www.timberships.fora.pl

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu MULGRAVE (1812).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowy liniowiec 74-działowy typu Armada, o charakterystyce i danych projektowych podanych przy okręcie Russell. Wymiary rzeczywiste: długość 176’1”, szerokość 47’9,5”, głębokość 21’0”, zanurzenie z przodu 12’10”, z tyłu 17’4”, tonaż 1762 tony. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 28 dział 32-funtowych; na pokładzie górnym 28 dział 18-funtowych; na pokładzie rufowym 4 działa 12-funtowe i 10 karonad 32-funtowych; na pokładzie dziobowym 2 działa 12-funtowe i 2 karonady 32-funtowe; na rufówce 6 karonad 18-funtowych.
Zamówiony 23.06.1807 w Upnor, w prywatnej stoczni Johna Kinga. Zaczęty w lutym 1808, zwodowany 1.01.1812, ukończony 22.11.1812 w Chatham.
Od września 1812 dowodził nim kmdr Thomas James Maling. Okręt był w 1813 flagowcem kontradm. Richarda Kinga. Na przełomie 1812/1813 kursował między Portsmouth a okolicą Cherbourga. Wysłano go na Morze Śródziemne 22.04.1813 w eskorcie konwoju złożonego ze statków kierujących się do Hiszpanii, Portugalii i właśnie na Morze Śródziemne. W październiku i listopadzie 1813 Mulgrave należał we flocie wiceadm. Pellewa do działającej blisko wybrzeży eskadry ścisłej blokady Tulonu. Wziął udział w starciu z flotą tulońską 5.11.1813. Zdobywał nieprzyjacielskie jednostki jeszcze w styczniu 1814. Wrócił z Morza Śródziemnego do Plymouth w lipcu 1814. Odstawiono go do rezerwy we wrześniu 1814. Od stycznia 1815 do października 1819 stał w Plymouth i okolicy (na Hamoaze) przechodząc małe i duże remonty, potem odstawiono go znów do rezerwy. Od sierpnia do września 1836 przystosowano żaglowiec Mulgrave do pełnienia roli hulka-lazaretu w Pembroke. Od sierpnia do września 1844 przystosowano go do pełnienia roli hulka prochowego (może i lazaretu) w Pembroke/Milford. Został tam rozebrany, prace zakończono 16.12.1854.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu REDOUBTABLE (1815).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowy liniowiec 74-działowy typu Armada, o charakterystyce i danych projektowych podanych przy okręcie Russell. Wymiary rzeczywiste: długość 176’5”, szerokość 47’8”, głębokość 21’0,75”, tonaż 1759 ton.
Zamówiony 29.12.1806 w królewskiej stoczni w Woolwich. Zaczęty w kwietniu 1809, zwodowany 26.01.1815, ukończony we wrześniu 1814. Przeprowadzony 4.04.1815 do Sheerness. Nigdy nie wyposażony do aktywnej służby, nigdy nie wyszedł w morze. Remontowany w Chatham od lipca 1819 do września 1820, stał potem w rezerwie w Sheerness. Rozebrano go w maju 1841 w Chatham, rozbiórkę ukończono 18.05.1841. Drewno zużyto do naprawy pochylni w stoczni.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CONQUESTADOR (1810).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowy liniowiec 74-działowy typu Armada, o charakterystyce i danych projektowych podanych przy okręcie Russell. Wymiary rzeczywiste: długość 176’4”, szerokość 47’11”, głębokość 21’1”, zanurzenie z przodu 13’0”, z tyłu 17’6”, tonaż 1773 tony. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 28 dział 32-funtowych; na pokładzie górnym 28 dział 18-funtowych; na pokładzie rufowym 4 działa 12-funtowe i 10 karonad 32-funtowych; na pokładzie dziobowym 2 działa 12-funtowe i 2 karonady 32-funtowe; na rufówce 6 karonad 18-funtowych. Załoga: 590-650 ludzi.
Zamówiony 20.10.1806 w Northam, w prywatnej stoczni Roberta Guillaume. Zaczęty w sierpniu 1807, zwodowany 1.08.1810, ukończony 21.03.1811 w Portsmouth.
