www.timberships.fora.pl

kgerlach

Ambrose Saunders był członkiem rodziny, która dała brytyjskiej marynarce wojennej wielu oficerów. Zdał egzamin na porucznika Royal Navy w 1705. Służył w tym stopniu od stycznia 1705/1706 na okrętach operujących na Morzu Śródziemnym, wodach krajowych, kanale La Manche. Awansował 24.07.1720 do rangi captain wraz z otrzymaniem komendy (zachował ją do listopada 1721) nad 54-działowcem Hampshire na wodach krajowych. Od października 1727 był kapitanem 20-działowca Seahorse na wodach irlandzkich, ale zmarł tam 6.03.1730/31 (chociaż podawano czasem także datę 6.05.1730). Na pokładzie tego okrętu zaczynał pod skrzydłami Ambrożego swoją morską karierę słynny potem admirał, Charles Saunders. Sądząc z listu wysłanego przez Ambrożego Saundersa z Cork 30.06.1729 do sekretarza admiralicji, Seahorse zajmował się wtedy przede wszystkim zwalczaniem przemytników.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi Samuel Goodere (1687 - 20.04.1741, awans kapitański otrzymał 13.11.1733) oraz Henry Reddish (... - 15.08.1742, awans kapitański otrzymał 11.01.1727/28).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Samuel Goodere (Godere, Goodyere) urodził się w 1687 jako trzeci, najmłodszy syn Edwarda Goodere z Burthope (w hrabstwie Hereford), baroneta, i Heleny (Eleanor), jedynej córki Edwarda Dinely (Dineley) z Charlton, też baroneta, spowinowaconego z markizem Rockingham. Kiedy najstarszy syn wspomnianej pary zginął w pojedynku, Samuel stał się drugi w sukcesji do tytułu. Istnieją kontrowersje, czy to on, czy drugi syn (John) służył w marynarce handlowej, nabywając praktyczną wiedzę morską, uzupełniającą informacje wyniesione ze szkoły. Nie wiadomo więc, czy opowieści o sukcesach w czasie licznych wypraw komercyjnych dotyczą Samuela czy Johna. W każdym razie Samuel znalazł się ostatecznie w marynarce wojennej w 1705 jako ochotnik na 70-działowcu Ipswich. Został porucznikiem 10.12.1712 i zajmował to stanowisko – długo ku uznaniu przełożonych – do stycznia 1719/20 na okrętach operujących na Morzu Północnym, Morzu Śródziemnym i Zatoce Biskajskiej. Tym niemniej, kiedy był pierwszym oficerem 50-działowca Deptford, skierowanego 24.05.1719 z Plymouth na ekspedycję przeciwko Hiszpanom, został oskarżony przez dowódcę tego okrętu o niewłaściwe postępowanie w czasie akcji pod San Sebastian 23.06; Samuel Goodere od przybycia pod San Sebastian 30.05 do powrotu do Plymouth 14.10 dowodził na hiszpańskich wodach chmarą udanych akcji łodziowych – szczegółowo opisanych przez Charnocka – podczas których zdobył wielu jeńców, pochwycił szereg małych jednostek, zniszczył hiszpańskie umocnienia i działa na dużym obszarze północnej Hiszpanii, co najmniej od San Sebastian do Ribadeo, ale faktycznie 23.06 przeprowadził nieudany atak, tracąc ludzi. Jednak powierzanie mu przez kapitana komendy na następnymi takimi akcjami przez ponad 3 miesiące i oskarżenie dopiero po powrocie do kraju nosi znamiona jakiejś zemsty osobistej. Sąd wojenny zebrany 24.12.1719 uznał zarzuty za słuszne i zdymisjonował Samuela Goodere z pokładu Deptford. Przez następne lata oficer ten nie dostawał żadnego stanowiska, koncentrując się na życiu prywatnym. Ożenił się z Elizabeth Watts. Mieli dzieci. Stopniowo pogłębiał się jego konflikt ze starszym bratem, Johnem, dziedzicem tytułu baroneta. John kłócił się z ojcem obu i z własną żoną, a Samuel w każdym przypadku popierał oponentów Johna. Po latach, względy polityczne zapewniły Samuelowi powrót do służby i awans. Dostał 13.11.1733 rangę captain i do 27.11 dowództwo (w zasadzie fikcyjne, uzasadniające promocję) 54-działowca Antelope na wodach krajowych. Gdy Edward Goodere zmarł 29.03.1730, okazało się, że większość majątku zapisał Samuelowi, co pogłębiło nienawiść między braćmi. Uczucie to stale się pogłębiało przez rozmaite poczynania Johna. Od 1739 lub od 5.11.1740 Samuel Goodere był dowódcą 54-działowca Ruby, też na wodach krajowych. Kiedy okręt ten stacjonował w Bristolu, kmdr Goodere dowiedział się, że jego brat, przebywający w Bath, zamierza wpaść do pobliskiego Bristolu. Wprosił się do gospodarza pod pozorem chęci naprawy braterskich stosunków. Udawał zgodę, ale w rzeczywistości porwał Johna przy pomocy załogi swojej łodzi kapitańskiej, zamknął w kajucie na Ruby i zapłacił dwóm ludziom, by go (19.01.1740/41) udusili liną okrętową – w czasie morderstwa stał na straży, by nikt nie mógł przeszkodzić temu czynowi. Chciał prędko wyjść w morze, jednak się przeliczył. Wezwane straże szybko ujęły wszystkich sprawców i postawiły przed sądem 26.03.1741. Uznani winnymi, zostali skazani na śmierć i powieszeni. Data egzekucji jest różnie podawana - 15.04.1741, 20.04.1741, a nawet – najwyraźniej omyłkowo – 4.04.1740 i 15.05.1740. Siak czy owak sprawa wzbudziła ogromną sensację, bowiem powieszenie komandora Royal Navy za morderstwo z premedytacją nie było wydarzeniem pospolitym. Charnock zadał sobie wiele trudu, by przeanalizować, co mogło pchnąć do takiego kroku osobę cieszącą się pełnym szacunkiem na gruncie służbowym i prywatnym.
Pozdrawiam Krzysztof Gerlach

