Forum www.timberships.fora.pl Strona Główna www.timberships.fora.pl
Forum autorskie plus dyskusyjne na temat konstrukcji, wyposażenia oraz historii statków i okrętów drewnianych
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Personalia - Marine Royale XVII-XVIIIw
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 47, 48, 49 ... 134, 135, 136  Następny
 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.timberships.fora.pl Strona Główna -> Okręty wiosłowe, żaglowe i parowo-żaglowe / Pytania, odpowiedzi, polemiki
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Sob 20:45, 28 Paź 2017    Temat postu:

Pierre-Maurice-Julien de Quérangal (Kérangal) urodził się 13.12.1758 w Lorient. Jego rodzicami byli François-Julien de Quérangal, senior de Kerascoët, koniuszy, dawny oficer Kompanii Indyjskiej, dawny porucznik marynarki królewskiej, kawaler Orderu Św. Ludwika) oraz Guyonne-Vincente Gilart de Keranflec'h. Zaciągnął się na służbę Kompanii Indyjskiej 31.10.1776 jako nadliczbowy chorąży na statku Pondichéry wysłanym w październiku 1776 z Lorient do Chin, skąd wrócił we wrześniu 1778. W charakterze ochotnika wszedł 14.04.1781 na pokład 22-działowego, małego statku Kompanii Necker, wyposażonego na rachunek króla. Żaglowiec ten został 15.10.1781 zdobyty koło Przylądka Dobrej Nadziei przez Brytyjczyków. Quérangal, wzięty do niewoli, wrócił do Francji 17.03.1782. Jako "porucznik fregaty na czas kampanii" wchodził od 25.03.1782 w skład załogi 64-działowca Actionnaire, który 20.04.1782 opuścił Brest z 2 innymi liniowcami i 2 fregatami eskortując konwój 10 transportowców i został 23.04.1782 zdobyty przez Anglików na wodach Zatoki Biskajskiej. Po kolejnym powrocie z niewoli Quérangal służył od października 1782 do sierpnia 1783 na 32-działowej fregacie Vénus, która od grudnia 1782 do lipca 1783 operowała w rejonie Martyniki. Od lipca 1784 do lipca 1785 był najpierw drugim, potem pierwszym oficerem na statku Kompanii Indyjskiej Éléphant, wysłanym z Lorient na Ile de France. Zajmował stanowisko drugiego oficera od kwietnia 1786 do listopada 1787 na 822-tonowym statku Kompanii Comte de Provence, skierowanym z Lorient ku wybrzeżom Malabaru (zawinął też do Mahé, skąd ruszył 31.03.1787, i na Ile de France - w czerwcu 1787). W marynarce królewskiej dano Quérangalowi 8.10.1787 stopień "podporucznika liniowca". Znowu zatrudnił się w Kompanii Indyjskiej jako pierwszy oficer 567-tonowego statku Comte d'Artois, wysłanego w kwietniu 1788 z Lorient do Pondichéry (via Trincomalé), skąd wrócił pod koniec 1789 lub w styczniu 1790. Quérangal był od lipca 1790 do listopada 1792 oficerem na 74-działowcu Éole, skierowanym z Brestu na San Domingo. Tam dowodził placówką na wysepce Tortue i szkunerem Dauphin, tocząc liczne walki z murzyńskimi powstańcami. Awansował 15.08.1793 na "porucznika liniowca". Od 1 do 24.11.1793 należał do kadry 74-działowca Tyrannicide w Lorient. Od 29.11.1793 do 19.12.1793 dowodził 20-działową fluitą Ville de Lorient, potem służył od grudnia 1793 do stycznia 1794 na 74-działowcu Mucius. Aresztowano go 8.01.1794 w Lorient jako ex-szlachcica. Uwolniony 9.09.1794 i przywrócony do marynarki, pełnił od listopada 1794 do lutego 1795 funkcję majora pomocniczego sił marynarki w Breście pod rozkazami wiceadm. Villaret-Joyeuse'a, na pokładzie 118-działowca Océan. Uczestniczył w głupim Rejsie Wielkiej Zimy (grudzień 1794/luty 1795) - w trakcie sztormu nakazano mu 28.01.1795 przejąć dowództwo tonącego 74-działowca Superbe (przyczynił się do uratowania prawie całej załogi). W nagrodę za wykazaną odwagę i opanowanie awansował 13.02.1795 na "kapitana liniowca 3 klasy". Od 14.02 do 16.12.1795 dowodził 40-działową fregatą Cocarde Nationale. Uczestniczył w kampanii u wybrzeży Irlandii (trzy fregaty pod jego rozkazami), w rejsie u wybrzeży Hiszpanii (trzy fregaty i dwie korwety pod jego komendą) i w operacjach u wybrzeży Francji (z trzema fregatami). Walczył w starciach w okolicach wyspy Groix 17, 22 i 23.06.1795. Ożenił się 26.01.1796 w Lorient z Julie Le Cointe (czy Le Comte). Mieli córkę. Objął w Breście 6.03.1796 dowództwo 74-działowca Mucius. Awansował 21.03.1796 na "kapitana liniowca 2 klasy", a 22.09.1796 - na szefa dywizjonu. Uczestniczył w zakończonej klęską ekspedycji do Irlandii (grudzień 1796 - styczeń 1797), zdał komendę nad liniowcem Mucius 9.03.1797. Od 8.03.1798 do 25.07.1803 był kapitanem 74-działowca Duquesne. Pod koniec kwietnia 1798 stał na redzie Brestu. Wziął udział w wypadzie floty wiceadm. Bruixa z Brestu na Morze Śródziemne (w okresie 25/26.04.-8.08.1799). Po zniesieniu stopnia szefa dywizjonu 23.09.1800 dano mu rangę "kapitana liniowca 1 klasy". Między styczniem a kwietniem 1802 przeszedł z Brestu do Tulonu (via Kadyks). Wysłany na San Domingo, podobno musiał zawrócić szybko do Tulonu z uwagi na przecieki okrętu i na pewien czas objął dowodzenie na Morzu Śródziemnym. Z pewnością uczestniczył w kolejnej fazie ekspedycji na San Domingo, wychodząc z Tulonu 22.11.1802 z transportem 508 żołnierzy. Wg Quintinów otrzymał podziękowania od gen. Rochambeau za udział w odbiciu Port-au-Prince z rąk powstańców, ale to chyba pomyłka, bowiem wiadomo skądinąd, że Quérangal dowodząc większym zespołem (jeszcze jeden liniowiec, fregata, dwie korwety i transportowce) wsparł generała Clausela w ataku na Port-Paix, co miało miejsce 20.01.1803, zaś potem okręt Duquesne przewiózł żołnierzy do odbicia 21.02.1803 wyspy Tortue. Tymczasem Port au Prince, odbity przez Francuzów 4.02.1801 (na długo przed przybyciem Quérangala na wody San Domingo na przełomie 1802/1803), pozostawał w ich rękach przez cały okres przebywania na wyspie rzeczonego oficera - wydaje się, że Quintinowie pomylili miasta, lub sięgnęli do literatury, w której te dwa porty zamieniono). Quérangal, blokowany potem przez Anglików w Cap Français, skorzystał z gwałtownej burzy wieczorem 24.07.1803, aby przełamać blokadę, ale doścignięty przez przeważające siły angielskie koło przylądka Maisi na wschodnim krańcu Kuby, poddał się 25.07.1803. Przez trzy miesiące przetrzymywano go na Jamajce, potem przewieziono do Wielkiej Brytanii. Od 5.02.1804 był kawalerem Legii Honorowej, a od 14.06.1804 - oficerem tego orderu. Tym razem wrócił do Francji z niewoli dopiero 1.02.1807. Od 11.01.1808 do 31.12.1815 był szefem militarnym portu w Rochefort. Został kawalerem Orderu Św. Ludwika 5.07.1814. Od 1.01 do 8.07.1816 zajmował stanowisko majora generalnego marynarki w Rochefort. Przeszedł w stan spoczynku 8.07.1816 z honorową rangą kontradmirała. Zmarł 27.08.1840 w Paryżu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Nie 20:04, 29 Paź 2017    Temat postu:

François-Henri-Eugène Daugier to dokładnie ta sama osoba, co François-Henri-Eugène d'Augier, o którego losy pytał mnie Pan dawno temu, i już je wtedy opowiedziałem Smile .
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Janusz Kluska




Dołączył: 01 Sie 2010
Posty: 1438
Przeczytał: 2 tematy

Skąd: Wodzisław Śląski

PostWysłany: Nie 20:59, 29 Paź 2017    Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź, za pomyłkę przepraszam ale to "wina" pisowni francuskiej, szczególnie é, è i d' Razz Laughing
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Charles-Louis Bourdet (19.06.1753 – 04.03.1822) oraz Jean-Louis Guillotin-Gonthière (28.08.1750 – 27.11.1807).
Pozdrawiam Janusz.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Pon 18:31, 30 Paź 2017    Temat postu:

Charles-Louis Bourdet urodził się 19.06.1753 w Rouen. Jego rodzicami byli Pompone-Charles Bourdet (adwokat parlamentu w Rouen) oraz Marguerite-Françoise Blavet-Dumarais. Poszedł na morze 30.01.1768 w charakterze praktykanta na statku handlowym Saint Charles, kierującym się do Kadyksu. Zszedł z niego w październiku 1768. Pływał na różnych statkach do grudnia 1772, docierających do Martyniki i San Domingo. Od 7.03.1773 zatrudniano go na stanowisku chorążego, między innymi na żaglowcach niewolniczych, od 18.09.1776 był na nich porucznikiem. Wcielono go 2.06.1778 do marynarki królewskiej w stopniu "porucznika fregaty na czas kampanii" i zaokrętowano na 64-działowiec Artésien, na którym służył do stycznia 1781. W tym czasie brał udział w bitwie pod Ouessant 27.07.1778 pod rozkazami generała-porucznika d'Orvilliersa, w kampanii na Antylach 1778-1779 pod wiceadm. d'Estaing, w operacjach floty szefa eskadry Lamotte-Picqueta w 1780. Otrzymał 14.02.1781 patent kapitana żeglugi wielkiej i wrócił do marynarki handlowej w roli dowódcy uzbrojonego brygu (do 24.07.1783) działającego w okolicach San Domingo. Był potem porucznikiem, zastępcą dowódcy i dowódcą licznych statków niewolniczych do 14.12.1792, kiedy zatonęła ostatnia dowodzona przez niego jednostka (bryg niewolniczy Aimable Victoire). W marynarce wojennej otrzymał 11.04.1794 rangę "nadliczbowego chorążego liniowca". Kazano mu udać się do Tulonu, gdzie 10.05.1794 rozpoczął służbę na 74-działowcu Duquesne w charakterze oficera administracyjnego. Awansował 17.05.1794 na "porucznika liniowca". Uczestniczył w kampanii kadm. Martina na Morzu Śródziemnym od czerwca do początku listopada 1794. Od 16.11.1794 był oficerem administracyjnym na 74-działowcu Alcide w eskadrze tulońskiej. Brał udział w bitwach koło przylądka Noli (koło Genui) 13-15.03.1795 i koło Fréjus (pod Hyères) 13.07.1795. Podczas tej drugiej jego okręt wyleciał w powietrze, ale Bourdet, wyrzucony przez eksplozję do morza, zdołał się uratować i został wzięty przez Anglików do niewoli. Przetrzymywany na Korsyce, wrócił do Tulonu już 30.09.1795. Ożenił się 21.01.1796 w Montivilliers z Cécilie-Henriette-Thérèse Desprairies. Awansował 21.03.1796 na "kapitana fregaty". Był adiutantem flotylli kanonierek komandora Muskeina w Hawrze od 19.07 do 24.08.1797). Tymczasowo dowodził w Hawrze od 5.02 do 28.03.1798. Od 28.03 do 28.07.1798 był kapitanem 3-działowej kanonierki Brulante we flotylli Muskeina, walczył w bitwie u wysepek Saint-Marcouf 6.05.1798 - zakończonej klęską Francuzów próbie odbicia tych wysepek z rąk Brytyjczyków. Bourdet od 22.091798 do 25.07.1799 zajmował stanowisko dowódcy redy w Cherbourgu. Od 13.09 do 24.12.1800 sprawował komendę nad 34-działową fregatą Comète wyposażaną w Hawrze, a od 24.12.1800 był kapitanem 34-działowej fregaty Libre, wysyłanej z Hawru (30.03.1801) do Cherbourga, na kampanie u wybrzeży Hiszpanii (do Kadyksu i Coruñy), San Domingo i na Morzu Północnym. Od 1.09.1803 do końca września 1804 fregata ta należała do zespołu stacjonującego w Hellevoetsluis u ujścia Mozy, zaś Bourdet był jego szefem. Tymczasem awansował 24.09.1803 do stopnia "kapitana liniowca 2 klasy". Został kawalerem Legii Honorowej 5.02.1804 i oficerem tego orderu 14.06.1804. Od 14.02.1805 dowodził placówką w Walcheren, od 3.03 do 22.10.1805 pełnił też funkcję szefa militarnego we Vlissingen, zdając dowództwo fregaty Libre. Zatrudniony w służbie portowej w Lorient otrzymał 17.06.1806 rozkaz udania się do Kadyksu, gdzie 5.08 objął komendę nad 74-działowcem Pluton, blokowanym tam z innymi przez Anglików po francuskiej klęsce pod Trafalgarem. Brutalna napaść Napoleona na sojuszniczą Hiszpanię zmieniła całkowicie sytuację i 9.06.1808 okręty eskadry zostały zaatakowane przez Hiszpanów, kapitulując 14.06.1808. Bourdet był najpierw jeńcem hiszpańskim, potem został przekazany do Wielkiej Brytanii. Zwolniony na słowo wrócił do Francji 11.11.1811. Mianowano go naczelnym dowódcą zakładów „ekwipaży wysokiej burty” w okręgu marynarki w Antwerpii - sprawował tę funkcję od 1.04.1813 do 31.01.1814. Jednak kiedy Antwerpia została 3.02.1814 oblężona przez aliantów wyszło na jaw, że Bourdet oficjalnie nadal nie został zwolniony ze słowa w ramach wymiany jeńców, więc uzyskał zgodę na wycofanie się z aktywnej służby. Przeniesiono go na listę oficerów nieaktywnych 1.07.1814. Został kawalerem Orderu Św. Ludwika 18.08.1814. Przywrócony do aktywnej służby 18.05.1815, otrzymał rozkaz udania się do Cherbourga. Poprosił w Paryżu o przeniesienie w stan spoczynku i dostał na to zgodę 3.06.1815. Zmarł 4.03.1822 w Rouen.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Wto 11:16, 31 Paź 2017    Temat postu:

Jean-Louis Guillotin-Gonthière (Guillotin de Gonthière; Guillotin des Gonthières) urodził się 28.08.1750 w Barbezieux. Jego rodzicami byli Jean Guillotin des Gonthières (prawnik, adwokat parlamentu w Bordeaux, radca królewski) oraz Marie-Gabrielle Lévéquot (Lévécot) de Neufonds. Za krewniaka miał doktora medycyny zajmującego miejsce w historii za sprawą zaproponowania rewolucjonistom urządzenia, które znacznie przyspieszyło wypieranie starego społeczeństwa. Jean-Louis Guillotin zaczął służbę na morzu 25.06.1763 w charakterze chłopca okrętowego na 36-działowej fregacie Hébé. Jednostka ta po opuszczeniu Rochefort weszła we wrześniu na mieliznę na Wyspach Kanaryjskich, sztrandowała i została ostatecznie 24.12.1763 porzucona w pobliżu Santa Cruz na Teneryfie. Od 22.10.1764 Guillotin służył jako uczeń pilota na 26-działowej fregacie Bayonnaise, wysłanej z Rochefort na San Domingo. Z kolei ta jednostka zatonęła między San Domingo a Kubą 3.08.1765. Guillotin od 30.04.1766 zajmował także pozycję ucznia pilota na statku niewolniczym Marie Anne, kierowanym w kilku rejsach z La Rochelle na San Domingo i ku wybrzeżom Gwinei do września 1769. Od 26.09 do grudnia 1770 był chorążym na statku Cousine wysłanym ku Gwadelupie, a od 1.01.1771 zajmował stanowisko pierwszego oficera żaglowca Scipion, skierowanego z Bordeaux na Gwadelupę. Został powołany do marynarki królewskiej 26.09.1778 w stopniu "porucznika fregaty na czas kampanii". Służył na 28-działowej fregacie Active podczas jej patrolowania u wybrzeży San Domingo od września 1778 do marca 1780. Od lipca 1780 wchodził w skład załogi 32-działowej fregaty Minerve, aż do jej zdobycia przez Brytyjczyków koło Ouessant 4.01.1781. Ranny w nogę, dostał się do niewoli. Awansował 9.05.1781 na regularnego "porucznika fregaty". Służył na 18-działowym kutrze Espion wysłanym w 1781 z Dunkierki na Martynikę, ale musiał zejść z jego pokładu 3.12.1781 w Bostonie, z powodu choroby. Wrócił do Francji 23.01.1782 jako pasażer na fregacie amerykańskiej. Od marca do kwietnia służył na 28-działowej fregacie Active, patrolującej wody Zatoki Baskijskiej. Od maja 1782 do lutego 1783 był oficerem na 32-działowej fregacie Gentille, wysłanej z Brestu do Kadyksu. Służył potem od stycznia do maja 1785 na 18/22-działowej gabarze Lionne, skierowanej na San Domingo. Tam przeszedł 17.05.1785 na 74-działowiec Téméraire, ale z powodu choroby musiał zejść z niego 27.03.1786 w Cap Français. Od 1.05.1786 do 1787 zajmował stanowisko "podporucznika liniowca" na 10-działowym brygu Alerte, wysłanym w maju 1787 z Rochefort do Lizbony w ramach ćwiczeń eskadry ewolucji. W grudniu 1787 dowodził 14/18-działową gabarą Pluvier. Ożenił się 28.01.1788 w Saint-Denis (na wyspie Oléron) z Marie-Angélique Guillotin. Mieli liczne potomstwo. Od marca do września Jean-Louis Guillotin-Gonthière był kapitanem 16-działowej gabary Gave skierowanej na San Domingo, od maja do października 1789 dowodził w Indiach Zachodnich 20-działową gabarą Truite, a od listopada 1790 do sierpnia 1791 dowodził 20-działową gabarą Moselle, która w lipcu 1791 przewiozła żołnierzy z Fort Royal do Paimboeuf. Awansował 1.01.1792 na "porucznika liniowca".
CDN.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Śro 7:37, 01 Lis 2017    Temat postu:

Od 12.05.1792 do 10.01.1794 był kapitanem 18/22-działowej gabary Lionne. Od czerwca do grudnia 1792 transportował na niej materiały okrętowe z Bayonne do Rochefort, a także konopi z Bordeaux do Rochefort. Od lutego do grudnia 1793 zajmował się transportowaniem artylerii i materiałów okrętowych z Paimboeuf do Lorient oraz z Bayonne do Rochefort. W styczniu 1794 zdobył angielski lugier (przemytniczy?) i doprowadził go do Rochefort. Od 11.01 do 11.06.1794 był dowódcą 40-działowej fregaty Andromaque. Z dwiema innymi fregatami i dwiema korwetami pod swoją komendą krążył u wybrzeży hiszpańskich. Awansował 8.09.1794 na "kapitana liniowca 3 klasy". Objął 25.09.1794 komendę nad 46-działową fregatą ("strzyżonym" liniowcem) Agricola, wysłaną z Rochefort do patrolowania wybrzeży Gaskonii. Był jej kapitanem do października 1795. Od 19.02 do 6.09.1796 dowodził 74-działowcem Fougueux, awansując tymczasem 21.03.1796 na "kapitana liniowca 1 klasy". Zrealizował rejs na San Domingo. Objął 24.02.1798 dowództwo 40-działowej fregaty Franchise. W sierpniu 1798 weszła ona w skład zespołu (3 fregaty i korweta) szefa dywizjonu Savary podczas ekspedycji irlandzkiej; obarczono tę eskadrę zadaniem przewiezienia do Irlandii 1150 żołnierzy i 4 dział gen. Humberta; Savary opuścił redę wyspy Aix 6.08.1798, prześliznął się niezauważony przez brytyjską blokadę i zakotwiczył 22.08 przy Kilcummin Head u wejścia do zatoki Killala. Wysadzeni żołnierze gen. Humberta poddali się Anglikom już 8.09.1798 pod Ballinamuck, ale Savary dzień wcześniej wrócił bezpiecznie do ujścia Żyrondy. Z tą samą eskadrą wysłano go 12.10.1798 z Rochefort, aby dowiedział się o losy ekspedycji Humberta i skierowanej 16.09 z Brestu znacznie większej wyprawy generałów Ménage’a i Hardy’ego pod opieką komodora Bomparta (rozgromionej 12.10.1798 przez komodora Warrena koło Lough Swilly, o niedobitkach wyłapywanych w kolejnych akcjach aż do 20.10 pod Brestem). Savary dotarł szczęśliwie do zatoki Sligo 27.10, dowiedział się o klęskach Francuzów i wrócił do Rochefort 6.11 (lub 16.11) 1798, mimo że tym razem ścigany (bezowocnie) przez brytyjskie okręty w dniach 28-30.10.1798. Tym niemniej, aby móc uciec przed "dużo gorszymi pod każdym względem fregatami brytyjskimi" Guillotin musiał wyrzucić za burtę 20 dział, wszystkie kotwice poza jedną i wiele innych ciężkich elementów wyposażenia. Franchise została wycofana do rezerwy w Rochefort 20.01.1799. Guillotin-Gonthière był od 23.09.1799 do 21.02.1800 w Lorient kapitanem 74-działowca Argonaute, ale musiał zrezygnować z tej komendy z powodu choroby. Mianowano go 4.08.1800 szefem militarnym portu w Lorient - sprawował tę funkcję od 13.08 do 17.12.1800. Podczas reorganizacji marynarki 23.09.1800 pozbawiono go rangi "kapitana liniowca 1 klasy" i przyznano stopień "kapitana liniowca 2 klasy". Od 21.12.1800 był szefem militarnym portu w Rochefort. Został kawalerem Legii Honorowej 5.02.1804 i oficerem tego orderu 14.06.1804. Ponownie awansował 1.01.1806 na "kapitana liniowca 1 klasy". Zmarł 27.11.1807 (lub dwa dni wcześniej) w Rochefort.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Janusz Kluska




Dołączył: 01 Sie 2010
Posty: 1438
Przeczytał: 2 tematy

Skąd: Wodzisław Śląski

PostWysłany: Czw 17:33, 02 Lis 2017    Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuje za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Louis-Marie Le Gouardun (09.09.1753 - 18.12.1814) oraz Pierre-Marie Le Bozec (28.04.1769 - 15.05.1830).
Pozdrawiam Janusz.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Sob 10:19, 04 Lis 2017    Temat postu:

Louis-Marie Le Gouardun urodził się 9.09.1753 w Lorient. Jego rodzicami byli René-Marie Le Gouardun (oficer statków Kompanii Indyjskiej) i Louise Péruchon. Zaczął służyć na morzu 23.03.1771 w charakterze elewa-ucznia pilota na 700-tonowym żaglowcu Laverdy, dowodzonym przez jego ojca. Pozostał na tej jednostce, gdy w okresie 28.04.1773 - 3.03.1774 służyła jako okręt marynarki królewskiej, zatrudniony w randze pomocnika kanoniera. Od 13.03.1774 Le Gouardun był chorążym-pisarzem w służbie Kompanii Indyjskiej. Żeglował od marca 1774 do czerwca 1775 na statku Brune z Lorient do Indii, potem (styczeń 1776 - lipiec 1777) do Chin. Pełnił funkcję drugiego oficera na statku Thérèse skierowanym w styczniu 1778 na Daleki Wschód, skąd powrócił w sierpniu 1779. Le Gouardun został przyjęty do marynarki wojennej 22.08.1779 w stopniu "porucznika fregaty na czas kampanii". Wszedł w sierpniu lub we wrześniu 1779 na Ile de France na pokład 74-działowca Orient, który dotarł tam z załogą mocno przerzedzoną szkorbutem. Okręt ten, dowodzony przez hrabiego d'Orves, wziął udział w prawie bezowocnej kampanii eskadry komodora Tronjoly u Przylądka Dobrej Nadziei (chociaż zdobyto w 1779 brytyjski okręt korsarski). W 1780 Thomas d'Orves przejął dowództwo tego zespołu i dalej operował na Oceanie Indyjskim m.in. (do lipca 1781), m.in. wychodząc 4.10.1780 z Port Louis (na Ile de France) w celu dojścia do Pondichéry i nawiązania kontaktu z Hyderem Ali. Nie zgodził się jednak na zaproponowaną przez tego ostatniego współpracę w zdobyciu Cuddalore i wrócił 1.04.1781 na Ile de France, gdzie oczywiście - zgodnie z miejscową tradycją francuską - wszedł w ostry zatarg z gubernatorem. Oznaczało to dla Hydera Ali ciężką klęskę z rąk Brytyjczyków 1.07.1781, a dla Francuzów bezpowrotną utratę okazji wyparcia Anglików z wybrzeża Karnatiku. Natomiast dla Le Gouarduna wiązało się z przejściem w lipcu 1781 na 64-działowiec Ajax, na którym pozostał do listopada 1781. Od listopada 1781 do kwietnia 1782 służył na 40-działowej fregacie Pourvoyeuse, a od kwietnia 1782 do października 1783 na 74-działowcu Annibal. Hrabia d'Orves zmarł na morzu 4.02.1782, zaś dowództwo sił francuskich na Oceanie Indyjskim przejął przybyły na Ile de France na początku listopada 1781 komodor (wkrótce kadm.) Suffren. Dzięki temu Le Gouardun mógł wziąć udział w bitwach pod Sadras 17.02.1782, Providien 12.04.1782, Negapatam 6.07.1782, Trincomalee 3.09.1782, Cuddalore 20.06.1783. Pod Providien i pod Cuddalore został ranny. Wrócił do Francji (do Brestu 15.05.1784) na 40-działowej fregacie Consolante, wchodząc w skład jej załogi od października 1783 do maja 1784. Podjął znów służbę na statkach Kompanii Indyjskiej, angażując się 30.03.1786 na stanowisku drugiego oficera żaglowca Langvilliers. Przejął dowództwo tej jednostki 15.09.1787 i doprowadził ją do Francji na początku grudnia 1787. Od 14.09.1789 do sierpnia 1791 był kapitanem statku Chasseur, wysłanego też na Daleki Wschód, a od marca 1792 do lutego 1794 dowodził statkiem Indien, skierowanym ku Przylądkowi Dobrej Nadziei. Le Gouardun został 2.07.1794 przyjęty do marynarki wojennej w stopniu "nadliczbowego chorążego liniowca" na 40-działowej fregacie Vertu, na której służył do października 1794. Awansował gwałtownie 2.11.1794 do stopnia "kapitana liniowca 3 klasy".
CDN.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Nie 7:32, 05 Lis 2017    Temat postu:

Otrzymał 29.11.1794 dowództwo 110-działowca Révolutionnaire we flocie Brestu wiceadm. Villaret-Joyeuse'a i uczestniczył w nieszczęsnym Rejsie Wielkiej Zimy (24.12.1794-2.02.1795). Zdał komendę trójpokładowca 8.05.1795. Od 15.05.1795 do 26.05.1796 dowodził 74-działowcem Jean Bart. Brał udział w starciach koło wyspy Groix 17.06, 22.06 i 23.06.1795. Został ciężko ranny w pierś uderzeniem bloku podczas manewrowania i musiał zdać dowództwo na początku tej ostatniej bitwy. Uwolniony 21.08.1795 przez sąd wojenny od wszelkiej odpowiedzialności za klęskę pod Groix, awansował 21.03.1796 do rangi szefa dywizjonu. Nie zagojona rana zmusiła go do chwilowej rezygnacji z dowodzenia 26.05.1796. Mianowany kapitanem kolejno 44-działowej fregaty Loire 21.12.1797, 32-działowej fregaty Fraternité (22.09.1798 - 5.10.1798), 74-działowca Convention (18.02.1800) i 80-działowca Indivisible (11.03.1800- 9.03.1801), praktycznie nie opuszczał portu. Kiedy 23.09.1800 zniesiono stopień szefa dywizjonu, przyznano mu rangę "kapitana liniowca 2 klasy". Od 10.03.1801 dowodził 74-działowcem Dix Aout. Okręt ten wszedł w skład eskadry kadm. Ganteaume, który 23.01.1801 wyszedł z Brestu i trzykrotnie daremnie próbował dostarczyć posiłki dla wojsk francuskich w Egipcie, raz zawijając od razu (z marszu) do Tulonu 18.02.1801, drugi raz wychodząc stamtąd 19.03.1801, ale zawijając z powrotem już 5.04.1801; trzeci raz wychodząc z Tulonu 24.04.1801, kierując się 1.06.1801 spod wybrzeży Włoch ku Egiptowi i docierając do wybrzeża Afryki około 100 mil na zachód od Aleksandrii (gdzie nie udało mu się wysadzić żołnierzy), po czym zawrócił na zachód. Le Gouardun brał w trakcie tego rejsu bezpośredni udział w zdobyciu 24.06.1801 brytyjskiego 74-działowca Swiftsure u wybrzeży Libii i wrócił z całą eskadrą do Tulonu 22.07.1801. Uczestniczył potem w transporcie żołnierzy na San Domingo i powrócił do Brestu, gdzie jego okręt wycofano do rezerwy 29.05.1802. Od 9.08.1803 do 26.05.1808 był w Breście kapitanem 74-działowca Jean Bart. Został oficerem Legii Honorowej 14.06.1804. Awansował 1.01.1807 na "kapitana liniowca 1 klasy". Po zejściu z ostatniego liniowca służył w porcie Lorient. Otrzymał Order Św. Ludwika 18.08.1814. Przeniesiono go w poczet oficerów nieaktywnych 1.09.1814, przeciwko czemu daremnie protestował w grudniu 1814, na kilka dni przed śmiercią. Zmarł 18.12.1814 w Lorient.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Pon 7:34, 06 Lis 2017    Temat postu:

Pierre-Marie Le Bozec (Lebozec) urodził się 28.04.1769 na wyspie Bréhat. Jego rodzicami byli Yves Le Bozec (oficer, potem kapitan statków handlowych) i Marie Le Conniat. Za stryja miał Charlesa Le Bozec, o którego losach już tu pisałem. Pierre-Marie Le Bozec zaczął służyć na morzu w 1780 w charakterze chłopca okrętowego na statku handlowym. Od 2.07.1782 do marca 1783 wchodzi w skład załogi (26 osób) niewielkiego żaglowca handlowego Deux Frères, dowodzonego przez jego ojca, a wynajętego przez państwo do ochrony konwojów na kanale La Manche. Potem pływał na rozmaitych statkach dowodzonych przez ojca, zostając 29.07.1784 porucznikiem na Deux Frères, a 25.09.1787 - drugim kapitanem na żaglowcu Comte Esterhazy, wysłanym na San Domingo. Służył na nim do marca 1788 i potem od maja 1788 do stycznia 1789. Zajmował to samo lub zbliżone stanowiska na rozmaitych statkach (kierujących się do Kadyksu i Ameryki) do maja 1792. Powołano go marynarki wojennej 7.10.1792 w stopniu nadliczbowego "chorążego liniowca"; od 6.05.1793 do 4.03.1794 dowodził 10-działowym brygiem-kanonierką Vaillante, obarczonym zadaniem ochrony konwojów na kanale La Manche, między Saint Malo a Brestem (z placówką w Perros-Guirec) oraz (od grudnia 1793) między Granville a Douarnenez. Awansował na "porucznika liniowca" 19.01.1794. Objął 8.03.1794 (wg Quintinów) albo najwcześniej w lipcu 1795 (wg Roche'a) dowództwo 34-działowej korwety Républicaine. Realizował na niej szereg misji eskortowych w rejonie Brestu oraz patrolował (wespół z oddanymi pod jego komendę 14-działowymi brygami Subtil i Victorieuse) wody kanału L Manche i Morza Północnego. Zdaniem Quintinów, w walce z angielską fregatą Pollo został ranny w głowę i ramię - jednak Royal Navy nie miała oczywiście jednostki tej nazwy, więc musiało chodzić o fregatę handlową, korsarską, żaglowiec o przekręconej nazwie, bądź zmyślenie. Le Bozec awansował tymczasem 21.03.1796 na "kapitana fregaty". Jego korweta należała do zespołu siedmiu lub ośmiu okrętów francuskich, które stoczyły 15.07.1796 nierozstrzygniętą walkę z samotnym brytyjskim 56-działowcem Glatton i uciekły do Vlissingen. Wysłano Le Bozeca 27.10.1796 z Républicaine w rejs krążowniczy u wybrzeży Afryki, Brazylii i Gujany. Pochwycił 76 statków, w tym 11.07.1798 portugalską jednostkę Nossa Senhora de La Dolores. Po opuszczeniu Cayenne 18.07.1799 w drodze ku wybrzeżom Surinamu został 25.08 dostrzeżony przez brytyjską fregatę 38-działową Tamar - mimo ucieczki nocą na płytkie wody, nadal był ścigany od świtu 26.08 i po południu poddał się po 10-minutowej walce. Trzymany krótko w niewoli na Barbados, wrócił do Cayenne już 5.11.1799. W Gujanie zaokrętował się na 40-działową fregatę Sirène w charakterze drugiego kapitana na rejs z Cayenne do Brestu (13.01 - 11.03.1800). Powierzono mu 2.07.1801 komendę nad 44-działową fregatą Clorinde, wysłaną 14.02.1802 z Rochefort na San Domingo w składzie zespołu kadm. Latouche-Tréville. Fregata stała 12.08.1802 na redzie Cap Français, wspomagała tłumienie powstania niewolników aż do kapitulacji wyspy 30.11.1803 i wpadła w ręce Anglików. Wcześniej Le Bozec awansował 24.09.1803 do rangi "kapitana liniowca 2 klasy" i przez osiem miesięcy dowodził siłami morskimi na południu San Domingo. Z dniem 30.11.1803 stał się jeńcem wojennym.
CDN.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Wto 7:35, 07 Lis 2017    Temat postu:

Przewieziony na Jamajkę, wrócił do Francji na słowo 15.07.1804. Został oficerem Legii Honorowej 14.06.1804. Był zatrudniany w rozmaitych misjach przez ministra marynarki (np. prowadził inspekcje wybrzeży), aż do formalnej wymiany jeńców 1.11.1810. Mianowany dowódcą siódmego Ekwipażu Wysokiej Burty 12.11.1810. Od 4.01 do 11.03.1811 dowodził 80-działowcem Friedland w eskadrze Antwerpii. Od 24.04.1811 był kapitanem 74-działowca Marengo i 60 Ekwipażu Wysokiej Burty w Lorient. Wyszedł z tego portu 9.03.1812 w składzie eskadry wiceadm. Allemanda i zawinął do Brestu 29.03.1812. Zszedł z Marengo 8.10.1812. Mianowany 10.08.1813 dowódcą 88 Ekwipażu Wysokiej Burty, podjął 1.09.1813 obowiązki na pokładzie 44-działowej fregaty Étoile wyposażanej w Nantes. Zszedł z niej 30.09.1813, przeniesiony do Saint Malo dla objęcia 1.10.1813 komendy nad 46-działową fregatą Aréthuse. Zgodnie z instrukcjami ministra marynarki z lutego 1814, opuścił Saint Malo 6.03.1814 na czele zespołu dwóch fregat (oprócz Aréthuse jeszcze 46-działowa fregata Illyrienne i 16-działowy bryg Alcyon). Napotkawszy uporczywe przeciwne wiatry zawrócił 10.03 do Saint Malo; jednak podczas wchodzenia do portu fregata Illyrienne weszła na skały, a naprawy potrwały do 10.04. Le Bozec wyszedł ponownie ze swoim zespołem 10.04.1814 i po krótkim krążeniu na kanale La Manche i Atlantyku, podczas którego zatopił lub zdobył 11 żaglowców przeciwnika, zawinął na redę Port Louis 24.05.1814. Opuścił Lorient 21.06.1814 (nadal z fregatami Aréthuse i Illyrienne), zawinął do Brestu 24.06. Został kawalerem Orderu Św. Ludwika 18.08.1814. Zdał komendę Aréthuse 30.11.1814. Zatrudniono go w służbie portowej w Breście. Od 10.04 do 16.07.1815 dowodził marynarką w Hawrze. Podczas drugiej restauracji Burbonów wrócił do służby w Breście. Awansował 1.08.1816 na "kapitana liniowca 1 klasy". Od 5.03.1817 (formalnie) i od 15.03 (faktycznie) dowodził 44-działową fregatą Flore. Wyszedł w morze 13.09.1817, mając pod swoją komendą jeszcze 20-działową korwetę Coquette oraz 6-działową gabarę Églantine, z misją odebrania Gujany z rąk Hiszpanów na mocy traktatu wiedeńskiego. Tym niemniej całość sił przeznaczonych do tego zadania była większa, a naczelne dowództwo sprawował nie on, lecz kmdr Bergeret. Okręty pożeglowały na Martynikę, do Gujany i wybrzeży San Domingo. Le Bozec wrócił do Brestu 10.05.1818 i zdał komendę 26.05.1818. Mianowano go 18.03.1820 majorem marynarki i dyrektorem portu w Cherbourgu. Piastował to stanowisko od 10.04.1820 do 24.12.1822. Dano mu komandorię Legii Honorowej 28.04.1821. Został przeniesiony w grudniu 1822 w stan spoczynku z honorowym stopniem kontradmirała. Zmarł 15.05.1830 na wyspie Bréhat. Miał żonę - Jeanne-Emmanuelle Corouge.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Janusz Kluska




Dołączył: 01 Sie 2010
Posty: 1438
Przeczytał: 2 tematy

Skąd: Wodzisław Śląski

PostWysłany: Śro 23:41, 08 Lis 2017    Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuje za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów frncuskich oficerów, są nimi Guillaume-François-Joseph Bourdé de la Villehuet (08.05.1763 - 10.01.1851) oraz Albin-Joseph Leveyer de Belair (27.02.1765 - 25.09.1825).
Pozdrawiam Janusz.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Pią 19:36, 10 Lis 2017    Temat postu:

Guillaume-François-Joseph Bourdé de la Villehuet urodził się 8.05.1763 w Plouer. Jego rodzicami byli Joseph-Laurent Bourdé (senior de Champlevrier) oraz Claire-Périnne Jean (Jan). Zaczął służbę na morzu 18.04.1774 jako chłopiec okrętowy na statku handlowym Superbe, wyprawionym z Saint Malo do Ameryki. Pozostał na nim do maja 1775. Potem (od sierpnia 1775 do listopada 1776) służył w tym samym charakterze na statku handlowym Lion, wysłanym z Brestu na Ile de France. Od 20.11.1776 był chłopcem okrętowym na 32-działowej fregacie Belle Poule, która od 1772 prowadziła badania na Oceanie Indyjskim, a 12.12.1776 podążyła stamtąd do Brestu. Od 6.08.1777 do sierpnia 1778 służył jako praktykant na statku handlowym Sully, wyprawionym z Nantes do Ameryki. W okresie 22.02.1779 - 12.1779 był ochotnikiem na 32-działowej fregacie Diane, która w kwietniu 1779 uczestniczyła w ekspedycji Legionu księcia de Nassau-Siégen wyznaczonego do opanowania Saint Helier (na Jersey), ale zła pogoda uniemożliwiła desantowanie żołnierzy. Od 3.06.1779 do 14.09.1779 Diane zrealizowała rejs po wodach kanału Le Manche i Atlantyku, podczas którego jej załoga została zdziesiątkowana przez choroby. Bourdé przeżył i od czerwca do listopada 1780 służył jako ochotnik na 3-działowej kanonierce Querelleuse z Saint Malo. Od 29.01.1781 zatrudnił się jako chorąży na okręcie korsarskim Liberté z Saint Malo, zdobytym przez Anglików 15.03.1781, co nie przeszkodziło Wilhelmowi Bourdé już od 7.07.1781 (do sierpnia 1783) zajmować stanowisko sternika na 32-działowej fregacie Cérès, wysłanej z Rochefort do kolonii na Antylach. Podjął pracę w marynarce handlowej 31.03.1784 w roli marynarza na statku handlowym Bonne Amie, skierowanym z Lorient do Saint-Pierre-et-Miquelon. Od 30.03 do grudnia 1785 oraz od kwietnia 1786 do stycznia 1787 był porucznikiem na tym samym żaglowcu. Od kwietnia do stycznia 1787 służył na statku handlowym César, wysłanym z Saint Malo ku Nowej Fundlandii. Następnie był ochotnikiem (od 21.01.1788 do marca 1789) na pocztowcu nr 4 marynarki królewskiej, skierowanym z Bayonne do Indii Wschodnich (Ile de France, Ile de Bourbon, Pondichéry) - w lutym 1789 wrócił do Bordeaux. Bourdé kolejny raz przeszedł do marynarki handlowej i od 18.08.1790 do grudnia 1792 zajmował stanowisko porucznika na statku Marie Catherine, żeglującym z Bordeaux do Ameryki. Przyjęty 1.05.1793 do marynarki wojennej w stopniu "chorążego liniowca". Służył od maja 1793 do stycznia 1794 na pokładzie 32-działowej fregaty Pique. Odbył na niej w 1793 kampanię - transport żołnierzy na Wyspy Zawietrzne. Ożenił się 29.12.1793 w La Rochelle z Marie-Thérèse Reyniers. Awansował 21.01.1794 na "porucznika liniowca". Wszedł w skład załogi 74-działowca Montagnard we flocie Brestu i wziął udział w bitwie na Atlantyku 29.05.1794, po której jego uszkodzony okręt odłączył się od reszty eskadry kadm. Villaret-Joyeuse'a i wrócił do Brestu, nie uczestnicząc już w klęsce z 1.06.1794. W maju 1795 liniowiec ten znalazł się w Tulonie. W tym samym miesiącu zdążył być dwukrotne przemianowany, bowiem od 18.5 nosił nazwę Democrate, a od 30.05 - Jupiter. Walczył w bitwie eskadry kadm. Martina pod Fréjus (pod Hyérès) 13.07.1795. Bourdé zszedł z okrętu 8.08.1795. Objął 9.08.1795 dowództwo 32-działowej fregaty Sérieuse; powierzono mu komendę nad dywizjonem fregat (oprócz Sérieuse także 40-działowa Junon), z którymi patrolował Morze Śródziemne od sierpnia 1795 do stycznia 1796. Awansował na "kapitana fregaty" 21.03.1796. Od 17.01.1797 był kapitanem 32-działowej fregaty Sensible. Obarczono go zadaniem eskortowania transportowców z wojskiem, które miało zająć Wyspy Jońskie scedowane na Francję w ramach traktatu z Campo Formio. Bourdé został tymczasowo dowódcą francuskich sił na Adriatyku - do 28.09.1797. Wrócił 30.04.1798 w Tulonie do dowodzenia fregatą Sensible. Awansował 3.05.1798 na "kapitana liniowca 2 klasy". Wyszedł z Tulonu 19.05.1798 w składzie floty wiceadm. Brueysa, eskortującej ekspedycję egipską generała Bonaparte. Bourdé otrzymał polecenie przewiezienia do Francji sztandarów i innych trofeów zabranych po zdobyciu Malty 10.06.1798, łupów zrabowanych na tej wyspie, depesz i wysłannika generała Bonaparte do Dyrektoriatu, gen. Baragueya d'Hilliers. Jednak po drodze Sensible natknęła się 26.06.1798 koło Marettimo (Wyspy Egady) o godz. 16 na brytyjską fregatę 38-działową Seahorse. Francuska jednostka, mając słabą załogę (należeli do niej m.in. niewolnicy z galer, oswobodzeni na Malcie) i nie będąc przygotowana do toczenia ostrej walki (zgodnie z francuskim zwyczajem używania okrętów wojennych w roli transportowców), próbowała uciec na Maltę. W nocy z 26/27.06 Seahorse znacznie się jednak zbliżyła i 27.06 o czwartej nad ranem zmusiła Francuzów do bitwy w pobliżu wyspy Pantelleria. Bourdé daremnie próbował nawet abordażu (ex-galernicy, nieprzyzwyczajeni do starć artyleryjskich, w większości opuścili swoje stanowiska przy działach już po pierwszej salwie), ale ostatecznie musiał opuścić banderę po stracie 18-25 zabitych i 35-55 rannych. Brytyjski kapitan wypuścił na Sardynii większość jeńców. Francuski minister marynarki uznał fałszywie, że Bourdé bronił się słabo i rozkazem z 31.07.1798 pozbawił go stanowiska. Jednak sąd wojenny z 20.05.1799 wykazał fałszywość tych oskarżeń i uniewinnił komandora z wszystkimi honorami. Rozkaz z 21.08.1799 przywracał go do rangi i komendy. Bourdé był potem na redzie Brestu od 27.04 do 27.10.1800 kapitanem 80-działowca Formidable, a od 28.10.1800 do 20.04.1801 dowódcą 74-działowca Marengo. Od 14.07 do 16.11.1801 sprawował komendę nad 74-działowcem Intrépide w Kadyksie. Przejął 11.11.1802 w Breście dowództwo 74-działowca Argonaute. Wysłany na San Domingo w ramach ekspedycji wiceadm. Villaret-Joyeuse'a, należał do eskadry kadm. Bedouta (który podniósł swoją flagę na Argonaute). W nocy z 8/0.01.1803 liniowiec zawinął do Genui. Wtłoczono tu na pokład liniowca 675 żołnierzy z Legionów Polskich we Włoszech, mimo że zabrano żywności i wody tylko dla 500. Wyruszono 27.01, a do San Domingo dotarto 29.03.1803, przywożąc wycieńczonych Polaków. Część z nich wysadzono z okrętu dopiero 8.04.1803 w Tiburon. W czerwcu Bedout zgromadził w Port au Prince sześć liniowców, które wobec wybuchu kolejnej wojny z Wielką Brytanią przeprowadził przez Atlantyk do neutralnego Ferrol, zdobywając po drodze jeden brytyjski żaglowiec korsarski i niszcząc drugi. Decyzja zawinięcia (w listopadzie 1803) do hiszpańskiego portu nie okazała się najszczęśliwsza, bowiem francuskie okręty stały tam - zablokowane przez Anglików - blisko dwa lata. Bourdé został kawalerem Legii Honorowej 5.02.1804 i oficerem tego orderu 14.06.1804. Zszedł z Argonaute już 9.06.1805. Przeniesiono go do Kadyksu, gdzie 21.07.1806 przejął komendę 80-działowca Neptune, kolejnego okrętu blokowanego w porcie przez Brytyjczyków, tym razem w składzie eskadry adm. Rosily-Mesrosa. W ten sposób, po wybuchu powstania Hiszpanów przeciwko Francuzom, dostał się 14.06.1808 ze swoim okrętem do niewoli. Po powrocie do Francji awansował 1.06.1811 na "kapitana liniowca 1 klasy". Został 22.10.1812 kapitanem 74-działowca Commerce de Lyon i dowódcą 34 ekwipażu wysokiej burty. Jego okręt należał do eskadry wiceadm. Missiessy na Skaldzie. Commerce de Lyon kotwiczył w marcu 1814 w Burglit. Bourdé był obecny podczas zwycięskiej obrony Antwerpii w 1814, po czym po zawarciu pokoju przeprowadził swój okręt do Brestu, gdzie jednostkę wycofano do rezerwy 24.11.1814. Dostał Order Św. Ludwika 18.08.1814. Służył na lądzie. Przeniesiono go na listę oficerów nieaktywnych 1.01.1816 oraz w stan spoczynku 1.11.1817. Otrzymał 10.12.1817 honorową rangę kontradmirała. Zmarł 10.01.1851 w La Rochelle.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Sob 21:15, 11 Lis 2017    Temat postu:

Albin-Joseph Leveyer (Le Veyer) de Belair (Le Veyer-Belair) urodził się 27.02.1765 w Port-Louis. Jego rodzicami byli Philibert-Jean-Baptiste Le Veyer (pan de Belair, koniuszy, kapitan statków Kompanii Indyjskiej) oraz Marie-Anne-Magdelaine Bichard. Zaczął służbę na morzu 20.03.1779 jako aspirant marynarki wojennej. Zaokrętował się 19.06.1781 na 74-działowiec Guerrier i przebywał na nim do 1.10.1781. Wziął udział w nieudanej kampanii floty hrabiego de Guichen i adm. de Cordoby (wyjście z Brestu 22.06, dotarcie do Kadyksu i powrót przez Atlantyk do Brestu 5.09.1781). Został tymczasem 11.07.1781 gardemarynem. Od listopada 1781 do stycznia 1782 służył na 74-działowcu Actif. Był więc obecny podczas ciężkiej porażki konwoju źle osłanianego przez generała-porucznika Guichena po wyjściu z Brestu (kampania 9.12.1781 - 9.01.1782). W styczniu 1782 wszedł w skład załogi 74-działowca Magnifique, wysłanego na Antyle dla wzmocnienia operujących w tamtym rejonie sił generała-porucznika de Grasse. Liniowiec należał do grupy jednostek eskortujących z Francji konwój 50 statków, przybyłych do Fort Royal na Martynice (gdzie od 8.02.1782 stał de Grasse) 19.02.1782. W ten sposób młody Le Veyer brał udział w starciu koło Dominiki 9.04 i w klęsce poniesionej z rąk floty brytyjskiej adm. Rodneya koło Wysepek Świętych 12.04.1782. Magnifique był wśród okrętów, które uciekły do Cap Français na San Domingo, i nad którymi objął komendę markiz de Vaudreuil. Kiedy 3.07.1782 z Cap Français ruszyła połączona flota hiszpańsko-francuska (licząca 25 liniowców pod naczelnym dowództwem generała-porucznika de Solano), markiz de Vaudreuil dowodził w niej przednią strażą składającą się z 13 liniowców francuskich (oraz 3 fregat i kutra) - wśród nich znajdował się Magnifique. Połączona flota przeszła do Hawany, potem Vaudreuil zawinął do Bostonu. Jednak podczas wchodzenia do tego portu Magnifique rozbił się 11.08.1782 na skale koło wyspy Lovells. We wrześniu 1782 Kongres amerykański ofiarował Francuzom w ramach rekompensaty jedyny liniowiec Floty Kontynentalnej, 74-działowy okręt America. Na tym właśnie żaglowcu, zaokrętowany w październiku 1782, Le Veyer wrócił do Brestu. Zszedł z liniowca w sierpniu 1783. Następnie służył od listopada 1783 do lipca 1784 na 16-działowej gabarze Bayonnaise, skierowanej ku wybrzeżom Afryki, w ramach przejmowania z rąk Anglików różnych placówek w Senegalu (m.in. Gorée), które przypadły Francuzom w wyniku postanowień traktatu pokojowego podpisanego w Wersalu. Od października 1784 do czerwca 1785 Le Veyer należał do załogi 32-działowej fregaty Émeraude, prowadzącej badania hydrograficzne u przylądka Bojador w Afryce oraz sporządzającej plan archipelagu Bissagos (dziś Bijagós). Od września 1785 do listopada 1787 służył na 26-działowej fregacie Active, żeglującej wtedy po wodach Antyli. Od grudnia 1787 do lipca 1788 był na 20-działowej fluicie Outarde, zatrudnionej u wybrzeży Afryki. Tymczasem awansował 16.02.1788 na "porucznika liniowca". Należał od lipca 1790 do kwietnia 1791 do kadry 18/20-działowej korwety Cérès, skierowanej ku Wyspom Zawietrznym, a potem w rejs patrolowy w okolicach wyspy Ouessant. Od stycznia do czerwca 1792 służył na 74-działowcu Jupiter w rejsie na San Domingo, a od czerwca do listopada 1792 na 32-działowej fregacie Prudente, która od października 1792 eskortowała konwój francuskich statków rybackich z Nowej Fundlandii do Saint Malo. Awansował 1.01.1793 na "kapitana liniowca 2 klasy", zaś równo rok później - na "kapitana liniowca 1 klasy". Od 16.12.1794 służył na 110-działowcu Majestueux na stanowisku drugiego kapitana. Wziął udział w tragicznym rejsie Wielkiej Zimy (29.12-1794 - 2.02.1795), pomagał w ratowaniu załogi 80-działowca Neuf Thermidor, gdy ten zatonął pod koniec stycznia 1795; przejął obowiązki dowódcy na własnym okręcie, gdy kmdr Le Beau zachorował, doprowadził liniowiec do portu mimo wielkiej ilości wody w kadłubie.
CDN.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Nie 18:40, 12 Lis 2017    Temat postu:

Leveyer de Belair ożenił się 26.03.1795 w Lorient z Lucie-Marie-Thérèse Bourdé de la Villehuet. Mieli dzieci. Zszedł z okrętu Majestueux 14.05.1795 i został zatrudniony na lądzie w Lorient. Od 12.05 do 23.05.1800 wchodził w skład załogi 118-działowca Océan, a od 24.05 do 3.08.1800 dowodził 74-działowcem Jean Bart w eskadrze kadm. Latouche-Tréville. Od 1.06.1801 do 1.10.1802 był kapitanem 74-działowca Scipion. Wziął udział w ekspedycji wiceadm. Villaret-Joyeuse na San Domingo. Uczestniczył w ataku na fort broniący miasta Cap Français. Jednak te ostatnie informacje państwa Quintinów są nieco podejrzane - wg Roche'a Scipion nie tylko w lipcu 1802 znajdował się już w Breście, lecz przede wszystkim w sierpniu 1802 stał na redzie Algieru pod zupełnie innym dowódcą (zresztą także Quintinowie przyznają - tylko w innych miejscach - że tenże kapitan przejął komendę nad liniowcem Scipion już 7.07.1802). Coś tu z pewnością pomylono, choć może tylko datę zdania dowództwa przez Le Veyera. Ten ostatni od 14.07 do 23.12.1803 był kapitanem 80-działowca Alexandre we flocie Brestu kadm. Ganteaume'a, a od 23.12.1803 dowodził w niej 74-działowcem Impétueux. Został kawalerem Legii Honorowej 5.02.1804 i oficerem tego orderu 14.06.1804. Opuścił Brest 13.12.1805, bowiem jego okręt włączono do sił kadm. Willaumeza (6 liniowców, 2 fregaty i 2 brygi), które wysłano do Cayenne trasą mającą prowadzić wg uznania kontradmirała do okolic Przylądka Dobrej Nadziei albo Wyspy Św. Heleny, a stamtąd przez Martynikę albo Gwadelupę. Francuzi napotkali w połowie grudnia 1805 brytyjski konwój z Gibraltaru i urwali z niego dwa transportowce, zetknęli się 25.12 w okolicach Wysp Kanaryjskich z eskadrą wiceadm. Duckwortha, ale oderwali od niej następnego dnia, pozostali do kwietnia na południowym Atlantyku, a potem pożeglowali do Cayenne. Stamtąd operowali w trzech w miarę niezależnych zespołach i polowali na nieprzyjacielskie statki u wybrzeży Brazylii. Ścigani przez okręty Royal Navy zawinęli do Fort Royal na Martynice 24.06.1806. Wyszli z tego portu niepostrzeżenie 1.07. Chwytali statki u wysp Montserrat i Nevis, atakowali je pod St. Kitts. Willaumez próbował uderzyć 6.07 na wielki konwój gromadzący się pod Tortolą, lecz ustąpił bez walki przed przybyłą eskadrą brytyjską kadm. Cochrane. Na skutek dezercji (w nocy 31.07.1806) rodzonego brata Napoleona (którego cesarz awansował za to na kontradmirała) nie udał mu się atak w okolicach Bahamów na kierujący się do Anglii konwój z Jamajki. W nocy z 18 na 19.08.1806 w okręty Willaumeza znajdujące się na północny wschód od Puerto Rico uderzył huragan, ciężko je uszkadzając i rozpraszając. Impétueux z trudnością dotarł do zatoki Chesapeake; zaatakowany tu 14.09.1806 przez Brytyjczyków wyrzucił się na brzeg, lecz Anglicy spalili wrak, a załogę wzięli do niewoli. Leveyer de Belair wrócił z niej szybko do Francji i podjął służbę w porcie Brestu. Mianowano go 7.04.1808 dowódcą 13 batalionu marynarki cesarskiej i kapitanem 44-działowej fregaty Pallas w Lorient. Zajmował to stanowisko od 25.06.1808 do 2.02.1809. Potem służył w porcie Lorient, a 1.07.1814 został przeniesiony na listę oficerów nieaktywnych. Dostał Order Św. Ludwika 18.08.1814. Przeniesiono go w stan spoczynku 1.11.1817. Dano mu 7.10.1818 honorową rangę kontradmirała. Zmarł 25.09.1829 w Port-Louis.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.timberships.fora.pl Strona Główna -> Okręty wiosłowe, żaglowe i parowo-żaglowe / Pytania, odpowiedzi, polemiki Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 47, 48, 49 ... 134, 135, 136  Następny
Strona 48 z 136

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin