www.timberships.fora.pl

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu PROSERPINE (1777).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Proserpine była 28-działową fregatą 6 rangi typu Enterprize/Enterprise, który scharakteryzowałem szczegółowo przy jednostce Enterprize z 1774.
Proserpine zamówiono 14.05.1776 w prywatnej stoczni Johna Barnarda w Harwich. Stępkę położono w czerwcu 1776, a wodowanie fregaty miało miejsce 7.07.1777. Została ukończona do 23.09.1777 w Sheerness. Jej rzeczywiste wymiary wynosiły 120'6" x 33'7,5" x 11'0", a tonaż 595 ton.
Od 25.07.1777 dowodził nią kmdr Evelyn Sutton. W listopadzie 1777 operowała na kanale La Manche w składzie eskadry komodora Digby. W grudniu 1777 należała do zespołu Hooda. Brała udział w bitwie pod Ouessant 27.07.1778. Pod koniec 1778 dowodził nią tymczasowo kmdr Francis Parry; w grudniu 1778 wchodziła w skład eskadry Shuldhama. W 1779 fregatą dowodził commander (captain od 3.04.1779) George Anson Byron. Pożeglowała 27.03.1779 ku Wyspom Podwietrznym. Walczyła w bitwie pod Grenadą 6.07.1779. W okolicach Martyniki zdobyła 20.10.1779 francuską fregatę 26-działową Alcmène oraz 24-działową korwetę francuską (ex-brytyjską) Sphinx 28.11.1779 (lub 20.12.1779). W 1780 należała do Eskadry Zachodniej adm. Geary. Wysłano Proserpine 9.06.1781 z konwojem do Porto. We flocie wiceadm. Darby brała udział w odsieczy dla Gibraltaru. Od listopada 1781 dowodził nią kmdr Thomas Taylor; operowała wtedy w eskadrze z Downs; zdobyła 2.08.1782 francuski okręt korsarski z Dunkierki. Od lipca 1782 miała nieść na pokładzie rufowym 4 działa 6-funtowe i 4 karonady 18-funtowe. Skierowano ją na wody Jamajki 11.09.1782. Została wycofana do rezerwy we wrześniu 1783. Przeszła obszerny remont w Deptford od lipca 1784 do grudnia 1785. Ponownie wyposażona do aktywnej służby w okresie maj - sierpień 1790. Od lipca 1790 dowodził nią kmdr Edward Tyrrel Smith, a od maja 1791 do 1794 - kmdr James Alms. Fregata został skierowana 23.08.1791 w rejon Jamajki. Od lipca 1794 jej kapitanem był kmdr Alexander Fraser, wysłany na Morze Północne i operujący tam pod rozkazami wiceadm. Duncana. W styczniu 1796 komendę przejął kmdr (w tym stopniu od 4.01.1796) Willoughby Thomas Lake. Proserpine, krążąca po Morzu Północnym i kanale La Manche, zdobyła 3.08.1797 holenderski żaglowiec korsarski w pobliżu Szetlandów. Od 1798 dowodził nią kmdr James Wallis. Wysłano ją 28.01.1799 z Great Yarmouth z misją dyplomatyczną. Miała przewieźć Thomasa Grenville (brata przyszłego premiera Wielkiej Brytanii) i jego świtę do Cuxhaven w północnych Niemczech, skąd polityk planował podróż do Berlina. Brytyjczycy wzięli pilota z Helgolandu i weszli w estuarium Łaby, kotwicząc koło wyspy Scharnhörn. Odkryto, że ktoś przesunął boje wyznaczające żeglowny kanał, ale pilot i nawigator okrętu uznali, że sobie poradzą. W rezultacie rankiem 31.01 podniesiono kotwice i w towarzystwie brytyjskiej jednostki pocztowej zaczęto przesuwać się w górę estuarium. Pogoda, początkowo ładna, w ciągu dnia bardzo się popsuła, zaczął padać śnieg. O godzinie 16 widoczność spadła prawie do zera, więc trzeba było zakotwiczyć, mimo że do Cuxhaven zostały jeszcze mniej więcej cztery mile. Pogoda była coraz gorsza, wieczorem w dół rzeki zaczęły płynąć kry lodowe. Rankiem 1.02 nieco się przejaśniło, jednak rzeka powyżej okazała się już całkiem zamarznięta. Kmdr Wallis postanowił więc zawrócić i udać się do jakiegoś portu w duńskiej Jutlandii. Około 21.30 fregata niespodziewanie utkwiła na mieliźnie. Próbowano wyholować się na kotwicach zawoźnych, ale lód zaczął krzepnąć naokoło okrętu. Wyrzucenie za burtę zapasów i dział nic nie pomogło. Sytuacja stawała się coraz gorsza. Następnym rankiem okazało się, że utkwiono w pobliżu wyspy Neuwerk. Ponieważ napierając lody miażdżyły fregatę, zdecydowano się uciekać przez lód na tę właśnie wyspę. Do przejścia było 6 mil, ale przy trzaskających mrozach i padającym śniegu. Marszu nie przeżyło 7 marynarzy, jeden chłopiec, czterech żołnierzy piechoty morskiej, jedna kobieta i jej dziecko. 173 dotarło do celu i po paru dniach trafiło do Cuxhaven. Nawigator z pięcioma ludźmi wrócił 10.02.1799 na okręt, by stwierdzić, że Proserpine została prawie skruszona przez lód. Gwałtowna zawieja śnieżna zatrzymała tych ludzi na pokładzie wraku, który razem z lodem zdryfował na morze i w końcu został przez prądy wyrzucony na brzeg wyspy Baltrum (jednej z Wysp Wschodniofryzyjskich). Jakimś cudem ta szóstka przeżyła ponowną katastrofę.
Ponieważ rzeka Łaba to dla Niemców i Anglików - Elbe, dziesiątkom napoleońskich fanów na całym świecie (a zwłaszcza w Polsce) kojarzy się oczywiście z wyspą Elbą i ogłaszają triumfalnie, jak to fregata Proserpine zatonęła na Morzu Śródziemnym, koło Elby, kontynuując "pasmo klęsk angielskich w tym rejonie", co jest, rzecz jasna, brednią do n-tej potęgi. Zawsze jednak można bredzić dalej ogłaszając, że "na pewno prawda leży gdzieś pośrodku" (czyli, wg mapy, z grubsza koło Stuttgartu w środkowo-zachodnich Niemczech).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ANDROMEDA (1777).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Andromeda była 28-działową fregatą 6 rangi typu Enterprize/Enterprise, który scharakteryzowałem szczegółowo przy jednostce Enterprize z 1774.
Andromeda została zamówiona 14.05.1776 w prywatnej stoczni Roberta Fabiana w East Cowes. Stępkę położono w lipcu 1776, a wodowanie fregaty miało miejsce 18.11.1777. Jednostkę ukończono do 28.01.1778 w Portsmouth. Jej rzeczywiste wymiary wynosiły 120'9" x 33'8" x 11'0", a tonaż 601 ton.
Od września 1777 dowodził nią kmdr Henry Bryne. Została wysłana na wody Ameryki Północnej, skąd w maju 1778 odwiozła do Anglii gen. Howe'a, zdobywając i niszcząc po drodze amerykański żaglowiec korsarski. Brała udział w bitwie pod Ouessant 27.07.1778. W 1779 należała do Floty Kanału adm. Hardy'ego, a od września 1779 do eskadry komandora Burnetta na Morzu Północnym. Skierowano ją 25.12.1779 z konwojem ku Wyspom Podwietrznym. Uczestniczyła w bitwie pod Martyniką 17.04.1780, a także w dalszych starciach w tym rejonie 15 i 19.05.1780. Należała potem do eskadry komodora Hothama na wodach Wysp Podwietrznych. 11.10.1780 w rejon ten uderzył huragan o niespotykanej dotąd sile, który spustoszył wyspy i spowodował zatonięcie wielu okrętów (aż do 15.10.1780). Andromeda poszła 11.10.1780 na dno wraz z prawie całą załogą w pobliżu Martyniki.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu AURORA (1777).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Aurora była 28-działową fregatą 6 rangi typu Enterprize/Enterprise, który scharakteryzowałem szczegółowo przy jednostce Enterprize z 1774.
Aurora została zamówiona 3.07.1776 w prywatnej stoczni firmy John Perry & Co w Blackwall. Stępkę położono w lipcu 1776, a wodowanie fregaty miało miejsce 7.06.1777. Jednostkę ukończono do 9.08.1777 w Woolwich. Jej rzeczywiste wymiary wynosiły 120'6" x 33'7" x 11'0", a tonaż 596 ton.
Od lipca 1777 dowodził nią kmdr James Cumming. Została wysłana na wody Wysp Podwietrznych 16.11.1777. Walczyła koło Wyspy Św. Łucji 14/15.12.1777. Remontowano ją w Chatham od listopada 1779 do lutego 1780. W 1780 dowodził nią kmdr Henry Collins; zdobywała żaglowce francuskie do 23.04.1781. Potem w tym samym roku komendę nad nią przejął tymczasowo commander John Wright. Pod nim zdobyła następnego korsarza francuskiego 4.05.1781 i amerykańskiego 6.11.1781. W listopadzie 1781 dowodził nią na wodach krajowych kmdr George Campbell. Zdobyła amerykańskiego korsarza 13.01.1782. Od 22.07.1782 miała mieć na pokładzie rufowym 4 działa 6-funtowe i 4 karonady 18-funtowe, a na pokładzie dziobowym 2 karonady 18-funtowe. W grudniu 1782 krążyła po wodach kanału La Manche. W 1783 jej kapitanem był kmdr James Richard Dacres. Aurora została wycofana do rezerwy w maju 1783. Po drobnych remontach i wyposażaniu w Portsmouth, wróciła do służby we wrześniu 1787. Teraz jej dowódcą został kmdr John Sutton. Pożeglowała ku Jamajce 3.05.1788. Kolejny raz wycofano ją do rezerwy w 1790. Po gruntownym remoncie w Portsmouth od czerwca 1792 do grudnia 1793, wróciła do aktywnej służby we wrześniu 1793. Teraz dowodził nią kmdr William Essington. Operowała na Morzu Północnym. Zdobyła francuski kuter koło Szetlandów 18.06.1794. Od stycznia 1795 jej kapitanem był kmdr Richard King, a od września 1795 - kmdr Charles Garnier. Ten ostatni utonął 16.12.1796 na redzie Yarmouth i komendę nad fregatą przejął kmdr (awansowany na ten stopień 23.12.1796) Philip Wodehouse. Od kwietnia 1796 Aurora należała do eskadry Vandeputa. Później operowała na Morzu Śródziemnym. Od listopada 1796 komendę nad nią sprawował commander John Parker Robinson. Od stycznia 1797 do 1798 dowodził fregatą kmdr Henry Digby, wysłany do brytyjskiej Floty Morza Śródziemnego (wycofanej wtedy na wody Portugalii) 4.01.1797. Zdobyła szereg francuskich okrętów korsarskich w marcu, sierpniu, wrześniu i listopadzie 1797 (głównie koło Lizbony). Pochwyciła hiszpański okręt korsarski 17.01.1798 na zachód od przylądka Finisterre. W maju i czerwcu 1798 jej łodzie atakowały statki w rozmaitych punktach północno-wschodniego wybrzeża Hiszpanii, zdobywając wiele z nich. W 1798 kapitanem fregaty Aurora był na Morzu Śródziemnym kmdr (w tej randze od 13.06.1798) Thomas Gordon Caulfield. W październiku i listopadzie 1798 jednostka ta w składzie eskadry komodora Duckwortha brała udział w zdobyciu Minorki. W lutym 1799 operowała u hiszpańskich wybrzeży śródziemnomorskich, jesienią 1799 eskortowała konwój z Gibraltaru do Smyrny. Dotarła do Plymouth w sztormie (eskortując konwój z Morza Śródziemnego, przez Gibraltar) na początku listopada 1799. Pod koniec listopada zaczęła być remontowana w Portsmouth. W 1800 komendę nad fregatą przejął commander (kmdr od 10.02.1801) Philip Beaver. Opuściła Portsmouth 19.03.1800, wysłana do Lizbony. Aurora uczestniczyła w bombardowaniu Genui, a 20/21.05.1800 Beaver zdobył przy tym francuską galerę Prima. We wrześniu 1800 nadal operowała na Morzu Śródziemnym, w styczniu 1801 znajdowała się w Lizbonie. Na przełomie lutego i marca 1801 fregata eskortowała konwój z Lizbony