www.timberships.fora.pl

kgerlach

François-Antoine de Castillon urodził się 13.05.1702 w Cadière-d'Azur, w rodzinie pochodzącej z Prowansji, obficie zasilającej marynarkę królewską w oficerów. Jego rodzicami byli Antoine de Castillon (koniuszy, "kapitan liniowca") oraz Claire de Monier. Został gardemarynem 1.01.1720. W 1720 należał do załogi 40-działowca Vestale, który 2.09.1720 opuścił Tulon razem z okrętami Invincible i Cheval Marin, by zawieźć do Algieru francuskiego konsula. W 1724 de Castillon służył na 64-działowcu Toulouse, który w składzie eskadry komodora Grandpré odbył w okresie 17.04-27.10 wyprawę z Tulonu pod Algier, Tunis, Trypolis i z powrotem do Tulonu. Został 5.05.1727 przeniesiony do prestiżowej kompanii gardemarynów Flagi Admiralskiej w Tulonie. W 1727 zdobywał doświadczenie na 74-działowcu Ferme, krążącym do 16.09 pod Algierem i Tunisem w eskadrze de Monsa. W 1728 był w załodze 74-działowca Saint Esprit, uczestnicząc od czerwca w rejsie eskadry Grandpré'a z Tulonu pod Tunis i pod Trypolis (który zbombardowano w okresie 20-26.07). W 1729 de Castillon służył na 14-działowej korwecie Nymphe na Morzu Śródziemnym. W 1731 był członkiem załogi 74-działowca Espérance, który od 3.06 do 1.11 dokonywał licznych misji w związku z kłopotami z berberyjskimi korsarzami (kotwiczył pod Algierem, Tunisem, Trypolisem, Cyprem). François-Antoine de Castillon uzyskał 1.10.1731 rangę "chorążego liniowca". W 1732 służył na 50-działowcu Héros. W 1733 był chorążym na 44-działowej fluicie Dromadaire. W 1740 należał do załogi 64-działowca Achille. Awansował 1.05.1741 na "porucznika liniowca". W latach 1741-1742 żeglował na 50-działowcu Diamant, będąc na nim m.in. podczas głośnego incydentu w styczniu 1741, gdy eskadra czterech liniowców francuskich została podczas pokoju (w nocy z 18.01 na 19.01) zaatakowana w okolicach przylądka Tiburon (na południowym zachodzie San Domingo) przez Anglików, tłumaczących się pomyłką (trwała już wojna Wielkiej Brytanii z Hiszpanią). Dostał 1.03.1742 Order Św. Ludwika. Dano mu 1.10.1742 stopień kapitana piechoty marynarki. W 1743 podobno dowodził branderem Saint Joseph (? Demerliac, Roche, Vichot nic nie wiedzą o istnieniu takiego okrętu). W 1744 służył na 30-działowej fregacie Zéphyr (jednostka ta była 22.02.1744 w bitwie pod Tulonem). W 1746 zajmował stanowisko oficera na 50-działowcu Oriflamme, walczącym 16.04.1746 w obronie Tulonu. W 1746 de Castillon objął komendę nad 3-działowym galiotem wiosłowym Chasse i trzema felukami. W 1748 był drugim kapitanem 74-działowca Conquérant. Awansował 17.05.1751 na "kapitana liniowca". Służył w 1752 jako drugi kapitan 64-działowca Triton, który odbył z innymi okrętami kampanię na wodach Lewantu, wychodząc z Tulonu 29.05 i wracając do tego portu 16.09. W 1756 de Castillon był drugim kapitanem 74-działowca Téméraire w eskadrze Galissonnière'a, biorąc udział w zdobyciu Minorki (w kwietniu). W 1757 dowodził 64-działowcem Lion. W 1758 był dowódcą 74-działowca Centaure. W 1759 wrócił na 74-działowiec Téméraire, ale tym razem w roli pierwszego kapitana. Służył we flocie de La Clue Sabrana, rozgromionej 18/19.08.1759 w bitwie pod Lagos przez brytyjską flotę adm. Boscawena; po poddaniu swojego okrętu, trafił do angielskiej niewoli. Wycofał się z aktywnej służby w marynarce w styczniu 1762. Nie ożenił się. Zmarł 24.03.1788 w Cadière-d'Azur.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Charles-Hyacinthe-Auguste Le Mercerel de Chasteloger urodził się około 1698 w rodzinie drobnej szlachty bretońskiej, wywodzącej się z Noyal-sur-Vilaine. Jego rodzicami byli Joseph-Hyacinthe Le Mercerel de Chasteloger i Jeanne de Serizay. Na miejsce urodzenia typuje się Saint-Denis-de-Gastines (gdzie ochrzczono jego braci w 1696 i 1699) albo Rennes (skąd pochodziła matka i gdzie rodzice się pobrali w 1693). Charles-Hyacinthe-Auguste został gardemarynem w Breście 1.04.1715. Przeszedł 1.07.1716 do prestiżowej kompanii gardemarynów Flagi Admiralskiej w Breście. Służył w 1716 na 42-działowcu Amazone. W 1719 należał do załogi 60-działowca Hercule. W latach 1721-1722 zdobywał doświadczenie na 60-działowcu Mercure, który w 1721 przewiózł z Brestu do Konstantynopola ambasadora tureckiego. W latach 1723-1724 Le Mercerel de Chasteloger służył na 64-działowcu Eclatant. Uzyskał 17.03.1727 rangę "chorążego liniowca". W tym charakterze przebywał w 1727 na 46-działowcu Argonaute, a w latach 1731-1732 na 46-działowcu Parfaite. W 1633 służył na 44-działowcu Gloire, który w eskadrze La Luzerne'a transportował żołnierzy do Gdańska. W okresie 1734-1735 był znów chorążym na 46-działowcu Argonaute. W latach 1737-1738 służył na 18-działowej korwecie (lekkiej fregacie) Gazelle. Awansował 1.04.1738 na "porucznika liniowca". Był w 1739 oficerem na 16-działowej korwecie/fregacie Méduse. W latach 1740-1742 służył na 64-działowcu Saint Louis, w okresie 1740-1741 operującym na Antylach. W 1742 był oficerem 74-działowca Saint Philippe w Breście. Został 1.01.1742 kawalerem Orderu Św. Ludwika. W 1744 dowodził 26-działową fregatą Venus, uczestnicząc w zdobyciu brytyjskiego 64-działowca Northumberland 8.05.1744. Awansował 1.01.1746 na "kapitana liniowca". W latach 1746-1747 dowodził 74-działowcem Espérance. W 1750 był kapitanem 56-działowca Amphion. W 1753 sprawował komendę nad 64-działowcem Illustre, przechodząc w okresie 24.02-5.07 z Brestu na San Domingo i z powrotem. W 1756 dowodził 64-działowcem Bienfaisant. W 1757 był dowódcą 74-działowca Héros wyprawionego z posiłkami do Kanady w eskadrze Du Boisa de La Motte. W 1759 sprawował komendę nad 74-działowcem Intrépide i uczestniczył w bitwie na wodach Zatoki Quiberon 20.11.1759, ale zdołał zbiec na rzekę Charente. Awansowano go 1.01.1761 na szefa eskadry. Od 16.02.1762 dowodził marynarką w Rochefort. Zmarł 5.12.1763 w Breście.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Louis Guillotin (18.04.1647 - 12.06.1718) oraz Léon de Sorel (1655 - 04.11.1743).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Louis Guillotin urodził się 18.04.1647 w Saint-Denis. Nie pochodził ze szlacheckiej rodziny, więc jego kariera w królewskiej marynarce wiodła w typowy dla takich ludzi sposób, "opłotkami", przez stopnie zarezerwowane właśnie dla nich (oczywiście wyjątki też się zdarzały). Nie znamy wcześniejszych etapów, na kartach historii pojawia się w 1673 już w randze "kapitana brandera". Faktycznie dowodził wówczas taką jednostką, o nazwie Arrogant, walcząc w bitwie pod Texel 21.08.1673 we flocie d'Estréesa, operującej razem z Anglikami przeciwko Holendrom; wykazał wielką odwagę osobistą oraz upór próbując spalić liniowiec holenderski, co mu się jednak nie powiodło, mimo że brander spłonął. Od września 1673, zachowując stopień "kapitana brandera", pełnił funkcję porucznika na 48-działowcu Précieux, nadal we flocie d'Estréesa. Od 3.03.1674 był w Breście dowódcą brandera Périlleux. We wczesnej fazie 1675 dowodził 12-działową fluitą Rochelaise, mającą iść do Indii Wschodnich (jego podwładnym na tej jednostce był baron de Pointis). Louis Guillotin awansował w marcu 1675 na "kapitana fregaty". Od połowy listopada 1675 był dowódcą 18-działowej fregaty Embuscade, przeznaczonej do ochrony wybrzeży atlantyckich. W 1676 sprawował komendę nad 24-działowcem Orage, walczącym z Holendrami. Od 25.10.1677 dowodził (bardzo krótko, niecały miesiąc) w Dunkierce 6-działową barką Fidèle. Mianowano go 26.11.1677 komendantem 6/8-działowej fregaty Mignonne, wyposażonej w Dunkierce do służby korsarskiej, ale jednostka ta zdecydowanie mu się nie spodobała i na początku 1678 trzeba było znaleźć dla niej innego kapitana. Od lipca 1680 do czerwca 1681 był dowódcą 40-działowca Croissant; skierowano go 7.10.1680 z Hawru na Martynikę z wojskiem, zapasami oraz kobietami na żony żołnierzy i osadników w Indiach Zachodnich (wyruszył 15.11.1680, wrócił do Hawru 24.05.1681). Trafił 10.05.1682 do więzienia w Breście, z nieznanych powodów. Od 18.02.1683 był kapitanem 20-działowej fluity Portefaix, wyposażanej w Breście na rejs do Gdańska. Ożenił się 21.01.1685 w La Rochelle z Marie-Magdelaine (Marie-Madeléne) Allaire, córką kupca z tego miasta. Mieli dzieci. W 1687 dowodził 6-działową fluitą Profond w eskadrze Amblimonta, która wyruszywszy z Rochefort 26.04.1687 przewiozła do Quebeku 800 żołnierzy. W 1688 dowodził 28-działowcem Marin, wyposażonym w Rochefort do służby korsarskiej, którą zaczął 19.10.1688; jednak Guillotin praktycznie zajął się handlem niewolnikami, zabierając Murzynów z Gwinei i przywożąc 180 z nich w czerwcu 1689 na Martynikę, co w jego sytuacji było całkiem nielegalne. Najprawdopodobniej z tej właśnie przyczyny znowu trafił do więzienia, tym razem w La Rochelle. Przy okazji został pozbawiony rangi w marynarce wojennej. Jednak Ludwik XIV kazał go wypuścić 6.11.1690. Dopiero 1.01.1692 Louisowi Guillotin przywrócono stopień "kapitana fregaty" (poza który nigdy już nie wyszedł). W 1697, podczas wyprawy "kapitana liniowca" de Pointisa (lokalnie występującego w funkcji "admirała") przeciwko Kartagenie w Indiach Zachodnich, Guillotin, dawny zwierzchnik barona, dowodził 80-działowym flagowcem Sceptre, przede wszystkim wtedy, gdy de Pointis znajdował się na lądzie. Po powrocie z Kartageny za zrabowane tam dobra (rozdzielone w sposób kontrowersyjny) kupił sobie od magistratu La Rochelle seniorat de La Martière (Maretiére), na ziemi parafii de Saint-Pierre - lenno baronii de Ponthezière. Odpowiedni kontrakt podpisano 16.08.1698. W 1706 wymuszono na nim przyjęcie funkcji kapitana straży wybrzeża na Oleron. Zwał się odtąd Guillotin de La Martière. Mimo niechęci opłaciła mu się ta praca, został bowiem kawalerem Orderu Św. Ludwika i uzyskał nobilitację. Ostatecznie zrezygnował ze służby w 1714. Zmarł 12.06 (czy dzień wcześniej) 1718 w Martière.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Léon de Sorel, markiz de Sorel, miał stopień oficerski w marynarce wojennej, ale o jego faktycznej służbie w tej formacji wiemy bardzo niewiele. Pochodził z rodziny szlacheckiej de Sorel wywodzącej się z Noyon w Pikardii. Urodził się około 1655 w Ecuvilly. Jego rodzicami byli Charles de Sorel (pan de Villiers i d'Ecuvilly, kapitan piechoty) oraz Jeanne du Montel. Służył w piechocie, w pułku Nawarry, dochodząc do rangi kapitana. Mianowano go 3.01.1693 inspektorem piechoty marynarki w Breście i wraz z tym stanowiskiem dostał stopień "kapitana liniowca". Ożenił się 9.04.1699 w Breście (urzędowy kontrakt zawarto 23.03.1699 w Rennes) z Marie-Louise-Marguerite de Marnière de Boisglé. Mieli syna. Podczas bitwy 23.10.1702 na wodach zatoki Vigo, zakończonej wielką klęską zespołu francusko-hiszpańskiego w starciu z Anglikami i Holendrami, dowodził 46-działowcem Volontaire i stracił ten okręt, zdobyty przez przeciwników i zniszczony. De Sorel dostał się do niewoli. Owdowiał w 1705. Ożenił się ponownie w 1708 z Marie-Catherine de Séran, z domu Allain. Mieli córkę. Léon de Sorel został 1.09.1718 mianowany gubernatorem generalnym San Domingo. Objął faktycznie to stanowisko 10.07.1719. Znacznie polepszył warunki garnizonu w Cap Français, lecz związane z tym prace wyczerpały budżet kolonii. Został więc zdjęty ze stanowiska gubernatora, oficjalnie 6.12.1723. Tym niemniej jego wysiłki doceniono i w 1728 dostał rangę komandorską Orderu Św. Ludwika. Zmarł 4.11 (albo dzień później) 1743 koło Melun.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Antoine Bochard de Champigny (1650 - 13.10.1720) oraz Jacques-Joseph de Lort de Sérignan (07.05.1659 - 1725).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Antoine kawaler Bochard (Bochart, Bouchard) de Champigny urodził się około 1650. Pochodził ze szlacheckiej rodziny urzędniczej (szlachta togi). Jego rodzicami byli Jean Bochard de Champigny de Noroi (urzędnik sądowy, później intendent prowincji) i Marie de Boivin de Vaurouy. Został gardemarynem w 1670. Od 27.02.1673 był "chorążym liniowca" na 64/68-działowcu Tonnant walczącym z Holendrami w bitwach pod Schooneveldt 7.06 i 14.06 oraz w bitwie pod Texel 21.08.1673. Od 15.03.1675 - już w randze "porucznika liniowca" - zajmował stanowisko oficera na 50/54-działowcu Bon w zespole, który operował z Brestu przeciwko Holendrom. Od listopada 1675 do 1676 Bochard de Champigny pełnił funkcję majora pomocniczego (pomocnika majora) na 50/52-działowcu Hercule w Breście. Od 12.08.1676 należał do kadry 50/54-działowca Oriflamme, jednak wraz z innymi został przerzucony na 48/56-działowiec Précieux wysłany 6.10.1676 z Brestu do Indii Zachodnich w składzie eskadry d'Estréesa, gdzie uczestniczył w zajęciu Cayenne 21.12.1676; okręt ten został stracony 3.03.1677 w przegranej przez Francuzów bitwie o Tobago (Bochard de Champigny odniósł wtedy ranę; kłamstwem jest informacja z Wikipedii, jakoby Francuzi zdobyli wówczas wyspę na Holendrach). Był porucznikiem na 50-działowcu Prince, który wyszedł 3.10.1677 z Brestu na drugą wyprawę d'Estréesa przeciwko wyspie Tobago (zdobytej 10.12.1677); ekspedycja zakończyła się zagładą większości okrętów (w tym Prince) na rafach wysp Avès 11.05.1678. Od 21.01.1679 Antoine Bochard de Champigny zajmował stanowisko oficera na 14/16-działowej fregacie Friponne w eskadrze ochrony wybrzeży atlantyckich. Od około maja do jesieni 1679 służył jako porucznik na 26-działowej fregacie Favorite w eskadrze ochrony wybrzeży atlantyckich. Na przełomie 1679/1680 awansował na "kapitana liniowca" (kompletną bzdurą jest informacja z Wikipedii, że dostał ten stopień dopiero w 1702). Od 4.02.1680 był jednym z kilku oficerów w tej randze, którzy pod szefem eskadry d'Amfreville służyli w Tulonie na 56-działowcu Assuré, przewidzianym do wcielenia do eskadry generała-porucznika Duquesne, do czego nie doszło. Od schyłku 1680 do czerwca 1681 zajmował stanowisko "drugiego kapitana" na 50/54-działowcu Vaillant z Tulonu, który przewiózł do Lizbony ambasadora Sabaudii. W latach 1681-1682 zajmował stanowisko drugiego kapitana na 48-działowcu Fleuron w Tulonie i w eskadrze Duquesne'a walczącej z korsarzami z Tunisu, przed powrotem do Tulonu 18.06.1682. Od lipca 1682 był drugim kapitanem 48/54-działowca Téméraire. Od grudnia 1682 służył jako drugi kapitan na 54-działowcu Vigilant w Tulonie i pod Algierem (bombardowanie tego miasta 26.06.1683) do 1683. Od 28.03.1683 był w Breście ochotnikiem na 60-działowcu Entreprenant, który wziął udział w eskortowaniu konwoju do Kadyksu, przeszedł z eskadrą pod Algier, wrócił do Brestu i od 2.06 wziął udział w wyprawie eskadry de Preuilly'ego do Kopenhagi (11.07-17.0), skąd wrócono do Brestu 25.10.1683. Od 21.04.1684 kawaler Bochard de Champigny służył jako ochotnik na 54/64-działowcu Parfait w Tulonie. Od 27.05.1684 dowodził 50/60-działowcem Ardent, flagowym okrętem generała-porucznika Duquesne we flocie, która zbombardowała Genuę 18-22.04 i 25-27.05, potem operowała u wybrzeży Katalonii, wracając do Tulonu 9.10.1684. W 1685 zajmował stanowisko "drugiego kapitana" na 44/48-działowcu Capable w Tulonie i na Morzu Śródziemnym podczas zwalczania korsarzy trypolitańskich (bombardowanie Trypolisu 22-24.06) przez eskadrę d'Estréesa, przed powrotem do Tulonu 25.09.1685. W 1686 był "drugim kapitanem" na 56/60-działowcu Fougueux w Tulonie i w eskadrze d'Estréesa w Kadyksie. W 1687 dowodził 30-działowym branderem Eclair w Tulonie i w eskadrze de Mortemarta zwalczającej korsarzy algierskich; operował na Morzu Śródziemnym do 23.08.1687. Od 1.10.1687 służył na 58-działowcu Sérieux, walczącym z korsarzami koło St-Tropez, Malty, Sardynii. Od lata 1688 do września 1689 służył na 40/44-działowcu Solide, początkowo na stanowisku drugiego kapitana, od września 1688 jako dowódca; operował w eskadrze d'Amfreville'a, był w Tulonie, pod Kadyksem, w Breście, żeglował z Brestu we flocie Tourville'a, wracając do tego portu 20.09.1689. W 1689 dowodził w Breście 58/60-działowcem Brave. Sprawując komendę nad tym okrętem walczył 10.07.1690 w bitwie pod Béveziers (Piotr Olender podał tytuł w formie de Champagny, ale to o tego oficera chodzi). W 1696 był kapitanem 60-działowca Content, na którym chwytał nieprzyjacielskie statki. W 1697 i 1698 dowodził 54-działowcem Entreprenant. W bitwie pod Vélez-Malagą 24.08.1704 dowodził 76-działowcem Couronne. Tytułowano go hrabią de Champigny. Awansował na szefa eskadry 27.09.1707. Wycofał się z aktywnej służby w 1710. Uczyniono go w 1716 komandorem Orderu Św. Ludwika i powołano do Rady Marynarki (francuskiej admiralicji). Otrzymał w marcu 1720 stopień generała-porucznika sił morskich. Zmarł 13.10.1720 w Paryżu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Jacques-Joseph kawaler de Lort de Sérignan, pan de Farlet, urodził się 7.05.1659. Pochodził ze starej rodziny szlacheckiej z Langwedocji. Jego rodzicami byli Henri de Lort de Sérignan (kapitan kawalerii) i Marie de Grasset. Służył w korpusie galer, który wtedy funkcjonował jeszcze niezależnie od korpusu okrętów żaglowych. Zapisano go do Zakonu Kawalerów Maltańskich. Prawdopodobnie został w 1674 gardemarynem. W latach 1679-1680 był podporucznikiem na galerze Capitane w eskadrze galer w Marsylii. W 1682 służył jako podporucznik na galerze Réale, walczącej w eskadrze Duquesne'a z korsarzami algierskimi, m.in. podczas starcia pod Cherchell 25.07, przed powrotem do Marsylii w październiku. Po awansie w 1682 na "porucznika galery" był oficerem galery Souveraine w Marsylii. W 1685 służył w randze porucznika na marsylskiej galerze Fleur de Lys. W 1688 i 1689 był porucznikiem na marsylskiej galerze Magnanime walczącej w 1689 u wybrzeży katalońskich z Hiszpanami. Awansował na "kapitana galery" 15.02.1693. W 1695 zajmował się stanem baterii w Marsylii. W 1699 dowodził galerą Madame. Został kawalerem Orderu Św. Ludwika 28.07.1705. Ożenił się w 1709 z Anne Pelet de Moissac. Mieli dzieci. Awansował 23.11.1723 na szefa eskadry. Zmarł może w 1725.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi de la Boissière (awans kapitański otrzymał w 1687) oraz du Buisson La Varenne (awans kapitański otrzymał w 1689).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Louis (Louis-François) de la Boissière de Mornay urodził się około 1645. Był nieślubnym synem Louisa de Mornay, markiza de Villarceaux (dworaka, osławionego uwodziciela i totumfackiego Ludwika XIV) oraz jego ówczesnej kochanki (po niej markiz miał zresztą jeszcze słynniejszą, którą z czasem stała się kochanką królewską, a w końcu awansowała nawet na żonę starzejącego się Król-Słońce), jednej z najsłynniejszych kobiet tamtej epoki, literatki i kurtyzany Anne Lenclos, znanej powszechnie jako Ninon de Lenclos. Pomimo że był żonaty, Louis de Mornay przywiózł kochankę do rodowej wiejskiej posiadłości w Villarceaux, gdzie urodziła przyszłego oficera floty, którego markiz oficjalnie uznał swoim synem w 1657. Louis-François de la Boissière de Mornay wstąpił do marynarki; w papierach jego drugie imię z reguły pomijano. Od 16.01 do 19.08.1672 był "chorążym liniowca" na 64-działowcu Grand w Rochefort i w eskadrze d'Estréesa walczącej u boku Anglików z Holendrami, m.in. w bitwie pod Solebay 7.06.1672. Prawdopodobnie od 28.10.1672 służył w tym samym charakterze na 48-działowcu Bon w Breście i eskadrze Valbelle'a. Od 27.02.1673 należał krótko do załogi 48/50-działowca Sage w eskadrze Atlantyku. Potem, do sierpnia 1673, służył na 64/72-działowcu Illustre, walcząc w bitwach pod Schooneveldt 7.06 i 14.06 oraz w bitwie pod Texel 21.08.1673. Od 6.03.1674 był - nadal w randze "chorążego liniowca" - w załodze 48/50-działowca Prince w Rochefort, a od 1675 - wchodził w skład załogi 36/44-działowca Alcyon w Rochefort. Około 1675 awansował na "porucznika liniowca". Od 8.03.1675 był oficerem 32/34-działowca Hardi, który to żaglowiec miano wysłać do Indii Wschodnich. Od 30.07.1677 Louis de la Boissière de Mornay służył jako oficer na 80-działowcu Couronne, flagowym okręcie wiceadm. d'Estréesa w Breście. W latach 1677-1678 był porucznikiem na 68/70-działowcu Terrible, flagowym okręcie wiceadm. d'Estréesa w drugiej wyprawie przeciwko Holendrom (wyjście z Brestu 3.10.1677, zdobycie Gorée 31.10/1.11, zdobycie Tobago 10.12, utrata prawie całej floty - w tym liniowca Terrible - na skałach wysp Avès 11.05.1678). Od stycznia 1679 zajmował takie samo stanowisko na 74/76-działowcu Triomphant, flagowym okręcie wiceadm. d'Estréesa w rejsie (pokojowym) z Brestu (wyjście 8.05) poprzez Lizbonę, Martynikę, Bahamy, San Domingo, Jamajkę, Hawanę do Brestu (zawinięcie 6.10). Od 22.02.1680 do marca 1681 był oficerem na 50-działowcu Excellent, flagowym okręcie wiceadm. d'Estréesa w wyprawie z Rochefort (wyjście 18.04.1680) do Indii Zachodnich (dotarcie do Martyniki 24.06, powrót do La Rochelle 2.03.1681). Od 28.05.1681 zajmował stanowisko porucznika na 14/16-działowej fregacie Friponne, używanej wtedy w Rochefort do celów szkoleniowych. Na przełomie 1681 i 1682 awansował na "kapitana fregaty". Od 13.04.1682 do 1683 (co najmniej do czerwca) dowodził 6/8-działową barką Subtile w Tulonie i na Morzu Śródziemnym, zatrudniony przy zwalczaniu korsarzy algierskich. Od 21.04.1684 służył we flocie generała-porucznika Duquesne, która zbombardowała Genuę 18-22.04 i 25-27.05, potem operowała u wybrzeży Katalonii, wracając do Tulonu 9.10.1684; Louis de la Boissière de Mornay należał przy tym do kadry oficerskiej 44/48-działowca Capable albo 50-działowca Ardent, flagowego okrętu Duquesne'a. Awansował w 1687 na "kapitana liniowca". W 1687 był drugim kapitanem 30-działowej fregaty Impudent, operującej na Morzu Śródziemnym i pod Kadyksem w eskadrach zwalczających korsarzy północnoafrykańskich. W 1688 zajmował stanowisko drugiego kapitana na 72/76-działowcu Magnifique, flagowym okręcie marszałka d'Estrées we flocie skierowanej do zbombardowania Algieru (co zrealizowano 1-13.07.1688). Od października 1688 do września 1689 był drugim kapitanem 44/50-działowca Maure, najpierw na Morzu Śródziemnym, a od sierpnia 1689 w Breście. Od 1.10.1689 do 31.03.1690 zajmował stanowisko drugiego kapitana na 40/48-działowcu François w eskadrze atlantyckiej. Dowodził 54-działowcem Capable w bitwie pod Béveziers (Beachy Head) 10.07.1690. Zmarł 14.07.1730 w Tulonie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

André du Buisson (Dubuisson, Buysson) de la Varenne (La Varenne, de Varenne) pochodził chyba ze starej rodziny szlacheckiej Buisson (Buysson) wywodzącej się prawdopodobnie z Owernii, a rozpowszechnionej też w Langwedocji, Burbonii i w innych krainach historycznych Francji. Na nieścisłości w opisie wcześniejszych faz jego kariery w marynarce wpływa fakt, że służyło w tym samym czasie i w tych samych stopniach co najmniej trzech różnych oficerów zwących się du Buisson albo de La Varenne, więc ustalenie, o którego z nich za każdym razem chodzi, jest prawie niemożliwe. Być może to właśnie André du Buisson de la Varenne był od 21.02.1674 do 12.06.1674 "chorążym liniowca" na 52/54-działowcu Ferme w eskadrze Lewantu, a potem od 12.06.1674 na 48/50-działowcu Fleuron w eskadrze Vivonne'a, walczącej z Hiszpanami na Morzu Śródziemnym. Być może jednak 12.06.1674 przeszedł na 48/50-działowiec Belliqueux w Rochefort. Niewykluczone, że to on był od 5.04.1675 "chorążym liniowca" na 56/60-działowcu Fier w Tulonie i Mesynie. Ale jakiś "chorąży liniowca" tego nazwiska brał udział od 28.12.1674 do września 1675 na 48/50-działowcu Heureux w licznych bitwach z Hiszpanami i Holendrami na Morzu Śródziemnym. Być może to André du Buisson de la Varenne był "chorążym liniowca" od 17.05.1677 do 24.03.1678 na 68/76-działowcu Superbe. Nadal w tej randze miał od 19.04.1683 służyć na 50-działowcu Arrogant, jednak załogę przerzucono w maju na 50-działowiec Précieux, który w eskadrze Preuilly'ego opuścił Brest 2.06.1683, skierowany do Danii (eskadra dotarła do Kopenhagi 11.07.1683, wróciła do Brestu 25.10.1683). Od marca 1684 do kwietnia 1685 du Buisson de la Varenne służył w randze "chorążego liniowca" na 50/54-działowcu Entreprenant w Breście, od maja 1684 w eskadrze Duquesne'a na Morzu Śródziemnym, w tym podczas bombardowania Genui 11.05, w trakcie operacji u wybrzeży Katalonii w sierpniu 1684, podczas przejścia z Tulonu (wyjście 18.11.1684) do Brestu (przybycie 23.03.1685) via Kadyks (kotwiczenie styczeń/luty 1685). Od 28.04.1685 był w tym samym stopniu, ale na stanowisku majora pomocniczego, na 50-działowcu Arrogant. Między 1685 a 1688 awansował na "porucznika liniowca". W 1688 miał należeć do kadry oficerskiej 50/52-działowca Sage, okrętu, który chciano wysłać w rejs korsarski, lecz projektu nie zrealizowano. W styczniu 1689 zajmował stanowisko porucznika na 70/74-działowcu Tonnant w Breście. Być może od stycznia do czerwca 1689 był oficerem na 48/52-działowcu Téméraire w Rochefort i Breście. Od 4.11.1689 służył jako porucznik na 56-działowcu Fort w Breście i w eskadrze Gabareta; okręt ten wrócił do Brestu 16.02.1689 po utracie masztów w sztormie. Od 15.03.1689 porucznik André du Buisson de la Varenne należał do załogi 70/80-działowca Couronne w Breście i w atlantyckiej eskadrze Tourville'a. Awansował w 1689 na "kapitana liniowca". Ożenił się z Anne-Barbe le Chevalier. Od 5.10.1689 do grudnia 1689 zajmował stanowisko drugiego kapitana na 36/40-działowcu Palmier w Breście, na wodach kanału La Manche i w Dunkierce. Na początku 1692 był drugim kapitanem (pod szefem eskadry Forantem) 100-działowca Dauphin Royal we flocie Brestu wiceadm. Tourville'a. Jesienią 1692 dowodził 46-działowcem Gerzé (Jersey), wysłanym wraz z 34/36-działowcem Emerillon na Grenadę i Barbados w osłonie konwoju. Przebywał na Antylach jeszcze pod koniec września 1694. Uczestniczył w ekspedycji barona de Pointis przeciwko Kartagenie w Indiach Zachodnich (wyjście z Brestu 7.01.1697, powrót do tego portu 29.08) dowodząc 60-działowcem Vermandois. Jednak André du Buisson La Varenne nie zdążył nacieszyć się zrabowanymi na Hiszpanach bogactwami, ponieważ zaraz zmarł w Breście w 1697.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi d'Orogne (awans kapitański otrzymał w 1689) oraz de Motheux (awans kapitański otrzymał w 1687).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Joseph baron d'Oroigne (często przekręcane na d'Orogne) był od lutego 1673 "chorążym liniowca" na 36/48-działowcu Brillant w eskadrze operującej u Cieśniny Gibraltarskiej. W tej samej randze od czerwca do sierpnia 1673 służył na 50/52-działowcu Apollon, walczącym w eskadrze d'Estréesa u boku Anglików przeciwko Holendrom (udział w bitwach pod Schooneveldt 7.06 i 14.06 oraz pod Texel 21.08). Od 23.01.1677 wchodził w skład załogi 84-działowca Monarque, w Tulonie i Mesynie. Od grudnia 1677 do maja 1678 był (nadal w tym samym stopniu) na 48/50-działowcu Fleuron, walczącym z Hiszpanami na Morzu Śródziemnym w eskadrze Duquesne'a. Od stycznia do marca 1682 służył na 64/66-działowcu Ardent w Hawrze i Breście, mając już rangę "porucznika liniowca". W marcu 1682 przeszedł na 36/38-działowiec Etoile, wysłany na wody Lewantu, uczestniczący w bombardowaniu Algieru przez flotę Duquesne'a 20-08-12.09.1682; 17.11.1682 okręt ten współdziałał w zdobyciu na redzie Alicante holenderskiego statku Règle - dowódcą pryzu (sklasyfikowanego w marynarce francuskiej jako brander) został Joseph d'Oroigne. Od maja do 20.09.1683 był porucznikiem na 46-działowcu Sirène w eskadrze Duquesne'a skierowanej z Tulonu przeciwko korsarzom algierskim (bombardowanie Algieru w czerwcu). Od stycznia 1684 należał do kadry oficerskiej 40/44-działowca Indien w eskadrze Tourville'a operującej pod Algierem (marzec-kwiecień) i we flocie Duquesne'a bombardującej Genuę 18-22.05.1684. Od 15.06.1684 służył jako porucznik na 60-działowcu Ferme, okręcie flagowym generała-porucznika de Tourville w eskadrze do października operującej u wybrzeży Hiszpanii. Od 33.03 do października 1685 zajmował to samo stanowisko na 56/60-działowcu Agréable, flagowym okręcie generała-porucznika de Tourville w wyprawie przeciwko korsarzom z Trypolisu (bombardowanie miasta 22-24.06.1685) i Algieru (we wrześniu). W 1686 był porucznikiem na 56/60-działowcu Fougueux w Tulonie, na Morzu Śródziemnym i pod Kadyksem (do czerwca 1686). W grudniu 1689, mając już rangę "kapitana liniowca", zajmował stanowisko drugiego kapitana 58-działowca Marquis w eskadrze Nesmonda w Port Louis. W 1692 był w Tulonie drugim kapitanem 76/80-działowca Magnanime pod szefem eskadry kawalerem de Flacourt. Dowodził 40/46-działowcem Comte w starciu eskadry Jeana Barta z Holendrami pod Texel 29.06.1694. Dowodził 46-działowcem Gerzé (Jersey) w starciu eskadry Jeana Barta z Holendrami w okolicy Dogger Bank 29.06.1696. W latach 1699-1701 Joseph baron d'Oroigne sprawował komendę nad galerą operującą u wybrzeży afrykańskich. Dowodził 56/60-działowcem Diamant w bitwie pod Vélez-Malagą 24.08.1704. Ożenił się z Jeanne-Louise d'Angers du Mein. W okresie hiszpańskiej wojny sukcesyjnej (1701-1714) został w 1707 "wypożyczony" do marynarki hiszpańskiej w charakterze dowódcy 50/58-działowca Apollon, operując (razem z 50-działowcem Triton) do 1710, m.in. w rejonie Veracruz i Hawany. Umarł przed 1712, kiedy to wdowa po nim wyszła ponownie za mąż.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Louis-Vincent Grimaudet de Motheux, pan Tourteau, zaczął służbę w marynarce francuskiej jako ochotnik. W tym charakterze występował na listach załóg 54-działowca Maure (od 30.03 do sierpnia 1674 w Rochefort i w eskadrze Valbelle'a, która przeszła z Brestu do Tulonu) oraz 48-działowca Aimable (od 9.01.1675, m.in. w trakcie zdobywania Augusty 17.08). Uzyskał 28.02.1676 rangę "chorążego liniowca". Zajmował taką pozycję w latach 1677-1678 na 8/24-działowej fregacie wiosłowej Bien Aimée w Tulonie i na Morzu Śródziemnym. Od stycznia 1679 był już "porucznikiem liniowca" na 52/60-działowcu Fortuné w Tulonie (do czerwca) i na wodach Lewantu. W latach 1679-1680 służył na 50-działowcu Hardi, który od września 1679 przewiózł ambasadora Francji z Tulonu do Konstantynopola, wracając do Tulonu w kwietniu 1680, a potem operował w eskadrze Valbelle'a, zwalczającej korsarzy z Algieru i Trypolisu. Od grudnia 1680 do czerwca 1681 Louis-Vincent Grimaudet de Motheux wchodził w skład kadry oficerskiej 50/54-działowca Vaillant, zajmującego się wtedy głównie wożeniem dyplomatów (do Lizbony, na Morzu Śródziemnym). W lipcu 1681 porucznik de Motheux krótko dowodził branderem Voilé w Tulonie. Od lipca 1681 do kwietnia 1682 był oficerem na 48/50-działowcu Fleuron, walczącym z korsarzami tunezyjskimi na Morzu Śródziemnym w eskadrze Duquesne'a. Tymczasem w styczniu 1682 awansował na "kapitana fregaty". Od kwietnia 1682 do 1683 dowodził 6-działową barką Gentille w eskadrze Duquesne'a walczącej z korsarzami algierskimi. Od 21.04.1684 był oficerem na 52/60-działowcu Fortuné w Tulonie. W 1684 i w 1685, w randze "kapitana fregaty", dowodził w Tulonie galiotem wiosłowym Galante, sprawując ogólną komendę nad grupą trzech galiotów w ekspedycji skierowanej w 1685 przeciwko Trypolisowi (bombardowanie tego miasta przez eskadrę d'Estréesa w czerwcu); de Motheux został ranny 23.06.1685 podczas ostrzeliwania fortu Mandry i musiał być przeniesiony na okręt szpitalny, na którym wrócił do Tulonu 8.08.
W 1686 krótko dowodził w Tulonie 10-działowym branderem Fin. Od kwietnia do lipca 1686 był kapitanem brandera Hameçon w Tulonie i pod Kadyksem. W 1687 awansował na "kapitana liniowca". W 1687 był drugim kapitanem 44/46-działowca Cheval Marin, operującego od 22.05 do listopada w eskadrze Mortemarta przeciwko korsarzom północnoafrykańskim. Ponownie zajmował to samo stanowisko na tym okręcie w 1689, najpierw na Morzu Śródziemnym, a potem (przejście od czerwca do sierpnia) w Breście. Od 1.12.1689 do 1.06.1690 był drugim kapitanem 60-działowca Furieux w Breście. W 1691 dowodził eskortą jednego z konwojów wysłanych z Brestu do Irlandii. W 1693 otrzymał listy z instrukcjami od króla i ministra marynarki. Był żonaty i miał dzieci. We wrześniu 1697 (Demerliac pisze o grudniu 1698, co jest o tyle dziwne, że wojna Francji z Ligą Augsburską skończyła się w 1697) dowodził 50-działowcem Vaillant, który wraz z 58/60-działowcem Entreprenant zaatakował koło Cypru holenderski statek - po zaciętej walce Francuzi prawie opanowali nieprzyjacielski żaglowiec abordażem, wobec czego kapitan tej jednostki podpalił ją, co skończyło się zagładą także liniowca Vaillant, na którym zginęło 118 ludzi, gdy resztę - wraz z Louisem-Vincentem Grimaudet de Motheux - podjął Entreprenant. De Motheux zmarł w 1721 w Tulonie w trakcie wielkiej epidemii, która wyludniła to miasto.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Pierre Gravier (1630 - 1690, awans kapitański otrzymał w 1665) oraz François Colbert Sainte-Marie (... - 22.01.1722, awans kapitański otrzymał w 1677).
Pozdrawiam Janusz.