Pierre-Alexandre de Suzannet (31.12.1739 - 27.02.1815) oraz Charles-Henri de La Porte d'Yssertieux (... - 1795), obaj otrzymali stopień kapitański w 1781.
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Pierre-Alexandre-Gabriel de Suzannet, baron de Suzannet, pan de Chardière etc., urodził się 31.12.1739 w Wandei. Pochodził ze znacznej rodziny szlacheckiej wywodzącej się z Poitou. Jego rodzicami byli Guy-François de Suzannet i Marie-Gabrielle de Bessay. Wstąpił do korpusu gardemarynów w Rochefort w 1755. Otrzymał rangę "chorążego liniowca" w sierpniu 1763. Najpóźniej w 1771 ożenił się z Louise-Charlotte de Caumont d'Adde. Mieli dwójkę dzieci. Awansował w 1773 na "porucznika liniowca". Został kawalerem Orderu Św. Ludwika w 1776. Służył na wielu rozmaitych okrętach i brał udział w wielu kampaniach, w tym wojennych (poczynając od wojny siedmioletniej 1756-1763, po wojnę amerykańską 1778-1783), jednak na ogół w tym samym czasie (a nawet razem na tych samych jednostkach), co inni członkowie rodziny (bracia albo kuzyni), więc wyróżnienie, czy dany fakt dotyczy akurat tego czy innego oficera o nazwisku Suzannet pozostaje dla mnie (póki nie będą zdygitalizowane wszystkie dane osobowe z archiwów marynarki) prawie nierealne. W 1778 któryś z nich dowodził w Breście 16-działową korwetą Helena. Baron de Suzannet sprawował w 1780 w Rochefort komendę nad 26/32-działową fregatą Diligente, a potem (od tego samego roku) nad 32-działową fregatą Émeraude w Mindin i Rochefort. Awansował 9.05.1781 na "kapitana liniowca". W 1781, nadal jako dowódca fregaty Émeraude, operował w ujściu Żyrondy i koło wyspy Yeu, potem był w Breście. Podobno uczestniczył 22.01.1782 w odbiciu holenderskiej kolonii Demerara zajętej przez Anglików. Za udział w wojnie amerykańskiej dostał Order Cincinnatusa. Uczestniczył też jakoby w zakończonej klęską Francuzów bitwie u Wysepek Świętych 12.04.1782, ale - w przeciwieństwie do Jeana-Baptiste'a-Françoisa Suzannet - nie dowodził w niej żadnym okrętem. W 1787 był kapitanem 32-działowej fregaty Aigrette. Chociaż wciąż występował 15.05.1791 na liście floty, to w 1791 zrezygnował z dalszej służby w marynarce ogarniętej rewolucją i wycofał się do Poitou. Zadenuncjowany jako stronnik króla, wyemigrował z całą rodziną i wstąpił do Armii Książąt w Koblencji. Brał udział w próbach stworzenia rządu emigracyjnego. Posłował też do Hiszpanii (w 1792). W 1792 znalazł się w - uformowanym z byłych oficerów marynarki królewskiej - regimencie Hectora. Został wysłany w 1793 przez Książąt do Wielkiej Brytanii, starał się o angielskie wsparcie i finansowanie. Sprowadził do Londynu swoją żonę i córkę (które jednak około 1799 wróciły do Francji). W czerwcu 1795 uczestniczył wraz z regimentem Hectora w desancie pod Quiberon (kiedy zginął Jean-Baptiste-François Suzannet). W grudniu 1799 wylądował potajemnie w Bretanii, jako wysłannik hrabiego Prowansji do szefa miejscowych rojalistów. Kiedy w latach 1807-1814 książęta krwi mieszkali w Anglii, wchodził w skład ich rady d/s powstańców rojalistycznych w Bretanii i Wandei. Po restauracji Burbonów wrócił w 1814 do Paryża. Ponieważ hrabia Prowansji został teraz Ludwikiem XVIII, Pierre-Alexandre-Gabriel de Suzannet w nagrodę za swoje wysiłki otrzymał 13.07.1814 tytuł wiceadmirała oraz Wielki Krzyż Orderu Św. Ludwika. Zmarł 27.02.1815 w Paryżu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Charles-Henri (Henri-Charles), hrabia de La Porte Yssertieux (Issertieux), pochodził z bogatej rodziny, uszlachconej w XVII w. Jego rodzicami byli Joseph-René de La Porte (kawaler, czasem nazywany baronem albo markizem d'Issertieux, komisarz szlachty z Berry) oraz Marie-Madeleine-Etiennette-Françoise de Faverolles, którzy pobrali się 12.03.1737. Urodził się 3.02.1740 jako ich drugi syn. Służył w marynarce wojennej, ale początki jego kariery (prawdopodobnie trwającej gdzieś od około 1754) nie są dobrze znane. Był "porucznikiem liniowca", gdy w lipcu 1780 służył na 32-działowej fregacie Montréal, zmuszonej 30.07.1780 do walki w pobliżu Sidi-Ferruch (w obronie eskortowanego konwoju) z kilkoma jednostkami brytyjskimi; kiedy kapitan francuskiej fregaty, Vialis de Fontbelle, zginął, de La Porte Yssertieux przejął dowództwo, co pozwoliło mu zabłysnąć i wyjść z tłumu innych poruczników. Dzięki temu awansował 9.05.1781 na "kapitana liniowca" i otrzymał krzyż Orderu Św. Ludwika. W 1781 wciąż był dowódcą fregaty Montréal i eskortował konwoje na Morzu Śródziemnym - zawijał do Palma na Majorce, Tulonu, Kadyksu, Marsylii, Sète, na wody Wysp Hyères. Zdał jednak komendę nad nią w 1781, zanim pożeglowała do Konstantynopola. W 1789 wybierał deputowanych do Zgromadzenia Narodowego jako szlachcic z Prowansji. Był niechętny rewolucji i wyemigrował. Na liście floty z 15.05.1791 już nie występuje. Zmarł w 1795 w Toskanii.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Louis-Hyacinthe de Cavelier de Cuverville (05.03.1740 - 05.08.1819) oraz Henry-Rodolphe de Gueydon (03.07.1738 - 11.10.1807) i tak jak w poprzednim pytaniu, obaj otrzymali stopień kapitański w 1781.
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Louis-Hyacinthe de Cavelier, kawaler de Cuverville, pochodził z rodziny osiadłej w Normandii i Bretanii. Urodził się około 1740 w zamku de Cuverville koło Hawru, ale data dokładna (zapewne czasem mylona z datą chrztu) podawana jest różnie - 15.03.1740, 5.03.1740, 1741. Jego rodzicami byli Jean-Jacques-François de Cavelier de Cuverville (zmarły już w 1743) i Catherine Grenier de Cauville. Wstąpił do korpusu gardemarynów 12.12.1755. Otrzymał rangę "chorążego liniowca" w 1761. Awansował w 1772 albo 24.03.1774 na "porucznika liniowca". Został 27.09.1776 kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1777 i 1778 dowodził w Indiach Zachodnich (Martynika, San Domingo) 32/36-działową fregatą Inconstant. W 1780 wszedł w skład załogi 64-działowca Bizarre, operującego w Indiach Wschodnich we flocie szefa eskadry, potem kadm. Suffrena. Miał szczęście, że trafił pod jego rozkazy jeszcze przed awansem na komandora, ponieważ Suffren nie cierpiał równych mu rangą, a tak porucznik zyskał u tego słynnego dowódcy przydomek "Brave" i był bardzo chwalony; po śmierci poprzedniego kapitana Bizarre objął 26.01.1781 komendę nad tym okrętem. Awansował 9.05.1781 na "kapitana liniowca". Przejściowo dowodził nieuzbrojoną gabarą portową Pourvoyeur. Był potem w 1782 w eskadrze Suffrena kapitanem 56-działowca Flamand i wziął udział 17.02.1782 w bitwie pod Sadras. Odznaczył się 3.7.1782 w bitwie pod Negapatam. Przejął dowództwo nad 64-działowcem Vengeur i walczył na nim 20.06.1783 w bitwie pod Cuddalore. Ożenił się 16.04.1787 w Quintin z Félicité-Jeanne Visdelou de Bonamour. Mieli syna. W 1789 należał do pierwszego dywizjonu pierwszej eskadry Brestu. Był wciąż na liście marynarki francuskiej z 15.05.1791. Jednak potem wyemigrował z Francji i wstąpił do Armii Książąt. W 1814, po restauracji Burbonów, dostał honorowy stopień kontradmirała w stanie spoczynku. Zmarł 5.08 (niektórzy pisali o wrześniu) 1819 w Quintin.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Henry-Rodolphe (Henri-Rodolphe) de Gueydon (Gueidon) urodził się 3.07.1738 w Uzès. Jego rodzicami byli Henry (Henri) de Gueydon (kawaler, pan de Saint Hippolite, Planque etc., zmarły już w 1740) i Gabrielle de Larnac. Wstąpił do korpusu gardemarynów w 1755. Brał udział w bitwie pod Port Mahon w 1756. Otrzymał rangę "chorążego liniowca" w 1762. Uczestniczył w 1766 w desancie w Port-Vecchio na Korsyce. Został w 1770 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował w 1772 na "porucznika liniowca". W 1775 miał syna z 18-letnią Françoise-Nicole Le Sénéchal. Mieszkał w Lorient. Dano mu w 1779 rangę podpułkownika w wojskach marynarki. W latach 1778-1780 był porucznikiem (i podpułkownikiem) na 64-działowcu Vaillant, biorąc na nim udział w wojnie amerykańskiej, pod naczelnym dowództwem wiceadm. d'Estaing, chociaż formalnie w składzie zespołu szefa eskadry de Brovesa. W sierpniu 1778 uczestniczył w ataku d'Estainga na Rhode Island, gdzie zniszczeniu uległo sporo okrętów angielskich (5 fregat i 2 slupy) i w próbie doprowadzenia do bitwy z flotą wiceadm. Howe'a. Walczył w zwycięskiej dla Francuzów bitwie pod Grenadą 6.07.1779. W czasie nieudanego oblegania Savannah we wrześniu/październiku 1779 przeniesiony praktycznie do wojsk marynarki, dowodził okopem i baterią. D’Estaing zaokrętował swoje oddziały 20.10.1779 i odpłynął, zawijając do Brestu 5.12.1779. Henry-Rodolphe de Gueydon awansował na "kapitana liniowca" 9.05.1781. Dostał Order Cincinnatusa. Pomimo niechęci do rewolucji, nie wyemigrował z Francji. Na liście floty z 15.05.1791 jednak już nie występował. Ożenił się 21.10.1798 w Nîmes z Marie Coye. Rok później w Lorient uznał 29.05.1799 za legalny swój związek z matką syna. Zmarł 11.10.1807 w Lorient.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Auguste-Louis de Rossel de Cercy (22.06.1736 - 27.02.1804, awans kapitański otrzymał w 1779) oraz Gabriel-Joseph de Poulpiquet de Coatlès (1744 - 1789).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach · Wysłany: Sob 10:03, 13 Mar 2021 Temat postu:

Auguste-Louis de Rossel de Cercy, kawaler de Cercy (zwany czasem markizem de Rossel i markizem de Cercy), pochodził z starej szlacheckiej rodziny. Urodził się 22.06.1736 w Dompierre-sur-mer. Jego rodzicami byli Pierre "Christophe" de Rossel (kawaler Duplessis, "kapitan liniowca") oraz Louise Massiot, panna de La Motte (dama d'Ormont). Auguste-Louis de Rossel de Cercy służył jako oficer w marynarce królewskiej, ale niczego wielkiego w niej nie dokonał i przeszedł do historii jako malarz-marynista. We wrześniu 1751 wstąpił do korpusu gardemarynów w Rochefort. W latach 1752-1754 uczestniczył w dwóch rejsach do Louisbourga, na 24-działowej fregacie Friponne. W 1754 przeniesiono go na 50-działowiec Aigle, a w 1755 na 64-działowiec Inflexible, który 3.05.1755 opuścił Brest, by chronić konwój kierujący się do Kanady. W październiku 1755 Auguste-Louis de Rossel de Cercy otrzymał rangę "chorążego liniowca". W 1756 zaokrętował się na 48-działowiec Aquilon, a potem w tym samym roku na 80-działowiec Duc de Bourgogne, wysłany 3.05.1757 z Brestu do Louisbourga w eskadrze Duboisa de La Motte (powrót 23.11.1757). W 1759 na 64-działowcu Dragon walczył 20.11 w zakończonej ciężką klęską floty francuskiej bitwie na wodach Zatoki Quiberon, ale Dragon zdołał uciec na rzekę Charente. W 1760 de Cercy dowodził branderem, potem służył na 64-działowcu Saint Michel. Mniej więcej dla tego okresu wspomina się też w opracowaniach jego pobyt na fregatach/korwetach Aragon i Sardaigne, które w rzeczywistości wcale nie istniały (w tym drugim przypadku mogłoby od biedy chodzić o 12-działową korwetę Sardine). W 1761/1762 de Cercy obył rejs do Konstantynopola na 26-działowej fregacie Oiseau - wyjście z Tulonu 25.11.1761, zawinięcie na Maltę, dotarcie do Konstantynopola, powrót do Tulonu 11.04.1762. Być może służył potem ma 64-działowcu Content (informacja niepewna). Awansował w listopadzie 1765 na "porucznika liniowca". W 1766 był oficerem na 36-działowej fluicie Coulisse, wyprawionej z Rochefort na Martynikę. W 1770 zajmował stanowisko pierwszego oficera na 64-działowcu Bizarre w Breście. W 1773 został kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1775 należał do kadry 32-działowej fregaty Zéphyr, działającej w ramach eskadry ewolucji. Uczestniczył w wojnie amerykańskiej w charakterze majora pomocniczego na 80-działowcu Duc de Bourgogne podczas bitwy pod Ouessant 27.07.1778. Chory, wycofał się z marynarki w sierpniu 1779, otrzymując na odchodnym rangę "kapitana liniowca". W 1778 zajął się na serio malarstwem marynistycznym. Namalował wiele sławnych obrazów. Oczywiście przedstawiał tylko zwycięstwa francuskie, albo takie nierozstrzygnięte bitwy, w których Francuzi przypisali sobie zwycięstwo. Ożenił się 15.09.1781 w Saint Michel z około 20-letnią Françoise Guérin. Mieli córkę (podobno już 3-letnią w chwili ślubu). W 1786 minister marynarki w imieniu Ludwika XVI zamówił u niego serię obrazów ukazujących francuskie sukcesy morskie podczas wojny amerykańskiej. De Cercy zmarł 27.02.1804 w Paryżu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach · Wysłany: Nie 19:55, 14 Mar 2021 Temat postu:

Gabriel-Joseph (Joseph-Gabriel) de Poulpiquet, kawaler de Coatlès (de Coatlez, de Coëtlez, zwany hrabią de Coatlès; podpisywał się jeszcze w 1783 jako kawaler de Coatlez) urodził się 20.03.1744 w Minihy. Pochodził ze starej (znanej od XIV w.) rodziny de Poulpiquet z Bretanii, uszlachconej w 1668. Jego rodzicami byli Joseph-Guillaume de Poulpiquet de Coatlès (pan de Coëtlez) i Marguerite-Françoise de Keroüartz. Został gardemarynem w 1757; zatwierdzony przez komisję kontroli 9.01.1758. W 1758 służył na 74-działowcu Hector w Breście. W latach 1758-1759, jako gwardzista Flagi Admiralskiej, należał do załogi 74-działowca Defenseur, w sumie przez ponad rok. W 1760 dano mu stanowisko podoficera w Wolnych Kompaniach marynarki. W latach 1761/1762, nadal jako gwardzista Flagi Admiralskiej, służył na 64-działowcu Dragon przez ponad 9 miesięcy; przeżył zatonięcie tego okrętu u Cap Français na San Domingo 17.03.1762. Na resztę 1762 wrócił na 74-działowiec Defenseur. Został 1.01.1763 majorem kompanii gwardzistów Flagi Admiralskiej. Pełnił tę funkcję do 2.07. W 1763 służył (wciąż jako gwardzista Flagi Admiralskiej) na 74-działowcu Six Corps, na atlantyckich wodach krajowych. W latach 1765-1766 przez ponad półtora roku był na 26/32-działowej fregacie Danaé, w Breście i na wodach Martyniki, gdzie wydobywano działa z zatopionego w 1758 liniowca Raisonnable. W latach 1766-1768 służył przez dwa lata na 34-działowej fluicie Garonne, mając od stycznia 1767 rangę "chorążego liniowca". W 1770 był członkiem załogi 12-działowej gabary Dorade, a w 1771 należał do załogi 10-działowej gabary Esturgeon. W latach 1771/1772 służył na 16-działowej korwecie Rossignol. W 1772 był drugim majorem w oddziałach lądowych (marynarki) dowodzonych przez generała-porucznika d'Estaing. Awansował na "porucznika liniowca" 14.02.1778. W 1782 służył jako oficer na 74-działowcu Hercule; walczył w przegranej przez Francuzów bitwie pod Saintes 12.04.1782 - gdy dowódca okrętu zginął, przejął po nim komendę; nie poddał się Anglikom (uciekł z powodzeniem do Curaçao), a jego postawę pochwalił sąd wojenny w maju 1784, chociaż zganiono go za nie ruszenie na pomoc jednostce flagowej. W 1785 miał nadal stopień "porucznika liniowca" i zajmował stanowisko majora pomocniczego marynarki. Był kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował na "kapitana liniowca" dokładnie 13.04.1786 (pismo królewskie w tej sprawie nosi taką datę), albo coś koło tego. Wycofał się z marynarki. Ożenił się 26.04.1787 w Rennes z Hélène-Auguste-Olympe de Bourblanc. Mieli córkę. Zmarł w 25.01.1789.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska · Wysłany: Pon 11:02, 15 Mar 2021 Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Nicolas-Hyacinthe du Botdéru (11.02..1732 - 1801, awans kapitański otrzymał w 1777) oraz Joseph-Simon-Blanc du Bos (1717 - 1786, stopień kapitański otrzymał w 1762).
Pozdrawiam Janusz.

Ps. Życzę dużo zdrowia.

kgerlach · Wysłany: Wto 10:10, 16 Mar 2021 Temat postu:

Nicolas-Hyacinthe, kawaler du Botdéru (du Botderu, przekręcane czasem na du Botdern), pochodził z Bretanii (z rodziny uszlachconej w 1669). Był spokrewniony ze słynnym podróżnikiem Louisem-Antoine'm de Bougainville. Urodził się 11.02.1732 w Hennebont. Jego rodzicami byli Jacques-René du Botdéru (pan du Plessis, podpułkownik dragonów, kawaler Orderu Św. Ludwika) oraz Claude-Agahthe du Bois, dama de Bruslé. Awansował 17.01.1762 na "porucznika liniowca". Ożenił się 7.05.1770 (29.05.1770) z Jeanne-Françoise-Hyacinthe de Maudit du Plessis. Mieli dwie lub trzy córki. Awansował 4.04.1777 na "kapitana liniowca". W 1777 dowodził 32/36-działową fregatą Inconstante w eskadrze Du Chaffaulta, dając w czerwcu pokaz manewrowania przed składającym w Breście wizytę cesarzem Józefem II. Pełnił od 1779 funkcję zastępcy dowódcy 64-działowca Actionnaire w eskadrach d'Orvilliersa i de Guichena; po śmierci kapitana 23.01.1781 przejął dowodzenie tym okrętem. Podczas hiszpańsko-francuskiego oblężenia miasta Pensacola w 1781 dowodził, zdaniem Francuzów, korpusem lądowym; Hiszpanie, sprawujący naczelne dowództwo, mieli na ten temat inne zdanie (najprawdopodobniej sprawował komendę tylko nad liczącymi 700 ludzi oddziałami francuskimi), ale zasługi kawalera du Botdéru były podczas tej operacji bezsporne. Potem przebywał w 1781 na San Domingo i wrócił do Brestu. W jakimś momencie wojny amerykańskiej dowodził krótko 64-działowcem Éveillé. Został brygadierem sił morskich 6.03.1785. Był kawalerem Orderów Św. Ludwika, Cincinnatusa i orderu króla Hiszpanii. Nie figurował już na liście floty francuskiej w połowie maja 1791. Zmarł w 1801.
Dziękuję za życzenia zdrowia, pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach · Wysłany: Śro 8:34, 17 Mar 2021 Temat postu:

Joseph-Simon (Joseph) Blanc, kawaler du Bos, pochodził z Owernii, ze starej szlacheckiej rodziny Blanc du Bos (Blanc to nazwisko, nie imię). Urodził się w 1718. Jego rodzicami byli Amable Blanc du Bos (zmarły w 1748) oraz Marthe du Lac. Został gardemarynem 21.04.1734. W 1745 miał rangę "chorążego liniowca" (zapewne otrzymaną wcześniej). Mianowano go 17.05.1751 majorem pomocniczym i równocześnie (lub w czerwcu 1751) "porucznikiem liniowca". Pełnił tę funkcję na pokładzie 80-działowca Soleil Royal, flagowego okrętu marszałka Conflansa w przegranej przez Francuzów bitwie w Zatoce Quiberon 20.11.1759; liniowiec został spalony, załoga ocalała. Joseph-Simon Blanc du Bos awansował 15.01.1762 na "kapitana liniowca". Ożenił się około 1766 z Adélaïde (albo Hyacinthe-Félicité, bądź Yvonne-Guillemette-Adélaïde) du Botdéru (siostrą wyżej omawianego oficera). Mieli córkę. Został 18.08.1772 brygadierem marynarki. Wg niektórych danych, przy przechodzeniu w stan spoczynku dostał honorowy stopień szefa eskadry. Nie figurował już na liście floty w 1785. Zmarł 22.01.1786 w Breście.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska · Wysłany: Czw 10:37, 18 Mar 2021 Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Louis-Nicolas de Vento des Pennes (1727 - 09.10.1789, awans kapitański otrzymał w 1767) oraz Moïse-Antoine-Louis Boisseau de la Galernerie (26.03.1718 - ..., stopień kapitański otrzymał w 1762).
Pozdrawiam Janusz.