Od września 1810 dowodził nim kmdr William Stuart. Conquestador był przydzielony do Floty Kanału. Do października 1811 operował w rejonie Vlissingen, potem w okolicach Redy Baskijskiej. Współdziałał w skutecznym ataku łodziami na francuski konwój koło wyspy Aix 1.12.1811. Jego dowódca był inicjatorem ataku łodziami na francuski konwój przemykający się przy brzegu między La Rochelle a wyspą Aix 27.12.1811, co skończyło się katastrofą – wzięciem do niewoli aż 113 marynarzy, którzy zapędzili się w zatoczkę między Chatelaillon a Pointe du Rocher (przesiedzieli w więzieniach do 1814). W maju 1812 Conquestador pełnił rolę okrętu flagowego lorda Keith. Walczył u wybrzeży Francji do stycznia 1814. W lutym 1814 skierowany z Cork z konwojem do Indii Zachodnich, 16.07.1814 wyruszył z Hawany z konwojem do Anglii. Wycofany do rezerwy w Chatham w 1815. W okresie od kwietnia 1815 do kwietnia 1816 remontowany i pokryty dachem w Woolwich, potem odstawiony do rezerwy w Sheerness. Na podstawie rozkazu admiralicji z 20.03.1827 okręt został od kwietnia 1827 do kwietnia 1831 „ostrzyżony” do 50-działowej fregaty, okrętu IV rangi. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 28 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładach odkrytych w sumie 22 działa 32-funowe (o masie 48 cetnarów, długości 8’0”), z czego 16 na pokładzie rufowym a 6 na dziobowym. Załoga 450-475 ludzi.
Fregata Conquestador nadal stała w Sheerness. W 1839 miała formalnie następującą artylerię: na pokładzie dolnym 6 haubicznych dział 8-calowych (o masie 65 cetnarów, długości 9’0”) i 22 działa 32-funtowe (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na spardeku 22 działa 32-funtowe (o masie 45 cetnarów, długości 8’6”). Załoga: 490 ludzi. Nie wprowadzono jej jednak nigdy do aktywnej służby na morzu. Została wypożyczona w grudniu 1856 w Woolwich Ministerstwu Wojny, potem przesunięta w 1860 do Purfleet. Od 1860 lub 1862 hulk prochowy w Woolwich, następnie w Devonport/Plymouth. Stała w tym charakterze w Plymouth do 1890. Sprzedano okręt Harry’emu Scawn w Plymouth 10.05.1897 na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu VENGEUR (1810).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowy liniowiec 74-działowy typu Armada, o charakterystyce i danych projektowych podanych przy okręcie Russell. Wymiary rzeczywiste: długość 176’5”, szerokość 47’9,5”, głębokość 21’0,875”, zanurzenie z przodu 13’3”, z tyłu 17’9”, tonaż 1765 ton. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 28 dział 32-funtowych; na pokładzie górnym 28 dział 18-funtowych; na pokładzie rufowym 4 działa 12-funtowe i 10 karonad 32-funtowych; na pokładzie dziobowym 2 działa 12-funtowe i 2 karonady 32-funtowe; na rufówce 6 karonad 18-funtowych.
Zamówiony 20.10.1806 w Harwich, w prywatnej stoczni Josepha Grahama. Zaczęty w lipcu 1807, zwodowany 19.06.1810, ukończony 30.10.1810 w Chatham.
Od września 1810 dowodził nim kmdr Thomas Brown, a Vengeur w 1811 służył jako flagowiec kontradm. Josepha Yorke, kursując do Lizbony i uczestnicząc w blokadzie Cherbourga do końca grudnia 1812. W 1812 okrętem dowodził najpierw kmdr Thomas Dundas, a potem (prawdopodobnie od sierpnia) kmdr James Brisbane. W styczniu 1813 liniowiec wysłano z Portsmouth z konwojem do Indii Zachodnich. Skierowano go do rejonu Jamajki 22.06.1813. W sierpniu i wrześniu 1813 operował w pobliżu Vlissingen i Texel. Od października 1813 dowodził nim kmdr Tristram Roberts Ricketts, pod komodorem Malcolmem we Flocie Kanału, zajmując się blokadą Brestu. W sierpniu 1814 transportował brytyjskich żołnierzy z Bordeaux do Plymouth, następnie został skierowany do Ameryki Północnej (do Quebeku) z transportem wojska. W październiku 1814 woził żołnierzy na Bermudy i Wyspy Bahama. Od sierpnia 1815 kapitanem okrętu był kmdr Thomas Alexander. W okresie czerwiec 1816 – maj 1818 Vengeur stał w Portsmouth jako okręt strażniczy. Ponownie wprowadzony do aktywnej służby na morzu we wrześniu 1818, kiedy komendę otrzymał kmdr Frederick Lewis Maitland. Ćwiczył na wodach kanału La Manche. Około sierpnia 1819 wysłany do Ameryki Południowej, zawinął do Rio de Janeiro 24.10.1819. W 1820 liniowiec przewiózł z Rio de Janeiro (wyjście 13.08) do Lizbony lorda Beresforda, potem Króla Obojga Sycylii z Neapolu do Livorno. Okręt wycofano do rezerwy w Chatham w maju 1821. Wyposażono go w Chatham do pełnienia roli koszar przejściowych (lipiec 1823 - luty 1824), potem przesunięto do Sheerness, gdzie służył jako koszary przejściowe do 1838. Rozebrany w Sheerness w sierpniu 1843.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu ARMADA (1810).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowy liniowiec 74-działowy, który nadał jedną z nazw, jakimi określa się ten typ. Ogólna charakterystyka i dane projektowe podane przy okręcie Russell. Wymiary rzeczywiste: długość 176’0”, szerokość 47’7,5”, głębokość 21’0”, zanurzenie z przodu 14’1”, z tyłu 17’9”, tonaż 1749 ton. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 28 dział 32-funtowych; na pokładzie górnym 28 dział 18-funtowych; na pokładzie rufowym 4 działa 12-funtowe i 10 karonad 32-funtowych; na pokładzie dziobowym 2 działa 12-funtowe i 2 karonady 32-funtowe; na rufówce 6 karonad 18-funtowych. Załoga: 590-650.
Zamówiony 20.10.1806 w Turnchapel (blisko Plymouth), w prywatnej stoczni Isaaca Blackburna. Zaczęty w lutym 1807, zwodowany 22.03.1810, ukończony 27.09.1810 w Plymouth.
Od sierpnia 1810 dowodził nim kmdr Adam Richard M’Kenzie. Współdziałał w zdobyciu francuskiego korsarza z Saint Malo 22/23.11.1810. Skierowany w styczniu 1811 na Redę Baskijską, a potem w tym samym roku pod Texel i Vlissingen. Od stycznia 1812 do 1814 kapitanem liniowca był kmdr Charles Grant. Okręt został wysłany 10.03.1812 na Morze Śródziemne. Ostrzelał 19.07.1813 miasto Bordighera na Riwierze. W październiku i listopadzie 1813 Armada należał we flocie wiceadm. Pellewa do działającej blisko wybrzeży eskadry ścisłej blokady Tulonu. Wziął udział w starciach z flotą tulońską 5.11.1813 oraz 12.02.1814. Uczestniczył w desantach pod Via Reggia 9.12.1813 i pod Livorno 13.12.1813. Brał udział w zdobyciu Savony 24.04.1814. Przebywał 3.07.1814 w Port Mahon. W sierpniu/wrześniu 1814 eskortował na Atlantyku konwój 10 żaglowców zmierzających z Gibraltaru do Anglii. Zaatakowany 1.09.1814 przez amerykański slup Wasp, zdołał go kilkakrotnie odgonić, ale i tak nie zapobiegł zdobyciu w końcu przez Amerykanów jednego ze statków. Zawinął z resztą do Plymouth 10.09.1814. W tym samym miesiącu wycofano go w Plymouth do rezerwy. Przechodził na miejscu remont w okresie kwiecień 1815 – styczeń 1816. Przekształcono go w hulk prochowy w Keyham Point w kwietniu 1844. Stał potem w Devonport. Sprzedany 27.05.1863 w Plymouth firmie Marshall na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu VIGO (1810).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowy liniowiec 74-działowy typu Armada, o charakterystyce i danych projektowych podanych przy okręcie Russell. Wymiary rzeczywiste: długość 176’9”, szerokość 48’0,5”, głębokość 20’11,5”, zanurzenie z przodu 12’7”, z tyłu 17’6”, tonaż 1787 ton.
Zamówiony 20.10.1806 w Rochester, w prywatnej stoczni Charlesa Rossa. Zaczęty w kwietniu 1807, zwodowany 21.02.1810, ukończony 18.03.1811 w Chatham.
Od stycznia 1811 dowodził nim na Morzu Północnym (w kwietniu przebywał na wodach zatoki Hoseley, dziś Hollesley) kmdr Richard Jones, a od czerwca 1811 – kmdr Manley Hall Dixon. W tym czasie Vigo był flagowym okrętem kontradm. Manleya Dixona (tatusia kapitana) na Bałtyku. W październiku 1811 eskortował konwój na nasze morze, pod koniec grudnia wrócił do Portsmouth. Od 1812 okrętem dowodził kmdr Henry Ommanney, a Vigo służył jako flagowiec kontradm. Morrisa, znów na Bałtyku. W 1813 dowództwo liniowca ponownie operującego na Bałtyku przejął kmdr Thomas White, zaś flagę podniósł nowy brytyjski głównodowodzący w tym rejonie, kontradm. Graham Moore. Okręt wycofano do rezerwy w grudniu 1813 w Portsmouth. Remontowano go tam w 1815. W listopadzie 1819 został wprowadzony do aktywnej służby pod komandorem Thomasem Brownem. Vigo pełnił obowiązki okrętu flagowego kontradm. Lamberta, gdy w latach 1820-1821 stacjonował na Wyspie Św. Heleny. We wrześniu 1821 wysłano go ku Przylądkowi Dobrej Nadziei. W okresie 1822-1823 był w Portsmouth flagowcem adm. Whitsheda. Od grudnia 1826 do lipca 1827 wyposażono go w Plymouth do pełnienia tam i w Devonport funkcji koszar przejściowych. Firma Marshall przeprowadziła rozbiórkę okrętu w Plymouth od maja do sierpnia 1865.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu HOGUE (1811).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

kgerlach

Żaglowy liniowiec 74-działowy typu Armada, o charakterystyce i danych projektowych podanych przy okręcie Russell. Wymiary rzeczywiste: długość 176’0”, szerokość 47’7,5”, głębokość 21’0,5”, zanurzenie z przodu 13’5”, z tyłu 17’11”, tonaż 1750 ton.
Zamówiony 1.10.1806 w królewskiej stoczni w Deptford. Zaczęty w kwietniu 1808, zwodowany 3.10.1811, ukończony 25.01.1812 w Woolwich.
Od grudnia 1811 dowodził nim kmdr Thomas Bladen Capel, skierowany pod Texel i Vlissingen. Okręt wysłano 14.01.1813 na wody Ameryki Północnej. Tam Capel przejął 21.03.1813 dowództwo zespołu w Halifaxie, część okrętów przeznaczając do pilnowania Bostonu, inne – w tym Hogue – do rejsów patrolowych. Liniowiec był bardzo aktywny, od 30.03.1813 do 21.06.1814 zdobył sam lub wespół z innymi jednostkami przynajmniej 21 amerykańskich żaglowców, z tego minimum 2 okręty korsarskie (jeden z nich wyleciał w powietrze 27.06.1813, zabijając prawie całą załogę), odbijając 7 statków brytyjskich pochwyconych wcześniej przez Amerykanów i zajmując 4 inne żaglowce zmierzające do amerykańskich portów. Capel 23.06.1813 odesłał chorych i rannych jeńców do Bostonu. W grudniu 1813 potężny huragan, który wyrzucił w Halifaxie ponad 100 jednostek na brzeg, poważnie uszkodził też liniowiec Hogue. Łodzie z tego okrętu, współpracując z innymi, dokonały udanego rajdu 7-8.04.1814 w górę (ok. 15 mil) rzeki Connecticut, niszcząc 27 amerykańskich żaglowców, w tym 3 duże jednostki korsarskie. Hogue wyszedł z Halifaxu 22.08.1814 w rejs powrotny do Anglii, dotarł do Portsmouth 20.09.1814. Od października 1814 do czerwca 1816 był remontowany w Chatham, a potem odstawiony do rezerwy w Sheerness. Kolejną naprawę przeszedł w Chatham w latach 1824-1826, stał tam do 1830 lub 1834, następnie został przesunięty do Sheerness i znów remontowany w Chatham 1839-1840. Wprowadzono na nim elementy systemu konstrukcyjnego Seppingsa. W okresie 1.12.1845 – 28.07.1849 (wyjście z doku 1848) przebudowany w Blackwall, w stoczni firmy R. & H. Green (zgodnie z rozkazem z 20.10.1845, podczas gdy rozkaz pierwotny, z 2.09.1845, lokował to zadanie w Chatham) na 60-działowy, śrubowo-żaglowy okręt blokadowy grupy Blenheim. Przedłużony i ze zmodyfikowaną rufą. Odtąd wymiary: długość 184’0”, szerokość 48’4,25”, głębokość 21’0,5”, tonaż 1846 ton, wyporność 3054 tony. Otrzymał czterocylindrowy silnik poziomy (średnica cylindrów 51” albo 51,5”, skok tłoków 36”) firmy Seaward & Capel, o mocy nominalnej 450 koni i mocy indykowanej 793-797 koni, którego wał korbowy obracając się z prędkością 50 obr/min napędzał pojedynczą śrubę (o średnicy 16’) i pozwalał uzyskiwać niską (ale zgodną z intencjami) prędkość około 7,3-8,3 węzła. Cztery kotły, jeden komin. Stalowe liny takielunku stałego. Usunięto rufówkę. Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 28 dział 32-funtowych (o masie 56 cetnarów, długości 9’6”); na pokładzie górnym 26 haubicznych dział 8-calowych (o masie 52/53 cetnarów, długości 8’0”); na spardeku 4 haubiczne działa 10-calowe (o masie 67 cetnarów) i 2 działa 68-funtowe (o masie 95 cetnarów, długości 10’0”). Załoga: 600-660 ludzi.
Od 19.06.1849 do 30.08.1852 dowodził nim kmdr John Macdougall. Okręt początkowo stacjonował w Cork, od października 1849 przebywał w Lizbonie i na Morzu Śródziemnym, w grudniu 1850 wrócił do Queenstown. Od 1.09.1852 do 24.05.1856 liniowcem dowodził kmdr William Ramsay. W tym czasie Hogue początkowo pełnił rolę okrętu strażniczego w Devonport, w lipcu 1853 wchodził w skład eskadry zgromadzonej na Spithead. W marcu 1854 popłynął stąd na Bałtyk. Podczas wojny krymskiej należał do Floty Bałtyckiej w 1854, 1855 i 1856. Pochwycił przynajmniej dwa żaglowce rosyjskie. Uczestniczył w zdobyciu Bomarsundu w sierpniu 1854. Brał udział w rewii floty na Spithead 23.04.1856. Dowództwo okrętu przejął 24.05.1856 kmdr John Fulford, a Hogue był teraz flagowcem kontradm. Chadsa w Queenstown. Przystosowany do służby w Straży Wybrzeża w Plymouth w okresie od marca do kwietnia 1858, dowodzony od 1.03.1858-4.07.1859 przez komandora Johna Moore, stacjonował w Greenock. Drugim dowódcą ze Straży Wybrzeża, od 1.08.1862, był kmdr Arthur Farquhar; Hogue nadal stał w Greenock. Został wycofany do rezerwy 28.02 lub 30.06.1864. Rozebrano go w Devonport w 1865.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

knowak

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu POICTIERS (1809).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.