do Portsmouth, zawijając na Spithead 3.03.1801. Wyruszyła 31.03.1801 w rejs patrolowy, z którego wróciła na to samo kotwicowisko 5.04.1801. Następnego dnia wysłano ją do Lizbony. W listopadzie 1801 eskortowała konwój z Nowej Fundlandii do Plymouth, zawijając ostatecznie na Spithead 2.12.1801. W grudniu 1801 została wycofana w Portsmouth do rezerwy. W kwietniu 1802 wróciła do aktywnej służby, a komendę nad nią objął kmdr David Lloyd. Jesienią 1802 dowodził fregatą kmdr Micajah Malbon. W listopadzie 1802 znajdowała się na wodach Nowej Fundlandii, skąd miała eskortować konwój do Lizbony. Żeglując z Lizbony rzuciła kotwicę na Spithead 2.12.1802. Wyładowała 4.01.1803 dużą ilość gotówki przywiezionej z Lizbony. Po krótkim remoncie w Portsmouth (odniosła uszkodzenia w sztormie) wyszła ze Spithead 25.03.1803 z żołnierzami przewożonymi na Guernsey lub Jersey. Skierowano ją 5.05.1803 ze Spithead na wody Nowej Fundlandii, choć ze względu na pogodę trzeba było ponowić wyjście 7.05.1803. W listopadzie 1803 eskortowała konwój z Nowej Fundlandii do Lizbony, a następnie zawinęła z Lizbony na Spithead 18.12.1803, nieco uszkodzona po wejściu na mieliznę. Po sprawdzeniu dna w Portsmouth (24-29.12.1803) była gotowa do dalszej służby. W styczniu 1804 stała na Spithead, zanim nie wyruszyła 16.01 do Plymouth. Od stycznia do maja 1804 operowała u południowych wybrzeży Anglii i Kornwalii, czasem eskortując konwoje. W czasie krótkiego wypadu pod Brest (7.04-17.04.1804) była flagowcem kadm. Gravesa. Opuściła Spithead 22.06.1804 w składzie eskorty konwoju idącego na wody Nowej Fundlandii. W październiku 1804 przybyła do Lizbony z konwojem z Nowej Fundlandii, a 6.12.1804 rzuciła kotwicę na Spithead. Przez cały ten czas dowodził nią kmdr Micajah Malbon. Około połowy stycznia 1805 dowódcą fregaty został kmdr John Wentworth Loring. Po remoncie w Portsmouth Aurora wyszła ze Spithead 10.03.1805 eskortując dwa transportowce artylerii na Bermudy. Wróciła stamtąd na Spithead 4.07.1805. Od lipca 1805 do czerwca 1806 dowodził nią na Morzu Śródziemnym kmdr George Elliot. Od lipca 1806 do wiosny 1808 kapitanem fregaty był na tych samych wodach kmdr (w tym stopniu od 29.07.1806) George Francis Seymour. W latach 1808-1810 dowodził nią kmdr John Duer, wysłany ku Jamajce 23.04.1808. Aurora operowała w eskadrze Dashwooda, która zajęła port Samana 11.11.1808 i zdobyła dwa małe żaglowce korsarzy francuskich plus kilka statków handlowych. Fregata uczestniczyła w zmuszeniu do kapitulacji francuskiego garnizonu Santo Domingo 6.07.1809. Wycofano ją do rezerwy w Chatham w grudniu 1810. Została tam sprzedana 3.11.1814.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu SIBYL (1779).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Sibyl była 28-działową fregatą 6 rangi typu Enterprize/Enterprise, który scharakteryzowałem szczegółowo przy jednostce Enterprize z 1774.
Sibyl została zamówiona 24.07.1776 w prywatnej stoczni firmy Henry'ego Adams w Bucklers Hard. Stępkę położono 10.12.1776, a wodowanie fregaty miało miejsce 2.01.1779. Jednostkę ukończono do 13.03.1779 w Portsmouth. Jej rzeczywiste wymiary wynosiły 120'7" x 33'7,5" x 11'0", a tonaż 599 ton.
Od października 1778 dowodził nią kmdr Thomas Pasley. Została wysłana 20.03.1779 na wody Nowej Fundlandii, potem przeszła do Lizbony. Zdobyła 21.10.1779 14-działową jednostkę amerykańską, a 8.11.1779 hiszpański żaglowiec pocztowy. Na początku 1780 eskortowała konwój idący do okolic Przylądka Dobrej Nadziei i inny, żeglujący stamtąd do Anglii. W maju 1780 komendę nad Sibyl przejął kmdr (awansowany do tego stopnia 23.05.1780) Charles James Fitzgerald. Skierowano fregatę 29.11.1780 z eskadrą kadm. Hooda ku Wyspom Podwietrznym. Uczestniczyła w zajęciu wyspy St. Eustatius 3.02.1781 i zdobyciu holenderskiego 60-działowca Mars 5.02.1781. Miała udział w zdobyciu holenderskiego konwoju 4.04.1781. Wróciła do Anglii w osłonie pryzów z St. Eustatius, zdobyła po drodze amerykański okręt korsarski 29.04.1781, ale oczywiście nie mogła zapobiec rozgromieniu tego konwoju 2.05.1781 u zachodniego podejścia do kanału La Manche przez bardzo silną flotę szefa eskadry La Motte Piqueta. Wysłana na wody amerykańskie, była obecna podczas przegranej przez Anglików bitwy pod Chesapeake 5.09.1781. Potem przeszła z kadm. Hoodem do Indii Zachodnich, przybywając tam w grudniu 1781. Na samym początku 1782 jej dowódcą był kmdr John Norton. Uczestniczyła w starciach koło St. Kitts 25/26.01.1782. Kierując się koszmarnym nepotyzmem adm. G.B. Rodney oddał w 1782 jej dowództwo swojemu 17-letniemu synowi Johnowi Rodney, którego (już w 1780) w ciągu miesiąca awansował z midszypmena na komandora! Sibyl była obecna w bitwach pod Dominiką 9.04.1782 oraz u Wysepek Świętych 12.04.1782. Od kwietnia 1782 komendę nad nią sprawował kmdr (w tym stopniu od 12.04.1782) James Vashon. Została wycofana do rezerwy w lipcu 1783. Naprawiano ją w Woolwich w okresie od października 1783 do lutego 1784. Od stycznia 1787 dowodził nią kmdr Richard Hussey Bickerton. Pożeglowała 1.04.1787 ku Wyspom Podwietrznym. Wycofano ją do rezerwy w 1790. Ponownie wprowadzona do aktywnej służby w styczniu 1793 - tym razem dowodził nią kmdr Charles Jones. Na pokładzie rufowym niosła wtedy tylko 4 karonady 18-funtowe, a na pokładzie dziobowym - dwie takie karonady. Przeszła remont w Deptford od czerwca 1793 do kwietnia 1794. Rozkazem admiralicji z 14.07.1795 przemianowano ją na Garland. W 1796 fregatą dowodził na Morzu Północnym kmdr John Erskine Douglas. W 1797 tymczasową komendę nad nią sprawował kmdr (w tym stopniu od 17.10.1797) James Walker, eskortujący konwoje bałtyckie. W 1798 jej kapitanem był kmdr John Clarke Searle. W lutym 1798 pożeglowała z Portsmouth do Kolonii Przylądkowej, eskortując konwój statków wschodnioindyjskich. Później komendę nad tą fregatą przejął kmdr James Athol Wood. Zadaniem eskadry w Kolonii Przylądkowej było przeciwdziałanie posunięciom francuskich fregat na Oceanie Indyjskim. Po otrzymaniu informacji, że w Port Dauphine na Madagaskarze kotwiczy duży żaglowiec, Anglicy wysłali Garland, by rozpoznała sytuację. Po dotarciu na miejsce brytyjska fregata natychmiast ruszyła 26.07.1798 ku nieprzyjacielskiej jednostce i uderzyła w podwodną skałę (nie zaznaczoną na mapie) z taką siłą, że straciła ster i błyskawicznie zaczęła nabierać wody. Próbowano osadzić ją na pobliskiej plaży, ale nie zdołała do niej dopłynąć - zanim poszła pod wodę, załoga uratowała się na łodziach. Francuski żaglowiec nie wykorzystał tej okazji, ponieważ okazał się statkiem handlowym i też wszedł na mieliznę podczas próby ucieczki przed zbliżającą się Garland. Kmdr Wood uderzył łodziami i zdobył francuską jednostkę. On, jego załoga i jeńcy czekali na Madagaskarze pięć miesięcy, zanim nie zabrał ich przybyły tam 18-działowy slup (z takielunkiem brygu) HMS Star.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu BRILLIANT (1779).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Brilliant była 28-działową fregatą 6 rangi typu Enterprize/Enterprise, który scharakteryzowałem szczegółowo przy jednostce Enterprize z 1774.
Brilliant została zamówiona 9.10.1776 w prywatnej stoczni firmy Henry'ego Adams w Bucklers Hard. Stępkę położono w lutym 1777, a wodowanie fregaty miało miejsce 15.07.1779. Jednostkę ukończono do 4.09.1779 w Portsmouth. Jej rzeczywiste wymiary wynosiły 120'6,25" x 33'8" x 11'0", a tonaż 600 ton. Uzbrojenie odkrytych pokładów niezbyt pokrywało się ani z projektowanym dla typu, ani uzupełnionym w sierpniu 1779 o karonady, ani zmodyfikowanym w lutym 1780: początkowo na pokładzie rufowym i dziobowym niosła w sumie tuzin 4-funtówek, później tylko 4 działa 3-funtowe, następnie 6 dział 6-funtowych; jednak w 1801 otrzymała 32-funtowe karonady na pokładzie rufowym, a 18-funtowe na pokładzie dziobowym.
Od lipca 1779 dowodził nią kmdr John Ford. Latem 1779 należała do Floty Kanału adm. Hardy'ego. We wrześniu 1779 uczestniczyła w ekspedycji niosącej odsiecz dla Guernsey. Została wysłana 22.10.1779 do eskadry komodora Johnstone'a na wodach Portugalii. W 1780 komendę nad Brilliant przejął kmdr Roger Curtis. Skierowano fregatę w grudniu 1780 do Gibraltaru. Od 1782 dowodził nią commander (kmdr od 23.12.1782) John Gibson. Zdobyła francuski okręt korsarski 16.07.1782, uczestniczyła w zniszczeniu hiszpańskich pływających baterii atakujących Gibraltar 13.09.1782. Została wycofana do rezerwy w styczniu 1784. Remontowano ją w Deptford od stycznia do października 1790 i wyposażano tam w marcu 1793. Od stycznia 1793 jej dowódcą był kmdr Mark Robinson. Stacjonowała na Downs. Od listopada 1794 lub stycznia 1795 dowodził nią kmdr William Pierrepont, od lipca czy sierpnia 1795 kmdr William Carthew, a od lipca bądź listopada 1796 - kmdr Henry Blackwood. W 1797 fregata Brilliant należała do eskadry Morza Północnego, ale jej załoga wzięła udział w wielkim buncie marynarzy na Nore i zablokowała Tamizę. Potem fregatę wysłano 6.03.1798 na wody Nowej Fundlandii. Chociaż u schyłku XVIII w. nie była ani szybka, ani wystarczająco dobrze uzbrojona, odznaczała się świetną zwrotnością i dobrze się spisywała w rękach mistrzów żeglarstwa (będąc bardzo kiepska pod rozkazami dowódców niezbyt biegłych w sztuce żeglarskiej). Blackwood napotkawszy w lipcu 1798 w pobliżu Santa Cruz na Teneryfie dwie 40-działowe fregaty francuskie (Vertu i Régénérée), "lepsze pod każdym względem" jak to się zwykło pisać, a na pewno dużo szybsze, wymknął się im - jeszcze zadając straty - dzięki zwrotności i znakomitemu manewrowaniu. W październiku lub listopadzie 1798 komendę nad Brilliant przejął kmdr Charles Paget; w styczniu 1799 fregata eskortowała konwój z Nowej Fundlandii; potem w 1799 operowała na wodach Zatoki Biskajskiej, u hiszpańskich wybrzeży. W marcu 1800 eskortowała konwój z Gibraltaru i Lizbony do Plymouth. W maju 1800 eskortowała konwój między Portsmouth a Cork. W sierpniu 1800 należała do eskadry kadm. Warrena, skierowanej przeciwko hiszpańskim liniowcom w Ferrol i uczestniczyła w ostrzeliwaniu 25.08.1800 fortu strzegącego dostępu do plaży zatoki Praira de Doniños. Zdobyła 18.11.1800 hiszpański okręt korsarski w kanale La Manche. W styczniu 1801 wróciła do Portsmouth z Lizbony, eskortując transportowce z wojskiem. W tym samym miesiącu wyszła z rozkazem zajmowania wszystkich żaglowców duńskich i szwedzkich. Do lutego 1801 działała na wodach krajowych, w lutym przydzielona do Floty Kanału. W marcu 1801 operowała na wodach Zatoki Biskajskiej. Od kwietnia 1801 dowodził nią kmdr Philip Wodehouse (który eskortował konwoje u południowych wybrzeży Anglii, a od maja 1801 - idące do Porto). Na przełomie maja i czerwca 1801 przeszła remont w Sheerness. Od października 1801 dowódcą fregaty Brilliant był kmdr Adam Mackenzie. Jednostka krążyła u północnych wybrzeży Francji, stacjonowała na Downs i w Sheerness do maja 1802. Wycofano ją czasowo do rezerwy w Sheerness 10.05.1802. W 1803 brała udział w operacjach przeciwko holenderskim Indiom Zachodnim (Demerara, Essequibo, Berbice), przeprowadzonym z pełnym powodzeniem do września pod rozkazami komodora Samuela Hooda. Wyposażono ją ponownie w Chatham w okresie od października 1803 do stycznia 1804. Od listopada 1803 jej kapitanem był kmdr Francis Vesey, a od października 1804 - kmdr Robert Barrie. Brilliant osłaniała konwoje na wodach krajowych, żeglowała (w 1804) do Indii Zachodnich, pomagała w zdobyciu u hiszpańskich wybrzeży 30-działowej francuskiej korwety korsarskiej 25.06.1805, operowała na wodach irlandzkich w latach 1805-1806. W kwietniu 1806 Barrie skarżył się protegującemu go premierowi na powolność fregaty, na której nie mógł doścignąć ani francuskiego korsarza, ani towarzyszącego mu pryzu, a inna fregata brytyjska z łatwością zostawiła go z tyłu i przymawiał się o otrzymanie innego dowództwa. Stąd od maja 1806 kapitanem jednostki był kmdr Richard Vincent, a od września 1806 do 1809 - kmdr Thomas Smyths. Brilliant została skierowana w 1808 ku Wyspom Normandzkim. Zdobyła 30.10.1808 francuski lugier korsarski z Dieppe na kanale La Manche. Wysłano ją 2.3.1809 na wody Ameryki Południowej. Została rozebrana w Portsmouth w listopadzie 1811.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu POMONA (1778).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Pomona była 28-działową fregatą 6 rangi typu Enterprize/Enterprise, który scharakteryzowałem szczegółowo przy jednostce Enterprize z 1774.
Pomona została zamówiona 7.03.1777 w prywatnej stoczni Thomasa Raymonda w Chapel (koło Southampton). Stępkę położono 8.05.1777, a wodowanie fregaty miało miejsce 22.09.1778. Jednostkę ukończono do 17.12.1778 w Portsmouth. Jej rzeczywiste wymiary wynosiły 120'6" x 33'6" x 11'0", a tonaż 594 tony.
Od września 1778 dowodził nią kmdr William Waldegrave. Została skierowana 17.12.1778 do Indii Zachodnich z posiłkami komodora Rowleya dla wzmocnienia tamtejszej eskadry. Zdobyła 27.01.1779 amerykański okręt korsarski. Od maja 1779 jej kapitanem był kmdr (od 2.05.1779 w tym stopniu) Charles Edmund Nugent. Pożeglowała ku Wyspom Podwietrznym 27.03.1779. W składzie eskadry komodora Luttrella brała udział w operacjach u wybrzeży Hondurasu 09-11.1779 (zdobycie Omoa oraz Puerto Caballo i dwóch hiszpańskich żaglowców z bogatym ładunkiem); uczestniczyła w starciu eskadr komodorów Cornwallisa i La Motte-Piqueta koło Monte Cristi (na San Domingo) 22.03.1780. W październiku 1780 huragan w Indiach Zachodnich pozbawił ją masztów, ale zdołała się uratować. Wróciła do Anglii i została wycofana do rezerwy w sierpniu 1782. Przeszła remont w Deptford od sierpnia 1783 do lipca 1784 i była tam wyposażana od października 1787 do czerwca 1788. Od maja 1788 dowodził nią kmdr William Domett, skierowany do służby na kanale La Manche. W 1789 komendę nad nią sprawował kmdr Henry Savage. Wycofano fregatę Pomona do rezerwy w październiku 1791. Wyposażono ją znów do aktywnej służby w okresie luty 1793 - maj 1793. Od kwietnia 1793 dowodził fregatą kmdr Henry d'Esterre Darby. W 1794 dowództwo przejął kmdr (w tej randze od 29.03.1794) Augustus Fitzroy. W 1795 stacjonowała na Downs. Przemianowano ją 14.07.1795 na Amphitrite. W 1796 jej kapitanem był kmdr Charles Herbert. Od 14.08.1797 do 1801 fregatą dowodził kmdr Charles Ekins. Amphitrite pożeglowała w listopadzie 1797 w eskorcie konwoju na wody Jamajki; zdobyła żaglowce korsarskie 2.02.1798 (koło Wyspy Św. Łucji), 3.04.1798 (koło Barbados), trzy inne pod koniec 1798, następny 26.06.1799 (blisko Antigui). Poza tym jeszcze jakiś, bowiem w sumie siedem, mających razem 62 działa i 466 ludzi. W sierpniu 1799 brała udział w zdobyciu Surinamu przez siły wiceadm. Seymoura. Współdziałała w zdobyciu Wysp Diabelskich. a także wyspy Sint Maarten w marcu 1801. W konsekwencji tej ostatniej operacji Ekins doznał jednak ciężkiego ataku "żółtej febry" i aby uratować mu życie został natychmiast odesłany do Anglii. W marcu 1801 fregatą dowodził więc tymczasowo por. Charles Marshall Gregory, a potem commander John Miller Garnier. Po nim od czerwca 1801 komendę przejął kmdr John Harvey, by przeprowadzić Amphitrite z Indii Zachodnich do Anglii. W październiku 1801 na około dwa miesiące dowódcą jednostki (pełniącej wtedy rolę okrętu strażniczego w Needles) został kmdr Frederick Warren. Fregatę wycofano do rezerwy w Portsmouth w grudniu 1801. Została tam rozebrana w sierpniu 1811.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CRESCENT (1779).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Crescent była 28-działową fregatą 6 rangi typu Enterprize/Enterprise, który scharakteryzowałem szczegółowo przy jednostce Enterprize z 1774.
Crescent została zamówiona 19.07.1777 w prywatnej stoczni Jamesa Martina Hillhouse w Bristolu. Stępkę położono 19.08.1777, a wodowanie fregaty miało miejsce w marcu 1779. Jednostkę ukończono do 30.06.1779 w Plymouth. Jej rzeczywiste wymiary wynosiły 120’8” x 34’0” x 11’0”, a tonaż 611 ton.
Od września 1779 dowodził nią kmdr Charles Hope. Operowała najpierw w składzie adm. Hardy, potem w eskadrze komodora Johnstone'a. We wrześniu 1778 użyto ją w ekspedycji spieszącej z odsieczą dla Guernsey, od października 1779 służyła w eskadrze Reynoldsa. Współdziałała w zdobyciu 2.10.1779 dwóch francuskich kutrów 14-działowych na wodach kanału La Manche. Została skierowana 4.03.1780 ku wybrzeżom Portugalii. W 1781 dowodził nią kmdr Thomas Pakenham; w kwietniu 1781 uczestniczyła w ekspedycji wiozącej posiłki dla Gibraltaru i Minorki. Razem z fregatą Flora wdała się 30.05.1781 koło Ceuty w walkę z holenderskimi fregatami 36-działowymi Castor i Brielle; po utracie 26 zabitych i 67 rannych została zdobyta przez fregatę Brielle, ale odbita przez fregatę Flora (która wcześniej zmusiła do kapitulacji fregatę Castor). Wtedy dowództwo nad poturbowaną jednostką Crescent przejął pierwszy oficer, por. John Bligh. Wszystkie trzy fregaty żeglowały powoli do Anglii, ale tylko Flora zachowała zdolność bojową - Crescent straciła grotmaszt i bezanmaszt, miała wiele dział uszkodzonych i bardzo osłabioną załogę; Castor była poważnie uszkodzona i obsadzała ją tylko 36-osobowa załoga pryzowa. Kiedy więc 19.06.1781 natknęły się w pobliżu Ouessant na dwie francuskie fregaty 32-działowe Friponne i Gloire, były bez szans - rozproszyły się, ale Francuzi i tak zdobyli 19.06 Castor, a 20.06.1781 - Crescent. Ta ostatnia została wcielona do marynarki Francji bez zmiany nazwy, chociaż czasem zapisywanej we francuskiej formie Croissant. W latach 1781 i 1782 dowodził nią "porucznik liniowca" de Folligny; operowała wówczas w rejonie Kadyksu, Kartageny. Gdy jej kapitanem był "porucznik liniowca" de Kerguelen, rozbiła się w styczniu 1786 na skałach koło Petite Goave na San Domingo.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Dzień dobry, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu NEMESIS (1780).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.