www.timberships.fora.pl

kgerlach

Louis-Charles de Beaudran (Baudran, Baudrand, Baudron), koniuszy, pan des Mézerets i de La-Chapelle-Engerbold, urodził się w 1740. Wstąpił do korpusu gardemarynów w 1755. Ożenił się 22.07.1765 w Guilers z Madeleine-Anne Sabatier. Urodziła się im córka i syn. Miał stopień "porucznika liniowca", kiedy w 1775 służył na 38-działowej fregacie Consolante i został w grudniu kawalerem Orderu Św. Ludwika. Był w 1779 oficerem na 104-działowcu Ville de Paris, który od czerwca do września operował w składzie floty na kanale La Manche. Louis-Charles de Beaudran awansował 4.04.1780 na "kapitana liniowca". Na przełomie 1780/1781 dowodził 32-działową fregatą Concorde. Mianowano go 21.10.1781 drugim kapitanem 110-działowca Bretagne, flagowego okrętu hrabiego de Guichen podczas bardzo niefortunnej próby osłony konwoju wybierającego się z Brestu do Indii Zachodnich i rozbitego przez Brytyjczyków (9.12.1781-9.01.1782). W drugiej połowie 1782 nie należał już do załogi tego okrętu. W 1783 był drugim kapitanem 110-działowca Terrible. W 1786 został szefem dywizjonu sił morskich. Nadal figurował na liście marynarki wojennej w połowie maja 1791. Potem wyemigrował i najprawdopodobniej uczestniczył w desancie rojalistów pod Quiberon, bowiem on (i jego zięć) są na listach rozstrzelanych tam między 31.07 a 14.08.1795. Jego samego rozstrzelano w Vannes.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Gilles de Carné Trécesson (1755 - 16.07.1795) oraz Joseph-Ange Vidal d'Audiffret (brak danych), obaj podobnie jak w pytaniu poprzednim dostali awans kapitański w tym samym roku tylko ,że w 1779 i również zostali szefami dywizjonu w 1786.
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Gilles de Carné Trécesson, zwany zwykle kawalerem de Trécesson (Trecesson), pochodził ze starej bretońskiej rodziny szlacheckiej. Jego rodzicami mieli być Gilles-Jacques-Pierre de Carné Trécesson (hrabia de Carné Trécesson) i Marie-Perrine-Catherine de Coëtlogon. Na tej podstawie, znajomości daty ich ślubu oraz faktu, że nie był najstarszym synem, sytuuje się datę jego urodzin na około 1755. Jeśli jednak prawdą jest informacja, pochodząca z innych dokumentów, że w 1765 awansował na "porucznika liniowca", data urodzin (a może i rodzice) byłaby fałszywa, ponieważ dziesięciolatek nie mógł nawet wstąpić do korpusu gardemarynów, a cóż dopiero zostać oficerem. Zresztą także awans 24-latka na "kapitana liniowca" wydaje się skrajnie nieprawdopodobny. Sądząc po typowych latach służby potrzebnych do awansów na kolejne stopnie w tamtym czasie (będzie to dokładnie pokazane u następnego oficera, o którego Pan zapytał) - bez nadzwyczajnej protekcji - prawdziwsza będzie data urodzin około 1735. W każdym razie w 1777 i pierwszej połowie 1778 w randze "porucznika liniowca" dowodził 32-działową fregatą Blanche, najpierw w Breście, od lata 1777 w Indiach Zachodnich, kiedy wysłano go na Martynikę w eskorcie konwoju. Do lata 1778 operował na Antylach, eskortował konwoje, krążył między Martyniką a Barbados. Był kawalerem Orderu Św. Ludwika. Awansował 13.03.1779 na "kapitana liniowca". Został w 1786 "szefem dywizjonu". Dowodził w 1787 fregatą 34-działową Félicité na Morzu Egejskim; na początku marca znajdował się w Atenach, opuścił Pireus 7.06.1787. W czasie rewolucji wyemigrował z Francji, nie było go już na liście marynarki francuskiej z 15.05.1791. Wstąpił do emigracyjnego korpusu Hectora i uczestniczył w desancie rojalistów pod Quiberon w 1795. Zginął tam w walce 16.07.1795.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Joseph-Ange Vidal d'Audiffret (Daudiffret) urodził się w 1734. Zachował się dokładny wykaz jego służby, zawierający z pewnością nadmiar informacji jak na potrzeby odpowiedzi, ale podam go w komplecie, gdyż pozwala prześledzić typowy przebieg kariery przeciętnego oficera francuskiego tamtych czasów, bez żadnej szczególnej protekcji. Zaczął służyć 1.12.1745 jako ochotnik na 74-działowcu Ferme, wysłanym z Tulonu w rejs patrolowy. Przeszedł 19.01.1746 z niego na 56-działowiec Oriflamme, zatrudniony w ten sam sposób do 9.03.1746. W okresie 1.10-18.11.1749 Vidal d'Audiffret był elewem na bazującej w Marsylii wielkiej galerze 5-działowej Dauphine "z okazji" jej użycia do transportu infantki hiszpańskiej (księżny Parmy) przez hrabiego de Maulévrier z Antibes do Genui. W 1751 dano mu stanowisko pomocnika portu w Tulonie. Otrzymał w 1756 w Breście rangę "chorążego liniowca i portu". Od 27.08 do 20.11.1757 dowodził 2/4-działową korwetą (konstrukcyjnie snowem, franc. senau) Mouche i bazując w Breście patrolował u wybrzeży Anglii. Od 4.07.1758 do 12.07.1759 był kapitanem 12/14-działowej korwety Ecureuil, wysłanej w 1758 do Quebeku, chroniącej wybrzeża, zawijającej do Lorient, walczącej 22.08.1758 w osłonie konwoju. Od 22.07.1759 do lutego 1760 dowodził 24/26-działową fregatą Thetis, na której wyszedł z Lorient, by rozpoznać stan liniowców francuskich rozbitych w bitwie pod Quiberon 20.11.1759 i schowanych w ujściach rozmaitych rzek wybrzeża; wrócił z tej misji do Brestu. W 1761 złożył podanie o promocję, jednak awansował na "porucznika liniowca" dopiero w 1765. W okresie 11.03-30.08.1766 był oficerem na 60-działowcu Saint Michel, skierowanym na Antyle. W 1767 polecono mu zrobić mapę redy Brestu, która zachowała się do dziś. Od 24.04 do 9.07.1768 dowodził bazującą w Breście 2-działową gabarą Heureuse Marie i prowadził przy jej pomocy badania hydrograficzne. Od 23.08.1768 do 5.05.1769 był kapitanem 36-działowej fluity Seyne, wysłanej z Hawru na Martynikę. Od 1.06-15.10.1770 sprawował komendę nad nieuzbrojoną gabarą Heureuse Marie, bazującą w Breście, znów trudniąc się hydrografią. Od 17.12.1772 do 3.08.1773 zajmował stanowisko oficera na 26/34-działowej fregacie Aurore, skierowanej z Rochefort na San Domingo.
CDN.

kgerlach

CD.
Został 28.08.1773 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Od 14.02 do 19.04.1775 dowodził 64-działowcem Artesien, użytym do transportowania żołnierzy z Brestu do Rochefort. W tym samym roku, jako kapitan 18/20-działowej gabary Porteuse, transportował od 20.04 do 31.05 zapasy i wychodząc z Rochefort wrócił do Brestu. Dostał 1.12.1775 stanowisko dowódcy kompanii fizylierów marynarki. Od 26.01.1777 do 19.01.1778 był porucznikiem na 74-działowcu Bien Aimé, krążącym u wybrzeży Francji i przebazowanym wtedy z Lorient do Brestu. Od 10.03.1778 do 28.02.1779 służył na 64-działowcu Solitaire w roli porucznika i zastępcy dowódcy; w składzie eskadry generała-porucznika d'Orvilliers okręt ten walczył 27.07.1778 w bitwie pod Ouessant. Vidal d'Audiffret awansował 13.03.1779 na "kapitana liniowca". Od 15.10 do 29.10.1779 zajmował stanowisko drugiego kapitana na 74-działowcu Hercule. Został 30.10.1779 zastępcą dyrektora portu. Od 20.05 do 19.10.1781 był drugim kapitanem 74-działowca Robuste, wysłanego 22.06 z Brestu do Kadyksu w składzie floty generała-porucznika de Guichena, operującej potem razem z hiszpańską flotą adm. Cordoby na wschodnim Atlantyku, przed powrotem do Brestu 5.09. Od 21.10.1781 do 18.02.1782 Vidal d'Audiffret służył na 110-działowcu Terrible, najpierw w charakterze drugiego kapitana, a po awansie pierwszego zajął jego miejsce. Był też w okresie 3.11.1782- 13.04.1783 dowódcą 74-działowca Diadème, włączonego do floty wiceadm. d'Estaing przybyłej do Kadyksu 20.12.1782 z zamiarem prowadzenia nowej kampanii na Antylach, do czego jednak już nie doszło wobec prowadzenia rozmów pokojowych. Francuzi wrócili na wiosnę 1784 do Brestu. Po zejściu z Diadème Joseph-Ange Vidal d'Audiffret nie służył już na morzu. Został 27.09.1784 dyrektorem portu. Awansował 1.05.1786 na szefa dywizjonu. Od 6.11.1786 był dyrektorem portu w Tulonie. Nadal występował na liście marynarki francuskiej z 15.05.1791, wciąż jako dyrektor portu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Joseph-François-Auguste-Jules d'Albert de Saint-Hippolyte (04.05.1726 - 09.03.1799) oraz Nicolas-David (?) Belleville L'Etendart (30.10.1720 - ..., awans kapitański otrzymał w 1772).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Joseph-François-Auguste-Jules d'Albert de Saint-Hippolyte to oficer, którego losy już tu podawałem.

Nicolas-David Belleville L'Étendart (Belleville l'Etendard) urodził się 30.10.1720. Był synem innego oficera marynarki tego nazwiska (Davida) i młodszym bratem kolejnego (gardemaryna z 1731). Sam wstąpił do korpusu gardemarynów 18.07.1741. Odbył kampanie na morzu w 1741, 1743 i 1744. W 1745 i 1746 służył na 32-działowej fregacie Renommée, dowodzonej przez por. Kersainta. Kiedy w 1745 francuski rząd dowiedział się o planowanym przez Brytyjczyków ataku na Louisbourg, natychmiast wysłał tam z depeszami jedną ze swych najszybszych fregat – właśnie Renommée. Przebiła się w okolicach zatoki Chibouctou (Chedabouctou, d’Aboutoux) przez brytyjską eskadrę blokadową komodora Warrena, ale napotkawszy 18.04.1745 przed Louisbourgiem na zespół złożony z brytyjskich (amerykańskich) żaglowców kaperskich, nie zdołała wejść do portu. Za to w czerwcu 1745 zdobyła u wybrzeży Nowej Fundlandii angielski statek z gubernatorem Nowego Jorku na pokładzie. Opuściła Brest 22.06.1746 w składzie ekspedycji wiceadm. de La Rochefoucauld, księcia d’Anville, wysłanej w celu odbicia Louisbourga oraz Port Royal (Annapolis Royal). Wyprawa, która doszła do wybrzeży Akadii/Nowej Szkocji 10-12.09.1746, zakończyła się katastrofą. Książę d’Anville zmarł na atak apopleksji, jego następca próbował popełnić samobójstwo, a żołnierzy wytępił szkorbut i epidemia ospy. W czasie odwrotu wiele jednostek zostało wyłapanych przez Brytyjczyków. Jednak fregata Renommée - nadal dowodzona przez Kersainta i z kawalerem Belleville L'Étendart w składzie załogi - przedarła się do Lorient po uciekaniu 30.11.1746 przez jedenaście godzin przed dwiema brytyjskimi jednostkami z eskadry Ansona. W 1747 Nicolas-David Belleville L'Étendart służył na fregacie 36-działowej i w czasie walki z fregatą angielską został ranny w nogę oraz głowę. W 1747, 1748, 1750 i 1751 podlegał marynarce w Hawrze. Został "chorążym liniowca" 1.04.1748. W 1754 znów przeniesiono go do Brestu. W 1756 należał do załogi 62-działowca Leopard, wysłanego w składzie eskadry w kwietniu 1756 z posiłkami wojskowymi do Louisbourga. Belleville L'Étendart awansował 28.05.1756 na "porucznika liniowca". Otrzymał 6.12.1765 rangę "kapitana fregaty". Awansował 24.03.1772 na "kapitana liniowca". W 1780 dowodził 110-działowcem Bretagne podczas przejścia z Brestu do Kadyksu. Był w 1783 brygadierem sił morskich. Zrezygnował z dalszej służby 3.12.1784. W trakcie 43 lat spędzonych w marynarce wojennej uczestniczył w 17 kampaniach podczas wojny i czterech podczas pokoju. Żył jeszcze w 1790.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Julien-Pépin de Belle-Isle (05.05.1708 - 24.09.1785, awans kapitański otrzymał w 1757) oraz Jean-François Aubé de Bracquemont (1732 - 08.01.1780, awans kapitański otrzymał również w 1757).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Julien Pépin [Pépin to nazwisko], pan de Belle-Isle i de la Freudière, pochodził z Saint-Malo. Urodził się tam 5.05.1708. Jego rodzina należała do drobnej szlachty bretońskiej. Rodzicami byli Thomas-Jean Pépin (pan de Belle-Isle, kapitan korsarski i armator z Saint-Malo) oraz dama Françoise Morochg (Morrogh). Julien miał tylko trzy lata, gdy zmarł ojciec, więc jego kariera zataczała różne meandry. Początkowo służył w armii jako żandarm gwardii (zero związku z dzisiejszą żandarmerią), potem jako oficer we flocie Kompanii Indyjskiej (z Lorient), w końcu jako korsarz. Niewiele wiadomo o detalach, poza frazesami o niezmiennym zapale w służbie króla i o tym że bywał na wodach Ameryki Południowej, Indii, Kanady, Irlandii, Portugalii. W 1745 dowodził regularnym 56-działowcem marynarki wojennej Apollon, wypożyczonym przez państwo do działań korsarskich, i 29.03.1745 zdobył koło Kinsale (a nie na żadnym Oceanie Indyjskim jak w Wikipedii) nieprzygotowany do walki brytyjski 44-działowiec Anglesea. Julien Pépin został w związku z tym wciągnięty na listy marynarki wojennej i 15.04.1745 dostał rangę "chorążego liniowca". Dano mu 14.10.1745 Order Św. Ludwika. Walczył dalej podczas austriackiej wojny sukcesyjnej (1740-1748). Ożenił się 3.01.1746 w Nantes z bogatą dziedziczką plantacji cukru na San Domingo, Marie-Anne Fortin, co przyniosło mu nieporównanie większy dochód niż jakiekolwiek skarby korsarskie. Mieli też dzieci. Awansował na "porucznika liniowca" 1.10.1747. Definitywnie przeniósł się do marynarki wojennej w 1749. Walczył w wojnie siedmioletniej 1756-1763. Otrzymał rangę "kapitana liniowca" 17.04.1757. Zajmował w 1758 stanowisko drugiego kapitana na 64-działowcu Raisonnable kiedy ten okręt opuścił Brest 28.05, kierując się do Rochefort i - ścigany przez 6 jednostek Royal Navy - poddał się Anglikom 29.05 koło Bec de Ras po bardzo zaciętej i niezwykle krwawej walce (niektórzy sytuują całość wydarzeń, raczej omyłkowo, dokładnie o miesiąc wcześniej); Pépin de Belle-Isle odniósł ranę i dostał się wraz z innymi do niewoli, w której przebywał jednak tylko dwa miesiące. W 1763 dowodził 34/38-działową fregatą Hébé. Wybrano go w 1765 na jednego z kilku inspektorów mających doglądać budowy w Breście (a nie w Nantes, jak błędnie w Wikipedii) 110-działowca Bretagne, czym zajmował się bardzo skrupulatnie jeszcze w 1766. Wycofał się z dalszej służby 1.09.1767 dostając na odchodnym honorowy stopień szefa eskadry. Zmarł 24.09.1785 w Nantes.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Nie istniał Jean-François Aubé de Bracquemont, który równocześnie urodziłby się w 1732 i zostałby "kapitanem liniowca" w 1757. Nie będąc księciem, bękartem króla lub pupilkiem aktualnie najpotężniejszej kochanki królewskiej nie można było otrzymać tej rangi w wieku 25 lat. Poza tym mamusia owego Jeana-Françoisa Aubé de Bracquemont, który faktycznie awansował w 1757 na "kapitana liniowca", zmarła już w 1719, a miał on jeszcze młodszego brata z tej samej matki. Wśród badaczy francuskich panuje wielkie zamieszanie w danych na temat oficerów tego imienia, nazwiska i tytułu. Np. żył też Jean-François Aubé de Bracquemont (bratanek prawdziwego "kapitana liniowca" z 1757) , który urodził się w 1738 i zmarł w 1806, a do stopnia "kapitana liniowca" nie doszedł nigdy. Faktycznie próbuje się wykombinować informacje dotyczące jakiegoś rzekomo urodzonego w 1732 i zmarłego 8.01.1780, który jakoby wycofał się ze służby w 1777 w randze "kapitana liniowca", lecz to wszystko banialuki. Pochodzą one od osób, które ambitnie próbują jakoś logicznie poustawiać strzępy informacji pochodzące z aktów parafialnych, dokumentów sądowych itp. (za co im chwała), jednak w tym przypadku nie zauważają, że we francuskich archiwach marynarki znajduje się bardzo obszerne dossier tego oficera, dające niemal komplet informacji na jego temat, więc ich trud - tu przynoszący na dodatek całkiem fałszywe informacje - jest zbyteczny. Data 1732 nie dotyczy wcale roku urodzenia, jak im się wydaje, tylko roku rozpoczęcia przez tego kawalera służby w marynarce wojennej, a to wielka różnica.
Jego rodzicami byli Louis-Florent Aubé de Bracquemont (kawaler, muszkieter królewski) i Catherine-Madelaine Feydeau de Vaugien. Pobrali się 22.01.1712 i mieli trzech synów. Najstarszy z nich urodził się w 1713, a Jean-François był drugim synem. Catherine-Madelaine zmarła we wrześniu 1719, więc Jean-François Aubé de Bracquemont musiał się urodzić między 1714 a 1718. I właśnie z dokumentów marynarki wiemy, że w chwili wstępowania do korpusu gardemarynów 1.06.1732 miał 16 lat, czyli urodził się w c.1716. Od 1.07.1733 do 10.10.1733 służył na 44/48-działowcu Griffon w eskadrze (9 liniowców, 2 fregaty) generała-porucznika de La Luzerne, skierowanej na Bałtyk w ramach niemrawej próby wsparcia kandydatury Stanisława Leszczyńskiego do tronu Polski; okręt flagowy (64-działowiec Fleuron) opuścił Brest 31.08.1733, a najszybsze jednostki dotarły w pobliże Kopenhagi 15.09; po wydaniu na redzie stolicy Danii różnych balów i przyjęć (jak wiadomo, bardzo pomogły obalonemu przez Rosjan Leszczyńskiemu), eskadra wróciła do Brestu w październiku 1733. Od 28.05.1734 do 4.09.1734 Jean-François Aubé de Bracquemont należał do załogi 60-działowca Content, operującego w eskadrze generała-porucznika Duguay-Trouina na redzie Brestu. Dano mu 16.04.1738 stanowisko podbrygadiera kompanii gardemarynów. W 1739 miał okazję znowu pojawić się na Bałtyku, bowiem od 8.05.1739 do 10.10.1739 zdobywał staż na 16-działowej korwecie Méduse, skierowanej w zespole wiceadm. d'Antin do Sztokholmu, z misją "pokazywania bandery" francuskiej. Od 23.07.1740 do 13.10.1741 służył w dwóch turach (z miesięczną przerwą od 28.04 do 29.05.1741) na 46-działowcu Parfaite w eskadrze d'Antina w Indiach Zachodnich; uczestniczył tym samym w bitwie stoczonej 18.01.1741 koło przylądka Tiburon przez zespół de l'Epinaya z Anglikami podczas pokoju (ci ostatni tłumaczyli się pomyłką - toczyli już wojnę z Hiszpanami). Otrzymał 1.05.1741 rangę "chorążego liniowca".
CDN.

kgerlach

CD.
Zaokrętował się 9.01.1744 na 26-działową fregatę Vénus i służył na niej do 1.05.1744, krążąc po wodach kanału La Manche. Ostatniego dnia przeszedł na 52-działowiec Auguste, też zatrudniony w rejsach patrolowych; zmustrował z niego 30.10.1744. Od 28.02 do 9.11.1745 należał do załogi 52-działowca Caribou (jego kapitanem był du Bois de La Motte), wysłanego w eskadrze markiza (szefa eskadry) l'Etenduère'a na San Domingo, skąd powrócił do Brestu w eskorcie konwoju. Od 18.07.1746 do 16.07.1747 Jean-François Aubé de Bracquemont służył na 74-działowcu Magnanime, nadal pod rozkazami du Boisa de La Motte, obarczonego zadaniem eskortowania kolejnego konwoju na Martynikę i San Domingo; dzięki temu miał okazję uczestniczyć w dwóch następnych bitwach - 29.11.1746 między Martyniką a San Domingo oraz 5.04.1747 koło Môle St Nicolas na San Domingo (Magnanime opuścił San Domingo 1.04.1747, eskortując 7 statków, jednak natknął się właśnie 5.04 na kilka okrętów angielskich i po bardzo zaciętej walce musiał zawinąć do innego portu na San Domingo). Jean-François Aubé de Bracquemont ze zrozumiałych względów nie chwalił się w życiorysie niedoszłym udziałem w potencjalnym czwartym starciu - kiedy ponownie wyruszono z San Domingo 2.05.1747 (tym razem trzy liniowce i fregata osłaniające ponad 160 żaglowców handlowych kierujących się do Francji), natrafiono 20.06 na Atlantyku na silniejszą eskadrę komodora Foxa; jednak francuska eskorta umknęła bez walki do Brestu, pozwalając Anglikom zdobyć około 50 statków (wliczając w to jednostki pochwycone przez inną eskadrę, kontradm. Warrena). Tymczasem żeglarz, którego losami tu się zajmujemy, od 29.04.1748 do 6.07.1749 wchodził w skład załogi 44-działowca Junon i przemierzał wody Antyli (Cayenne, Martynika, St Lucia, Tobago). Od 18.04 do 6.12.1750 był na 56-działowcu Amphion, patrolującym okolice Nowej Fundlandii. Od 22.04.1751 do 19.11.1751 służył na 64-działowcu Illustre, wysłanym na San Domingo. Po dziesięciu latach w randze "chorążego liniowca" awansował 17.05.1751 na "porucznika liniowca". Został 8.03.1752 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Od 20.03 do 3.09.1755 był oficerem na 64-działowcu Illustre, skierowanym do Kanady w ramach floty szefa eskadry du Boisa de La Motte (wyjście z Brestu 3.05.1755, powrót do Francji 15.08.1755). Od 10.03 do 11.11.1756 Jean-François Aubé de Bracquemont zajmował stanowisko porucznika na 64-działowcu Bienfaisant w eskadrze Conflansa. Awansował 17.04.1757 na "kapitana liniowca". W 1759 dowodził krótko 74-działowcem Thésée. W 1764 sprawował komendę nad dywizjonem marynarki. Został 18.08.1769 brygadierem sił morskich. Ożenił się 7.02.1775 w Breście z 20-letnią Armande-Charlotte de Coëtnempren de Kersaint. Najprawdopodobniej nie mieli dzieci. Z powodu złego stanu zdrowia wycofał się ze służby 14.03.1776. Mógł faktycznie umrzeć 8.01.1780 w Breście; na pewno w 1786 jego ex-małżonkę nazywano wdową.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Louis-Dominique de Joannis (18.12.1712 - …, awans kapitański otrzymał w 1779 (?)) oraz Auguste-Bonable Meherenc de Saint Pierre (08.11.1741 - 12.02.1827)
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Louis-Dominique de Joannis rzeczywiście awansował na "kapitana liniowca" w bardzo późnym wieku, jednak wyniknęło to z faktu, że większą część swojej służby na morzu spędził poza marynarką wojenną, do której zdecydował się przenieść dopiero pod koniec kariery. Ponieważ naprawdę pływał przede wszystkim na statkach Kompanii Indyjskiej, istnieje niewiele śladów w dokumentach na jego temat. Urodził się 18.12.1712 w Port Louis (koło Lorient w Bretanii) albo 7.09.1722 w Lorient, w rodzinie tradycyjnie związanej z francuską Kompanią Wschodnioindyjską. Francuzi twierdzą wprawdzie, że był "starszy" i "młodszy" oficer tego imienia i nazwiska, ale ponieważ "obaj" ożenili się dokładnie tego samego dnia w tym samym miejscu z tą samą osobą - cudów nie ma. Przodkowie rodziny de Joannis pochodzili z Sycylii, lecz wspierając tam pro-francuskie powstanie musieli się już w XVII w. przenieść do Francji. Ojcem był Jean-Baptiste de Joannis (1683-1765, pracujący w Lorient), a matką Marie-Anne-Thérèse Gorse. Louis-Dominique de Joannis też, jak wielu jego krewnych, służył na żaglowcach Kompanii Indyjskiej, wiemy że był ich kapitanem. Po francusku kapitan statku - capitaine de vaisseau - ma dokładnie tę samą postać co "kapitan liniowca" (niby nasz komandor), ale znaczy kompletnie co innego. W marynarce wojennej taka osoba mogła być (co prawda raczej teoretycznie) nawet majtkiem. W dokumentach są tylko notatki z nazwiskiem Joannis, bez imienia, więc nie mam pojęcia, czy wszystkie dotyczą akurat Louisa-Dominique'a. W 1747 był jeńcem w Irlandii. W latach 1747-1748 dowodził 1000-tonowym statkiem (60 furt) Kompanii Indyjskiej Content. Koniuszy Louis-Dominique de Joannis ożenił się 23.07.1753 w Port Louis z 15-letnią (!) Marie-Elisabeth Charpentier de Cossigny. Mieli jedno dziecko. Louis-Dominique de Joannis dowodził 54-działowym żaglowcem Kompanii Indyjskiej, Saint Louis, operującym w 1758 na Oceanie Indyjskim w składzie eskadry wojennej hrabiego d'Aché. W tym charakterze walczył z eskadrą angielską wiceadm. Pococka w bitwach pod Cuddalore 29.04.1758, pod Negapatam 3.08.1758 oraz 10.09.1758 u Wybrzeża Koromandelskiego. Miał przyznany tymczasowy stopień "kapitana liniowca", tylko na okres tej kampanii. Potem wrócił na statki handlowe. W 1770 de Joannis był kapitanem 900-tonowego statku (56 furt) Kompanii Indyjskiej Choiseul. Jednak 24.03.1772 przyjęto go do marynarki wojennej w randze "kapitana liniowca". W latach 1773-1774 dowodził częściowo rozbrojonym 74-działowcem Victoire, który przewiózł wojsko z Francji na Ile de France i wrócił na kotwicowisko u wyspy Groix trasą wokół Przylądka Dobrej Nadziei oraz wyspy Ascension. Od 1776 de Joannis służył na 64-działowcu Brillant, skierowanym na Ocean Indyjski. Tym niemniej to niekoniecznie musi być ten sam, bowiem jakiś kawaler de Joannis od marca 1778 zajmował stanowisko "porucznika liniowca" na 74-działowcu Protecteur i uczestniczył w operacjach floty hrabiego d'Estaing u Rhode Island w sierpniu 1778, co później stało się powodem do wystąpienia dla niego o Order Cincinnatusa. Natomiast Louis-Dominique de Joannis był kawalerem Orderu Św. Ludwika. Z uwagi na wiek doczekał się rangi brygadiera sił morskich. Zmarł 5.03.1784 w Paryżu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Auguste-Bonable Meherenc de Saint Pierre (markiz de Saint Pierre) urodził się 8.11.1741 w pałacu Molière w Saint Senoux. Jego rodzicami byli Jean-Michel-Auguste Meherenc de Saint Pierre (markiz de Saint Pierre) i Jeanne-Émilie Desclos. Uczył się w La Flèche. Wstąpił do korpusu gardemarynów w 1755. Został w 1759 brygadierem w kompanii gwardii Flagi Admiralskiej. Awansował w 1772 na "porucznika liniowca". Został w 1776 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Przyznano mu stopień podpułkownika w wojskach marynarki. W 1778 służył na 80-działowcu Couronne we flocie hrabiego d'Orvilliers i walczył w bitwie pod Ouessant 27.07.1778. Od grudnia 1779 był oficerem na 74-działowcu Magnifique i walczył w kampaniach hrabiego d'Estaing na wodach amerykańskich oraz w Indiach Zachodnich (brał udział w bitwie pod Grenadą 6.07.1779 i we wrześniu uczestniczył w oblężeniu Savannah). W 1780 służył nadal na Magnifique, kiedy okręt ten dołączył do eskadry generała-porucznika de Guichen na Antylach. Był w trzech bitwach z eskadrą adm. Rodneya koło Dominiki (w kwietniu - maju 1780). Auguste-Bonable Meherenc de Saint Pierre awansował 9.05.1781 na "kapitana liniowca". Otrzymał 16.08.1784 Order Cincinnatusa. Ożenił się 27.02.1786 w kaplicy pałacu Lesquiffiou w Pleyber-Christ z Anne-Marie-Louise-Charlotte-Céleste Barbier de Lescot (de Lescoët). Mieli syna. Auguste-Bonable Meherenc de Saint Pierre reprezentował w 1788 na dworze królewskim stany Bretanii. Jednak podczas rewolucji wyemigrował i wstąpił do armii księcia Condé. Potem osiadł z rodziną na Jersey i zajmował się ogrodnictwem. Owdowiał w 1807. Ożenił się po raz drugi w 1808 w Saint Brieuc z Nicole-Emilie-Françoise-Anne Henry de Beauchamp. Nie mieli dzieci. Po restauracji Burbonów osiadł w swoim pałacu Bois de la Salle w Pléguien. W 1823 przyznano mu honorowy stopień kontradmirała. Zmarł 12.02.1827 w Saint Brieuc.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Joseph-Abraham de Damas (... - 23.02.1783, awans kapitański otrzymał w 1772) oraz Alexandre-Joseph-François de Chalvet de Souville (09.05.1738 – 03.03.1791, awans kapitański otrzymał w 1779).
Pozdrawiam Janusz.