kgerlach

Henry Reddish był od 11.09.1705 porucznikiem Royal Navy na okrętach operujących na Morzu Karaibskim (aż do 1713), na wodach Szkocji i Irlandii. Awansował 11.01.1727/28 do rangi captain otrzymując komendę (do września 1731) nad 20-działowcem Experiment, wysłanym do patrolowania w rejonie Nowej Fundlandii. Od listopada 1732 do sierpnia 1736 był kapitanem 20-działowej fregaty Fox, skierowanej w 1733 na Barbados. Od grudnia 1737 do października 1741 dowodził 40-działowcem Anglesea; w 1738 okręt ten wszedł w skład małej eskadry komodora Charlesa Brown, wysłanej na Jamajkę; pozostawał tam aż do jesieni 1741, od końca 1739 w siłach wiceadm. Vernona. Dotarł do Porto Bello dopiero 29.11, a więc nie brał udział w zdobyciu tego miasta. Uczestniczył za to w słynnej operacji przeciwko Cartagenie (luty 1740/41 – maj 1741). Po powrocie do Anglii Reddish nie dostał już żadnej komendy. Zmarł w 1742.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi William Gray (... - 1718, awans kapitański otrzymał 29.04.1705) oraz William Ockman (... - 04.07.1740, awans kapitański otrzymał 08.03.1708/9).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

William Gray (Grey) został porucznikiem Royal Navy 5.03.1696/97; służył odtąd na okrętach operujących niemal wyłącznie w Indiach Zachodnich. Awansował do rangi captain 29.04.1705 i do września 1705 dowodził w Indiach Zachodnich 32-działowcem Winchelsea. Od listopada 1705 do marca 1708/9 sprawował komendę nad 42-działowcem Hector, nadal w rejonie Wysp Podwietrznych (w 1707 kierował małym zespołem – oprócz okrętu Hector także 24-działowy Margate i brander Vulture). Od marca 1708/9 do czerwca 1709 był kapitanem 50-działowca Assistance na tych samych wodach. Od lipca 1709 do lutego 1712/13 dowodził 32-działowcem Poole na Morzu Irlandzkim. Zmarł przed 1718.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

William Ockman urodził się około 1670. W Royal Navy był od listopada 1684, początkowo jako tzw. „służący kapitana”. Doszedł do pozycji midszypmena z końcem 1690. Był uczestnikiem wielkich bitew tamtej epoki (Beachy Head 1690, Barfleur i La Hougue 1692). Zdał egzamin na porucznika 2.07.1694. Służył na tym stanowisku od października 1694 do stycznia 1706/7 na jednostkach operujących na wodach krajowych, Bałtyku, Morzu Śródziemnym. Pochodził lub osiadł w Deal. Około 1702 ożenił się z Mary Pilcher. Mieli dzieci, ale umierały młodo. Awansował do stopnia commander 18.03.1706/7 wraz z powierzeniem mu dowództwa nad 28-działowcem Vulcan na Morzu Śródziemnym. I tu powstaje pewien problem, ponieważ zdaniem Winfielda ów William Ockman z okrętu Vulcan utopił się już 22.10.1707, czyli dla czasów późniejszych musiałoby chodzić o inną osobę tego samego imienia i nazwiska. Lecz Charnock i pozostali znani mi autorzy widzieli ciągłość postaci, o czym zaświadczają też napisy na nagrobku. W każdym razie jakiś William Ockman od lutego 1707/8 do marca 1708/9 był dowódcą 24-działowej lekkiej fregaty Valeur we flocie adm. Bynga na Downs i potem na Nowej Fundlandii. Awansował do rangi captain 8.03.1708/9, sprawując zdaniem Charnocka do 25.01.1710/11 komendę nad 42-działowcem Folkestone (Folkstone), aczkolwiek Winfield temu przeczy. Od stycznia 1710/11 do października 1711 był drugim (czyli właściwym) kapitanem 80-działowca Cumberland, do końca lipca 1711 flagowego okrętu adm. Leake na kanale La Manche (pierwszy kapitan pełnił na flagowcu rolę szefa sztabu); od października do końca listopada zajmował stanowisko kapitana tego liniowca (wtedy już nie jednostki flagowej). Od kwietnia 1712 do marca 1712/13 był drugim kapitanem 70-działowca Bedford, kolejnego okrętu flagowego adm. Leake na kanale La Manche. Od marca 1712/13 do października 1713 zajmował to samo stanowisko znów na 80-działowcu Cumberland. Owdowiał 18.07.1732. Wg napisu na nagrobku „zmarł 4.07.1740 w wieku 70 lat”.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi Christopher Pocklington (... - 10.1766, awans kapitański otrzymał 14.11.1727), John Forrester (... - 12.07.1737, awans kapitański otrzymał 06.03.1727/28) oraz John Ogilvie (... - 18.05.1734, awans kapitański otrzymał 13.01.1731/32).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

Christopher Pocklington urodził się pod koniec XVII w. Jego rodzicami byli John Pocklington, członek parlamentu, i Elizabeth Hatton. Służył w Royal Navy najpóźniej od marca 1701/1702. Zdał egzamin na porucznika w sierpniu 1710. Zajmował takie stanowisko od lipca 1716 do grudnia 1719 na okrętach operujących na wodach krajowych i Bałtyku. Ożenił się 22.09.1722 z Elizabeth Domville. Mieli dzieci. Awansował 14.11.1727 do rangi captain wraz z otrzymaniem komendy (zachował ją do listopada 1731) nad 20-działowcem Port Mahon na wodach irlandzkich. We wrześniu 1739, kiedy zaostrzyły się gwałtownie stosunki Wielkiej Brytanii z Hiszpanią, został dowódcą 60-działowca Rippon, ale pozostał na tym stanowisku tylko do grudnia 1739. Wycofał się praktycznie ze służby, gdy okręt ten miał być wysłany do Indii Zachodnich pod komodorem Ogle, i więcej nie otrzymał żadnej komendy. Tym niemniej pozostając na liście rezerwowej został w lipcu lub sierpniu 1747 spensjonowany jako kontradmirał w stanie spoczynku. Zmarł w Dublinie w październiku 1766.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

John Forrester pochodził ze szkockiego rodu arystokratycznego. Jego rodzicami byli George Forrester (piąty lord Forester z Corstorphine, płk) i Charlotte Rowe. John służył w Royal Navy jako porucznik od końca lipca 1720 do grudnia 1727 na okrętach operujących w Indiach Zachodnich, na wodach krajowych i Morzu Śródziemnym. Awansował do rangi captain 6.03.1727/28 otrzymując komendę (zachował ją do grudnia 1731 lub maja 1732) nad 20-działową galero-fregatą Dursley Galley, wysłaną w 1729 na Jamajkę. Od lutego 1733/34 był kapitanem 40-działowca Kinsale, początkowo we flocie adm. Norrisa. Zmarł 12.07.1737 w trakcie zajmowania tego stanowiska. Był żonaty z Elizabeth Tyrrel. Mieli syna.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

John Ogilvie zaczął służyć w Royal Navy w marcu 1717/18 jako „ochotnik z rozkazu”. Doszedł do pozycji midszypmena w lutym 1719/20. Zdał egzamin na porucznika w lipcu 1724. Zajmował to stanowisko od lipca 1725 do września 1731 na okrętach operujących w Indiach Zachodnich, na wodach krajowych, afrykańskich, na Morzu Śródziemnym. Awansował 13.01.1731/32 do rangi captain obejmując komendę (zachował ją tylko do lutego 1731/32) nad 60-działowcem Kingston w Portsmouth. Od lutego 1731/32 był kapitanem 40-działowca Hector, w 1732 na wodach krajowych, od 1733 we flocie Morza Śródziemnego. John Ogilvie zmarł 8.05.1734 lub 18.05.1734 w Lizbonie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów angielskich oficerów, są nimi William Cawley (... - 03.09.1740, awans kapitański otrzymał 11.07.1712), Richard Thomas Girlington (... - 14.12.1743, awans kapitański otrzymał 12.06.1713) oraz Francis Willis (... - 10.11.1729, awans kapitański otrzymał 20.09.1714).
Pozdrawiam Janusz.

kgerlach

William Cawley (Cowley) być może urodził się w 1674 jako syn wielebnego Johna Cawley i Anne Polard. Od 7.09.1695 zajmował stanowisko porucznika Royal Navy na okrętach operujących na kanale La Manche i u wybrzeży Hiszpanii. Awansował 2.02.1707/1708 do rangi commander i do 15.12.1708 dowodził 24-działowcem Cruizer, skierowanym najpierw ku wybrzeżom Holandii, a w czerwcu 1708 do Indii Zachodnich. W powrotnej drodze do Anglii załoga borykała się z kłopotami, ponieważ fregata była w bardzo złym stanie i pompy musiały nieustannie pracować. W rejonie Azorów zmieniono kurs, by znaleźć się na osłoniętych wodach u wybrzeży wyspy Terceira. Pozostawano tam dwa tygodnie, ale przecieków nie udało się powstrzymać i ostatecznie sztrandowano w połowie grudnia 1708, a okręt uległ przy tym zniszczeniu. Od października 1709 do lutego 1709/10 Cawley sprawował komendę nad 14-działowym slupem Otter podczas wprowadzania go do służby. Awansował 11.07.1712 do stopnia captain i do listopada 1714 dowodził 42-działowcem Faversham (Feversham) na Morzu Śródziemnym, w latach 1713-1714 w pobliżu Salé. Od listopada 1714 do grudnia 1715 był kapitanem 54/46-działowca Moor, przyprowadzając go z Morza Śródziemnego do Anglii i stamtąd na Bałtyk we flocie adm. Norrisa (w Sundzie pojawiono się 10 lipca 1715). Zmarł w 1739 lub 1740.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Richard Thomas Girlington od 25.11.1702 zajmował stanowisko porucznika Royal Navy na okrętach operujących u wybrzeży Hiszpanii, na Morzu Śródziemnym, w Indiach Zachodnich. Awansował 12.01.1708/1709 do rangi commander i od tej chwili do 26.02.1712/13 dowodził 30-działowcem Triton’s Prize, kierowanym w 1710 i 1711 do Wirginii. Awansował 12.06.1713 do stopnia captain i od tego momentu do października 1714 sprawował komendę nad 50-działowcem Salisbury w Sheerness. Od stycznia 1719/20 do listopada 1721 był kapitanem 80-działowca Dorsetshire, flagowego okrętu kadm. Hopsona we flocie adm. Norrisa na Bałtyku. Od maja 1725 do stycznia 1727/28 dowodził 40-działowcem Kinsale, wysłanym do wybrzeży zachodniej Afryki i do Indii Zachodnich. Od listopada 1733 do 1735 (albo do lipca 1738) sprawował komendę nad 80-działowcem Princess Caroline we flocie adm. Norrisa na Tagu. Od lipca do listopada 1738 był kapitanem 70-działowca Prince of Orange na wodach krajowych. Od czerwca 1739 do lutego 1739/40 dowodził 70-działowcem Orford także na wodach krajowych. Od lutego 1739/40 do września 1740 sprawował komendę nad 80-działowcem Chichester na kanale La Manche we flocie adm. Norrisa. Zmarł w Anglii 14.12.1743.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

kgerlach

Francis Willis służył w Royal Navy od grudnia 1696 jako ochotnik. Zdał egzamin na porucznika w 1705, służył w tym stopniu od marca 1706/1707 na okrętach operujących na kanale La Manche, Morzu Północnym i Morzu Śródziemnym. Awansował 25.01.1711/12 do rangi commander wraz z objęciem dowództwa (zachował je do września 1712) nad 10-działowym slupem Discovery, pilnującym podejść do Tamizy. Od kwietnia do września 1714 sprawował komendę nad 24-działowcem Deal Castle. Awansował 20.09.1714 lub 28.09.1714 do stopnia captain, ale pozostał na Deal Castle aż do sierpnia 1719, w 1716 operując u wybrzeży Szkocji, w 1717 na wodach Nowej Fundlandii (albo Bałtyku w marcu w ramach forpoczty floty adm. Bynga). Od sierpnia 1719 był kapitanem 42-działowej fregaty Royal Anne Galley. Wysłano go na Barbados z nowo mianowanym gubernatorem lordem Belhaven na pokładzie; jednak okręt rozbił się już 10 listopada w pobliżu przylądka Lizard i prawie wszyscy (poza dwoma marynarzami) utonęli. Dlaczego angielskim historykom sprawia taki kłopot ustalenie ROCZNEJ daty katastrofy (1720 wg Heppera, 1721 wg Winfielda, 1729 wg Charnocka i Clowesa) – nie wiem. Biografie wspomnianego lorda Belhaven wskazują jednoznacznie na listopad 1721.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach