Forum www.timberships.fora.pl Strona Główna www.timberships.fora.pl
Forum autorskie plus dyskusyjne na temat konstrukcji, wyposażenia oraz historii statków i okrętów drewnianych
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Personalia - Marine Royale XVII-XVIIIw
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 70, 71, 72 ... 134, 135, 136  Następny
 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.timberships.fora.pl Strona Główna -> Okręty wiosłowe, żaglowe i parowo-żaglowe / Pytania, odpowiedzi, polemiki
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Nie 13:25, 25 Lis 2018    Temat postu:

Louis Malles (nie Mallet!) urodził się 2.09.1741 w Port-Louis. Jego rodzicami byli Jean Malles (kapitan statków Kompanii Indyjskiej) i Marie-Ursule Price. Zaczął służbę na morzu w Kompanii Indyjskiej 19.04.1749, jako chorąży nadliczbowy na statku wysłanym w kwietniu 1749 z Lorient do Pondichéry i Chin. Pływał na tych trasach do 27.03.1759, kiedy kolejny statek, na którym zajmował stanowisko chorążego, został zdobyty przez Anglików. Wysadzony w Lizbonie, wrócił lądem do Lorient. Wysłano go stamtąd do Kadyksu, by dopilnował wyposażania innego żaglowca Kompanii Indyjskiej. Był od 9.04.1761 chorążym na statku skierowanym z Bordeaux na Maskareny i ponownie dostał się do brytyjskiej niewoli 25.02.1762. Przebywał w Anglii przez 9 miesięcy. Od 24.12.1762 był porucznikiem na statku Kompanii wysłanym z Lorient do Indii. Żeglował na jednostkach Kompanii Indyjskiej do czerwca 1769, potem na innych statkach kierujących się na Ile de France i do Pondichéry do lipca 1777. Ożenił się z Marie-Louise Fayolle. Po włączeniu się Francji do wojny amerykańskiej Malles został mianowany 10.10.1778 "pomocniczym kapitanem brandera". Zajął wówczas stanowisko drugiego kapitana na 40-działowej fregacie Consolante, wysłanej z Lorient na Ocean Indyjski. Dostał 15.06.1782 oficjalną rangę "kapitana brandera". Przejął 3.09.1782 komendę nad Consolante (poprzedni dowódca zginął w walce). Brał udział w operacjach eskadry kadm. Suffrena do maja 1783, m.in. uczestniczył w zdobyciu Trincomalé 28.08.1782. Jego fregatę wycofano 18.05.1783 w Trincomalé na remont, więc tymczasowo dowodził 32-działową fregatą Bellone i był komendantem marynarki w Trincomalé od 11.06 do 30.09.1783. Objął w październiku 1783 znów dowództwo Consolante i odprowadził fregatę do Francji, zawijając do Brestu 15.05.1784. Dostał Order Św. Ludwika 5.12.1784. Otrzymał urlop i wrócił do służby dopiero 30.08.1786 w Rochefort. Awansował na "porucznika liniowca" 1.05.1786. Służył od października 1786 do stycznia 1787 na 2/18-działowej gabarze Gave, wyposażonej w Rochefort do wożenia drewna na budowę okrętów. Od kwietnia do września 1787 był oficerem na 32-działowej fregacie Flore, uczestniczącej w działaniach eskadry ewolucji bitewnych. Od 28.10 do 16.11.1787 dowodził bazującą w Breście 6/20-działową fluitą Lourde, a od 5.04.1788 do 13.07.1789 był kapitanem 18/20-działowej fluity Mulet, skierowanej do Indii. Po powrocie Malles wziął urlop dla poratowania zdrowia (chorował na szkorbut i owrzodzenie nogi). Awansował 1.01.1793 na "kapitana liniowca 1 klasy". Zatrudniono go w służbie portu w Lorient 12.05.1793. Nie znalazł się w składzie marynarki wojennej po jej reorganizacji 22.09.1796. Udał się do Paryża na rozmowę z ministrem d/s marynarki i kolonii, w wyniku której mianowano go 26.11.1796 szefem ruchu i sztabu w Antwerpii, gdzie zajmował się m.in. sondowaniem Skaldy oraz portów w Antwerpii i Ostendzie. Od 4.08.1800 był szefem militarnym pierwszego okręgu morskiego w Dunkierce. Został kawalerem Legii Honorowej 5.02.1804 i oficerem tego orderu 14.06.1804. Przeszedł w stan spoczynku 25.01.1807. Otrzymał 26.04.1810 tytuł Kawalera Cesarstwa. Zmarł 3.06.1811 w Cherbourgu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Janusz Kluska




Dołączył: 01 Sie 2010
Posty: 1438
Przeczytał: 2 tematy

Skąd: Wodzisław Śląski

PostWysłany: Pon 20:31, 26 Lis 2018    Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Jean-Baptiste-Laurent-Hermenegilde Sibille (10.08.1760 - 05.08.1810) oraz Guillaume Thomas (20.03.1748 - 31.10.1815).
Pozdrawiam Janusz.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Śro 12:25, 28 Lis 2018    Temat postu:

Jean-Baptiste-Laurent-Hermenegilde Sibille urodził się 10.08.1760 w Saint-Tropez. Jego rodzicami byli François-Mathieu Sibille (kapitan statków) i Marie-Geneviève Garcin. Zaczął służbę na morzu w marynarce handlowej 28.11.1771 jako ochotnik na brygu dowodzonym przez jego ojca i udającym się ku wybrzeżom Lewantu. Żeglował na tym i na innych statkach do października 1785, zawijając do Egiptu, Konstantynopola, na Moreę, do Smyrny, na Maltę, odwiedzając też Indie Zachodnie i awansując aż do rangi kapitana dowodzącego. Od 28.04.1786 do marca 1787 służył w charakterze sternika w marynarce wojennej, w tym od kwietnia do grudnia 1786 na 18-działowej korwecie Flèche, od grudnia 1786 do stycznia 1787 na 24-działowej fluicie Lamproie i od stycznia do marca 1787 na 24-działowej korwecie Poulette. Wrócił w grudniu 1787 do marynarki handlowej jako kapitan. Żeglował do stycznia 1790. Przyjęto go 1.03.1793 do marynarki wojennej w randze "nadliczbowego chorążego liniowca". Służył krótko na 74-działowcu Duquesne. Od 22.10.1793 do 31.07.1794 dowodził awizem Vérité, od 31.07 do 29.10.1794 pół-galerą (feluką) 2-działową Léonidas, od 21.11 do 24.12.1794 szebeką 6-działową Pierre i od 4.01 do 19.09.1795 znów pół-galerą Léonidas. W marcu 1795 przeszedł z Genui do Tulonu. Odznaczył się w 26.07.1795, kiedy zawładnął na redzie Vado małym konwojem przeciwnika i doprowadził go do Genui. Dano mu 4.12.1795 stopień regularnego "chorążego liniowca". Dowodził 14.02.1796 w Portoferraio 6-działową szebeką Pierre. Awansował 21.03.1796 na "porucznika liniowca". Ożenił się 19.06.1796 w Draguignan z Caroline d'Esclapon. Mieli dzieci. Został 22.09.1796 "kapitanem fregaty". Znał się z generałem Bonaparte, który formułując 4.12.1796 żądanie przydzielenia do jego Armii Włoch oddziału 200 marynarzy pod energicznym dowódcą, wymienił wprost jego nazwisko. Sibille dołączył do Armii Włoch pod koniec grudnia 1796. Powierzono mu rolę organizatora i dowódcy flotylli na jeziorze Garda [tak zastraszająca wielka liczba oficerów marynarki francuskiej jest wymieniana jako organizatorów i dowódców flotylli na jeziorze Garda, że kiedyś trzeba by zrobić weryfikację tej listy], potem - w 1797 - zrealizował krótkie misje w Wenecji i Ankonie. Awansował 15.05.1798 na "kapitana liniowca 2 klasy". Wrócił do Armii Włoch, brał udział w walkach w północnych Włoszech na początku 1799, ponownie dowodził flotyllą na jeziorze Garda. Generał Championnet mianował go w październiku 1799 tymczasowym szefem dywizjonu, ale Pierwszy Konsul Bonaparte postanowił zaoszczędzić na pensji Sibille'a - nie zatwierdził tego awansu i w zamian 28.11.1799 wysłał mu parę pistoletów (szczęśliwie się zachowały - mają wygrawerowany na listwie grzbietowej napis "Kapitanowi liniowca Sibille od konsulów Republiki Francuskiej 7 Frimaire'a roku VIII" i głowę Neptuna na gałce kolby). Sibille znalazł się 7.02.1801 na liście oficerów nieaktywnych. Przeszedł w stan spoczynku 8.09.1803. Owdowiał 6.09.1805. Opuścił w 1806 Francję bez zezwolenia ministra Marynarki i Kolonii, przez co stracił emeryturę. Zmarł 5.08.1810 w Neapolu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Czw 13:37, 29 Lis 2018    Temat postu:

Guillaume Thomas urodził się 20.03.1748 w Granville. Jego rodzicami byli François-Isaac Thomas (oficer nawigacyjny) i Jeanne-Catherine Lecrosnier. Zdobywał doświadczenie na statkach cywilnych. Służył w marynarce królewskiej od 18.07.1777 do 16.03.1783 w charakterze zwykłego marynarza, sternika, drugiego pilota, pierwszego pilota. Po rewolucji dano mu 18.05.1793 w marynarce państowej stopień "porucznika liniowca". Był oficerem na 110-działowcu Terrible. Awansował na "kapitana fregaty" 21.03.1796, a na "kapitana liniowca 3 klasy" - 19.06.1796. Został 22.09.1796 "kapitanem liniowca 2 klasy". Od 3.04 do 23.08.1799 służył znów na Terrible, dzięki czemu uczestniczył w wypadzie eskadry Brestu wiceadm. Bruixa na Morze Śródziemne i z powrotem w okresie 25.04-8.08.1799. Przeniesiono go na listę oficerów nieaktywnych 1.12.1800. Przeszedł w stan spoczynku 8.09.1803. Zmarł 31.10.1815 w Granville.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Janusz Kluska




Dołączył: 01 Sie 2010
Posty: 1438
Przeczytał: 2 tematy

Skąd: Wodzisław Śląski

PostWysłany: Nie 21:16, 02 Gru 2018    Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losó francuskich oficerów, są nimi Jean-Baptiste Gémon (30.05.1769 - 25.04.1820) oraz Jean-Jacques Langlois (28.10.1769 - 17.07.1829).
Pozdrawiam Janusz.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Wto 16:17, 04 Gru 2018    Temat postu:

Jean-Baptiste Gémon urodził się 30.05.1769 w Mauves. Jego rodzicami byli Étienne Gémon (kapitan statków) i Louise-Françoise Gourhand. Zaczął służbę na morzu 1.12.1783 jako chłopiec okrętowy na statku niewolniczym z Nantes i aż do października 1791, stopniowo awansując, zarabiał na sprzedawaniu Murzynów z Afryki do francuskich kolonii na Antylach, zwłaszcza na San Domingo. Ostatecznie doszedł do rangi pierwszego oficera (9.11.1790). Powołano go 19.04.1793 do marynarki wojennej w stopniu szefa sterówki, został 26.09.1793 regularnym "chorążym liniowca". Od kwietnia do listopada 1793 służył na 40-działowej fregacie Uranie, która patrolując wody Zatoki Baskijskiej zdobyła 14.10.1793 hiszpańską korwetę (handlową lub korsarską) Alcudia i stoczyła 24.10.1793 koło Ouessant zaciętą walkę z brytyjską fregatą 32-działową Thames. Od listopada 1793 do marca 1794 Gémon należał do załogi 32-działowej fregaty Tribune, która w listopadzie i grudniu 1793 eskortowała konwój z Rochefort do Brestu. Od czerwca 1794 do lipca 1795 był na 16-działowym brygu Épervier. Okręt ten od stycznia do lipca 1795 krążył u wybrzeży dzisiejszej Nigerii i Kongo, zanim wrócił do Tulonu. Jean-Baptiste Gémon służył od lipca do grudnia 1795 na 42-działowej fregacie ("ostrzyżonym" 74-działowcu) Flibustier. Jednostka ta przeszła z Brestu do Lorient, eskortowała konwój z Lorient do Rochefort, krążyła między Przylądkiem Św. Wincentego a Azorami, wróciła na redę wyspy Aix. Następnie od grudnia 1795 do lutego 1796 Gémon wchodził w skład załogi 20-działowej korwety Fabius wyposażonej w Nantes do eskortowania konwojów. Objął 26.03.1796 komendę nad szebeką Marie Galante, a 15.12.1796 nad szebeką Sainte Famillie, które przygotowano w Nantes do eskortowania konwojów między Brestem a Lorient. [Po jednostkach tych nie ma śladu w rejestrach francuskiej marynarki wojennej, a ich nazwy są zdecydowanie podejrzane jak na ten okres floty rewolucyjnej, kiedy państwo zwalczało religię]. Od października do listopada 1797 służył na 44-działowej fregacie Loire, a od grudnia 1797 do września 1798 na 32-działowej fregacie Fraternité. Awansował 2.08.1798 na "porucznika liniowca". Był oficerem na 44-działowej fregacie Loire. Jednostka ta weszła w skład kolejnej niefortunnej ekspedycji francuskiej do Irlandii, tym razem w eskadrze szefa dywizjonu Bomparda; Francuzom udało się przejść 16.09.1798 przez blokadę Brestu, ale zostali 11.10 dopadnięci na północ od zatoki Donegal przez eskadrę komodora Warrena i rozgromieni. Państwo Quintin piszą, że w trakcie tej kampanii „stoczyła pięć bitew”. Pierwszą z nich było starcie z 12.10, podczas którego Francuzi utracili koło Lough Swilly swój okręt flagowy, 74-działowiec Hoche; Loire na tym etapie spisała się średnio, początkowo próbując z dwiema innymi fregatami wspomóc flagowiec, ale prędko od tego odstępując na widok zbliżających się dalszych okrętów brytyjskich i kontynuując ucieczkę na południowy zachód. Drugą bitwą było starcie ze „strzyżonym liniowcem” Anson, chwilowo poważnie uszkodzonym w sztormie i niezdolnym do manewrowania, który przechodzące żaglowce francuskie - w tym Loire - mocno poturbowały. Trzecia bitwa to wybitnie nierówne starcie 16.10 z 18-działowym brygiem Kangaroo, który po utracie fokstengi musiał się wycofać. Czwarta bitwa to starcie 17.10. z dużo słabszą brytyjską fregatą 32-działową Mermaid i zmuszenie jej po 2,5-godzinnej walce do przerwania akcji. Piąta - to walka 18.10.1798 ponownie z fregatą Anson i brygiem Kangaroo, zakończona poddaniem się Loire. Gémon trafił do niewoli, jednak prędko go wymieniono.
CDN.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Śro 9:12, 05 Gru 2018    Temat postu:

Od lutego do marca 1799 służył na 40-działowej fregacie Créole. Od 22.12.1800 do 10.04.1801 dowodził na redzie Nantes 16-działowym brygiem Flèche. Uczestniczył w ekspedycji na San Domingo jako oficer 44-działowej fregaty Guerrière od kwietnia 1801 do czerwca 1802. Na wyspie oddano mu pod komendę (30.06 - lipiec 1802) 16-działowy bryg Goéland, potem (lipiec - sierpień 1802) uzbrojony tylko w działka relingowe szkuner Tricolore, w końcu ponownie (sierpień 1802 - październik 1803) bryg Goéland. Awansował 4.03.1803 na "kapitana fregaty". Brytyjczycy zdobyli Goéland 13.10.1803, a Gémon trafił do niewoli. Tym razem posiedział w niej znacznie dłużej, bo prawie 5 lat. Na osłodę został 14.06.1804 kawalerem Legii Honorowej. Po wymianie 24.02.1808 zatrudniono go 20.06.1808 w służbie portowej w Antwerpii. Od lipca do września 1808 wchodził w skład załogi stojącego na Skaldzie 74-działowca César. Mianowano go 28.08.1808 majorem 16. batalionu marynarki cesarskiej, tworzącego załogę 74-działowca Patriote w eskadrze z Rochefort. Służył na tym okręcie od listopada 1808 do czerwca 1809. Przeżył więc słynny atak lorda Cochrane'a z kwietnia 1809, jednak Patriote prędko uciekł na rzekę Charente. Od 27.07.1809 Gémon zajmował stanowisko drugiego kapitana na 74-działowcu Annibal z eskadry Tulonu. Mianowano go 12.11.1810 majorem 16. ekwipażu wysokiej burty, co oczywiście de facto niczego nie zmieniało. Zszedł z okrętu Annibal 14.01.1812. Już 19.12.1811 został oficjalnie tymczasowym dowódcą 5. ekwipażu wysokiej burty, a faktycznie dowodził 46-działową fregatą Adrienne (której załogę tworzył ten "ekwipaż") na redzie Tulonu od 21.02.1812 do maja 1813. Awansował na "kapitana liniowca 2 klasy" 11.05.1813. Od 27.05.1813 był dowódcą 46. ekwipażu wysokiej burty na 110-działowcu Commerce de Paris w eskadrze Tulonu. Otrzymał Order Św. Ludwika 18.08.1814. Przeprowadził Commerce de Paris z Tulonu do Brestu, gdzie liniowiec został wycofany do rezerwy 2.12.1814. Jean-Baptiste Gémon od 21.01.1818 do 18.05.1819 był komendantem elewów marynarki w Rochefort. Objął 1.06.1819 w Breście dowództwo 44-działowej fregaty Aréthuse, wysłanej 1.07.1819 na wody USA i Antyli, skąd wróciła do Brestu 18.10.1820. Awansował 26.10.1818 na "kapitana liniowca 1 klasy", zszedł z fregaty 25.11.1820. Został oficerem Legii Honorowej 28.04.1821. Przeszedł w stan spoczynku 1.08.1821. Zmarł 26.12.1843 w Saint-Herblain.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Czw 8:10, 06 Gru 2018    Temat postu:

Jean-Jacques Langlois urodził się 28.10.1770 (ale podaje się też 28.10.1769) w Dieppe. Jego rodzicami byli Michel-Jean-Baptiste Langlois (dostawca chronometrów dla marynarki francuskiej) i Marie-Françoise-Justine Lamy. Powołany do marynarki wojennej republiki francuskiej, miał w 1795 rangę "nadliczbowego chorążego liniowca". Na przełomie kwietnia i maja 1795 dowodził szalupą obarczoną zadaniem patrolowania ujścia Żyrondy. W 1799 dostał się na krótko do angielskiej niewoli. Ożenił się 30.12.1800 (inni twierdzą, że dzień wcześniej) w Calais z Marie-Madelaine-Dorothée-Bernardine-Justine Souville. Mieli jednego syna. Został kawalerem Legii Honorowej 14.06.1804. Od 29.09.1804 dowodził wyposażonym w Dunkierce 16-działowym brygiem Sylphe. Był już wtedy w stopniu "porucznika liniowca". Od grudnia 1804 do maja 1805 patrolował na tym brygu wody między Dunkierką a Hellevoetsluis, potem krążył u wybrzeży Wysp Brytyjskich. Pochwycił 13.05.1805 na południowy zachód od południowego krańca Irlandii wiele statków angielskich z konwoju zmierzającego z Cork do Nowej Fundlandii. W 1805 Sylphe przydzielono do sił marynarki w Rochefort i włączono do eskadry komodora Allemanda, który z 5 liniowcami, 3 fregatami i 3 brygami przerwał się 16.07.1805 przez brytyjską blokadę Rochefort, a w trakcie kampanii trwającej do 24.12.1805 przez wiele miesięcy siał postrach na szlakach komunikacyjnych przeciwnika (chociaż rzeczy najważniejszej, nakazanego połączenia z flotą Villeneuve’a nie zdołał dokonać), daremnie poszukiwany przez rozmaite zespoły okrętów – chwytał bądź niszczył nie tylko żaglowce handlowe, lecz także wojenne, w tym jeden mały liniowiec (w sumie w ciągu 161 dni na morzu zagarnął 43 statki – aczkolwiek z tego połowę neutralnych – i 3 brytyjskie okręty); Francuzi oceniali zadane przez niego straty na 18 milionów franków, a wśród Brytyjczyków zespół Allemanda zyskał nazwę „niewidzialnej eskadry”. Jean-Jacques-Jude Langlois jeszcze krótko po 15.04.1806 (odkąd Sylphe stacjonował na redzie wyspy Aix) dowodził brygiem, ale
awansował na "kapitana fregaty" i objął komendę na 40-działową fregatą Armide. Jednostkę tę włączono do ekspedycji komodora Soleil, która wyszła 24.09.1806 z Rochefort (cztery fregaty 40-działowe, fregata 36-działowa i dwie małe korwety 16-działowe) z posiłkami dla francuskich posiadłości w Indiach Zachodnich. Już 25.09 o pierwszej w nocy Francuzów dostrzeżono z blokującej eskadry komodora Hooda. Brytyjczycy rozpoczęli pościg, a Soleil nakazał ucieczkę na południowy zachód. Nad ranem czołowy okręt Hooda znalazł się w zasięgu ognia ostatniej jednostki francuskiej, którą była właśnie Armide. Liniowce brytyjskie wchodziły do walki pojedynczo. Po zaciętym oporze i poniesieniu wielkich strat Armide poddała się krótko przed południem 25.09.1806 (Francuzi stracili w sumie cztery fregaty) i Langlois znów trafił do brytyjskiej niewoli. Tym razem miał w niej spędzić aż sześć lat. Po powrocie dano mu jakieś pomniejsze dowództwo w eskadrze na Skaldzie. Przed upadkiem cesarstwa zdążył jeszcze być w Breście kapitanem okrętu szkolnego Tourville (ex-74-działowca hiszpańskiego San Genaro). Z nastaniem Restauracji został 23.09.1814 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Prędko przeszedł w stan spoczynku, chociaż na liście oficerów floty królewskiej z 1815 wciąż figurował. Od 1815 mieszkał na stałe w Calais. Dowodził jednym z pocztowców francuskich na trasie Calais-Dover. Zmarł 17.07.1829 w Calais.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Janusz Kluska




Dołączył: 01 Sie 2010
Posty: 1438
Przeczytał: 2 tematy

Skąd: Wodzisław Śląski

PostWysłany: Pią 20:23, 07 Gru 2018    Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedzi.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Denis-Joseph-Hyacinthe de Lange (07.11.1755 - 15.06.1832) oraz Jean-Daniel Coudein (05.09.1759 - 25.10.1822).
Pozdrawiam Janusz.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Sob 22:33, 08 Gru 2018    Temat postu:

Denis-Joseph-Hyacinthe de Lange (de L'Ange Comnène, L'Ange Commène) urodził się 7.11.1755 na San Domingo (Saint-Domingue dla Francuzów). Jego rodzicami byli Joseph-Hyacinthe de Lange (baron de Lange, komendant północnej części San Domingo, kawaler Orderu Św. Ludwika) i Marie-Renée Astier (d'Astier). O życiu i karierze przesądziła rodzina, do którego należał. On sam zapisywał swoje nazwisko jako De Lange, ale heraldycy francuscy wywodzili (słusznie albo nie, to mnie nie obchodzi) ród L'Ange Comnène czy L'Ange Commène od dynastii Komnenów władających tronem Cesarstwa Wschodniorzymskiego w latach 1081-1185 i tronem Cesarstwa Trapezuntu w latach 1204-1461; dowodzili, że w XIX w. "nasz" Denis-Joseph-Hyacinthe de Lange był prawowitym następcą tronu Cesarstwa Bizantyjskiego (!), cokolwiek by o tym myśleli Turcy. Do Francji ród L'Ange Comnène miał przybyć w 1467 r. bezpośrednio z Albanii, osiedlając się w hrabstwie Nivernais (mieli dobra też w Saintonge i Poitou), chociaż akurat gałąź najbliższa Denisowi-Josephowi-Hyacinthe'owi de Lange wywodziła się potem z Korsyki. Oficjalnie mogli się poszczycić niesamowitymi wręcz pokrewieństwami - byli związani z domami panującymi w Polsce (z Sobieskimi), Saksonii, Bawarii, Austrii, Anglii (ze Stuartami); z wielkimi rodami z jeszcze większej liczby krajów europejskich (w tym z Radziwiłłami i Jabłonowskimi). Takie koneksje i pretensje w jasny sposób ustawiły później odniesienie rozpatrywanego oficera do rewolucji francuskiej i jego pozycję we Francji rewolucyjnej i napoleońskiej. Nie wpłynęły jednak wiele na początki kariery. Denis-Joseph-Hyacinthe de Lange poszedł na morze jako ochotnik z początkiem sierpnia 1771. Został elewem królewskiej szkoły marynarki w Hawrze 1.05.1774. Był gardemarynem od 1.07.1775. Gdy w 1776 zmarł bezdzietnie jego starszy brat, Charles-Achille-Casimir de L'Ange (oficer armii, w tym kapitan kawalerii regimentu o miłej nazwie Royal-Pologne), odziedziczył po nim tytuł markiza de Lange. Przeszedł do elitarnych Gwardzistów Flagi Admiralskiej 1.07.1777. Awansował na "chorążego liniowca" 1.04.1778. W tej randze wziął udział w wojnie amerykańskiej 1778-1783. Uczestniczył w siedmiu bitwach flot, służąc pod rozkazami takich dowódców eskadr jak hrabia d'Orvilliers, kawaler de Lamothe-Piquet, hrabia d'Estaing, hrabia de Guichen, hrabia de Grasse. Zaczął od służby na 64-działowcu Artésien w latach 1778-1781, dzięki czemu brał udział w bitwie pod Ouessant 27.07.1778 (pod generałem-porucznikiem d'Orvilliers); w trzech potyczkach z flotą adm. Rodneya w okolicach Dominiki w okresie kwiecień - maj 1780 (pod generałem-porucznikiem de Guichen); w rejsie z Kadyksu do Brestu (i krążeniu na zachód od Zatoki Biskajskiej) od 7.11.1780 do 3.01.1781 pod wiceadm. d'Estaing. Awansował na "porucznika liniowca" 1.01.1784. Ożenił się 23.02.1784 w Rochefort z Marie-Henriette-Anastasie (Anasthasie) de Teyssier Desfarges (des Farges), córką brygadiera sił morskich. Mieli siedem córek. We flocie królewskiej przesłużył od początku sierpnia 1771 do połowy marca 1792 łącznie 20 lat 7 miesięcy i 15 dni. Jest jasne, że markiz de Lange nie darzył życzliwością rewolucji francuskiej. Wyemigrował i został 15.03.1792 skreślony z listy marynarki wojennej, pozbawiony wszystkich stopni i tytułów. Kiedy wrócił do Francji w okresie Restauracji, mianowano go 18.08.1814 kawalerem Orderu Św. Ludwika. Został 31.12.1814 przywrócony na listy marynarki wojennej, od razu w stopniu "kapitana liniowca". Przeszedł w stan spoczynku 31.10.1817 (czy następnego dnia). Zmarł 15.06.1832.

Losy Jeana-Daniela Coudein już tu podawałem.

Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Janusz Kluska




Dołączył: 01 Sie 2010
Posty: 1438
Przeczytał: 2 tematy

Skąd: Wodzisław Śląski

PostWysłany: Nie 16:54, 09 Gru 2018    Temat postu:

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie losów francuskich oficerów, są nimi Andre Papin (15.09.1757 - 28.10.1819) oraz Pierry-Henry Philibert (26.01.1774 - 01.11.1824).
Pozdrawiam Janusz.


Ostatnio zmieniony przez Janusz Kluska dnia Nie 20:09, 09 Gru 2018, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Wto 9:34, 11 Gru 2018    Temat postu:

André Papin urodził się 15.09.1757 w La Tremblade. Jego rodzicami byli Jacques (Jaques-Estienne) Papin i Catherine (albo Suzanne-Magdelaine) Canet. Zaczął służbę na morzu w marynarce handlowej 9.03.1767 jako chłopiec okrętowy na żaglowcu kierującym się z Bordeaux na San Domingo. Pływał na Antyle i do Afryki (przynajmniej częściowo na statkach niewolniczych) do lutego 1778. Wcielono go 25.02.1778 do marynarki królewskiej w charakterze sternika na 40-działowej fregacie Renommée, stacjonującej w rejonie San Domingo do lipca 1778. Zaangażował się 10.12.1778 w La Rochelle na stanowisku drugiego porucznika 18-działowego żaglowca korsarskiego Baron de Montmorency z Lorient i pozostał na nim do kwietnia 1779. Wyprawa ta stała się symbolem fiaska rejsu korsarskiego w wyniku splotu różnych okoliczności, w tym bardzo źle dobranej załogi. Papin wrócił 1.01.1780 do żeglugi handlowej, tym razem w roli zastępcy kapitana statku skierowanego z Rochefort na San Domingo i Martynikę. Od lipca 1784 do grudnia 1785 był pierwszym oficerem jednego statku niewolniczego, potem dowódcą (październik 1786 - maj 1788 oraz lipiec 1790- październik 1791) innego. Ożenił się 17.11.1791 w La Rochelle z Marie-Anne Labat. Mieli całe stado dzieci (11 sztuk). Papina przyjęto 17.06.1793 do marynarki wojennej w Rochefort w stopniu tymczasowego "porucznika liniowca". Od 24.06.1793 "porucznik liniowca" Papin służył jako oficer administracyjny 32-działowej fregaty Médée, wyposażonej w Rochefort dla krążenia u wybrzeży Hiszpanii. Od 2.02.1794 do 5.08.1795 dowodził tą fregatą, od stycznia do czerwca 1795 eskortując konwoje między Pasajes a Lorient, krążąc u wybrzeży Wandei, stacjonując na redzie wyspy Aix. Od 6.08.1795 dowodził 32-działową fregatą Néréide i zespołem fregat u wybrzeży Hiszpanii. Awansował 22.09.1796 na "kapitana liniowca 2 klasy", zszedł z Néréide 6.12.1796. Od 14.01.1797 do 8.03.1799 dowodził 40-działową fregatą Concorde oraz zespołem dwóch fregat i korwety, przebywając 19.04.1798 w Pasajes, potem w 1798 na wodach Irlandii. Od 6.12.1800 był kapitanem 40-działowej fregaty Thémis, skierowanej z Bayonne ku brzegom Hiszpanii (walczył 31.07.1801 z brygiem angielskim koło Santander, potem z innym 28.09.1801 koło wyspy Oléron; w 1802 podążył z Rochefort na Ile de France, gdzie dołączył do kadm. Serceya, odwożąc na redę wyspy Aix kontradmirała i francuskich żołnierzy. Ponieważ podpisano traktat pokojowy w Amiens, zwrócił się o bezpłatny urlop z marynarki wojennej, by móc zatrudnić się na statkach handlowych. Gdy mu odmówiono, złożył 19.12.1802 podanie o dymisję. Minister marynarki i kolonii zaakceptował prośbę 31.12.1802, a 6.01.1803 Papin zdał dowództwo fregaty Thémis. Gdy wojna z Wielką Brytanią została wznowiona, dowodził żaglowcami korsarskimi: od września 1803 do stycznia 1804 oraz od września do listopada 1804 był kapitanem 26-działowego trójmasztowca Mon Oncle Thomas z La Rochelle (operował od 13.09.1803 u wybrzeży Afryki, w styczniu 1804 współdziałał w zdobyciu wysepki Gorée, a przy okazji handlował czarnymi niewolnikami w Afryce i w Cayenne; poddał się w listopadzie 1804 angielskiej fregacie na Atlantyku); od czerwca 1805 do lipca 1807 dowodził 22/24-działową korwetą Confiance z Bordeaux (został wyprawiony po czarnych niewolników do Angoli, co skończyło się zdobyciem 4.07.1805 przez brytyjską fregatę 40-działową Loire koło Muros); od listopada 1807 do kwietnia 1808 był kapitanem 14-działowego brygu Général Pérignon z Saint Malo, zajętego 9.04.1808 w Ribadeo przez Hiszpanów; prawdopodobnie w 1808 dowodził szkunerem Espérance; sprawował komendę nad żaglowcem Victor. Zmarł 28.10.1819 w La Tremblade.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Śro 20:53, 12 Gru 2018    Temat postu:

Pierre-Henry Philibert urodził się 26.01.1774 w Saint-Denis na Ile Bourbon (dziś Réunion). Jego rodzicami byli Pierre-Jacquin Philibert (dawny kontroler marynarki, intendent na wyspie Bourbon) i Thérèse L'Heureux. Po służbie w administracji kolonialnej na sąsiedniej Ile de France (dziś Mauritius) w charakterze księgowego, zaciągnął się 24.02.1786 na ochotnika do marynarki królewskiej, wchodząc na 20-działową fluitę Chameaux, wyposażoną w lutym 1786 na Ile de France i wysłaną do Lorient, gdzie zawinęła w czerwcu 1786. Potem przebywał od października 1788 do listopada 1791 na 40-działowej fregacie Thétis, wysłanej w 1788 z Brestu do rejonu Ile de France oraz ku wybrzeżom Indii, z zadaniem dowiezienia emisariuszy do Tipu Sahiba. Dowódca tej jednostki, szef dywizjonu hrabia de Macnémara. zajmował w 1789 stanowisko superintendenta marynarki w Indiach Wschodnich i rezydował w Port-Louis na Ile de France. W 1789 król nakazał, by hrabia zakończył sprawę, która ciągnęła się w tym rejonie od 1783 lub nawet od czerwca 1781. Wówczas francuski korsarz Deschiens pochwycił okręt Salèh czy Saléhi albo Salih, należący do imama Maskatu, odprowadzając żaglowiec do Ćaul, portu państwa Marathów. Ci odmówili oddania okrętu argumentując, że są w stanie wojny z Maskatem. Imam latami upominał się o odszkodowanie. Francuzi starali się we własnym interesie utrzymywać dobre stosunki z Maskatem, ale kolejne próby załatwienia sprawy rozłaziły się, prawdopodobnie przez niedołęstwo urzędników. W końcu hrabia Conway, gubernator Ile de France, nabył mały, ale w dobrym stanie i obity miedzią statek, przemianował go na Salé i polecił Macnémarze na Thétis eskortować tę jednostkę z Port Louis do Maskatu (gdzie dotarto 10.03.1790) via Mahé. Po wypełnieniu misji (podobno imam był bardzo zadowolony, o czym Macnémara pisał na redzie Ile de France w liście z 19.09.1790) Thétis wróciła do Port Louis via Goa i Mahé. Na wyspę rewolucja przywędrowała wraz z przybyciem z Francji 31.01.1790 komandora de Coriolisa z zapasem trójkolorowych kokard i wiadomościami o wydarzeniach w kraju macierzystym. Hrabia de Macnémara (który podpadł przez skrajnie reakcyjną, wrogą nowej władzy korespondencję), został zamordowany 4.11.1790. Fregata zrealizowała w Indiach też inną misję dyplomatyczną (do Tipu-Sahiba w 1791), zanim wróciła do Brestu w grudniu 1791. Od grudnia 1791 do listopada 1793 Pierre-Henry Philibert wchodził w skład załogi 32-działowej fregaty Précieuse, operującej na San Domingo, u wybrzeży USA i na Antylach. Awansował 16.11.1793 na "chorążego liniowca". Od listopada 1793 do maja 1795 służył na 52/54-działowcu („ostrzyżonym” 74-działowcu) Brave, operującym na kanale La Manche i wzdłuż wybrzeży angielskich. Od lipca do października 1795 należał do załogi 24-działowej fluity Étoile na redzie Brestu. W październiku 1795 znalazł się na 10-działowym kutrze Printemps, ale już od października do grudnia 1795 służył na 74-działowcu Trajan. Od stycznia 1796 do czerwca 1797 przebywał na 40-działowej fregacie Seine. Wyszła ona 4.03.1796 z Rochefort w składzie eskadry kadm. Serceya (4 fregaty i 2 korwety) skierowanej na Ile de France. Fregata była częściowo rozbrojona, użyto jej w roli transportowca (w sumie jednostki zespołu przewiozły 800 żołnierzy, 2 kompanie artylerii, dwóch pełnomocnych komisarzy Dyrektoriatu, zapas amunicji i pół miliona franków). Zawinięto na Ile de France 18.06.1796. Tam Seine ponownie w pełni uzbrojono.
CDN.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Czw 20:39, 13 Gru 2018    Temat postu:

Sercey szarpał żeglugę handlową Brytyjczyków na Oceanie Indyjskim. Już po drodze zdobył liczne pryzy (w tym jeden brytyjski i jeden portugalski żaglowiec wschodnioindyjski), na miejscu włączył do swojej eskadry zastane tam inne jednostki francuskie. Operował od Kanału Mozambickiego do Cieśniny Malakka. Osobiście wyruszył 14.07.1796 z sześcioma fregatami, wśród których była Seine. Dotarł w okolice Cejlonu (tam pochwycił następne żaglowce handlowe) 14.08, wysłał dwie fregaty do Tranquebar (Trinquebar; dziś Tarangambadi), gdzie spaliły wszystkie statki zastane w porcie, zanim dołączyły znów do eskadry. Sercey zbliżył się do Sumatry 1.09, zdobył wiele statków na redzie Acheen (północno-zachodni kraniec wyspy, dziś Banda Aceh), o łącznej wartości szacowanej na 25 milionów franków. Był dość niemrawo ścigany 8.09.1796 w pobliżu Penang przez dwa 74-działowce brytyjskie. Obie strony obawiały się wyniku, który przy dwóch liniowcach przeciwko sześciu fregatom (w tym ciężkim) nie był przesądzony, gdyby tylko te ostatnie zachowały zdolność manewrową. Ostatecznie Francuzi ponieśli większe straty w ludziach i wycofali się, korzystając ze szczęśliwego powiewu wiatru. Lecz zaprzestania walki chcieli także Brytyjczycy. Uszkodzenia okrętów były tak znaczne, że na pewien czas trzeba je było wycofać dla przeprowadzenia remontów. Podstawowych napraw (masztów, rej) Sercey dokonał na kotwicowisku przy jednej z wysp archipelagu Mergui i zajęło mu to prawie miesiąc. Skierował się 18.11 ku Batawii, gdzie dotarł pod koniec listopada 1796, nadal biorąc po drodze pryzy. Od Holendrów dostał niezbędne eskadrze płótno żaglowe, liny, wyremontował kadłuby. Rozpoczął nową kampanię 4.01.1797. Wyruszył przechwycić konwój brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, wracający z Chin. Dopadł go 28.01 u wschodniego krańca Jawy. Jednak, jak to się parę lat później przydarzyło w podobnej sytuacji kontradm. Linoisowi, stanowcza postawa statków konwoju, z których część uformowała linię bojową, podniosła proporce marynarki wojennej, a jeden z nich także flagę admiralską, zmyliła Francuzów - którzy błędnie rozpoznali w nich dwa rzekome liniowce i cztery fregaty wojenne - i skłoniła do odstąpienia od ataku. Sercey wrócił więc na Ile de France marnując wspaniałą okazję, w pewnym sensie uciekając przed statkami handlowymi. W marcu lub kwietniu 1797 kontradmirał odesłał do Francji jedną z fregat, prawdopodobnie na remont. Sam podążył w maju na Seszele z trzema innymi fregatami, w tym Seine. Jednak 6.06.1797 Philibert zszedł z pokładu Seine i objął stanowisko na lądzie, na Ile de France. Od 2.09.1801 do stycznia 1802 był porucznikiem na jednostce korsarskiej z tej wyspy, krążącej po Zatoce Bengalskiej, i dowodził pryzem zdobytym podczas tej kampanii, odesłanym na Ile de France. W okresie styczeń - kwiecień 1803 wracał do Francji jako pasażer na statku handlowym. Od kwietnia do czerwca 1803 służył na 80-działowcu Formidable na redzie Brestu. Od czerwca do lipca 1803 był "chorążym liniowca" na 24-działowej fluicie Nécessité, też na redzie Brestu. W sierpniu 1803 podjął obowiązki adiutanta kadm. Magon, który dowodził prawym skrzydłem flotylli w Ostendzie. Awansował tymczasem 26.10.1803 na "porucznika liniowca". Do lutego 1804 przebywał na pokładzie korwety rybackiej Nr 28 (nazywanej Charles Édouard), potem (od lutego do lipca 1804) na pramie/promie Ville de Bruxelles. [Oczywiście trzeba pamiętać, że chodzi o specyficzne, małe jednostki flotylli narodowej, więc nazw "korweta rybacka" czy "prom" nie należy traktować dosłownie].
CDN.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kgerlach
Administrator



Dołączył: 20 Lip 2010
Posty: 6178
Przeczytał: 2 tematy


PostWysłany: Pią 20:39, 14 Gru 2018    Temat postu:

Philibert nadal służył jako adiutant pod kadm. Magon, gdy ten przeszedł do flotylli w Boulogne, podnosząc swoją flagę na pinasie Nr 99 (lipiec - wrzesień 1804) i pramie Ville de Brest (wrzesień 1804 - marzec 1805), oraz kiedy kontradmirał został 14.03.1805 dowódcą małej eskadry liczącej dwa liniowce (okrętem flagowym był 74-działowiec Algésiras) i fregatę. Przybywając z Rochefort Magon dołączył do floty francusko-hiszpańskiej wiceadm. Villeneuve'a 4.06.1805 w pobliżu Martyniki, uczestniczył więc tylko w końcowej fazie niezbyt sławnej kampanii w Indiach Zachodnich (14.05 - 9.06), znaczonej ciągłą ucieczką przed wiceadm. Nelsonem. Por. Philibert na Algésiras brał udział w bitwie 22 lipca u przylądka Finisterre; okręt wszedł do Vigo 28.07 i do Ferrol 2.08. Połączona flota wyszła z Ferrol 13.08.1805 i po anemicznej próbie przedarcia się do Zatoki Biskajskiej, zawróciła do Kadyksu, gdzie została zablokowana przez Brytyjczyków. Kolejne wyjście zakończyło się bitwą pod Trafalgarem 21.10.1805, w której na Algésiras zginęło lub zostało rannych 219/220 ludzi (zginął m.in. kadm. Magon), zanim okręt poddał się ok. godz. 14.30 brytyjskiemu 80-działowcowi Tonnant. W sztormie, który rozszalał się zaraz po bitwie, jeńcy z Algésiras pokonali szczupłą brytyjską załogę pryzową - w czym miał czynny udział Philibert - i doprowadzili okręt do Kadyksu. Zablokowany tam przez Brytyjczyków, liniowiec nigdy już nie wyszedł w morze pod francuską banderą. Philibert służył jeszcze długo w Kadyksie pod rozkazami adm. Rosily-Mesrosa, ale miał niebywałe szczęście, że pozwolono mu 15.02.1808 zdać obowiązki i wrócić do Francji - niemal równo cztery miesiące później francuska eskadra Rosily-Mesrosa, w tym Algésiras, dostała się w ręce Hiszpanów pragnących zemsty na niedawnych sojusznikach i los wielu jeńców francuskich stał się tragiczny. Tymczasem Philibert od 16.03.1809 do 10.12.1811 dowodził 20-działową korwetą Sapho, wysłaną na Ocean Indyjski, w okolice Jawy. W trakcie tej kampanii awansował 3.07.1811 do rangi "kapitana fregaty". Objął 1.10.1813 komendę nad 88. ekwipażem wysokiej burty, co oznaczało bezpośrednie dowództwo nad 44-działową fregatą Étoile oraz zwierzchność w ramach dywizjonu nad 40-działową fregatą Sultane. Jednostki te wyszły 24.11.1813 z Nantes w celu dokonywania ataków na brytyjską żeglugę handlową na Atlantyku. Zdobyły niezbyt imponującą liczbę 18 statków, ale w trakcie rejsu doszło do kilku ciekawych walk. Francuzi napotkali 18.01.1814, około 500 mil na północny zachód od Wysp Zielonego Przylądka, brytyjską fregatę 40-działową Severn, samotnie eskortującą konwój z Anglii na Bermudy. Francuskie fregaty podjęły pościg, ale jako "lepsze pod każdym względem od angielskiej" i "dużo szybsze", zostawały coraz bardziej w tyle, aż w końcu, nad ranem następnego dnia, nie mogąc dogonić ani żadnego statku z konwoju, ani eskortującej fregaty, dały sobie spokój. Skierowały się ku Wyspom Zielonego Przylądka i zakotwiczyły w Porto Ingles na wyspie Maio. Tam 23.01 dostrzegły je brytyjskie fregaty 36-działowe Creole i Astraea. Francuzi przecięli liny kotwiczne i wyszli w morze. Po wielogodzinnej, zaciętej i krwawej walce (zginął m.in. jeden z kapitanów brytyjskich), obie strony nie były w stanie kontynuować bitwy - Francuzi wycofali się na Atlantyk, Brytyjczycy do Porto Praya. Oczywiście, jak zawsze w takich wypadkach, obie strony ogłosiły swoje zwycięstwo, "bo to on pierwsy" zaczął się wycofywać, a niektórzy francuscy historycy i frankofile "zwyciężają" w tym starciu do dzisiaj. Étoile i Sultane kontynuowały rejs, zmierzając ku Saint-Malo, ale były w złym stanie (Sultane płynęła pod prowizorycznym takielunkiem) i miały przetrzebione załogi (Philibert odniósł ranę). Rankiem 26.03.1814 w gęstej mgle wpadły w pobliżu Ile de Batz na brytyjską fregatę 36-działową Hebrus oraz 16/18-działowy bryg Sparrow. Angielski bryg znalazł się początkowo w opałach, ale Hebrus ruszyła mu z pomocą, a kanonadę usłyszano na znajdującym się w pobliżu 74-działowcu Royal Navy, Hannibal. Gdy się zbliżył, Francuzi rzucili się do ucieczki i rozdzielili. Liniowiec podążył więc za Sultane, a Hebrus i Sparrow za Étoile. Do walki Étoile z Hebrus (Sparrow się zgubił) doszło w nocy 27.03, gdy francuska fregata halsowała koło Nez de Jobourg, w pobliżu podwodnych skał. Po wielogodzinnej bitwie Philibert poddał się nad ranem - sam był poważnie ranny w nogę (Sultane też opuściła banderę).
CDN.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.timberships.fora.pl Strona Główna -> Okręty wiosłowe, żaglowe i parowo-żaglowe / Pytania, odpowiedzi, polemiki Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 70, 71, 72 ... 134, 135, 136  Następny
Strona 71 z 136

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin