www.timberships.fora.pl

kgerlach

John Archer pochodził z Yarmouth. Był tam osobą popularną, łatwo angażującą miejscowych ochotników do służby w marynarce. Tym niemniej jego kariera jako dowódcy w Royal Navy trwała niezwykle krótko. Został 16.01.1671/72 drugim kapitanem 96-działowca Saint Andrew, okrętu flagowego adm. Ayscue (do 8.04.1672), potem kadm. Johna Kempthorne (do 18.10.1673). Walczył w bitwie pod Solebay 28.05.1672, w obu bitwach pod Schooneveld - 28.05.1673 i 4.06.1673 - oraz w bitwie pod Texel 11.08.1673. Zmarł jednak już 18.10.1673.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi John Shelley (brak danych) oraz Richard Dickenson (brak danych), obaj awansowali na kapitanów w 1667r.

Ps. Czy przy opisie J. Archera chyba jest błąd, cyfrówka ".. drugim kapitanem 66-działowca Saint Andrew", może miało być 96 działowy.
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Co do Saint Andrew. Istotnie, to błąd cyfrowy, miało być: 96-działowca. Na wszelki wypadek poprawiłem teraz także w poście z omyłką.

kgerlach

John Shelley (Shelly) służył w 1664 jako porucznik na 40-działowcu Assistance. Dano mu 30.06.1667 komendę nad 6-działowym branderem Albemarle; jednostkę tę zużyto w akcji przeciwko Holendrom koło fortu Tilbury 23.07.1667. Shelley został 25.04.1668 dowódcą 12-działowego brandera Truelove i dowodził nim do 11.01.1668/69. Od 13.06.1669 do 1.08.1670 był kapitanem 6-działowego brandera Welcome, wysłanego z adm. Allinem na Morze Śródziemne. W 1670 dowodził tam 28-działowcem Milford. W 1672 mianowano go pierwszym porucznikiem na 96-działowcu London, flagowym okręcie wiceadm. Edwarda Spragge'a. Walczył w bitwie pod Solebay 28.05.1672. Wkrótce potem został drugim kapitanem 66-działowca Monmouth, a niedługo później (konkretnie 5.11.1672; do 5.04.1673) - kapitanem 48-działowca Portland. Od 7.04.1673 do 12.02.1673/74 był dowódcą 48-działowca Diamond. Walczył na nim w obu bitwach pod Schooneveld (28.05.1673 i 4.06.1673) oraz pod Texel 11.08.1673. Od kwietnia do września 1678 podobno dowodził wynajętym przez Royal Navy okrętem Europa - ta informacja oparta jest na zapiskach samego Pepysa, jednak współcześni badacze mają problem ze zlokalizowaniem takiej jednostki.
Johnowi Shelley powierzono 12.09.1688 (lub pięć dni wcześniej) komendę nad 8-działowym branderem Cygnet (Signet), operującym w październiku we flocie lorda Dartmouth. Został w czerwcu 1689 kapitanem 74-działowca Edgar. Zmarł na tym stanowisku 5.04.1690. Charnock i wielu badaczy po nim (z Andersonen włącznie) byli przekonani, że owe dane z lat 1688-1690 dotyczą tej samej osoby, co opisywana dla okresu 1664-1678. Jednak obecnie kwestionuje się to, uważając często za opis służby innej osoby o tym samym imieniu i nazwisku.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Richard Dickenson (Dickinson) służył w 1665 jako drugi porucznik na 60/48-działowcu Swiftsure. Prawdopodobnie walczył w bitwie pod Lowestoft 3.06.1665. Oddano mu 13.06.1667 komendę nad branderem Joseph - sprawował ją do 24.09.1667, biorąc udział w starciu pod Martyniką 25.06.1667. W 1668 był porucznikiem na 67-działowcu Rupert. W 1671 został pierwszym porucznikiem na 66-działowcu Dreadnought, od 1672 zajmował stanowisko drugiego porucznika na 76/62-działowcu Royal Catherine (Royal Katherine). Na którymś z dwóch ostatnich walczył w bitwie pod Solebay 28.05.1672. Został 4.02.1673 drugim kapitanem 96-działowca Charles the Second (Royal Charles; Charles). Walczył na nim w obu bitwach pod Schooneveld (28.05.1673 i 4.06.1673) oraz pod Texel 11.08.1673. Zdał komendę 11.10.1673. Od 12.09 (albo od 25.09) 1674 do 7.09.1677 był dowódcą 30-działowca Hunter, wysłanego w 1675 do Surinamu. Od 12.04.1678 do 9.07.1679 sprawował komendę nad 54/46-działowcem Woolwich na Morzu Śródziemnym. Od 17.04.1680 do 2.01.1681/82 był kapitanem 48-działowca Diamond. Wysłano go na Morze Śródziemne. Tam 3.01.1681/82 został przeniesiony na 40/48-działowiec Tyger Prize (Tiger Prize), którym dowodził całe sześć dni (chyba że te podwójne datowania - wg starego i nowego końca kalendarza - samych badaczy wyprowadziły w pole i chodziło o rok). Po powrocie z Morza Śródziemnego otrzymał 23.03.1684/85 (lub 27.03.1685) dowództwo 54-działowca Oxford. Skierowano go w 1685 do Nowego Jorku. W latach 1686-1687 operował na kanale La Manche. W okresie 1689-1690 był kapitanem 66-działowca Monmouth. Zmarł najwcześniej w lutym 1698/99.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi Dominick Nugent (brak danych, awans kapitański otrzymał w 1671), John Rogers (również brak danych, awans kapitański otrzymał w 1673) oraz Fretchville Holies (... - 28.05.1672, awans kapitański otrzymał w 1666).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Dominick (Dominic) Nugent został w 1665 porucznikiem na 52-działowcu Lyon (Lion). Być może walczył w bitwie pod Lowestoft 3.06.1665 i brał udział w akcji pod Martyniką 24-25.06.1667. W 1668 przeniesiono go na 58-działowiec Revenge, wówczas okręt flagowy wiceadm. Spragge'a, głównodowodzącego na Downs. Kiedy w 1669 wiceadm. Spragge miał podążyć z flotą adm. Allina na Morze Śródziemne, mianował Nugenta swoim pierwszym porucznikiem. Powierzono mu poprowadzenie pierwszego ataku łodziowego 2.05.1671 na Algierczyków w zatoce Bugia (Bougie); uderzenie się nie powiodło - w przeciwieństwie do tego z 8.05.1671 - (stracono tylko bez pożytku brander Eagle), ale postawę Nugenta doceniono i mianowano go 12.11.1671 dowódcą 42-działowca Advice. Po powrocie żaglowca do Anglii na remont, Nugent został ponownie mianowany jego kapitanem 13.01.1671/72. Walczył w bitwie pod Solebay 28.05.1672 oraz w obu bitwach pod Schooneveld 28.05.1673 i 4.06.1673. Powierzono mu 2.07.1673 komendę (do 10.12.1673) nad 72-działowcem Fairfax. Brał udział w bitwie pod Texel 11.08.1673. W czasie dłuższego okresu pokoju nie był aktywnie zatrudniany, z końcem stycznia 1677/78 został dowódcą łodzi w Chatham - zdaniem Pepysa wybrano go do tej funkcji jako "oficera starego i biednego". Chodziło o kierowanie 20 łodziami strażniczymi pod rozkazami komisarza admiralicji Richarda Beach. Od 29.07.1682 do 8.08.1682 Nugent był kapitanem wynajętego przez Royal Navy 8-działowego żaglowca (brandera) Thomas and Catherine (Thomas and Katherine), a od 8.08.1682 (albo od 7.09.1682) do 31.03.1684 dowodził wynajętym przez Royal Navy 8-działowym żaglowcem (branderem) John and Alexander. Objął 11.06.1685 komendę nad 32-działową fregato-galerą Charles Galley. W sierpniu lub we wrześniu 1685 przeniesiono go na 48-działowiec Reserve, wówczas okręt strażniczy w Portsmouth, którym dowodził do 27.09.1688.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

John Rogers pochodził z niższej klasy społecznej i w latach 1660-tych służył na okrętach wojennych jako nawigator. Został 18.02.1672/73 dowódcą 60-działowca Unicorn. Sprawował nad nim komendę do 9.10.1673. Walczył w obu bitwach pod Schooneveld 28.05.1673 i 4.06.1673 oraz w bitwie pod Texel 11.08.1673. Mianowano go 28.03.1678 (lub 24.04.1678) drugim kapitanem 100-działowca Royal Charles, okrętu flagowego wiceadm. Kempthorne na kanale La Manche; dowodził tą jednostką do 29.08.1678. Dano mu 28.11.1678 stanowisko kapitana 82-działowca Henry, wówczas okrętu strażniczego w Chatham lub w Sheerness. Ponieważ nie miał ani "odpowiedniego" pochodzenia, ani możnej protekcji, więcej już nie dowodził.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Fretchville (Fretcheville, Frescheville) Holies (Hollis, Holles) był bardzo młodym, dobrze urodzonym arystokratą bez większego doświadczenia żeglarskiego, kiedy mianowano go 2.10.1665 dowódcą 52-działowca Antelope. Pasjonował się za to astrologią. Był ponadto naturalnym przywódcą, wypróbowanym rojalistą i kompanem księcia Ruperta. Urodził się 8.06.1642. Uczył się w Temple do 1659. Jego ojciec, Gervase Hollis, prawnik, walczył w armii Karola I podczas wojny domowej, pełnił mniejszej rangi funkcje dworskie u Karola II, wielokrotnie zajmował stanowisko burmistrza Grimsby i zasiadał w parlamencie. Matka, Elizabeth Molesworth, też pochodziła z rodziny osiadłej w Grimsby. Sam Frescheville Holles służył w milicji Westminster, od 1663 w stopniu kapitana piechoty, w latach 1664-1667 w randze majora. Zaliczano go też w latach 1664-1669 oraz od 1671 do śmierci do członków prywatnej kancelarii królewskiej. Ożenił się 24.11.1662 ze "starą i wstrętną" wdową Jane Crome (z domu Lewis), za to bardzo bogatą. Szybko ją porzucił, zatrzymując sobie oczywiście jej pieniądze. Dopiero w 1665 poszedł na morze i z dużym szczęściem dowodził 300-tonowym okrętem korsarskim Panther księcia Ruperta, zanim we wrześniu 1665 wstąpił do Royal Navy. Nadal wolał, by go nazywano majorem niż kapitanem. Walczył na Antelope w Bitwie Czterodniowej 1-4.06.1666, kiedy stracił lewą rękę, a zyskał tytuł rycerski. Zdał komendę 8.06.1666. Od 9.06.1666 do 22.09.1666 dowodził 58-działowcem Henrietta i brał udział w Bitwie Dnia Św. Jakuba (drugiej bitwie koło North Foreland) 25.07.1666. W okresie 23.09.1666-4.01.1666/67 sprawował komendę nad 68-działowcem Cambridge. Od 1667 miał stanowisko kapitana w drugim regimencie piechoty gwardii. Potem zajął się polityką lub raczej politykierstwem. Był niezwykle aktywnym członkiem parlamentu w latach 1667-1672, zawiązał wiele cennych sojuszy politycznych (a także komercyjnych; wszedł np. w handel drewnem irlandzkim, za które otrzymał wielkie pieniądze rządowe, nie wywiązując się do końca z zobowiązań) i w latach 1667-1668 ostro krytykował administrację państwową, obwiniając rząd o swoją utratę ręki i brak nowego dowództwa okrętu. Złośliwe ataki - pod dowolnymi pozorami - przeciwko księciu Yorku jako Lordowi Wielkiemu Admiralicji, licznym wybitnym admirałom i kapitanom, byle samemu się wywyższyć, przyniosły mu wielki rozgłos, ale tak duże straty wizerunkowe w oczach Stuartów (pozbawili go m.in. stopnia kapitana w gwardii) i tak mierne sukcesy, że w 1669 zaproponował swoje usługi królowi Francji. Jednak Francuzi nie chcieli u siebie rozpolitykowanego intryganta, więc rok później Holles pogodził się z dworem angielskim. Całkowicie odwrócił swoje sojusze w parlamencie, zaczął w każdej kwestii popierać króla. Dostał od Karola II gratyfikację w postaci 3000 funtów, a zszokowana opozycja oskarżała go, że został przekupiony obietnicą otrzymania rangi kontradmirała i rocznej pensji w wysokości 500 funtów. Od 20.01.1671/72 znów dowodził 68-działowcem Cambridge. Był trzecim-w-dowodzeniu w eskadrze adm. Holmesa wysłanej w celu sprowokowania Holendrów do kolejnej wojny - eskadra ta rozbiła 12-13.03.1672/1672 koło wyspy Wight wracający do kraju holenderski konwój smyrneński. Frescheville Holles walczył też na Cambridge w bitwie pod Solebay 28.05.1672 i zginął. Nie zdążył skończyć nawet 30 lat. Jego pogrzeb urządzono z wielkim przepychem.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi Bernard Ludman (... - 29.10.1673, awans kapitański otrzymał w 1666) oraz William Finch (... - 28.05.1673, awans kapitański otrzymał w 1661).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Bernard Ludman został w 1665 porucznikiem na 80-działowcu Royal Charles. Najprawdopodobniej walczył w bitwie pod Lowestoft 3.06.1665 oraz na pewno w Bitwie Czterodniowej 1-4.06.1666. Powierzono mu 9.06.1666 dowództwo 48-działowca Swallow. Był kapitanem tego okrętu do 27.12.1666. Uczestniczył w Bitwie Dnia Św. Jakuba (drugiej bitwie koło North Foreland) 25.07.1666. W 1668 wrócił na stanowisko porucznika na 96/86-działowcu Charles (Royal Charles - inny niż ten w 1665). Kiedy jednak spodziewana wtedy wojna z Francją nie wybuchła, wycofał się ze służby, pozostając poza marynarką aż do 1672. Od 22.03.1671/72 do 16.08.1673 dowodził 58-działowcem Monk (Monck). Walczył na nim w bitwie pod Solebay 28.05.1672 (kiedy odniósł ciężką ranę), w obu bitwach pod Schooneveld (28.051673 4.06.1673) oraz w bitwie pod Texel 11.08.1673. Otrzymał 17.08.1673 dowództwo 76/80-działowca Victory. Zmarł jednak na tym stanowisku 29.10.1673.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

William Finch pochodził z arystokratycznej rodziny. Wg Charnocka był trzecim synem Thomasa, hrabiego Winchelsea. Sprawa nie jest jednak taka oczywista - chociaż Thomas Finch, hrabia Winchelsea (Winchilsea), istotnie miał syna Williama, to urodzonego w 1651/52, który nie mógł zostać kapitanem w wieku 10 latek. Tymczasem rozpatrywany William Finch otrzymał właśnie 29.06.1661 (lub cztery dni wcześniej) dowództwo 22-działowca Forrester i sprawował je do 30.12.1661, operując na wodach kanału La Manche w składzie floty adm. Sandwicha. Od 10.06.1666 do 26.07.1666 był kapitanem 38/30-działowca Amity. Walczył w Bitwie Dnia Św. Jakuba (drugiej bitwie koło North Foreland) 25.07.1666. Po niej przeniesiono go na 46-działowiec Foresight, którego kapitan zginął. Dowodził tym żaglowcem do 6.11.1666, uczestnicząc 18.09.1666 w zdobyciu na kanale La Manche francuskiego 60/64-działowca Rubis. Został w 1666 (najwyraźniej tymczasowo) zdymisjonowany przez sąd wojenny. Od 21.03.1670 do 30.08.1672 Finch dowodził 48-działowcem Crown. Walczył w bitwie pod Solebay 28.05.1672. Od 1.09.1672 sprawował komendę nad 58-działowcem York. Zginął na nim 28.05.1673 w pierwszej bitwie pod Schooneveld.

PS. Tajemnicza dymisja z 1666, upieranie się wielu autorów, że William Finch, syn Thomasa, hrabiego Winchelsea, zginął naprawdę dokładnie rok wcześniej, w bitwie pod Solebay, mając zaledwie 20 lat, mogą świadczyć o nawarstwianiu się w literaturze przedmiotu powtarzanych pomyłek. Jednak wskazują też na pewne prawdopodobieństwo służenia w tym czasie w Royal Navy dwóch osób tego imienia i nazwiska, o mieszanych losach.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi Francis Courtnay (... - 10.08.1673, awans kapitański otrzymał w 1666) oraz William Poole (... - 1689, awans kapitański otrzymał w 1660).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Francis Courtnay (Courtney, Courtenay) pochodził z wielkiej i znaczącej rodziny z Powderham Castle. Służyli pod nim ochotniczo marynarze z okręgu Sidmouth w hrabstwie Devon. Został w 1666 mianowany dowódcą 50/42-działowego okrętu Guelder de Ruyter (Guilder de Ruyter, Golden Ruyter), zdobytego na Holendrach 3.06.1665 w bitwie pod Lowestoft (to holenderski statek wschodnioindyjski Geldersche Ruiter). Walczył na nim w Bitwie Czterodniowej 1-4.06.1666. Przeniesiono go 12.06.1666 na 52-działowiec Happy Return, którym dowodził do 11.10.1667, uczestnicząc 25.07.1666 w Bitwie Dnia Św. Jakuba (drugiej bitwie pod North Foreland). W okresie 20.03.1667/68-30.09.1668 był kapitanem 36/30-działowca Sweepstakes. Od 5.05.1669 do 2.01.1672 dowodził 28-działowcem Guardland (Guarland, Garland) na Morzu Śródziemnym, początkowo w składzie adm. Allina. Brał udział w starciu w zatoce Bugia (Bougie) 8.05.1671. Powierzono mu 15.01.1671/72 komendę nad 58-działowcem Dunkirk. Walczył na nim w bitwie pod Solebay 28.05.1672 oraz w obu bitwach pod Schooneveld - 28.05.1673 i 4.06.1673. Zginął na tym okręcie 11.08.1673 w bitwie pod Texel.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

William Poole pochodził z rozrośniętej rodziny osiadłej w Poole. Jego ojcem był Jonas Poole, komandor w marynarce Republiki, szwagier adm. Penna. William Poole też służył już w marynarce okresu Republiki, przy czym Penn zapewnił mu lukratywną posadę Inkasenta Dóbr z Pryzów. Penn protegował go dalej, po restauracji Stuartów. Dlatego Poole już w 1660 został kapitanem 14/12-działowca Martin. Od 1661 dowodził 44/46-działowcem Charity. Od 1663 do 1665 sprawował komendę nad 42-działowcem Advice, od 1664 w eskadrze adm. Allina na Morzu Śródziemnym. Allin zanotował też, że w 1664 William Poole dowodził tam 76-działowcem London, ale pomylił go z Jonasem Poole, może ojcem. William Poole w okresie 29.08.1665 - 17.09.1665 był kapitanem 56/66-działowca Saint George we flocie adm. Sandwicha. Wrócił 8.11.1665 na Advice. Brał na nim udział w bitwie pod Lowestoft 3.06.1665. Zdał komendę 5.06.1666. Od 6.06.1666 do 17.02.1666/67 dowodził 58-działowcem Mary, walcząc 25.07.1666 w Bitwie Dnia Św. Jakuba (drugiej bitwie pod North Foreland). Od 21.02.1666/67 do 19.12.1668 sprawował komendę nad 48-działowcem Crown. Uczestniczył na nim w bitwie pod Martyniką 25.06.1667. Kolejnym okrętem - powierzonym mu na okres od 1.04.1669 do 26.06.1671 - był 50-działowiec Jersey, na którym operował w eskadrze adm. Allina na Morzu Śródziemnym. Od 11.01.1671/72 do 25.02.1671/72 dowodził 60-działowcem Plymouth. Od 26.02.1671/72 do 25.07.1674 był kapitanem 50-działowca Saint David, początkowo na Morzu Śródziemnym, potem w Indiach Zachodnich. Kiedy w grudniu 1672 Anglicy zdecydowali się zająć holenderską wyspę Tobago, zmontowali ekspedycję z pięciu do siedmiu małych transportowców wiozących 600 żołnierzy pod Tobiasem Bridgesem, a jej osłonę powierzyli właśnie Williamowi Poole na Saint David; po wylądowaniu w złym miejscu 18 grudnia Poole nadzorował bezpieczne ponowne zaokrętowanie wojsk, a potem w starciu z bateriami holenderskimi oraz po drugim desancie on i Bridges uzyskali pełny sukces i kapitulację Holendrów 19 grudnia. Za ten wyczyn Poole dostał w 1675 tytuł rycerski. Od 27.02.1676/77 albo od 29.03.1677 do 4.09.1678 dowodził 56-działowcem Leopard, pełniąc rolę komodora najpierw na wodach Nowej Fundlandii, potem na Morzu Śródziemnym, dokąd podążył pod koniec 1677 w eskorcie konwoju. W maju 1678 eskortował konwój z Morza Śródziemnego do Anglii. Od 5.09.1678 lub od 11.09.1678 do 27.11.1679 był kapitanem 52-działowca Happy Return, operującego w 1679 na Morzu Śródziemnym w składzie eskadry Narborougha. Od 21.06.1685 sprawował komendę nad dość tajemniczym żaglowcem Samuel and Mary, po którym nie ma śladu w annałach marynarki, więc zapewne był wynajętą jednostką cywilną. Poole więcej już na morzu nie dowodził, zmarł przed 1689, ale dokładny rok nie jest znany.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach